Lijf & Lijn
alle pijlers
Veroordeel jij dikke mensen?
donderdag 29 juli 2010 om 22:13
Nav een eerder topic ben ik hier zo nieuwsgierig naar.
Zelf heb ik overgewicht en ik voel me hierdoor minderwaardig en dan vooral bij mensen die ik (nog) niet heel goed ken.
Je hoort wel dat sommige mensen dikke mensen, dom, lui enz vinden.
Ik vraag me dus af of dit ook écht zo is of dat mensen zich dit zelf aanpraten? Is dit een vooroordeel dan mensen zo denken?
Dus; veroordeel jij dikke mensen? ik bedoel dan eigenlijk; vind je ze minder waard, neem je ze minder serieus?
(en dan bedoel ik dus geen mensen die misschien 5kg af zouden kunnen vallen maar toch wel redelijk overgewicht)
Zelf heb ik overgewicht en ik voel me hierdoor minderwaardig en dan vooral bij mensen die ik (nog) niet heel goed ken.
Je hoort wel dat sommige mensen dikke mensen, dom, lui enz vinden.
Ik vraag me dus af of dit ook écht zo is of dat mensen zich dit zelf aanpraten? Is dit een vooroordeel dan mensen zo denken?
Dus; veroordeel jij dikke mensen? ik bedoel dan eigenlijk; vind je ze minder waard, neem je ze minder serieus?
(en dan bedoel ik dus geen mensen die misschien 5kg af zouden kunnen vallen maar toch wel redelijk overgewicht)
vrijdag 30 juli 2010 om 16:55
quote:Clytemnestra schreef op 30 juli 2010 @ 16:04:
[...]
t volle, t overdadige, de vorm, de zachtheid, t manier waarop de huid plooit, hoe t voelt, hoe t mee beweegt, hoe volopteus t er uit ziet..hoe t lijkt te zeggen HIER BEN IK.
snap je t een beetje?Er valt niet veel aan te snappen. Het is jouw mening en ik heb een andere mening.
[...]
t volle, t overdadige, de vorm, de zachtheid, t manier waarop de huid plooit, hoe t voelt, hoe t mee beweegt, hoe volopteus t er uit ziet..hoe t lijkt te zeggen HIER BEN IK.
snap je t een beetje?Er valt niet veel aan te snappen. Het is jouw mening en ik heb een andere mening.
vrijdag 30 juli 2010 om 16:55
quote:Mazou schreef op 30 juli 2010 @ 13:12:
[...]
Het kan een mechanisme zijn, om je kop in het zand te steken. Dat is dan iemands veiligheid.
Niet iedereen heeft de zelfkennis of daadkracht om daar iets mee te doen. Mijn ervaring is dat mensen er pas wat aan doen als ze er veel last van krijgen.
Maar dan nog zijn er mensen die erin blijven zitten. Dan is de angst blijkbaar groter dan de wil er iets aan te doen.
Of ze zijn verslaafd aan het lijden?
En over dat kritisch naar jezelf kijken: ook niet iedereen kan dat. Sommige mensen hebben dat ook gewoon nooit geleerd, in hun opvoeding.
Als je weinig zelfkritisch vermogen, of weinig zelfkennis hebt, lijkt het me moeilijk om iets te gaan ondernemen.
Sommige mensen zitten bijv. erg in de slachtofferrol, en denken werkelijk dat het allemaal eigenlijk niet hun ligt (maar aan de samenleving, hun ouders, man/vrouw, etc).
Dat is dan weer hun 'schijnveiligheid' en reden om er niets aan te doen.ik kopieer hem naar een wordbestanje, ik wil het terug kunnen lezen. Bedankt voor dit mooie inzicht!!!
[...]
Het kan een mechanisme zijn, om je kop in het zand te steken. Dat is dan iemands veiligheid.
Niet iedereen heeft de zelfkennis of daadkracht om daar iets mee te doen. Mijn ervaring is dat mensen er pas wat aan doen als ze er veel last van krijgen.
Maar dan nog zijn er mensen die erin blijven zitten. Dan is de angst blijkbaar groter dan de wil er iets aan te doen.
Of ze zijn verslaafd aan het lijden?
En over dat kritisch naar jezelf kijken: ook niet iedereen kan dat. Sommige mensen hebben dat ook gewoon nooit geleerd, in hun opvoeding.
Als je weinig zelfkritisch vermogen, of weinig zelfkennis hebt, lijkt het me moeilijk om iets te gaan ondernemen.
Sommige mensen zitten bijv. erg in de slachtofferrol, en denken werkelijk dat het allemaal eigenlijk niet hun ligt (maar aan de samenleving, hun ouders, man/vrouw, etc).
Dat is dan weer hun 'schijnveiligheid' en reden om er niets aan te doen.ik kopieer hem naar een wordbestanje, ik wil het terug kunnen lezen. Bedankt voor dit mooie inzicht!!!
vrijdag 30 juli 2010 om 17:04
quote:Margaretha2 schreef op 30 juli 2010 @ 16:03:
[...]
Wat vind jij er mooi aan? Of als je het niet mooi vindt, wat vind je mooi aan een slank lichaam?
(die vraag is vrijwel niet te beantwoorden vind ik. net als: wat vind jij mooi aan een bleke huid / zwarte huid / kleine petite / sterke amazone)
dit vind ik juist een vraag die heel goed te beantwoorden is. Ik vind dus slanke lichamen mooi, en wat ik daar mooi aan vind is dat je de bot structuur kunt zien, en de spierstructuur, en de manier waarop spieren bewegen onder de huid bijvoorbeeld. Het zal denk ik geen verrassing zijn gezien mijn avatar, maar ik vind bijvoorbeeld het lichaam van Michael Jackson toen hij een jaar of 35 was echt het mooiste mannenlichaam dat ik ken. Geen spierbundels, maar volledig topfit, geen gram vet teveel, mooie lange spieren, een V-vormig torso, een buik zonder opliggende blokjes maar wel met duidelijke lijntekening, lange armen en benen, grote handen en voeten, echt waanzinnig vind ik dat.
En qua vrouwen vind ik bijvoorbeeld het lijf van Halle Berry waanzinnig. Niet te dun, mooie lijntekeningen van haar spieren, bovenbenen die steviger zijn dan haar onderbenen met definitie, niet al te grote borsten maar ook niet zo plat als een dubbeltje, mooie bot structuur qua enkels, collarbones, lange hals, ga zo maar door.
Of Jessica Biel, die heeft ook zo'n geweldig lichaam. Mooi strak zonder haar vrouwelijkheid te verliezen.
[...]
Wat vind jij er mooi aan? Of als je het niet mooi vindt, wat vind je mooi aan een slank lichaam?
(die vraag is vrijwel niet te beantwoorden vind ik. net als: wat vind jij mooi aan een bleke huid / zwarte huid / kleine petite / sterke amazone)
dit vind ik juist een vraag die heel goed te beantwoorden is. Ik vind dus slanke lichamen mooi, en wat ik daar mooi aan vind is dat je de bot structuur kunt zien, en de spierstructuur, en de manier waarop spieren bewegen onder de huid bijvoorbeeld. Het zal denk ik geen verrassing zijn gezien mijn avatar, maar ik vind bijvoorbeeld het lichaam van Michael Jackson toen hij een jaar of 35 was echt het mooiste mannenlichaam dat ik ken. Geen spierbundels, maar volledig topfit, geen gram vet teveel, mooie lange spieren, een V-vormig torso, een buik zonder opliggende blokjes maar wel met duidelijke lijntekening, lange armen en benen, grote handen en voeten, echt waanzinnig vind ik dat.
En qua vrouwen vind ik bijvoorbeeld het lijf van Halle Berry waanzinnig. Niet te dun, mooie lijntekeningen van haar spieren, bovenbenen die steviger zijn dan haar onderbenen met definitie, niet al te grote borsten maar ook niet zo plat als een dubbeltje, mooie bot structuur qua enkels, collarbones, lange hals, ga zo maar door.
Of Jessica Biel, die heeft ook zo'n geweldig lichaam. Mooi strak zonder haar vrouwelijkheid te verliezen.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 30 juli 2010 om 17:13
vrijdag 30 juli 2010 om 17:18
quote:iris1969 schreef op 30 juli 2010 @ 16:49:
Weet je wat ik nu het leuke van dit forum vind?
Hier beoordeel je iemand geheel op haar schrijfstijl en niet op haar uiterlijk en kom je dus geweldige mensen (en ook echte bitches ) tegen die je anders misschien zou veroordelen.
Wel grappig dat je dit zegt, want juist door het forum werd ik me ervan bewust hoeveel verwachtingen of vooroordelen je in je hoofd hebt. Zo schrok ik me altijd het apelazarus als iemand die ik leuk vond ineens schreef in een topic dat ze maat 50 ofzo had. Want in mijn hoofd is het kennelijk zo dat iedereen die intelligent schrijft en ook mijn humor heeft, er dús ook leuk uitziet. En leuk is altijd slank, goedgekleed, leuk kapsel, etcetera. Opvallend vaak donkerharig ook, en niet blond bijvoorbeeld.
Schrijft iemand niet leuk, of bijvoorbeeld nogal dommig, zonder leestekens, grammatica, me ipv mijn enzo, dan is het plaatje in mijn hoofd opvallend vaak slonzig. En ik heb mezelf ook wel eens op de gedachte "die is vast ook dik" betrapt.
Kennelijk hang je, of misschien doe ik dat wel alleen, toch bepaalde verwachtingen op aan tekst. In mijn hoofd wemelde het hier altijd van hele knappe, slanke, hippe mensen.
Weet je wat ik nu het leuke van dit forum vind?
Hier beoordeel je iemand geheel op haar schrijfstijl en niet op haar uiterlijk en kom je dus geweldige mensen (en ook echte bitches ) tegen die je anders misschien zou veroordelen.
Wel grappig dat je dit zegt, want juist door het forum werd ik me ervan bewust hoeveel verwachtingen of vooroordelen je in je hoofd hebt. Zo schrok ik me altijd het apelazarus als iemand die ik leuk vond ineens schreef in een topic dat ze maat 50 ofzo had. Want in mijn hoofd is het kennelijk zo dat iedereen die intelligent schrijft en ook mijn humor heeft, er dús ook leuk uitziet. En leuk is altijd slank, goedgekleed, leuk kapsel, etcetera. Opvallend vaak donkerharig ook, en niet blond bijvoorbeeld.
Schrijft iemand niet leuk, of bijvoorbeeld nogal dommig, zonder leestekens, grammatica, me ipv mijn enzo, dan is het plaatje in mijn hoofd opvallend vaak slonzig. En ik heb mezelf ook wel eens op de gedachte "die is vast ook dik" betrapt.
Kennelijk hang je, of misschien doe ik dat wel alleen, toch bepaalde verwachtingen op aan tekst. In mijn hoofd wemelde het hier altijd van hele knappe, slanke, hippe mensen.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 30 juli 2010 om 17:19
vrijdag 30 juli 2010 om 17:25
quote:Hermes schreef op 29 juli 2010 @ 22:31:
Schuddebuikje, het klinkt stom, maar voor mijn gevoel was ik opeens veuls te dik. Ja, zo is het natuurlijk niet gegaan. Ik ging niet van 75 kilo naar 132,5 in een dag. Heel lang kon ik de confrontatie niet aan, mocht ook niemand iets over mijn gewicht zeggen en ik dijde (heb ik het zo goed vervoegd?) uit en uit en uit...
Waarom ik het zo ver heb laten komen? Het leven is wat er gebeurt terwijl ik andere plannen maakte om even een heel slap excuus te geven.
Ik heb net het grootste deel van dit topic gelezen, en de tranen lopen inmiddels over mijn wangen. Ik ben te dik. Véél te dik. Alleen had ik het, net als Hermes, zelf pas in de gaten toen het al veel te ver was. Ik ben na het overlijden van mijn vader binnen een jaar van een bmi van 23 naar een bmi van 37 gegaan. Vreselijk ongezond, ik weet het, maar ik heb blijkbaar onbewust geprobeerd mijn verdriet weg te eten. En ik merkte wel dat mijn kleding me niet meer paste, maar ik stond er eigenlijk niet echt bij stil waarom dat was, ik had wel andere dingen aan mijn hoofd. Dus ik groeide en groeide. En nu, vele jaren later, zitten die kilo's er nog steeds aan.
Ik voel me niet dik; ik voel mezelf een slanke vrouw, gevangen in een veel te dik lichaam. Als ik mezelf toevallig in een etalageruit zie schrik ik. Ik heb een hekel aan foto's van mezelf omdat ik dan extra geconfronteerd word met hoe anderen mij zijn, mijn lichaam. Alles in me schreeuwt: "Dit ben ik niet, dit wil ik niet zijn!". En toch is het de realiteit, al twaalf jaar lang. Ik heb de kracht niet om het te veranderen, ik heb geen doorzettingsvermogen. En toch weet ik dat ik dat wel zou moeten hebben, al was het alleen maar omdat dit overgewicht zó ontzettend slecht voor mijn gezondheid is. Ik heb nu nog geen klachten, maar het is natuurlijk gewoon afwachten tot ik suiker ontwikkel of last begin te krijgen van mijn knieën.
Dit topic is ook confronterend. Het wordt misschien tijd dat ik mijn kop uit het zand haal.
Schuddebuikje, het klinkt stom, maar voor mijn gevoel was ik opeens veuls te dik. Ja, zo is het natuurlijk niet gegaan. Ik ging niet van 75 kilo naar 132,5 in een dag. Heel lang kon ik de confrontatie niet aan, mocht ook niemand iets over mijn gewicht zeggen en ik dijde (heb ik het zo goed vervoegd?) uit en uit en uit...
Waarom ik het zo ver heb laten komen? Het leven is wat er gebeurt terwijl ik andere plannen maakte om even een heel slap excuus te geven.
Ik heb net het grootste deel van dit topic gelezen, en de tranen lopen inmiddels over mijn wangen. Ik ben te dik. Véél te dik. Alleen had ik het, net als Hermes, zelf pas in de gaten toen het al veel te ver was. Ik ben na het overlijden van mijn vader binnen een jaar van een bmi van 23 naar een bmi van 37 gegaan. Vreselijk ongezond, ik weet het, maar ik heb blijkbaar onbewust geprobeerd mijn verdriet weg te eten. En ik merkte wel dat mijn kleding me niet meer paste, maar ik stond er eigenlijk niet echt bij stil waarom dat was, ik had wel andere dingen aan mijn hoofd. Dus ik groeide en groeide. En nu, vele jaren later, zitten die kilo's er nog steeds aan.
Ik voel me niet dik; ik voel mezelf een slanke vrouw, gevangen in een veel te dik lichaam. Als ik mezelf toevallig in een etalageruit zie schrik ik. Ik heb een hekel aan foto's van mezelf omdat ik dan extra geconfronteerd word met hoe anderen mij zijn, mijn lichaam. Alles in me schreeuwt: "Dit ben ik niet, dit wil ik niet zijn!". En toch is het de realiteit, al twaalf jaar lang. Ik heb de kracht niet om het te veranderen, ik heb geen doorzettingsvermogen. En toch weet ik dat ik dat wel zou moeten hebben, al was het alleen maar omdat dit overgewicht zó ontzettend slecht voor mijn gezondheid is. Ik heb nu nog geen klachten, maar het is natuurlijk gewoon afwachten tot ik suiker ontwikkel of last begin te krijgen van mijn knieën.
Dit topic is ook confronterend. Het wordt misschien tijd dat ik mijn kop uit het zand haal.
vrijdag 30 juli 2010 om 17:27
quote:fashionvictim schreef op 30 juli 2010 @ 17:18:
[...]
Wel grappig dat je dit zegt, want juist door het forum werd ik me ervan bewust hoeveel verwachtingen of vooroordelen je in je hoofd hebt. Zo schrok ik me altijd het apelazarus als iemand die ik leuk vond ineens schreef in een topic dat ze maat 50 ofzo had. Want in mijn hoofd is het kennelijk zo dat iedereen die intelligent schrijft en ook mijn humor heeft, er dús ook leuk uitziet. En leuk is altijd slank, goedgekleed, leuk kapsel, etcetera. Opvallend vaak donkerharig ook, en niet blond bijvoorbeeld.
Schrijft iemand niet leuk, of bijvoorbeeld nogal dommig, zonder leestekens, grammatica, me ipv mijn enzo, dan is het plaatje in mijn hoofd opvallend vaak slonzig. En ik heb mezelf ook wel eens op de gedachte "die is vast ook dik" betrapt.
Kennelijk hang je, of misschien doe ik dat wel alleen, toch bepaalde verwachtingen op aan tekst. In mijn hoofd wemelde het hier altijd van hele knappe, slanke, hippe mensen.Echt? Ik heb er eigenlijk nooit een beeld bij. Soms verbaast een beschrijving mij ook wel, omdat ik toch onbewust anders had verwacht, maar ik zie eigenlijk nooit een beeld bij een bepaalde forummer.
[...]
Wel grappig dat je dit zegt, want juist door het forum werd ik me ervan bewust hoeveel verwachtingen of vooroordelen je in je hoofd hebt. Zo schrok ik me altijd het apelazarus als iemand die ik leuk vond ineens schreef in een topic dat ze maat 50 ofzo had. Want in mijn hoofd is het kennelijk zo dat iedereen die intelligent schrijft en ook mijn humor heeft, er dús ook leuk uitziet. En leuk is altijd slank, goedgekleed, leuk kapsel, etcetera. Opvallend vaak donkerharig ook, en niet blond bijvoorbeeld.
Schrijft iemand niet leuk, of bijvoorbeeld nogal dommig, zonder leestekens, grammatica, me ipv mijn enzo, dan is het plaatje in mijn hoofd opvallend vaak slonzig. En ik heb mezelf ook wel eens op de gedachte "die is vast ook dik" betrapt.
Kennelijk hang je, of misschien doe ik dat wel alleen, toch bepaalde verwachtingen op aan tekst. In mijn hoofd wemelde het hier altijd van hele knappe, slanke, hippe mensen.Echt? Ik heb er eigenlijk nooit een beeld bij. Soms verbaast een beschrijving mij ook wel, omdat ik toch onbewust anders had verwacht, maar ik zie eigenlijk nooit een beeld bij een bepaalde forummer.
vrijdag 30 juli 2010 om 17:31
quote:Capibara schreef op 30 juli 2010 @ 17:25:
[...]
Ik heb net het grootste deel van dit topic gelezen, en de tranen lopen inmiddels over mijn wangen. Ik ben te dik. Véél te dik. Alleen had ik het, net als Hermes, zelf pas in de gaten toen het al veel te ver was. Ik ben na het overlijden van mijn vader binnen een jaar van een bmi van 23 naar een bmi van 37 gegaan. Vreselijk ongezond, ik weet het, maar ik heb blijkbaar onbewust geprobeerd mijn verdriet weg te eten. En ik merkte wel dat mijn kleding me niet meer paste, maar ik stond er eigenlijk niet echt bij stil waarom dat was, ik had wel andere dingen aan mijn hoofd. Dus ik groeide en groeide. En nu, vele jaren later, zitten die kilo's er nog steeds aan.
Ik voel me niet dik; ik voel mezelf een slanke vrouw, gevangen in een veel te dik lichaam. Als ik mezelf toevallig in een etalageruit zie schrik ik. Ik heb een hekel aan foto's van mezelf omdat ik dan extra geconfronteerd word met hoe anderen mij zijn, mijn lichaam. Alles in me schreeuwt: "Dit ben ik niet, dit wil ik niet zijn!". En toch is het de realiteit, al twaalf jaar lang. Ik heb de kracht niet om het te veranderen, ik heb geen doorzettingsvermogen. En toch weet ik dat ik dat wel zou moeten hebben, al was het alleen maar omdat dit overgewicht zó ontzettend slecht voor mijn gezondheid is. Ik heb nu nog geen klachten, maar het is natuurlijk gewoon afwachten tot ik suiker ontwikkel of last begin te krijgen van mijn knieën.
Dit topic is ook confronterend. Het wordt misschien tijd dat ik mijn kop uit het zand haal.
Gaat je vast lukken Capibara!
En je hoeft hoop ik maar heel even wat tranen te laten vloeien.
[...]
Ik heb net het grootste deel van dit topic gelezen, en de tranen lopen inmiddels over mijn wangen. Ik ben te dik. Véél te dik. Alleen had ik het, net als Hermes, zelf pas in de gaten toen het al veel te ver was. Ik ben na het overlijden van mijn vader binnen een jaar van een bmi van 23 naar een bmi van 37 gegaan. Vreselijk ongezond, ik weet het, maar ik heb blijkbaar onbewust geprobeerd mijn verdriet weg te eten. En ik merkte wel dat mijn kleding me niet meer paste, maar ik stond er eigenlijk niet echt bij stil waarom dat was, ik had wel andere dingen aan mijn hoofd. Dus ik groeide en groeide. En nu, vele jaren later, zitten die kilo's er nog steeds aan.
Ik voel me niet dik; ik voel mezelf een slanke vrouw, gevangen in een veel te dik lichaam. Als ik mezelf toevallig in een etalageruit zie schrik ik. Ik heb een hekel aan foto's van mezelf omdat ik dan extra geconfronteerd word met hoe anderen mij zijn, mijn lichaam. Alles in me schreeuwt: "Dit ben ik niet, dit wil ik niet zijn!". En toch is het de realiteit, al twaalf jaar lang. Ik heb de kracht niet om het te veranderen, ik heb geen doorzettingsvermogen. En toch weet ik dat ik dat wel zou moeten hebben, al was het alleen maar omdat dit overgewicht zó ontzettend slecht voor mijn gezondheid is. Ik heb nu nog geen klachten, maar het is natuurlijk gewoon afwachten tot ik suiker ontwikkel of last begin te krijgen van mijn knieën.
Dit topic is ook confronterend. Het wordt misschien tijd dat ik mijn kop uit het zand haal.
Gaat je vast lukken Capibara!
En je hoeft hoop ik maar heel even wat tranen te laten vloeien.
vrijdag 30 juli 2010 om 17:44
quote:Capibara schreef op 30 juli 2010 @ 17:25:
[...]
Ik heb net het grootste deel van dit topic gelezen, en de tranen lopen inmiddels over mijn wangen. Ik ben te dik. Véél te dik. Alleen had ik het, net als Hermes, zelf pas in de gaten toen het al veel te ver was. Ik ben na het overlijden van mijn vader binnen een jaar van een bmi van 23 naar een bmi van 37 gegaan. Vreselijk ongezond, ik weet het, maar ik heb blijkbaar onbewust geprobeerd mijn verdriet weg te eten. En ik merkte wel dat mijn kleding me niet meer paste, maar ik stond er eigenlijk niet echt bij stil waarom dat was, ik had wel andere dingen aan mijn hoofd. Dus ik groeide en groeide. En nu, vele jaren later, zitten die kilo's er nog steeds aan.
Ik voel me niet dik; ik voel mezelf een slanke vrouw, gevangen in een veel te dik lichaam. Als ik mezelf toevallig in een etalageruit zie schrik ik. Ik heb een hekel aan foto's van mezelf omdat ik dan extra geconfronteerd word met hoe anderen mij zijn, mijn lichaam. Alles in me schreeuwt: "Dit ben ik niet, dit wil ik niet zijn!". En toch is het de realiteit, al twaalf jaar lang. Ik heb de kracht niet om het te veranderen, ik heb geen doorzettingsvermogen. En toch weet ik dat ik dat wel zou moeten hebben, al was het alleen maar omdat dit overgewicht zó ontzettend slecht voor mijn gezondheid is. Ik heb nu nog geen klachten, maar het is natuurlijk gewoon afwachten tot ik suiker ontwikkel of last begin te krijgen van mijn knieën.
Dit topic is ook confronterend. Het wordt misschien tijd dat ik mijn kop uit het zand haal.
vind het ontzettend rot voor je dat je je zo voelt en ook dat mijn harde (maar eerlijke) reacties daar waarschijnlijk aan bij hebben gedragen.
Misschien is dit het moment de knop om te zetten? Zoals elke dag een uurtje lopen en bewuster eten? Kleine stappen kunnen al een groot effect hebben.
[...]
Ik heb net het grootste deel van dit topic gelezen, en de tranen lopen inmiddels over mijn wangen. Ik ben te dik. Véél te dik. Alleen had ik het, net als Hermes, zelf pas in de gaten toen het al veel te ver was. Ik ben na het overlijden van mijn vader binnen een jaar van een bmi van 23 naar een bmi van 37 gegaan. Vreselijk ongezond, ik weet het, maar ik heb blijkbaar onbewust geprobeerd mijn verdriet weg te eten. En ik merkte wel dat mijn kleding me niet meer paste, maar ik stond er eigenlijk niet echt bij stil waarom dat was, ik had wel andere dingen aan mijn hoofd. Dus ik groeide en groeide. En nu, vele jaren later, zitten die kilo's er nog steeds aan.
Ik voel me niet dik; ik voel mezelf een slanke vrouw, gevangen in een veel te dik lichaam. Als ik mezelf toevallig in een etalageruit zie schrik ik. Ik heb een hekel aan foto's van mezelf omdat ik dan extra geconfronteerd word met hoe anderen mij zijn, mijn lichaam. Alles in me schreeuwt: "Dit ben ik niet, dit wil ik niet zijn!". En toch is het de realiteit, al twaalf jaar lang. Ik heb de kracht niet om het te veranderen, ik heb geen doorzettingsvermogen. En toch weet ik dat ik dat wel zou moeten hebben, al was het alleen maar omdat dit overgewicht zó ontzettend slecht voor mijn gezondheid is. Ik heb nu nog geen klachten, maar het is natuurlijk gewoon afwachten tot ik suiker ontwikkel of last begin te krijgen van mijn knieën.
Dit topic is ook confronterend. Het wordt misschien tijd dat ik mijn kop uit het zand haal.
vind het ontzettend rot voor je dat je je zo voelt en ook dat mijn harde (maar eerlijke) reacties daar waarschijnlijk aan bij hebben gedragen.
Misschien is dit het moment de knop om te zetten? Zoals elke dag een uurtje lopen en bewuster eten? Kleine stappen kunnen al een groot effect hebben.
vrijdag 30 juli 2010 om 17:59
quote:Michelle90 schreef op 30 juli 2010 @ 12:32:
Wat een onzin, naar de mac gaan is geen zonde ofzo hoor.
Hoor je mij dat zeggen dan?!
Ik zeg juist dat ik er geen moeite mee zou hebben als mijn kinderen bij de Mac zouden willen eten.
Misschien iets beter lezen, voor je mijn posting bestempelt als 'onzin'.
Wat een onzin, naar de mac gaan is geen zonde ofzo hoor.
Hoor je mij dat zeggen dan?!
Ik zeg juist dat ik er geen moeite mee zou hebben als mijn kinderen bij de Mac zouden willen eten.
Misschien iets beter lezen, voor je mijn posting bestempelt als 'onzin'.
You don't have to fit into the format
vrijdag 30 juli 2010 om 18:00
Capibara, vervelend voor je om je rot te voelen maar misschien moest je net hier zijn om dit te lezen en om de knop om te kunnen zetten
Wat mij oa. geholpen heeft is om niet zoveel plannen en doelen te stellen. Of eigenlijk; m'n doel wijzigen; niet in kilo's kijken maar in hoe ik me voel en dat ik een gezonde levensstijl wil creeeren.
Maar vooral niet teveel plannen. voorheen wilde ik in zoveel weken, zoveeil kg afvallen of bij dat bepaalde feestje enz enz....
Je hebt echter niet in de hand wat morgen, overmorgen is.
Stel jezelf alleen de simpele vraag; wat kan ik NU op dit moment doen om mijn doel te halen. Alleen kijken naar NU. Voor mij maakt dit het veel overzichtelijker.
Wil ik nu kiezen voor die gevulde koek of ontbijtkoek? Wat zou het verstandigst zijn om mijn doel te halen? toch maar ontbijtkoek dus!
Veel succes capibara!!
Wat mij oa. geholpen heeft is om niet zoveel plannen en doelen te stellen. Of eigenlijk; m'n doel wijzigen; niet in kilo's kijken maar in hoe ik me voel en dat ik een gezonde levensstijl wil creeeren.
Maar vooral niet teveel plannen. voorheen wilde ik in zoveel weken, zoveeil kg afvallen of bij dat bepaalde feestje enz enz....
Je hebt echter niet in de hand wat morgen, overmorgen is.
Stel jezelf alleen de simpele vraag; wat kan ik NU op dit moment doen om mijn doel te halen. Alleen kijken naar NU. Voor mij maakt dit het veel overzichtelijker.
Wil ik nu kiezen voor die gevulde koek of ontbijtkoek? Wat zou het verstandigst zijn om mijn doel te halen? toch maar ontbijtkoek dus!
Veel succes capibara!!
vrijdag 30 juli 2010 om 18:10
quote:fashionvictim schreef op 30 juli 2010 @ 17:04:
En qua vrouwen vind ik bijvoorbeeld het lijf van Halle Berry waanzinnig. Niet te dun, mooie lijntekeningen van haar spieren, bovenbenen die steviger zijn dan haar onderbenen met definitie, niet al te grote borsten maar ook niet zo plat als een dubbeltje, mooie bot structuur qua enkels, collarbones, lange hals, ga zo maar door.
Of Jessica Biel, die heeft ook zo'n geweldig lichaam. Mooi strak zonder haar vrouwelijkheid te verliezen.Ik vind bij Halle juist opvallen dat ze zo rank en slank is en toch behoorlijk grote borsten heeft. Als dat geen grote borsten zijn, bij zo'n lijf.... Ik vin het mooir hoor bij haar!
En qua vrouwen vind ik bijvoorbeeld het lijf van Halle Berry waanzinnig. Niet te dun, mooie lijntekeningen van haar spieren, bovenbenen die steviger zijn dan haar onderbenen met definitie, niet al te grote borsten maar ook niet zo plat als een dubbeltje, mooie bot structuur qua enkels, collarbones, lange hals, ga zo maar door.
Of Jessica Biel, die heeft ook zo'n geweldig lichaam. Mooi strak zonder haar vrouwelijkheid te verliezen.Ik vind bij Halle juist opvallen dat ze zo rank en slank is en toch behoorlijk grote borsten heeft. Als dat geen grote borsten zijn, bij zo'n lijf.... Ik vin het mooir hoor bij haar!
vrijdag 30 juli 2010 om 19:18
quote:Melpomene schreef op 30 juli 2010 @ 16:44:
[...]
In deze maatschappij is 'dun' synoniem geworden met mooi, helaas. Hoor het hier ook wel eens: o, wat een mooi figuur! En dat gaat het om iemand die geen enkele vorm of spier heeft. Ik noem dat altijd 'spaghettimeisjes'. Ik zie liever een krachtig figuur.Grappig, mijn vriend noemt dat ook altijd zo die noemt zo'n meisje dan "een spaghetti".
[...]
In deze maatschappij is 'dun' synoniem geworden met mooi, helaas. Hoor het hier ook wel eens: o, wat een mooi figuur! En dat gaat het om iemand die geen enkele vorm of spier heeft. Ik noem dat altijd 'spaghettimeisjes'. Ik zie liever een krachtig figuur.Grappig, mijn vriend noemt dat ook altijd zo die noemt zo'n meisje dan "een spaghetti".
vrijdag 30 juli 2010 om 19:19
quote:fashionvictim schreef op 30 juli 2010 @ 17:18:
[...]
Wel grappig dat je dit zegt, want juist door het forum werd ik me ervan bewust hoeveel verwachtingen of vooroordelen je in je hoofd hebt. Zo schrok ik me altijd het apelazarus als iemand die ik leuk vond ineens schreef in een topic dat ze maat 50 ofzo had. Dit heb ik ook!!!! Van stomme forummers ga ik er ook meteen vanuit dat ze aardslelijk zijn.
[...]
Wel grappig dat je dit zegt, want juist door het forum werd ik me ervan bewust hoeveel verwachtingen of vooroordelen je in je hoofd hebt. Zo schrok ik me altijd het apelazarus als iemand die ik leuk vond ineens schreef in een topic dat ze maat 50 ofzo had. Dit heb ik ook!!!! Van stomme forummers ga ik er ook meteen vanuit dat ze aardslelijk zijn.
vrijdag 30 juli 2010 om 19:21
vrijdag 30 juli 2010 om 19:22
quote:Melpomene schreef op 30 juli 2010 @ 17:27:
[...]
Echt? Ik heb er eigenlijk nooit een beeld bij. Soms verbaast een beschrijving mij ook wel, omdat ik toch onbewust anders had verwacht, maar ik zie eigenlijk nooit een beeld bij een bepaalde forummer.Ik heb er niet echt een beeld bij, maar denk wel bv "Kim Kardashian type" of "Yvon van de KRO type" of "Sugar Lee Hooper type"
[...]
Echt? Ik heb er eigenlijk nooit een beeld bij. Soms verbaast een beschrijving mij ook wel, omdat ik toch onbewust anders had verwacht, maar ik zie eigenlijk nooit een beeld bij een bepaalde forummer.Ik heb er niet echt een beeld bij, maar denk wel bv "Kim Kardashian type" of "Yvon van de KRO type" of "Sugar Lee Hooper type"
vrijdag 30 juli 2010 om 19:24
vrijdag 30 juli 2010 om 19:27
quote:Margaretha2 schreef op 30 juli 2010 @ 19:21:
Jullie hebben trouwens gelijk, je kan natuurlijk wel zeggen wat je mooi vindt aan een bepaald lichaam. Je kan alleen niet zeggen waarom je het mooi vind, vind ik dan. Zo'n MJ vind ik zelf niks, geef mij maar the Rock. Waarom? Geen flauw idee. Mijn genen zullen wel beter matchen met de zijne
Hehehehe, dat vind ik echt dus drie keer niks, The Rock. Véél te bulky. Ik hou van slanke danserslijven. Turners vind ik ook alweer te bulky, net als zwemmers. Ik hou van rank, en dat je vervolgens je kin op de vloer hebt liggen omdat hij wel sterk blijkt te zijn.
Waarom ik het mooi vind weet ik inderdaad ook niet, daar heb jij dan weer gelijk in.
(Mijn ex had trouwens een vreselijk lichaam, echt alles was lelijk aan die man. Snapte zelf ook nooit waarom ik verliefd op hem was. Dat heb ik me jarenlang afgevraagd, elke keer als ik hem weer zag schrok ik weer eventjes, zo van "gut ja, ik was vergeten hoe je eruit zag". Toch zullen onze genen wel goed gematcht hebben, want mijn zoon is echt prachtig.)
Jullie hebben trouwens gelijk, je kan natuurlijk wel zeggen wat je mooi vindt aan een bepaald lichaam. Je kan alleen niet zeggen waarom je het mooi vind, vind ik dan. Zo'n MJ vind ik zelf niks, geef mij maar the Rock. Waarom? Geen flauw idee. Mijn genen zullen wel beter matchen met de zijne
Hehehehe, dat vind ik echt dus drie keer niks, The Rock. Véél te bulky. Ik hou van slanke danserslijven. Turners vind ik ook alweer te bulky, net als zwemmers. Ik hou van rank, en dat je vervolgens je kin op de vloer hebt liggen omdat hij wel sterk blijkt te zijn.
Waarom ik het mooi vind weet ik inderdaad ook niet, daar heb jij dan weer gelijk in.
(Mijn ex had trouwens een vreselijk lichaam, echt alles was lelijk aan die man. Snapte zelf ook nooit waarom ik verliefd op hem was. Dat heb ik me jarenlang afgevraagd, elke keer als ik hem weer zag schrok ik weer eventjes, zo van "gut ja, ik was vergeten hoe je eruit zag". Toch zullen onze genen wel goed gematcht hebben, want mijn zoon is echt prachtig.)
Am Yisrael Chai!
vrijdag 30 juli 2010 om 19:29
Wat ik bedoel is dat ik niet een heel plaatje heb gevormd met "blond halflang haar, gekruld zoals in de jaren zestig, groene amandelvormige ogen, een kleine mond met volle lippen, roze wangetjes, lange slanke nek, ranke schouders, bol buikje, 1,65m lang, schoenmaat 37, enzovoort" een bepaald type zoals Oosters / Fris / Sexy / Streng / a'dam zuid moeder met bakfiets / lompe boerin heb ik wel in mijn hoofd.
vrijdag 30 juli 2010 om 19:29
vrijdag 30 juli 2010 om 19:32
Ha, dacht je dat toen al, toen je nog wat met hem had?? Mijn vriend is trouwens worstelaar dus ik ben goed terecht gekomen, echt toevallig dat ik de Rock noemde, ik was vergeten dat die ook worstelaar was vroeger (alleen geen echte dan, mijn vriend wel dus).
Maar ik vind eigenlijk vooral afgetrainde lijven mooi, geen danserslijven, maar wel voetballers, rugbyers, schaatsers, sprinters en boksers. Zwemmers vind ik vaak wat minder omdat die zo'n brede schouders hebben en dunne benen (dat vind ik echt vreselijk lelijk bij een kerel, dunne benen, gat-ver, zo'n Jerommeke). Ik vind dat trouwens vreselijk oppervlakkig van mezelf, ik ga echt voor het stereotype wat je op een kalender voor vrouwen ziet.
Maar ik vind eigenlijk vooral afgetrainde lijven mooi, geen danserslijven, maar wel voetballers, rugbyers, schaatsers, sprinters en boksers. Zwemmers vind ik vaak wat minder omdat die zo'n brede schouders hebben en dunne benen (dat vind ik echt vreselijk lelijk bij een kerel, dunne benen, gat-ver, zo'n Jerommeke). Ik vind dat trouwens vreselijk oppervlakkig van mezelf, ik ga echt voor het stereotype wat je op een kalender voor vrouwen ziet.
