Lijf & Lijn
alle pijlers
Overgewicht en ongemakken, taboe?
zondag 31 augustus 2008 om 11:08
In het topic 'tot welke maat pas je in attracties' viel het me op dat vragen over de bij overgewicht horende (lichamelijke) ongemakken niet echt op prijs worden gesteld.
Met ongemakken bedoel ik oa:
Schurende huid als je een rokje aan hebt en geen panty of legging
Bij ernstig overgewicht heb je naar ik begreep heel vaak gewoon pijn in je gewrichten
Je bent niet meer zo lenig
Je buik zit in de weg tijdens het neuken
Maar ook:
Vervelende opmerkingen naar je hoofd krijgen over je figuur, of als je op straat een patatje eet
Je lelijk voelen
Je schuldig voelen als je iets ongezonds eet
Het besef dat je (uitzonderingen daargelaten) zelf verantwoordelijk bent voor je gewicht. (Ieder pondje gaat door het mondje toch?)
etc
In het betreffende topic wordt door sommige mensen heel verontwaardigt gedaan,anderen negeren het totaal. Waarom?
Ik ben nu nog een kilo of 15 te zwaar, heb nu mt 44 en voel me als herboren als ik het vergelijk met voor ik 12 kilo was afgevallen.
(Kan je nagaan als die 15 kilo er ook nog af is )
Ik heb meer energie, betere conditie, kan zonder panty in een rokje (wel talkpoeder gebruiken, maar dat hielp eerst echt niet meer) zit beter in m'n vel etc.
Is het dan zo confronerend om er over te praten? Komt dat te dichtbij?
Mag je niet zeggen dat overgewicht vaak door je eigen gedrag komt? Dat overgewicht een hoop ongemak met zich mee brengt op lichamelijk, emotioneel, psychisch en sociaal gebied?
Waarom wel / niet?
Met ongemakken bedoel ik oa:
Schurende huid als je een rokje aan hebt en geen panty of legging
Bij ernstig overgewicht heb je naar ik begreep heel vaak gewoon pijn in je gewrichten
Je bent niet meer zo lenig
Je buik zit in de weg tijdens het neuken
Maar ook:
Vervelende opmerkingen naar je hoofd krijgen over je figuur, of als je op straat een patatje eet
Je lelijk voelen
Je schuldig voelen als je iets ongezonds eet
Het besef dat je (uitzonderingen daargelaten) zelf verantwoordelijk bent voor je gewicht. (Ieder pondje gaat door het mondje toch?)
etc
In het betreffende topic wordt door sommige mensen heel verontwaardigt gedaan,anderen negeren het totaal. Waarom?
Ik ben nu nog een kilo of 15 te zwaar, heb nu mt 44 en voel me als herboren als ik het vergelijk met voor ik 12 kilo was afgevallen.
(Kan je nagaan als die 15 kilo er ook nog af is )
Ik heb meer energie, betere conditie, kan zonder panty in een rokje (wel talkpoeder gebruiken, maar dat hielp eerst echt niet meer) zit beter in m'n vel etc.
Is het dan zo confronerend om er over te praten? Komt dat te dichtbij?
Mag je niet zeggen dat overgewicht vaak door je eigen gedrag komt? Dat overgewicht een hoop ongemak met zich mee brengt op lichamelijk, emotioneel, psychisch en sociaal gebied?
Waarom wel / niet?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 31 augustus 2008 om 16:10
Moordwijf,
mijn bek valt serieus open als ik lees dat jij elke dag wel een opmerking te horen krijgt en wat voor misselijkmakende opmerkingen dat zijn.
Ik vind het werkelijk onvoorstelbaar en zo schandalig, ik zit me er gewoon om op te fokken.
Dat moet je ongetwijfeld hard raken maar echt meid; het zegt zoveeel meer over hun dan over jou!
Prent je dat heel goed in je oren.
Gatverdegatver wat een stelletje hufters heb je er toch tussen zitten, bah.
Mijn moeder was vroeger ook dik, echt dik in de zin van tonnetje rond.
Als er ooit iemand haar zo had beledigd...
Knappe jongen die me had kunnen tegen houden!
mijn bek valt serieus open als ik lees dat jij elke dag wel een opmerking te horen krijgt en wat voor misselijkmakende opmerkingen dat zijn.
Ik vind het werkelijk onvoorstelbaar en zo schandalig, ik zit me er gewoon om op te fokken.
Dat moet je ongetwijfeld hard raken maar echt meid; het zegt zoveeel meer over hun dan over jou!
Prent je dat heel goed in je oren.
Gatverdegatver wat een stelletje hufters heb je er toch tussen zitten, bah.
Mijn moeder was vroeger ook dik, echt dik in de zin van tonnetje rond.
Als er ooit iemand haar zo had beledigd...
Knappe jongen die me had kunnen tegen houden!
zondag 31 augustus 2008 om 16:10
Tante Sjaan, ik denk dat je halverwege de 100 en 200 moet denken of zo.
Iedere ochtend geloof ik dat ik weer 60 ga wegen. Ik word namelijk elke dag slank wakker en moet dan in de spiegel verbaasd constateren dat het niet zo is.
In werkelijkheid zal het voor mij een illusie zijn. Tenzij er een medicijn komt dat helpt.
Iedere ochtend geloof ik dat ik weer 60 ga wegen. Ik word namelijk elke dag slank wakker en moet dan in de spiegel verbaasd constateren dat het niet zo is.
In werkelijkheid zal het voor mij een illusie zijn. Tenzij er een medicijn komt dat helpt.
zondag 31 augustus 2008 om 16:39
Ik ben ook dik...erg dik..118 kg bij 1.67 wat dus neerkomt op maat 52 of soms 54. En ik ben nog maar 24 jaar..en mensen kijken daar raar van op..een jonge meid, met zo'n lichaam, daar moet wel iets mis mee zijn..Ze behandelen me in mijn ogen dan ook niet als volwaardig..maar als iemand die op zn minst een erge handicap heeft..
Ik weet waarom ik dik ben..eten is mijn vriendje geworden, mijn verslaving,mijn gewoonte, mijn troost..het is een dwang..ik moet eten eten eten, Om me vervolgens naderhand weer zo walgelijk te voelen dat ik nog maar meer ga eten want 'nu ben ik toch al dik'
Mijn vriend leerde ik kennen toen ik 100 kilo woog..inmiddels zijn we 18 kg verder..en hij vindt me mooi zoals ik ben, niet zielig en neemt me gewoon zoals ik ben..of ik nou 60 kg weeg of 120..en ik waardeer dat zeer in hem. Echter kan ik wel zeggen dat mijn overgewicht me meer onzeker maakt dan de gemiddelde vrouw..ik kan heel erg bang zijn dat hij overstapt naar een slanker exemplaar of dat hij me opeens afstotelijk vindt.
Lichamelijke klachten heb ik wel..bijvoorbeeld smetplekken door schurende dijen idd, dezelfde smetplekken onder mijn borsten en in het vliegtuig zit ik ook niet heel lekker. Verder heeft het bij mij vooral zijn werking op mijn gemoedstoestand..ik ben onzeker en probeer dat altijd te verbloemen..waardoor ik geestelijk uitgeput raak en dat weer probeer weg te eten...lichamelijk moe ben ik sowieso..ik moet zo'n 50 kg aan overgewicht meesjouwen elke dag.
Na mijn vakantie ga ik naar een psycholoog..omdat ik er van overtuigd ben dat mijn eetprobleem (want dat is het voor mij..het is niet zomaar eten om het eten)eerstpsychisch opgelost moet worden voordat ik lichamelijk resultaat kan helen..
Maar ben ik zielig?nee..Ik ken net zoveel depressieve slanke mensen als dikke..
Ik weet waarom ik dik ben..eten is mijn vriendje geworden, mijn verslaving,mijn gewoonte, mijn troost..het is een dwang..ik moet eten eten eten, Om me vervolgens naderhand weer zo walgelijk te voelen dat ik nog maar meer ga eten want 'nu ben ik toch al dik'
Mijn vriend leerde ik kennen toen ik 100 kilo woog..inmiddels zijn we 18 kg verder..en hij vindt me mooi zoals ik ben, niet zielig en neemt me gewoon zoals ik ben..of ik nou 60 kg weeg of 120..en ik waardeer dat zeer in hem. Echter kan ik wel zeggen dat mijn overgewicht me meer onzeker maakt dan de gemiddelde vrouw..ik kan heel erg bang zijn dat hij overstapt naar een slanker exemplaar of dat hij me opeens afstotelijk vindt.
Lichamelijke klachten heb ik wel..bijvoorbeeld smetplekken door schurende dijen idd, dezelfde smetplekken onder mijn borsten en in het vliegtuig zit ik ook niet heel lekker. Verder heeft het bij mij vooral zijn werking op mijn gemoedstoestand..ik ben onzeker en probeer dat altijd te verbloemen..waardoor ik geestelijk uitgeput raak en dat weer probeer weg te eten...lichamelijk moe ben ik sowieso..ik moet zo'n 50 kg aan overgewicht meesjouwen elke dag.
Na mijn vakantie ga ik naar een psycholoog..omdat ik er van overtuigd ben dat mijn eetprobleem (want dat is het voor mij..het is niet zomaar eten om het eten)eerstpsychisch opgelost moet worden voordat ik lichamelijk resultaat kan helen..
Maar ben ik zielig?nee..Ik ken net zoveel depressieve slanke mensen als dikke..
zondag 31 augustus 2008 om 16:48
Overigens zie ik het als een vicieuze cirkel...ik ben gaan eten doordat ik ongelukkig was..door het aankomen (30 kilo in een jaar, 10 jaar geleden, daar begon het mee)werd ik alsmaar ongelukkiger en ben ik alsmaar meer gaan eten..
Overigens moet ik wel zeggen dat ik, in mijn ogen, net zo goed verslaafd had kunnen raken aan cocaine of wat dan ook..maar dat ik onbewust voor eten gekozen heb..
Overigens moet ik wel zeggen dat ik, in mijn ogen, net zo goed verslaafd had kunnen raken aan cocaine of wat dan ook..maar dat ik onbewust voor eten gekozen heb..
zondag 31 augustus 2008 om 16:55
Overigens denk ik dat dik zijn sowieso nog een beetje een taboe is..."dikkerds"worden vaak gezien als zielig..moeten wel een probleem hebben, maar ze zijn wel altijd gezellig hoor..die dikkerds! En wat voor vooroordelen er allemaal nog meer zijn..
Ik denk dat 'dikkerds' daardoor nog redelijk in hun schulp zitten..ook zijn er velen stiekum onzeker, ook al roepen ze heel hard van niet..en zullen ze zich persoonlijk aangevallen worden als er iets gezegd wordt over gewicht..zelfs als het in het algemeen gezegd wordt..de meesten krijgen de neiging om zich te gaan verdedigen.
En ja, ik merk dat soms bij mezelf ook weleens..maar ik weet heel erg goed, dat mijn dik zijn mn eigen schuld is..en dat ik het ook zelf weer op zal moeten lossen..alleen het zou geen issue moeten zijn. We zijn wie we zijn, of we nou dik, dun, lang, kort, paars, wit of donker zijn...de 1 is te dik, de ander heeft flinke schulden, weer een ander eet zijn neuspeuters op..snap je?of klets ik nou echt complete wartaal?;)
Ik denk dat 'dikkerds' daardoor nog redelijk in hun schulp zitten..ook zijn er velen stiekum onzeker, ook al roepen ze heel hard van niet..en zullen ze zich persoonlijk aangevallen worden als er iets gezegd wordt over gewicht..zelfs als het in het algemeen gezegd wordt..de meesten krijgen de neiging om zich te gaan verdedigen.
En ja, ik merk dat soms bij mezelf ook weleens..maar ik weet heel erg goed, dat mijn dik zijn mn eigen schuld is..en dat ik het ook zelf weer op zal moeten lossen..alleen het zou geen issue moeten zijn. We zijn wie we zijn, of we nou dik, dun, lang, kort, paars, wit of donker zijn...de 1 is te dik, de ander heeft flinke schulden, weer een ander eet zijn neuspeuters op..snap je?of klets ik nou echt complete wartaal?;)
zondag 31 augustus 2008 om 17:00
Als kind was ik vrij tenger, zeg maar aan de magere kant. Dat bleef tot ik een jaar of 11 was zo. Ik kwam vroeg de puberteit in(heeft met mediterrane afkomst te maken). In de puberteit had ik een normaal gewicht. Maar toen ik 19,20 jaar was, begon ik uit te dijen en ik had toen geen idee waar dat vandaan kwam. Anders gaan eten deed ik niet, later wist ik waarom het gebeurde. Op mijn 22ste kreeg ik mijn eerste kindje. Toen ik de zwangerschap inging woog ik 85 kilo bij een lengte van 1,65. Na de bevalling zat ik op 75 kilo. Na de zwangerschap nam het gewicht weer toe. Ik zat op een gegeven moment op 90 kilo. Omdat ik vermoeidheidsklachten kreeg en andere lichamelijke klachten zoals wazig zien en vocht vasthield kwam ik bij de huisarts. Wat bleek: een slechtwerkende schildklier. Aan de schildklierhormonen dus. Om toch te proberen weer fitter te worden en misschien ook wat gewicht kwijt te raken, ben ik in naar een fitnesscentrum gegaan dat onder leiding van fysiotherapeuten gebeurde. Dat was heel prettig, geen spierbundels enzo. Allemaal mensen die toch ook wat mankeerde en daar liepen. Op een gegeven moment raakte ik aan de praat met een meisje dat daar ook bezig was. Zij had last van ondergewicht en moest dus eigenlijk aankomen. Ze bekeek me en zei: "Nou, als ik zo dik zou worden als jij, zou ik een eind aan mijn leven maken". Zo'n opmerking raakt je wel als je vrij labiel bent vanwege een hormoonhuishouding die totaal in de war was(ik was in die periode nog aan het instellen op schildklierhormonen).
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
zondag 31 augustus 2008 om 17:05
quote:Tante Sjaan schreef op 31 augustus 2008 @ 16:01:
Ik ben erg benieuwd wat voor gewicht er bij een maat 60 hoort, ik heb geen flauw idee.
Hoe ver boven de 100 is dat dan, welke richting moet ik aan denken?
En als je eenmaal zover bent dat je 120 , 140 of voor mijn part 200 kilo weegt vraag ik me af wat iemand in zijn hoofd heeft als de strijd tegen de kilo's wordt aangegaan.
Kun je dan nog erin geloven dat je ooit weer zeg 70 of 80 kilo gaat wegen?
Of stel je je doelen bij naar 100 kilo bijvoorbeeld?
Er is maar 1 mens op deze aardkloot die weet wat ik weeg, en dat ben ik. Ik ben 1.87 lang.
Ik zal waarschijnlijk nooit een gezond gewicht bereiken, maar als mijn gewicht toch eens uit 2 cijfers mocht bestaan........
Ik ben momenteel aan het lijnen en ik wil elke 5 kilo gaan vieren.
Ik ben erg benieuwd wat voor gewicht er bij een maat 60 hoort, ik heb geen flauw idee.
Hoe ver boven de 100 is dat dan, welke richting moet ik aan denken?
En als je eenmaal zover bent dat je 120 , 140 of voor mijn part 200 kilo weegt vraag ik me af wat iemand in zijn hoofd heeft als de strijd tegen de kilo's wordt aangegaan.
Kun je dan nog erin geloven dat je ooit weer zeg 70 of 80 kilo gaat wegen?
Of stel je je doelen bij naar 100 kilo bijvoorbeeld?
Er is maar 1 mens op deze aardkloot die weet wat ik weeg, en dat ben ik. Ik ben 1.87 lang.
Ik zal waarschijnlijk nooit een gezond gewicht bereiken, maar als mijn gewicht toch eens uit 2 cijfers mocht bestaan........
Ik ben momenteel aan het lijnen en ik wil elke 5 kilo gaan vieren.
zondag 31 augustus 2008 om 17:11
quote:TheNurse schreef op 31 augustus 2008 @ 14:45:
Heb het topic even vluchtig doorgelezen
Ik vroeg me iets af, wat volgens mij niet eerder is gevraagd...
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er best moeite mee zou hebben als mijn man veelste zwaar zou worden..
Nu vind het dat zelf ook verschrikkelijk dus toen de cijfertjes op de weegschaal hem niet meer aanstonden is hij daar iets aan gaan doen.
En daar ben ik heel blij om, ik vind overgewicht zelf niet aantrekkelijk en dat zou ons sexleven natuurlijk ook geen goed doen.
(omgedraaid geldt hetzelfde, manlief zou het ook absoluut niet sexy vinden als ik zou groeien tot maat 50 oid)
Maar wat als je partner maar dikker en dikker wordt en er zelf 'niets' om geeft?
Wat moet je als partner dan?
De heren/dames met overgewicht die in het begin van hun relatie nog niet te zwaar waren maar nu wel zijn...:
Hoe vinden jullie partners dat?
Er zijn natuurlijk mannen/vrouwen die op een voller figuur vallen maar dat bedoel ik nu niet.
ik heb wel eens tegen vriendlief gezegd dat ik het uit zou maken als hij zijn leuter niet meer kon zien (in slappe toestand he, dat wel)
Of ik het ook zou doen, nah, denk het niet, maar ik denk dat ik wel minder ehhhhh initiatief zou nemen in bed,
Ik heb hem leren kennen met een heel klein buikje, en zou het niet zo ok vinden als dat buikje een buitenproportioneel zou gaan groeien. Andersom mag hij hetzelfde verwachten trouwens,
Het heeft ook te maken met gezondheid, ik sta net zo tegenover overmatig drank/drugs gebruik, hij mag doen en laten wat hij wil, maar ik vind het wel prettig als hij daarbij wat op zijn gezondheid let.
Heb het topic even vluchtig doorgelezen
Ik vroeg me iets af, wat volgens mij niet eerder is gevraagd...
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er best moeite mee zou hebben als mijn man veelste zwaar zou worden..
Nu vind het dat zelf ook verschrikkelijk dus toen de cijfertjes op de weegschaal hem niet meer aanstonden is hij daar iets aan gaan doen.
En daar ben ik heel blij om, ik vind overgewicht zelf niet aantrekkelijk en dat zou ons sexleven natuurlijk ook geen goed doen.
(omgedraaid geldt hetzelfde, manlief zou het ook absoluut niet sexy vinden als ik zou groeien tot maat 50 oid)
Maar wat als je partner maar dikker en dikker wordt en er zelf 'niets' om geeft?
Wat moet je als partner dan?
De heren/dames met overgewicht die in het begin van hun relatie nog niet te zwaar waren maar nu wel zijn...:
Hoe vinden jullie partners dat?
Er zijn natuurlijk mannen/vrouwen die op een voller figuur vallen maar dat bedoel ik nu niet.
ik heb wel eens tegen vriendlief gezegd dat ik het uit zou maken als hij zijn leuter niet meer kon zien (in slappe toestand he, dat wel)
Of ik het ook zou doen, nah, denk het niet, maar ik denk dat ik wel minder ehhhhh initiatief zou nemen in bed,
Ik heb hem leren kennen met een heel klein buikje, en zou het niet zo ok vinden als dat buikje een buitenproportioneel zou gaan groeien. Andersom mag hij hetzelfde verwachten trouwens,
Het heeft ook te maken met gezondheid, ik sta net zo tegenover overmatig drank/drugs gebruik, hij mag doen en laten wat hij wil, maar ik vind het wel prettig als hij daarbij wat op zijn gezondheid let.
zondag 31 augustus 2008 om 17:11
quote:Loving_Life schreef op 31 augustus 2008 @ 15:36:
Ik zag mijzelf trouwens toen ook niet als dik, ik "voelde" me vooral dik. Mijn lichaamsbeleving is erg gekoppeld aan emoties (ik heb momenteel ondergewicht en ik zie mijzelf soms nog steeds als dik, tenminste bepaalde lichaamsdelen).
Moordwijf, die opmerkingen die je krijgt in de sportschool, heb je enig idee hoe dat komt? En hoe reageer je daar op?
FV, er zijn toch ook zat mensen die geen overgewicht hebben, maar problemen hebben met eigenwaarde, depressive gevoelens ed? Vreselijk hoe jij schrijft over minder en beter. Mag ik vragen welk opleiding- werkniveau je hebt? Als dat bij mij hoger ligt ben ik dus beter en jij minder? Volgens mij haal jij veel eigenwaarde uit je mooie uiterlijk, ik ben erg beniewd wat daar van overblijft wanneer dat er niet meer zou zijn.Nee, dat zei ik toch zelf al: ik denk dat ook als iemand altijd hele slechte relaties heeft, of bijvoorbeeld in een huis woont dat altijd een enorme teringbende is, of altijd banen heeft die hij of zij verschrikkelijk vindt. Heel dik zijn is slechts 1 manier, er zijn zoveel manieren. En ik zei ook al dat ik het zelf nooit als "minder" zou betitelen, maar Moordwijf noemde dat zo en ik beaamde slechts dat je uit het feit dat ik een bepaald soort medelijden voel je kunt concluderen dat ik onbewust het gevoel heb dat ik "het beter doe" of iets in die geest. Medelijden is toch altijd een vorm van jezelf beter voelen? Ik vind het overigens zelf een áárdige vorm, maar dat doet niets af aan dat kennelijk onbewust meespeelt dat je je op dat specifieke gebied beter voelt dan de ander.
Ik zag mijzelf trouwens toen ook niet als dik, ik "voelde" me vooral dik. Mijn lichaamsbeleving is erg gekoppeld aan emoties (ik heb momenteel ondergewicht en ik zie mijzelf soms nog steeds als dik, tenminste bepaalde lichaamsdelen).
Moordwijf, die opmerkingen die je krijgt in de sportschool, heb je enig idee hoe dat komt? En hoe reageer je daar op?
FV, er zijn toch ook zat mensen die geen overgewicht hebben, maar problemen hebben met eigenwaarde, depressive gevoelens ed? Vreselijk hoe jij schrijft over minder en beter. Mag ik vragen welk opleiding- werkniveau je hebt? Als dat bij mij hoger ligt ben ik dus beter en jij minder? Volgens mij haal jij veel eigenwaarde uit je mooie uiterlijk, ik ben erg beniewd wat daar van overblijft wanneer dat er niet meer zou zijn.Nee, dat zei ik toch zelf al: ik denk dat ook als iemand altijd hele slechte relaties heeft, of bijvoorbeeld in een huis woont dat altijd een enorme teringbende is, of altijd banen heeft die hij of zij verschrikkelijk vindt. Heel dik zijn is slechts 1 manier, er zijn zoveel manieren. En ik zei ook al dat ik het zelf nooit als "minder" zou betitelen, maar Moordwijf noemde dat zo en ik beaamde slechts dat je uit het feit dat ik een bepaald soort medelijden voel je kunt concluderen dat ik onbewust het gevoel heb dat ik "het beter doe" of iets in die geest. Medelijden is toch altijd een vorm van jezelf beter voelen? Ik vind het overigens zelf een áárdige vorm, maar dat doet niets af aan dat kennelijk onbewust meespeelt dat je je op dat specifieke gebied beter voelt dan de ander.
Am Yisrael Chai!
zondag 31 augustus 2008 om 17:15
quote:misschicken schreef op 31 augustus 2008 @ 17:05:
[...]
Er is maar 1 mens op deze aardkloot die weet wat ik weeg, en dat ben ik. Ik ben 1.87 lang.
Ik zal waarschijnlijk nooit een gezond gewicht bereiken, maar als mijn gewicht toch eens uit 2 cijfers mocht bestaan........
Ik ben momenteel aan het lijnen en ik wil elke 5 kilo gaan vieren.
Niet om lullig te doen, maar dit geeft toch al aan dat je er last van hebt? Ikbedoel, als je geen problemen met je gewicht hebt, vertel je toch gewoon wat je weegt en hoef je het zelfs niet voor je eigen man te verbergen?
En het feit dat je aan het lijnen bent, zegt toch ook dat je er last van hebt?
[...]
Er is maar 1 mens op deze aardkloot die weet wat ik weeg, en dat ben ik. Ik ben 1.87 lang.
Ik zal waarschijnlijk nooit een gezond gewicht bereiken, maar als mijn gewicht toch eens uit 2 cijfers mocht bestaan........
Ik ben momenteel aan het lijnen en ik wil elke 5 kilo gaan vieren.
Niet om lullig te doen, maar dit geeft toch al aan dat je er last van hebt? Ikbedoel, als je geen problemen met je gewicht hebt, vertel je toch gewoon wat je weegt en hoef je het zelfs niet voor je eigen man te verbergen?
En het feit dat je aan het lijnen bent, zegt toch ook dat je er last van hebt?
zondag 31 augustus 2008 om 17:15
quote:Loving_Life schreef op 31 augustus 2008 @ 15:36:
Ik zag mijzelf trouwens toen ook niet als dik, ik "voelde" me vooral dik. Mijn lichaamsbeleving is erg gekoppeld aan emoties (ik heb momenteel ondergewicht en ik zie mijzelf soms nog steeds als dik, tenminste bepaalde lichaamsdelen).
Moordwijf, die opmerkingen die je krijgt in de sportschool, heb je enig idee hoe dat komt? En hoe reageer je daar op?
FV, er zijn toch ook zat mensen die geen overgewicht hebben, maar problemen hebben met eigenwaarde, depressive gevoelens ed? Vreselijk hoe jij schrijft over minder en beter. Mag ik vragen welk opleiding- werkniveau je hebt? Als dat bij mij hoger ligt ben ik dus beter en jij minder? Volgens mij haal jij veel eigenwaarde uit je mooie uiterlijk, ik ben erg beniewd wat daar van overblijft wanneer dat er niet meer zou zijn.Oh, en nog een reactie: nee, ik haal mijn eigenwaarde niet specifiek uit mijn uiterlijk, hoewel het er wel aan bijdraagt. Ben net zo blij met mijn baan, mijn hersens, als met mijn uiterlijk. Het is waar dat ik het afschuwelijk zou vinden als mijn uiterlijk door wat dan ook vreselijk zou veranderen, want mijn uiterlijk maakt mij net zo tot wat ik ben als het dat voor anderen doet: het is het eerste wat mensen van mij zien. En dus is het ook een middel, voor mij, om mee uit te drukken wie ik ben. Maar dat doet iedereen volgens mij.
Ik zag mijzelf trouwens toen ook niet als dik, ik "voelde" me vooral dik. Mijn lichaamsbeleving is erg gekoppeld aan emoties (ik heb momenteel ondergewicht en ik zie mijzelf soms nog steeds als dik, tenminste bepaalde lichaamsdelen).
Moordwijf, die opmerkingen die je krijgt in de sportschool, heb je enig idee hoe dat komt? En hoe reageer je daar op?
FV, er zijn toch ook zat mensen die geen overgewicht hebben, maar problemen hebben met eigenwaarde, depressive gevoelens ed? Vreselijk hoe jij schrijft over minder en beter. Mag ik vragen welk opleiding- werkniveau je hebt? Als dat bij mij hoger ligt ben ik dus beter en jij minder? Volgens mij haal jij veel eigenwaarde uit je mooie uiterlijk, ik ben erg beniewd wat daar van overblijft wanneer dat er niet meer zou zijn.Oh, en nog een reactie: nee, ik haal mijn eigenwaarde niet specifiek uit mijn uiterlijk, hoewel het er wel aan bijdraagt. Ben net zo blij met mijn baan, mijn hersens, als met mijn uiterlijk. Het is waar dat ik het afschuwelijk zou vinden als mijn uiterlijk door wat dan ook vreselijk zou veranderen, want mijn uiterlijk maakt mij net zo tot wat ik ben als het dat voor anderen doet: het is het eerste wat mensen van mij zien. En dus is het ook een middel, voor mij, om mee uit te drukken wie ik ben. Maar dat doet iedereen volgens mij.
Am Yisrael Chai!
zondag 31 augustus 2008 om 17:21
quote:HoiPippiLangkous schreef op 31 augustus 2008 @ 11:29:
Flashy, meen je dat? Ook niet van schurende dijen? Daar hoor ik bijna iedereen over die maat 42 of groter heeft. Fijn voor jou.
Vind je die vragen vervelend omdat je overgewicht komt door medicijngebruik of heeft het daar niks mee te maken.
Nee daar heb ik ook geen last van.
En ja ik vind het vervelend omdat het bij mij door medicijnen komt maarja daar prikken mensen niet zo snel doorheen he "het zal wel van teveel eten komen"
Flashy, meen je dat? Ook niet van schurende dijen? Daar hoor ik bijna iedereen over die maat 42 of groter heeft. Fijn voor jou.
Vind je die vragen vervelend omdat je overgewicht komt door medicijngebruik of heeft het daar niks mee te maken.
Nee daar heb ik ook geen last van.
En ja ik vind het vervelend omdat het bij mij door medicijnen komt maarja daar prikken mensen niet zo snel doorheen he "het zal wel van teveel eten komen"
zondag 31 augustus 2008 om 17:21
quote:shining schreef op 31 augustus 2008 @ 17:15:
[...]
Niet om lullig te doen, maar dit geeft toch al aan dat je er last van hebt? Ikbedoel, als je geen problemen met je gewicht hebt, vertel je toch gewoon wat je weegt en hoef je het zelfs niet voor je eigen man te verbergen?
En het feit dat je aan het lijnen bent, zegt toch ook dat je er last van hebt?Ik vraag me af wat jij nou zo graag wil horen? Ik heb wel eens last van mijn lijf ja, vooral als het warm is. Of als ik lange afstanden moet lopen. (als in een hele dag slenteren) En ik heb wat eerder last van mijn astma door mijn gewicht. Het is voor niemand van belang wat ik weeg behalve mezelf. Mijn man interesseert die cijfers niets. En waarom ik lijn? Omdat als ik niet lijn ik nóg zwaarder wordt, en ik toch best wel 80 zou willen worden.
[...]
Niet om lullig te doen, maar dit geeft toch al aan dat je er last van hebt? Ikbedoel, als je geen problemen met je gewicht hebt, vertel je toch gewoon wat je weegt en hoef je het zelfs niet voor je eigen man te verbergen?
En het feit dat je aan het lijnen bent, zegt toch ook dat je er last van hebt?Ik vraag me af wat jij nou zo graag wil horen? Ik heb wel eens last van mijn lijf ja, vooral als het warm is. Of als ik lange afstanden moet lopen. (als in een hele dag slenteren) En ik heb wat eerder last van mijn astma door mijn gewicht. Het is voor niemand van belang wat ik weeg behalve mezelf. Mijn man interesseert die cijfers niets. En waarom ik lijn? Omdat als ik niet lijn ik nóg zwaarder wordt, en ik toch best wel 80 zou willen worden.
zondag 31 augustus 2008 om 17:29
Dat zegt ik ook helemaal niet High hopes.
En MissC, ik hoef helemaal niks te horen. Het valt me alleen op, dat veel dikke mensen zeggen nergens last van te hebben, maar dat ik dat maar heel moeilijk kan geloven.
Ik denk wel dat dikke mensen gelukkig kunnen zijn, maar ik denk dat veel dikke mensen niet gelukkig zijn met hun gewicht. Dat zijn twee verschillende dingen.
Ik vind sommige dikke vrouwen heel mooi. Zoals Karin Bloemen, die heeft gewoon een prachtig lichaam en mooi hoofd vind ik.
Overigens ben ik zelf ook niet slank, eerder stevig.
En MissC, ik hoef helemaal niks te horen. Het valt me alleen op, dat veel dikke mensen zeggen nergens last van te hebben, maar dat ik dat maar heel moeilijk kan geloven.
Ik denk wel dat dikke mensen gelukkig kunnen zijn, maar ik denk dat veel dikke mensen niet gelukkig zijn met hun gewicht. Dat zijn twee verschillende dingen.
Ik vind sommige dikke vrouwen heel mooi. Zoals Karin Bloemen, die heeft gewoon een prachtig lichaam en mooi hoofd vind ik.
Overigens ben ik zelf ook niet slank, eerder stevig.
zondag 31 augustus 2008 om 17:30
quote:shining schreef op 31 augustus 2008 @ 17:29:
Dat zegt ik ook helemaal niet High hopes.
En MissC, ik hoef helemaal niks te horen. Het valt me alleen op, dat veel dikke mensen zeggen nergens last van te hebben, maar dat ik dat maar heel moeilijk kan geloven.
Ik denk wel dat dikke mensen gelukkig kunnen zijn, maar ik denk dat veel dikke mensen niet gelukkig zijn met hun gewicht. Dat zijn twee verschillende dingen.
Overigens vind ik sommige dikke vrouwen heel mooi. Zoals Karin Bloemen, die heeft gewoon een prachtig lichaam en mooi hoofd vind ik.
Overigens ben ik zelf ook niet slank, eerder stevig.Dat vind ik een briljante uitspraak.
Dat zegt ik ook helemaal niet High hopes.
En MissC, ik hoef helemaal niks te horen. Het valt me alleen op, dat veel dikke mensen zeggen nergens last van te hebben, maar dat ik dat maar heel moeilijk kan geloven.
Ik denk wel dat dikke mensen gelukkig kunnen zijn, maar ik denk dat veel dikke mensen niet gelukkig zijn met hun gewicht. Dat zijn twee verschillende dingen.
Overigens vind ik sommige dikke vrouwen heel mooi. Zoals Karin Bloemen, die heeft gewoon een prachtig lichaam en mooi hoofd vind ik.
Overigens ben ik zelf ook niet slank, eerder stevig.Dat vind ik een briljante uitspraak.
zondag 31 augustus 2008 om 17:31
Ik ben ook 1.87 en ik heb weldegelijk last van mijn gewicht. Ik weeg 91 op het moment. Schurende dijbenen en zere knieën, mijn trouwring kan ik niet meer af en reken maar dat ik daarvan baal.
Ik ben nl. gestopt met roken. Toen ik nog rookte woog ik tussen de 68 en 73 kilo en kilo's komen vanzelf.
Ik heb ook het idee dat rokers geen "eerlijk" gewicht hebben. Het koste mij nl. geen centje pijn om slank te blijven.
Ik ben nl. gestopt met roken. Toen ik nog rookte woog ik tussen de 68 en 73 kilo en kilo's komen vanzelf.
Ik heb ook het idee dat rokers geen "eerlijk" gewicht hebben. Het koste mij nl. geen centje pijn om slank te blijven.
zondag 31 augustus 2008 om 17:34
Ik ben niet gelukkig met mijn overgewicht, maar het is wel een van de laatste dingen waar ik me zorgen over maak, omdat ik ook veel andere dingen aan mijn hoofd heb. Afvallen gaat bij mij dus zeer moeizaam(bijna een onmogelijke klus) omdat ik wat stofwisselingsziektes heb. Er is voor alles een tijd en een plaats.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
zondag 31 augustus 2008 om 17:34
Waarom zouden dikke mensen niet gelukkig kunnen zijn? Ik vind dat zo'n onzin. Zelfs als je 270 kilo bent kun je heel goed gelukkig zijn. Maar ik denk dat mensen die rond de 150 kilo wegfen, dan heb ik het over echt zware mensen dus, dat die niet gelukkig zijn met hun gewícht. Daarmee zeg ik niet dat ze een minderwaardigheidcomplex hebben per definitie. Maar dat men graag wil afvallen. En misschien nog niet eens zozeer vanwege de mooiigheid, maar misschien is gezondheid wel de voornaamste reden.
Tegenwoordig heb je hele mooie kleren in grote maten en kun je er leuk uitzien.
Tegenwoordig heb je hele mooie kleren in grote maten en kun je er leuk uitzien.
zondag 31 augustus 2008 om 17:36
quote:fashionvictim schreef op 31 augustus 2008 @ 17:11:
[...]
Nee, dat zei ik toch zelf al: ik denk dat ook als iemand altijd hele slechte relaties heeft, of bijvoorbeeld in een huis woont dat altijd een enorme teringbende is, of altijd banen heeft die hij of zij verschrikkelijk vindt. Heel dik zijn is slechts 1 manier, er zijn zoveel manieren. En ik zei ook al dat ik het zelf nooit als "minder" zou betitelen, maar Moordwijf noemde dat zo en ik beaamde slechts dat je uit het feit dat ik een bepaald soort medelijden voel je kunt concluderen dat ik onbewust het gevoel heb dat ik "het beter doe" of iets in die geest. Medelijden is toch altijd een vorm van jezelf beter voelen? Ik vind het overigens zelf een áárdige vorm, maar dat doet niets af aan dat kennelijk onbewust meespeelt dat je je op dat specifieke gebied beter voelt dan de ander.
Medelijen betekend (zie woordenboek), "het meevoelen met iemand die problemen heeft of ongelukkig is" / "verdriet over het lijden van anderen". Dus wat bedoel je met "medelijden is toch altijd een vorm van jezelf beter voelen?". Of ben jij zo iemand, zijn er veel van hoor, die het "fijn" vindt de problemen van anderen te horen, omdat dat een beter / superieur gevoel over jezelf / jouw leven geeft. Ik snap het hele "jezelf beter voelen niet". Wanneer iemand in mijn omgeving bijv. zijn baan verliest voelen ik ook medelijden / medeleven, maar het is niet zo dat ik daar voor mijzelf een gevoel van "beter zijn" uithaal. Nogmaals, wat ik zei over opleidingniveau ed, vind je dat in die zaken ook of alleen mbt gewicht?
Je zegt in je post van 14.17 het volgende:
Ik vind het ook leuk om er zo met je over te praten hoor, waardeer het zeer. En kan me voorstellen dat het heel erg confronterend kan zijn. Ik heb overigens totaal de intentie niet om je te kwetsen, neem dat van me aan.
Als ik eerlijk ben, vind ik dikke mensen inderdaad wel "minder", al zou ik dat zelf niet zo noemen, ik vind ze namelijk niet minderwaardig ofzo. Maar wat ik eerder al zei: ik heb wel altijd het idee dat er "iets" met ze aan de hand is, iets negatiefs. Ongelukkig, geen eigenwaarde, depri, zoiets. Dus ik zou er om die reden zelf al niet op vallen, nee. Ik vind het ook meestal echt rot om te zien, ik heb er een beetje medelijden mee, dus daaruit kun je wel concluderen dat ik het gevoel heb dat ik het zelf "beter" doe, inderdaad. Dat klinkt ook wel afschuwelijk, maar het is wel zo.
Dat klinkt inderdaad afschuwelijk. Je klinkt als een erg onzekere vrouw.
Het klopt inderdaad dat je ook andere manieren noemde (altijd slechte relaties ed), sorry, was me even ontschoten.
[...]
Nee, dat zei ik toch zelf al: ik denk dat ook als iemand altijd hele slechte relaties heeft, of bijvoorbeeld in een huis woont dat altijd een enorme teringbende is, of altijd banen heeft die hij of zij verschrikkelijk vindt. Heel dik zijn is slechts 1 manier, er zijn zoveel manieren. En ik zei ook al dat ik het zelf nooit als "minder" zou betitelen, maar Moordwijf noemde dat zo en ik beaamde slechts dat je uit het feit dat ik een bepaald soort medelijden voel je kunt concluderen dat ik onbewust het gevoel heb dat ik "het beter doe" of iets in die geest. Medelijden is toch altijd een vorm van jezelf beter voelen? Ik vind het overigens zelf een áárdige vorm, maar dat doet niets af aan dat kennelijk onbewust meespeelt dat je je op dat specifieke gebied beter voelt dan de ander.
Medelijen betekend (zie woordenboek), "het meevoelen met iemand die problemen heeft of ongelukkig is" / "verdriet over het lijden van anderen". Dus wat bedoel je met "medelijden is toch altijd een vorm van jezelf beter voelen?". Of ben jij zo iemand, zijn er veel van hoor, die het "fijn" vindt de problemen van anderen te horen, omdat dat een beter / superieur gevoel over jezelf / jouw leven geeft. Ik snap het hele "jezelf beter voelen niet". Wanneer iemand in mijn omgeving bijv. zijn baan verliest voelen ik ook medelijden / medeleven, maar het is niet zo dat ik daar voor mijzelf een gevoel van "beter zijn" uithaal. Nogmaals, wat ik zei over opleidingniveau ed, vind je dat in die zaken ook of alleen mbt gewicht?
Je zegt in je post van 14.17 het volgende:
Ik vind het ook leuk om er zo met je over te praten hoor, waardeer het zeer. En kan me voorstellen dat het heel erg confronterend kan zijn. Ik heb overigens totaal de intentie niet om je te kwetsen, neem dat van me aan.
Als ik eerlijk ben, vind ik dikke mensen inderdaad wel "minder", al zou ik dat zelf niet zo noemen, ik vind ze namelijk niet minderwaardig ofzo. Maar wat ik eerder al zei: ik heb wel altijd het idee dat er "iets" met ze aan de hand is, iets negatiefs. Ongelukkig, geen eigenwaarde, depri, zoiets. Dus ik zou er om die reden zelf al niet op vallen, nee. Ik vind het ook meestal echt rot om te zien, ik heb er een beetje medelijden mee, dus daaruit kun je wel concluderen dat ik het gevoel heb dat ik het zelf "beter" doe, inderdaad. Dat klinkt ook wel afschuwelijk, maar het is wel zo.
Dat klinkt inderdaad afschuwelijk. Je klinkt als een erg onzekere vrouw.
Het klopt inderdaad dat je ook andere manieren noemde (altijd slechte relaties ed), sorry, was me even ontschoten.
zondag 31 augustus 2008 om 17:38
zondag 31 augustus 2008 om 17:39
Ja Livre.
Maar ook min of meer in het algemeen zeg ik dat.
Ik ken namelijk vrouwen die dik zijn, maar die mooier zijn en zelfverzekerder dan iemand met maat 34.
Dik zijn betekent niet per definitie dat men ook ongelukkig is.
Wel betekent het per definitie dat men last heeft van overgewicht. ( ik schrijf dit vanuit mezelf, ik zeg niet dat dta voor iedereen geldt).
Maar ook min of meer in het algemeen zeg ik dat.
Ik ken namelijk vrouwen die dik zijn, maar die mooier zijn en zelfverzekerder dan iemand met maat 34.
Dik zijn betekent niet per definitie dat men ook ongelukkig is.
Wel betekent het per definitie dat men last heeft van overgewicht. ( ik schrijf dit vanuit mezelf, ik zeg niet dat dta voor iedereen geldt).
