Lijf & Lijn
alle pijlers
tips in de praktijk gebracht ;-)
donderdag 3 april 2014 om 23:24
lieve allemaal,
Ik heb vandaag meteen een paar van jullie véééééle bruikbare tips in de praktijk gebracht.
Het begon niet leuk vandaag en eindigde ook niet echt leuk maar daar tussen in heb ik echt stappen gemaakt (daar heb je weer zon grappige toepassing en ik neem dus sowieso altijd álles al letterlijk )
Vandaag lekker weer, benauwt en ik begon de dag met oefeningen om te staan op mijn stompen, bed uit en in, trap op en af etc. ten eerste begon ik na één keer uit en in bed al te zweten, puffen en hijgen en tot overmaat van ramp zat mijn buik in de weg en lukte het niet om goed de trap op te komen en tijdens in bed klimmen verloor ik mijn evenwicht (wat wel vaker gebeurt) en viel voorover. Het lukte me gewoon niet om weer overeind te komen!! Ik kreeg mezelf niet in balans en door mijn gewicht niet opgetrokken (ik heb maar één hand om dat te doen ook).. Ik begon toen eerst te huilen en werd heel erg kwaad. Ik wil weer kunnen bewegen!
ipv gaan eten en nog meer huilen heb ik mijn zusje gebeld (woont gelukkig vlakbij) en voorgesteld om voor het eerst samen naar de stad te gaan, in mijn rolstoel. Opeens wilde ik dat gaan doen. Ik wilde iets veranderen en voelde me gesterkt door wat jullie hebben gezegd over dat ik me niet hoef te schamen etc.
Ik gebruik mijn rolstoel nu overigens ook wel eens als ik een boodschap doe (straat uit) maar verder dan dat heb ik nog nooit gedaan en dat wil ik dus wel gaan doen, omdat het beweging is en ik uit mijn isolement moet en mezelf hoe dan ook zal moeten laten zien.
zusje heel lief op skeelers naar me toe gekomen en ik in mijn rolstoel dus. Op skeelers zodat we beiden op wieltjes gingen... zonnetje scheen en vol goede moet gingen we richting de stad.
Ik zou nu wel graag willen vertellen dat het mee viel en dat mensen helemaal niet raar keken of reageerden maar helaas was dit wél het geval. Ik ben natuuriljk ook zo onzeker dat ik er extra op let en misschien elke bllik interpreteer als : ze vinden me lelijk of raar... maar het viel mijn zusje ook op dat men mij heel bijzonder vind. een oudere vrouw in een winkel maakte het helemaal bont, die ging openlijk haar medelijden jegns mij uiten (goed bedoeld, maar zo erg) en dan óver mij en niet tegen mij. '' ach kind toch,' begon ze een keek toen mijn zusje aan om te vragen ; wat is er gebeurt met dat arme kind. zo jong nog! en tegen mij (ik was met stomheid geslagen) begon ze ook harder te praten en zei ze dat ze het zo knap vond dat ik zo over straat ging... ze schrok er zelf van geloof ik dat ze zoiets zei. Helaas ben ik weer te traag om wat terug te zeggen oid en schaamde ik me zo erg. Die vrouw ook volgens mij want die was opeens weg...
alsof dat nog niet genoeg was ook mensen die fotos van me gingen maken en veel gepraat en elkaar aan porren en kijken. vooral mannen lijken daarin gemener dan vrouwen. die trekken dan echt een gezicht van: blijf aub binnen en doe mij het niet aan dat ik naar je moet kijken...
én een oud collega die ik tegen kwam en opzeker mij herkende, ik wilde wat zeggen en snel keek ze weg en deed ze alsof ze me niet zag!!
zo vol zelfvertrouwen als ik er heen ging zo weinig had ik het toen ik de stad weer verliet. Ik kon wel janken en voelde me een gedrocht. Nu kan ik wel zien dat ik ieets overwonnen heb door naar de stad te gaan (ik heb ook een nieuw jurkje gekocht overigens, met kleuren na advies van hier ) maar ik denk niet dat ik het snel weer zal doen. eerst maar heeeeel veel af gaan vallen, dan word het vast minder.
Jammer wel dat ik hier geen fotos kan laten zien want dan kon ik het jurkje laten zien...
Ik heb vandaag meteen een paar van jullie véééééle bruikbare tips in de praktijk gebracht.
Het begon niet leuk vandaag en eindigde ook niet echt leuk maar daar tussen in heb ik echt stappen gemaakt (daar heb je weer zon grappige toepassing en ik neem dus sowieso altijd álles al letterlijk )
Vandaag lekker weer, benauwt en ik begon de dag met oefeningen om te staan op mijn stompen, bed uit en in, trap op en af etc. ten eerste begon ik na één keer uit en in bed al te zweten, puffen en hijgen en tot overmaat van ramp zat mijn buik in de weg en lukte het niet om goed de trap op te komen en tijdens in bed klimmen verloor ik mijn evenwicht (wat wel vaker gebeurt) en viel voorover. Het lukte me gewoon niet om weer overeind te komen!! Ik kreeg mezelf niet in balans en door mijn gewicht niet opgetrokken (ik heb maar één hand om dat te doen ook).. Ik begon toen eerst te huilen en werd heel erg kwaad. Ik wil weer kunnen bewegen!
ipv gaan eten en nog meer huilen heb ik mijn zusje gebeld (woont gelukkig vlakbij) en voorgesteld om voor het eerst samen naar de stad te gaan, in mijn rolstoel. Opeens wilde ik dat gaan doen. Ik wilde iets veranderen en voelde me gesterkt door wat jullie hebben gezegd over dat ik me niet hoef te schamen etc.
Ik gebruik mijn rolstoel nu overigens ook wel eens als ik een boodschap doe (straat uit) maar verder dan dat heb ik nog nooit gedaan en dat wil ik dus wel gaan doen, omdat het beweging is en ik uit mijn isolement moet en mezelf hoe dan ook zal moeten laten zien.
zusje heel lief op skeelers naar me toe gekomen en ik in mijn rolstoel dus. Op skeelers zodat we beiden op wieltjes gingen... zonnetje scheen en vol goede moet gingen we richting de stad.
Ik zou nu wel graag willen vertellen dat het mee viel en dat mensen helemaal niet raar keken of reageerden maar helaas was dit wél het geval. Ik ben natuuriljk ook zo onzeker dat ik er extra op let en misschien elke bllik interpreteer als : ze vinden me lelijk of raar... maar het viel mijn zusje ook op dat men mij heel bijzonder vind. een oudere vrouw in een winkel maakte het helemaal bont, die ging openlijk haar medelijden jegns mij uiten (goed bedoeld, maar zo erg) en dan óver mij en niet tegen mij. '' ach kind toch,' begon ze een keek toen mijn zusje aan om te vragen ; wat is er gebeurt met dat arme kind. zo jong nog! en tegen mij (ik was met stomheid geslagen) begon ze ook harder te praten en zei ze dat ze het zo knap vond dat ik zo over straat ging... ze schrok er zelf van geloof ik dat ze zoiets zei. Helaas ben ik weer te traag om wat terug te zeggen oid en schaamde ik me zo erg. Die vrouw ook volgens mij want die was opeens weg...
alsof dat nog niet genoeg was ook mensen die fotos van me gingen maken en veel gepraat en elkaar aan porren en kijken. vooral mannen lijken daarin gemener dan vrouwen. die trekken dan echt een gezicht van: blijf aub binnen en doe mij het niet aan dat ik naar je moet kijken...
én een oud collega die ik tegen kwam en opzeker mij herkende, ik wilde wat zeggen en snel keek ze weg en deed ze alsof ze me niet zag!!
zo vol zelfvertrouwen als ik er heen ging zo weinig had ik het toen ik de stad weer verliet. Ik kon wel janken en voelde me een gedrocht. Nu kan ik wel zien dat ik ieets overwonnen heb door naar de stad te gaan (ik heb ook een nieuw jurkje gekocht overigens, met kleuren na advies van hier ) maar ik denk niet dat ik het snel weer zal doen. eerst maar heeeeel veel af gaan vallen, dan word het vast minder.
Jammer wel dat ik hier geen fotos kan laten zien want dan kon ik het jurkje laten zien...
donderdag 3 april 2014 om 23:32
donderdag 3 april 2014 om 23:33
Wat goed dat je ander gedrag hebt vertoond!
Toen mijn man leukemie had heeft hij een hersenoperatie gehad. Daardoor was zijn zicht dubbel en moest hij een ooglapje dragen om nog iets te zien. Als je daarbij optelt dat hij erg jong was, helemaal kaal van de chemo en littekens op zijn hoofd had door die operatie was hij het bekijken wel waard.
Dat is natuurlijk van andere orde als wat jou is overkomen maar ook hij kreeg soms wat blikken en opmerkingen. Toch ging hij naar buiten en na een tijdje (en te bedenken dat hij maar kort thuis is geweest dus echt snel) viel het niet meer op dat mensen keken.
Nu is het nog allemaal nieuw en spannend maar straks ben jij er meer aan gewend gewoon buiten te komen in de rolstoel en zeker in je eigen omgeving zullen andere er ook meer aan wennen.
Toen mijn man leukemie had heeft hij een hersenoperatie gehad. Daardoor was zijn zicht dubbel en moest hij een ooglapje dragen om nog iets te zien. Als je daarbij optelt dat hij erg jong was, helemaal kaal van de chemo en littekens op zijn hoofd had door die operatie was hij het bekijken wel waard.
Dat is natuurlijk van andere orde als wat jou is overkomen maar ook hij kreeg soms wat blikken en opmerkingen. Toch ging hij naar buiten en na een tijdje (en te bedenken dat hij maar kort thuis is geweest dus echt snel) viel het niet meer op dat mensen keken.
Nu is het nog allemaal nieuw en spannend maar straks ben jij er meer aan gewend gewoon buiten te komen in de rolstoel en zeker in je eigen omgeving zullen andere er ook meer aan wennen.
donderdag 3 april 2014 om 23:35
donderdag 3 april 2014 om 23:37
He wat (lelijk woord) die mensen. Maar toch knap dat je het gedaan hebt na die slechte start vanmorgen,
Misschien met je zus afspreken voor de volgende keer als weer iemand met haar over jou praat dat ze de vragen herhaalt aan jou: En jouw antwoorden dan weer herhaalt voor die mevrouw.
Eva, mevrouw vraagt hoelang je dat al hebt?
Mevrouw, Eva heeft het al 5 jaar
Eva mevrouw vraagt of...
Misschien kun je samen een scenario verzinnen van gekke antwoorden, maar ik denk dat het vragen gauw afgelopen zal zijn.
Misschien met je zus afspreken voor de volgende keer als weer iemand met haar over jou praat dat ze de vragen herhaalt aan jou: En jouw antwoorden dan weer herhaalt voor die mevrouw.
Eva, mevrouw vraagt hoelang je dat al hebt?
Mevrouw, Eva heeft het al 5 jaar
Eva mevrouw vraagt of...
Misschien kun je samen een scenario verzinnen van gekke antwoorden, maar ik denk dat het vragen gauw afgelopen zal zijn.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 3 april 2014 om 23:44
quote:nlies schreef op 03 april 2014 @ 23:37:
He wat (lelijk woord) die mensen. Maar toch knap dat je het gedaan hebt na die slechte start vanmorgen,
Misschien met je zus afspreken voor de volgende keer als weer iemand met haar over jou praat dat ze de vragen herhaalt aan jou: En jouw antwoorden dan weer herhaalt voor die mevrouw.
Eva, mevrouw vraagt hoelang je dat al hebt?
Mevrouw, Eva heeft het al 5 jaar
Eva mevrouw vraagt of...
Misschien kun je samen een scenario verzinnen van gekke antwoorden, maar ik denk dat het vragen gauw afgelopen zal zijn.hahahaha dit is super komisch!! humor is voor mezelf ook een goed middel om te relativeren, dat werkt alleen al als ik dit lees!! ja dat ga ik doen de volgende keer, alleen dacht ik dus: die vrouw bedoelt het zo goed dus wist ik gewoon nieet hoe te reageren.
He wat (lelijk woord) die mensen. Maar toch knap dat je het gedaan hebt na die slechte start vanmorgen,
Misschien met je zus afspreken voor de volgende keer als weer iemand met haar over jou praat dat ze de vragen herhaalt aan jou: En jouw antwoorden dan weer herhaalt voor die mevrouw.
Eva, mevrouw vraagt hoelang je dat al hebt?
Mevrouw, Eva heeft het al 5 jaar
Eva mevrouw vraagt of...
Misschien kun je samen een scenario verzinnen van gekke antwoorden, maar ik denk dat het vragen gauw afgelopen zal zijn.hahahaha dit is super komisch!! humor is voor mezelf ook een goed middel om te relativeren, dat werkt alleen al als ik dit lees!! ja dat ga ik doen de volgende keer, alleen dacht ik dus: die vrouw bedoelt het zo goed dus wist ik gewoon nieet hoe te reageren.
donderdag 3 april 2014 om 23:45
Dapper dat je gegaan bent. Ik denk dat je met minder kilo's ook wordt bekeken dus laat dat geen belemmering zijn om de deur uit te gaan. Gewoon doen en probeer dat gestaar en onbeleefde gedoe van je af te zetten. En bedenk leuke oneliners waar je de horken mee in het hemd zet.
Wat is er met jou gebeurd?
Jij: Naar de kapper geweest.
of:
uitgeschoten met de kaasschaaf
of als iemand hard tegen je praat:
WAT VERVELEND DAT U DOOF BENT
wat knap dat je over straat gaat:
jij: en zo knap dat ik met domme mensen durf te praten
Wat is er met jou gebeurd?
Jij: Naar de kapper geweest.
of:
uitgeschoten met de kaasschaaf
of als iemand hard tegen je praat:
WAT VERVELEND DAT U DOOF BENT
wat knap dat je over straat gaat:
jij: en zo knap dat ik met domme mensen durf te praten
donderdag 3 april 2014 om 23:50
donderdag 3 april 2014 om 23:54
Trouwens. Hier bij mij in de omgeving kom ik altijd de zelfde mensen tegen. Ook mensen met handicap. En ik zie dat gewoon echt niet meer. Ook niet tijdens het stappen. En dit zijn ook mensen in rolstoel enz. Echt als je er vaker opuit bent ' dan weten ' mensen het uiteindelijk wel.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
donderdag 3 april 2014 om 23:55
quote:sabbaticalmeds schreef op 03 april 2014 @ 23:45:
Dapper dat je gegaan bent. Ik denk dat je met minder kilo's ook wordt bekeken dus laat dat geen belemmering zijn om de deur uit te gaan. Gewoon doen en probeer dat gestaar en onbeleefde gedoe van je af te zetten. En bedenk leuke oneliners waar je de horken mee in het hemd zet.
Wat is er met jou gebeurd?
Jij: Naar de kapper geweest.
of:
uitgeschoten met de kaasschaaf
of als iemand hard tegen je praat:
WAT VERVELEND DAT U DOOF BENT
wat knap dat je over straat gaat:
jij: en zo knap dat ik met domme mensen durf te praten
hahaha hylarisch!! zo luek dat ik me bijna verheug om weer die stad in te gaan om deze opmerkingen te maken!! goed idee!!
Verder dank dat jullie het stoer vinden, maar ik moet natuurlijk uiteindelijk wel. denk dat iedereen dat wel zou doen en misschien wel eerder dan ik dus weet niet of ik nu al dit lof verdien. Ik heb mezelf heeeel lang uit schaamte verborgen in huis (en nog) dus zo dapper vind ik mezelf niet. maar toch bednakt
Dapper dat je gegaan bent. Ik denk dat je met minder kilo's ook wordt bekeken dus laat dat geen belemmering zijn om de deur uit te gaan. Gewoon doen en probeer dat gestaar en onbeleefde gedoe van je af te zetten. En bedenk leuke oneliners waar je de horken mee in het hemd zet.
Wat is er met jou gebeurd?
Jij: Naar de kapper geweest.
of:
uitgeschoten met de kaasschaaf
of als iemand hard tegen je praat:
WAT VERVELEND DAT U DOOF BENT
wat knap dat je over straat gaat:
jij: en zo knap dat ik met domme mensen durf te praten
hahaha hylarisch!! zo luek dat ik me bijna verheug om weer die stad in te gaan om deze opmerkingen te maken!! goed idee!!
Verder dank dat jullie het stoer vinden, maar ik moet natuurlijk uiteindelijk wel. denk dat iedereen dat wel zou doen en misschien wel eerder dan ik dus weet niet of ik nu al dit lof verdien. Ik heb mezelf heeeel lang uit schaamte verborgen in huis (en nog) dus zo dapper vind ik mezelf niet. maar toch bednakt
donderdag 3 april 2014 om 23:57
zeker verdien je lof. Het is niet niks wat je is overkomen. En het is niet niks om onder je dekens vandaan te komen en te zeggen, en nu is het mooi geweest; rest van mijn leven.... here I come.
Met je gevoel voor humor is niks mis, las ik ook op een ander topic. Mooi, dat is een heel belangrijk wapen en een heel belangrijk medicijn.
Met je gevoel voor humor is niks mis, las ik ook op een ander topic. Mooi, dat is een heel belangrijk wapen en een heel belangrijk medicijn.
vrijdag 4 april 2014 om 00:11
Goed van jou om op deze mooie dag de deur uit te gaan met je zus.
En al viel het resultaat je tegen, je hebt het wel gedaan.
Voor een volgende keer kun je je wapenen met allerlei opmerkingen die anderen met hun mond vol tanden laten staan.
Is het een leuk idee een lijstje te maken?
En voor jou, een welgemeend
En al viel het resultaat je tegen, je hebt het wel gedaan.
Voor een volgende keer kun je je wapenen met allerlei opmerkingen die anderen met hun mond vol tanden laten staan.
Is het een leuk idee een lijstje te maken?
En voor jou, een welgemeend
vrijdag 4 april 2014 om 00:11
quote:eva_zonder_benen schreef op 03 april 2014 @ 23:55:
[...]
hahaha hylarisch!! zo luek dat ik me bijna verheug om weer die stad in te gaan om deze opmerkingen te maken!! goed idee!!
Verder dank dat jullie het stoer vinden, maar ik moet natuurlijk uiteindelijk wel. denk dat iedereen dat wel zou doen en misschien wel eerder dan ik dus weet niet of ik nu al dit lof verdien. Ik heb mezelf heeeel lang uit schaamte verborgen in huis (en nog) dus zo dapper vind ik mezelf niet. maar toch bednakt
jij denkt dat iedereen dat zou doen, en dat klopt waarschijnlijk wel, maar denk jij echt dat die allemaal minder hobbels hebben hoeven te overwinnen dan jij? Er zullen er vast wel zijn, maar er zullen er ook zijn die even hard op die zure appel hebben moeten knauwen.
Maar goed, je hebt de openingszet gedaan, nu verder.
[...]
hahaha hylarisch!! zo luek dat ik me bijna verheug om weer die stad in te gaan om deze opmerkingen te maken!! goed idee!!
Verder dank dat jullie het stoer vinden, maar ik moet natuurlijk uiteindelijk wel. denk dat iedereen dat wel zou doen en misschien wel eerder dan ik dus weet niet of ik nu al dit lof verdien. Ik heb mezelf heeeel lang uit schaamte verborgen in huis (en nog) dus zo dapper vind ik mezelf niet. maar toch bednakt
jij denkt dat iedereen dat zou doen, en dat klopt waarschijnlijk wel, maar denk jij echt dat die allemaal minder hobbels hebben hoeven te overwinnen dan jij? Er zullen er vast wel zijn, maar er zullen er ook zijn die even hard op die zure appel hebben moeten knauwen.
Maar goed, je hebt de openingszet gedaan, nu verder.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 4 april 2014 om 00:14
vrijdag 4 april 2014 om 00:15
Ik zou je zograag morgen meenemen naar het terras en dat ik geen make-up op doe. Ik heb dan allemaal rode vlekken en wordt dan ook heel veel aangekeken. Ik kan het verbloemen maar zou het voor jou niet doen. Zodat we samen zijn.
( terras kun je met vanalles vervangen)
( terras kun je met vanalles vervangen)
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
vrijdag 4 april 2014 om 00:26
Ik heb zelfs weleens dat mensen kijken. Oh, een chick in een rolstoel.. Haha. (Ik kan maar korte stukjes lopen, vandaar)
Laatst ben ik tegen een winkel aan gereden. Keihard tegen de gevel. Rolstoel kan het wel hebben, maar je moest dat gezicht zien van de medewerkster.... Ik heb vriendelijk gezwaaid en een duim opgestoken.
Als ze voor of OVER me heen stappen (ja mensen, echt) rij ik standaard tegen de enkels. "OEPS, ik zag u niet, maar u mij wel he?"
Mensen komen in je comforzone door tegen de stoel aan te gaan staan. Ik rij dan altijd nog dichter tegen ze aan. Of klem tegen de kassa.
Als ik echt word aangestaard doe ik m'n armen naast elkaar en maak een spastische beweging
Laatst ben ik tegen een winkel aan gereden. Keihard tegen de gevel. Rolstoel kan het wel hebben, maar je moest dat gezicht zien van de medewerkster.... Ik heb vriendelijk gezwaaid en een duim opgestoken.
Als ze voor of OVER me heen stappen (ja mensen, echt) rij ik standaard tegen de enkels. "OEPS, ik zag u niet, maar u mij wel he?"
Mensen komen in je comforzone door tegen de stoel aan te gaan staan. Ik rij dan altijd nog dichter tegen ze aan. Of klem tegen de kassa.
Als ik echt word aangestaard doe ik m'n armen naast elkaar en maak een spastische beweging
Geniet van elke dag!
vrijdag 4 april 2014 om 00:37
quote:nlies schreef op 04 april 2014 @ 00:11:
[...]
jij denkt dat iedereen dat zou doen, en dat klopt waarschijnlijk wel, maar denk jij echt dat die allemaal minder hobbels hebben hoeven te overwinnen dan jij? Er zullen er vast wel zijn, maar er zullen er ook zijn die even hard op die zure appel hebben moeten knauwen.
Maar goed, je hebt de openingszet gedaan, nu verder.ik denk dat allemaal niet hoor, denk dat je mij verkeerd begrijpt. waarom zeg je dat ik dat denk?
[...]
jij denkt dat iedereen dat zou doen, en dat klopt waarschijnlijk wel, maar denk jij echt dat die allemaal minder hobbels hebben hoeven te overwinnen dan jij? Er zullen er vast wel zijn, maar er zullen er ook zijn die even hard op die zure appel hebben moeten knauwen.
Maar goed, je hebt de openingszet gedaan, nu verder.ik denk dat allemaal niet hoor, denk dat je mij verkeerd begrijpt. waarom zeg je dat ik dat denk?
vrijdag 4 april 2014 om 00:40
quote:Mies85 schreef op 04 april 2014 @ 00:15:
Ik zou je zograag morgen meenemen naar het terras en dat ik geen make-up op doe. Ik heb dan allemaal rode vlekken en wordt dan ook heel veel aangekeken. Ik kan het verbloemen maar zou het voor jou niet doen. Zodat we samen zijn.
( terras kun je met vanalles vervangen)lief van je
Ik zou je zograag morgen meenemen naar het terras en dat ik geen make-up op doe. Ik heb dan allemaal rode vlekken en wordt dan ook heel veel aangekeken. Ik kan het verbloemen maar zou het voor jou niet doen. Zodat we samen zijn.
( terras kun je met vanalles vervangen)lief van je
vrijdag 4 april 2014 om 00:42
quote:mrsnem schreef op 04 april 2014 @ 00:26:
Ik heb zelfs weleens dat mensen kijken. Oh, een chick in een rolstoel.. Haha. (Ik kan maar korte stukjes lopen, vandaar)
Laatst ben ik tegen een winkel aan gereden. Keihard tegen de gevel. Rolstoel kan het wel hebben, maar je moest dat gezicht zien van de medewerkster.... Ik heb vriendelijk gezwaaid en een duim opgestoken.
Als ze voor of OVER me heen stappen (ja mensen, echt) rij ik standaard tegen de enkels. "OEPS, ik zag u niet, maar u mij wel he?"
Mensen komen in je comforzone door tegen de stoel aan te gaan staan. Ik rij dan altijd nog dichter tegen ze aan. Of klem tegen de kassa.
Als ik echt word aangestaard doe ik m'n armen naast elkaar en maak een spastische beweginghahaha dat is helemaal stoer. toen je dat ding net had kon je er toen ook zo mee omgaan of heb je het ook zo moeilijk gehad er mee>? of is het bij jou geleidelijker gegaan (dat je er aan kon wennen)
Ik heb zelfs weleens dat mensen kijken. Oh, een chick in een rolstoel.. Haha. (Ik kan maar korte stukjes lopen, vandaar)
Laatst ben ik tegen een winkel aan gereden. Keihard tegen de gevel. Rolstoel kan het wel hebben, maar je moest dat gezicht zien van de medewerkster.... Ik heb vriendelijk gezwaaid en een duim opgestoken.
Als ze voor of OVER me heen stappen (ja mensen, echt) rij ik standaard tegen de enkels. "OEPS, ik zag u niet, maar u mij wel he?"
Mensen komen in je comforzone door tegen de stoel aan te gaan staan. Ik rij dan altijd nog dichter tegen ze aan. Of klem tegen de kassa.
Als ik echt word aangestaard doe ik m'n armen naast elkaar en maak een spastische beweginghahaha dat is helemaal stoer. toen je dat ding net had kon je er toen ook zo mee omgaan of heb je het ook zo moeilijk gehad er mee>? of is het bij jou geleidelijker gegaan (dat je er aan kon wennen)
vrijdag 4 april 2014 om 00:51
quote:eva_zonder_benen schreef op vrijdag 04 april 2014 00:42 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="mrsnem in "tips in de praktijk gebracht 
"" class="messagelink">mrsnem schreef op 04 april 2014 @ 00:26</a>:</b>
Ik heb zelfs weleens dat mensen kijken. Oh, een chick in een rolstoel.. Haha. (Ik kan maar korte stukjes lopen, vandaar)
Laatst ben ik tegen een winkel aan gereden. Keihard tegen de gevel. Rolstoel kan het wel hebben, maar je moest dat gezicht zien van de medewerkster.... Ik heb vriendelijk gezwaaid en een duim opgestoken.
Als ze voor of OVER me heen stappen (ja mensen, echt) rij ik standaard tegen de enkels. "OEPS, ik zag u niet, maar u mij wel he?"
Mensen komen in je comforzone door tegen de stoel aan te gaan staan. Ik rij dan altijd nog dichter tegen ze aan. Of klem tegen de kassa.
Als ik echt word aangestaard doe ik m'n armen naast elkaar en maak een spastische beweging</div></blockquote>hahaha dat is helemaal stoer. toen je dat ding net had kon je er toen ook zo mee omgaan of heb je het ook zo moeilijk gehad er mee>? of is het bij jou geleidelijker gegaan (dat je er aan kon wennen) Ik kon "ineens" niet meer lopen idd. Nu 80 meter. Die rolstoel kwam pas 3 maanden later, toen ik een keus had: of de deur niet uit, of in je rolstoel. Ik heb ook het vertrouwen dat ik er zo uit kan stappen. Das bij jou heel anders, ik verwacht ook niet dat je het gelijk accepteert. Het gaat bij mij in elk geval sneller als lopen !
"" class="messagelink">mrsnem schreef op 04 april 2014 @ 00:26</a>:</b>Ik heb zelfs weleens dat mensen kijken. Oh, een chick in een rolstoel.. Haha. (Ik kan maar korte stukjes lopen, vandaar)
Laatst ben ik tegen een winkel aan gereden. Keihard tegen de gevel. Rolstoel kan het wel hebben, maar je moest dat gezicht zien van de medewerkster.... Ik heb vriendelijk gezwaaid en een duim opgestoken.
Als ze voor of OVER me heen stappen (ja mensen, echt) rij ik standaard tegen de enkels. "OEPS, ik zag u niet, maar u mij wel he?"
Mensen komen in je comforzone door tegen de stoel aan te gaan staan. Ik rij dan altijd nog dichter tegen ze aan. Of klem tegen de kassa.
Als ik echt word aangestaard doe ik m'n armen naast elkaar en maak een spastische beweging</div></blockquote>hahaha dat is helemaal stoer. toen je dat ding net had kon je er toen ook zo mee omgaan of heb je het ook zo moeilijk gehad er mee>? of is het bij jou geleidelijker gegaan (dat je er aan kon wennen) Ik kon "ineens" niet meer lopen idd. Nu 80 meter. Die rolstoel kwam pas 3 maanden later, toen ik een keus had: of de deur niet uit, of in je rolstoel. Ik heb ook het vertrouwen dat ik er zo uit kan stappen. Das bij jou heel anders, ik verwacht ook niet dat je het gelijk accepteert. Het gaat bij mij in elk geval sneller als lopen !
Geniet van elke dag!
