Overig
alle pijlers
Aardige, sociale, attente acties van je medemens
woensdag 21 maart 2018 om 17:19
Ik ben eigenlijk best wel een misantroop, weinig vertrouwen in de mensheid, maar misschien juist wel daarom word ik altijd enorm blij van mensen die iets goeds of aardigs doen voor een ander.
Zoals bijvoorbeeld dit wat ik vandaag in de krant las (en waar op Actueel ook al een topic over is geopend
)
https://www.ad.nl/amersfoort/wie-gaf-es ... ~a139ef78/
Welke aardige gebaren zijn jou altijd bijgebleven?
Zoals bijvoorbeeld dit wat ik vandaag in de krant las (en waar op Actueel ook al een topic over is geopend
)https://www.ad.nl/amersfoort/wie-gaf-es ... ~a139ef78/
Welke aardige gebaren zijn jou altijd bijgebleven?
donderdag 29 maart 2018 om 15:55
Toen ik net in mijn eerste huisje woonde. Met mijn 9 weken oude pup. Werd het gas water en licht afgesloten. ( iets met vorige bewoner en miscommunicatie)
Vervelende situatie, en kon ook pas paar dagen later opgelost worden.
Klacht ingediend. En tijdelijk gelogeerd bij een vriendin.
Kreeg ik bij thuiskomst een bos bloemen en een groot bot voor de hond vanwege alle ongemak. Toch lief
Vervelende situatie, en kon ook pas paar dagen later opgelost worden.
Klacht ingediend. En tijdelijk gelogeerd bij een vriendin.
Kreeg ik bij thuiskomst een bos bloemen en een groot bot voor de hond vanwege alle ongemak. Toch lief
donderdag 29 maart 2018 om 20:20
Dollycat schreef: ↑28-03-2018 13:45Ik kan dit topic niet met droge ogen lezen hoor!
Iets wat me altijd zal bijblijven:
Jaren geleden was ik op reis en verbleef in een hostel in een woonkamer met een gedeelte waar je gebruik kon maken van de pc’s met internet.
Ik zat een boek te lezen en op een gegeven moment viel een oudere mevrouw me op. Ze keek hulpeloos om zich heen terwijl ze achter zo’n pc zat. Probeerde een paar keer om hulp te vragen, maar niemand leek zich geroepen te voelen even bij haar te blijven.
Ik liep naar haar toe en vroeg wat er aan de hand was. Ze bleek ook op reis, in haar eentje, en ze wilde haar kinderen laten weten via een mailtje (de tijd nog zonder smartphones!) dat alles goed met haar ging maar ze snapte totaal niet wat ze met de computer aanmoest.
Ik ben naast haar gaan zitten en heb haar geholpen een leuke mail te schrijven aan haar kinderen. We hebben daarna nog heel lang zitten kletsen. Ik was vlak ervoor mijn oma verloren en ze voelde mijn verdriet aan, ik was ver van huis en had behoorlijk heimwee. Het was zo’n lieve oude mevrouwen ik vond het zo stoer dat ze helemaal alleen zo’n verre reis aan het maken was. Echt bijzonder.
Ze bedankte me wel 100x voor het helpen en de tijd die ik voor haar nam, ze wilde graag mijn contactgegevens. Ik zei haar dat ze mij ook had geholpen door het enorm fijne gesprek over mijn oma, ik voelde me even minder alleen.
Maanden later kreeg ik ineens post uit Engeland. Van die lieve mevrouw. Een prachtige kaart met de hand geschreven waarin ze me een fijne kerst wenste en vroeg hoe mijn reis was geweest
vrijdag 30 maart 2018 om 12:00
Op vakantie in Griekenland, een jeep gehuurd om lekker off road te kunnen toeren. Waren we op een gegeven moment zo ernstig off road, dat we langs een klif moesten rijden op een supersmal weggetje. Rechts de bergwand, links ging liep het zo'n 20 meter stijl naar beneden en daaronder zee en rotsen, en er was geen hekje, niks. Onze jeep paste echt net aan op het weggetje, maar wij - niet gewend aan zo'n grote auto of aan zo'n weg, waren volledig verstijfd en konden voor ons gevoel geen kant meer op. 1 verkeerde beweging met het stuur en we zouden naar beneden kukelen. En natuurlijk geen kip in de wijde omgeving te bekennen.
Volledig in paniek, geen bereik op onze telefoons, komt daar toch waarachtig onze redder in nood - een oude Griek - langsaandelen. Hij sprak geen Engels, maar begreep de situatie en klom achter het stuur. Hij heeft ons terug naar de bewoonde wereld gebracht - naar zijn huis, welteverstaan, waar zijn vrouw voor ons gekookt heeft. We konden elkaar niet verstaan maar wat waren we die mensen dankbaar.
Volledig in paniek, geen bereik op onze telefoons, komt daar toch waarachtig onze redder in nood - een oude Griek - langsaandelen. Hij sprak geen Engels, maar begreep de situatie en klom achter het stuur. Hij heeft ons terug naar de bewoonde wereld gebracht - naar zijn huis, welteverstaan, waar zijn vrouw voor ons gekookt heeft. We konden elkaar niet verstaan maar wat waren we die mensen dankbaar.
zaterdag 31 maart 2018 om 11:38
Ik moest een keer werken op Schiphol maar checkte bij mijn overstap per ongeluk uit en weer in waardoor ik dus op Schiphol Noord stond zonder tegoed op mijn kaart. En het was nog een eind lopen naar Schiphol Oost waar ik een half uur later moest zijn om te werken. Stik. Wat nu? De buschauffeur weigerde me mee te nemen ook na de uitleg, logisch ook, maar er zit daar op dat grote opstap punt dus geen OV chipkaart oplaad machine. Nu wel gelukkig. Maar goed, toen dus maar gaan lopen, langs de berm, door de regen. Struikelend over de konijnen hollen. Bang om de politie tegen de komen want waar ik liep mag je eigenlijk niet lopen.
Stopt er ineens een auto achter me, ik even panisch dat het de politie was, maar nee een vrouw van KLM die vroeg of ik mee wilde rijden. Ze had me zien lopen en vond het zo sneu voor me dat ik door de regen moest en vroeg wat er was gebeurd. Vond dat zo lief. Ze heeft me helemaal naar mijn werk gereden. Heb de hele dag met een super grote big smile rond gelopen op mijn werk, mijn dag kon niet meer stuk. Was haar zo dankbaar.
Wat een geweldig topic dit trouwens, hersteld echt wel wat van mijn beeld over mijn medemens.
Stopt er ineens een auto achter me, ik even panisch dat het de politie was, maar nee een vrouw van KLM die vroeg of ik mee wilde rijden. Ze had me zien lopen en vond het zo sneu voor me dat ik door de regen moest en vroeg wat er was gebeurd. Vond dat zo lief. Ze heeft me helemaal naar mijn werk gereden. Heb de hele dag met een super grote big smile rond gelopen op mijn werk, mijn dag kon niet meer stuk. Was haar zo dankbaar.
Wat een geweldig topic dit trouwens, hersteld echt wel wat van mijn beeld over mijn medemens.
zaterdag 31 maart 2018 om 11:49
Madrid87 schreef: ↑31-03-2018 11:38Ik moest een keer werken op Schiphol maar checkte bij mijn overstap per ongeluk uit en weer in waardoor ik dus op Schiphol Noord stond zonder tegoed op mijn kaart. En het was nog een eind lopen naar Schiphol Oost waar ik een half uur later moest zijn om te werken. Stik. Wat nu? De buschauffeur weigerde me mee te nemen ook na de uitleg, logisch ook, maar er zit daar op dat grote opstap punt dus geen OV chipkaart oplaad machine. Nu wel gelukkig. Maar goed, toen dus maar gaan lopen, langs de berm, door de regen. Struikelend over de konijnen hollen. Bang om de politie tegen de komen want waar ik liep mag je eigenlijk niet lopen.
Stopt er ineens een auto achter me, ik even panisch dat het de politie was, maar nee een vrouw van KLM die vroeg of ik mee wilde rijden. Ze had me zien lopen en vond het zo sneu voor me dat ik door de regen moest en vroeg wat er was gebeurd. Vond dat zo lief. Ze heeft me helemaal naar mijn werk gereden. Heb de hele dag met een super grote big smile rond gelopen op mijn werk, mijn dag kon niet meer stuk. Was haar zo dankbaar.
Wat een geweldig topic dit trouwens, hersteld echt wel wat van mijn beeld over mijn medemens.
zaterdag 31 maart 2018 om 20:55
Toen mijn man, puber nog, in de stromende regen aanbelde bij een huis (onderweg van school naar huis, 8 km fietsen) om te vragen of hij daar even zijn band mocht plakken, bedacht de man die de deur opendeed zich niet, pakte zijn auto, deed de fiets in de kofferbak (dat mocht toen nog met een touwtje aan de trekhaak) en bracht mijn man naar huis.
Een paar maanden geleden vertelde mijn schoonvader dat hij in de tuin aan het werk was, toen hij een jongen zag lopen. De band van zijn fiets was lek en hij moest nog een heel eind naar huis. Mijn schoonvader bedacht zich niet en bracht deze jongen ook naar huis. Hij vond het leuk dat hij hetzelfde kon doen.
En het stelt niet zo veel voor, maar het is wel heel lief.
Een paar maanden geleden vertelde mijn schoonvader dat hij in de tuin aan het werk was, toen hij een jongen zag lopen. De band van zijn fiets was lek en hij moest nog een heel eind naar huis. Mijn schoonvader bedacht zich niet en bracht deze jongen ook naar huis. Hij vond het leuk dat hij hetzelfde kon doen.
En het stelt niet zo veel voor, maar het is wel heel lief.
zaterdag 31 maart 2018 om 20:55
Oh ik heb er nog 1 over vanmiddag. Bus had 5 minuten vertraging, ik zat in de stress omdat ik dan nog maar 2 minuten de tijd had om mijn trein te halen (normaal 7 minuten, tijd zat dus). Nadat we bij station waren snel naar boven gerend, ingecheckt, trein stond gelukkig op perron vooraan, de conducteur zag me aan komen rennen en wachtte totdat ik in de trein stond. Heel fijn!
zaterdag 31 maart 2018 om 21:26
Vriend en ik met spoed naar het treinstation. We hielden een taxi aan en vroegen of hij ons voor bedrag X naar een centraal gelegen plein kon brengen.
In de taxi met elkaar praten dat er vanaf het plein verschillende bussen naar het treinstation gingen.
Taxichauffeur riep: "O, dan breng ik jullie toch naar het station."
Voor hetzelfde bedrag.
Ik heb trouwens ook lieve en ontroerende anekdotes over bloemisten.
In de taxi met elkaar praten dat er vanaf het plein verschillende bussen naar het treinstation gingen.
Taxichauffeur riep: "O, dan breng ik jullie toch naar het station."
Voor hetzelfde bedrag.
Ik heb trouwens ook lieve en ontroerende anekdotes over bloemisten.
zaterdag 31 maart 2018 om 21:41
Wat een leuk topic, word ik blij van!
Ik werk in de zorg en zo rond deze dagen is het extra druk en de wachttijden lopen helaas op tot 45-60 minuten. Onacceptabel vinden wij dit en we rennen onzen benen onder ons lijf vandaan en tegelijkertijd doen we er alles aan om ook kwaliteit te leveren. Helaas ziet niet iedereen dit en krijgen we veel moppers. Tot een patiënt aan de beurt was en zei: "ik wil u hartelijk danken voor uw geduld!"
"Voor mijn geduld?? Ik moet u bedanken voor uw geduld! De wachttijden zijn momenteel extreem."
Patiënt: "Ach, ik hoef maar een uurtje rustig te wachten en ik word vanzelf geholpen.. terwijl jij in dat uur je benen onder je lijf vandaan rent en dit nog de rest van de dag zal blijven doen en je blijft gewoon vriendelijk!"
Ik werk in de zorg en zo rond deze dagen is het extra druk en de wachttijden lopen helaas op tot 45-60 minuten. Onacceptabel vinden wij dit en we rennen onzen benen onder ons lijf vandaan en tegelijkertijd doen we er alles aan om ook kwaliteit te leveren. Helaas ziet niet iedereen dit en krijgen we veel moppers. Tot een patiënt aan de beurt was en zei: "ik wil u hartelijk danken voor uw geduld!"
"Voor mijn geduld?? Ik moet u bedanken voor uw geduld! De wachttijden zijn momenteel extreem."
Patiënt: "Ach, ik hoef maar een uurtje rustig te wachten en ik word vanzelf geholpen.. terwijl jij in dat uur je benen onder je lijf vandaan rent en dit nog de rest van de dag zal blijven doen en je blijft gewoon vriendelijk!"
Chocolate is the answer, who cares what the question is..
zaterdag 31 maart 2018 om 21:52
Wooow toppie!Reep-Chocolade schreef: ↑31-03-2018 21:41Wat een leuk topic, word ik blij van!
Ik werk in de zorg en zo rond deze dagen is het extra druk en de wachttijden lopen helaas op tot 45-60 minuten. Onacceptabel vinden wij dit en we rennen onzen benen onder ons lijf vandaan en tegelijkertijd doen we er alles aan om ook kwaliteit te leveren. Helaas ziet niet iedereen dit en krijgen we veel moppers. Tot een patiënt aan de beurt was en zei: "ik wil u hartelijk danken voor uw geduld!"
"Voor mijn geduld?? Ik moet u bedanken voor uw geduld! De wachttijden zijn momenteel extreem."
Patiënt: "Ach, ik hoef maar een uurtje rustig te wachten en ik word vanzelf geholpen.. terwijl jij in dat uur je benen onder je lijf vandaan rent en dit nog de rest van de dag zal blijven doen en je blijft gewoon vriendelijk!"
Ik herken helaas ook vooral de mopperkonten in de zorg en als er dan 1 tussen zit die zo'n lieve reactie geeft dat doet echt goed de rest van je dienst.
Tralalalala
zondag 1 april 2018 om 11:28
PetitBiscuit schreef: ↑30-03-2018 12:00Op vakantie in Griekenland, een jeep gehuurd om lekker off road te kunnen toeren. Waren we op een gegeven moment zo ernstig off road, dat we langs een klif moesten rijden op een supersmal weggetje. Rechts de bergwand, links ging liep het zo'n 20 meter stijl naar beneden en daaronder zee en rotsen, en er was geen hekje, niks. Onze jeep paste echt net aan op het weggetje, maar wij - niet gewend aan zo'n grote auto of aan zo'n weg, waren volledig verstijfd en konden voor ons gevoel geen kant meer op. 1 verkeerde beweging met het stuur en we zouden naar beneden kukelen. En natuurlijk geen kip in de wijde omgeving te bekennen.
Volledig in paniek, geen bereik op onze telefoons, komt daar toch waarachtig onze redder in nood - een oude Griek - langsaandelen. Hij sprak geen Engels, maar begreep de situatie en klom achter het stuur. Hij heeft ons terug naar de bewoonde wereld gebracht - naar zijn huis, welteverstaan, waar zijn vrouw voor ons gekookt heeft. We konden elkaar niet verstaan maar wat waren we die mensen dankbaar.
zondag 1 april 2018 om 11:30
Laten we dat zeker doen! Ik word er iedere keer helemaal blij van als ik op dit topic aan het lezen benRégineFilange schreef: ↑31-03-2018 19:33Bedankt allemaal voor alle mooie verhalen die er nog bij gekomen zijn!
Laten we dit topic proberen hoog te houden.
zondag 1 april 2018 om 11:36
Onze dochter kwam twee jaar geleden volledig onverwacht in het ziekenhuis te liggen. Ze was al vier maanden oud, maar ze bleek een ernstige aangeboren hartafwijking te hebben waarvoor ze een open hart operatie nodig had om het te herstellen. We hebben in totaal ruim vijf weken in het ziekenhuis gelegen met haar, en er is in die vijf weken maar 1 dag geweest dat er geen post voor haar/ons op de balie lag na de dagelijkse postronde. Zoveel mensen die aan ons dachten en even een kaartje stuurden, en met zulke lieve woorden dat we praktisch iedere dag weer met tranen in de ogen de kaarten lazen. Het is voor de verzender maar een kleine moeite, zo’n kaartje, maar voor ons was het echt heel steunend.
zondag 1 april 2018 om 11:45
Ook tijdens een reis: ik stond in niemandsland op een bus te wachten die me naar de bewoonde wereld zou brengen. In de stromende regen stond ik bepakt en bezakt te wachten. Eindelijk was daar dan de bus. Ik stapte drijfnat in en keek rond naar een vrij plekje. Helaas zat de bus helemaal vol, er werd niet opgekeken door de mensen die alleen zaten en hun grote tassen op de plek naast hun hadden staan. Ik voelde me steeds lulliger worden en kreeg het idee dat ik een paar uur moest gaan staan in die bus.
Kijken er ineens een paar prachtige blauwe ogen me aan en met een vriendelijke glimlach gebaart een hele leuke man me om naast hem te komen zitten. Hij hielp me met mijn spullen en maakte ruimte voor me naast hem. Ik was zo opgelucht
Je kon in die bus een speld horen vallen de uren daarna, maar wij waren de enigen die niet meer konden stoppen met kletsen. Het werden nog een paar hele leuke weken daarna
Kijken er ineens een paar prachtige blauwe ogen me aan en met een vriendelijke glimlach gebaart een hele leuke man me om naast hem te komen zitten. Hij hielp me met mijn spullen en maakte ruimte voor me naast hem. Ik was zo opgelucht
Je kon in die bus een speld horen vallen de uren daarna, maar wij waren de enigen die niet meer konden stoppen met kletsen. Het werden nog een paar hele leuke weken daarna
zondag 1 april 2018 om 11:45
Mataranka schreef: ↑01-04-2018 11:36Onze dochter kwam twee jaar geleden volledig onverwacht in het ziekenhuis te liggen. Ze was al vier maanden oud, maar ze bleek een ernstige aangeboren hartafwijking te hebben waarvoor ze een open hart operatie nodig had om het te herstellen. We hebben in totaal ruim vijf weken in het ziekenhuis gelegen met haar, en er is in die vijf weken maar 1 dag geweest dat er geen post voor haar/ons op de balie lag na de dagelijkse postronde. Zoveel mensen die aan ons dachten en even een kaartje stuurden, en met zulke lieve woorden dat we praktisch iedere dag weer met tranen in de ogen de kaarten lazen. Het is voor de verzender maar een kleine moeite, zo’n kaartje, maar voor ons was het echt heel steunend.
zondag 1 april 2018 om 11:52
Oh ja, werkte een keer in Amsterdam maar was volledig verdwaald op de heenweg. Zeiknat geregend kwam ik daar aan, tien minuten te laat en ellendig. Receptioniste was super lief voor me, ze heeft zelfs bijna een uur op me gewacht om me naar huis te brengen ( ze woonde ook hier in de buurt ), terwijl ze me helemaal niet kende. Ik werkte niet eens met haar die dag, heb haar drie keer gezien, maar toch heeft ze al die tijd gewacht en we hadden een super gezellig ritje naar huis. Vond dat echt zo lief om te doen voor een vreemde.
Vrijdag was mijn moeder extra lief voor me, is helemaal uit werk naar het ziekenhuis gereden om me op te halen en naar huis te rijden omdat ze weet hoe bang ik ben voor ziekenhuizen en dat ze het rot vond dat ze niet bij me kon zijn toen ik bij de kaakchirurg was. Dus kwam ze me ophalen met een dikke knuffel. Voelde me gelijk beter toen ik haar zag.
Zelf probeer ik ook erg sociaal te zijn op straat, zo heb ik een keer mijn paraplu weggegeven tijdens het uitgaan in Amsterdam aan een Zweedse toerist. Geen idee waarom, maar vond het zo zielig voor haar dat ze zo nat werd. Had wel een paar wijntjes op, en moest zelf ook nog naar huis. Dus ik was zeiknat. Maar zij vond het zo lief van me. Ook complimenteer ik mensen met hun mooie sieraden, leuke haar of iets dergelijks.
Toen ik in Napels was en met mijn vriendinnetje samen voetbal gekeken had in het stadion konden we maar moeilijk naar huis komen, de metro zat vast en een taxi was nergens te vinden. Het verkeer stond volledig vast, het was een groot gekkenhuis.
Dus heeft haar lieve vader ons opgehaald, is een uur onderweg geweest heen en terug om mij naar mijn hotel terug te brengen. Terwijl ze aan de andere kant van de stad woonden en benzine niet goedkoop is daar. Hij had ook nog zelfgemaakte broodjes voor ons meegenomen. Zo lief. Wat een aardige man was dat.
Heb nog wel meer voorbeelden, ga nog even denken.
Vrijdag was mijn moeder extra lief voor me, is helemaal uit werk naar het ziekenhuis gereden om me op te halen en naar huis te rijden omdat ze weet hoe bang ik ben voor ziekenhuizen en dat ze het rot vond dat ze niet bij me kon zijn toen ik bij de kaakchirurg was. Dus kwam ze me ophalen met een dikke knuffel. Voelde me gelijk beter toen ik haar zag.
Zelf probeer ik ook erg sociaal te zijn op straat, zo heb ik een keer mijn paraplu weggegeven tijdens het uitgaan in Amsterdam aan een Zweedse toerist. Geen idee waarom, maar vond het zo zielig voor haar dat ze zo nat werd. Had wel een paar wijntjes op, en moest zelf ook nog naar huis. Dus ik was zeiknat. Maar zij vond het zo lief van me. Ook complimenteer ik mensen met hun mooie sieraden, leuke haar of iets dergelijks.
Toen ik in Napels was en met mijn vriendinnetje samen voetbal gekeken had in het stadion konden we maar moeilijk naar huis komen, de metro zat vast en een taxi was nergens te vinden. Het verkeer stond volledig vast, het was een groot gekkenhuis.
Dus heeft haar lieve vader ons opgehaald, is een uur onderweg geweest heen en terug om mij naar mijn hotel terug te brengen. Terwijl ze aan de andere kant van de stad woonden en benzine niet goedkoop is daar. Hij had ook nog zelfgemaakte broodjes voor ons meegenomen. Zo lief. Wat een aardige man was dat.
Heb nog wel meer voorbeelden, ga nog even denken.
anoniem_304633 wijzigde dit bericht op 01-04-2018 11:54
1.70% gewijzigd
zondag 1 april 2018 om 11:53
Wat een mooie verhalen!
Jaren geleden zat ik als student in de trein. Omdat het rustig was, had ik mijn tas naast me neer gezet. Schuin tegenover me - in zo'n blokje van 4 stoelen - zat een jongeman van ongeveer dezelfde leeftijd met koptelefoon op. Gezien z'n kleding leek het me een heavy metal-fan cq een gothic type. Niet dat ik er last van had, maar meer voor de beeldvorming.
Mijn tas stond iets open en blijkbaar lag mijn portemonnee in het zicht. Ineens kreeg ik een briefje met daarop - in kraaienpoten - geschreven dat hij me wilde waarschuwen tegen zakkenrollers en dat m'n portemonnee er daarom erg verleidelijk bij lag. Of hij bedoelde dat de portemonnee er voor hem verleidelijk bij lag, weet ik niet meer. Maar ik vond het zo lief dat hij me dat briefje gaf en waarschuwde; tegelijk was ik zo verbaasd, dat ik alleen 'dank je wel' heb gestameld en m'n portemonnee heb opgeruimd.
Jaren geleden zat ik als student in de trein. Omdat het rustig was, had ik mijn tas naast me neer gezet. Schuin tegenover me - in zo'n blokje van 4 stoelen - zat een jongeman van ongeveer dezelfde leeftijd met koptelefoon op. Gezien z'n kleding leek het me een heavy metal-fan cq een gothic type. Niet dat ik er last van had, maar meer voor de beeldvorming.
Mijn tas stond iets open en blijkbaar lag mijn portemonnee in het zicht. Ineens kreeg ik een briefje met daarop - in kraaienpoten - geschreven dat hij me wilde waarschuwen tegen zakkenrollers en dat m'n portemonnee er daarom erg verleidelijk bij lag. Of hij bedoelde dat de portemonnee er voor hem verleidelijk bij lag, weet ik niet meer. Maar ik vond het zo lief dat hij me dat briefje gaf en waarschuwde; tegelijk was ik zo verbaasd, dat ik alleen 'dank je wel' heb gestameld en m'n portemonnee heb opgeruimd.
In this mad house we must all survive
zondag 1 april 2018 om 11:58
Dollycat schreef: ↑01-04-2018 11:45
Kijken er ineens een paar prachtige blauwe ogen me aan en met een vriendelijke glimlach gebaart een hele leuke man me om naast hem te komen zitten. Hij hielp me met mijn spullen en maakte ruimte voor me naast hem. Ik was zo opgelucht
Je kon in die bus een speld horen vallen de uren daarna, maar wij waren de enigen die niet meer konden stoppen met kletsen. Het werden nog een paar hele leuke weken daarna
Oh ik dacht nu komt '.... en we zijn inmiddels een paar jaar getrouwd'.
zondag 1 april 2018 om 12:38
Deze week na een werkborrel: het was enorm gezellig, we hadden veel te veel gedronken en ik had dus niet de tijd in de gaten gehouden. Veel te laat vertrokken, voor mijn laatste trein, toen stuurde Google Maps mij ook nog eens verkeerd en had ik dus mijn trein gemist. Ik stond op dat moment dus een beetje verloren ergens in een woonwijk (door Google Maps dus...) en had geen flauw idee waar ik was, en ik was enorm dronken. Gelukkig kwam ik 2 jongens tegen die ik de weg wilde vragen naar het station, zodat ik vanaf daar een taxi kon nemen. Zij hebben heel lief voor mij een taxi gebeld, zodat ik vanaf daar onmiddelijk in kon stappen en naar huis kon. Stelt niet enorm veel voor, maar toch fijn dat ook al is het 's avonds laat en ben je ergens in een stad, je dus niet onmiddellijk bang hoeft te zijn voor van alles en iedereen! Vond ik toch wel even fijn, na al die wilde verhalen die je altijd hoort.
zondag 1 april 2018 om 12:42
en die man heeft er nu een hobby/dagbesteding bij: verdwaalde touristen op het rechte pad zettenPetitBiscuit schreef: ↑30-03-2018 12:00Op vakantie in Griekenland, een jeep gehuurd om lekker off road te kunnen toeren. Waren we op een gegeven moment zo ernstig off road, dat we langs een klif moesten rijden op een supersmal weggetje. Rechts de bergwand, links ging liep het zo'n 20 meter stijl naar beneden en daaronder zee en rotsen, en er was geen hekje, niks. Onze jeep paste echt net aan op het weggetje, maar wij - niet gewend aan zo'n grote auto of aan zo'n weg, waren volledig verstijfd en konden voor ons gevoel geen kant meer op. 1 verkeerde beweging met het stuur en we zouden naar beneden kukelen. En natuurlijk geen kip in de wijde omgeving te bekennen.
Volledig in paniek, geen bereik op onze telefoons, komt daar toch waarachtig onze redder in nood - een oude Griek - langsaandelen. Hij sprak geen Engels, maar begreep de situatie en klom achter het stuur. Hij heeft ons terug naar de bewoonde wereld gebracht - naar zijn huis, welteverstaan, waar zijn vrouw voor ons gekookt heeft. We konden elkaar niet verstaan maar wat waren we die mensen dankbaar.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
