Overig
alle pijlers
Aardige, sociale, attente acties van je medemens
woensdag 21 maart 2018 om 17:19
Ik ben eigenlijk best wel een misantroop, weinig vertrouwen in de mensheid, maar misschien juist wel daarom word ik altijd enorm blij van mensen die iets goeds of aardigs doen voor een ander.
Zoals bijvoorbeeld dit wat ik vandaag in de krant las (en waar op Actueel ook al een topic over is geopend
)
https://www.ad.nl/amersfoort/wie-gaf-es ... ~a139ef78/
Welke aardige gebaren zijn jou altijd bijgebleven?
Zoals bijvoorbeeld dit wat ik vandaag in de krant las (en waar op Actueel ook al een topic over is geopend
)https://www.ad.nl/amersfoort/wie-gaf-es ... ~a139ef78/
Welke aardige gebaren zijn jou altijd bijgebleven?
zondag 3 november 2019 om 16:12
Wasmachine kapot. Buurvrouw bood spontaan aan dat ik bij haar kon komen wassen. Handdoeken in haar wasmachine gedaan. Buuf kwam ze later gedroogd en gevouwen bij me langsbrengen.
Toen ik er doorheen zat, kreeg ik van een lieve winkelmedewerkster een mini-wierook.
Op weg naar sollicitatiegesprek. Door vertraging van trein had ik de bus naar bedrijf X gemist. Ik kreeg een lift van iemand.
Een andere keer ook een lift gekregen op weg naar het station.
Toen ik mijn sjaal had laten hangen in de trein, kwam een andere reiziger me achterna.
Ik heb wel eens met een gehandicapt familielid gereisd. We kregen spontane hulp van medepassagiers en van lieve treinconducteurs.
'Vroeger' ging ik wel eens naar een vriend in een dorp waar één of twee keer per uur een bus naartoe ging. Als je die bus had gemist, kon je net zo goed gaan lopen. Toen ik daar liep, kreeg ik een lift aangeboden. Iedereen in dat dorp kende elkaar. "O, je gaat naar Foekema? Dat is mijn achterbuurman."
En hier op het VIVA-forum heb ik regelmatig goede tips gekregen. Bijvoorbeeld hoe ik mijn flesje ahornsiroop/maple sirup (met muurvaste dop door versuikerde siroop) weer open kon krijgen. Vandaag lekker een marinade gemaakt met ahornsiroop erin.
Ik heb mijn best gedaan met positiviteit.
Verder nog aardige verhalen?
Toen ik er doorheen zat, kreeg ik van een lieve winkelmedewerkster een mini-wierook.
Op weg naar sollicitatiegesprek. Door vertraging van trein had ik de bus naar bedrijf X gemist. Ik kreeg een lift van iemand.
Een andere keer ook een lift gekregen op weg naar het station.
Toen ik mijn sjaal had laten hangen in de trein, kwam een andere reiziger me achterna.
Ik heb wel eens met een gehandicapt familielid gereisd. We kregen spontane hulp van medepassagiers en van lieve treinconducteurs.
'Vroeger' ging ik wel eens naar een vriend in een dorp waar één of twee keer per uur een bus naartoe ging. Als je die bus had gemist, kon je net zo goed gaan lopen. Toen ik daar liep, kreeg ik een lift aangeboden. Iedereen in dat dorp kende elkaar. "O, je gaat naar Foekema? Dat is mijn achterbuurman."
En hier op het VIVA-forum heb ik regelmatig goede tips gekregen. Bijvoorbeeld hoe ik mijn flesje ahornsiroop/maple sirup (met muurvaste dop door versuikerde siroop) weer open kon krijgen. Vandaag lekker een marinade gemaakt met ahornsiroop erin.
Ik heb mijn best gedaan met positiviteit.
Verder nog aardige verhalen?
zondag 3 november 2019 om 16:14
Iemand die vroeg of ze me moest helpen de rolstoel van mijn moeder achterin de auto te zetten. 
In de Ikea een mevrouw die helemaal mee liep naar de auto, toen we iets meer spullen dan gedacht hadden en ik mijn moeder moest duwen in de rolstoel. Ik zei tegen m’n moeder dat ik zo snel mogelijk heen en weer zou lopen en haar dan weer ophalen. Dat hoorde deze mevrouw en liep mee. Uiteindelijk bleek haar auto ook naast die van ons te staan heel toevallig, maar hoe lief!
In de Ikea een mevrouw die helemaal mee liep naar de auto, toen we iets meer spullen dan gedacht hadden en ik mijn moeder moest duwen in de rolstoel. Ik zei tegen m’n moeder dat ik zo snel mogelijk heen en weer zou lopen en haar dan weer ophalen. Dat hoorde deze mevrouw en liep mee. Uiteindelijk bleek haar auto ook naast die van ons te staan heel toevallig, maar hoe lief!
zondag 3 november 2019 om 16:20
Bij de Ikea, veel meer gekocht dan in de auto paste. Het regende. We waren moe en alles was zwaar. Een jong stel bood aan om ons te helpen. Het ging allemaal nooit in onze auto passen. Dus besloten we dat ik (in de regen) bij de rest van de spullen zou blijven en dat mijn partner op en neer zou rijden met de eerste lading. Dit lieve stel bood direct aan om al onze spullen in hun busje te laden en achter ons aan naar ons huis te rijden.
zondag 3 november 2019 om 16:31
Toen ik een jaar of zestien was zou ik met een groep uit kamperen, en ik had echt heel veel kampeerspullen meegesleept de trein in (ook voor anderen). Op het aankomststation zou iemand me ophalen om me te helpen sjouwen, maar dat ging mis, en er was echt geen kijk op dat ik al die rommel in mijn eentje naar de andere kant van de stad kon slepen. Ik ging dan ook letterlijk bij de pakken neerzitten, om te bedenken wat ik dan in vredesnaam maar achter zou laten, toen een mevrouw haar auto tot stilstand bracht bij mij en mijn pakken en vroeg of ze me kon helpen. Samen hebben we al mijn bagage in haar auto gepropt, ik kon er zelf niet eens meer bij, en toen ik heerlijk licht wandelend op de plaats van bestemming aankwam stonden al mijn kampeerspullen keurig op me te wachten 
De mevrouw zelf was al weer verdwenen, dus ik heb haar nooit naar behoren kunnen bedanken.
De mevrouw zelf was al weer verdwenen, dus ik heb haar nooit naar behoren kunnen bedanken.
zondag 3 november 2019 om 16:37
Ik was in Amerika en kwam savonds heel laat aan (transfer gemist) in een vreemde stad en liep met m'n koffer over straat mijn hostel te zoeken en toen kwam er een jongeman die op straat leefde en hij stond erop me helemaal naar mijn hostel te brengen en weigerde geld aan te nemen, dat vond ik zo lief.
zondag 3 november 2019 om 16:39
zondag 3 november 2019 om 16:55
Ik ging met een collega naar een congres ergens in de buurt van Utrecht. Vanaf het station moesten we met een bus naar het congrescentrum. Echter bij de aankomstbushalte was er alleen een stoep die de verkeerde kant op ging, juist weg uit de richting van het congrescentrum. Toen zijn we door de berm langs een provinciale weg met allerlei kruisingen en rotondes naar het dichts bijzijnde tankstation gelopen om daar de weg naar het congrescentrum te vragen. Een man die daar koffie stond te drinken, bood spontaan aan om ons met zijn auto wel even af te zetten, lopend konden we daar helemaal niet komen. We waren blijkbaar niet de eersten die de verkeerde bus kozen om bij dit congrescentrum te komen.
Mijn man gaat wel vaker een heel eind fietsen, vaak langs de Maas. Daarvoor moet hij eerst een stuk met auto rijden naar het startpunt van een route. Een keer kwam hij na een fietstocht van tientallen kilometers bij het fietsveer aan en ontdekte dat zijn portemonnee nog in de auto lag en hij dus geen geld had om de maas over te steken. Een vrouw die daar met haar hond liep, gaf hem zo een paar euro voor de veerpont. Man zei tegen haar dat als hij weer eens in de buurt zou fietsen, hij haar terug zou betalen. Een paar maanden later is hij haar stomtoevallig tijdens een fietstocht weer tegengekomen en heeft haar terug kunnen betalen.
Mijn man gaat wel vaker een heel eind fietsen, vaak langs de Maas. Daarvoor moet hij eerst een stuk met auto rijden naar het startpunt van een route. Een keer kwam hij na een fietstocht van tientallen kilometers bij het fietsveer aan en ontdekte dat zijn portemonnee nog in de auto lag en hij dus geen geld had om de maas over te steken. Een vrouw die daar met haar hond liep, gaf hem zo een paar euro voor de veerpont. Man zei tegen haar dat als hij weer eens in de buurt zou fietsen, hij haar terug zou betalen. Een paar maanden later is hij haar stomtoevallig tijdens een fietstocht weer tegengekomen en heeft haar terug kunnen betalen.
zondag 3 november 2019 om 19:03
Ik zat dit topic door te lezen, heerlijk en extra ontroerend door de zwangerschapshormonen, krijg ik een appje van mijn moeder:
Bekenden van hen willen ons graag hun commode en kinderwagen geven. Voor niets, gewoon omdat ze blij voor ons zijn dat het na zoveel jaar en tegenslagen gelukt is. Klein detail: deze mensen hebben ons zelfs nooit ontmoet! Ze leven gewoon mee met wat mijn moeder de afgelopen jaren verteld heeft.
Ik vind het heel bijzonder en echt heel lief. Ik ga eerst nog proberen of ze er toch iets voor willen hebben, maar anders gaat er een goed boeket+bon die kant uit. Wat mensen zomaar voor anderen doen! En zo toevallig dat dit gebeurt terwijl ik tot over mijn oren in dit topic zit.
Bekenden van hen willen ons graag hun commode en kinderwagen geven. Voor niets, gewoon omdat ze blij voor ons zijn dat het na zoveel jaar en tegenslagen gelukt is. Klein detail: deze mensen hebben ons zelfs nooit ontmoet! Ze leven gewoon mee met wat mijn moeder de afgelopen jaren verteld heeft.
Ik vind het heel bijzonder en echt heel lief. Ik ga eerst nog proberen of ze er toch iets voor willen hebben, maar anders gaat er een goed boeket+bon die kant uit. Wat mensen zomaar voor anderen doen!
En zo toevallig dat dit gebeurt terwijl ik tot over mijn oren in dit topic zit.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
zondag 3 november 2019 om 20:36
Een paar recente acties:
3 weken geleden kreeg ik halverwege de week te horen dat mijn oudste dochter per die maandag daarop een plek bij een gastouder kreeg. Hier in Duitsland is het normaal dat het kind heel langzaam gaat wennen. Eerst een week lang een uur met een ouder erbij, dan een uur zonder de ouder, dan 2 uur zonder de ouder enzovoort. De gastouder gaf aan dat ik mijn jongste dochter absoluut niet mee mocht nemen die eerste week. Mijn man en moeder konden op zo’n korte termijn geen vrij meer nemen en een andere oppas hebben we hier niet. Uiteindelijk is mijn oma (75) 6 uur met de trein deze kant op gekomen om 5 dagen lang 1 uur per dag op onze jongste op te passen. Na die 5 dagen ook weer 6 uur terug met de trein. Aan het einde van de week op vrijdag kregen we te horen dat de jongste ook vanaf de maandag daarop een plekje kreeg dus afgelopen week begon het hele riedeltje weer opnieuw.
Mijn gezondheid laat ernstig te wensen over. Ik heb een bingokaart vol met auto-immuun ziektes en mijn hart en nieren functioneren niet zoals het hoort. Op het moment gaat het niet zo goed met me en er komt veel hulp uit onverwachte hoek. Mijn buurvrouw die me ziet worstelen met een zware vuilniszak die naar beneden moet die ze even voor me meeneemt. De conciërge in ons appartementencomplex die standaard mijn pakketten aanneemt zodat ik ze op kan halen wanneer het mij uitkomt en ik niet wakker word van de deurbel mocht ik liggen te slapen.
En niet te vergeten de werkgever van mijn man die hem gewoon thuis laat werken op de dagen dat ik niet voor- of achteruit kan terwijl thuiswerken eigenlijk niet de bedoeling is.
3 weken geleden kreeg ik halverwege de week te horen dat mijn oudste dochter per die maandag daarop een plek bij een gastouder kreeg. Hier in Duitsland is het normaal dat het kind heel langzaam gaat wennen. Eerst een week lang een uur met een ouder erbij, dan een uur zonder de ouder, dan 2 uur zonder de ouder enzovoort. De gastouder gaf aan dat ik mijn jongste dochter absoluut niet mee mocht nemen die eerste week. Mijn man en moeder konden op zo’n korte termijn geen vrij meer nemen en een andere oppas hebben we hier niet. Uiteindelijk is mijn oma (75) 6 uur met de trein deze kant op gekomen om 5 dagen lang 1 uur per dag op onze jongste op te passen. Na die 5 dagen ook weer 6 uur terug met de trein. Aan het einde van de week op vrijdag kregen we te horen dat de jongste ook vanaf de maandag daarop een plekje kreeg dus afgelopen week begon het hele riedeltje weer opnieuw.
Mijn gezondheid laat ernstig te wensen over. Ik heb een bingokaart vol met auto-immuun ziektes en mijn hart en nieren functioneren niet zoals het hoort. Op het moment gaat het niet zo goed met me en er komt veel hulp uit onverwachte hoek. Mijn buurvrouw die me ziet worstelen met een zware vuilniszak die naar beneden moet die ze even voor me meeneemt. De conciërge in ons appartementencomplex die standaard mijn pakketten aanneemt zodat ik ze op kan halen wanneer het mij uitkomt en ik niet wakker word van de deurbel mocht ik liggen te slapen.
En niet te vergeten de werkgever van mijn man die hem gewoon thuis laat werken op de dagen dat ik niet voor- of achteruit kan terwijl thuiswerken eigenlijk niet de bedoeling is.
"Nee" is ook een antwoord.
maandag 4 november 2019 om 22:24
Jaren geleden: ging met trein en bus naar een café. 's Avonds zou de bus niet meer rijden dus ik vroeg op het station tot hoe laat de treintaxi reed. Tot en met de laatste (nacht)trein dus ik was gerustgesteld. Bel ik 's avonds vanuit het café naar de treintaxi blijkt het café buiten de treintaxiregio te zijn. Raakte aan de praat met bezoekers of een gewone taxichauffeur dan met mij via een pinapparaat zou willen rijden ofzo. Kwam de café eigenaar me zomaar even 50 euro toestoppen.
Volgende dag gelijk terug-overgemaakt en ga ze binnenkort weer eens ontmoeten
Tijdje geleden met meerdere treinen totaal zo'n 10 uur aan het reizen geweest. Hotel zat ergens op loopafstand van mijn eindstation, maar kon me zo 123 niet goed oriënteren (Engels stadje en ik verwar sowieso links-rechts heel makkelijk). Blijkbaar zag ik er nogal vermoeid uit want iemand vroeg of het wel goed ging en ging een taxi voor me zoeken, ook toen ik zei dat ik nog geen ponden had gepind. Van de tien pond hield ik ruim over, moet nog eens naar het stadje terug op zoek naar die meneer...
Heb wel een pay it forward kunnen doen toen ik hoorde dat iemand een broodje had gekregen met een ingrediënt waar hij allergisch voor was. Zwaaide nog naar me toen we elkaar later die middag ergens voorbij liepen.
Laatste voorstelling van een theatertour, signeersessie achteraf. Twee tourgidsjes voor een tientje. Ik had geen vijfje dus kreeg er twee ipv wisselgeld. Heb er eentje direct weggegeven aan iemand die alleen de gids wilde zonder handtekeningen.
Volgende dag gelijk terug-overgemaakt en ga ze binnenkort weer eens ontmoeten
Tijdje geleden met meerdere treinen totaal zo'n 10 uur aan het reizen geweest. Hotel zat ergens op loopafstand van mijn eindstation, maar kon me zo 123 niet goed oriënteren (Engels stadje en ik verwar sowieso links-rechts heel makkelijk). Blijkbaar zag ik er nogal vermoeid uit want iemand vroeg of het wel goed ging en ging een taxi voor me zoeken, ook toen ik zei dat ik nog geen ponden had gepind. Van de tien pond hield ik ruim over, moet nog eens naar het stadje terug op zoek naar die meneer...
Heb wel een pay it forward kunnen doen toen ik hoorde dat iemand een broodje had gekregen met een ingrediënt waar hij allergisch voor was. Zwaaide nog naar me toen we elkaar later die middag ergens voorbij liepen.Laatste voorstelling van een theatertour, signeersessie achteraf. Twee tourgidsjes voor een tientje. Ik had geen vijfje dus kreeg er twee ipv wisselgeld. Heb er eentje direct weggegeven aan iemand die alleen de gids wilde zonder handtekeningen.
maandag 4 november 2019 om 22:53
Ik woon hier nog niet zo lang en één van de mannen in mijn flatgebouw is een beetje excentriek en stinkt een beetje naar alcohol en zo, ik had zoiets van vriendelijk doen maar beetje afstand houden. Maar die man zet elke week voor mij mijn vuilnisbak binnen als ze de bakken geleegd hebben. Omdat ik moet werken.
zondag 24 november 2019 om 23:38
Paar weken geleden waren wij helaas in het dieren ziekenhuis voor onze hond die op sterven lag. Naast ons was een oude mevrouw aan het vertellen dat zij zo bang was om terug naar haar auto te lopen want ze was lastig gevallen door vervelende Turkse jongens. Mijn vriend (Turkse komaf;) bood aan haar naar de auto te lopen en ze heeft de hele weg over de Turkse jongens gehad en moslim jongeren die ze zo storend vond. Mijn vriend heeft haar vriendelijk geholpen zonder een woord te zeggen. Hij snapte dat ze alleen maar bang was. Erg lief
Als je naar fouten zoekt, gebruik dan een spiegel en geen verrekijker
woensdag 27 november 2019 om 02:09
Ik werk als centraliste bij de Dierenambulance en er was een hamstertje opgehaald die mensen hadden gevonden in hun tuin, een heel tam beestje. Ik besloot die thuis op te vangen, ik kreeg een kooitje enzo mee. Een paar dagen later melden de eigenaren zich en ze wilden de hamster op komen halen. De hamster was van een meisje van 14, ze had haar slaapkamerdeur open laten staan en de hamster was weggelopen. Ze kwam hem bij mij ophalen met haar moeder. Ze waren heel lief, ik kreeg een doos Merci als bedankje en de moeder zei: fijn dat je zo'n goed hart voor dieren hebt. Zo lief.
woensdag 27 november 2019 om 08:27
Als je er voor open staat, dan kan je zoveel mooie initiatieven om je heen zien. Ik heb er een tijd geleden voor gekozen om meer te genieten van de kleine dingen, met een open blik te kijken, dankbaar te zijn voor wat ik heb, en hulp te accepteren (ook al vind ik dat moeilijk). Ik help anderen, op allerlei manieren, maar nu ik ervoor open sta krijg ik ook zoveel terug!
Wij hadden bijvoorbeeld nooit een puppy kunnen nemen zonder ondersteuning van buren en vrienden. Mijn buurvrouw (waar ik weinig contact mee had) past al meer dan een half jaar 1 dag in de week belangeloos op. Zo dankbaar voor!
Ik kan ook echt genieten van gesprekjes op straat. Normaal kapte ik dat meteen af onder het mom van “ik heb haast”. Twee weken geleden bijv werd ik door een nogal excentriek stelletje aangesproken. Vroeger was ik meteen doorgelopen, nu besloot ik toch even te luisteren. Wat bleek; de man had een gedicht geschreven voor zijn vriendin en die wilde hij voordragen aan mensen op straat. Was een mooi gedicht, kreeg er kippenvel van. Het was echt een momentje van verbinding, en het duurde misschien maar 5 minuten..
De happy activist deelt trouwens hele mooie voorbeelden. Krijg veel energie van zijn filmpjes, na alle misere in de media. Te volgen op linkedin.
Wij hadden bijvoorbeeld nooit een puppy kunnen nemen zonder ondersteuning van buren en vrienden. Mijn buurvrouw (waar ik weinig contact mee had) past al meer dan een half jaar 1 dag in de week belangeloos op. Zo dankbaar voor!
Ik kan ook echt genieten van gesprekjes op straat. Normaal kapte ik dat meteen af onder het mom van “ik heb haast”. Twee weken geleden bijv werd ik door een nogal excentriek stelletje aangesproken. Vroeger was ik meteen doorgelopen, nu besloot ik toch even te luisteren. Wat bleek; de man had een gedicht geschreven voor zijn vriendin en die wilde hij voordragen aan mensen op straat. Was een mooi gedicht, kreeg er kippenvel van. Het was echt een momentje van verbinding, en het duurde misschien maar 5 minuten..
De happy activist deelt trouwens hele mooie voorbeelden. Krijg veel energie van zijn filmpjes, na alle misere in de media. Te volgen op linkedin.
donderdag 28 november 2019 om 19:04
Zo'n mooi topic dit
Als student ging ik samen met mijn vriend met een busreis op wintersport en we moesten eerst met het ov op de vertreklocatie komen. Maar het was één van de winters met enorm veel sneeuw, dus toen wij naar de bushalte bij ons huis liepen, zagen we dat er geen bussen reden. Stress, want we kenden niemand daar met een auto, en het station was 8 km weg. Terwijl we daar beteuterd stonden, stopte er een auto. De man erin stond erop ons naar het station te brengen, dus wij al onze wintersportbagage in de auto gepropt, en glibberend naar het station. En de man moest niet eens die kant op, zo'n eind omrijden door dikke sneeuw, en onze wintersport gered
Als student ging ik samen met mijn vriend met een busreis op wintersport en we moesten eerst met het ov op de vertreklocatie komen. Maar het was één van de winters met enorm veel sneeuw, dus toen wij naar de bushalte bij ons huis liepen, zagen we dat er geen bussen reden. Stress, want we kenden niemand daar met een auto, en het station was 8 km weg. Terwijl we daar beteuterd stonden, stopte er een auto. De man erin stond erop ons naar het station te brengen, dus wij al onze wintersportbagage in de auto gepropt, en glibberend naar het station. En de man moest niet eens die kant op, zo'n eind omrijden door dikke sneeuw, en onze wintersport gered
vrijdag 29 november 2019 om 09:35
Dat was mijn ervaring ook als ik vroeger met de kinderwagen en het OV reisde. Zelden heb ik in mijn eentje de wagen in bus/trein getildKwebbeltje91 schreef: ↑28-11-2019 19:13Wauw stokbootje wat geweldig
Ik ging een tijdje geleden met iemand naar de Efteling die in een rolstoel zit. Ik stond er echt van te kijken hoeveel mensen ons hielpen om een deur open te houden, of de rolstoel over een hoge drempel te krijgen, fantastisch.
Een vriendin heeft vorige week erg slecht nieuws gekregen in het ziekenhuis en zat op een bankje buiten. Er kwam een vrouw naar haar toe die zei dat ze langsreed en omdat ze er zo verdrietig uitzag moest stoppen en omkeren om te vragen of ze kon helpen. Mijn vriendin waardeerde dat erg, hoewel ze op dat moment geen behoefte had te delen wat er aan de hand was.
Dat mensen omkijken naar elkaar, ook als ze elkaar niet kennen, ik vind het mooi.
vrijdag 29 november 2019 om 09:47
Toen mijn zusje was overleden, gingen een andere zus van me en ik naar een chique bloemenzaak om witte rozen te kopen voor in haar graf, van die hele grote. Toen de bloemenmevrouw hoorde waarvoor we ze kochten, mochten we gratis de hele emmer vol met rozen meenemen. Krijg er nog tranen van in de ogen. Zo lief.
vrijdag 29 november 2019 om 09:58
Ik ging de tram in met de kinderwagen, toen al mijn boodschappen uit de kinderwagen tussen de tram en het perron vielen. Mijn zusje was met de kids al in de tram dus ik wilde ze eigenlijk zonder mij laten gaan en een latere tram pakken. Komt de tramchauffeur uit de tram, zegt me dat hij wat naar voren zal rijden. Zodat ik rustig mijn boodschappen kan pakken en daarna bij de laatste deur alsnog in kan stappen. Ik was hem erg dankbaar!
woensdag 30 september 2020 om 01:27
Ik heb net alle 17 pagina's doorgelezen. Wat hartverwarmend.
Die van mij zijn niet zo spannend maar zal ze toch delen. Ik ben nogal eens wat chaotisch en ben al 2x mijn ov kaart verloren. Beide keren kreeg ik via facebook een berichtje dat deze was gevonden.
Zelf ook een keer een portemonnee gevonden, via facebook de eigenaar achterhaald en deze kwam dit toen ophalen met een fles wijn. Die wijn was helemaal niet nodig maar vond ik ook erg lief.
Die van mij zijn niet zo spannend maar zal ze toch delen. Ik ben nogal eens wat chaotisch en ben al 2x mijn ov kaart verloren. Beide keren kreeg ik via facebook een berichtje dat deze was gevonden.
Zelf ook een keer een portemonnee gevonden, via facebook de eigenaar achterhaald en deze kwam dit toen ophalen met een fles wijn. Die wijn was helemaal niet nodig maar vond ik ook erg lief.
woensdag 30 september 2020 om 01:32
Stond als puber op mijn bus te wachten, die in het kleine dorp waar ik woonde 1 x per uur ging, en raakte aan de praat met een man uit Eritrea. Hadden al vaker samen staan wachten maar nooit in gesprek geraakt, tot die dag. Hij vertelde (alles in het Engels) dat hij gevlucht was, nu Nederlandse lessen nam, graag hier een leven wilde opbouwen. Deed me best wel wat.
Stap ik die bus in, doet mijn ov-kaart het niet. Stapt de man naar de buschauffeur, knipoogt naar mij en haalt zo 5 euro tevoorschijn om een kaartje voor mij te kopen. Dat vond ik zó’n lief gebaar, wilde het weigeren maar dat mocht niet van ‘m. Heb hem daarna nog met enige regelmaat gezien en gesproken bij de bushalte. Nu ik ben verhuisd helaas niet meer.
Stap ik die bus in, doet mijn ov-kaart het niet. Stapt de man naar de buschauffeur, knipoogt naar mij en haalt zo 5 euro tevoorschijn om een kaartje voor mij te kopen. Dat vond ik zó’n lief gebaar, wilde het weigeren maar dat mocht niet van ‘m. Heb hem daarna nog met enige regelmaat gezien en gesproken bij de bushalte. Nu ik ben verhuisd helaas niet meer.
woensdag 30 september 2020 om 01:47
Een vrouw die alle mij bekende varianten van kanker heeft overleefd tot dusver, stond eergisteren voor de deur met een bos bloemen. Terwijl ik koffie zet vraag ik: “Maar waarom bloemen? Ik vind ze heel mooi maar dat was toch niet nodig?”. Zegt ze: “Joh, ik weet als geen ander hoe diep dat zwarte gat is na een jaar of twee. Dan moet je maar weer ‘normaal’ doen terwijl het echte feest dan pas begint. Kun je beter een leuke bos bloemen op tafel hebben staan om tegenaan te kijken als je weer met dat UWV aan de lijn hangt”.
Ik heb daar staan janken als een klein kind met mijn cupjes Nespresso. Komt zij met een bos bloemen aan terwijl ik mij er altijd vanaf heb gemaakt met Hallmark kaartjes.
Ik heb daar staan janken als een klein kind met mijn cupjes Nespresso. Komt zij met een bos bloemen aan terwijl ik mij er altijd vanaf heb gemaakt met Hallmark kaartjes.
Nee heb je, ja kun je krijgen
