Lijf & Lijn
alle pijlers
Waarom zeggen mijn ouders dat ze me te dik vinden?
woensdag 6 augustus 2008 om 21:44
Lieve allemaal,
Ik moet het even kwijt want ik kan er op dit moment niet meer tegen!!!
Ik heb een verleden achter de rug dat ik dikker ben en dan weer dunner. Ben op een gegeven moment heel veel afgevallen en ook een paar jaar zo slank gebleven totdat ik vorig jaar ziek werd en door alle medicijnen, weinig beweging, stress en noem maar op weer 10 kg ben aangekomen. Deze wil ik er nu af krijgen, maar gaat voor geen meter......
Nu ben ik erg onzeker over mezelf. Tuurlijk ligt waarschijnlijk aan mijn persoonlijkheid, maar ik heb ouders die mij continue confronteren met het feit dat ik volgens hun (te) dik ben. Altijd krijg ik opmerkingen en altijd maar opletten op wat ik eet. Altijd zeggen tegen mijn zus: vind je het gek dat je zus zo dik is, moet je kijken wat ze eet. In het verleden werd ik gewoon uitgelachen of ik kreeg weer een folder met slankheidspillen. Ik heb in het verleden met ze gepraat hierover, boos geworden, een tijd geen contact meer met ze gehad. Maar uiteindelijk staan ze voor andere dingen altijd klaar voor me. Alleen trappen ze me iedere keer keihard op mijn hart!
Vanavond kreeg ik van mijn vader de opmerking: ja je moet ook geen colalight drinken. Daar wordt je dik van!
Ik zeg mag ik nog wat hebben?! Ik lijn me rot, sport me rot, drink de hele dag water, water en nog eens water en dan weer thee dus mag ik s'avonds dan een glaasje cola light????? Moet ik dan echt op rantsoen?
Waarom wordt er zo op me gelet? Terwijl ze weten dat ik zo ziek ben geweest en nu nog aan het vechten ben tegen een enorme depressie. Waarom die opmerkingen? Waarom wordt er niet van me gehouden om wie ik ben?
Ik kan hier niet meer tegen, want het doet steeds zoveel pijn en ik ga er echt kapot aan! Mijn vriendinnen vinden het vreselijk dat ze zo doen. Zeker omdat zij mij niet dik vinden (ben 65.8 kg bij een lengte van 1.65 dus niet dun, maar volgens mij ook zeker niet dik!)
Ik moet het even kwijt want ik kan er op dit moment niet meer tegen!!!
Ik heb een verleden achter de rug dat ik dikker ben en dan weer dunner. Ben op een gegeven moment heel veel afgevallen en ook een paar jaar zo slank gebleven totdat ik vorig jaar ziek werd en door alle medicijnen, weinig beweging, stress en noem maar op weer 10 kg ben aangekomen. Deze wil ik er nu af krijgen, maar gaat voor geen meter......
Nu ben ik erg onzeker over mezelf. Tuurlijk ligt waarschijnlijk aan mijn persoonlijkheid, maar ik heb ouders die mij continue confronteren met het feit dat ik volgens hun (te) dik ben. Altijd krijg ik opmerkingen en altijd maar opletten op wat ik eet. Altijd zeggen tegen mijn zus: vind je het gek dat je zus zo dik is, moet je kijken wat ze eet. In het verleden werd ik gewoon uitgelachen of ik kreeg weer een folder met slankheidspillen. Ik heb in het verleden met ze gepraat hierover, boos geworden, een tijd geen contact meer met ze gehad. Maar uiteindelijk staan ze voor andere dingen altijd klaar voor me. Alleen trappen ze me iedere keer keihard op mijn hart!
Vanavond kreeg ik van mijn vader de opmerking: ja je moet ook geen colalight drinken. Daar wordt je dik van!
Ik zeg mag ik nog wat hebben?! Ik lijn me rot, sport me rot, drink de hele dag water, water en nog eens water en dan weer thee dus mag ik s'avonds dan een glaasje cola light????? Moet ik dan echt op rantsoen?
Waarom wordt er zo op me gelet? Terwijl ze weten dat ik zo ziek ben geweest en nu nog aan het vechten ben tegen een enorme depressie. Waarom die opmerkingen? Waarom wordt er niet van me gehouden om wie ik ben?
Ik kan hier niet meer tegen, want het doet steeds zoveel pijn en ik ga er echt kapot aan! Mijn vriendinnen vinden het vreselijk dat ze zo doen. Zeker omdat zij mij niet dik vinden (ben 65.8 kg bij een lengte van 1.65 dus niet dun, maar volgens mij ook zeker niet dik!)
donderdag 7 augustus 2008 om 20:28
Ik wil me aansluiten bij wat al gezegd is: probeer wat afstand van je ouders te nemen en ga leuke dingen doen.
Ik kan echt niet begrijpen dat ze zo tegen je doen... zeker na alles wat je al meegemaakt hebt.
En: hoezo zou je dik worden van cola light? Dat is zo mogelijk een nog dommere opmerking dan de rest van de opmerkingen...
Ik kan echt niet begrijpen dat ze zo tegen je doen... zeker na alles wat je al meegemaakt hebt.
En: hoezo zou je dik worden van cola light? Dat is zo mogelijk een nog dommere opmerking dan de rest van de opmerkingen...
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 7 augustus 2008 om 20:33
Je ouders zijn echt ontzettend lullig bezig.
Zo stom vind ik dat. Ze houden waarschijnlijk wel van je maar zien gewoon niet dat ze je kwetsen. Ik durf te wedden dat als je er wat van zegt ze zeggen dat je 'overgevoelig bent' of 'snel op je teentjes getrapt'. Of dat ze het 'alleen maar grappig bedoelden'.
Idd beetje afstand nemen en duidelijk zeggen dat die kutopmerkingen jou de keel uit komen. succes..
Zo stom vind ik dat. Ze houden waarschijnlijk wel van je maar zien gewoon niet dat ze je kwetsen. Ik durf te wedden dat als je er wat van zegt ze zeggen dat je 'overgevoelig bent' of 'snel op je teentjes getrapt'. Of dat ze het 'alleen maar grappig bedoelden'.
Idd beetje afstand nemen en duidelijk zeggen dat die kutopmerkingen jou de keel uit komen. succes..
donderdag 7 augustus 2008 om 20:39
Ach toen ik 21 was, was ik in de ogen van mijn ouders ook te dik. Woog toen tussen de 65-70 kg bij 1.76m. Dit terwijl mijn moeder zwaarder en kleiner was dan ik !! Vooral mijn vader kon er wat over zeuren. Maar dat was niet het enige, liet ik mijn haren kort knippen, was het volgens mijn moeder lelijk, dit terwijl iedereen mij complimenten gaf. Het was ook altijd wat met mijn ouders. Ze hebben mijn studie niet laten afmaken (zelfs als ik het zelf wou betalen mocht ik niet). Lieten mij niet lang uitgaan, toen ik werkte en genoeg geld afgaf thuis. Toen ik 21 was ben ik thuis weggegaan, nog een tijdje contact gehouden. Maar mijn moeder had altijd enkel zaken te vertellen over mijn deppressieve broertje. (wijtte ze ook aan mij dat ie deppri was). Sinds een jaar of 5 heb ik geen contact meer met mijn ouders. Ze zijn mezelf gaan zwartspreken bij mijn schoonouders. Sinds mijn zoontje geboren is, hebben ze een rechtzaak ingespannen voor bezoekrecht te krijgen. Dat hebben ze jammer genoeg gekregen. Nu zien ze hem een keer 0om de twee weken. En deze week mogen ze zelf met hem gaan wandelen op hun eentje. Ik word al ziek als ik er aan denk.
Dus wijze raad , probeer afstand te nemen, en kijk wat ze dan doen. Nemen ze contact op , en behandelen ze je met respect ok !!
Doen ze dat niet , blijf dan afstand houden .
Dus wijze raad , probeer afstand te nemen, en kijk wat ze dan doen. Nemen ze contact op , en behandelen ze je met respect ok !!
Doen ze dat niet , blijf dan afstand houden .
donderdag 7 augustus 2008 om 20:47
Hallo meisje30,
wat naar voor je. Kan me voorstellen datdeze opmerkingen jou een heel naar gevoel geven.
Misschien moet je wat resoluter zijn? Als ze zo'n opmerking maken, meteen op een directe maar vriendelijke manier zeggen dat die opmerking je pijn doet. En dat als ze weer zo'n opmerking maken je naar huis zult gaan. (en dan ook daad bij woord voegen)
Het lijkt of jij je ouders nog een beetje op moet voeden.
Sterkte!
wat naar voor je. Kan me voorstellen datdeze opmerkingen jou een heel naar gevoel geven.
Misschien moet je wat resoluter zijn? Als ze zo'n opmerking maken, meteen op een directe maar vriendelijke manier zeggen dat die opmerking je pijn doet. En dat als ze weer zo'n opmerking maken je naar huis zult gaan. (en dan ook daad bij woord voegen)
Het lijkt of jij je ouders nog een beetje op moet voeden.
Sterkte!
donderdag 7 augustus 2008 om 20:54
Mijn vader begon bij mij ook altijd over het gewicht toen ik een jaar of 18 was. Ik woog toen 55 kilo bij een lengte van 1.62. En weet je wat zo raar was? Hij kocht wel voor mij heel dikmakende dingen om te eten, dus roomtoetjes enzo. Niet leuk dus.Ik heb op een gegeven moment het allemaal naast me neergelegd.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
donderdag 7 augustus 2008 om 21:02
Lief meisje,
Ik herken het zo!!! Ik kom uit een familie van bezemstelen en ieder verjaardagsfeestje kreeg ik weer opmerkingen dat ik de o-zo-Hollandse meid in de familie was en dat ik "weer" was aangekomen... En ik was toen NIET dik (ik was 17 en woog 65 kilo bij een lengte van 1.75m.). Maar weet je, voor mijn familie is het nooit goed. Als ik heel veel afval word ik beschuldigd van aandachttrekkerij en anorexia, ben ik gewoon op gewicht dan ben ik volgens iedereen "te dik".
Luister maar even 30 x naar dit nummer van Esther Groenenberg:
Oke, misschien eet ik net iets te veel
Maar bij mij zit er tenminste beweging in m'n bil
Geen vinger in m'n keel
Ik wil niet overgeven
En als 't oorlog wordt dan zal ik overleven
Oh meisje vergeet niet te leven
Oh meisje vergeet niet te genieten
Want je bent jong en je bent mooi
Al zou je dunner willen zijn
Dus vergeet niet te leven want het leven is fijn
http://www.youtube.com/watch?v=Zm-MIdFXV_4
(beetje irritant deuntje, maar het blijft wel hangen )
Ik herken het zo!!! Ik kom uit een familie van bezemstelen en ieder verjaardagsfeestje kreeg ik weer opmerkingen dat ik de o-zo-Hollandse meid in de familie was en dat ik "weer" was aangekomen... En ik was toen NIET dik (ik was 17 en woog 65 kilo bij een lengte van 1.75m.). Maar weet je, voor mijn familie is het nooit goed. Als ik heel veel afval word ik beschuldigd van aandachttrekkerij en anorexia, ben ik gewoon op gewicht dan ben ik volgens iedereen "te dik".
Luister maar even 30 x naar dit nummer van Esther Groenenberg:
Oke, misschien eet ik net iets te veel
Maar bij mij zit er tenminste beweging in m'n bil
Geen vinger in m'n keel
Ik wil niet overgeven
En als 't oorlog wordt dan zal ik overleven
Oh meisje vergeet niet te leven
Oh meisje vergeet niet te genieten
Want je bent jong en je bent mooi
Al zou je dunner willen zijn
Dus vergeet niet te leven want het leven is fijn
http://www.youtube.com/watch?v=Zm-MIdFXV_4
(beetje irritant deuntje, maar het blijft wel hangen )
donderdag 7 augustus 2008 om 21:12
Oja, en nog even terug te komen op je vraag WAAROM je ouders dat zeggen? In het geval van mijn ouders is het volgens mij zo dat mijn moeder op familiefeestjes, uitjes, fuifjes altijd graag in de schijnwerpers wil staan. En mijn vader eigenlijk ook (met alle flauwe grappen die daarbij horen). En als dochterlief dan ook opvalt met gevatte opmerkingen, ronde vormen of juist net door gewichtsverlies, moet dat altijd als het ware weer even op z'n plek gezet worden. Ze mogen graag met me pronken, maar niet als ik daar zelf ook bij ben . Helaas, maar waar.
Gelukkig kan ik wel goed met mijn ouders omgaan verder. Alleen met dit hele gewichtsgedoe heb ik lang geworsteld, maar ik kom er bovenop. Als het oorlog wordt ga ik het overleven
Gelukkig kan ik wel goed met mijn ouders omgaan verder. Alleen met dit hele gewichtsgedoe heb ik lang geworsteld, maar ik kom er bovenop. Als het oorlog wordt ga ik het overleven
donderdag 7 augustus 2008 om 21:20
Ooo hemel, wat herken ik toch veel in jouw en veel andere verhalen. Ik ben ook 'gezegend' met een moeder die er helemaal niets van snapt. Toen ik nog een puber was, stuurde ze me naar Ladyline omdat ik van haar moest afvallen en mijn hele leven lang analyseert ze m'n eetgedrag. Als ik iets lekkers weiger, vindt ze me overdreven en als ik iets wel eet, vraagt ze zich af of ik niet op dieet moet.
Helaas heeft praten met haar ook geen zin. Ze maakt de ene na de andere botte opmerking. Toen ik stopte met roken, constateerde ze dat alle verloren kilo's van de maanden ervoor verspilde moeite waren omdat ik ze door het stoppen met roken wel weer zou aankomen. Een tijdje geleden droeg ik voor het eerst van m'n leven een jurk, kreeg ik van haar een correctieslip met de positieve woorden: dat camoufleert je dikke buik beter.
Eind mei ben ik lichamelijk redelijk ingestort omdat ik in vrij korte tijd extreem veel ben gaan sporten maar heel slecht/weinig ben gaan eten. Ik heb nu nog steeds moeite om gedisciplineerd te eten maar kan op nul begrip van m'n moeder rekenen. Ze vindt me een aansteller en een aandachtsorgel. Ik kan nog tig voorbeelden noemen van in mijn ogen onacceptabel gedrag van moeder naar kind maar dan ben ik over een uur nog niet klaar.
Wat eigenlijk mijn punt is, is dat je je moeder waarschijnlijk niet kunt veranderen. De mijne vertoont al jaren hetzelfde gedrag en ook ik heb allerlei dingen geprobeerd om het te stoppen. Uiteindelijk heb ik het anders aangepakt en ben ik zélf in therapie gegaan onder andere om beter met haar gedrag om te leren gaan. Natuurlijk doet het op sommige momenten best wel pijn en ik ben er ook van overtuigd dat mijn obsessievelijk sport- en eetgedrag van het afgelopen half jaar deels komt door hoe zij mij van jongs af aan heeft laten merken dat ik te dik was. Je kunt een ander niet veranderen als die persoon er niet voor open staat maar je kunt wél aan jezelf werken. Dat is niet makkelijk maar jij verdient echt beter dan dit!
Helaas heeft praten met haar ook geen zin. Ze maakt de ene na de andere botte opmerking. Toen ik stopte met roken, constateerde ze dat alle verloren kilo's van de maanden ervoor verspilde moeite waren omdat ik ze door het stoppen met roken wel weer zou aankomen. Een tijdje geleden droeg ik voor het eerst van m'n leven een jurk, kreeg ik van haar een correctieslip met de positieve woorden: dat camoufleert je dikke buik beter.
Eind mei ben ik lichamelijk redelijk ingestort omdat ik in vrij korte tijd extreem veel ben gaan sporten maar heel slecht/weinig ben gaan eten. Ik heb nu nog steeds moeite om gedisciplineerd te eten maar kan op nul begrip van m'n moeder rekenen. Ze vindt me een aansteller en een aandachtsorgel. Ik kan nog tig voorbeelden noemen van in mijn ogen onacceptabel gedrag van moeder naar kind maar dan ben ik over een uur nog niet klaar.
Wat eigenlijk mijn punt is, is dat je je moeder waarschijnlijk niet kunt veranderen. De mijne vertoont al jaren hetzelfde gedrag en ook ik heb allerlei dingen geprobeerd om het te stoppen. Uiteindelijk heb ik het anders aangepakt en ben ik zélf in therapie gegaan onder andere om beter met haar gedrag om te leren gaan. Natuurlijk doet het op sommige momenten best wel pijn en ik ben er ook van overtuigd dat mijn obsessievelijk sport- en eetgedrag van het afgelopen half jaar deels komt door hoe zij mij van jongs af aan heeft laten merken dat ik te dik was. Je kunt een ander niet veranderen als die persoon er niet voor open staat maar je kunt wél aan jezelf werken. Dat is niet makkelijk maar jij verdient echt beter dan dit!
donderdag 7 augustus 2008 om 23:41
Hi meiden,
Zoals ik hier lees ben ik niet de enige en zijn er nog meer van die ouders die opmerkingen maken over het figuur van hun dochter. Echt zo erg!
Maar jullie reacties doen me goed. En ik weet dat ik nu weer een heel groot probleem heb en dat is een enorme eetstoornis. Ik heb vanavond een eetbui gehad van veel chocolade. Daarna weer gebraakt en van 23-23.30 nog even hardgelopen om toch alles kwijt te raken wat ik heb gegeten. En als je kijkt wat ik eet op een dag? Maar het rare is, is dat het me ook een heel trots gevoel geeft. Maar ik weet ook dat ik hiermee mijn stofwisseling volledig in de war schop. Terwijl deze al zo in de war is door mijn verleden.
Volgende week moet ik weer naar therapie en ik moet dit dus wel eerlijk gaan vertellen. Maar ik vind het wel heel erg dat mijn ouders dit hebben veroorzaakt. Maar wat ik eigenlijk nog erger vind is dat ik na jaren therapie nog steeds de opmerkingen die zij maken me zooooo vreselijk aantrek!
Sterkte meiden die ook met dit "probleem" zitten.
Zoals ik hier lees ben ik niet de enige en zijn er nog meer van die ouders die opmerkingen maken over het figuur van hun dochter. Echt zo erg!
Maar jullie reacties doen me goed. En ik weet dat ik nu weer een heel groot probleem heb en dat is een enorme eetstoornis. Ik heb vanavond een eetbui gehad van veel chocolade. Daarna weer gebraakt en van 23-23.30 nog even hardgelopen om toch alles kwijt te raken wat ik heb gegeten. En als je kijkt wat ik eet op een dag? Maar het rare is, is dat het me ook een heel trots gevoel geeft. Maar ik weet ook dat ik hiermee mijn stofwisseling volledig in de war schop. Terwijl deze al zo in de war is door mijn verleden.
Volgende week moet ik weer naar therapie en ik moet dit dus wel eerlijk gaan vertellen. Maar ik vind het wel heel erg dat mijn ouders dit hebben veroorzaakt. Maar wat ik eigenlijk nog erger vind is dat ik na jaren therapie nog steeds de opmerkingen die zij maken me zooooo vreselijk aantrek!
Sterkte meiden die ook met dit "probleem" zitten.
vrijdag 8 augustus 2008 om 00:14
quote:meisje30 schreef op 06 augustus 2008 @ 21:44:
Ik kan hier niet meer tegen, want het doet steeds zoveel pijn en ik ga er echt kapot aan! Mijn vriendinnen vinden het vreselijk dat ze zo doen. Zeker omdat zij mij niet dik vinden (ben 65.8 kg bij een lengte van 1.65 dus niet dun, maar volgens mij ook zeker niet dik!)
Lief meisje,
Meestal als ik topics lees over vrouwen die te dik zijn en er vervolgens niets aan willen doen heb ik zoiets van, ja hallo!!!
Maar als ik jou verhaal lees kan ik alleen maar met je meeleven. Ik begrijp van sommigen reacties hier dat je BMI onder de 25 zit.
Nou volgens mij is er dan niks mis met je hoor. Hoewel het denk ik heel moeilijk is inderdaad, een beetje afstand nemen van je ouders. Wat nog veel moeilijker is maar misschien wel heel goed, je ouders dit topic laten lezen. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je dat niet durft.
Ik kan hier niet meer tegen, want het doet steeds zoveel pijn en ik ga er echt kapot aan! Mijn vriendinnen vinden het vreselijk dat ze zo doen. Zeker omdat zij mij niet dik vinden (ben 65.8 kg bij een lengte van 1.65 dus niet dun, maar volgens mij ook zeker niet dik!)
Lief meisje,
Meestal als ik topics lees over vrouwen die te dik zijn en er vervolgens niets aan willen doen heb ik zoiets van, ja hallo!!!
Maar als ik jou verhaal lees kan ik alleen maar met je meeleven. Ik begrijp van sommigen reacties hier dat je BMI onder de 25 zit.
Nou volgens mij is er dan niks mis met je hoor. Hoewel het denk ik heel moeilijk is inderdaad, een beetje afstand nemen van je ouders. Wat nog veel moeilijker is maar misschien wel heel goed, je ouders dit topic laten lezen. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je dat niet durft.
De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
vrijdag 8 augustus 2008 om 00:17
[quote]meisje30 schreef op 07 augustus 2008 @ 23:41:
Maar jullie reacties doen me goed. En ik weet dat ik nu weer een heel groot probleem heb en dat is een enorme eetstoornis. Ik heb vanavond een eetbui gehad van veel chocolade. Daarna weer gebraakt en van 23-23.30 nog even hardgelopen om toch alles kwijt te raken wat ik heb gegeten.
Je hoeft echt niet te braken als je je een keer te buiten bent gegaan aan chocolade hoor. Echt niet doen hoor, dat geeft meer ellende dan de chocolade.
Maar jullie reacties doen me goed. En ik weet dat ik nu weer een heel groot probleem heb en dat is een enorme eetstoornis. Ik heb vanavond een eetbui gehad van veel chocolade. Daarna weer gebraakt en van 23-23.30 nog even hardgelopen om toch alles kwijt te raken wat ik heb gegeten.
Je hoeft echt niet te braken als je je een keer te buiten bent gegaan aan chocolade hoor. Echt niet doen hoor, dat geeft meer ellende dan de chocolade.
De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
vrijdag 8 augustus 2008 om 00:23
Lief Meisje30,
Waarom wordt er niet van je gehouden? Ik hou bij deze al van je! Je bent een kanjer, een prachtig persoon, en NIEMAND, NIEMAND NIEMAND OP DEZE WERELD MAG DAT ONDERUIT HALEN!
Mijn ouders hebben mij ook altijd hetzelfde verteld. Waarom? Projectie. Eigen angsten. Onhandigheid. Lomperigheid. Praat dat ze goed? Nee! Loslaten is ontzettend moeilijk geweest, ik probeer het ook nog elke dag. Maar onthou: NIEMAND HEEFT HET RECHT JOUW MOOIE PERSOON ZO TE KWESTEN. !!!!
Succes!
Waarom wordt er niet van je gehouden? Ik hou bij deze al van je! Je bent een kanjer, een prachtig persoon, en NIEMAND, NIEMAND NIEMAND OP DEZE WERELD MAG DAT ONDERUIT HALEN!
Mijn ouders hebben mij ook altijd hetzelfde verteld. Waarom? Projectie. Eigen angsten. Onhandigheid. Lomperigheid. Praat dat ze goed? Nee! Loslaten is ontzettend moeilijk geweest, ik probeer het ook nog elke dag. Maar onthou: NIEMAND HEEFT HET RECHT JOUW MOOIE PERSOON ZO TE KWESTEN. !!!!
Succes!
vrijdag 8 augustus 2008 om 00:37
quote:barba schreef op 08 augustus 2008 @ 00:17:
[quote]meisje30 schreef op 07 augustus 2008 @ 23:41:
Maar jullie reacties doen me goed. En ik weet dat ik nu weer een heel groot probleem heb en dat is een enorme eetstoornis. Ik heb vanavond een eetbui gehad van veel chocolade. Daarna weer gebraakt en van 23-23.30 nog even hardgelopen om toch alles kwijt te raken wat ik heb gegeten.
Je hoeft echt niet te braken als je je een keer te buiten bent gegaan aan chocolade hoor. Echt niet doen hoor, dat geeft meer ellende dan de chocolade.
****************************************************************************
Volkomen eens.
Braken geeft meer ellende.(ik weet het als geen ander)
Probeer snel hulp te vinden voor je eetstoornis voordat het volledig uit de hand loopt.
Blijf niet kijken naar wat de oorzaak is,dat kost je zoveel energie.
Gebruik die maar om er van af te komen.
[quote]meisje30 schreef op 07 augustus 2008 @ 23:41:
Maar jullie reacties doen me goed. En ik weet dat ik nu weer een heel groot probleem heb en dat is een enorme eetstoornis. Ik heb vanavond een eetbui gehad van veel chocolade. Daarna weer gebraakt en van 23-23.30 nog even hardgelopen om toch alles kwijt te raken wat ik heb gegeten.
Je hoeft echt niet te braken als je je een keer te buiten bent gegaan aan chocolade hoor. Echt niet doen hoor, dat geeft meer ellende dan de chocolade.
****************************************************************************
Volkomen eens.
Braken geeft meer ellende.(ik weet het als geen ander)
Probeer snel hulp te vinden voor je eetstoornis voordat het volledig uit de hand loopt.
Blijf niet kijken naar wat de oorzaak is,dat kost je zoveel energie.
Gebruik die maar om er van af te komen.
vrijdag 8 augustus 2008 om 01:01
Hoi lief meisje30,
Ik ken dit helmaas ook... Mijn vader vond het ook leuk om te zeggen dat ik een dikke kont had. En het erge is, dat dta helemaal niet waar is... Het tegenovergestelde zelfs. En DAT deed me zo pijn, het gemeen zijn om het gemeen zijn. Toen ik nog thuis woonde woog ik namelijk 52 kg (nu weeg ik 56) bij een lengte van 1,67m... Een maatje 34 dus.. :S
Ook gezeur omdat ik dom zou zijn (heb een VWO en HBO diploma) Gelukkig ben ik gezegend met een gezonde dosis zelfverzekerheid en lieve vriendinnen, maar het heeft me toch een knauw gegeven, waar ik zelfs nu (ben 26 en al weer 4 jaar geheel "los" van m'n ouders) nog wel eens last van heb...
Tja, en waarom? Waarschijnlijk is alcohol de boosdoener bij m'n vader.
Nu woon ik op mezelf en gaat het stukken beter, maar dat is vooral omdat ik geëmigreerd ben, en m'n ouders zo'n 2x per jaar zie. We doen nu net of er niets gebeurt is toendertijd, en dat gaat erg goed. Maar als ik dit soort verhalen lees, word ik er zooo verdiretig van.
Lieve meid, het zijn je ouders die dom en idioot zijn, en niet jij Hou alsjeblieft op met braken, je verdient zoveel beter. Ik geef je een hele dikke knuffel en wens je veel succes en sterkte!
Heel veel liefs, Razzmatazz
Ik ken dit helmaas ook... Mijn vader vond het ook leuk om te zeggen dat ik een dikke kont had. En het erge is, dat dta helemaal niet waar is... Het tegenovergestelde zelfs. En DAT deed me zo pijn, het gemeen zijn om het gemeen zijn. Toen ik nog thuis woonde woog ik namelijk 52 kg (nu weeg ik 56) bij een lengte van 1,67m... Een maatje 34 dus.. :S
Ook gezeur omdat ik dom zou zijn (heb een VWO en HBO diploma) Gelukkig ben ik gezegend met een gezonde dosis zelfverzekerheid en lieve vriendinnen, maar het heeft me toch een knauw gegeven, waar ik zelfs nu (ben 26 en al weer 4 jaar geheel "los" van m'n ouders) nog wel eens last van heb...
Tja, en waarom? Waarschijnlijk is alcohol de boosdoener bij m'n vader.
Nu woon ik op mezelf en gaat het stukken beter, maar dat is vooral omdat ik geëmigreerd ben, en m'n ouders zo'n 2x per jaar zie. We doen nu net of er niets gebeurt is toendertijd, en dat gaat erg goed. Maar als ik dit soort verhalen lees, word ik er zooo verdiretig van.
Lieve meid, het zijn je ouders die dom en idioot zijn, en niet jij Hou alsjeblieft op met braken, je verdient zoveel beter. Ik geef je een hele dikke knuffel en wens je veel succes en sterkte!
Heel veel liefs, Razzmatazz
vrijdag 8 augustus 2008 om 01:38
vrijdag 8 augustus 2008 om 01:58
quote:Razzmatazz schreef op 08 augustus 2008 @ 01:01:
Hoi lief meisje30,
Ik ken dit helmaas ook... Mijn vader vond het ook leuk om te zeggen dat ik een dikke kont had. En het erge is, dat dta helemaal niet waar is... Het tegenovergestelde zelfs. En DAT deed me zo pijn, het gemeen zijn om het gemeen zijn. Toen ik nog thuis woonde woog ik namelijk 52 kg (nu weeg ik 56) bij een lengte van 1,67m... Een maatje 34 dus.. :S
Ook gezeur omdat ik dom zou zijn (heb een VWO en HBO diploma) Gelukkig ben ik gezegend met een gezonde dosis zelfverzekerheid en lieve vriendinnen, maar het heeft me toch een knauw gegeven, waar ik zelfs nu (ben 26 en al weer 4 jaar geheel "los" van m'n ouders) nog wel eens last van heb...
Tja, en waarom? Waarschijnlijk is alcohol de boosdoener bij m'n vader.
Nu woon ik op mezelf en gaat het stukken beter, maar dat is vooral omdat ik geëmigreerd ben, en m'n ouders zo'n 2x per jaar zie. We doen nu net of er niets gebeurt is toendertijd, en dat gaat erg goed. Maar als ik dit soort verhalen lees, word ik er zooo verdiretig van.
Lieve meid, het zijn je ouders die dom en idioot zijn, en niet jij Hou alsjeblieft op met braken, je verdient zoveel beter. Ik geef je een hele dikke knuffel en wens je veel succes en sterkte!
Heel veel liefs, Razzmatazz
Ik wil en ga je ouders niet afkraken, maar met maat 34 te dik en VWO en HBO te dom, tsja, wanneer ben je dan wel goed genoeg.
Gelukkig weet jij zelf beter
Hoi lief meisje30,
Ik ken dit helmaas ook... Mijn vader vond het ook leuk om te zeggen dat ik een dikke kont had. En het erge is, dat dta helemaal niet waar is... Het tegenovergestelde zelfs. En DAT deed me zo pijn, het gemeen zijn om het gemeen zijn. Toen ik nog thuis woonde woog ik namelijk 52 kg (nu weeg ik 56) bij een lengte van 1,67m... Een maatje 34 dus.. :S
Ook gezeur omdat ik dom zou zijn (heb een VWO en HBO diploma) Gelukkig ben ik gezegend met een gezonde dosis zelfverzekerheid en lieve vriendinnen, maar het heeft me toch een knauw gegeven, waar ik zelfs nu (ben 26 en al weer 4 jaar geheel "los" van m'n ouders) nog wel eens last van heb...
Tja, en waarom? Waarschijnlijk is alcohol de boosdoener bij m'n vader.
Nu woon ik op mezelf en gaat het stukken beter, maar dat is vooral omdat ik geëmigreerd ben, en m'n ouders zo'n 2x per jaar zie. We doen nu net of er niets gebeurt is toendertijd, en dat gaat erg goed. Maar als ik dit soort verhalen lees, word ik er zooo verdiretig van.
Lieve meid, het zijn je ouders die dom en idioot zijn, en niet jij Hou alsjeblieft op met braken, je verdient zoveel beter. Ik geef je een hele dikke knuffel en wens je veel succes en sterkte!
Heel veel liefs, Razzmatazz
Ik wil en ga je ouders niet afkraken, maar met maat 34 te dik en VWO en HBO te dom, tsja, wanneer ben je dan wel goed genoeg.
Gelukkig weet jij zelf beter
De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
vrijdag 8 augustus 2008 om 09:40
quote:meisje30 schreef op 07 augustus 2008 @ 23:41:
Volgende week moet ik weer naar therapie en ik moet dit dus wel eerlijk gaan vertellen. Maar ik vind het wel heel erg dat mijn ouders dit hebben veroorzaakt. Maar wat ik eigenlijk nog erger vind is dat ik na jaren therapie nog steeds de opmerkingen die zij maken me zooooo vreselijk aantrek!
Heb je wel in de gaten hoe streng je bent voor jezelf??? Ik begrijp uit jouw woorden dat je dit nog nooit echt bespreekbaar hebt gemaakt bij je therapeut, waarschijnlijk uit respect voor je ouders. Zij verdienen jouw respect echter niet want al jaren vertonen zij hetzelfde gedrag. Uit respect voor jezelf moet je bij de therapeut echt al je kaarten op tafel leggen. Wat je niet vertelt, kan ook niet worden aangepakt hè? And don't be too hard on yourself...!!!
Volgende week moet ik weer naar therapie en ik moet dit dus wel eerlijk gaan vertellen. Maar ik vind het wel heel erg dat mijn ouders dit hebben veroorzaakt. Maar wat ik eigenlijk nog erger vind is dat ik na jaren therapie nog steeds de opmerkingen die zij maken me zooooo vreselijk aantrek!
Heb je wel in de gaten hoe streng je bent voor jezelf??? Ik begrijp uit jouw woorden dat je dit nog nooit echt bespreekbaar hebt gemaakt bij je therapeut, waarschijnlijk uit respect voor je ouders. Zij verdienen jouw respect echter niet want al jaren vertonen zij hetzelfde gedrag. Uit respect voor jezelf moet je bij de therapeut echt al je kaarten op tafel leggen. Wat je niet vertelt, kan ook niet worden aangepakt hè? And don't be too hard on yourself...!!!
zaterdag 9 augustus 2008 om 23:13
meisje 30,ik heb net een beetje je berichten zitten lezen en leef met je mee.Niemand heeft dat recht om je figuur af te kraken en al helemaal niet je ouders.Je bent meer dan een lijf want je bent een mens en je bent prachtig.Mensen die anderen verordelen moeten maar eens naar zichzelf gaan kijken.Die zijn vast ook niet perfect.Ik sluit me bij verder bij de rest van de meiden aan.Je ouders moeten gewoon eens beseffen wat ze tegen je zeggen.Ze moeten van je houden zoals je bent want je hebt zoveel meer te bieden dan een kledingmaat.En gewoon ook verder je therapie volgen.Hoop dat je snel inziet dat braken je lijft sloopt.Sterkte meid!Je bent niet alleen.
zondag 10 augustus 2008 om 12:53
quote:Sha_la schreef op 08 augustus 2008 @ 00:23:
Lief Meisje30,
Waarom wordt er niet van je gehouden? Ik hou bij deze al van je! Je bent een kanjer, een prachtig persoon, en NIEMAND, NIEMAND NIEMAND OP DEZE WERELD MAG DAT ONDERUIT HALEN!
Mijn ouders hebben mij ook altijd hetzelfde verteld. Waarom? Projectie. Eigen angsten. Onhandigheid. Lomperigheid. Praat dat ze goed? Nee! Loslaten is ontzettend moeilijk geweest, ik probeer het ook nog elke dag. Maar onthou: NIEMAND HEEFT HET RECHT JOUW MOOIE PERSOON ZO TE KWESTEN. !!!!
Succes!Mooie woorden meid!!!
Lief Meisje30,
Waarom wordt er niet van je gehouden? Ik hou bij deze al van je! Je bent een kanjer, een prachtig persoon, en NIEMAND, NIEMAND NIEMAND OP DEZE WERELD MAG DAT ONDERUIT HALEN!
Mijn ouders hebben mij ook altijd hetzelfde verteld. Waarom? Projectie. Eigen angsten. Onhandigheid. Lomperigheid. Praat dat ze goed? Nee! Loslaten is ontzettend moeilijk geweest, ik probeer het ook nog elke dag. Maar onthou: NIEMAND HEEFT HET RECHT JOUW MOOIE PERSOON ZO TE KWESTEN. !!!!
Succes!Mooie woorden meid!!!
