Lijf & Lijn
alle pijlers
Overgewicht en ongemakken, taboe?
zondag 31 augustus 2008 om 11:08
In het topic 'tot welke maat pas je in attracties' viel het me op dat vragen over de bij overgewicht horende (lichamelijke) ongemakken niet echt op prijs worden gesteld.
Met ongemakken bedoel ik oa:
Schurende huid als je een rokje aan hebt en geen panty of legging
Bij ernstig overgewicht heb je naar ik begreep heel vaak gewoon pijn in je gewrichten
Je bent niet meer zo lenig
Je buik zit in de weg tijdens het neuken
Maar ook:
Vervelende opmerkingen naar je hoofd krijgen over je figuur, of als je op straat een patatje eet
Je lelijk voelen
Je schuldig voelen als je iets ongezonds eet
Het besef dat je (uitzonderingen daargelaten) zelf verantwoordelijk bent voor je gewicht. (Ieder pondje gaat door het mondje toch?)
etc
In het betreffende topic wordt door sommige mensen heel verontwaardigt gedaan,anderen negeren het totaal. Waarom?
Ik ben nu nog een kilo of 15 te zwaar, heb nu mt 44 en voel me als herboren als ik het vergelijk met voor ik 12 kilo was afgevallen.
(Kan je nagaan als die 15 kilo er ook nog af is )
Ik heb meer energie, betere conditie, kan zonder panty in een rokje (wel talkpoeder gebruiken, maar dat hielp eerst echt niet meer) zit beter in m'n vel etc.
Is het dan zo confronerend om er over te praten? Komt dat te dichtbij?
Mag je niet zeggen dat overgewicht vaak door je eigen gedrag komt? Dat overgewicht een hoop ongemak met zich mee brengt op lichamelijk, emotioneel, psychisch en sociaal gebied?
Waarom wel / niet?
Met ongemakken bedoel ik oa:
Schurende huid als je een rokje aan hebt en geen panty of legging
Bij ernstig overgewicht heb je naar ik begreep heel vaak gewoon pijn in je gewrichten
Je bent niet meer zo lenig
Je buik zit in de weg tijdens het neuken
Maar ook:
Vervelende opmerkingen naar je hoofd krijgen over je figuur, of als je op straat een patatje eet
Je lelijk voelen
Je schuldig voelen als je iets ongezonds eet
Het besef dat je (uitzonderingen daargelaten) zelf verantwoordelijk bent voor je gewicht. (Ieder pondje gaat door het mondje toch?)
etc
In het betreffende topic wordt door sommige mensen heel verontwaardigt gedaan,anderen negeren het totaal. Waarom?
Ik ben nu nog een kilo of 15 te zwaar, heb nu mt 44 en voel me als herboren als ik het vergelijk met voor ik 12 kilo was afgevallen.
(Kan je nagaan als die 15 kilo er ook nog af is )
Ik heb meer energie, betere conditie, kan zonder panty in een rokje (wel talkpoeder gebruiken, maar dat hielp eerst echt niet meer) zit beter in m'n vel etc.
Is het dan zo confronerend om er over te praten? Komt dat te dichtbij?
Mag je niet zeggen dat overgewicht vaak door je eigen gedrag komt? Dat overgewicht een hoop ongemak met zich mee brengt op lichamelijk, emotioneel, psychisch en sociaal gebied?
Waarom wel / niet?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 31 augustus 2008 om 14:45
Heb het topic even vluchtig doorgelezen
Ik vroeg me iets af, wat volgens mij niet eerder is gevraagd...
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er best moeite mee zou hebben als mijn man veelste zwaar zou worden..
Nu vind het dat zelf ook verschrikkelijk dus toen de cijfertjes op de weegschaal hem niet meer aanstonden is hij daar iets aan gaan doen.
En daar ben ik heel blij om, ik vind overgewicht zelf niet aantrekkelijk en dat zou ons sexleven natuurlijk ook geen goed doen.
(omgedraaid geldt hetzelfde, manlief zou het ook absoluut niet sexy vinden als ik zou groeien tot maat 50 oid)
Maar wat als je partner maar dikker en dikker wordt en er zelf 'niets' om geeft?
Wat moet je als partner dan?
De heren/dames met overgewicht die in het begin van hun relatie nog niet te zwaar waren maar nu wel zijn...:
Hoe vinden jullie partners dat?
Er zijn natuurlijk mannen/vrouwen die op een voller figuur vallen maar dat bedoel ik nu niet.
Ik vroeg me iets af, wat volgens mij niet eerder is gevraagd...
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er best moeite mee zou hebben als mijn man veelste zwaar zou worden..
Nu vind het dat zelf ook verschrikkelijk dus toen de cijfertjes op de weegschaal hem niet meer aanstonden is hij daar iets aan gaan doen.
En daar ben ik heel blij om, ik vind overgewicht zelf niet aantrekkelijk en dat zou ons sexleven natuurlijk ook geen goed doen.
(omgedraaid geldt hetzelfde, manlief zou het ook absoluut niet sexy vinden als ik zou groeien tot maat 50 oid)
Maar wat als je partner maar dikker en dikker wordt en er zelf 'niets' om geeft?
Wat moet je als partner dan?
De heren/dames met overgewicht die in het begin van hun relatie nog niet te zwaar waren maar nu wel zijn...:
Hoe vinden jullie partners dat?
Er zijn natuurlijk mannen/vrouwen die op een voller figuur vallen maar dat bedoel ik nu niet.
zondag 31 augustus 2008 om 14:45
quote:Ik eet nu gewoon goed en ik ga nadien dat ook doorzetten.
Succes met zwanger worden! is het jullie eerste kindje?
Tiaraatje, ik denk inderdaad dat goed en gezond eten heel belangrijk is. Ik zit nu in mijn ongesteldheidsweek, dus over een paar dagen gaan we er echt voor. Dus nu nog even lekkere dingetjes eten en wijntjes drinken
Het zal inderdaad ons eerste kindje zijn! Vandaag heb ik een enorme dip. Komt ook door het weer hoor; kort shirtje aan en ik zie gelijk mijn dikke bovenarmen, buik, grote borsten... pfff, en dan gaat mijn enthousiasme voor het krijgen van een kindje een beetje weg. Ik vraag me dan af, als ik er nu al zo uit zie, hoe zie ik er dan over een paar maanden dan wel niet uit? Ondanks dat ik besef dat het dragen van je kindje een ontzettend mooi voorrecht is.
Succes met zwanger worden! is het jullie eerste kindje?
Tiaraatje, ik denk inderdaad dat goed en gezond eten heel belangrijk is. Ik zit nu in mijn ongesteldheidsweek, dus over een paar dagen gaan we er echt voor. Dus nu nog even lekkere dingetjes eten en wijntjes drinken
Het zal inderdaad ons eerste kindje zijn! Vandaag heb ik een enorme dip. Komt ook door het weer hoor; kort shirtje aan en ik zie gelijk mijn dikke bovenarmen, buik, grote borsten... pfff, en dan gaat mijn enthousiasme voor het krijgen van een kindje een beetje weg. Ik vraag me dan af, als ik er nu al zo uit zie, hoe zie ik er dan over een paar maanden dan wel niet uit? Ondanks dat ik besef dat het dragen van je kindje een ontzettend mooi voorrecht is.
zondag 31 augustus 2008 om 14:47
zondag 31 augustus 2008 om 14:52
quote:[message=1896793,noline]
Maar wat als je partner maar dikker en dikker wordt en er zelf 'niets' om geeft?
Wat moet je als partner dan?
De heren/dames met overgewicht die in het begin van hun relatie nog niet te zwaar waren maar nu wel zijn...:
Hoe vinden jullie partners dat?
Er zijn natuurlijk mannen/vrouwen die op een voller figuur vallen maar dat bedoel ik nu niet.Toen ik mijn man leerde kennen woog ik 58 kilo bij 1.72 meter. Op een gegeven moment ben ik ziek geworden en was de keuze: geen medicijnen en dood of medicijnen en dik. Dat is het tweede geworden en Man is blij dat het die variant is geworden.
Maar wat als je partner maar dikker en dikker wordt en er zelf 'niets' om geeft?
Wat moet je als partner dan?
De heren/dames met overgewicht die in het begin van hun relatie nog niet te zwaar waren maar nu wel zijn...:
Hoe vinden jullie partners dat?
Er zijn natuurlijk mannen/vrouwen die op een voller figuur vallen maar dat bedoel ik nu niet.Toen ik mijn man leerde kennen woog ik 58 kilo bij 1.72 meter. Op een gegeven moment ben ik ziek geworden en was de keuze: geen medicijnen en dood of medicijnen en dik. Dat is het tweede geworden en Man is blij dat het die variant is geworden.
zondag 31 augustus 2008 om 14:56
@ theNurse: Toen ik samen was met mijn eerste vriendje, werd ik dikker en dikker, tot 145 kilo. Hij hield van me en vond het geen probleem. Hij vond het wel jammer dat ík er een probleem mee had.
Toen ik aan het afvallen was, had ik net een nieuwe relatie. Ik woog toen ik hem leerde kennen rond de 110 kilo. Hij vond me prachtig, precies goed. Ik viel nog steeds af, en hij vond het vreselijk. Hij kwam met 'bijnamen' als krielkip en scharminkel. Tja... Tis niet voor niks mijn ex inmiddels.
Toen ik aan het afvallen was, had ik net een nieuwe relatie. Ik woog toen ik hem leerde kennen rond de 110 kilo. Hij vond me prachtig, precies goed. Ik viel nog steeds af, en hij vond het vreselijk. Hij kwam met 'bijnamen' als krielkip en scharminkel. Tja... Tis niet voor niks mijn ex inmiddels.
zondag 31 augustus 2008 om 14:56
Wij hebben al 2 kids van 10 en 8.
Ben idd behoorlijk actief. Alles op de fiets door weer en wind, school, werk, sport van de kids enz.
Dat rennen, oppakken enz is al wel een tijdje terug
Ik kan er nog steeds niet bij wat Moordwijf naar haar hoofd geslingerd krijgt! Echt ongelooflijk. Wat een vreselijke mensen.
Ben idd behoorlijk actief. Alles op de fiets door weer en wind, school, werk, sport van de kids enz.
Dat rennen, oppakken enz is al wel een tijdje terug
Ik kan er nog steeds niet bij wat Moordwijf naar haar hoofd geslingerd krijgt! Echt ongelooflijk. Wat een vreselijke mensen.
zondag 31 augustus 2008 om 15:17
Goedemiddag,
Ik het het topic mbt die attracties niet gelezen, dus ik weet niet wat er daar al allemaal wel/niet is gezegd.
Ikzelf hebt een jaar of 8 geleden een behoorlijk overgewicht gehad (BMi 30.8). Dit is al behoorlijk lang geleden en het gewicht was er dmv vreetbuien in een zeer korte tijd bijgekomen en ik had toen ook de nodige andere problemen, dus ik weer niet meer zo goed precies wat mijn lichamelijke klachten waren (en die zullen er zeker wel zijn geweest).
Ik denk dat het zeker een onderwerp is wat besproken moet kunnen worden, vooral ook omdat ik denk dat behoorlijk wat mensen met overgewicht het "gezondheidsaspect" (on)bewust negeren. Ik vind, zoals eerder gezegd, dat het een wereld van verschil maakt hoe het onderwerp besproken wordt. Sommige mensen vinden dat wanneer iemand overgewicht heeft ze maar alles kunnen vragen en zeggen en komen de vragen niet voor uit interesse/bezorgdheid, maar vanuit oordelen, en het zogenaamde "wijzende vingertje".
Het schijnt trouwens dat als je bij overgewicht 10% afvalt, dat qua gezondheid al enorme verschillen kan maken.
Ik had trouwens ook niet echt last van schurende dijen, ligt er denk ik maar net aan waar het vet gaat zitten. Bij mij was dat voora bij m'n buik en borsten en mijn gezicht zag er behoorlijk "opgeblazen" uit.
Geen klachten hebben bij 100+ kilo lijkt me eerlijk gezegd niet mogelijk. Alleen al dat je al dat gewict de hele dag mee moet dragen, dat is toch lastig? Misschien hebben diegene die dat niet als lastig ervaren nooit een gezond gewicht gehad?
Misschicken, ik vind het eigenlijk wel heel erg goed dat jij je op geen enkele manier door je overgwicht laat belemmeren. Maar maak je je geen zorgen over je gezondheid?
HPL, hoe reageer je je als je schoonmoeder zegt "zou je dat wel doen??". Wat brutaal zeg, ik zou dat echt niet pikken!
Ik ben ook helemal verbaasd over het 234 kilo wegen en nog functioneren, kan dat echt?, of is diegene zijn beperkingen "normaal" gaan vinden? Ik ben met FV eens, dat het er bij mij niet in gaat dat je dan gelukkig kan zijn. Je hebt natuurlijk wel dik en dik, er is een verschil tussen 100 en 150 kilo. Ik denk dat overgewicht ook bijna altijd een syptoom is van iets anders en dat als je al die lagen afpeld er deep down vaak een probleem met eigenwaarde / zelfvertouwen onder ligt.
Ik heb een keer iets hierover gezien toen Dr. Phil bij Oprah was. In het publiek zat een vrouw die ook behoorlijk overgewicht had en ze zei dat ze geen emoties weg at of een of ander "deep dark secret" had. Dr. Phil beaamde dat dit kan. Maar dat als dat zo is, het betekend dat je volwassen genoeg moet zijn om de verantwoordelijkheid over je eigen gezondheid te nemen. Ik kan me daar wel in vinden.
Ik het het topic mbt die attracties niet gelezen, dus ik weet niet wat er daar al allemaal wel/niet is gezegd.
Ikzelf hebt een jaar of 8 geleden een behoorlijk overgewicht gehad (BMi 30.8). Dit is al behoorlijk lang geleden en het gewicht was er dmv vreetbuien in een zeer korte tijd bijgekomen en ik had toen ook de nodige andere problemen, dus ik weer niet meer zo goed precies wat mijn lichamelijke klachten waren (en die zullen er zeker wel zijn geweest).
Ik denk dat het zeker een onderwerp is wat besproken moet kunnen worden, vooral ook omdat ik denk dat behoorlijk wat mensen met overgewicht het "gezondheidsaspect" (on)bewust negeren. Ik vind, zoals eerder gezegd, dat het een wereld van verschil maakt hoe het onderwerp besproken wordt. Sommige mensen vinden dat wanneer iemand overgewicht heeft ze maar alles kunnen vragen en zeggen en komen de vragen niet voor uit interesse/bezorgdheid, maar vanuit oordelen, en het zogenaamde "wijzende vingertje".
Het schijnt trouwens dat als je bij overgewicht 10% afvalt, dat qua gezondheid al enorme verschillen kan maken.
Ik had trouwens ook niet echt last van schurende dijen, ligt er denk ik maar net aan waar het vet gaat zitten. Bij mij was dat voora bij m'n buik en borsten en mijn gezicht zag er behoorlijk "opgeblazen" uit.
Geen klachten hebben bij 100+ kilo lijkt me eerlijk gezegd niet mogelijk. Alleen al dat je al dat gewict de hele dag mee moet dragen, dat is toch lastig? Misschien hebben diegene die dat niet als lastig ervaren nooit een gezond gewicht gehad?
Misschicken, ik vind het eigenlijk wel heel erg goed dat jij je op geen enkele manier door je overgwicht laat belemmeren. Maar maak je je geen zorgen over je gezondheid?
HPL, hoe reageer je je als je schoonmoeder zegt "zou je dat wel doen??". Wat brutaal zeg, ik zou dat echt niet pikken!
Ik ben ook helemal verbaasd over het 234 kilo wegen en nog functioneren, kan dat echt?, of is diegene zijn beperkingen "normaal" gaan vinden? Ik ben met FV eens, dat het er bij mij niet in gaat dat je dan gelukkig kan zijn. Je hebt natuurlijk wel dik en dik, er is een verschil tussen 100 en 150 kilo. Ik denk dat overgewicht ook bijna altijd een syptoom is van iets anders en dat als je al die lagen afpeld er deep down vaak een probleem met eigenwaarde / zelfvertouwen onder ligt.
Ik heb een keer iets hierover gezien toen Dr. Phil bij Oprah was. In het publiek zat een vrouw die ook behoorlijk overgewicht had en ze zei dat ze geen emoties weg at of een of ander "deep dark secret" had. Dr. Phil beaamde dat dit kan. Maar dat als dat zo is, het betekend dat je volwassen genoeg moet zijn om de verantwoordelijkheid over je eigen gezondheid te nemen. Ik kan me daar wel in vinden.
zondag 31 augustus 2008 om 15:18
Okay, bedankt voor jullie reacties op mijn vraag.
Enne, Livre, nee idd, dan is de keuze snel gemaakt!!!
...
Toch kan ik het moeilijk geloven dat het je niet uitmaakt hoe zwaar je partner wordt omdat je hem/haar zo lief/geweldig/zorgzaam vindt.
Het maakt mij ook niets uit ofdat iemand dik of dun is, je kunt net zo veel lol hebben met iemand die wat zwaarder is oid...het gaat dan idd om de persoonlijkheid...
Maar toch, als ik met die persoon naar bed moet, dan komt niet alleen het verzorgde aspect naar voren (ruikt iemand lekker/ is ie frisgewassen) maar toch ook het uiterlijk, voel ik me aangetrokken tot zijn lijf.
Of kijken mensen daar over heen omdat iemand zo'n geweldig mens is?
Ik zou dat niet kunnen denk ik...
Enne, Livre, nee idd, dan is de keuze snel gemaakt!!!
...
Toch kan ik het moeilijk geloven dat het je niet uitmaakt hoe zwaar je partner wordt omdat je hem/haar zo lief/geweldig/zorgzaam vindt.
Het maakt mij ook niets uit ofdat iemand dik of dun is, je kunt net zo veel lol hebben met iemand die wat zwaarder is oid...het gaat dan idd om de persoonlijkheid...
Maar toch, als ik met die persoon naar bed moet, dan komt niet alleen het verzorgde aspect naar voren (ruikt iemand lekker/ is ie frisgewassen) maar toch ook het uiterlijk, voel ik me aangetrokken tot zijn lijf.
Of kijken mensen daar over heen omdat iemand zo'n geweldig mens is?
Ik zou dat niet kunnen denk ik...
zondag 31 augustus 2008 om 15:36
Ik zag mijzelf trouwens toen ook niet als dik, ik "voelde" me vooral dik. Mijn lichaamsbeleving is erg gekoppeld aan emoties (ik heb momenteel ondergewicht en ik zie mijzelf soms nog steeds als dik, tenminste bepaalde lichaamsdelen).
Moordwijf, die opmerkingen die je krijgt in de sportschool, heb je enig idee hoe dat komt? En hoe reageer je daar op?
FV, er zijn toch ook zat mensen die geen overgewicht hebben, maar problemen hebben met eigenwaarde, depressive gevoelens ed? Vreselijk hoe jij schrijft over minder en beter. Mag ik vragen welk opleiding- werkniveau je hebt? Als dat bij mij hoger ligt ben ik dus beter en jij minder? Volgens mij haal jij veel eigenwaarde uit je mooie uiterlijk, ik ben erg beniewd wat daar van overblijft wanneer dat er niet meer zou zijn.
Moordwijf, die opmerkingen die je krijgt in de sportschool, heb je enig idee hoe dat komt? En hoe reageer je daar op?
FV, er zijn toch ook zat mensen die geen overgewicht hebben, maar problemen hebben met eigenwaarde, depressive gevoelens ed? Vreselijk hoe jij schrijft over minder en beter. Mag ik vragen welk opleiding- werkniveau je hebt? Als dat bij mij hoger ligt ben ik dus beter en jij minder? Volgens mij haal jij veel eigenwaarde uit je mooie uiterlijk, ik ben erg beniewd wat daar van overblijft wanneer dat er niet meer zou zijn.
zondag 31 augustus 2008 om 15:38
quote:EmmaAurora schreef op 31 augustus 2008 @ 14:34:
Een vraagje aan Tiaraatje in het bijzonder. Ik ben rond de 1.70 m. en weeg zo'n 90 kilo. Mijn vriend en ik proberen zwanger te worden. Hoe ging dat bij jou? Hoe heb he je gevoeld tijdens de zwangerschap? Ik vind mezelf nu al zo'n walrus, lijkt wel alsof ik nu al zwanger ben... komen er straks nog vele kilo's erbij!Ik heb 2 prima zwangerschappen gehad, zelfs beide 2 weken over tijd gedragen. Ook ik viel af tijdens de zwangerschappen en was uiteindelijk maar een kilo of 4-6 zwaarder aan het eind.
Een vraagje aan Tiaraatje in het bijzonder. Ik ben rond de 1.70 m. en weeg zo'n 90 kilo. Mijn vriend en ik proberen zwanger te worden. Hoe ging dat bij jou? Hoe heb he je gevoeld tijdens de zwangerschap? Ik vind mezelf nu al zo'n walrus, lijkt wel alsof ik nu al zwanger ben... komen er straks nog vele kilo's erbij!Ik heb 2 prima zwangerschappen gehad, zelfs beide 2 weken over tijd gedragen. Ook ik viel af tijdens de zwangerschappen en was uiteindelijk maar een kilo of 4-6 zwaarder aan het eind.
zondag 31 augustus 2008 om 15:56
quote:misschicken schreef op 31 augustus 2008 @ 15:44:
Ik ging vorig jaar zo'n 5 keer per week naar de sportschool, en ik heb werkelijk nog NOOIT zo'n opmerking gehoord. Integendeel, mensen kwamen me tot het irritante toe vertellen hoe knap ze het vonden dat ik toch elke keer weer kwam sporten. Zó knap! PffffJa maar waar ik sport zijn alleen maar studenten he? En helaas zijn die niet allemaal even beschaafd!
Ik ging vorig jaar zo'n 5 keer per week naar de sportschool, en ik heb werkelijk nog NOOIT zo'n opmerking gehoord. Integendeel, mensen kwamen me tot het irritante toe vertellen hoe knap ze het vonden dat ik toch elke keer weer kwam sporten. Zó knap! PffffJa maar waar ik sport zijn alleen maar studenten he? En helaas zijn die niet allemaal even beschaafd!
zondag 31 augustus 2008 om 16:01
Ik ben erg benieuwd wat voor gewicht er bij een maat 60 hoort, ik heb geen flauw idee.
Hoe ver boven de 100 is dat dan, welke richting moet ik aan denken?
En als je eenmaal zover bent dat je 120 , 140 of voor mijn part 200 kilo weegt vraag ik me af wat iemand in zijn hoofd heeft als de strijd tegen de kilo's wordt aangegaan.
Kun je dan nog erin geloven dat je ooit weer zeg 70 of 80 kilo gaat wegen?
Of stel je je doelen bij naar 100 kilo bijvoorbeeld?
Hoe ver boven de 100 is dat dan, welke richting moet ik aan denken?
En als je eenmaal zover bent dat je 120 , 140 of voor mijn part 200 kilo weegt vraag ik me af wat iemand in zijn hoofd heeft als de strijd tegen de kilo's wordt aangegaan.
Kun je dan nog erin geloven dat je ooit weer zeg 70 of 80 kilo gaat wegen?
Of stel je je doelen bij naar 100 kilo bijvoorbeeld?
