Aardige, sociale, attente acties van je medemens

Nog eentje. Ik vloog van de Filipijnen terug naar Nederland. Het is in die landen gebruikelijk dat je belasting betaalt vlak voordat je van het eiland af gaat, om van het eiland af te komen. Soms is dat maar 1 peso (2 eurocent) bij een klein stukje op een ferry naar een binnenlands eiland. Maar om een vliegtuig te nemen waarbij je het land gaat verlaten betaal je 550 peso's (ongeveer 11 euro), tenminste dat dacht ik, zo stond het ook op de website van het vliegveld en was het ook altijd geweest. Dus ik precies 550 peso's overgehouden zodat ik het land uit kon komen. Kom ik op het vliegveld aan, kak, 750 peso's staat op dat bord. Ik was al ingecheckt en al, geen creditcard bij me (enkel mijn bankpas, maar die werd niet geaccepteerd). Het is nou niet echt een super bureaucratisch land, dus ik hoopte dat ik met mijn steenkolen Engels en goed verhaal over het vrijwilligerswerk wat ik deed er wel mee weg zou komen voor 550 peso's. Helaas, de vrouw achter de balie hield voet bij stuk. "creditcard?!" Ja ik heb een bankpas. Nee werkte niet. "Maar op de website stond echt 550 peso's!" en mevr wees me gewoon terug naar het bord, staat toch echt duidelijk 750 peso's hoor. Rij achter me werd langer en langer en ik kreeg het steeds warmer en warmer. Ik maakte al mijn zakken leeg en kwam toch nog aan 100 peso's, maar nog steeds 100 peso's te kort. Kwam er een Amerikaan naar me toe.. "Alsjeblieft, 100 peso's." "ooh super bedankt!! Echt super bedankt zeg!!" "ach is maar 2 dollar."
Ik wist niet hoe ik hem moest bedanken. Kon geen koffie voor hem kopen helemaal niets.. Maar wat was ik blij met die 100 peso's van die man. Er spookte al allemaal slechte scenario's door mijn hoofd.. In het gunstigste geval zou ik mijn vlucht missen, buiten het vliegveld moeten pinnen, nieuwe vlucht moeten boeken en te laat komen op het werk. En dat allemaal om ongeveer 2 euro!!
Was ook niet zo slim.. ik als onervaren reiziger die nagenoeg geen engels kon en zonder creditcard in mijn eentje reizen naar de Filipijnen. Ik heb direct een creditcard aangeschaft en dit doe ik dus nooit meer op deze manier.

RégineFilange schreef: ↑

01-04-2018 11:58

Oh ik dacht nu komt '.... en we zijn inmiddels een paar jaar getrouwd'.

Hahaha, helaas niet. We hebben het wel geprobeerd, een jaar later ben ik hem in zijn thuisland gaan opzoeken. We vonden het heerlijk samen, maar we wilden allebei niet verhuizen naar elkaars land. We hebben nog steeds contact. Hij is gelukkig getrouwd en heeft een dochter en ik ook. Hij heeft wel voor altijd een speciaal plekje in mijn hart

Mijn oma zaliger had eens, vlak voor Kerst, met een bescheiden kar vol boodschappen twee keer de verkeerde pincode ingetoetst. Een derde keer durfde ze niet, dus had ze tegen de cassiere gezegd dat ze even goed na wilde denken en dan af wilde rekenen. Daarop pakte de man achter haar zijn pinpas, betaalde, wenste oma fijne Kerst en wilde van geen terug betalen horen.

Een keer liep ik met mijn oudste, toen 2.5 jaar in de sneeuw en gladheid van de supermarkt terug naar huis. Tas met boodschappen aan de ene hand, zoon hand in hand aan de andere kant. Midden op het zebrapad was een goed moment voor een peuter puber bui. Hij ging zitten en bleef zitten. Waarop twee vrouwen naar me toe kwamen, mijn tas overnamen, zodat ik peuter onder de arm kon hijsen en zo liepen ze met me mee tot aan huis.

In de speeltuin bij de zandbak mag elk kind met meegebracht speelgoed spelen. Ik zorg daarom dat ik minstens dubbel bij me heb, om anderen ook te laten spelen. Ik pay it forward, omdat ik eens zonder speelgoed zo uit de brand ben geholpen door een andere ouder.

Ik heb nog een hele hoop voorbeelden gevonden.

-Mijn super lieve schoonzusje die altijd wat extra's voor mij meeneemt, een zelfgebreide sjaal, zelfgemaakte musli en altijd wat extra's doet om te helpen. Afgelopen kerst baalde ik er zo van dat ik geen geld had voor een kerstboom, wilde een kunstboom kopen na de kerst in de uitverkoop maar vond het zo kaal in mijn nieuwe huis zonder boom.
Staat mijn broertje een paar dagen later voor de deur met schoonzusje's kerstboom. Ik mocht hem houden want mijn broertje wilde toch elk jaar een echte gaan kopen. Ze vond het zo sneu voor me dat ik er geen een had, dus kreeg ik hem van haar. Vond dat echt zo super lief. Mijn hele kerst was in een klap nog mooier.

- Mijn overbuurvrouw, die ik nog nooit gesproken had stond in eens voor de deur met een krabpaal en een zak kattenvoer. Ze zag mij altijd staan met kat in de vensterbank en haar kat keek niet om naar de brokken of de paal. Vond het zo attent. Ze wilde eerst zien of ze mij er blij mee kon maken voor ze het naar de tweede hands winkel bracht.

-De lieve kant van mijn oom, een die ik nog niet echt kende. Toen ik mijn eerste huis kreeg vorig jaar heeft hij mijn verf betaald. Ik vond verven niet per se nodig en had er ook eigenlijk geen geld voor, maar hij vond dat het er niet uitzag en gaf me er 100 euro voor. Heel lief. Oh ook gaven ze mij en mijn broertje een groot deel van mijn oma's erfenis toen ze overleed. Hadden ze niet hoeven doen maar ze vonden dat mijn oma dat gewild zou hebben en dat zou zeker zo geweest zijn.

-De tandarts assistente die ik al mijn hele leven ken heeft tot mijn 26ste altijd standaard mijn hand gepakt tijdens spannende momenten. Ze weet hoe bang ik ben en haar steun hielp me er echt altijd doorheen. Ik word nog rustig als ze aan de stoel zit, ook zonder handje vasthouden. Kleine moeite, groot gebaar voor mij.

-mijn moeder die me altijd wat wil geven. Bij mijn verhuizing heeft ze grotendeels de vloerbedekking betaald, omdat ze mijn broertje een wasmachine gegeven had met zijn verhuizing. Dus ik kreeg ook wat. Ben haar nog dankbaar want dat was echt duur. Ook kreeg ik vorig jaar voor mijn dertigste verjaardag een elektrische fiets en geeft ze me elk jaar een valentijnsdag kaart.

-Mijn tante die me een heel mandje vol met gezonde dingen, kruiden en dergelijke gegeven had zodat ik gezond kon opstarten in mijn nieuwe huis. Met bijbehorend boek over vegetarische gerechten.

-De aardige jongen die mijn goudvissen over genomen heeft via MP. Kwam ze hier ophalen en had een fles wijn meegenomen en een reep chocolade. Ook zag hij hoe moeilijk ik het ermee had en heeft hij me alle tijd gegeven om gedag te zeggen. Een arm om me heen ook nog, die ik gek genoeg echt nodig had. Hij stuurt nog wekelijks foto's om me te laten weten hoe het met ze gaat.

-De lieve taxichauffeur in Dublin, die me helemaal terug naar mijn dorp gebracht heeft omdat ik mijn laatste bus gemist had en dus nergens heen kon. Ik kon de bushalte niet op tijd vinden en hij reed zo voor mijn neus weg. Het ergste was nog dat ik geen adres had van ons huis, alleen de naam van het dorpje.
Dus hij erheen gereden midden in de nacht, maar ik was zo beschonken dat ik amper wat herkende van de omgeving ( ben ook echt een ramp in de weg ). Mijn bedrag zat al op tweehonderd euro op dat moment en de moed zakte in mijn schoenen.
Hij heeft de meter toen uitgezet omdat hij vond dat ik wel een break verdiende.
Na nog even zoeken kwamen we er eindelijk. Heb hem het geld betaald en me nog vaak afgevraagd of hij nog terug naar Dublin gekomen was, aangezien de benzine bijna op was en er geen tankstation te vinden was. Maar zo lief dat hij de meter uit deed, we hebben zeker nog een uur rondgereden.

-De twee Nederlandse jongens in Madrid afgelopen vakantie. We hadden net voetbal gekeken en ik had geen flauw idee hoe ik terug moest komen bij mijn hotel. De metro zat overvol en ik had geen zin om uren in die rij te staan. Dus toevallig die jongens uit het stadion langs zien lopen en ze aangeklampt met de vraag hoe zij terug zouden gaan.
Ze hadden al een Uber besteld. Ik mocht wel meerijden want hun hotel zat dicht bij het mijne. Ritje duurde bijna een uur, prijs was 14 euro. Ik had mijn geld al gepakt maar mocht niet betalen van ze. ''Joh meid, laat lekker zitten. Ik heb al betaald met de creditcard'' Waren ook jongens met schoenen van 300 euro dus ze konden het missen, maar vond het zo attent. Toen we in een cafe stonden te wachten boden ze me ook al een drankje aan. Echt nette gasten.

-De lieve barjongens in Ierland. Ik vloog naar huis een dag na het plotselinge overlijden van mijn oma, waar ik niet bij geweest was helaas. Helemaal overstuur zat ik op het vliegveld in een bar te wachten tot ik vertrok. Had twee Baileys gedronken en de jongen in de bediening vroeg wat er aan de hand was.
Dus hem alles verteld en sindsdien was niets teveel. Kreeg nog een gratis flesje water en heb helemaal niets hoeven afrekenen. Al heb ik ze wel vijf euro fooi gegeven voor de super lieve zorgen. Die ene jongen had net pauze en is zelfs bij me blijven zitten tot het tijd was om te boarden.

-Het lieve echtpaar dat mijn moeder's benzine betaald had in Zwitserland toen we daar stonden in de middle of nowhere en mijn moeder zo dom was om geen Zwitserse Franken mee te nemen en geen ander betaalmiddel had. Onze benzine was al eeuwen op en we waren volledig in paniek. Dat echtpaar heeft toen voor ons betaald, dat was echt super lief.

-De man van mijn ( achter) nicht, die tijdens een avondje uitgaan het voor mij opnam als een leeuw voor zijn welp. Een of andere eikel had zijn glas op de grond gesmeten en de scherven eindigden in mijn been, ik zat onder het bloed. Hij stond een meter van de bar af maar blijkbaar was op de grond gooien een leuker idee. Man van mijn nicht was woest.
Ging meteen verhaal halen, beschermend voor me staan en heeft me bijna naar huis gedragen. Want ja ik was ook zijn nichtje en niemand mocht aan me komen. Ondanks dat ze elkaar toen nog niet eens zo lang kenden en nog niet getrouwd waren. Mijn nicht heeft echt heel veel geluk met hem. Het deed me zo goed dat hij zo fel voor me opkwam.

-Mijn moeder die mijn broertje jarenlang s'nachts heeft opgehaald van zijn werk omdat er geen OV ging naar ons huis vanaf zijn werk en ze niet wilde dat hij dat hele eind ging fietsen. En ze is geen nachtmens. Zo lief van haar.

-Het stel dat ik vorig jaar in Lefkas ontmoet had. Ze hadden net hun eigen koffiebarretje geopend dat jaar en waren echt super lief. We hadden heel veel gemeen en ik kwam er elke dag om ze te supporten met koffie kopen, broodjes en uren te kleppen. Vooral met haar kon ik erg goed opschieten. Ik vertelde iedereen in mijn hotel over hun barretje en zij vond het leuk om me op te maken elke dag.
Hij leerde me Griekse liedjes, gaf me advies over sporten ( want hij was personal trainer ) en schreef van alles in mijn schriftje om me te helpen gewicht te verliezen. Altijd als ze niet keken gooide ik nog wat extra fooi in hun spaarpotje. Op mijn laatste dag daar brak mijn hart echt een beetje om ze gedag te moeten zeggen. Ik kocht voor haar een katten magneetje voor op de koelkast, ze was zo verbaasd dat ze iets kreeg. Ze gaven me nog een extra knuffel en wat gratis eten voor onderweg. Echt ik mis ze nog.

Ook tijdens die vakantie: ik wilde graag wat olijfolie kopen van een restaurant eigenaar die het zelf perste. Helaas was er op mijn laatste avond geen nieuwe olie geleverd terwijl het wel op het schema stond.
Dus ik wel wat teleurgesteld maar goed, kan gebeuren. Vlak voor ik wegging staat er ineens een waterflesje op mijn tafel gevuld met olie. Die had hij uit een van de flessen van tafel gehaald voor me. En nee ik mocht er geen geld voor geven. Heb uiteraard wel extra fooi achter gelaten. Vond dat zo lief, ik eet nog van die olie.

-Tijdens een andere vakantie op Griekenland een hele aardige jongen ontmoet. We hadden een klik, een echte. Niet romantisch maar vriendschappelijk. We snapten elkaar. Ik at elke avond in zijn restaurant en na afloop hielp ik hem opruimen en wat schoonmaken. Dan kletsten we honderduit. Was zo gezellig. Helaas had ik mijn hotel verkeerd uitgezocht en zat ik super afgelegen daar, en ik was alleen. Zonder huurauto want geen rijbewijs. Dus ik verveelde me nogal en hij kwam pas om 5 uur naar zijn werk. Ik zou twee weken blijven maar de hitte en verveling overdag werden me teveel.
Dus ik ging na een week naar huis. Met lood in de schoenen want ik vond het s'avonds wel heel gezellig met hem. Op mijn laatste avond hebben we tot diep in de nacht zitten kleppen en drinken. Was echt heel gezellig. Volgende middag kwam hij speciaal eerder naar zijn werk om me gedag te zeggen.
Gegevens uitgewisseld en we spreken elkaar sporadisch nog steeds. Ik heb het zelden zo leuk gehad met iemand. En gedag zeggen was echt enorm moeilijk. Ik hecht me ook gewoon te snel aan mensen. Hij gaf me nog twee flessen olie en wijn mee ook. Gratis. Die had hij stiekem in mijn tas gestopt toen ik naar het toilet ging.

-De maatschappelijk werkster die de foto van mijn overleden vader en ik zo mooi vond dat ze hem voor me uitprintte en cadeau gaf tijdens mijn laatste sessie. Want hij was te mooi om niet vergroot te geven aan me.

-Mijn favoriete collega kan er niet tegen als vrouwen huilen. Laatst was ik dus een keer volledig van de kaart en heb ik tien minuten jankend in zijn armen gestaan. Dat deed me goed. Hij vond het vooral zo moeilijk omdat ik altijd zo'n sterke vrouw ben en hij het confronterend vond dat ook ik wel eens instort.

-De lieve buschauffeur die me altijd thuis afzette en zelfs een keer een ijsje is gaan halen bij hem thuis voor hem en mijzelf op een hete nacht.
Hij was een oude vriend van mijn vader en reed op de nachtlijn. We zaten er dan vaak alleen in en kletsen veel, hij rijd altijd om om me naar huis te brengen en ik hoefde ook zelden te betalen.

-De vriendelijke politie agentes die mijn paspoort helemaal kwamen brengen naar mijn huis toen ik hem zonder te merken verloren was in de supermarkt. Was twee dagen voor kerst. Zo lief. Ik had hem nodig voor mijn werk en was er nooit ingekomen zonder dat ding.

Lieve acties van mezelf:

-Afgelopen vrijdag toen mijn kiezen werden getrokken en ik bibberend in de wachtkamer zat, kwam er een meisje naast me zitten. Zij was als laatste aan de beurt. Ik zat al bijna een uur te wachten en raakte me de minuut nog meer gestrest. Maar zij was zo mogelijk nog banger dan ik. Dus ik probeerde haar wat moed in te spreken en haar af te leiden met casual talk.
Ze zei dat ze zo'n honger was en ik bood haar de banaan aan die ik in mijn tas gedaan had voor mezelf. Ze vond het lief maar sloeg het aanbod af. Ik hoop dat het goed gegaan is voor haar.

-Toen mijn broertje vorig jaar weer tijdelijk even thuis kwam wonen had hij al zijn spullen boven gezet. Dozen die uitgepakt moesten worden, kleding in zakken enz. Hij zuchtte en steunde dat hij niet wist wanneer hij dat moest uitpakken, want ja hij werkt echt enorm veel. En hele lange dagen.
Toen ik hem weg zag fietsen vond ik het zo sneu voor hem dat ik alles voor hem ben gaan uitpakken. Heb in een avond zijn hele kamertje ingericht, zijn kleding opgehangen in de kast en alles opgeborgen voor hem. Heb tot half twee die nacht gewacht tot hij thuis kwam om het hem te laten zien. Hij was echt stomverbaasd toen hij het zag, denk niet dat hij me ooit steviger geknuffeld heeft als toen. Hij heeft ook mijn kamer gekregen toen, omdat die groter was en hij immers ook met zijn vriendin wilde zijn.

-Als mijn moeder ziek was veranderde ik in een ware Florence Nightengale. Dan deed ik alles voor haar. Als ik ziek ben moet ik me niet zo aanstellen.

-Oh ja, dat lieve oude mannetje op Schiphol. Hij zat voor de gate te wachten op zijn vlucht naar Canada en was in slaap gedommeld. Ik werkte vlak voor die gate in een koffie bar. Toen hij wakker schrok zag hij dat zijn gate van de D pier naar de F pier was gewijzigd en dat de gate al dicht ging. Dat ging hij dus nooit halen. Hij liep nog met een stok ook. Dus ik heb zo'n gozer van de airport caddy aangesproken en die heeft hem snel meegenomen naar de gate. Toen hij terug reed zei hij dat de meneer de vlucht nog had gehaald en me zo super dankbaar was dat ik hem had geholpen.

-Toen ik in Madrid woonde nam ik standaard een pakje belegde broodjes mee uit de supermarkt voor de jonge zwerver die daar om de hoek zat. We maakten altijd een praatje.
Na de wedstrijd van Atletico die ik daar gezien heb, gaf ik mijn gekochte sjaal weg aan een klein jongetje die er geen een had. Hij had tranen in zijn ogen, zo schattig.

-Ik was een keer op Amsterdam Sloterdijk en besloot een taartje voor mijn moeder te kopen en die langs te gaan brengen op haar werk. Toen ik betaalde stond er een meisje achter me die een taartje wilde kopen voor haar moeder's verjaardag maar haar pinpas vergeten was. Of ik het wilde betalen, dat ze het geld met haar telefoon overmaakte.
Bijna iedereen had haar al geweigerd maar ik heb het wel gedaan. Ze heeft het geld gewoon netjes overgemaakt. Daarna ging ik met het taartje naar mijn moeder's werk, die stomverbaasd was dat ik er ineens was met wat lekkers. Wilde haar opbeuren omdat haar relatie net uit was.

-In Napels heb ik meerdere keren dingen betaald voor mijn Napolitaanse vriendinnetje, met veel moeite dat wel, want ze wilde niets aannemen van me. Maar ik vond dat het hoorde, ze hebben echt helemaal niks daar. Stuur haar nog dingen op uit Nederland, dropjes, stroopwafels en dergelijke.

Gister moest ik onverwacht met dochter van twee in de wandelwagen bii een bushalte verderop dan gedacht zijn. Hele weg er naar toe gerend, omdat ik wist dat het krap zou zijn. Helaas zag ik bij bij het oversteken van een kruispunt dat de bus inderdaad net de bushalte voorbij reed. Hij kwam me tegemoet en ik was nog aan het rennen. De buschauffeur zag me lopen en gebaarde dat ik naar de bus moest komen, hij stopte voorbij de halte! Ontzettend fijn en moest meteen aan dit topic denken

Gister zag ik ook dat een voorbijgangster zomaar een bosje tulpen gaf aan de mevrouw van de straatkrant die altijd buiten de AH zit.

De wereld kan mooi zijn!

Fijn leestopic!

Wauw Madrid
Wie goed doet, goed ontmoet. Dat blijkt maar weer

Calamitycat schreef: ↑

01-04-2018 14:27

Wauw Madrid
Wie goed doet, goed ontmoet. Dat blijkt maar weer

Joh ik heb nog veel meer voorbeelden. Heb ook gewoon zo'n super lieve familie. We hebben niet veel maar zijn wel erg gul opgevoed. Ik heb altijd te weinig geld maar geef altijd veel weg. Zo heb ik ook in Ierland met een avondje stappen drankjes betaald voor mezelf en twee leuke meiden die ik had ontmoet. Zij waren duidelijk veel rijker dan ik, maar dat boeide me niet echt. Ik geef graag. Met kerst koop ik ook altijd bergen cadeaus voor mijn familie. Op elk vliegveld neem ik een fles peperdure Whisky mee voor mijn broertje. Ik vind het gewoon leuk om te geven.
Ook aan mensen die ik helemaal niet ken. The kindness of strangers enzo.

Oh ja toen mijn oudoom overleed ben ik samen met mijn oma bijna elke dag van die week langs geweest bij mijn achterneef, achternicht en tante om ze te steunen. Terwijl we helemaal niet zo hecht zijn, ik zie ze eens per zoveel jaar, maar toch ze zijn ook mijn bloed en ik weet hoe het voelt om je vader te verliezen. Dus ik vond het belangrijk om er voor ze te zijn. Mijn achterneef en ik hebben helemaal niets met elkaar, geen enkele klik en toch waren we in die tijd enorm hecht. Heb hem heel vaak stevig vastgehouden en ik wist dat hij het waardeerde dat ik er was. En dat was genoeg. Hij bedankt me er nog voor als ik hem nu zie.

Leuk topic. Word er ook erg blij van!

Toen ik 16 was had ik een Engels vriendje. Tijdens de zomervakantie waren we bij zijn ouders. We gingen toen een dagje naar London en zouden de laatste trein terug nemen. Helaas hadden we die gemist. We hadden geen geld om weer de stad in te gaan dus bleven op het station op de eerste trein wachten. Dat was op den duur wel heel koud en van slapen kwam ook niets.

Wat was ik blij toen we eindelijk in de trein zaten. En moe, zo moe. Gelukkig zaten we aan een tafeltje, dus ik kon mijn armen daarop leggen en gaan slapen. Tot er al snel iemand op mijn schouder tikte. Dat was de conducteur, die een kussentje bracht zodat ik wat comfortabeler zou liggen. Zo lief!

RégineFilange schreef: ↑

02-04-2018 20:51

Ik werd ook heel blij van deze tweet:

https://twitter.com/hesterzitvast/statu ... 4117311488

Dit doet mij denken aan een forummer die met kerst een eenzaam iemand spontaan uit wilde nodigen. De " kijk jou eens goed willen zijn" reacties waren niet van de lucht. En deze tweet is nou nét het voorbeeld dat laat zien dat het juist zo'n mooi gebaar is.

offtopic, dus verwijderd.

RégineFilange schreef: ↑

02-04-2018 21:45

Wat bedoel je vrouwjagersma? Of heb je je post gewijzigd?

Ja, want ik vond het achteraf niet echt verstandig.

Toen mn moeder was overleden kregen mn broertje en ik beide een kaartje van een juf van de basisschool waar ze allemaal lieve herinneringen aan mn moeder had opgeschreven. Was toen 20 jaar geleden dat ik bij haar in de klas zat. Ik denk dat ze het in de krant had gelezen dat ze was overleden. Heel erg lief en attent.

Heerlijk om te lezen dit allemaal!!!

Ik herinner me de keer dat ik voor het eerst bij een organisatie in Amsterdam moest zijn. Ik had opgezocht waar het was en hoe ik er van het station naartoe zou gaan. Dat was wel te lopen. Ik had best trek toen ik erheen liep dus ik dacht, ik koop zo wel ergens een broodje. Maar onderweg kwam ik gewoon niets tegen waar ik iets kon kopen, het was op een van de eilanden en in die tijd was daar nog bijna niets. Ik kwam één zaakje tegen, dat gesloten bleek. Ik maakte me wel wat zorgen, want ik zou nog de hele middag bezig zijn bij die organisatie, dus voor ik dan wat zou kunnen eten... Nu kan ik daar op zich wel goed tegen hoor, maar toen ik ter plekke kwam zei ik tegen de receptioniste dat ik het zo gek vond dat er nergens daar in de buurt iets te eten gekocht kon worden.
Ik moest even wachten bij de receptie tot ik opgehaald werd. Er kwam een vrouw langs met een grote taartdoos, die tegen de receptioniste zei: jou hoef ik niet te vragen, want jij wilt nooit gebak. O, zei de receptioniste, maar deze keer heb ik er toevallig wel een keer zin in! Dus er werd een grote punt taart uit de doos gehaald. En toen de vrouw met de taart weg was, kwam de receptioniste snel naar mij met die punt, zodat ik mijn honger kon stillen. Super lief!!!

Mijn cavia is 5,5 jaar oud. Echt een opaatje en zit nu in zijn laatste levensfase. Hij slaapt eigenlijk alleen maar, hij lijdt niet dus ik laat de natuur zijn gang gaan.
Maar ik heb nog een cavia, die straks alleen overblijft. Dat mag niet, want cavia's zijn groepsdieren. Dus ik heb vanmiddag al wat fokkers benaderd met mijn verhaal en of ze jonge beertjes hebben om te koppelen aan mijn straks overblijver.

Een fokker vond het zo sneu voor mij dat ik mijn cavia aan het kwijtraken ben, maar dat ik wel voor het welzijn van mijn overblijver kies en dus al een zoektocht ben begonnen, ook al ben ik er zelf helemaal niet aan toe voor een nieuwe cavia.
Enniewee, ze heeft een aantal beertjes en ik mag er gratis eentje uitzoeken omdat het al zwaar genoeg is.

Ik vind het zo ontzettend lief. Als het zover is zoek ik een prachtig mooie bos bloemen voor haar uit.

Wat een heerlijk topic om te lezen!

De pakketbezorger klopt altijd op het raam in plaats van dat hij aan belt, zodat "de baby niet wakker wordt". Heel lief!

mr_owl schreef: ↑

21-03-2018 20:57

Misschien wel handig om erbij te vertellen:
- mijn opa en oma hadden vroeger afgesproken dit voor mij te doen (ik ben slechthorend vanaf mn geboorte) zolang ze dit konden
- ,m opa overleed 6 jaar eerder. dit was een belofte die ze al 6 jaar lang wilde inlossen en ook echt na wilde komen ter ere van mn opa, dus ze stond erop dat ze dit zou doen
- ik heb zelf de andere helft betaald (totaalbedrag was nl. €3000) en ik kon zelf ook niet meer betalen op dat moment
- ik voelde me wel een beetje schuldig maar heb haar natuurlijk enorm bedankt

Je hoeft je niet ter verontschuldigen hoor. Je oma is een volwassen vrouw die zelf kan beslissen of ze iets kan betalen.
Hartstikke lief van haar dat ze je wilde helpen!

Een hele tijd terug was ik een jaar of 13 en had met een vriendin afgesproken in een grote stad om samen te gaan winkelen.
Omdat ik in een heeel klein dorp woon bracht mijn moeder me met de auto naar het dichtstbijzijnde minder kleine dorp, waar een treinstation zit.

Ik had contant geld meegekregen voor een retourtje,maar bij de automaat bleek dat je alleen kon pinnen. De tranen stonden al in mijn ogen, moeder was al weg, ik had geen pinpas mee en de trein zou al bijna komen.
Bij de automaat naast me stond een vrouw met een baby, en ik vroeg haar of ze voor mij het kaartje wilde pinnen, en dan zou ik haar mijn contante geld geven.
Toen ze het kaartje had gepind zei ze dat ik mijn geld wel mocht houden

Ik geniet van jullie verhalen!
Ik lees meerdere keren over mensen die van een volslagen onbekende een slaapplaats aangeboden krijgen. Ik heb zoiets ook meegemaakt. Met mijn vriend was ik een week in New York en door miscommunicatie met de verhuurster van onze guesthouse konden we onze kamer niet in. Stonden we dan, 's avonds laat, midden in Brooklyn (was toen nog niet zo 'gentrified' als nu), zonder spullen (die stonden nog op onze kamer), zonder sleutel en de verhuurster was onbereikbaar. Een onderbuurman kwam vragen wat er aan de hand was en zei dat we wel bij hem mochten slapen. Dat bleek niet nodig, na een hoop gedoe werd het probleem toch nog opgelost, maar ik vond het zo'n fijn gebaar van die man!

Wat me vandaag nou gebeurde... Ik liep naar huis en kwam langs de bloemist op 200 meter van ons huis. Daar stond een man met een pot mooie bollen / bloemen in zijn handen en hij rook eraan. Hij stond midden op het trottoir, dus moest een beetje om hem heen lopen. Opeens kijkt hij me aan en zegt iets tegen me, maar ik verstond hem niet. Zegt hij nog eens: dit is je geluksdag, deze zijn voor jou omdat de zon schijnt.
Was het de eigenaar van de zaak. Één van zijn medewerkers stond naast hem en moest lachen om mijn verbaasde en dankbare reactie. Ik post deze actie ook nog in het topic 'wat me vandaag blij maakte'
Later liep ik er nog eens langs en stond hij weer buiten, we keken elkaar lachend aan en hij gaf me een high five. Wat een geweldige man!

Een dierbare van me was ziek en zou gaan sterven. Kort voor zijn dood was ik jarig en toen heeft hij nog met zijn laatste krachten een kaart voor me geschreven. Met bibberig handschrift, het had duidelijk veel kracht gekost, ik vond het heel roerend.