Lijf & Lijn alle pijlers

Overgewicht en ongemakken, taboe?

31-08-2008 11:08 680 berichten
Alle reacties Link kopieren
In het topic 'tot welke maat pas je in attracties' viel het me op dat vragen over de bij overgewicht horende (lichamelijke) ongemakken niet echt op prijs worden gesteld.

Met ongemakken bedoel ik oa:

Schurende huid als je een rokje aan hebt en geen panty of legging

Bij ernstig overgewicht heb je naar ik begreep heel vaak gewoon pijn in je gewrichten

Je bent niet meer zo lenig

Je buik zit in de weg tijdens het neuken

Maar ook:

Vervelende opmerkingen naar je hoofd krijgen over je figuur, of als je op straat een patatje eet

Je lelijk voelen

Je schuldig voelen als je iets ongezonds eet

Het besef dat je (uitzonderingen daargelaten) zelf verantwoordelijk bent voor je gewicht. (Ieder pondje gaat door het mondje toch?)

etc

In het betreffende topic wordt door sommige mensen heel verontwaardigt gedaan,anderen negeren het totaal. Waarom?

Ik ben nu nog een kilo of 15 te zwaar, heb nu mt 44 en voel me als herboren als ik het vergelijk met voor ik 12 kilo was afgevallen.

(Kan je nagaan als die 15 kilo er ook nog af is )

Ik heb meer energie, betere conditie, kan zonder panty in een rokje (wel talkpoeder gebruiken, maar dat hielp eerst echt niet meer) zit beter in m'n vel etc.

Is het dan zo confronerend om er over te praten? Komt dat te dichtbij?

Mag je niet zeggen dat overgewicht vaak door je eigen gedrag komt? Dat overgewicht een hoop ongemak met zich mee brengt op lichamelijk, emotioneel, psychisch en sociaal gebied?

Waarom wel / niet?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
Ik ben weer bijgelezen en ik heb een smerig nasmaakje.



Deze van FV is bij me blijven hangen:

Je moet me geen dingen in de mond leggen die ik niet gezegd heb, ik heb me de hele discussie zo voorzichtig mogelijk uitgedrukt, maar het is toch nooit goed bij dikzakken. Nou, vreet je klem zou ik zeggen, des te sneller ben je dood en dat scheelt mij weer ziektekostenpremie later.



"Dikzakken" hoeven niet met fluwelen handschoentjes behandeld te worden. Ze weten zelf best hoe het zit. Vraagje: Is die laatste zin niet hoe je er wérkelijk over denkt?



Oh en nog wat. Je gaat te keer tegen Shining om een notificatie die je in je mail krijgt. Ik had je intelligenter ingeschat...

Had even de FAQ erbij gepakt:

Wat is een notificatie?

Wanneer je een pijler of onderwerp aan je notificaties toevoegt krijg je een melding zodra er iets gebeurt binnen deze pijler of dit onderwerp. Met een notificatie geef je dus aan dat je op de hoogte wilt blijven van bepaalde discussies. De discussies en hun titels worden gefilterd op bepaalde tref- en sleutelwoorden die je op hebt gegeven. Je krijgt afhankelijk van je instellingen een pushmessage (op de site) of een e-mail. De notificatie kan zowel eenmalig als voor een (on)bepaalde tijd zijn. Je kunt voor de eindperiode van de notificatie een vast datum meegeven, ook is het mogelijk hem op ieder gewenst moment zelfstandig uit te zetten.

Het is dus iets wat je zelf hebt aangeklikt. En anders is het een bugje in het forum, waarvan er zovele zijn.
Ik doe momenteel Weight Watchers, dat is voor mij de beste methode om af te vallen. Ik heb een hoop geprobeerd in mijn leven, van pillen tot achterlijke crashdiëten. En ik heb zelfs een maagband in mijn lijf zitten, geheel er van overtuigd dat dát me ging helpen! Nou niet dus.

Ik heb mezelf geheel buiten het gezin geplaatst voor wat eten en drinken betreft. Ik eet niet met ze mee, ik eet mijn eigen dingen. Mijn gezin is slank, en ze kunnen alles eten wat ze willen zonder aan te komen. Dat is wat mij helpt, alles apart doen. Ik ben nu 3 weken en 5,5 kilo verder, dus het gaat lekker, en eigenlijk zonder moeite.

Ik drink dus wel light-dranken. Ik vind water niet om te pruimen, ik drink in plaats daarvan Crystal Clear. En ik eet veel Optimel.



Ik ben trouwens slank geweest tot een jaar of 17. Ik ben op mezelf gaan wonen en werd vierkant. Ik deed alles wat ik thuis nooit mocht, schijt aan de hele wereld. Tja en dan begin je met lijnen. 10 eraf, 15 erbij, weer 10 eraf, weer 15 erbij...

Twee kindertjes er tussendoor, en hop weer heel wat er bij.

Ik heb gegeten om "af te rekenen met mijn jeugd", uit eenzaamheid, uit verdriet, uit verveling. Als mijn man 's avonds moest overwerken was dat het sein voor me om mezelf weer eens te verwennen met wat lekkers. Ik ben een stiekeme eter.

Boodschappen doen, zakkie M&M's erbij, dat is mooi op als iedereen weer thuis is. Lege zakkie onderin de vuilnisbak

What was I thinking....
Heb niet helemaal alles gelezen (beetje veel pagina's) maar even n.a.v. een opmerking van FV. Ook toen ik nog maatje 36 had en 52 kilo woog kon ik niet aan kleding op 'n hanger zien of 't zou staan. Daar is mijn bouw gewoon niet naar. Broeken in boetieks zijn áltijd veel te lang. Vind het schandalig dat ze niet standaard ook 10 cm kortere modellen verkopen. Gelukkig kun je bij Neckermann wel vaak uit 'n kortere maat kiezen.



Verder ben ik op dit moment ook veel te dik. Tot mijn 18e was ik erg mager maar heb wel altijd stevige korte gespierde benen gehad. Toen kwam ik in 'n minder sportieve periode terwijl helaas ook de stofwisseling lager wordt als je volwassen wordt, dan wanneer je nog kind bent en alles kunt vreten zonder dat er maar 1 gram aan je billen blijft hangen. Met mijn bourgondische levensstijl ontkwam ik er dus niet aan dat ik aan ging komen. Kon echter ook elke keer weer snel afvallen als ik eenmaal de knop om zette. Vooral door heel veel aan beweging te doen.



Vorig jaar zomer ging bij mij die knop weer om, ik was weer te dik en 't moest er af. Echter kreeg ik ipv energie, energiedips van de extra beweging. Er werd perniceuze anemie (B12 tekort omdat mijn lichaam het niet meer op kan nemen) geconstateerd. Sinds die tijd lukt het me dus niet meer om af te vallen omdat het alleen met minder eten niet lukt. Nu ben ik dus aan 't experimenteren met diverse dingen zoals speltbrood ipv volkoren omdat tarweproducten niet voor iedereen goed zijn en je stofwisseling naar de knoppen helpen. Ook zit ik aan de groene thee met ginseng. Hopelijk komt mijn energie terug zodat ik weer wel kan afvallen.



Ik heb dus idd ook last van schurende benen, ook in 'n lange broek, maar niet als het buiten koud is, alleen als het zweetweer is. Vooral op reis naar 'n warm land dus erg ellendig. Vind het dus razend irritant en zou er graag vanaf willen.
Stiekem eten en zo deed ik nooit. Ook niet aan emotie eten. Wel aan uitgebreid en lekker eten en ik kook ook heel graag. Word blij van goede restaurants en goed, mooi uitziend voer. Geen chocola of snoep, wel hartigheid.

Ik probeer dat nu alleen in de weekends te doen en door de week niet te grijpen naar kaas of zo.



Bij emotie kan ik juist niet eten. Dan gaat mijn slokdarm als het ware op slot. Zo ben ik tijdens mijn vorige relatie redelijk slank gebleven, al at ik in de perdiodes dat het wel goed ging gewoon wel en daarvan kwam ik aan. Niet zó erg gejojood in mijn leven als in die tijd.



Nu ik gelukkig ben is op gewicht blijven nog moeilijker geworden. Omdat ik niks heb om me zorgen over te maken is eten weer leuk en probleemloos geworden. Behalve dan dat ik aankom als een gek als ik niet uitkijk.
Alle reacties Link kopieren
Ik was ook altijd al een flinke (8,5 pond bij geboorte) en eigenlijk ben ik altijd een dikkertje geweest. Maar het rare is, als ik nu foto's van vroeger terugkijk, was ik gewoon een gezonde hollandse meid en echt niet super veel te zwaar. Maar de meisjes om mij heen gewoon heel dun.

Als ik foto's van vroeger aan mijn man laat zien, dan vraagt hij zich af of ik echt te dik was en waar ik het over heb.



Maar goed, ongemakken. Ja heel veel.

Vorig jaar in het vliegtuig hadden we een plekje op de eerste rij, was alleen even vergeten dat daar de armsteunen niet van omhoog konden. Dus helaas, toch maar een plaatsje naar achteren verhuisd. Strak tegen het raampje aan en tegen lief.

Ook op vakantie zelf, ik paste niet in het stoeltje op het balkon. Van die leuke plastic stoeltjes met ijzeren armleunen.

Na 3 dagen mijzelf erin gewurmd te hebben en blauwe benen te hebben, hebben we maar de steel van binnen naar buiten gesleurd.



Ik vind het niet erg als mensen er naar vragen, naar hoe "het komt" (gewoon eten, heel veel eten, daarna heel veel lijnen en daarna nog meer eten).



Maar zo heb ik een vriendin, en die moest afvallen omdat haar eierstokken verplaats waren door haar overgewicht (nog nooit van gehoord) en daarom niet zwanger kon worden van de 2e. Zij roept continue dat ze echt niet veel eet, en vervolgens valt ze ook echt niets af.

Maar je hoeft mij echt niet "voor te liegen" wat dit onderwerp betreft. Ik ken de klappen van de zweep en ik weet echt dat als je niet sport, bijna niets lust (en dus alleen maar de verkeerde dingen eet, van een grilpan en een wok heeft ze nog nooit gehoord) je niets afvalt!
"ik ben het, Barbabelladingdong"
FV, ik heb alle pagina's bij gelezen en wat mij uit de discussie opvalt is dat je idd niet begrijpt hoe moeilijk het (soms) is om dik te zijn en hoe moeilijk het is om af te vallen En dat is logisch, aangezien jijzelf nooit dik bent geweest. Ik zelf snap daarentegen bijvoorbeeld totaal niet waarom er mensen zijn die roken. Ik vind het een hele domme verslaving en snap echt niet dat mensen met zoiets vies doorgaan en hun lichaam totaal vervuilen, en daarbij ook nog eens zo willen stinken. Maar ik heb nooit gerookt, dus ik kan ook niet weten hoe dat is en hoe moeilijk of makkelijk het is om ervan af te komen.



Ik heb begrepen van sommige rokers dat ze roken bijvoorbeeld omdat ze stress hebben. Welnu, sommige mensen eten als ze stress (of een andere emotie) hebben. In die optiek is roken en teveel eten zeer met elkaar te vergelijken. Ik vind het dan ook raar dat iemand die dik is mogelijk als 'minder' wordt gezien. Dat vind ik namelijk soms zelf weleens van rokers, maar dat komt dus omdat ik niet begrijp waarom het in hemelsnaam lekker is om aan een teerpijpje te zitten lurken. Iemand die rookt (of overmatig drinkt, of verzin elke andere verslaving die slecht is voor je lichaam) zorgt net zo min goed voor zichzelf als iemand die over-eet. Helaas is het bij over-eten alleen erg zichtbaar voor de buitenwereld.
Alle reacties Link kopieren
Fv, ik begrijp nu waarom je zo boos werd gisteravond, maar probeer toch wat rustiger te blijven. Negeer modus aanzetten helpt wel, al kost het moeite.

Heb het zelf nu ook bij de hakken met iemand, maar ik lach nu om een heleboel dingen. Zegt nml. een heleboel over de ander.



En verder, ik heb bijgelezen, mensen, wat een verhalen allemaal!



Ja, ik denk wel degelijk dat de voedingsindustrie er de hand in heeft. De media ook. Onze opvoeding. De overheid ( betutteling ten top! ) .



Ikzelf ben niet een van de slanksten geweest en nog niet. Maar voel me wel lekker nu, alhoewel ik een flinke uitgezakte buik heb na 4 kids. En er blijven wat rollen op de heupen hangen. Jammer dan, het zegt nml. niks over mij als persoon.

Mijn zus heeft astma gehad en moest op een gegeven moment aan de prednison. Tonnetje rond werd ze. Dat was echt niet grappig. Werd zij uitgescholden, sloeg ik er op los! Daar heeft ze zo'n complex aan overgehouden, dat ik haar verdenk van boulimia, maar daar mag ik het niet over hebben met haar. Ze is op het enge af mager....
quote:fashionvictim schreef op 31 augustus 2008 @ 22:12:

[...]

Als ik bij elke sigaret net zo veel last had als dat ik van weer een maat groter zou hebben, zou ik echt niet roken, dat weet ik zeker. (en ja, natuurlijk heb je in principe ook van elke sigaret last, maar die last merk je niet, sterker nog, een sigaret opsteken vermindert de acute overlast, dat is het verschil, snap je?)Maar je omgeving dan? Kijk, volwassenen kunnen je uit de weg gaan of je simpelweg verbieden bij hen in huis te roken. Maar jij hebt 'n kind, dat kind kan er niet voor weglopen dat moeder in huis rookt. Ik vind dat echt niet kunnen hoor!
Alle reacties Link kopieren
MiisKip, FV ís de hele tijd voorzichtig geweest, heeft vragen gesteld, gezegd dat zij zich er niks bij kon voorstellen. Meer niet.

Raar dat Shi in dat attractie roept dat ze niet snapt dat je geen vragen over gewicht etc mag stellen en er hier zo gestoken op reageert. En niet alleen dat, het wordt een hele hetze tegen FV, die totaal nergens op gebaseerd is. Haar kind wordt er weer eens bijgehaald, ze gaat maar door en door over FV's haar, het sloeg compleet nergens op. Alles onder het mom van 'ik doe hetzelfde als FV doet', maar die plank sloeg ze volledig mis.

Bijna niemand had bij FV het gevoel dat ze lekker aan het trappen was en dat deed Shi wel.Ik zou er ook pissed om worden, jij waarschijnlijk ook. En uit nijd zouden we allebei een paar fikse kutopmerkingen maken. En terecht.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
Alle reacties Link kopieren
quote:elninjoo schreef op 01 september 2008 @ 09:18:

[...]



Maar je omgeving dan? Kijk, volwassenen kunnen je uit de weg gaan of je simpelweg verbieden bij hen in huis te roken. Maar jij hebt 'n kind, dat kind kan er niet voor weglopen dat moeder in huis rookt. Ik vind dat echt niet kunnen hoor!Ze rookt buiten op het balkon weet ik toevallig. Djees ga jij ook nog ff beginnen?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
Alle reacties Link kopieren
*doet een weddenschap met zichzelf wie er het eerst over vriendjes en cheerleaders etc begint*
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
Het stiekeme eten is erg herkenbaar. Ik had tot mijn 17de een normaal gewicht; als ik nu foto's van vroeger bekijk word ik bijna jaloers op dat meisje van toen, omdat ik ook gewoon een leuk kind was om te zien. Mijn ouders en broers hadden op een één of andere manier de neiging om te zeggen dat ik te dik was, terwijl dat in feite niet zo was. Ik werd daar zo schijt ziek van dat ik ze verboden heb om het nog vaker tegen me te zeggen. Maar toen was het leed eigenlijk al geleden. Tezamen met het feit dat de relatie tussen mij en mijn ouders vroeger slecht was, wat mij totaal geen zelfvertrouwen gaf en heel erg leegheid van binnen, ben ik op mijn 17de gaan eten,,, en eten, en eten. Om die leegheid proberen op te vullen. Op een gegeven moment is het niet alleen het probleem van de leegheid, maar ook de verslaving aan zoetheid (en wellicht al die toevoegingen) die je oploopt.



Rond mijn 23ste ben ik van 117 naar 91 afgevallen. Met mijn 91 kilo voelde ik me als herboren, en zag er ook goed uit. Na een ernstig ziektebed - waarbij ik maanden geen voedsel kon binnen houden - kreeg ik ineens mijn trek weer terug, en toen was het hek van de dam. Toen heb ik een tijd rond de 115 gezeten, wel pogingen ondernomen, die op niets uitliepen (nooit verder dan 109) en nu laatst woog ik 118,5 en had ik zo schoon genoeg van. Veel oude wonden van vroeger zijn inmiddels gelukkig geheeld, maar die slechte gewoonten met voedsel blijven. Nu weeg ik dan 109,5 en wil ik gewoon het liefst minimaal weer rond die 91 zitten, en als het kan nog ietsje minder. Maar eerst moet ik onder de 100 zien te geraken.



Overigens heb ik van schurende dijen alleen last als ik een rok of een jurk draag, en aangezien ik geen rok of jurk meer draag, heb ik van schurende dijen gelukkig ook geen last. Gisteren hebben man en ik bijvoorbeeld bijna 2 uur in flink tempo gewandeld in de bossen, en dat gaat prima.
Alle reacties Link kopieren
quote:fashionvictim schreef op 31 augustus 2008 @ 23:16:

Je moet me geen dingen in de mond leggen die ik niet gezegd heb, ik heb me de hele discussie zo voorzichtig mogelijk uitgedrukt, maar het is toch nooit goed bij dikzakken. Nou, vreet je klem zou ik zeggen, des te sneller ben je dood en dat scheelt mij weer ziektekostenpremie later.Hier schiet de stoom echt uit mijn oren, uit alle poriën zelfs. Ik ben niet snel kwaad, maar dat is toch geweldig gelukt nu.
Alle reacties Link kopieren
quote:shining schreef op 31 augustus 2008 @ 22:39:

[...]





Waarnaar?Wat dr was geschreven en weer was verwijderd
quote:Livre schreef op 01 september 2008 @ 09:29:

[...]





Hier schiet de stoom echt uit mijn oren, uit alle poriën zelfs. Ik ben niet snel kwaad, maar dat is toch geweldig gelukt nu. Ben ik toch niet de enige bij wie die zin bleef hangen...
Alle reacties Link kopieren
Sorrie dat ik even inbreek, maar heb een kort vraagje:



Degenen die nu te dik zijn, hadden jullie als (klein) kind ook last van overgewicht?



Ikzelf ben slank tot mager en eet heel veel.(maar wel gezond, geen chips, patat enzo, maar wel weer snoep, veel kaas en cola) Mijn oudste dochter (nu 4) heeft overgewicht gehad (vorig jaar), omdat ik niet echt veel benul had van wat dikmakend is en wat niet. Wel onderzocht natuurlijk en ze is nu weer op goed gewicht, maar heeft zeker wel aanleg om wat dikker te zijn. Het cons bureau heeft mij verteld dat ze nu grote kans heeft om in de puberteit weer dik te zijn.



Wie weet of dit klopt of heeft hier ervaring mee?
Zoals ik al zei, ik was slank tot mijn 17e.
quote:misschicken schreef op 01 september 2008 @ 09:39:

Zoals ik al zei, ik was slank tot mijn 17e.Hier idem dito.
Alle reacties Link kopieren
Liev, ik ben de 1e om toe te geven dat het een kutoppmerking was, tegelijkertijd snap ik ook dat je uit je slof schiet na dat gezeik en gedoe van Shi.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
Alle reacties Link kopieren
Toen ik klein was (lagere school) was ik te zwaar, in mijn vroege puberteit ook nog een tijdje. Tussen mijn 16e en mijn23e had ik gewoon een goed figuur. Niet slank, maatje 40, niks mis mee.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
Alle reacties Link kopieren
quote:Livre schreef op 01 september 2008 @ 09:29:

[...]





Hier schiet de stoom echt uit mijn oren, uit alle poriën zelfs. Ik ben niet snel kwaad, maar dat is toch geweldig gelukt nu. Niet kwaad om worden MissC en Livre, alleen om zo'n zin al kun je nagaan dat zo iemand of contactgestoord is of niet volledig bij haar volle verstand.Dus daar moet je alleen een beetje medelijden mee hebben, dat is nl een afwijking,en daar betalen wij weer ziektekosten voor.
quote:fashionvictim schreef op 01 september 2008 @ 00:25:

[...]





Ja, en dat is waar ik het dus niet meer begrijp, bij het feit dat eten een verslaving wordt. Ik snap dat eten niet te vermijden is, maar ik snap dus echt niet dat je eet als je geen trek hebt in eten, of als je geen eten nodig hebt. Maar dat komt waarschijnlijk doordat ik dat zelf heel erg vies vind, ik word gelukkig nog altijd misselijk van overeten.

[...]



Zo, ik ben ver gekomen met lezen-en-niet-reageren, en nu wil ik toch reageren zonder alles bijgelezen te hebben!



Ik kan me ergens wel voorstellen dat eten een verslaving wordt. Eten doet nogal veel met je. In verschillende soorten eten zitten verschillende stoffen waar je dingen van gaat voelen.

Er zijn héél veel mensen met een suikerverslaving, zelfs zonder dat ze het weten. Emotie-eten, eten vanuit je gevoel, doen veel mensen en kun je ook als een verslaving zien. Het is in ieder geval eten om 'verkeerde' redenen, en bijna iedereen doet het wel eens. Sommigen worden daar door hun metabolisme niet dik van, anderen wel. Sommigen kunnen hun eetbuien zo onder controle houden dat ze er niet dik van worden, anderen gaan alle perken te buiten. Niet-eten (anorexia) zie ik overigens ook als een soort verslaving.



Het probleem met andere verslavingen is dat je niet om een eetverslaving heen kunt. Iedereen zegt tegen een afkickende alcoholist: "zo, nu mag je nooit ook maar één druppel meer drinken." Dat geldt ook voor sigaretten en voor gokken en voor weet ik wat meer. Maar om eten kún je niet heen. Je móet eten om in leven te blijven, of je nu wilt of niet. En het is dus veel moeilijker om van je emotie-eten of je niet-eten of je binge-eten of je suikerrijk-eten af te komen dan van een andere verslaving. Want eten móet je juist, maar wel met mate.



Tel daarbij op dat de meeste dieëten je stofwisseling compleet om zeep helpen en het bekende jojo-effect en ik snap de emoties wel die e.e.a. losmaakt.



Ik snáp het trouwens ook niet, maar dat komt omdat ik net als jij zelf slank ben. Wat ik wel zie is dat dik-zijn bij veel mensen er al vanaf de kindertijd in zit, en aangeleerde voedselpatronen zijn zo moeilijk af te leren. Bovendien worden in je kindertijd de hoeveelheid vetcellen die je lichaam heeft aangemaakt, en is het voor iemand die als kind al overgewicht had vééééél moeilijker om af te vallen dan voor iemand die pas op volwassen leeftijd er een keer (met moeite) wat kilootjes teveel aan heeft gekregen.



Ik vind het daarom heel erg om te zien dat er zoveel kinderen zijn die te dik zijn. Ik snap dat niet goed, ik vind dat zielig. Er wordt geen aandacht meer besteed aan gezond eten in de opvoeding blijkbaar. Omdat ouders al verpest zijn (en dat bedoel ik niet lullig trouwens, maar het lijkt me wel dat veel dikke mensen gewoonweg niet wísten hoe ze goed moeten eten, waardoor de stofwisseling om zeep is geholpen en waardoor het nu 'toch te laat is') worden kinderen dat nog meer...
Even verder lezen, de voedingsmiddelenindustrie helpt er inderdaad niet aan. Alles wordt steeds gehaaster, we hebben steeds minder tijd om zelf helemaal vanaf niks maaltijden te maken. Dus grijpen we sneller naar sausjes-in-potjes en kant-en-klaar Ik maak me aan dat laatste ook wel schuldig, aan dat eerste bijna nooit meer. (Of je moet tomatenblokjes-in-blik ook meerekenen )
quote:meds schreef op 01 september 2008 @ 00:42:

ja als je lijf eenmaal in die spaarstand ellende is beland wordt je van de aanbevolen 2000 cals. al dik. Heb een keer een documentaire gezien over dikke mensen met ondervoeding



Ik ga maar door nu



Heb ik ook geleerd, er zijn mensen die een te hoog BMI hebben in combinatie met anorexia. Lastig, want doordat je het niet zíet wordt de anorexia niet, of pas veel te laat onderkent...
quote:shining schreef op 01 september 2008 @ 01:15:

Ik vind frisdrank heerlijk juist. Heel apart, ik krijg altijd dorst als ik geen zoetigheid drink. Dus, als ik gewoon water drink, wordt mijn dorst niet gelest.



Dat is dus psychisch. "Dorst" is puur een signaal van je lichaam dat het vocht nodig heeft. Je lichaam verliest vocht door de dag (door zweten en door plassen) en heeft aanvulling nodig. Jouw dorst wordt eigenlijk prima gelest door water, of door kruidenthee of door wat dan ook met vocht erin. Je dorst wordt waarschijnlijk ook gelest door 'zoetigheid', omdat dat ook vocht bevat. Maar 'dorst' gaat om 'vocht', niet om 'suiker' of 'zoet'. Als jouw lichaam je dat doet geloven, heeft dat een reden: waarschijnlijk dat het gewoon aan de smaak 'zoet' gewend is, dat lekker vindt en daarom dus schreeuwt. Juist reden genoeg eens te minderen met de zoete dranken lijkt me, maar het is jouw lichaam en niet het mijne.



Trouwens, ik heb begrepen dat je, als je pas drinkt als je lichaam 'dorst' roept, je dus te lang niet gedronken hebt. Maar dat terzijde.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven