Lijf & Lijn
alle pijlers
Ouders blijven opmerkingen maken over gewicht
zondag 28 februari 2021 om 00:12
Ik ben te dik, dat weet ik zelf ook wel. De afgelopen jaren waren mentaal zwaar, en ik heb in het afgelopen jaar erg hard gewerkt aan mijn mentale gezondheid. Eerst maar eens weer überhaupt de energie krijgen om te gaan sporten en gezonde keuzes te kunnen maken, dan komt het afvallen later wel. Mijn onzekerheid was een reden dat ik mij zo depressief voelde, dus een grote stap die ik gemaakt heb was mijn lichaam accepteren zoals die nu is.
Mijn ouders blijven echter opmerkingen maken over mijn overgewicht, ook al heb ik ze meerdere malen laten weten dat zo'n opmerking echt niet oké valt, en waarom. Zelfs in een periode dat het echt weer even niet goed met mij ging, bleven de opmerkingen over mijn gewicht komen.
Lange tijd heb ik het maar aangehoord en wilde ik zelf ook graag afvallen, want ik dacht dat dat wel een hoop zou oplossen. Echter verloor ik daardoor juist alle plezier in sporten en werd mijn eetpatroon juist veel ongezonder, doordat ik mezelf uithongerde wat resulteerde in eetbuien. Een grote aanleiding daarvoor was echt de tal van opmerkingen van mijn ouders. Juist in lange periode dat ik ze niet zag heb ik aan zelf-acceptatie kunnen werken.
Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Ik krijg de neiging mijn ouders te gaan ontlopen, zodat ik die opmerkingen niet hoef aan te horen. Hoe kan ik ze voor eens en altijd nu echt eens duidelijk maken dat ze moeten stoppen met die opmerkingen?
Mijn ouders blijven echter opmerkingen maken over mijn overgewicht, ook al heb ik ze meerdere malen laten weten dat zo'n opmerking echt niet oké valt, en waarom. Zelfs in een periode dat het echt weer even niet goed met mij ging, bleven de opmerkingen over mijn gewicht komen.
Lange tijd heb ik het maar aangehoord en wilde ik zelf ook graag afvallen, want ik dacht dat dat wel een hoop zou oplossen. Echter verloor ik daardoor juist alle plezier in sporten en werd mijn eetpatroon juist veel ongezonder, doordat ik mezelf uithongerde wat resulteerde in eetbuien. Een grote aanleiding daarvoor was echt de tal van opmerkingen van mijn ouders. Juist in lange periode dat ik ze niet zag heb ik aan zelf-acceptatie kunnen werken.
Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Ik krijg de neiging mijn ouders te gaan ontlopen, zodat ik die opmerkingen niet hoef aan te horen. Hoe kan ik ze voor eens en altijd nu echt eens duidelijk maken dat ze moeten stoppen met die opmerkingen?
dinsdag 2 maart 2021 om 10:21
Ik denk dat die scheidslijn niet zo ingewikkeld is. Als je iets drie keer hebt gezegd, door iemand apart te nemen en er een serieus bezorgd gesprek over te beginnen en het haalt niets uit, dan laat je het rusten.Bergje65 schreef: ↑02-03-2021 10:19Klopt.. maar dan nog....stel familie bemoeit niet en zegt niets.... krijgen ze dan het verwijt dat ze er niet waren toen iemand zich slecht voelde? Dat is wat ik zo moeilijk vindt in de relatie ouder-kind; de scheidslijn tussen zorgen voor en bemoeien met. Niet alleen met gewicht overigens hoor, met alles. Ik vind nogmaals, in het geval van TO, dat de ouders best een signalering-functie mogen hebben, zonder kwetsend te zijn.
Kutopmerkingen tussendoor, tijdens het eten of tijdens kleding passen zijn nooit nuttig.
dinsdag 2 maart 2021 om 10:28
ik had hem langs de straat gezet met zijn chips.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑01-03-2021 01:30Maar het is wel degelijk pestgedrag. En moraalridderig. En gemeen. En kwetsend.
Tijd om een nieuwe manier te vinden om het gesprek aan te gaan. En om te leren accepteren dat jij niet over zijn lijf gaat. Hij mag t zelf weten, uiteindelijk.
Ik had je al langs de straat gezet.
dinsdag 2 maart 2021 om 10:29
Ik zou zo graag een persoon willen zijn die er wat van zegt en opkomt voor zo’n meisje, zodat ze weet dat er niks mis is met haar. Als moeders haar zo publiekelijk aanspreekt, kan dat best eens terug gedaan worden. Maar als je echt in zo’n situatie zit dan is het toch niet zo makkelijk om dat te doen.CharlotteCcc schreef: ↑02-03-2021 09:17Ik heb eens in het pashokje gestaan bij de Zara, waar een meisje van een jaar of 16 samen met haar moeder kleding aan het passen was.
'Heb je nu maat 38 nodig? Een jaar geleden had je 36! Ik vind het toch schokkend om te zien hoor.'
Meisje zegt niks.
'Ik zie het ook aan je benen. Het is meer gaan flubberen. Knapper word je er niet op zo. Vanaf vandaag gaan we het aan banden leggen.'
Meisje zegt weer niks.
Het meisje was lang, 1.75 denk ik, en ik stond er met verbazing naar te kijken en naar te luisteren. Voelde me ook ter plekke veranderen in een rolmops, want ik heb met mijn 1.70 niet eens een maat 38. Heb daarna nog even gedacht of ik niet in zo'n sociaal experiment beland was. Maar helaas, het was toch echt.
dinsdag 2 maart 2021 om 12:36
Kijk, en dit soort acties van je ouders mag je best naast hun woorden leggen!aname schreef: ↑01-03-2021 14:19Sterker nog, dezelfde avond dat m’n moeder weer een opmerking maakte over dat ik moest afvallen, had ze me na het eten als toetje een derde van een mona-pudding voorgeschoteld, om daarna nog met een stuk cake voor bij de thee aan de komen, en vervolgens nog een bak chips en noten op tafel te zetten voor bij de borrel. Zaterdagavond cheat-avond? Prima, ik heb ze de volgende ochtend toen ze bij de koffie vlak na het ontbijt maar weer eens lekker een flink stuk cake gingen eten maar uitgemaakt voor een stelletje vreetzakken. Tja, zij sporten meerdere keren per week, dat lukt mij vanwege lage energie helaas nog niet.
Dus als zij commentaar hebben op jouw lijf, maar ondertussen wel jou de slechte opties voorschotelen: zeg het!
Maak dan de opmerking dat je in plaats van hun commentaar liever hun steun ziet, door bijvoorbeeld lekker gezonde snacks te doen. Een yoghurt dipje met komkommer en wortel staafjes is ook echt lekker.
Ze kunnen niet, terwijl ze jou cake en chips en noten en pudding geven, gaan zitten klagen over jouw (in hun ogen) ongezonde keuzes.
Wrijf het ze maar in hoor. Lekkere dubbele standaard zo.
dinsdag 2 maart 2021 om 14:49
Als iemand meermaals aangeeft niet van dergelijke opmerkingen gediend te zijn lijkt de scheidslijn me vrij duidelijk. Houd je opmerkingen voor je. Heel eenvoudig.Bergje65 schreef: ↑02-03-2021 10:19Klopt.. maar dan nog....stel familie bemoeit niet en zegt niets.... krijgen ze dan het verwijt dat ze er niet waren toen iemand zich slecht voelde? Dat is wat ik zo moeilijk vindt in de relatie ouder-kind; de scheidslijn tussen zorgen voor en bemoeien met. Niet alleen met gewicht overigens hoor, met alles. Ik vind nogmaals, in het geval van TO, dat de ouders best een signalering-functie mogen hebben, zonder kwetsend te zijn.
dinsdag 2 maart 2021 om 14:56
Ik begrijp dat je dit vervelend vind. Toch denk ik dat het wel nodig is, om actie te ondernemen. Wellicht denken je ouders ook zo, ze willen je de ernst van de situatie in laten zien. Blijkbaar vindt je het zelf nog niet zó erg dat je overgewicht hebt, anders zou je misschien wel echt actie ondernemen. Trouwens niet hoe ik denk, maar ik gok dat je ouders er op die manier instaan. Ik heb zelf ook overgewicht gehad, ook na een moeilijke tijd. Heel eerlijk gezegd werd er af en toe wel een opmerking gemaakt, wel subtiel bijvoorbeeld: goh die broek zit wel echt strakker nu he, tijd voor een nieuwe? Dat raakte me dan wel even en vaak vroeg ik dan ook of ze vonden dat ik te dik was. Ik kon wel tegen het bevestigend antwoord en kreeg daardoor motivatie om af te vallen. Iedereen is anders dus dat zou niet voor jou werken. Achteraf ben ik héél blij om die opmerkingen, want ik had niet door hoeveel ik echt was aangekomen (+- 15 kilo). Dat zag ik pas later op foto's toen ik afgevallen was.
dinsdag 2 maart 2021 om 15:27
Het feit dat iemand overgewicht heeft en het lukt nog niet om daar wat aan te doen betekent absoluut niet dat iemand het dus niet ernstig vindt. Fijn dat het bij jou wel hielp, maar ieder mens is anders.Hoofdstuk2021 schreef: ↑02-03-2021 14:56Ik begrijp dat je dit vervelend vind. Toch denk ik dat het wel nodig is, om actie te ondernemen. Wellicht denken je ouders ook zo, ze willen je de ernst van de situatie in laten zien. Blijkbaar vindt je het zelf nog niet zó erg dat je overgewicht hebt, anders zou je misschien wel echt actie ondernemen. Trouwens niet hoe ik denk, maar ik gok dat je ouders er op die manier instaan. Ik heb zelf ook overgewicht gehad, ook na een moeilijke tijd. Heel eerlijk gezegd werd er af en toe wel een opmerking gemaakt, wel subtiel bijvoorbeeld: goh die broek zit wel echt strakker nu he, tijd voor een nieuwe? Dat raakte me dan wel even en vaak vroeg ik dan ook of ze vonden dat ik te dik was. Ik kon wel tegen het bevestigend antwoord en kreeg daardoor motivatie om af te vallen. Iedereen is anders dus dat zou niet voor jou werken. Achteraf ben ik héél blij om die opmerkingen, want ik had niet door hoeveel ik echt was aangekomen (+- 15 kilo). Dat zag ik pas later op foto's toen ik afgevallen was.
Ten tweede, als dergelijke opmerkingen er daadwerkelijk to leidden dat iemand afvalt, dan heeft het wellicht zin. Maar dat is niet zo, vaak bereik je eerder het tegenovergestelde resultaat bij de persoon die je probeert te overtuigen.
Tot slot, de meeste mensen met overgewicht hebben gewoon een goed stel hersenen en weten vaak zelf ook wel dat er wat moet gebeuren. Iets houdt hen tegen. Ouders die steeds maar weer op je in zitten te praten voegen daar niets aan toe.
dinsdag 2 maart 2021 om 15:30
En wie ben jij om te bepalen dat er actie ondernomen moet worden? En wie ben jij om te bepalen dat dit een ernstige situatie is?Hoofdstuk2021 schreef: ↑02-03-2021 14:56Ik begrijp dat je dit vervelend vind. Toch denk ik dat het wel nodig is, om actie te ondernemen. Wellicht denken je ouders ook zo, ze willen je de ernst van de situatie in laten zien. Blijkbaar vindt je het zelf nog niet zó erg dat je overgewicht hebt, anders zou je misschien wel echt actie ondernemen. Trouwens niet hoe ik denk, maar ik gok dat je ouders er op die manier instaan. Ik heb zelf ook overgewicht gehad, ook na een moeilijke tijd. Heel eerlijk gezegd werd er af en toe wel een opmerking gemaakt, wel subtiel bijvoorbeeld: goh die broek zit wel echt strakker nu he, tijd voor een nieuwe? Dat raakte me dan wel even en vaak vroeg ik dan ook of ze vonden dat ik te dik was. Ik kon wel tegen het bevestigend antwoord en kreeg daardoor motivatie om af te vallen. Iedereen is anders dus dat zou niet voor jou werken. Achteraf ben ik héél blij om die opmerkingen, want ik had niet door hoeveel ik echt was aangekomen (+- 15 kilo). Dat zag ik pas later op foto's toen ik afgevallen was.
Misschien zijn er wel 10 dingen aan de hand in het leven van TO en komt 'overgewicht' op de achtste plaats.
Tegenover jouw blijdschap met het feit dat jij opmerkingen kreeg over je gewicht staan honderdduizenden vrouwen die juist langdurig last hebben gehad van dat soort opmerkingen.
dinsdag 2 maart 2021 om 15:40
'' Trouwens niet hoe ik denk''. Eerst even goed lezen.bia-pia schreef: ↑02-03-2021 15:30En wie ben jij om te bepalen dat er actie ondernomen moet worden? En wie ben jij om te bepalen dat dit een ernstige situatie is?
Misschien zijn er wel 10 dingen aan de hand in het leven van TO en komt 'overgewicht' op de achtste plaats.
Tegenover jouw blijdschap met het feit dat jij opmerkingen kreeg over je gewicht staan honderdduizenden vrouwen die juist langdurig last hebben gehad van dat soort opmerkingen.
dinsdag 2 maart 2021 om 15:41
"achteraf gezien was ik heel blij"
dinsdag 2 maart 2021 om 15:41
'' Iedereen is anders''. Wat denk jij wat wel kan helpen trouwens? Bij mij was het dus opmerkingen. Misschien ook wel fijn als we TO constructief advies geven over wat ze kan doen om motivatie te krijgen. Dat ze ongelukkig is met de situatie nu lijkt me duidelijk.novaviva schreef: ↑02-03-2021 15:27Het feit dat iemand overgewicht heeft en het lukt nog niet om daar wat aan te doen betekent absoluut niet dat iemand het dus niet ernstig vindt. Fijn dat het bij jou wel hielp, maar ieder mens is anders.
Ten tweede, als dergelijke opmerkingen er daadwerkelijk to leidden dat iemand afvalt, dan heeft het wellicht zin. Maar dat is niet zo, vaak bereik je eerder het tegenovergestelde resultaat bij de persoon die je probeert te overtuigen.
Tot slot, de meeste mensen met overgewicht hebben gewoon een goed stel hersenen en weten vaak zelf ook wel dat er wat moet gebeuren. Iets houdt hen tegen. Ouders die steeds maar weer op je in zitten te praten voegen daar niets aan toe.
dinsdag 2 maart 2021 om 15:45
Wat mij trouwens hielp om gezond te eten (ik kon destijds niet sporten, waardoor ik bleef aankomen, lang verhaal maar ik was noodgedwongen in het buitenland en fulltime aan het mantelzorgen), was om filmpjes te kijken op youtube van '' what i eat in a day''. Daar kreeg ik echt inspiratie van en zin om gezond te eten.
dinsdag 2 maart 2021 om 15:55
Ja sorry, ik raak altijd een beetje geïrriteerd van posts die met dieettips reageren op een OP die erover gaat dat iemand gekwetst is door continue opmerkingen over hun gewicht.Hoofdstuk2021 schreef: ↑02-03-2021 15:45Wat mij trouwens hielp om gezond te eten (ik kon destijds niet sporten, waardoor ik bleef aankomen, lang verhaal maar ik was noodgedwongen in het buitenland en fulltime aan het mantelzorgen), was om filmpjes te kijken op youtube van '' what i eat in a day''. Daar kreeg ik echt inspiratie van en zin om gezond te eten.
dinsdag 2 maart 2021 om 15:57
Momenteel vraagt TO om tips om om te gaan met de situatie waarin ze continu kritiek van haar ouders te verduren heeft. Ze vraagt nu geen tips om af te vallen en geeft zelf al aan daar ook aan te werken. Dus ik ga nu geen ongevraagde afvaltips geven.Hoofdstuk2021 schreef: ↑02-03-2021 15:41'' Iedereen is anders''. Wat denk jij wat wel kan helpen trouwens? Bij mij was het dus opmerkingen. Misschien ook wel fijn als we TO constructief advies geven over wat ze kan doen om motivatie te krijgen. Dat ze ongelukkig is met de situatie nu lijkt me duidelijk.
dinsdag 2 maart 2021 om 15:58
Fijn. We noteren het.Hoofdstuk2021 schreef: ↑02-03-2021 15:45Wat mij trouwens hielp om gezond te eten (ik kon destijds niet sporten, waardoor ik bleef aankomen, lang verhaal maar ik was noodgedwongen in het buitenland en fulltime aan het mantelzorgen), was om filmpjes te kijken op youtube van '' what i eat in a day''. Daar kreeg ik echt inspiratie van en zin om gezond te eten.
dinsdag 2 maart 2021 om 15:59
Oke, dat klopt. Ik heb nog een keer gelezen en ik nam zelf aan dat ze ook tips zou waarderen over afvallen. Omdat ze ook aangaf onzeker te zijn en zich te willen focussen op gezond eten.
dinsdag 2 maart 2021 om 16:03
Dan nog, als iemand aangeeft er mee bezig te zijn en er wat mee te willen doen, dan zit iemand alsnog niet automatisch op allerhande afvaltips uit verschillende hoeken te wachten. Want over hoe je moet afvallen verschillen meningen nogal eens.Hoofdstuk2021 schreef: ↑02-03-2021 15:59Oke, dat klopt. Ik heb nog een keer gelezen en ik nam zelf aan dat ze ook tips zou waarderen over afvallen. Omdat ze ook aangaf onzeker te zijn en zich te willen focussen op gezond eten.
dinsdag 2 maart 2021 om 16:06
Eens. Het lijkt mij trouwens als iemand aangeeft hier mee bezig te zijn, ze juist géén tips willen op dat gebied. Want daar zijn ze al mee bezig.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 2 maart 2021 om 23:40
Hoofdstuk2021 schreef: ↑02-03-2021 14:56Ik begrijp dat je dit vervelend vind. Toch denk ik dat het wel nodig is, om actie te ondernemen. Wellicht denken je ouders ook zo, ze willen je de ernst van de situatie in laten zien. Blijkbaar vindt je het zelf nog niet zó erg dat je overgewicht hebt, anders zou je misschien wel echt actie ondernemen. Trouwens niet hoe ik denk, maar ik gok dat je ouders er op die manier instaan. Ik heb zelf ook overgewicht gehad, ook na een moeilijke tijd. Heel eerlijk gezegd werd er af en toe wel een opmerking gemaakt, wel subtiel bijvoorbeeld: goh die broek zit wel echt strakker nu he, tijd voor een nieuwe? Dat raakte me dan wel even en vaak vroeg ik dan ook of ze vonden dat ik te dik was. Ik kon wel tegen het bevestigend antwoord en kreeg daardoor motivatie om af te vallen. Iedereen is anders dus dat zou niet voor jou werken. Achteraf ben ik héél blij om die opmerkingen, want ik had niet door hoeveel ik echt was aangekomen (+- 15 kilo). Dat zag ik pas later op foto's toen ik afgevallen was.
Ik ben zelf ook 23 kilo afgevallen en herken wel dingen uit jouw verhaal.
Toen ik vakantiefoto's terugkeek met mijn dochter vond ik dat ik zo dik leek op de foto's.
Waarop mijn dochter antwoordde: "maar mam, je bent ook gewoon heel erg veel aangekomen?!" Die foto's laten gewoon zien hoe jij eruit ziet.
Heel gek, want in de spiegel zag ik dat niet eens zo. Kwam ook omdat ik geleidelijk aan steeds zwaarder werd en je wend gewoon aan je spiegelbeeld.
Ik ging toen ook rondvragen: "vind je mij dik?" Waarop ik dan voorzichtige antwoorden kreeg zoals: "ik denk dat wat kilo's minder jou beter in je vel zullen doen voelen!"
Maar ook iemand die zei: "ja, ik vind wel dat jij echt te zwaar bent geworden!"
Leuk om te horen was het niet maar het motiveerde me anderzijds ook enorm.
Het gaat TO ook vast wel lukken. Maar wie het mentaal al erg zwaar heeft, heeft extra veel moeite met de boel fysiek ook nog eens op de rit te krijgen. Dat begrijp ik heus.
Ik hoop dat je snel beter en sterker gaat voelen TO.
woensdag 3 maart 2021 om 05:47
Of misschien moet ze leren omgaan met haar veranderde uiterlijk.Hoofdstuk2021 schreef: ↑02-03-2021 15:41'' Iedereen is anders''. Wat denk jij wat wel kan helpen trouwens? Bij mij was het dus opmerkingen. Misschien ook wel fijn als we TO constructief advies geven over wat ze kan doen om motivatie te krijgen. Dat ze ongelukkig is met de situatie nu lijkt me duidelijk.
Hoe iemand ingaat met zijn of haar lichaam is de keuze van diegene.
Misschien is to wel gelukkiger met nog 5 kg erbij en een paar andere outfits.
Misschien is overgewicht voor to wel compleet subjectief, is het en familie van mensen van 1.80 en gemiddeld 45 kg en springt ze er daardoor uit.
Je weet het niet. Dus waarom een vreemde dit aanpraten.
woensdag 3 maart 2021 om 06:06
Wat lief.iones schreef: ↑01-03-2021 20:50kan ik beter ook niet doen. We waren ooit in een winkel en daar zat mijn moeder ook te zeuren over mijn figuur. Die winkeljuffrouw heeft mij de keer erop dat we er waren en mijn moeder er niet bij was, op aan gesproken. Dat ze er een beetje naar van was geworden zoals ik afgekamd werd en dat dat nergens voor nodig was.
Vooral moeders kunnen er wat van.
Mijn vriendin ging eens winkelen met haar moeder en haar moeder heeft door de winkel geschreeuwd:
'oh ik wist niet dat het zo erg is! Je bent echt heel dik! Wat is dit ook in godsnaam voor maat'.
Daarna kreunen en 'oh wat erg' blijven roepen.
Vriendin houdt van kleur en wilde een jurkje, moeder verbijsterd lachend 'nee oh nee' en zwarte dingen komen aandragen.
en de hele middag in mineur. Want zo erg VOOR HAAR dat ze een dik kind had
(van in de 30. Die al haar hele leven fors is).
