Lijf & Lijn
alle pijlers
Uit de eetbuicirkel
maandag 4 augustus 2014 om 21:14
De titel zegt het al: ik zit in een vicieuze cirkel en ik wil eruit. Ik voel me door omstandigheden bang en eenzaam en dus duik ik sinds een week of 6 elke avond na het diner de kast in en eet ik alle koek, snoep, chocolade en chips die ik kan vinden. Vervolgens neem ik me voor het nooit meer te doen, eet een hele dag gezond, sport ... En ga dan diezelfde avond weer de fout in. Ik spuug niet ofzo, ik ga gewoon met buikpijn naar bed en neem me weer voor de volgende dag opnieuw te beginnen.
Ik heb een normaal BMI (19), onder meer door aanleg en regelmatig sporten, maar ik weet dat dit gedrag heel ongezond is en ik wil er gewoon vanaf. "Simpele" dingen als niet in huis halen werkt niet (dan eet ik muesli, brood of pindakaas tot ik misselijk ben, of overtuig ik mezelf ervan het toch te gaan halen want "ik ben toch niet dik").
Ik weet ook dat ik dit gedrag te boven kan komen (dat is me eerder gelukt een paar jaar terug) als het me lukt de cirkel te doorbreken. Ik weet uit ervaring dat als ik eenmaal door die eerste week zonder eetbuien heen ben en de gewoonte en suikergehaltes wat verzwakken, ik het vol kan houden weer maanden of jaren normaal te eten, gezond met elke dag wat te snoepen zonder maat te verliezen. Weer te genieten van lekker eten in plaats van het gedachteloos naar binnen werken, Maar het begin is zo moeilijk, die eerste dagen dat je 'S avonds alleen nog maar kan denken aan eten en niet eten en dat er niemand is om dat gevoel mee te delen. Vandaar dit topic.
Wie herkent dit (nu of in het verleden) en wil hier de komende dagen met me meeschrijven, elkaar afleiding en steun bieden in die eerste kleine stapjes terug?
Ik heb een normaal BMI (19), onder meer door aanleg en regelmatig sporten, maar ik weet dat dit gedrag heel ongezond is en ik wil er gewoon vanaf. "Simpele" dingen als niet in huis halen werkt niet (dan eet ik muesli, brood of pindakaas tot ik misselijk ben, of overtuig ik mezelf ervan het toch te gaan halen want "ik ben toch niet dik").
Ik weet ook dat ik dit gedrag te boven kan komen (dat is me eerder gelukt een paar jaar terug) als het me lukt de cirkel te doorbreken. Ik weet uit ervaring dat als ik eenmaal door die eerste week zonder eetbuien heen ben en de gewoonte en suikergehaltes wat verzwakken, ik het vol kan houden weer maanden of jaren normaal te eten, gezond met elke dag wat te snoepen zonder maat te verliezen. Weer te genieten van lekker eten in plaats van het gedachteloos naar binnen werken, Maar het begin is zo moeilijk, die eerste dagen dat je 'S avonds alleen nog maar kan denken aan eten en niet eten en dat er niemand is om dat gevoel mee te delen. Vandaar dit topic.
Wie herkent dit (nu of in het verleden) en wil hier de komende dagen met me meeschrijven, elkaar afleiding en steun bieden in die eerste kleine stapjes terug?
maandag 4 augustus 2014 om 22:51
Toch maar een tijdje geen dooreetvoedsel in huis halen; dus geen pindakaas, muesli en andere 'gewone' producten wat je eet tijdens een eetbui. Brood zal lastig zijn, want dat heb je ook nodig. Maar doe er dan gewoon kaas of plakje (vegetarische) ham ofzo op en in elk geval geen zoet beleg (pindakaas zit ook vol suiker).
Ga daarnaast ook iets doen aan je angsten/eenzaamheid. Al dan niet met hulp. En je kan je ritme 's avonds doorbreken; ga 's wat anders doen dan tv-kijken of wat je ook maar doet.
En als je een eetbui op voelt komen: bel een vriendin/je moeder of schrijf je gedachten van je af in een dagboek. Ga in ieder geval over je gedachten schrijven of met iemand die je vertrouwd praten, want dat eten doe je waarschijnlijk met name om je gevoelens/gedachten te verdringen. Sterkte
Ga daarnaast ook iets doen aan je angsten/eenzaamheid. Al dan niet met hulp. En je kan je ritme 's avonds doorbreken; ga 's wat anders doen dan tv-kijken of wat je ook maar doet.
En als je een eetbui op voelt komen: bel een vriendin/je moeder of schrijf je gedachten van je af in een dagboek. Ga in ieder geval over je gedachten schrijven of met iemand die je vertrouwd praten, want dat eten doe je waarschijnlijk met name om je gevoelens/gedachten te verdringen. Sterkte
dinsdag 5 augustus 2014 om 00:38
dinsdag 5 augustus 2014 om 07:09
Ik herken het, heb er ook jaren last van hehad met ups en downs maar sinds kort ben ik er vanaf. Ik denk wel veel aan eten, maar de drang om alles op te eten is helemaal weg. Het was voor mij uiteindelijk niet zo moeilijk om er vanaf te komen, maar ik ben er wel heel open over geweest naar mensen om me heen dus ik denk dat ik heel herkenbaar ben als ik het hier neerzet. Als je wil kan je me een berichtje sturen.
Niet in huis halen werkte voor mij ook niet, ik ging als een junk alle keukenkastjes af op zoek naar iets eetbaars. Ik at echt alles, dat kon ook een net sinaasappels zijn of inderdaad gewoon heel veel brood of muesli.
Niet in huis halen werkte voor mij ook niet, ik ging als een junk alle keukenkastjes af op zoek naar iets eetbaars. Ik at echt alles, dat kon ook een net sinaasappels zijn of inderdaad gewoon heel veel brood of muesli.
dinsdag 5 augustus 2014 om 07:54
Ik herken het en wil er ook heel graag vanaf. Voel me er doodongelukkig door. Het niet in huis halen werkt voor mij ook niet echt, ik rij rustig om 23.00 u naar de pomp. Ik ga, om de cirkel te doorbreken, een week mindfulness doen met een groep intern. Waar ook word gevast. Ik hoop dat ik daarna opnieuw kan beginnen en zo de eetverslaving een halt toe kan roepen. Het enige dat werkt is hulp zoeken en "gewoon stoppen". En dat klinkt zo makkelijk ...
dinsdag 5 augustus 2014 om 08:13
Lastig! Ben niet bekend met eetbuien maar heb wel anorexia gehad, herken in die zin helemaal wat de functie van wel/niet eten kan zijn. Het belangrijkste is denk ik dat je in eerste instantie het patroon doorbreekt, omdat je eetdrang gekoppeld is aan gewoonte en gewenning. Is het mogelijk om een aantal avonden van huis te zijn? 's Avonds sporten, of mensen bij jou thuis uitnodigen (desnoods bij jou laten slapen als dit kan)? Je probleem bespreekbaar maken, zodat je een soort "hulplijn" in kunt inschakelen? Heel veel succes!
dinsdag 5 augustus 2014 om 08:42
Ik herken het wel en inderdaad ook dat het na een week 'onthouding' makkelijker is. Zit nu in de tweede week maar weet ook dat t ineens weer mis kan gaan. Ik heb een concreet doel (einde van de maand moet er een paar kilo af zijn) en slaap erg slecht als ik veel eet - dat helpt om er vanaf te blijven.
dinsdag 5 augustus 2014 om 09:19
Oooh wat een herkenning.
Ik heb er de laatste tijd ook weer zo'n last van. En wat jij ook zegt: desnoods graai ik in een pak muesli en eet ik al het brood op.
Om vervolgens de volgende dag weer vol goede moed aan de slag te gaan. Totdat het avond is... En dan slaat de onrust weer toe.
Ik weet dat ik eerst moet afkicken. Maar dat is juist het lastige.
Ik heb me nu voorgenomen om niks meer in huis te halen. Nou ja, alleen het aller aller hoogst noodzakelijke.
Mijn muesli (cruesli) is nu op en ik ga geen nieuwe kopen. Wel heb ik havermout in huis. Maar daar zal ik niet zo snel in graaien, haha.
Brood wil ik ook niet meer kopen. Ik wil vanaf nu wat losse broodjes kopen zodat ik mijn dagelijkse brood wel binnen krijg maar niets over zal houden. Verder wel genoeg fruit in huis halen en "snacks" als snoeptomaatjes, radijsjes, komkommer.
Verder opletten dat ik niet te veel kook want bij mij gaat altijd alles op. Ook als ik voor 2 dagen wil koken dan eet ik het restant op voordat het in de vriezer belandt.
Ik moet er echt mee aan de slag. Ik ben niet superdik maar wel wat kilootjes te zwaar. En dat is niet alleen ongezond maar mijn zelfbeeld wordt er nu ook niet bepaald positiever op. Ik kan zó van mezelf balen en na een eetbui vind ik mezelf soms zo walgelijk.
En misschien helpt het ook als we hier wat van ons af kunnen schrijven op de moeilijke momenten.....
Ik heb er de laatste tijd ook weer zo'n last van. En wat jij ook zegt: desnoods graai ik in een pak muesli en eet ik al het brood op.
Om vervolgens de volgende dag weer vol goede moed aan de slag te gaan. Totdat het avond is... En dan slaat de onrust weer toe.
Ik weet dat ik eerst moet afkicken. Maar dat is juist het lastige.
Ik heb me nu voorgenomen om niks meer in huis te halen. Nou ja, alleen het aller aller hoogst noodzakelijke.
Mijn muesli (cruesli) is nu op en ik ga geen nieuwe kopen. Wel heb ik havermout in huis. Maar daar zal ik niet zo snel in graaien, haha.
Brood wil ik ook niet meer kopen. Ik wil vanaf nu wat losse broodjes kopen zodat ik mijn dagelijkse brood wel binnen krijg maar niets over zal houden. Verder wel genoeg fruit in huis halen en "snacks" als snoeptomaatjes, radijsjes, komkommer.
Verder opletten dat ik niet te veel kook want bij mij gaat altijd alles op. Ook als ik voor 2 dagen wil koken dan eet ik het restant op voordat het in de vriezer belandt.
Ik moet er echt mee aan de slag. Ik ben niet superdik maar wel wat kilootjes te zwaar. En dat is niet alleen ongezond maar mijn zelfbeeld wordt er nu ook niet bepaald positiever op. Ik kan zó van mezelf balen en na een eetbui vind ik mezelf soms zo walgelijk.
En misschien helpt het ook als we hier wat van ons af kunnen schrijven op de moeilijke momenten.....
dinsdag 5 augustus 2014 om 11:46
Je schrijft wel dat je overdag gezond eet maar eet je eigenlijk niet gewoon te weinig overdag zodat je 's avonds wel een onbedwingbare trek moet krijgen.
Als je weet dat je eetgedrag door angsten en eenzaamheid komt zal het nooit helemaal verdwijnen als je de oorzaak je angstig en eenzaam voelen niet wegneemt.
Als je weet dat je eetgedrag door angsten en eenzaamheid komt zal het nooit helemaal verdwijnen als je de oorzaak je angstig en eenzaam voelen niet wegneemt.
dinsdag 5 augustus 2014 om 12:42
quote:sugarmiss schreef op 05 augustus 2014 @ 11:46:
Als je weet dat je eetgedrag door angsten en eenzaamheid komt zal het nooit helemaal verdwijnen als je de oorzaak je angstig en eenzaam voelen niet wegneemt.
Dat klopt. Heb je een idee hoe je hiermee aan de slag kan Cecelie? Of ben je hier al mee bezig?
Bij mij heeft het te maken met best veel zaken: onrust, gevoel van leegte, soms ook eenzaamheid. Ik onderdruk sowieso alle emoties met eten (en ook nog wat andere slechte dingen).
Ik zit al eeuwen in therapie en weet daarom ook dat ik mijn emoties moet leren hanteren. Maar das een hele lastige. Al ben ik er nu wel druk mee aan de slag.
Mindfulness schijnt ook goed te zijn. MaggyMay noemde het al. Staat ook mijn lijstje. Maar ik wil éérst nog wat andere (therapie)zaken afronden.
Als je weet dat je eetgedrag door angsten en eenzaamheid komt zal het nooit helemaal verdwijnen als je de oorzaak je angstig en eenzaam voelen niet wegneemt.
Dat klopt. Heb je een idee hoe je hiermee aan de slag kan Cecelie? Of ben je hier al mee bezig?
Bij mij heeft het te maken met best veel zaken: onrust, gevoel van leegte, soms ook eenzaamheid. Ik onderdruk sowieso alle emoties met eten (en ook nog wat andere slechte dingen).
Ik zit al eeuwen in therapie en weet daarom ook dat ik mijn emoties moet leren hanteren. Maar das een hele lastige. Al ben ik er nu wel druk mee aan de slag.
Mindfulness schijnt ook goed te zijn. MaggyMay noemde het al. Staat ook mijn lijstje. Maar ik wil éérst nog wat andere (therapie)zaken afronden.
dinsdag 5 augustus 2014 om 20:41
Wat een hoop reacties, ik ga proberen op alles te reageren maar allereerst: hoe gek misschien, ben ik blij dat er mensen zijn die dit herkennen! Ik hoop dat we elkaar zo kunnen steunen, ik ben door jullie in ieder geval weer verder aan het denken gezet. Een paar reacties/antwoorden:
- het niet in huis halen, dat helpt dus inderdaad niet voor mij. Ik weet dat het een open deur lijkt maar in de praktijk werkt het voor mij niet zo. Heb ik geen snoep dan eet ik wel iets anders. Een hele tros bananen, 3 pakjes kauwgom achter elkaar, maakt in zo'n bui allemaal niets uit; het enige dat scheelt is dat als ik niets "logisch" te snoepen heb, ik mezelf extra bezig houd, juist door keukenkastjes af te gaan, twijfelend of ik al dan niet toch nog langs de pomp zal gaan etc. Etc. Daarbij speelt mee dat ik ook niet wil afvallen, ik wil gewoon normaal eten en snacken, met mate. Mijn doel is na 2 koekjes te kunnen stoppen en daarom blijf ik ze in huis halen...niet halen voelt gek genoeg net zo als verkeerd met eten bezig zijn.
- mijn eetpatroon de rest van de dag: ik ontbijt elke ochtend, neem standaard 2 tussendoortjes (fruit, worteltjes, sultana), lunch meestal met of soep & salade of een paar goed belegde boterhammen, pak regelmatig een dropje uit de pot op het werk (maar dan nooit teveel, stuk of 2-3 per dag) en eet gewone avondmaaltijden (altijd veel groente, afwisselend van sushi tot roerbak tot aardappelen, vaak vis of vegetarisch). Ik heb niet het idee dat ik weinig of onregelmatig eet op een dag en dat ik dus honger heb. Ik wil gewoon eten
- de gewoonte: herkenbaar en inderdaad iets waar ik wat mee moet. Ik eet altijd teveel op de bank, nooit aan tafel. Dus 'S avonds niet op de bank maar ergens anders is een goed idee.
- de eenzaamheid: mijn relatie is net verbroken, ik heb het lastig op mijn werk, ik kwakkel met iets medisch en in deze zomerperiode zijn de paar mensen met wie ik close ben allemaal (veel) weg. Nu kan ik mezelf over het algemeen prima vermaken maar op dit moment lijk ik met het ene het andere op te roepen: me ter afleiding op werk storten, lukt niet want daar gaat het niet goed. Na een vervelende dag thuiskomen is het huis leeg en dus zoek ik afleiding, maar tv, boeken, muziek maken dat ik toch snel aan mijn ex ga denken (is ook niets op tv nu) en dus ga ik eten. In plaats van eten naar buiten of met wat minder hechte vrienden afspreken is het ook weer niet (want die kennen alle ins en outs niet en vragen naar werk,M relatie, gezondheid etc waardoor ik me weer down voel) en zo kwakkel ik verder.
Samengevat: niet elke afleiding werkt merk ik, door dingen die ik nu probeer, ga ik me alleen slechter voelen en juist later op de avond weer meer eten. Dit zo opschrijven triggert me wel om dingen te bedenken waarbij dat niet zo is (sporten, wandelen). Of dat het misschien werkt als ik na het eten gewoon niet op de bank ga zitten, maar aan tafel blijf... Ga ik verder mee aan de slag
Mindfulness is ook een goede, ga ik ook eens verder naar kijken...
De echte oorzaken van mijn gevoel aanpakken, is inderdaad de oplossing. Voor een deel ben ik daarmee bezig (werk), een deel moet ik voor mijn gevoel gewoon doorheen (liefdesverdriet slijt, vrienden komen weer terug) en de rest daar heb ik inderdaad hulp voor gevraagd. Maar dat duurt best even voor dat opgestart is. En voor die tijd wil ik voorkomen dat ik door de eetbuien nog verder af ga glijden en er een serieus eetprobleem bij ontwikkel.
- het niet in huis halen, dat helpt dus inderdaad niet voor mij. Ik weet dat het een open deur lijkt maar in de praktijk werkt het voor mij niet zo. Heb ik geen snoep dan eet ik wel iets anders. Een hele tros bananen, 3 pakjes kauwgom achter elkaar, maakt in zo'n bui allemaal niets uit; het enige dat scheelt is dat als ik niets "logisch" te snoepen heb, ik mezelf extra bezig houd, juist door keukenkastjes af te gaan, twijfelend of ik al dan niet toch nog langs de pomp zal gaan etc. Etc. Daarbij speelt mee dat ik ook niet wil afvallen, ik wil gewoon normaal eten en snacken, met mate. Mijn doel is na 2 koekjes te kunnen stoppen en daarom blijf ik ze in huis halen...niet halen voelt gek genoeg net zo als verkeerd met eten bezig zijn.
- mijn eetpatroon de rest van de dag: ik ontbijt elke ochtend, neem standaard 2 tussendoortjes (fruit, worteltjes, sultana), lunch meestal met of soep & salade of een paar goed belegde boterhammen, pak regelmatig een dropje uit de pot op het werk (maar dan nooit teveel, stuk of 2-3 per dag) en eet gewone avondmaaltijden (altijd veel groente, afwisselend van sushi tot roerbak tot aardappelen, vaak vis of vegetarisch). Ik heb niet het idee dat ik weinig of onregelmatig eet op een dag en dat ik dus honger heb. Ik wil gewoon eten
- de gewoonte: herkenbaar en inderdaad iets waar ik wat mee moet. Ik eet altijd teveel op de bank, nooit aan tafel. Dus 'S avonds niet op de bank maar ergens anders is een goed idee.
- de eenzaamheid: mijn relatie is net verbroken, ik heb het lastig op mijn werk, ik kwakkel met iets medisch en in deze zomerperiode zijn de paar mensen met wie ik close ben allemaal (veel) weg. Nu kan ik mezelf over het algemeen prima vermaken maar op dit moment lijk ik met het ene het andere op te roepen: me ter afleiding op werk storten, lukt niet want daar gaat het niet goed. Na een vervelende dag thuiskomen is het huis leeg en dus zoek ik afleiding, maar tv, boeken, muziek maken dat ik toch snel aan mijn ex ga denken (is ook niets op tv nu) en dus ga ik eten. In plaats van eten naar buiten of met wat minder hechte vrienden afspreken is het ook weer niet (want die kennen alle ins en outs niet en vragen naar werk,M relatie, gezondheid etc waardoor ik me weer down voel) en zo kwakkel ik verder.
Samengevat: niet elke afleiding werkt merk ik, door dingen die ik nu probeer, ga ik me alleen slechter voelen en juist later op de avond weer meer eten. Dit zo opschrijven triggert me wel om dingen te bedenken waarbij dat niet zo is (sporten, wandelen). Of dat het misschien werkt als ik na het eten gewoon niet op de bank ga zitten, maar aan tafel blijf... Ga ik verder mee aan de slag
Mindfulness is ook een goede, ga ik ook eens verder naar kijken...
De echte oorzaken van mijn gevoel aanpakken, is inderdaad de oplossing. Voor een deel ben ik daarmee bezig (werk), een deel moet ik voor mijn gevoel gewoon doorheen (liefdesverdriet slijt, vrienden komen weer terug) en de rest daar heb ik inderdaad hulp voor gevraagd. Maar dat duurt best even voor dat opgestart is. En voor die tijd wil ik voorkomen dat ik door de eetbuien nog verder af ga glijden en er een serieus eetprobleem bij ontwikkel.
woensdag 6 augustus 2014 om 10:49
Goed dat je hulp hebt gevraagd Cecelie. En verstandig dat je nu aan het zoeken bent om te kijken hoe je niet nog verder zult afglijden qua eetbuien. Het opschrijven van je gevoelens zou ook best kunnen helpen. Op het forum of in een dagboek. Wat voel je als je een eetbui voelt aankomen. En als dat niet lukt: hoe voel je je na een eetbui? En waarom/door welk gevoel ben je uiteindelijk toch gaan eten?
Vwb gevoel. Iedereen heeft te maken in zijn/haar leven met negatieve emoties en gevoelens. Maar via een eetbui probeer ik die altijd te onderdrukken. En dat is hetgene waar ik nu in therapie mee aan de slag ben. Om die gevoelens te durven toelaten.
Toevallig had ik júist gisteren mijn zwaarste therapie sessie ooit (tot nu toe dan) En ik heb meteen daarna al chips gekocht en ben me in de avond nog te buiten gegaan aan boterhammen met jam.
Nu, the day after, vraag ik me af hoe het zou zijn gegaan, júist na zo'n zware dag, als ik me niet te buiten was gegaan. Hoe zou ik me dan hebben gevoeld? En wát zou ik hebben gevoel? Ik ben daar eigenlijk zo nieuwsgierig naar.
Nou ja ik heb nog wel een aantal pittige sessies te gaan (traumabehandeling) dus er staat mij nog wel het een en ander te wachten (te voelen) .
@MaggyMay: wat goed dat je een week mindfulness gaat doen. Ik ben erg benieuwd hoe het je gaat helpen. Ik neem aan dat het een "algemene" groep is. Dus niet speciaal voor problematiek. Wel knap dat je het aandurft! Lijkt mij erg pittig, dat vasten. Wanneer ga je?
Succes aan allemaal.
Vwb gevoel. Iedereen heeft te maken in zijn/haar leven met negatieve emoties en gevoelens. Maar via een eetbui probeer ik die altijd te onderdrukken. En dat is hetgene waar ik nu in therapie mee aan de slag ben. Om die gevoelens te durven toelaten.
Toevallig had ik júist gisteren mijn zwaarste therapie sessie ooit (tot nu toe dan) En ik heb meteen daarna al chips gekocht en ben me in de avond nog te buiten gegaan aan boterhammen met jam.
Nu, the day after, vraag ik me af hoe het zou zijn gegaan, júist na zo'n zware dag, als ik me niet te buiten was gegaan. Hoe zou ik me dan hebben gevoeld? En wát zou ik hebben gevoel? Ik ben daar eigenlijk zo nieuwsgierig naar.
Nou ja ik heb nog wel een aantal pittige sessies te gaan (traumabehandeling) dus er staat mij nog wel het een en ander te wachten (te voelen) .
@MaggyMay: wat goed dat je een week mindfulness gaat doen. Ik ben erg benieuwd hoe het je gaat helpen. Ik neem aan dat het een "algemene" groep is. Dus niet speciaal voor problematiek. Wel knap dat je het aandurft! Lijkt mij erg pittig, dat vasten. Wanneer ga je?
Succes aan allemaal.
