Lijf & Lijn
alle pijlers
Overgewicht en ongemakken, taboe?
zondag 31 augustus 2008 om 11:08
In het topic 'tot welke maat pas je in attracties' viel het me op dat vragen over de bij overgewicht horende (lichamelijke) ongemakken niet echt op prijs worden gesteld.
Met ongemakken bedoel ik oa:
Schurende huid als je een rokje aan hebt en geen panty of legging
Bij ernstig overgewicht heb je naar ik begreep heel vaak gewoon pijn in je gewrichten
Je bent niet meer zo lenig
Je buik zit in de weg tijdens het neuken
Maar ook:
Vervelende opmerkingen naar je hoofd krijgen over je figuur, of als je op straat een patatje eet
Je lelijk voelen
Je schuldig voelen als je iets ongezonds eet
Het besef dat je (uitzonderingen daargelaten) zelf verantwoordelijk bent voor je gewicht. (Ieder pondje gaat door het mondje toch?)
etc
In het betreffende topic wordt door sommige mensen heel verontwaardigt gedaan,anderen negeren het totaal. Waarom?
Ik ben nu nog een kilo of 15 te zwaar, heb nu mt 44 en voel me als herboren als ik het vergelijk met voor ik 12 kilo was afgevallen.
(Kan je nagaan als die 15 kilo er ook nog af is )
Ik heb meer energie, betere conditie, kan zonder panty in een rokje (wel talkpoeder gebruiken, maar dat hielp eerst echt niet meer) zit beter in m'n vel etc.
Is het dan zo confronerend om er over te praten? Komt dat te dichtbij?
Mag je niet zeggen dat overgewicht vaak door je eigen gedrag komt? Dat overgewicht een hoop ongemak met zich mee brengt op lichamelijk, emotioneel, psychisch en sociaal gebied?
Waarom wel / niet?
Met ongemakken bedoel ik oa:
Schurende huid als je een rokje aan hebt en geen panty of legging
Bij ernstig overgewicht heb je naar ik begreep heel vaak gewoon pijn in je gewrichten
Je bent niet meer zo lenig
Je buik zit in de weg tijdens het neuken
Maar ook:
Vervelende opmerkingen naar je hoofd krijgen over je figuur, of als je op straat een patatje eet
Je lelijk voelen
Je schuldig voelen als je iets ongezonds eet
Het besef dat je (uitzonderingen daargelaten) zelf verantwoordelijk bent voor je gewicht. (Ieder pondje gaat door het mondje toch?)
etc
In het betreffende topic wordt door sommige mensen heel verontwaardigt gedaan,anderen negeren het totaal. Waarom?
Ik ben nu nog een kilo of 15 te zwaar, heb nu mt 44 en voel me als herboren als ik het vergelijk met voor ik 12 kilo was afgevallen.
(Kan je nagaan als die 15 kilo er ook nog af is )
Ik heb meer energie, betere conditie, kan zonder panty in een rokje (wel talkpoeder gebruiken, maar dat hielp eerst echt niet meer) zit beter in m'n vel etc.
Is het dan zo confronerend om er over te praten? Komt dat te dichtbij?
Mag je niet zeggen dat overgewicht vaak door je eigen gedrag komt? Dat overgewicht een hoop ongemak met zich mee brengt op lichamelijk, emotioneel, psychisch en sociaal gebied?
Waarom wel / niet?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 31 augustus 2008 om 17:41
quote:shining schreef op 31 augustus 2008 @ 17:34:
Waarom zouden dikke mensen niet gelukkig kunnen zijn? Ik vind dat zo'n onzin. Zelfs als je 270 kilo bent kun je heel goed gelukkig zijn. Maar ik denk dat mensen die rond de 150 kilo wegfen, dan heb ik het over echt zware mensen dus, dat die niet gelukkig zijn met hun gewícht. Daarmee zeg ik niet dat ze een minderwaardigheidcomplex hebben per definitie. Maar dat men graag wil afvallen. En misschien nog niet eens zozeer vanwege de mooiigheid, maar misschien is gezondheid wel de voornaamste reden.
Tegenwoordig heb je hele mooie kleren in grote maten en kun je er leuk uitzien.
Het gaat mij ook niet zozeer om de kleren of de mooiigheid hoor, ik bedoel, je hebt genoeg dikke vrouwen die knapper zijn dan sommige dunne vrouwen, ik heb een vriendin die dik is en heel erg knap, bijvoorbeeld. Bij haar kan niemand denken dat ze lelijk is omdat ze dik is, het enige wat mensen hooguit kunnen denken is dat ze knapper zou zijn als ze dat prachtige hoofd op een slanker lichaam had. Maar ze blijft hoe dan ook mooi.
Maar wat mij persoonlijk het allervervelendst lijkt is dat wat Livre ook een paar keer gezegd heeft: dat je uiterlijk niet correspondeert met hoe je je van binnen voelt. Dat lijkt mij ook het allervervelendst aan ouder worden, qua uiterlijk. Dat je in je hoofd nog steeds die jonge spring in het veld bent, maar dat men aan de buitenkant een schuifelende bejaarde ziet.
Ik denk dat iedereen lekkerder in zijn vel zit, qua uiterlijk, als dat uiterlijk klopt met hoe je je van binnen voelt.
Waarom zouden dikke mensen niet gelukkig kunnen zijn? Ik vind dat zo'n onzin. Zelfs als je 270 kilo bent kun je heel goed gelukkig zijn. Maar ik denk dat mensen die rond de 150 kilo wegfen, dan heb ik het over echt zware mensen dus, dat die niet gelukkig zijn met hun gewícht. Daarmee zeg ik niet dat ze een minderwaardigheidcomplex hebben per definitie. Maar dat men graag wil afvallen. En misschien nog niet eens zozeer vanwege de mooiigheid, maar misschien is gezondheid wel de voornaamste reden.
Tegenwoordig heb je hele mooie kleren in grote maten en kun je er leuk uitzien.
Het gaat mij ook niet zozeer om de kleren of de mooiigheid hoor, ik bedoel, je hebt genoeg dikke vrouwen die knapper zijn dan sommige dunne vrouwen, ik heb een vriendin die dik is en heel erg knap, bijvoorbeeld. Bij haar kan niemand denken dat ze lelijk is omdat ze dik is, het enige wat mensen hooguit kunnen denken is dat ze knapper zou zijn als ze dat prachtige hoofd op een slanker lichaam had. Maar ze blijft hoe dan ook mooi.
Maar wat mij persoonlijk het allervervelendst lijkt is dat wat Livre ook een paar keer gezegd heeft: dat je uiterlijk niet correspondeert met hoe je je van binnen voelt. Dat lijkt mij ook het allervervelendst aan ouder worden, qua uiterlijk. Dat je in je hoofd nog steeds die jonge spring in het veld bent, maar dat men aan de buitenkant een schuifelende bejaarde ziet.
Ik denk dat iedereen lekkerder in zijn vel zit, qua uiterlijk, als dat uiterlijk klopt met hoe je je van binnen voelt.
Am Yisrael Chai!
zondag 31 augustus 2008 om 17:47
quote:high hopes schreef op 31 augustus 2008 @ 17:40:
Ik denk ook dat men last heeft van overgewicht..je moet immers extra kilo's meesjouwen..
Ja, ongeacht of het mooi is of niet. Ik vind dikke vrouwen helemaal niet per definitie lelijk, ik ken er een aantal die heel mooi en zelfverzekerd zijn.
Maar ik denk wel dat iedereen die te dik is, standaard last heeft van haar overgewicht. Niet omdat het niet mooi is, want, zoals ik al zei, je kunt hele leuke kleding kopen in grote maten, maar wel omdat je bijvoorbeeld sneller buiten adem bent wanneer je overgewicht hebt. Je sneller moe bent, je je minder makkelijk beweegt dan wanneer je geen overgewicht hebt.
En daar gaat deze discussie om.
Als ik naar mezelf kijk, ik heb me onlangs bij de huisarts laten wegen en mijn lengte laten opnemen en ik ben 1.67 lang en weeg 82 kilo. Ik heb wel degelijk last van mijn gewicht. Ik heb een slechte conditie, ik heb het snel warm, als ik een trap oploop ben ik buiten adem.
Dus, nogmaals, dik zijn is niet lelijk vind ik, maar wel lastig.
Ik denk ook dat men last heeft van overgewicht..je moet immers extra kilo's meesjouwen..
Ja, ongeacht of het mooi is of niet. Ik vind dikke vrouwen helemaal niet per definitie lelijk, ik ken er een aantal die heel mooi en zelfverzekerd zijn.
Maar ik denk wel dat iedereen die te dik is, standaard last heeft van haar overgewicht. Niet omdat het niet mooi is, want, zoals ik al zei, je kunt hele leuke kleding kopen in grote maten, maar wel omdat je bijvoorbeeld sneller buiten adem bent wanneer je overgewicht hebt. Je sneller moe bent, je je minder makkelijk beweegt dan wanneer je geen overgewicht hebt.
En daar gaat deze discussie om.
Als ik naar mezelf kijk, ik heb me onlangs bij de huisarts laten wegen en mijn lengte laten opnemen en ik ben 1.67 lang en weeg 82 kilo. Ik heb wel degelijk last van mijn gewicht. Ik heb een slechte conditie, ik heb het snel warm, als ik een trap oploop ben ik buiten adem.
Dus, nogmaals, dik zijn is niet lelijk vind ik, maar wel lastig.
zondag 31 augustus 2008 om 17:48
quote:Loving_Life schreef op 31 augustus 2008 @ 17:36:
[...]
Medelijen betekend (zie woordenboek), "het meevoelen met iemand die problemen heeft of ongelukkig is" / "verdriet over het lijden van anderen". Dus wat bedoel je met "medelijden is toch altijd een vorm van jezelf beter voelen?". Of ben jij zo iemand, zijn er veel van hoor, die het "fijn" vindt de problemen van anderen te horen, omdat dat een beter / superieur gevoel over jezelf / jouw leven geeft. Ik snap het hele "jezelf beter voelen niet". Wanneer iemand in mijn omgeving bijv. zijn baan verliest voelen ik ook medelijden / medeleven, maar het is niet zo dat ik daar voor mijzelf een gevoel van "beter zijn" uithaal. Nogmaals, wat ik zei over opleidingniveau ed, vind je dat in die zaken ook of alleen mbt gewicht?
Je zegt in je post van 14.17 het volgende:
Ik vind het ook leuk om er zo met je over te praten hoor, waardeer het zeer. En kan me voorstellen dat het heel erg confronterend kan zijn. Ik heb overigens totaal de intentie niet om je te kwetsen, neem dat van me aan.
Als ik eerlijk ben, vind ik dikke mensen inderdaad wel "minder", al zou ik dat zelf niet zo noemen, ik vind ze namelijk niet minderwaardig ofzo. Maar wat ik eerder al zei: ik heb wel altijd het idee dat er "iets" met ze aan de hand is, iets negatiefs. Ongelukkig, geen eigenwaarde, depri, zoiets. Dus ik zou er om die reden zelf al niet op vallen, nee. Ik vind het ook meestal echt rot om te zien, ik heb er een beetje medelijden mee, dus daaruit kun je wel concluderen dat ik het gevoel heb dat ik het zelf "beter" doe, inderdaad. Dat klinkt ook wel afschuwelijk, maar het is wel zo.
Dat klinkt inderdaad afschuwelijk. Je klinkt als een erg onzekere vrouw.
Het klopt inderdaad dat je ook andere manieren noemde (altijd slechte relaties ed), sorry, was me even ontschoten.
Ja, in die zin zeg ik toch precies hetzelfde? Dat je uit het feit dat medelijden voel kunt concluderen dat ik zelf het gevoel heb "het beter te doen"? En dat ik het zelf niet zo zou noemen, "minder"?
En nee, ik geniet helemaal niet van andermans "lijden", integendeel. Ik ben ook al niet onzeker, ik heb zeker andermans ellende niet nodig om mezelf beter te voelen, want ik voel me eigenlijk altijd goed over mezelf.
Ik geloof dat medelijden hebben met altijd een vorm is van "beter voelen dan". Je voelt mee, omdat diegene ongelukkig is, en dat kan alleen maar omdat jij het NIET bent. Als je zelf doodongelukkig bent, of, in dit geval, zelf heel erg dik bent, dan ga je toch geen medelijden hebben met de ander die óók dik is? Tenzij je natuurlijk ook heel erg veel zelfmedelijden hebt daarom, maar dan wordt het meer een partijtje samen zwelgen. Ik bedoelde er slechts mee dat als ik denk "he, wat ontzettend naar voor je" , wat ik bij hele dikke mensen inderdaad meestal denk, dat gevoel ergens voortkomt uit het feit dat ik die narigheid NIET heb. Anders zou ik het toch ook niet automatisch naar voor diegene vinden?
[...]
Medelijen betekend (zie woordenboek), "het meevoelen met iemand die problemen heeft of ongelukkig is" / "verdriet over het lijden van anderen". Dus wat bedoel je met "medelijden is toch altijd een vorm van jezelf beter voelen?". Of ben jij zo iemand, zijn er veel van hoor, die het "fijn" vindt de problemen van anderen te horen, omdat dat een beter / superieur gevoel over jezelf / jouw leven geeft. Ik snap het hele "jezelf beter voelen niet". Wanneer iemand in mijn omgeving bijv. zijn baan verliest voelen ik ook medelijden / medeleven, maar het is niet zo dat ik daar voor mijzelf een gevoel van "beter zijn" uithaal. Nogmaals, wat ik zei over opleidingniveau ed, vind je dat in die zaken ook of alleen mbt gewicht?
Je zegt in je post van 14.17 het volgende:
Ik vind het ook leuk om er zo met je over te praten hoor, waardeer het zeer. En kan me voorstellen dat het heel erg confronterend kan zijn. Ik heb overigens totaal de intentie niet om je te kwetsen, neem dat van me aan.
Als ik eerlijk ben, vind ik dikke mensen inderdaad wel "minder", al zou ik dat zelf niet zo noemen, ik vind ze namelijk niet minderwaardig ofzo. Maar wat ik eerder al zei: ik heb wel altijd het idee dat er "iets" met ze aan de hand is, iets negatiefs. Ongelukkig, geen eigenwaarde, depri, zoiets. Dus ik zou er om die reden zelf al niet op vallen, nee. Ik vind het ook meestal echt rot om te zien, ik heb er een beetje medelijden mee, dus daaruit kun je wel concluderen dat ik het gevoel heb dat ik het zelf "beter" doe, inderdaad. Dat klinkt ook wel afschuwelijk, maar het is wel zo.
Dat klinkt inderdaad afschuwelijk. Je klinkt als een erg onzekere vrouw.
Het klopt inderdaad dat je ook andere manieren noemde (altijd slechte relaties ed), sorry, was me even ontschoten.
Ja, in die zin zeg ik toch precies hetzelfde? Dat je uit het feit dat medelijden voel kunt concluderen dat ik zelf het gevoel heb "het beter te doen"? En dat ik het zelf niet zo zou noemen, "minder"?
En nee, ik geniet helemaal niet van andermans "lijden", integendeel. Ik ben ook al niet onzeker, ik heb zeker andermans ellende niet nodig om mezelf beter te voelen, want ik voel me eigenlijk altijd goed over mezelf.
Ik geloof dat medelijden hebben met altijd een vorm is van "beter voelen dan". Je voelt mee, omdat diegene ongelukkig is, en dat kan alleen maar omdat jij het NIET bent. Als je zelf doodongelukkig bent, of, in dit geval, zelf heel erg dik bent, dan ga je toch geen medelijden hebben met de ander die óók dik is? Tenzij je natuurlijk ook heel erg veel zelfmedelijden hebt daarom, maar dan wordt het meer een partijtje samen zwelgen. Ik bedoelde er slechts mee dat als ik denk "he, wat ontzettend naar voor je" , wat ik bij hele dikke mensen inderdaad meestal denk, dat gevoel ergens voortkomt uit het feit dat ik die narigheid NIET heb. Anders zou ik het toch ook niet automatisch naar voor diegene vinden?
Am Yisrael Chai!
zondag 31 augustus 2008 om 17:49
zondag 31 augustus 2008 om 17:49
Hallo allemaal,
Wou ook even mijn duit in het zakje doen!
Ten eerste moordwijf
Wat erg zeg dat zo behandeld word terwijl je zo je best doet om iets aan je gewicht te doen, maar echt stoer van je dat je gewoon door gaat
Ik weeg op dit moment 117,7 (laatste 3 kilo binnen 1 week door een gruwelijke griep afgelopen week maar alles is mooi meegenomen, verheug me nu al op weegmoment morgen!) bij een lengte van 1.76. Ik heb geen last van mn enkels, rug, knieen, voeten enz. Ik sport 2 keer in de week, krijg geen rare blikken, en al helemaal geen rare opmerkingen. Ik voel me ook best wel gezond in mn lijf al zouden mijn "nummers" dat waarschijnlijk niet over mij zeggen.
Ik moet wel zeggen dat ik als ik es een keertje loop te winkelen zie ik steeds meer vrouwen toch ook bij de grote maten winkels en valt het me op dat er steeds meer vrouwen zijn die een maatje meer hebben en heel veel van die vrouwen zijn mooie vrouwen ondanks hun maatje meer!
Oh ja, by the way....mijn bank kan met gemak 270 kilo aan
Wou ook even mijn duit in het zakje doen!
Ten eerste moordwijf
Wat erg zeg dat zo behandeld word terwijl je zo je best doet om iets aan je gewicht te doen, maar echt stoer van je dat je gewoon door gaat
Ik weeg op dit moment 117,7 (laatste 3 kilo binnen 1 week door een gruwelijke griep afgelopen week maar alles is mooi meegenomen, verheug me nu al op weegmoment morgen!) bij een lengte van 1.76. Ik heb geen last van mn enkels, rug, knieen, voeten enz. Ik sport 2 keer in de week, krijg geen rare blikken, en al helemaal geen rare opmerkingen. Ik voel me ook best wel gezond in mn lijf al zouden mijn "nummers" dat waarschijnlijk niet over mij zeggen.
Ik moet wel zeggen dat ik als ik es een keertje loop te winkelen zie ik steeds meer vrouwen toch ook bij de grote maten winkels en valt het me op dat er steeds meer vrouwen zijn die een maatje meer hebben en heel veel van die vrouwen zijn mooie vrouwen ondanks hun maatje meer!
Oh ja, by the way....mijn bank kan met gemak 270 kilo aan
zondag 31 augustus 2008 om 17:51
zondag 31 augustus 2008 om 17:54
quote:Livre schreef op 31 augustus 2008 @ 17:52:
Vind je Moordwijf? Ik begin juist uit te kijken dat ik niet te jonge kleding koop, met mijn 40+.
Ja vind ik echt, ik ben jong en wil me ook zo kleden, ik houd niet van gewaden die alles bedekken met bloemenprints erop (sorry als ik nu iemands favoriete kledingstijl omschrijf)
Ik wil gewoon een mooie jeans aan met een mooi shirtje, paar mooie pumps eronder hoppa. En tja dat is lastig om te vinden!
Vind je Moordwijf? Ik begin juist uit te kijken dat ik niet te jonge kleding koop, met mijn 40+.
Ja vind ik echt, ik ben jong en wil me ook zo kleden, ik houd niet van gewaden die alles bedekken met bloemenprints erop (sorry als ik nu iemands favoriete kledingstijl omschrijf)
Ik wil gewoon een mooie jeans aan met een mooi shirtje, paar mooie pumps eronder hoppa. En tja dat is lastig om te vinden!
zondag 31 augustus 2008 om 17:54
Moordwijf, ook niet als je echt op zoek gaat naar speciaalzaken?Ik vind sowieso dat, wanneer je dik bent je geen kleding aan moet trekken wat alles verbergt, maar dat je, juist wanneer je bijv, een wikkeljurkje draagt, je er heel leuk uitziet.Of een wikkelvestje. Die kun je zo strak aansnoeren als je wilt. Ik vind, dat wanneer je dik bent, je er leukeruitziet in kleding die mooi aansluyit, dan in veel te wijde kleiding.
zondag 31 augustus 2008 om 17:56
Ik vind medeleven ook iets totaal anders dan medelijden, misschien komt daar het verschil in interpretatie vandaan. Medelijden heeft voor mij altijd iets patronisings in zich, dat je denkt "achgossie... arm schaap".
Het verschil tussen compassion en pity, zeg maar, in het NL kan ik die nuance kennelijk niet goed overbrengen.
En vwb je vraag of ik dat medelijden ook voel mbt opleidingsniveau: ja, met mensen die op de sociale werkplaats werken voel ik ook een vorm van medelijden.
En nee, met mensen die een MBO diploma hebben voel ik dat niet, maar then again, bij mensen die maat 44 hebben voel ik dat ook niet, ook al ben ik zelf veel slanker. Ik dacht aan mensen die 150 kilo of meer wegen, of althans, hoe ik me dan voorstel hoe die eruit zien, ik zie altijd een hele dikke mevrouw hier in de supermarkt waarvan ik gok dat zij in die regionen valt en dat vind ik echt heel zielig. Terwijl die mevrouw wellicht ook hier zou schrijven dat ze heel erg gelukkig is, maar mijn eerste spontane gevoel is elke keer als ik haar zie dat ik het zielig voor haar vind. Omdat ik vermoed dat het onwijs klote is om zo dik te zijn, om allerlei redenen.
Het verschil tussen compassion en pity, zeg maar, in het NL kan ik die nuance kennelijk niet goed overbrengen.
En vwb je vraag of ik dat medelijden ook voel mbt opleidingsniveau: ja, met mensen die op de sociale werkplaats werken voel ik ook een vorm van medelijden.
En nee, met mensen die een MBO diploma hebben voel ik dat niet, maar then again, bij mensen die maat 44 hebben voel ik dat ook niet, ook al ben ik zelf veel slanker. Ik dacht aan mensen die 150 kilo of meer wegen, of althans, hoe ik me dan voorstel hoe die eruit zien, ik zie altijd een hele dikke mevrouw hier in de supermarkt waarvan ik gok dat zij in die regionen valt en dat vind ik echt heel zielig. Terwijl die mevrouw wellicht ook hier zou schrijven dat ze heel erg gelukkig is, maar mijn eerste spontane gevoel is elke keer als ik haar zie dat ik het zielig voor haar vind. Omdat ik vermoed dat het onwijs klote is om zo dik te zijn, om allerlei redenen.
Am Yisrael Chai!
zondag 31 augustus 2008 om 17:57
ben ik niet geheel met je eens shining..ik heb maat 52 (broek) en 56/58 (shirts)bij een lengte van 1.67..nou ben ik al een kleine dikke prop..maar sommige kleding maakt dat nog veel erger..
Overigens vraag ik me weleens af wie die kleding ontwerpt..en of ze nou echt niet weten dat bepaalde prints 3x zo dik maken..
Overigens vraag ik me weleens af wie die kleding ontwerpt..en of ze nou echt niet weten dat bepaalde prints 3x zo dik maken..
zondag 31 augustus 2008 om 17:58
quote:Moordwijf schreef op 31 augustus 2008 @ 17:54:
[...]
Ja vind ik echt, ik ben jong en wil me ook zo kleden, ik houd niet van gewaden die alles bedekken met bloemenprints erop (sorry als ik nu iemands favoriete kledingstijl omschrijf)
Ik wil gewoon een mooie jeans aan met een mooi shirtje, paar mooie pumps eronder hoppa. En tja dat is lastig om te vinden!Maar dit is al iets waar je tegen aan loopt wanneer je dik bent. Ik vind pumps ook leuk lijken, alhoewel ik ze zelf niet zou kopen. Maar als je veel overgewicht hebt, kun je beter schoenen aandoen waar je goed op kun lopen dan op bijv. naaldhakken toch?
[...]
Ja vind ik echt, ik ben jong en wil me ook zo kleden, ik houd niet van gewaden die alles bedekken met bloemenprints erop (sorry als ik nu iemands favoriete kledingstijl omschrijf)
Ik wil gewoon een mooie jeans aan met een mooi shirtje, paar mooie pumps eronder hoppa. En tja dat is lastig om te vinden!Maar dit is al iets waar je tegen aan loopt wanneer je dik bent. Ik vind pumps ook leuk lijken, alhoewel ik ze zelf niet zou kopen. Maar als je veel overgewicht hebt, kun je beter schoenen aandoen waar je goed op kun lopen dan op bijv. naaldhakken toch?
zondag 31 augustus 2008 om 17:58
quote:Moordwijf schreef op 31 augustus 2008 @ 17:51:
[...]
Dat valt flink tegen hoor. Er is genoeg, dat is absoluut waar, maar dat is toch vooral voor 40+
En dat ben ik nog lang niet!Dat ben ik niet met je eens Moordwijf! Er is zat leuke kleding te koop, en ik heb toch echt niet het idee dat ik er uit zie als een 40-plusser. Ik word altijd jonger geschat, mede door mijn kleding denk ik.
[...]
Dat valt flink tegen hoor. Er is genoeg, dat is absoluut waar, maar dat is toch vooral voor 40+
En dat ben ik nog lang niet!Dat ben ik niet met je eens Moordwijf! Er is zat leuke kleding te koop, en ik heb toch echt niet het idee dat ik er uit zie als een 40-plusser. Ik word altijd jonger geschat, mede door mijn kleding denk ik.
zondag 31 augustus 2008 om 17:59
quote:high hopes schreef op 31 augustus 2008 @ 17:57:
ben ik niet geheel met je eens shining..ik heb maat 52 (broek) en 56/58 (shirts)bij een lengte van 1.67..nou ben ik al een kleine dikke prop..maar sommige kleding maakt dat nog veel erger..
Overigens vraag ik me weleens af wie die kleding ontwerpt..en of ze nou echt niet weten dat bepaalde prints 3x zo dik maken..Ik bedoel ook niet echt strakke kleding, maar wel kleding die mooi aansluit. Ik vind bijvoorbeeld tunieks tot op je knieën niet mooi. Ook niet wanneer je dik bent.
ben ik niet geheel met je eens shining..ik heb maat 52 (broek) en 56/58 (shirts)bij een lengte van 1.67..nou ben ik al een kleine dikke prop..maar sommige kleding maakt dat nog veel erger..
Overigens vraag ik me weleens af wie die kleding ontwerpt..en of ze nou echt niet weten dat bepaalde prints 3x zo dik maken..Ik bedoel ook niet echt strakke kleding, maar wel kleding die mooi aansluit. Ik vind bijvoorbeeld tunieks tot op je knieën niet mooi. Ook niet wanneer je dik bent.
zondag 31 augustus 2008 om 18:00
quote:shining schreef op 31 augustus 2008 @ 17:54:
Moordwijf, ook niet als je echt op zoek gaat naar speciaalzaken?Ik vind sowieso dat, wanneer je dik bent je geen kleding aan moet trekken wat alles verbergt, maar dat je, juist wanneer je bijv, een wikkeljurkje draagt, je er heel leuk uitziet.Of een wikkelvestje. Die kun je zo strak aansnoeren als je wilt. Ik vind, dat wanneer je dik bent, je er leukeruitziet in kleding die mooi aansluyit, dan in veel te wijde kleiding.Daar sluit ik me bij aan. Ik heb vorige week een tuniek gekocht die enorm wijd valt, man ik lijk wel een tank. Dan liever een jeans met een wat aansluitender longshirt.
Moordwijf, ook niet als je echt op zoek gaat naar speciaalzaken?Ik vind sowieso dat, wanneer je dik bent je geen kleding aan moet trekken wat alles verbergt, maar dat je, juist wanneer je bijv, een wikkeljurkje draagt, je er heel leuk uitziet.Of een wikkelvestje. Die kun je zo strak aansnoeren als je wilt. Ik vind, dat wanneer je dik bent, je er leukeruitziet in kleding die mooi aansluyit, dan in veel te wijde kleiding.Daar sluit ik me bij aan. Ik heb vorige week een tuniek gekocht die enorm wijd valt, man ik lijk wel een tank. Dan liever een jeans met een wat aansluitender longshirt.
zondag 31 augustus 2008 om 18:00
quote:shining schreef op 31 augustus 2008 @ 17:58:
[...]
Maar dit is al iets waar je tegen aan loopt wanneer je dik bent. Ik vind pumps ook leuk lijken, alhoewel ik ze zelf niet zou kopen. Maar als je veel overgewicht hebt, kun je beter schoenen aandoen waar je goed op kun lopen dan op bijv. naaldhakken toch?Daar had ik nog niet eens bij stilgestaan, dat je dan altijd veroordeeld bent tot lelijke schoenen. Ik begin het steeds zieliger te vinden! (voor de duidelijkheid: dit is een goedbedoeld grapje)
[...]
Maar dit is al iets waar je tegen aan loopt wanneer je dik bent. Ik vind pumps ook leuk lijken, alhoewel ik ze zelf niet zou kopen. Maar als je veel overgewicht hebt, kun je beter schoenen aandoen waar je goed op kun lopen dan op bijv. naaldhakken toch?Daar had ik nog niet eens bij stilgestaan, dat je dan altijd veroordeeld bent tot lelijke schoenen. Ik begin het steeds zieliger te vinden! (voor de duidelijkheid: dit is een goedbedoeld grapje)
Am Yisrael Chai!
zondag 31 augustus 2008 om 18:01
