Lijf & Lijn
alle pijlers
Waarom zeggen mijn ouders dat ze me te dik vinden?
woensdag 6 augustus 2008 om 21:44
Lieve allemaal,
Ik moet het even kwijt want ik kan er op dit moment niet meer tegen!!!
Ik heb een verleden achter de rug dat ik dikker ben en dan weer dunner. Ben op een gegeven moment heel veel afgevallen en ook een paar jaar zo slank gebleven totdat ik vorig jaar ziek werd en door alle medicijnen, weinig beweging, stress en noem maar op weer 10 kg ben aangekomen. Deze wil ik er nu af krijgen, maar gaat voor geen meter......
Nu ben ik erg onzeker over mezelf. Tuurlijk ligt waarschijnlijk aan mijn persoonlijkheid, maar ik heb ouders die mij continue confronteren met het feit dat ik volgens hun (te) dik ben. Altijd krijg ik opmerkingen en altijd maar opletten op wat ik eet. Altijd zeggen tegen mijn zus: vind je het gek dat je zus zo dik is, moet je kijken wat ze eet. In het verleden werd ik gewoon uitgelachen of ik kreeg weer een folder met slankheidspillen. Ik heb in het verleden met ze gepraat hierover, boos geworden, een tijd geen contact meer met ze gehad. Maar uiteindelijk staan ze voor andere dingen altijd klaar voor me. Alleen trappen ze me iedere keer keihard op mijn hart!
Vanavond kreeg ik van mijn vader de opmerking: ja je moet ook geen colalight drinken. Daar wordt je dik van!
Ik zeg mag ik nog wat hebben?! Ik lijn me rot, sport me rot, drink de hele dag water, water en nog eens water en dan weer thee dus mag ik s'avonds dan een glaasje cola light????? Moet ik dan echt op rantsoen?
Waarom wordt er zo op me gelet? Terwijl ze weten dat ik zo ziek ben geweest en nu nog aan het vechten ben tegen een enorme depressie. Waarom die opmerkingen? Waarom wordt er niet van me gehouden om wie ik ben?
Ik kan hier niet meer tegen, want het doet steeds zoveel pijn en ik ga er echt kapot aan! Mijn vriendinnen vinden het vreselijk dat ze zo doen. Zeker omdat zij mij niet dik vinden (ben 65.8 kg bij een lengte van 1.65 dus niet dun, maar volgens mij ook zeker niet dik!)
Ik moet het even kwijt want ik kan er op dit moment niet meer tegen!!!
Ik heb een verleden achter de rug dat ik dikker ben en dan weer dunner. Ben op een gegeven moment heel veel afgevallen en ook een paar jaar zo slank gebleven totdat ik vorig jaar ziek werd en door alle medicijnen, weinig beweging, stress en noem maar op weer 10 kg ben aangekomen. Deze wil ik er nu af krijgen, maar gaat voor geen meter......
Nu ben ik erg onzeker over mezelf. Tuurlijk ligt waarschijnlijk aan mijn persoonlijkheid, maar ik heb ouders die mij continue confronteren met het feit dat ik volgens hun (te) dik ben. Altijd krijg ik opmerkingen en altijd maar opletten op wat ik eet. Altijd zeggen tegen mijn zus: vind je het gek dat je zus zo dik is, moet je kijken wat ze eet. In het verleden werd ik gewoon uitgelachen of ik kreeg weer een folder met slankheidspillen. Ik heb in het verleden met ze gepraat hierover, boos geworden, een tijd geen contact meer met ze gehad. Maar uiteindelijk staan ze voor andere dingen altijd klaar voor me. Alleen trappen ze me iedere keer keihard op mijn hart!
Vanavond kreeg ik van mijn vader de opmerking: ja je moet ook geen colalight drinken. Daar wordt je dik van!
Ik zeg mag ik nog wat hebben?! Ik lijn me rot, sport me rot, drink de hele dag water, water en nog eens water en dan weer thee dus mag ik s'avonds dan een glaasje cola light????? Moet ik dan echt op rantsoen?
Waarom wordt er zo op me gelet? Terwijl ze weten dat ik zo ziek ben geweest en nu nog aan het vechten ben tegen een enorme depressie. Waarom die opmerkingen? Waarom wordt er niet van me gehouden om wie ik ben?
Ik kan hier niet meer tegen, want het doet steeds zoveel pijn en ik ga er echt kapot aan! Mijn vriendinnen vinden het vreselijk dat ze zo doen. Zeker omdat zij mij niet dik vinden (ben 65.8 kg bij een lengte van 1.65 dus niet dun, maar volgens mij ook zeker niet dik!)
woensdag 6 augustus 2008 om 21:55
woensdag 6 augustus 2008 om 21:56
Even een korte reactie zodat je weet dat er iemand reageert. Heb snel je bmi berekent deze is 24.2 en dit betekend dat je een normaal gewicht hebt.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
woensdag 6 augustus 2008 om 21:59
Verder lijkt het mij vreselijk als je ouders dergelijke dingen zeggen, ook al had je wel een ongezond gewicht. Woon je nog thuis? Ben het eens met parnell dat het minder invloed op je zou hebben wanneer je elders woont.
Ik wens je veel sterkte!
Overigens weet ikzelf hoe moeilijk het is om af te vallen met een depressie en medicatie. Ik zit in dezelfde situatie, maar mij lukt het echt niet hoor!
Ik wens je veel sterkte!
Overigens weet ikzelf hoe moeilijk het is om af te vallen met een depressie en medicatie. Ik zit in dezelfde situatie, maar mij lukt het echt niet hoor!
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
woensdag 6 augustus 2008 om 22:01
Als je naar de site van het voedingscentrum surft, en daar de BMI-index opzoekt, dan zul je zien dat jij een gezond gewicht hebt. Je bent dus inderdaad zeker niet te zwaar.
Ik weet niet waarom je ouders zo tegen je praten. Ik vind het respectloos en zelfs gevaarlijk (want dit is de manier waarop eetstoornissen worden geboren). Als je al van alles hebt geprobeerd om hen te bewegen anders met jou om te gaan, dan heb ik weinig tips voor je over hoe je hen kunt veranderen.
Het enige wat je dan nog kunt veranderen is jezelf. Wees zuinig op jezelf en eet en drink waar jij je goed bij voelt. En bovenal, wees trots op je lichaam!! Je bent pas te dik als JIJ vindt dat je te dik bent...
Ik weet niet waarom je ouders zo tegen je praten. Ik vind het respectloos en zelfs gevaarlijk (want dit is de manier waarop eetstoornissen worden geboren). Als je al van alles hebt geprobeerd om hen te bewegen anders met jou om te gaan, dan heb ik weinig tips voor je over hoe je hen kunt veranderen.
Het enige wat je dan nog kunt veranderen is jezelf. Wees zuinig op jezelf en eet en drink waar jij je goed bij voelt. En bovenal, wees trots op je lichaam!! Je bent pas te dik als JIJ vindt dat je te dik bent...
woensdag 6 augustus 2008 om 22:03
Jeetje meisje30, ik vind dit echt hartstikke rot voor je....ik vind het echt géén stijl om op zo'n manier met je eigen kind om te gaan....(dik worden van één glaasje cola-light, hoe kom je erop).....het is vreselijk als je eigen familie op zo'n nare manier allerlei kwetsende dingen zegt.....natuurlijk word je daar hartstikke onzeker van....kan me voorstellen dat dit hartstikke pijn doet.....ik kan je alleen maar heel veel sterkte toewensen...en ik hoop dat je leuke, lieve vriendinnen om je heen hebt zodat je daar wat steun aan hebt.....hou je haaks!
woensdag 6 augustus 2008 om 22:06
Wat vreselijk voor je
Woon je nog thuis?
Mocht je dat niet meer doen, hou voorlopig even afstand,ik geloof niet dat dit je gaat helpen momenteel met je depessie
Mocht je nog wel thuis wonen dan HEEL duidelijk tegen je ouders zeggen dat je hier niet van gediend bent
En snel een plekki voor jezelf gaan zoeken
Ik wens je heel veel sterkte!
Liefs,Summer
Woon je nog thuis?
Mocht je dat niet meer doen, hou voorlopig even afstand,ik geloof niet dat dit je gaat helpen momenteel met je depessie
Mocht je nog wel thuis wonen dan HEEL duidelijk tegen je ouders zeggen dat je hier niet van gediend bent
En snel een plekki voor jezelf gaan zoeken
Ik wens je heel veel sterkte!
Liefs,Summer
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 6 augustus 2008 om 22:07
Je hebt geen overgewicht. Ik snap jouw ouders niet.
Kennen ze het begrip "eetstoornis"? Deze kunnen beginnen door dit soort opmerkingen. Als ouder zijnde hoor je je dochter hiervoor te behoeden. Je hoort je dochter al helemaal niet de grond in te boren.
En drink jij je cola light maar lekker, er zit geen suiker in en je komt er niet van aan.
Als ik jouw was zou ik snel een huisje zoeken. Kun je doen en laten wat je wilt, zonder steeds commentaar te krijgen.
Kennen ze het begrip "eetstoornis"? Deze kunnen beginnen door dit soort opmerkingen. Als ouder zijnde hoor je je dochter hiervoor te behoeden. Je hoort je dochter al helemaal niet de grond in te boren.
En drink jij je cola light maar lekker, er zit geen suiker in en je komt er niet van aan.
Als ik jouw was zou ik snel een huisje zoeken. Kun je doen en laten wat je wilt, zonder steeds commentaar te krijgen.
woensdag 6 augustus 2008 om 22:12
Misschien handig om deze gevoelens etc te gaan bespreken bij het mw of iets dergelijks? Je zegt dat je in een depressie zit, krijg je genoeg hulp etc? Dan kun je deze dingen ook gaan bespreken en zij kunnen je helpen om op een juiste manier bepaalde dingen met je ouders ten sprake te brengen e.d. Dit heeft mij iig wel geholpen!
Ik wens je heel veel sterkte toe! En hopelijk komt alles op den duur weer goed! En nog 1 ding (praat steeds over dingen, maar je begrijpt vast wel wat ik hiermee bedoel): je ben niet te dik!!!
Het is al erg genoeg dat je een depressie hebt en dat je niet lekker in je vel zit! En dan ook nog je ouders erbij....snappen ze niet wat ze jou hiermee aandoen?? Denk t niet! Grrr, kan hier zo boos om worden!!
Ik wens je heel veel sterkte toe! En hopelijk komt alles op den duur weer goed! En nog 1 ding (praat steeds over dingen, maar je begrijpt vast wel wat ik hiermee bedoel): je ben niet te dik!!!
Het is al erg genoeg dat je een depressie hebt en dat je niet lekker in je vel zit! En dan ook nog je ouders erbij....snappen ze niet wat ze jou hiermee aandoen?? Denk t niet! Grrr, kan hier zo boos om worden!!
woensdag 6 augustus 2008 om 22:17
Meisje toch. Ik snap niet waar je ouders zich zo druk over maken. Zoals ik ben ik al zei, je hebt een normaal BMI, dus absoluut niet dik. Depressie, medicatie en afvallen gaan absoluut niet samen. En je ouders die je constant de grond in boren al helemaal niet. Woon je op dit moment nog bij je ouders? Ging het beter met je toen je minder contact had met je ouders? Het is onbegrijpelijk dat je ouders je daar zo enorm op beoordelen en begrijpelijk is het heel pijnlijk. Ik heb mijn ouders een half jaar niet gezien en was ondertussen gestopt met de anti depressiva (waardoor ik juist enorm door ben aangekomen) en ik vond het al enorm pijnlijk toen de eerste woorden dat ze tegen me zeiden dat ik vet was. (heb ook overgewicht heel eerlijk gezegd) Dus kan me niet eens voorstellen hoe jij dag in dag uit hier mee omgaat.
Zijn je ouders altijd zo obsessief met gewicht en met je uiterlijk omgegaan? Heeft je lage zelfvertrouwen misschien ook niet wat met je ouders te maken?
Zijn je ouders altijd zo obsessief met gewicht en met je uiterlijk omgegaan? Heeft je lage zelfvertrouwen misschien ook niet wat met je ouders te maken?
woensdag 6 augustus 2008 om 22:51
Thnx voor jullie lieve reacties. Dit had ik echt even nodig!
En nee ik woon niet meer thuis. Gelukkig! Dan was ik hier waarschijnlijk al niet meer geweest.
Ik ben net een heel stuk gaan hardlopen om mijn boosheid kwijt te kunnen. En ja ik heb een verleden met eetstoornissen. Boulima, verslaafd geweest aan laxeermiddelen. Ik kon toendertijd nooit braken. Helaas kan ik dat nu wel en dat doe ik nu dus ook dagelijks. En zeker na dit soort opmerkingen, want dan is dat een soort reactie. Soms hoop ik dat ik nu anorexia ga ontwikkelen en dat vind ik ook weer heel erg dat ik zo denk.
En ik denk zeker dat mijn lage zelfbeeld met mijn ouders te maken heeft. Zij zijn voor mij heel belangrijk en daardoor is alles wat zij zeggen zo heftig en komt het 6x harder aan.
Al valt het me op dat er steeds meer mensen zijn die zo nodig moeten zeggen dat ik aangekomen ben enz. enz. Terwijl zij ook weten dat ik ziek ben geweest.
Ik heb ook echt een appelfiguur en een dikke buik. Op de sportschool wordt ook weleens door meiden gekeken en dan het met elkaar over me hebben. En dan denk ik: wat zijn jullie triest want heb je wel enig idee hoe het komt?!! En dat alles maakt het voor mij zwaar en zorgen ervoor dat de dagen soms een gevecht zijn!!
En nee ik woon niet meer thuis. Gelukkig! Dan was ik hier waarschijnlijk al niet meer geweest.
Ik ben net een heel stuk gaan hardlopen om mijn boosheid kwijt te kunnen. En ja ik heb een verleden met eetstoornissen. Boulima, verslaafd geweest aan laxeermiddelen. Ik kon toendertijd nooit braken. Helaas kan ik dat nu wel en dat doe ik nu dus ook dagelijks. En zeker na dit soort opmerkingen, want dan is dat een soort reactie. Soms hoop ik dat ik nu anorexia ga ontwikkelen en dat vind ik ook weer heel erg dat ik zo denk.
En ik denk zeker dat mijn lage zelfbeeld met mijn ouders te maken heeft. Zij zijn voor mij heel belangrijk en daardoor is alles wat zij zeggen zo heftig en komt het 6x harder aan.
Al valt het me op dat er steeds meer mensen zijn die zo nodig moeten zeggen dat ik aangekomen ben enz. enz. Terwijl zij ook weten dat ik ziek ben geweest.
Ik heb ook echt een appelfiguur en een dikke buik. Op de sportschool wordt ook weleens door meiden gekeken en dan het met elkaar over me hebben. En dan denk ik: wat zijn jullie triest want heb je wel enig idee hoe het komt?!! En dat alles maakt het voor mij zwaar en zorgen ervoor dat de dagen soms een gevecht zijn!!
woensdag 6 augustus 2008 om 23:02
woensdag 6 augustus 2008 om 23:10
woensdag 6 augustus 2008 om 23:12
Lief meisje,
Even een korte reactie, want je post grijpt mij erg aan....
Ik heb ook altijd (oa van mijn vader) te horen gekregen dat ik te dik ben....Ook toen ik nog niet dik was. Ben toen echt heel dik geweest (ik had WEL overgewicht) en veel mensen hebben mij in die periode het idee gegeven dat ik minder waard was omdat ik dik was...Op een gegeven moment was ik het zat, ik wilde gelukkig zijn en ben toen 50 kilo afgevallen...Ik ben daar echter volledig in doorgeslagen en heb nu dus idd een eetstoornis (vind het nog steeds moeilijk om dat kut a-woord uit te spreken...).....
Ik schrijf dit maar weet eigenlijk niet wat ik met deze reactie wil zeggen...Ja eigenlijk dat ik nu niet dik meer ben maar nog steeds niet gelukkig...Geluk zit niet in de buitenkant....
Buiten het feit dat je met jouw lengte en gewicht echt niet dik bent, wil ik toch zeggen dat je blij moet zijn met wie je bent, hoe je eruit ziet etc....Laat je niks aanpraten!! Dit klinkt hypocriet uit mijn mond, maar ik meen het wel, zorg alsjeblieft dat je niet doorslaat tot een moment waarop je je onzekerheden niet meer kunt relativeren zoals ik.(en vele meiden met mij)....Veel sterkte!!
xxx
Even een korte reactie, want je post grijpt mij erg aan....
Ik heb ook altijd (oa van mijn vader) te horen gekregen dat ik te dik ben....Ook toen ik nog niet dik was. Ben toen echt heel dik geweest (ik had WEL overgewicht) en veel mensen hebben mij in die periode het idee gegeven dat ik minder waard was omdat ik dik was...Op een gegeven moment was ik het zat, ik wilde gelukkig zijn en ben toen 50 kilo afgevallen...Ik ben daar echter volledig in doorgeslagen en heb nu dus idd een eetstoornis (vind het nog steeds moeilijk om dat kut a-woord uit te spreken...).....
Ik schrijf dit maar weet eigenlijk niet wat ik met deze reactie wil zeggen...Ja eigenlijk dat ik nu niet dik meer ben maar nog steeds niet gelukkig...Geluk zit niet in de buitenkant....
Buiten het feit dat je met jouw lengte en gewicht echt niet dik bent, wil ik toch zeggen dat je blij moet zijn met wie je bent, hoe je eruit ziet etc....Laat je niks aanpraten!! Dit klinkt hypocriet uit mijn mond, maar ik meen het wel, zorg alsjeblieft dat je niet doorslaat tot een moment waarop je je onzekerheden niet meer kunt relativeren zoals ik.(en vele meiden met mij)....Veel sterkte!!
xxx
donderdag 7 augustus 2008 om 00:29
Och meisje toch,
Als jezelf al zo stoeit met eten,gewicht zelfwaardering is deze houding en uitspraken wel het laatste wat je kan gebruiken.
Echt niet okè dus.
Kan je er niet nog eens rustig over praten?
Vertellen wat het met je doet gevoelsmatig maar zeker ook wat de consequentie is van hun uitspraken.
Misschien begrijpen ze het niet,maar kunnen ze wel uit respect ermee ophouden.
Zo niet,dan zou ik afstand nemen.
Verder ben je echt niet dik!
Maar je hebt wel een eetstoornis.
Knap dat je al gestopt bent met laxeertabletten (begin er nooit meer aan!)
Braken is echt niet okè en killing vooor je gezondheid.
Heb je prof. hulp/therapie?
Dat is wel echt nodig meisje want hier kom je vrijwel niet op eigen houtje vanaf.
Verder lijkt het mij ook belangrijk dat je tevreden leert worden met jezelf.
Ik heb zelf al een enorme tijd een eetstoornis.
Dik of dun,meer of minder wegen, je wordt er niet gelukkiger van en je zult nooit tevreden zijn over jezelf door een gewicht.
Het zit namelijk in jouw koppie,dat moet veranderen.
sterkte meid!
(stop alsjeblieft met braken, het laat meer sporen na dan jezelf inschat. Bovendien werkt het verslavend en dan ben je nog verder van huis.)
Als jezelf al zo stoeit met eten,gewicht zelfwaardering is deze houding en uitspraken wel het laatste wat je kan gebruiken.
Echt niet okè dus.
Kan je er niet nog eens rustig over praten?
Vertellen wat het met je doet gevoelsmatig maar zeker ook wat de consequentie is van hun uitspraken.
Misschien begrijpen ze het niet,maar kunnen ze wel uit respect ermee ophouden.
Zo niet,dan zou ik afstand nemen.
Verder ben je echt niet dik!
Maar je hebt wel een eetstoornis.
Knap dat je al gestopt bent met laxeertabletten (begin er nooit meer aan!)
Braken is echt niet okè en killing vooor je gezondheid.
Heb je prof. hulp/therapie?
Dat is wel echt nodig meisje want hier kom je vrijwel niet op eigen houtje vanaf.
Verder lijkt het mij ook belangrijk dat je tevreden leert worden met jezelf.
Ik heb zelf al een enorme tijd een eetstoornis.
Dik of dun,meer of minder wegen, je wordt er niet gelukkiger van en je zult nooit tevreden zijn over jezelf door een gewicht.
Het zit namelijk in jouw koppie,dat moet veranderen.
sterkte meid!
(stop alsjeblieft met braken, het laat meer sporen na dan jezelf inschat. Bovendien werkt het verslavend en dan ben je nog verder van huis.)
donderdag 7 augustus 2008 om 00:35
Lieve meid, het probleem LIGT NIET BIJ JOU. Niet bij je persoon en ook niet bij je gewicht. Het zijn je ouders die compleet idioot en achterlijk reageren. Heel respectloos. Vergeet dat gewicht en ga ervoor zorgen dat je jezelf mooi en leuk gaat vinden, en dat is heel moeilijk als je zulke ouders hebt. Zoek hulp bij een goede therapeut. Pas als je lekker in je vel zit dan kan je eventueel met je gewicht aan de slag, tenminste als je dan nog steeds vindt dat je te dik bent.
donderdag 7 augustus 2008 om 00:54
Meis, je bent NIET te dik!!!
Geen wonder dat je denkt dat je lage zelfbeeld met je ouders te maken heeft, ze boren je namelijk compleet en volledig onterecht de grond in! Hebben ze wel door wat ze veroorzaken? Wanneer zijn ze tevreden.., als jij met je eetstoornis in het ziekenhuis belandt?
Ik hoop dat de reacties hier (en inderdaad misschien professionele hulp) je helpen sterk te zijn en je ouders duidelijk te laten weten dat ze een kronkel in hun hoofd hebben (zie bmi e.d.), dat ze onwaarheden verkondigen en dat ze daarmee hun psychische macht over jouw misbruiken door jou een negatief zelfbeeld en een eetstoornis aan te praten! En dat ze daarmee onmiddelijk op moeten houden. Met vreemdelingen die negatieve opmerkingen maken heb je niks van doen, waarschijnlijk voelen die instinctief aan dat je al onzeker over jezelf bent en proberen ze hun eigen ego op te krikken ten koste van jou. Ik weet bijna zeker dat als jij beter in je vel zou zitten en een minder onzeker over jezelf zou zijn (en dat ook zou uitstralen, want dat gaat automatisch), het niet eens in hen op zou komen om een opmerking te maken.
En trouwens, ook al was je echt te dik, dan nog zouden je ouders je moeten steunen en op z'n minst rekening moeten houden met jouw gevoelens.
Pfff, ik word er helemaal boos van!!
Geen wonder dat je denkt dat je lage zelfbeeld met je ouders te maken heeft, ze boren je namelijk compleet en volledig onterecht de grond in! Hebben ze wel door wat ze veroorzaken? Wanneer zijn ze tevreden.., als jij met je eetstoornis in het ziekenhuis belandt?
Ik hoop dat de reacties hier (en inderdaad misschien professionele hulp) je helpen sterk te zijn en je ouders duidelijk te laten weten dat ze een kronkel in hun hoofd hebben (zie bmi e.d.), dat ze onwaarheden verkondigen en dat ze daarmee hun psychische macht over jouw misbruiken door jou een negatief zelfbeeld en een eetstoornis aan te praten! En dat ze daarmee onmiddelijk op moeten houden. Met vreemdelingen die negatieve opmerkingen maken heb je niks van doen, waarschijnlijk voelen die instinctief aan dat je al onzeker over jezelf bent en proberen ze hun eigen ego op te krikken ten koste van jou. Ik weet bijna zeker dat als jij beter in je vel zou zitten en een minder onzeker over jezelf zou zijn (en dat ook zou uitstralen, want dat gaat automatisch), het niet eens in hen op zou komen om een opmerking te maken.
En trouwens, ook al was je echt te dik, dan nog zouden je ouders je moeten steunen en op z'n minst rekening moeten houden met jouw gevoelens.
Pfff, ik word er helemaal boos van!!
anoniem_35255 wijzigde dit bericht op 07-08-2008 00:58
Reden: beter gelezen
Reden: beter gelezen
% gewijzigd
donderdag 7 augustus 2008 om 00:59
Wat kunnen sommige ouders toch meedogenloos zijn. Mijn moeder was en is net zo, ik heb er ook een eetstoornis aan overgehouden helaas. Ik ben nu gelukkig met mijzelf maar dat gevecht heeft lang geduurd en ik denk dat ik het nooit helemaal kwijt zal raken.
Ach meisje, wat vind ik het erg voor je. Ik gun niemand zulk verdriet en zoveel zelfhaat, notabene door je eigen ouders.
Ach meisje, wat vind ik het erg voor je. Ik gun niemand zulk verdriet en zoveel zelfhaat, notabene door je eigen ouders.
donderdag 7 augustus 2008 om 08:53
Jemig, zit jij ff in een kutsituatie. Wat naar voor je!
Ik kan je ouders af gaan katten, maar daar heb je niet zoveel aan. Het zijn en blijven je ouders en je houdt van hen en zij van jou. Al doen ze je nog zoveel pijn.
Afstand nemen is goed, maar daar los jij je problemen niet mee op.
Want je ouders zijn maar een deel van je probleem, je hebt een verleden met eetstoornissen, bent goed ziek geweest begrijp ik, je bent onzeker en je braakt.
Ga alsjeblieft naar een goede psycholoog, eentje die gespecialiseerd is in eetstoornissen.
Sterkte ermee
Ik kan je ouders af gaan katten, maar daar heb je niet zoveel aan. Het zijn en blijven je ouders en je houdt van hen en zij van jou. Al doen ze je nog zoveel pijn.
Afstand nemen is goed, maar daar los jij je problemen niet mee op.
Want je ouders zijn maar een deel van je probleem, je hebt een verleden met eetstoornissen, bent goed ziek geweest begrijp ik, je bent onzeker en je braakt.
Ga alsjeblieft naar een goede psycholoog, eentje die gespecialiseerd is in eetstoornissen.
Sterkte ermee
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 7 augustus 2008 om 09:17
Ik weet wat je bedoeld. Mijn moeder kan ook altijd van die steken onder water geven, gevolg: ik vind en voel mezelf altijd dik (terwijl ik slank ben), wat ook weer doorspeelt in een relatie met een man.
Als ik op een verjaardag een borreltje of een beetje fris wil, zegt mijn oom (is ook zo'n eikel) dat ik beter een glaasje water kan nemen. En als ik thuis een koekje pak krijg je al de opmerking dat je dat beter niet kan doen...
Ik ben sinds 1,5 16 kilo afgevallen, maar die eikel van een oom van me, die heeft nog nooit gezegd dat ik ben afgevallen en kan alleen commentaar leveren. Vreselijk zulke mensen!
Nou gewoon proberen boven te blijven staan!
Mijn dieet: 's morgens een bak yoghurt, 'smiddags 4 of 6 craqots met mager beleg en 's avonds gewoon eten. Tussendoor kan je een sultana of fruit nemen...
Dit neem doe ik nu al 1,5 jaar, en blijf op een stabiel gewicht terwijl ik toch regelmatig een beetje snoep.
Maar even voor alle duidelijkheid: Je bent echt niet dik!!!!
Als ik op een verjaardag een borreltje of een beetje fris wil, zegt mijn oom (is ook zo'n eikel) dat ik beter een glaasje water kan nemen. En als ik thuis een koekje pak krijg je al de opmerking dat je dat beter niet kan doen...
Ik ben sinds 1,5 16 kilo afgevallen, maar die eikel van een oom van me, die heeft nog nooit gezegd dat ik ben afgevallen en kan alleen commentaar leveren. Vreselijk zulke mensen!
Nou gewoon proberen boven te blijven staan!
Mijn dieet: 's morgens een bak yoghurt, 'smiddags 4 of 6 craqots met mager beleg en 's avonds gewoon eten. Tussendoor kan je een sultana of fruit nemen...
Dit neem doe ik nu al 1,5 jaar, en blijf op een stabiel gewicht terwijl ik toch regelmatig een beetje snoep.
Maar even voor alle duidelijkheid: Je bent echt niet dik!!!!
