slank of mager? word moe van het commentaar

orbit,geen goed hongergevoel?Hoe komt dat?





UCchick1990,beetje lullig van je ouders dat ze zo denken!Ik vind het juist fijn te lezen dat je zo blij bent met jezelf.Geniet

lekker ervan en laat niemand dat afpakken van je!



Wandelen ging toch niet door...het was spekglad en we hadden geen zin om te glibberen.Anders lijken we net pinguins.

Ik ben 1m64 en weeg 58 kg en heb maat 36/38. Ik krijg bijna nooit opmerkingen dat ik te mager ben. Wel eens een opm. zo van: neem een extra taartje, jij kan het wel hebben. Maar daar zit ik niet mee. Ik ben heel tevreden met mijn lijf.

Geraldine, met een goede verzorging en uitstraling kom je heel ver...

In de tijd dat ik anorexia had en broodmager was, was ik ook bleek, je zag geen spieren alleen botten, kleren interesseerde me niet en daarbij oogde ik depressief (wat ik dus ook was) en suffig.

Nu ben ik nog mager maar heb wel body, spieren, straal en zit duidelijk goed in mijn vel. Doordat ik me beter kleed en verzorg oogt het allemaal heel anders.



Hetzelfde zie je bij dikkere mensen... Je kunt er heel slonzig, pafferig, onverzorgd uitzien en je kunt er goed, stralend en duidelijk sportiever, strakker uitzien.



Dat is het belangrijkste Wereldmeid.. Het gaat erom dat jij je goed en prettig voelt in en met je eigen lijf.

Hetzelfde geldt voor Chick. Laat je niet door je ouders in een neerwaartse spiraal terecht laten komen.

Jij bent jij en als je tevreden bent met hoe jij bent is dat helemaal goed



Jammer dat het wandelen niet doorging. Wij zijn vanmorgen geweest en ondanks dat het koud was hebben we heerlijk genoten.

Kreeg en krijg nog wel eens opmerkingen hoor, toen ik pas moeder was geworden vond ik die opmerking kwetsend nu zie ik de sneer maar als compliment:



Wacht maar tot je ook kinderen krijgt, dan gaat jouw figuur er ook aan!



En dan moeder zijn van 2 kinderen! maar ja met een lengte van 1.76 kleding maat 34/36 en een gewicht van 56 kilo, en jawel een strakke buik ondanks mijn 8 ponders,, zeg ik dan ook met een stalen gezicht:" o maar ik heb er al twee hoor!"

Hier idem dito. Bij mij is het: als jij ooit kinderen had gekregen dan....



Ik heb er 2 hoor van 20 en 17 en dan zijn ze stil

Ik kom erop terug dames.

Ja, die ken ik ook. Wacht maar tot je kinderen krijgt. Altijd grappig als je dan zegt dat je er al twee hebt .

Idd ook met een platte buik, en 1.80 en 58 kilo. Wel een beetje te dun, maar ja, je kunt nu eenmaal niet op alle punten perfect zijn. Nu wachten we dus op "wacht maar tot je in de overgang bent", al duurt dat nog wel een jaartje of 25 schat ik zo.

Ik ben wel veel te zwaar en ook daar krijg je opmerkingen over. Ik ben het er dan ook niet mee eens dat er geen opmerkingen gemaakt worden als iemand te zwaar is, omdat dat lullig is. Het in beide gevallen niet leuk. De één is nou eenmaal iets te zwaar en de ander te licht. Ik ben nu aan het afvallen omdat ik mezelf toch echt te zwaar vind. Ik voel me er niet prettig bij dus ik wil graag afvallen ook voor mijn gezondheid. Ik doe dit absoluut niet voor anderen. Opmerkingen over iemands gewicht/uiterlijk is denk ik nou eenmaal mensen eigen. Maar vaak zijn de mensen die het zeggen zelf enorm onzeker/ontevreden over hun eigen uiterlijk. Ook maken mensen deze opmerkingen denk ik soms, omdat ze bezorgd om je zijn (als mensen wat dichterbij je staan) omdat ze graag willen dat je gezond bent/blijft. Ik heb een paar vriendinnen met een eetstoornis. Één heeft er zelfs een BMI van 13, het gaat erg slecht met haar. Ik merk dat ik zelf nu erg alert ben. Ik heb namelijk nog een vriendin die niet te licht is, maar wel erg met eten bezig is (ze eet gewoon niet graag). Ik maak me daar ook wel eens zorgen om en heb het dan ook wel eens over haar eetgedrag als ze weer eens zegt dat ze toch echt nodig aan de lijn moet. Maar als mensen ten onrechte opmerkingen maken over je gewicht, trek je er niets van aan. Waarschijnlijk zijn ze gewoon jaloers, of niet tevreden met zichzelf.

Ik had dit toen ik een jaar of 14 was. Ik moet toegeven, ik was ook niet dik maar goed, ik was ook nog maar 14. Ik was toen ongeveer 1.70m en ik woog tussen de 45 en 50 kilo. Ik ben toen geregeld uitgescholden voor anorexiapatient door schoolgenootjes. Op een gegeven moment werd het zo erg dat ik een minderwaardigheidscomplex heb gekregen; ik huilde mezelf vaak 's nachts in slaap omdat ik me schaamde voor mijn lichaam. Ik heb hiervoor hulp gezocht en ik zat zelfs bij een dietist. Ook ben ik aan de pil gegaan in de hoop dat ik aan zou komen. Dit mocht allemaal niet baten, maar gelukkig is het met de jaren zelf gekomen.



Het is erg kwetsend, vooral om het te horen van mensen die zelf veel dunner zijn. Een vriendin van mij is ontzettend slank en zij zeurde altijd over haar gewicht, zij vond zichzelf te dik en dan zei ze tegen mij: "Wat ben jij dun!" terwijl zij dus veel dunner was en niet wist hoeveel pijn ze me hiermee deed. (heb het haar later wel verteld).