Overig
alle pijlers
1 kind voelt compleet maar toch blijft het knagen....
zondag 14 juli 2019 om 09:37
Wij hebben 1 kindje van 2 jaar en we zijn heel gelukkig! Het voelt compleet en goed zo aan de ene kant en toch blijft het vraagstuk van een tweede knagen... Heel irritant. Waarom kan ik niet met volle zekerheid zeggen dat het goed is zo? Ik hou achterlijk veel van ons kindje en vraag me af of ik ooit zoveel van een ander kindje kan houden... En of nog een kindje een positieve aanvulling zou zijn op ons gezin... Het is nu zo gezellig. Wordt het nog gezelliger of juist niet? Het traject om ons kindje te krijgen was moeilijk, de zwangerschap ook, de bevalling ook, de kraamtijd ook en het eerste levensjaar ook. Eigenlijk zat alles tegen. Mijn man en ik zijn heel bang voor een gehandicapt kindje als we het nog eens proberen. Het lijkt ons ook mooi om ons tweede kindje te adopteren. Ook hierover zijn we nog niet zeker.
Ben benieuwd naar jullie ideeën, meningen, inzichten over onze situatie. Wees lief alsjeblieft
Ben benieuwd naar jullie ideeën, meningen, inzichten over onze situatie. Wees lief alsjeblieft
zondag 14 juli 2019 om 09:44
'knagen' klinkt niet als iets wat uit een diep verlangen voortkomt. Eerder uit een soort angst om ooit spijt te krijgen.
Je bent blij met zijn drieen, je weet dat het nooit vanzelf zal gaan (zwangerschap). Adoptie is een optie maar het is niet altijd makkelijk, sommige kinderen hebben heftige dingen meegemaakt.
Geniet nu gewoon lekker met zijn drieën.
Je bent blij met zijn drieen, je weet dat het nooit vanzelf zal gaan (zwangerschap). Adoptie is een optie maar het is niet altijd makkelijk, sommige kinderen hebben heftige dingen meegemaakt.
Geniet nu gewoon lekker met zijn drieën.
Je kunt méér.
zondag 14 juli 2019 om 09:48
Waarom zou je dat je kind aan doen? Of je gezin, de gezinsdynamiek verandert dan als er twee zijn die elkaar de hele tijd opjutten. Adoptie nog erger, die hebben meestal hechtingsproblematiek en je volgens mij is het anno nu ook heel moeilijk om aan een westers gezond kind te kunnen komen.
Ik vond het opgroeien in een gezin wat uit vader-moeder-kind bestond erg fijn.
Ik vond het opgroeien in een gezin wat uit vader-moeder-kind bestond erg fijn.
zondag 14 juli 2019 om 09:49
Ik weet niet waarom maar het is een diepgewortelde angst bij ons beide. Ons kindje heeft een kleine fysieke afweiking waar je verder een heel gewoon en gelukkig leven mee kan leiden. Dit is voor ons kind en voor ons geen enkele issue maar we hebben het gevoel dat we geluk hebben gehad dat het 'alleen' maar dit is....
zondag 14 juli 2019 om 09:49
Besef wel dat adopteren steeds lastiger wordt en dat veel geadopteerde kinderen problemen hebben. Het is meestal niet zo romantisch als het lijkt 
Bovendien is de kans dat je een gezond kindje kan adopteren steeds kleiner.
Zelf stond ik ook ooit op zo’n punt maar dan bij een ander aantal kinderen.
Mijn hoofd wist dat het goed was en had er echt vrede mee. Mijn hart moest er alleen ook nog vrede mee hebben. We verkochten alle babyspullen en op het moment dat iemand het laatste item, de maxi-cosi, kwam ophalen bedacht ik met een schok dat ik al even niet ongesteld was geweest. En ja hoor, zwanger.
Maar na deze zwangerschap voelde het zowel in mijn hoofd als in mijn hart goed.
Wil niet zeggen dat het voor jullie ook zo is natuurlijk. Als die zwangerschap er niet tussendoor fietste was het ook goed geweest, dat weet ik zeker namelijk.
Bovendien is de kans dat je een gezond kindje kan adopteren steeds kleiner.
Zelf stond ik ook ooit op zo’n punt maar dan bij een ander aantal kinderen.
Mijn hoofd wist dat het goed was en had er echt vrede mee. Mijn hart moest er alleen ook nog vrede mee hebben. We verkochten alle babyspullen en op het moment dat iemand het laatste item, de maxi-cosi, kwam ophalen bedacht ik met een schok dat ik al even niet ongesteld was geweest. En ja hoor, zwanger.
Maar na deze zwangerschap voelde het zowel in mijn hoofd als in mijn hart goed.
Wil niet zeggen dat het voor jullie ook zo is natuurlijk. Als die zwangerschap er niet tussendoor fietste was het ook goed geweest, dat weet ik zeker namelijk.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 14 juli 2019 om 09:50
Dat is heel fijn om te horen.Timetraveler schreef: ↑14-07-2019 09:40Dit kunnen jullie alleen zelf beslissen. Maar laat je in ieder geval nooit aanpraten dat het zielig is; ik ben enig kind en er is echt niks zieligs aan mij. En dat is er ook nooit geweest.
zondag 14 juli 2019 om 09:52
Wauw wat een bijzondere manier om er naar te kijken. Bedankt voor dit inzicht en fijn dat je het zelf zo positief vondredbulletje schreef: ↑14-07-2019 09:48Waarom zou je dat je kind aan doen? Of je gezin, de gezinsdynamiek verandert dan als er twee zijn die elkaar de hele tijd opjutten. Adoptie nog erger, die hebben meestal hechtingsproblematiek en je volgens mij is het anno nu ook heel moeilijk om aan een westers gezond kind te kunnen komen.
Ik vond het opgroeien in een gezin wat uit vader-moeder-kind bestond erg fijn.
zondag 14 juli 2019 om 09:54
Inderdaad daar zit ik ook mee. Ik weet hoe een verlangen voelt. Ik verlangde ontzettend naar ons kindje! Waarom kan het geknaagd niet ophouden?Moon-Alisa schreef: ↑14-07-2019 09:44'knagen' klinkt niet als iets wat uit een diep verlangen voortkomt. Eerder uit een soort angst om ooit spijt te krijgen.
zondag 14 juli 2019 om 09:58
Bij adopteren heb ik zeker geen romantisch beeld. Het lijkt me best zwaar eigenlijk.suzyqfive schreef: ↑14-07-2019 09:49Besef wel dat adopteren steeds lastiger wordt en dat veel geadopteerde kinderen problemen hebben. Het is meestal niet zo romantisch als het lijkt
Bovendien is de kans dat je een gezond kindje kan adopteren steeds kleiner.
Zelf stond ik ook ooit op zo’n punt maar dan bij een ander aantal kinderen.
Mijn hoofd wist dat het goed was en had er echt vrede mee. Mijn hart moest er alleen ook nog vrede mee hebben. We verkochten alle babyspullen en op het moment dat iemand het laatste item, de maxi-cosi, kwam ophalen bedacht ik met een schok dat ik al even niet ongesteld was geweest. En ja hoor, zwanger.
Maar na deze zwangerschap voelde het zowel in mijn hoofd als in mijn hart goed.
Wil niet zeggen dat het voor jullie ook zo is natuurlijk. Als die zwangerschap er niet tussendoor fietste was het ook goed geweest, dat weet ik zeker namelijk.
Bij 2 kinderen weet ik zeker dat ik daarna klaar zou zijn. Bij 1 durf ik dat (nog) niet te zeggen...
zondag 14 juli 2019 om 10:00
Als 1 kind krijgen al zoveel problemen gaf, zou ik niet voor een tweede gaan.
En waarom het zo knaagt? Geen idee. Onder invloed van hormonen kun je ook gekke dingen doen. Zo wilde ik in de eerste jaren na de bevalling een groot gezin. Nooit had ik dat verlangen en na verloop van tijd ging het ook weer weg.
Spreek met jezelf af dat je de wens parkeert tot je kind naar school gaat en denk er dan nog eens over na.
En waarom het zo knaagt? Geen idee. Onder invloed van hormonen kun je ook gekke dingen doen. Zo wilde ik in de eerste jaren na de bevalling een groot gezin. Nooit had ik dat verlangen en na verloop van tijd ging het ook weer weg.
Spreek met jezelf af dat je de wens parkeert tot je kind naar school gaat en denk er dan nog eens over na.
zondag 14 juli 2019 om 10:06
Of je van een tweede ook zo achterlijk veel kunt houden is een vraag die denk ik elke moeder wel heeft voor er een tweede komt. En het antwoord is toch echt meestal ja. Op de een of andere manier kan die liefde zich gemakkelijk verdubbelen. Dat zou me dus echt niet tegen laten houden.
Ons tweede kind is zeker een positieve aanvulling en het is ook echt nog gezelliger geworden.
Maar bij het bij één kind houden is ook niets mis.
Maar als ik jouw openingspost lees en de reacties erna, dan zou ik geen adoptie doen.
Ons tweede kind is zeker een positieve aanvulling en het is ook echt nog gezelliger geworden.
Maar bij het bij één kind houden is ook niets mis.
Maar als ik jouw openingspost lees en de reacties erna, dan zou ik geen adoptie doen.
zondag 14 juli 2019 om 10:07
En is het bij 1 kindje gebleven? Nooit spijt gehad? Goed idee van het parkeren van de wens-Darkside- schreef: ↑14-07-2019 10:00Als 1 kind krijgen al zoveel problemen gaf, zou ik niet voor een tweede gaan.
En waarom het zo knaagt? Geen idee. Onder invloed van hormonen kun je ook gekke dingen doen. Zo wilde ik in de eerste jaren na de bevalling een groot gezin. Nooit had ik dat verlangen en na verloop van tijd ging het ook weer weg.
Spreek met jezelf af dat je de wens parkeert tot je kind naar school gaat en denk er dan nog eens over na.
zondag 14 juli 2019 om 10:23
Adoptiekinderen uit het buitenland zijn vandaag de dag bijna allemaal special need kinderen. Dat gaat van hazelipje, klompvoet, een hand die mist enz.
Je moet een lange adem hebben en veel geld.
Maar ik snap dat het blijft knagen, 2 kinderen is toch gezelliger, en natuurlijk houd je van de 2e evenveel.
Je moet een lange adem hebben en veel geld.
Maar ik snap dat het blijft knagen, 2 kinderen is toch gezelliger, en natuurlijk houd je van de 2e evenveel.
ik geef mn bek ook maar een douw
zondag 14 juli 2019 om 10:34
Het voelt compleet en goed schrijf je.... geniet ervan 
Is het nodig om binnen korte termijn een beslissing te nemen, of kan je het een aantal jaren laten rusten en kijken hoe het dan voelt?
Zelf heb ik 1 kind, voor mij voelt dat nog steeds goed. Kind is inmiddels volwassen en is nog steeds blij dat er geen broers of zussen waren, alle aandacht alleen was erg fijn.
Is het nodig om binnen korte termijn een beslissing te nemen, of kan je het een aantal jaren laten rusten en kijken hoe het dan voelt?
Zelf heb ik 1 kind, voor mij voelt dat nog steeds goed. Kind is inmiddels volwassen en is nog steeds blij dat er geen broers of zussen waren, alle aandacht alleen was erg fijn.
zondag 14 juli 2019 om 10:50
.
Zet dat maar gelijk uit je hoofd. Als je geen gehandicapt kind wilt is adoptie geen reële optie. En je “hierover zijn we nog niet zeker” klinkt alsof je denkt dat adoptie gewoon een keuze is ipv een langdurig en ingewikkeld traject. (Dan ben ik nog niet eens begonnen over of het überhaupt wenselijk is om een kind uit zijn geboorteland weg te halen)
zondag 14 juli 2019 om 10:56
Madeliefjees schreef: ↑14-07-2019 10:23Adoptiekinderen uit het buitenland zijn vandaag de dag bijna allemaal special need kinderen. Dat gaat van hazelipje, klompvoet, een hand die mist enz.
Je moet een lange adem hebben en veel geld.
Maar ik snap dat het blijft knagen, 2 kinderen is toch gezelliger, en natuurlijk houd je van de 2e evenveel.
zondag 14 juli 2019 om 10:59
zondag 14 juli 2019 om 11:03
Nee hoor ik hoef nu niet te beslissen maar ik zou graag van het geknaag af zijn want dat ervaar ik als heel onzeker en vervelendCaramelfudge schreef: ↑14-07-2019 11:00Wat ik wil zeggen; je moet niet nú beslissen toch? (Tenzij je 40 bent)
zondag 14 juli 2019 om 11:05
Dat moet je maar net treffen. Voor 't zelfde geld verstoren ze juist de gezelligheid omdat ze elkaar de hele tijd opjutten.Madeliefjees schreef: ↑14-07-2019 10:23Adoptiekinderen uit het buitenland zijn vandaag de dag bijna allemaal special need kinderen. Dat gaat van hazelipje, klompvoet, een hand die mist enz.
Je moet een lange adem hebben en veel geld.
Maar ik snap dat het blijft knagen, 2 kinderen is toch gezelliger, en natuurlijk houd je van de 2e evenveel.
