Lijf & Lijn
alle pijlers
Veroordeel jij dikke mensen?
donderdag 29 juli 2010 om 22:13
Nav een eerder topic ben ik hier zo nieuwsgierig naar.
Zelf heb ik overgewicht en ik voel me hierdoor minderwaardig en dan vooral bij mensen die ik (nog) niet heel goed ken.
Je hoort wel dat sommige mensen dikke mensen, dom, lui enz vinden.
Ik vraag me dus af of dit ook écht zo is of dat mensen zich dit zelf aanpraten? Is dit een vooroordeel dan mensen zo denken?
Dus; veroordeel jij dikke mensen? ik bedoel dan eigenlijk; vind je ze minder waard, neem je ze minder serieus?
(en dan bedoel ik dus geen mensen die misschien 5kg af zouden kunnen vallen maar toch wel redelijk overgewicht)
Zelf heb ik overgewicht en ik voel me hierdoor minderwaardig en dan vooral bij mensen die ik (nog) niet heel goed ken.
Je hoort wel dat sommige mensen dikke mensen, dom, lui enz vinden.
Ik vraag me dus af of dit ook écht zo is of dat mensen zich dit zelf aanpraten? Is dit een vooroordeel dan mensen zo denken?
Dus; veroordeel jij dikke mensen? ik bedoel dan eigenlijk; vind je ze minder waard, neem je ze minder serieus?
(en dan bedoel ik dus geen mensen die misschien 5kg af zouden kunnen vallen maar toch wel redelijk overgewicht)
vrijdag 30 juli 2010 om 12:55
quote:Evidenza schreef op 30 juli 2010 @ 12:45:
Maar als je het grootste symptoom ( waar je erg veel last van hebt) van je verdriet kunt oplossen met dealen met je verleden, waarom weerhoudt angst je er dan van? Die angst resulteerde toch juist in dat symptoom?
Ik denk dat dat ook best complex in elkaar kan zitten. Ik denk dat er angst voor afwijzing kan spelen, angst voor het onbekende, het zal per individu verschillen.
Sommige mensen krijgen in hun opvoeding nou eenmaal de boodschap mee, dat gevoelens in het algemeen 'eng' zijn, en ze vooral niet getoond of ervaren moeten worden.
Dat kan als resultaat hebben, dat je er bang voor wordt. En die angst kan zo groot worden, dat de confrontatie met die emoties zo beangstigend wordt, dat die ten alle tijde vermeden dient te worden.
Zelfs als je er op andere vlakken veel schade van ondervindt, van dat vermijdingsgedrag. Dat zie je zelf trouwens ook vaak niet. Het zijn overlevingsmechanismen die je ooit hebben geholpen, maar die uiteindelijk destructief voor je zullen uitpakken.
Maar het is heel moeilijk om dat soort mechanismen zelf te veranderen, want je ziet zelf niet dat je ze hebt en dat ze je kapot maken.
En al zie je dat wel, dan nog is het moeilijk. Want het is je enige veiligheid. En die geef je niet zomaar op, je hebt hem natuurlijk niet voor niets zo lang ''vastgehouden'.
Ik weet niet of dit voor iedereen zo geldt hoor, maar ik beschrijf hier mijn theorie en ervaring erover, met anderen, en met mezelf.
Maar als je het grootste symptoom ( waar je erg veel last van hebt) van je verdriet kunt oplossen met dealen met je verleden, waarom weerhoudt angst je er dan van? Die angst resulteerde toch juist in dat symptoom?
Ik denk dat dat ook best complex in elkaar kan zitten. Ik denk dat er angst voor afwijzing kan spelen, angst voor het onbekende, het zal per individu verschillen.
Sommige mensen krijgen in hun opvoeding nou eenmaal de boodschap mee, dat gevoelens in het algemeen 'eng' zijn, en ze vooral niet getoond of ervaren moeten worden.
Dat kan als resultaat hebben, dat je er bang voor wordt. En die angst kan zo groot worden, dat de confrontatie met die emoties zo beangstigend wordt, dat die ten alle tijde vermeden dient te worden.
Zelfs als je er op andere vlakken veel schade van ondervindt, van dat vermijdingsgedrag. Dat zie je zelf trouwens ook vaak niet. Het zijn overlevingsmechanismen die je ooit hebben geholpen, maar die uiteindelijk destructief voor je zullen uitpakken.
Maar het is heel moeilijk om dat soort mechanismen zelf te veranderen, want je ziet zelf niet dat je ze hebt en dat ze je kapot maken.
En al zie je dat wel, dan nog is het moeilijk. Want het is je enige veiligheid. En die geef je niet zomaar op, je hebt hem natuurlijk niet voor niets zo lang ''vastgehouden'.
Ik weet niet of dit voor iedereen zo geldt hoor, maar ik beschrijf hier mijn theorie en ervaring erover, met anderen, en met mezelf.
vrijdag 30 juli 2010 om 12:56
vrijdag 30 juli 2010 om 12:56
Ik ben dan wel niet te dik maar ik merk wel dat ik totaal geen maat kan houden: een zak chips moet op, een bak ijs gaat leeg.
Mijn oplossing is om dat gewoon maar niets lekkers in huis te halen, maar dit moet toch anders kunnen.
Herkennen meer mensen dit totale gebrek aan zelfbeheersing bij "lekkere" (lees: ongezonde) dingen en waarom hebben we dit niet bij gezonde dingen?
Mijn oplossing is om dat gewoon maar niets lekkers in huis te halen, maar dit moet toch anders kunnen.
Herkennen meer mensen dit totale gebrek aan zelfbeheersing bij "lekkere" (lees: ongezonde) dingen en waarom hebben we dit niet bij gezonde dingen?
vrijdag 30 juli 2010 om 12:56
Prachtig geschreven Yentl7!!!!
je laatste alinea raakt mij ontzettend. Ook al krijg ik steeds meer inzicht in het hele gebeuren en weet ik dat het m'n eigen schuld is...
toch...
man man....wat een worsteling, nu zo'n 20 jaar. ik heb het gevoel dat ik 20 jaar 'verpest' heb, alleen maar door dat stomme overgewicht. Natuurlijk is dit te zwart-wit, ik prachtige dingen ervaren in die 20 jaar....
en toch.....
jee, je hebt mij nu gewoon aan het janken....terwijl ik dat bijna nooit meer doe....
die worsteling, dagelijks, wat maak ik het mijzelf moeilijk terwijl ik zoveel meer ben dan m'n gewicht.....en dit wil ik dus niet meer, ik wil leven, vrij zijn, niet meer worstelen, en dan zal het afvallen ook veelmakkelijker gaan....
je laatste alinea raakt mij ontzettend. Ook al krijg ik steeds meer inzicht in het hele gebeuren en weet ik dat het m'n eigen schuld is...
toch...
man man....wat een worsteling, nu zo'n 20 jaar. ik heb het gevoel dat ik 20 jaar 'verpest' heb, alleen maar door dat stomme overgewicht. Natuurlijk is dit te zwart-wit, ik prachtige dingen ervaren in die 20 jaar....
en toch.....
jee, je hebt mij nu gewoon aan het janken....terwijl ik dat bijna nooit meer doe....
die worsteling, dagelijks, wat maak ik het mijzelf moeilijk terwijl ik zoveel meer ben dan m'n gewicht.....en dit wil ik dus niet meer, ik wil leven, vrij zijn, niet meer worstelen, en dan zal het afvallen ook veelmakkelijker gaan....
vrijdag 30 juli 2010 om 12:58
quote:Igoneh schreef op 30 juli 2010 @ 12:54:
[...]
knip
Zie je jezelf al zitten Fashionvictim, met je zoon over 20 jaar, aan een pannetje mosselen "weet je nog mam!"
(ik ga off topic, excuus).Ja! Diezelfde herinneringen heb ik namelijk ook aan mijn eigen mam, vandaar dat ik het ook zo'n feestje vond dat hij het ook lekker vindt.
[...]
knip
Zie je jezelf al zitten Fashionvictim, met je zoon over 20 jaar, aan een pannetje mosselen "weet je nog mam!"
(ik ga off topic, excuus).Ja! Diezelfde herinneringen heb ik namelijk ook aan mijn eigen mam, vandaar dat ik het ook zo'n feestje vond dat hij het ook lekker vindt.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 30 juli 2010 om 12:59
quote:Evidenza schreef op 30 juli 2010 @ 12:54:
[...]
Maar dat zou betekenen dat je ervaringen uit het verleden verwerken nog geen oplossing bieden voor het symptoom. Dan moet je nog steeds ontwennen en herprogrammeren.
Waarom dan dat gespit in het verleden en niet direct beginnen met houden van jezelf en herprogrammeren?
Voor houden van jezelf moet je eerst kunnen weten waarom je niet (meer) van jezelf houdt.
Vaak ontwikkel je door bepaalde ervaringen uit het verleden, negatieve gedachtes over jezelf.
Die zul je eerst moeten opsporen om ze te kunnen omvormen.
[...]
Maar dat zou betekenen dat je ervaringen uit het verleden verwerken nog geen oplossing bieden voor het symptoom. Dan moet je nog steeds ontwennen en herprogrammeren.
Waarom dan dat gespit in het verleden en niet direct beginnen met houden van jezelf en herprogrammeren?
Voor houden van jezelf moet je eerst kunnen weten waarom je niet (meer) van jezelf houdt.
Vaak ontwikkel je door bepaalde ervaringen uit het verleden, negatieve gedachtes over jezelf.
Die zul je eerst moeten opsporen om ze te kunnen omvormen.
vrijdag 30 juli 2010 om 13:00
quote:iris1969 schreef op 30 juli 2010 @ 12:56:
Ik ben dan wel niet te dik maar ik merk wel dat ik totaal geen maat kan houden: een zak chips moet op, een bak ijs gaat leeg.
Mijn oplossing is om dat gewoon maar niets lekkers in huis te halen, maar dit moet toch anders kunnen.
Herkennen meer mensen dit totale gebrek aan zelfbeheersing bij "lekkere" (lees: ongezonde) dingen en waarom hebben we dit niet bij gezonde dingen?Dat heb ik ook.Punt is dat in de gezonde spullen minder koolhydraten zitten dan in de ongezonde,die wekken juist de trek steeds meer op.
Ik ben dan wel niet te dik maar ik merk wel dat ik totaal geen maat kan houden: een zak chips moet op, een bak ijs gaat leeg.
Mijn oplossing is om dat gewoon maar niets lekkers in huis te halen, maar dit moet toch anders kunnen.
Herkennen meer mensen dit totale gebrek aan zelfbeheersing bij "lekkere" (lees: ongezonde) dingen en waarom hebben we dit niet bij gezonde dingen?Dat heb ik ook.Punt is dat in de gezonde spullen minder koolhydraten zitten dan in de ongezonde,die wekken juist de trek steeds meer op.
vrijdag 30 juli 2010 om 13:02
quote:Evidenza schreef op 30 juli 2010 @ 12:54:
[...]
Maar dat zou betekenen dat je ervaringen uit het verleden verwerken nog geen oplossing bieden voor het symptoom. Dan moet je nog steeds ontwennen en herprogrammeren.
Waarom dan dat gespit in het verleden en niet direct beginnen met houden van jezelf en herprogrammeren?
Ik ben geen expert ofzo, ik heb me wel recentelijk erg verdiept in verslaving in het algemeen en een aantal goede boeken (zowel romans als studieboeken) over het onderwerp gelezen. Volgens mij kaart je nu het verschil tussen gedragstherapie en psycho analyse aan (geen idee of dat de juiste termen zijn). De ene therapie is gericht op gedrag veranderen - herprogrammeren dus, psycho analyse is van het wroeten.
Volgens mij zijn de succesvolste afkickprogramma's gebaseerd op een combinatie van beide, van wat ik zo begrepen heb.
[...]
Maar dat zou betekenen dat je ervaringen uit het verleden verwerken nog geen oplossing bieden voor het symptoom. Dan moet je nog steeds ontwennen en herprogrammeren.
Waarom dan dat gespit in het verleden en niet direct beginnen met houden van jezelf en herprogrammeren?
Ik ben geen expert ofzo, ik heb me wel recentelijk erg verdiept in verslaving in het algemeen en een aantal goede boeken (zowel romans als studieboeken) over het onderwerp gelezen. Volgens mij kaart je nu het verschil tussen gedragstherapie en psycho analyse aan (geen idee of dat de juiste termen zijn). De ene therapie is gericht op gedrag veranderen - herprogrammeren dus, psycho analyse is van het wroeten.
Volgens mij zijn de succesvolste afkickprogramma's gebaseerd op een combinatie van beide, van wat ik zo begrepen heb.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 30 juli 2010 om 13:02
quote:Mazou schreef op 30 juli 2010 @ 12:59:
[...]
Voor houden van jezelf moet je eerst kunnen weten waarom je niet (meer) van jezelf houdt.
Vaak ontwikkel je door bepaalde ervaringen uit het verleden, negatieve gedachtes over jezelf.
Die zul je eerst moeten opsporen om ze te kunnen omvormen.Dat dus.
[...]
Voor houden van jezelf moet je eerst kunnen weten waarom je niet (meer) van jezelf houdt.
Vaak ontwikkel je door bepaalde ervaringen uit het verleden, negatieve gedachtes over jezelf.
Die zul je eerst moeten opsporen om ze te kunnen omvormen.Dat dus.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 30 juli 2010 om 13:03
quote:Evidenza schreef op 30 juli 2010 @ 12:56:
[...]
En is dat verwijt nu terecht of niet?Bij mijn weten zijn er geen verslavingen waarvan van men a priori niet zou kunnen afkicken. Dan resteert het niet of in onvoldoende mate, willen afkicken. Daar kan een afweging van belangen aan ten grondslag liggen en/of de aanname dat het afvallen meer kost dan het zal opleveren. Voor zover we over gezonde mensen spreken denk ik dus dat het verwijt terecht is.
[...]
En is dat verwijt nu terecht of niet?Bij mijn weten zijn er geen verslavingen waarvan van men a priori niet zou kunnen afkicken. Dan resteert het niet of in onvoldoende mate, willen afkicken. Daar kan een afweging van belangen aan ten grondslag liggen en/of de aanname dat het afvallen meer kost dan het zal opleveren. Voor zover we over gezonde mensen spreken denk ik dus dat het verwijt terecht is.
vrijdag 30 juli 2010 om 13:04
Bij mij heeft het dus averechts gewerkt om als kind niet te 'mogen' snoepen terwijl ik wel lekker vond.
Mijn moeder was zelf ook altijd met de lijn bezig (terwijl ze zelf helemaal geen overgewicht had maar dit zelf wel vond) Ik ben altijd mollig geweest (zonder vette dingen en snoep, ja, als grote uitzondering dus)
maar goed, ik was dus al heel jong niet goed genoeg (staat er heftiger dan ik het over wil laten komen) maar er moest dus altijd aan de lijn worden gedaan.
tja, dan maar stiekum hé.....zelf maar lekkere dingen kopen en deze boven op m'n kamertje eten....
Dit is voor mij het begin geweest van mijn jarenlange strijd.
Ik kies er nu dus bewust voor om mijn kindje wél lekkers te laten eten. met mate uiteraard!! Maar ik wil niet hetzelfde creeeren als hoe dat bij mij is gegaan.
Maar daar tegenover staat dat ik ook het gezonde natuurlijk erg promoot.
Mag ik wat lekkers? Ja hoor, een appeltje. en hij zegt nu zelf al; appeltje is ook iets lekkers! (terwijl z'n buurvriendjes een snoepje alleen maar als lekkers zien)
Maar goed, hier dus mijn motivatie om wel voor zo nu en dan snoep te kiezen
Mijn moeder was zelf ook altijd met de lijn bezig (terwijl ze zelf helemaal geen overgewicht had maar dit zelf wel vond) Ik ben altijd mollig geweest (zonder vette dingen en snoep, ja, als grote uitzondering dus)
maar goed, ik was dus al heel jong niet goed genoeg (staat er heftiger dan ik het over wil laten komen) maar er moest dus altijd aan de lijn worden gedaan.
tja, dan maar stiekum hé.....zelf maar lekkere dingen kopen en deze boven op m'n kamertje eten....
Dit is voor mij het begin geweest van mijn jarenlange strijd.
Ik kies er nu dus bewust voor om mijn kindje wél lekkers te laten eten. met mate uiteraard!! Maar ik wil niet hetzelfde creeeren als hoe dat bij mij is gegaan.
Maar daar tegenover staat dat ik ook het gezonde natuurlijk erg promoot.
Mag ik wat lekkers? Ja hoor, een appeltje. en hij zegt nu zelf al; appeltje is ook iets lekkers! (terwijl z'n buurvriendjes een snoepje alleen maar als lekkers zien)
Maar goed, hier dus mijn motivatie om wel voor zo nu en dan snoep te kiezen
vrijdag 30 juli 2010 om 13:04
vrijdag 30 juli 2010 om 13:04
quote:lindy schreef op 30 juli 2010 @ 12:59:
Koolhydraten zijn helemaal geen verslaving. Ze doen simpelweg in te grote hoeveelheden iets met je suikerspiegel. Dat voel je als je goed naar je lichaam luistert. Datzelfde lichaam dat je -normaliter- ook vertelt wanneer je trek hebt, en wanneer je genoeg hebt gehad.Hetzelfde als alcohol toch (al is dat geen suikerspiegel maar vast een ander proces in je lichaam)? Waarom zien we dat wel als verslaving?
Koolhydraten zijn helemaal geen verslaving. Ze doen simpelweg in te grote hoeveelheden iets met je suikerspiegel. Dat voel je als je goed naar je lichaam luistert. Datzelfde lichaam dat je -normaliter- ook vertelt wanneer je trek hebt, en wanneer je genoeg hebt gehad.Hetzelfde als alcohol toch (al is dat geen suikerspiegel maar vast een ander proces in je lichaam)? Waarom zien we dat wel als verslaving?
vrijdag 30 juli 2010 om 13:06
quote:mamanna schreef op 30 juli 2010 @ 13:04:
Bij mij heeft het dus averechts gewerkt om als kind niet te 'mogen' snoepen terwijl ik wel lekker vond.
Mijn moeder was zelf ook altijd met de lijn bezig (terwijl ze zelf helemaal geen overgewicht had maar dit zelf wel vond) Ik ben altijd mollig geweest (zonder vette dingen en snoep, ja, als grote uitzondering dus)
maar goed, ik was dus al heel jong niet goed genoeg (staat er heftiger dan ik het over wil laten komen) maar er moest dus altijd aan de lijn worden gedaan.
tja, dan maar stiekum hé.....zelf maar lekkere dingen kopen en deze boven op m'n kamertje eten....
Dit is voor mij het begin geweest van mijn jarenlange strijd.
Ik kies er nu dus bewust voor om mijn kindje wél lekkers te laten eten. met mate uiteraard!! Maar ik wil niet hetzelfde creeeren als hoe dat bij mij is gegaan.
Maar daar tegenover staat dat ik ook het gezonde natuurlijk erg promoot.
Mag ik wat lekkers? Ja hoor, een appeltje. en hij zegt nu zelf al; appeltje is ook iets lekkers! (terwijl z'n buurvriendjes een snoepje alleen maar als lekkers zien)
Maar goed, hier dus mijn motivatie om wel voor zo nu en dan snoep te kiezenMaar er is een verschil tussen snoepen (met mate) toestaan, en een kind dat er zelf (nog) niet naar taalt stimuleren vooral te snoepen omdat je dat zélf als traktatie en verwennerij ziet.
Bij mij heeft het dus averechts gewerkt om als kind niet te 'mogen' snoepen terwijl ik wel lekker vond.
Mijn moeder was zelf ook altijd met de lijn bezig (terwijl ze zelf helemaal geen overgewicht had maar dit zelf wel vond) Ik ben altijd mollig geweest (zonder vette dingen en snoep, ja, als grote uitzondering dus)
maar goed, ik was dus al heel jong niet goed genoeg (staat er heftiger dan ik het over wil laten komen) maar er moest dus altijd aan de lijn worden gedaan.
tja, dan maar stiekum hé.....zelf maar lekkere dingen kopen en deze boven op m'n kamertje eten....
Dit is voor mij het begin geweest van mijn jarenlange strijd.
Ik kies er nu dus bewust voor om mijn kindje wél lekkers te laten eten. met mate uiteraard!! Maar ik wil niet hetzelfde creeeren als hoe dat bij mij is gegaan.
Maar daar tegenover staat dat ik ook het gezonde natuurlijk erg promoot.
Mag ik wat lekkers? Ja hoor, een appeltje. en hij zegt nu zelf al; appeltje is ook iets lekkers! (terwijl z'n buurvriendjes een snoepje alleen maar als lekkers zien)
Maar goed, hier dus mijn motivatie om wel voor zo nu en dan snoep te kiezenMaar er is een verschil tussen snoepen (met mate) toestaan, en een kind dat er zelf (nog) niet naar taalt stimuleren vooral te snoepen omdat je dat zélf als traktatie en verwennerij ziet.
vrijdag 30 juli 2010 om 13:07
quote:iris1969 schreef op 30 juli 2010 @ 12:56:
Ik ben dan wel niet te dik maar ik merk wel dat ik totaal geen maat kan houden: een zak chips moet op, een bak ijs gaat leeg.
Mijn oplossing is om dat gewoon maar niets lekkers in huis te halen, maar dit moet toch anders kunnen.
Herkennen meer mensen dit totale gebrek aan zelfbeheersing bij "lekkere" (lees: ongezonde) dingen en waarom hebben we dit niet bij gezonde dingen?Dit herken ik wel, al zit ik nogal snel vol en kan ik bijvoorbeeld geen zak chips of bak ijs op. Maat houden vind ik wel moeilijk, het lukt me bijvoorbeeld niet om een handje chips te nemen of een of twee koekjes, dan eet ik meteen 6 koekjes op. Maar misschien is het juist wel extra moeilijk omdat ik er niet dikker van word, ik heb er geen zichbaar resultaat van dat het slecht is. Ik haal het dan ook gewoon niet meer, ik eet dan wat noten ervoor in de plaats, of een paar droge toastjes. Het geeft niet zoveel voldoening als die zak chips, maar ik heb het opgegeven dat ik me kan beheersen als het wel in huis is.
Ik ben dan wel niet te dik maar ik merk wel dat ik totaal geen maat kan houden: een zak chips moet op, een bak ijs gaat leeg.
Mijn oplossing is om dat gewoon maar niets lekkers in huis te halen, maar dit moet toch anders kunnen.
Herkennen meer mensen dit totale gebrek aan zelfbeheersing bij "lekkere" (lees: ongezonde) dingen en waarom hebben we dit niet bij gezonde dingen?Dit herken ik wel, al zit ik nogal snel vol en kan ik bijvoorbeeld geen zak chips of bak ijs op. Maat houden vind ik wel moeilijk, het lukt me bijvoorbeeld niet om een handje chips te nemen of een of twee koekjes, dan eet ik meteen 6 koekjes op. Maar misschien is het juist wel extra moeilijk omdat ik er niet dikker van word, ik heb er geen zichbaar resultaat van dat het slecht is. Ik haal het dan ook gewoon niet meer, ik eet dan wat noten ervoor in de plaats, of een paar droge toastjes. Het geeft niet zoveel voldoening als die zak chips, maar ik heb het opgegeven dat ik me kan beheersen als het wel in huis is.
vrijdag 30 juli 2010 om 13:07
http://overgewicht.pillie ... deling.overgewicht.2g.php
