Overig
alle pijlers
Aardige, sociale, attente acties van je medemens
woensdag 21 maart 2018 om 17:19
Ik ben eigenlijk best wel een misantroop, weinig vertrouwen in de mensheid, maar misschien juist wel daarom word ik altijd enorm blij van mensen die iets goeds of aardigs doen voor een ander.
Zoals bijvoorbeeld dit wat ik vandaag in de krant las (en waar op Actueel ook al een topic over is geopend
)
https://www.ad.nl/amersfoort/wie-gaf-es ... ~a139ef78/
Welke aardige gebaren zijn jou altijd bijgebleven?
Zoals bijvoorbeeld dit wat ik vandaag in de krant las (en waar op Actueel ook al een topic over is geopend
)https://www.ad.nl/amersfoort/wie-gaf-es ... ~a139ef78/
Welke aardige gebaren zijn jou altijd bijgebleven?
vrijdag 23 maart 2018 om 23:57
Een aantal jaar geleden fietste ik op een mooie zomerdag langs de dijk toen ik ontdekte dat mijn fietsband lek was. Een paar meter verderop zat een groep jongens met een kratje bier te genieten van de mooie dag.
Dat was vlak bij een dorp waar de jongeren een niet al te beste reputatie hadden. Ik baalde dus flink dat ik juist daar gestrand was.
Een van de jongens kwam echter op me af lopen en vroeg keurig (hij noemde me zelfs mevrouw) of ik soms pech had en of ze me konden helpen. Een van de jongens woonde vlak bij en is naar huis gesneld voor een plaksetje, die had hij helaas niet.
Toen heb ik maar naar huis gebeld met de vraag of ze me kwamen halen. In de tussentijd mocht ik van de jongens wel een biertje meedrinken en hebben we heerlijk gekletst. Hoezo 'de jeugd van tegenwoordig'.
Een paar jaar geleden waren mijn man en ik op rondreis in de VS. Na een dagje New York wilden we terug naar ons hotel en dus zochten we de buslijn die we moesten hebben op Central Station. Alleen, bleken er meerdere lijnen te zijn maar niet allemaal stopten ze bij de halte die wij moesten hebben. Lichtelijk ontredderd stonden we daar om ons heen te kijken toen een man op ons af kwam en vroeg of hij ons kon helpen. Het was 's avonds wat later en ik voelde me nogal onveilig, gezien het toenemende aantal zwervers en rare typetjes dus ik vond het zo lief van deze man dat hij de moeite nam om de juiste lijn op te zoeken.
Op diezelfde reis stopten we bij een service exit omdat ik naar het toilet moest. Dat kon ik echter niet zo snel vinden en toen stopte er een vrachtwagen. Er stapte een trucker uit en die liep direct op mij af. Ik voelde me wat ongemakkelijk omdat mijn man inmiddels de andere kant op was gelopen. Meneer vroeg echter direct of ik wat zocht en of hij mij misschien kon helpen. Dat mondde uit in een heel leuk gesprek en diverse tips over dingen die we onderweg nog tegen zouden komen en de moeite waard waren om te bezoeken.
Dat was vlak bij een dorp waar de jongeren een niet al te beste reputatie hadden. Ik baalde dus flink dat ik juist daar gestrand was.
Een van de jongens kwam echter op me af lopen en vroeg keurig (hij noemde me zelfs mevrouw) of ik soms pech had en of ze me konden helpen. Een van de jongens woonde vlak bij en is naar huis gesneld voor een plaksetje, die had hij helaas niet.
Toen heb ik maar naar huis gebeld met de vraag of ze me kwamen halen. In de tussentijd mocht ik van de jongens wel een biertje meedrinken en hebben we heerlijk gekletst. Hoezo 'de jeugd van tegenwoordig'.
Een paar jaar geleden waren mijn man en ik op rondreis in de VS. Na een dagje New York wilden we terug naar ons hotel en dus zochten we de buslijn die we moesten hebben op Central Station. Alleen, bleken er meerdere lijnen te zijn maar niet allemaal stopten ze bij de halte die wij moesten hebben. Lichtelijk ontredderd stonden we daar om ons heen te kijken toen een man op ons af kwam en vroeg of hij ons kon helpen. Het was 's avonds wat later en ik voelde me nogal onveilig, gezien het toenemende aantal zwervers en rare typetjes dus ik vond het zo lief van deze man dat hij de moeite nam om de juiste lijn op te zoeken.
Op diezelfde reis stopten we bij een service exit omdat ik naar het toilet moest. Dat kon ik echter niet zo snel vinden en toen stopte er een vrachtwagen. Er stapte een trucker uit en die liep direct op mij af. Ik voelde me wat ongemakkelijk omdat mijn man inmiddels de andere kant op was gelopen. Meneer vroeg echter direct of ik wat zocht en of hij mij misschien kon helpen. Dat mondde uit in een heel leuk gesprek en diverse tips over dingen die we onderweg nog tegen zouden komen en de moeite waard waren om te bezoeken.
zaterdag 24 maart 2018 om 08:41
Ik beschouw mezelf als een gezegend mens te moeten kiezen uit een van de vele voorbeelden waarbij hulp of een lief gebaar uit onverwachte hoek kwam. Ik en anderen hebben ons ingezet voor organisatie van evenementen voor het goede doel. Hoewel soms dat geld inzamelen moeizaam bleek, altijd zo blij verbaasd als we een schenking kregen, een ruimte beschikbaar kregen, een prijs, de rekening die opeens al betaald was. Spullen die voor ons waren opgestuurd vanuit Amerika. Dankzij al die mooie, soms onbekende, mensen hebben we toch iets moois kunnen bereiken en dat maakt me dankbaar.
Of de keer dat ik in m’n beste Spaans de weg uit had gelegd aan toeristen. Komen ze een paar uur later terug om ne te bedanken met een zilveren peso. Ze stonden erop dat ik deze aannam, ik heb deze nog in een doosje.
De mooiste en toch ook verdrietigste is mijn verjaardag geweest. Mijn beste vriendinnetje was ernstig ziek, ze lag die dag zelfs kritiek. Ik was toen niet in een feeststemming maar toen kwam de postbode. Mijn vriendin had ergens de kracht gevonden om mij een handgeschreven kaartje te sturen, en niet alleen zij, ook haar moeder, broer en zus. Wat heb ik gebruld. Zo blij en dankbaar dat ik dit haar weer mn verjaardag mag vieren, met mijn vriendin erbij
Of de keer dat ik in m’n beste Spaans de weg uit had gelegd aan toeristen. Komen ze een paar uur later terug om ne te bedanken met een zilveren peso. Ze stonden erop dat ik deze aannam, ik heb deze nog in een doosje.
De mooiste en toch ook verdrietigste is mijn verjaardag geweest. Mijn beste vriendinnetje was ernstig ziek, ze lag die dag zelfs kritiek. Ik was toen niet in een feeststemming maar toen kwam de postbode. Mijn vriendin had ergens de kracht gevonden om mij een handgeschreven kaartje te sturen, en niet alleen zij, ook haar moeder, broer en zus. Wat heb ik gebruld. Zo blij en dankbaar dat ik dit haar weer mn verjaardag mag vieren, met mijn vriendin erbij
If you can't make it good, at least make it look good. (Bill Gates)
zaterdag 24 maart 2018 om 08:54
Onze wasmachine was stuk.
Monteur langsgeweest. Allerlei onderdelen moesten uit weetikwaar komen.
Weken wachten op vervolgafspraak.
Ik was al twee keer naar de wasserette geweest.
Buurvrouw heeft spontaan aangeboden dat we bij haar mochten wassen.
Ze kwam later langs met onze handdoeken gewassen, gedroogd en opgevouwen.
Monteur langsgeweest. Allerlei onderdelen moesten uit weetikwaar komen.
Weken wachten op vervolgafspraak.
Ik was al twee keer naar de wasserette geweest.
Buurvrouw heeft spontaan aangeboden dat we bij haar mochten wassen.
Ze kwam later langs met onze handdoeken gewassen, gedroogd en opgevouwen.
zaterdag 24 maart 2018 om 10:25
Als meisje van een jaar of tien uit een arm en groot gezin was ik nog nooit op vakantie geweest. Toen er een jong gezin bij ons om de hoek kwam wonen, en wij daar dag in dag uit met de kinderen speelden of oppasten, besloten zij mij en mijn zus mee te nemen op zomervakantie. Ik weet nog als de dag van gisteren hoe magisch het was om in een tent te slapen en met blote voeten door de dauw op het gras te lopen.
Zo lief van die mensen, om zomaar oudere buurkinderen aan je eigen gezin toe te voegen. Achteraf gerekend waren ze pas dertigers, even oud als ik nu ben. Het heeft mijn jeugd echt opgefleurd.
Zo lief van die mensen, om zomaar oudere buurkinderen aan je eigen gezin toe te voegen. Achteraf gerekend waren ze pas dertigers, even oud als ik nu ben. Het heeft mijn jeugd echt opgefleurd.
Hips, hopsakee en pierlala.
zaterdag 24 maart 2018 om 10:54
Ik word ook blij van dit topic!
Heb er twee,bij mij in de wijk waar ik nu iets langer dan een jaar woon.
Tijdje terug bij het oud papier wegbrengen hielp een mevrouw mij spontaan met de kartonnen doos plat stampen, (zo doe ik dat altijd riep ze enthousiast
) en een tijdje terug was ik bij de ah omdat de koffie voor de Dolce gusto huismerk in de aanbieding was,dacht ik. Ik was echter een dag te laat, maar dat kaartje hing er gewoon
Kreeg ik van de manager desondanks de koffie toch als aanbieding.
2 kleine dingetjes maar toch lief...
Heb er twee,bij mij in de wijk waar ik nu iets langer dan een jaar woon.
Tijdje terug bij het oud papier wegbrengen hielp een mevrouw mij spontaan met de kartonnen doos plat stampen, (zo doe ik dat altijd riep ze enthousiast
) en een tijdje terug was ik bij de ah omdat de koffie voor de Dolce gusto huismerk in de aanbieding was,dacht ik. Ik was echter een dag te laat, maar dat kaartje hing er gewoonKreeg ik van de manager desondanks de koffie toch als aanbieding.
2 kleine dingetjes maar toch lief...
zaterdag 24 maart 2018 om 11:13
Toen ik nog thuis woonde, hadden we brand gehad. Het was overdag (moet er niet aan denken dat het 's nachts gebeurde!). Oorzaak was waarschijnlijk kortsluiting. Wij waren weg, en toen we weer de straat inreden stond het blauw van de rook. Brandweer was al onderweg, het was echt een gekkenhuis ineens. Wij woonden toen in een rustige buurt, de meeste mensen waren erg op zichzelf, maar ineens werden er echt van alle kanten eten en drinken aangeboden. We moesten een week ergens anders naartoe omdat er best wel wat schade was, vooral mijn slaapkamer. De brand was ergens op de bovenverdieping begonnen.
Maar zo hartverwarmend van de mensen! In de weken erna kwamen veel mensen kijken of ze nog iets voor ons konden doen. Ontzettend lief.
Maar zo hartverwarmend van de mensen! In de weken erna kwamen veel mensen kijken of ze nog iets voor ons konden doen. Ontzettend lief.
zaterdag 24 maart 2018 om 11:13
Wat een fantastisch en ontroerend topic!
Ik liep jaren geleden op straat met een grote doos vol spullen + wat tassen die ik naar de kringloop wilde brengen. Stopte er een meisje op de fiets die er op stond de doos achterop haar fiets te zetten en met me mee is gelopen.
Toen ik alleen op reis was in Laos en ziek werd kwamen er 3x per dag verschillende mensen die ook in het hostel verbleven eten brengen. En het personeel haalde medicijnen voor me en kwam af en toe bij me zitten. Was erg fijn.
Vorig jaar werd er met Sinterklaas aangebeld en toen ik de deur openmaakte stond er een mabdje met cadeautjes op de stoep. Zo lief! Later bleken goede vrienden dit gedaan te hebben.
Ik liep jaren geleden op straat met een grote doos vol spullen + wat tassen die ik naar de kringloop wilde brengen. Stopte er een meisje op de fiets die er op stond de doos achterop haar fiets te zetten en met me mee is gelopen.
Toen ik alleen op reis was in Laos en ziek werd kwamen er 3x per dag verschillende mensen die ook in het hostel verbleven eten brengen. En het personeel haalde medicijnen voor me en kwam af en toe bij me zitten. Was erg fijn.
Vorig jaar werd er met Sinterklaas aangebeld en toen ik de deur openmaakte stond er een mabdje met cadeautjes op de stoep. Zo lief! Later bleken goede vrienden dit gedaan te hebben.
zaterdag 24 maart 2018 om 11:31
Mooi om te lezen. Hier ook zo. Door die visie was het voor ons ook een logische stap om pleegouders te worden. Zo mooi hoe ons leven dat verrijkt heeft! Zijn daar heel dankbaar voor dat we mogen zorgen voor een kind van een ander. Maar ook vrienden van zoon, altijd welkom. Blijven ze slapen, prima! Eten, altijd genoeg in huis.normandina schreef: ↑23-03-2018 21:38Hier ook, er is altijd een bord en een bed extra, altijd en voor iedereen die dat nodig heeft.
Ik krijg nog steeds een warm hart toen ik lichamelijk weinig meer kon (in rolstoel kwam, grotendeels afhankelijk van anderen). Zowel ouders op school van zoon ouders die een heleboel opgevangen hebben. Kreeg meer hulp aangeboden dan ik nodig zou kunnen hebben. Zó prettig!
Maar ook toen ik in de knel zat met de kinderopvang van onze pleegdochter, dat zelfs de leidsters van haar opvang buiten werktijd zich ingezet hebben voor haar (en daarmee voor mij). Krijg er nog tranen van in mijn ogen, zo blij dat zij zo hartelijk en medelevend zijn met ons meisje en er alles aan gedaan hebben om een veilige plek te garanderen op een moment dat ik er eventjes niet voor haar kon zijn.
zaterdag 24 maart 2018 om 17:27
Ook wij hebben 2 keer een kind (vriendin van oudste destijds, 16 en een vriendinnetje van de jongste, 6) opgenomen als netwerkpleeggezin. Totaal geen moeite mee gehad, ze hoorden er gewoon bij voor ons allemaal. Ze zijn nu 32 en 18 en we hebben nog regelmatig contact. De andere kant ken ik ook. Mijn kinderen hebben tijdelijk in een pleeggezin gezeten toen ik alleenstaand was en ernstig ziek werd.
Ook daar hebben we nog fijn contact mee na ruim 20 jaar, en ondanks de verschillen soms maakt de gedeelde liefde die wij voor mijn kinderen en inmiddels kleinkinderen hebben onze band heel hecht. Oma Z waar ik het over had was de moeder van 1 van de pleegmoeders. Ook zij bleef al die jaren, tot haar overlijden zeer betrokken bij de kinderen en mij. Wat een geweldige mensen zijn er toch he? En wat een verschil maken ze in iemands leven!
Ik voel me ook erg dankbaar dat ik zoveel oprechte en groothartige mensen heb mogen treffen in mijn moeilijkste tijden. Ik ben me erg bewust van het feit dat ik zonder die mensen hoogst wsl een heel ander leven gehad had met mijn achtergrond! Kan er nog uren over doorgaan maar de bende van ellende komt zo binnen vallen, dus snel aan de slag!
zaterdag 24 maart 2018 om 17:38
Winkels zijn verplicht je de producten voor de aangegeven prijs mee te geven. Dus volgens de wet had je daar gewoon recht op als het kaartje er nog hing.phoebe24 schreef: ↑24-03-2018 10:54Ik word ook blij van dit topic!
Heb er twee,bij mij in de wijk waar ik nu iets langer dan een jaar woon.
Tijdje terug bij het oud papier wegbrengen hielp een mevrouw mij spontaan met de kartonnen doos plat stampen, (zo doe ik dat altijd riep ze enthousiast
Kreeg ik van de manager desondanks de koffie toch als aanbieding.
2 kleine dingetjes maar toch lief...
zaterdag 24 maart 2018 om 17:38
Klinkt hartverwarmend! Word er helemaal blij van!normandina schreef: ↑24-03-2018 17:27
Ook wij hebben 2 keer een kind (vriendin van oudste destijds, 16 en een vriendinnetje van de jongste, 6) opgenomen als netwerkpleeggezin. Totaal geen moeite mee gehad, ze hoorden er gewoon bij voor ons allemaal. Ze zijn nu 32 en 18 en we hebben nog regelmatig contact. De andere kant ken ik ook. Mijn kinderen hebben tijdelijk in een pleeggezin gezeten toen ik alleenstaand was en ernstig ziek werd.
Ook daar hebben we nog fijn contact mee na ruim 20 jaar, en ondanks de verschillen soms maakt de gedeelde liefde die wij voor mijn kinderen en inmiddels kleinkinderen hebben onze band heel hecht. Oma Z waar ik het over had was de moeder van 1 van de pleegmoeders. Ook zij bleef al die jaren, tot haar overlijden zeer betrokken bij de kinderen en mij. Wat een geweldige mensen zijn er toch he? En wat een verschil maken ze in iemands leven!
Ik voel me ook erg dankbaar dat ik zoveel oprechte en groothartige mensen heb mogen treffen in mijn moeilijkste tijden. Ik ben me erg bewust van het feit dat ik zonder die mensen hoogst wsl een heel ander leven gehad had met mijn achtergrond! Kan er nog uren over doorgaan maar de bende van ellende komt zo binnen vallen, dus snel aan de slag!
zaterdag 24 maart 2018 om 18:18
Wat een mooi topic :smelt:
Ik zit ook in de fijne situatie dat ik kan kiezen uit mooie verhalen. Zo hebben man en ik in een hele nare situatie gezeten financiëel, en een vriendin van ons besloot ons mee boodschappen te nemen. We durfden bijna niet, en zij maar dingen erbij gooien in de kar. 'Lusten jullie dit? Mooi, gaat mee!' Hadden we ineens een flinke voorraad aan voedsel. En door mensen van scouting werden we aangemeld voor zo'n rtl-kerstpakket. Die werd onverwacht bezorgd, en ze hadden er een persoonlijke boodschap bij doorgegeven. Zo lief, we zaten echt met tranen in onze ogeh ...
Iets relatief kleins een jaar ervoor. Man zat er mentaal even helemaal doorheen, stress van dingen regelen voor ons huwelijk, ging niet goed op zijn werk, gedoe met zijn familie, geldzorgen. Hij besloot zichzelf één keer te trakteren op starbucksspul. De medewerker die zijn naam opschreef had ook 'have a nice day =)' op de beker geschreven, en dat heeft hem toen echt een boost gegeven waardoor hij weer even door kon.
Ik zit ook in de fijne situatie dat ik kan kiezen uit mooie verhalen. Zo hebben man en ik in een hele nare situatie gezeten financiëel, en een vriendin van ons besloot ons mee boodschappen te nemen. We durfden bijna niet, en zij maar dingen erbij gooien in de kar. 'Lusten jullie dit? Mooi, gaat mee!' Hadden we ineens een flinke voorraad aan voedsel. En door mensen van scouting werden we aangemeld voor zo'n rtl-kerstpakket. Die werd onverwacht bezorgd, en ze hadden er een persoonlijke boodschap bij doorgegeven. Zo lief, we zaten echt met tranen in onze ogeh ...
Iets relatief kleins een jaar ervoor. Man zat er mentaal even helemaal doorheen, stress van dingen regelen voor ons huwelijk, ging niet goed op zijn werk, gedoe met zijn familie, geldzorgen. Hij besloot zichzelf één keer te trakteren op starbucksspul. De medewerker die zijn naam opschreef had ook 'have a nice day =)' op de beker geschreven, en dat heeft hem toen echt een boost gegeven waardoor hij weer even door kon.
zaterdag 24 maart 2018 om 18:24
Ik had een ongeluk gehad in de sneeuw (auto total loss) en stapte binnen bij een tankstation. Helemaal in shock en met sneeuw in mijn haar. Het personeel van het tankstation hebben geholpen met gratis koffie, dekens en een lieve adviezen èn de politieagenten hebben me thuis gebracht.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
zaterdag 24 maart 2018 om 18:24
Wat een prachtige verhalen, ik moet steeds weer nieuwe tranen wegvegen.
Toen ik een jaar of 10 was, ben ik aangereden door een auto en mijn achterwiel was helemaal accordeon. Een onbekende man is toen helemaal naar huis meegelopen (toch wel een halfuur lopen) en heeft me daar afgeleverd. Vond ik heel fijn.
Wat ik ook altijd bijzonder vond - als ik avonddienst draaide tijdens mijn studietijd, dan moest ik altijd tegen half twaalf 's avonds terugfietsen, waaronder een stuk over het terrein van de RAI. Dat is best eng als jonge vrouw alleen - er staan overal bosjes en er fietsen niet zo heel veel mensen. Maar het was daar een soort ongeschreven regel: als je als vrouw alleen fietste, dan gingen andere fietsers - vooral vrouwen - spontaan naast je fietsen tot je weer in een drukkere omgeving was.
Toen ik een jaar of 10 was, ben ik aangereden door een auto en mijn achterwiel was helemaal accordeon. Een onbekende man is toen helemaal naar huis meegelopen (toch wel een halfuur lopen) en heeft me daar afgeleverd. Vond ik heel fijn.
Wat ik ook altijd bijzonder vond - als ik avonddienst draaide tijdens mijn studietijd, dan moest ik altijd tegen half twaalf 's avonds terugfietsen, waaronder een stuk over het terrein van de RAI. Dat is best eng als jonge vrouw alleen - er staan overal bosjes en er fietsen niet zo heel veel mensen. Maar het was daar een soort ongeschreven regel: als je als vrouw alleen fietste, dan gingen andere fietsers - vooral vrouwen - spontaan naast je fietsen tot je weer in een drukkere omgeving was.
zaterdag 24 maart 2018 om 18:31
Toen ik een aantal jaar geleden na een sessie bij het ggz huilend bij mijn fiets stond liep er een vrouw voorbij. Ik verontschuldigde me voor mijn tranen en ze keek me aan en zei: 'dat geeft toch helemaal niets meid, zo zijn we hier allemaal wel eens naar buiten gekomen'. Dat vond ik zo ontzettend lief.
En toen ik ruim een jaar geleden vanwege een operatie in het ziekenhuis lag kwam ik tijdens het bezoekuur een hulpverlener van het ggz tegen die ik ken. Ik vroeg me af wat hij nou in het ziekenhuis deed. Hij kwam voor mij, zo vertelde hij. Hij zei dat hij niet veel tijd had maar had gehoord dat ik in het ziekenhuis lag en hij stond er gewoon op me op te komen zoeken, om te kijken hoe het ging. Daar wilde hij graag tijd voor vrij maken. Dat zal ik nooit vergeten, dat hij speciaal voor mij naar het ziekenhuis kwam.
En toen ik ruim een jaar geleden vanwege een operatie in het ziekenhuis lag kwam ik tijdens het bezoekuur een hulpverlener van het ggz tegen die ik ken. Ik vroeg me af wat hij nou in het ziekenhuis deed. Hij kwam voor mij, zo vertelde hij. Hij zei dat hij niet veel tijd had maar had gehoord dat ik in het ziekenhuis lag en hij stond er gewoon op me op te komen zoeken, om te kijken hoe het ging. Daar wilde hij graag tijd voor vrij maken. Dat zal ik nooit vergeten, dat hij speciaal voor mij naar het ziekenhuis kwam.
zaterdag 24 maart 2018 om 18:59
Wat bijzonder-jolijn- schreef: ↑24-03-2018 18:24Wat een prachtige verhalen, ik moet steeds weer nieuwe tranen wegvegen.
Wat ik ook altijd bijzonder vond - als ik avonddienst draaide tijdens mijn studietijd, dan moest ik altijd tegen half twaalf 's avonds terugfietsen, waaronder een stuk over het terrein van de RAI. Dat is best eng als jonge vrouw alleen - er staan overal bosjes en er fietsen niet zo heel veel mensen. Maar het was daar een soort ongeschreven regel: als je als vrouw alleen fietste, dan gingen andere fietsers - vooral vrouwen - spontaan naast je fietsen tot je weer in een drukkere omgeving was.
zaterdag 24 maart 2018 om 20:29
Merl0t schreef: ↑24-03-2018 10:25Als meisje van een jaar of tien uit een arm en groot gezin was ik nog nooit op vakantie geweest. Toen er een jong gezin bij ons om de hoek kwam wonen, en wij daar dag in dag uit met de kinderen speelden of oppasten, besloten zij mij en mijn zus mee te nemen op zomervakantie. Ik weet nog als de dag van gisteren hoe magisch het was om in een tent te slapen en met blote voeten door de dauw op het gras te lopen.
Zo lief van die mensen, om zomaar oudere buurkinderen aan je eigen gezin toe te voegen. Achteraf gerekend waren ze pas dertigers, even oud als ik nu ben. Het heeft mijn jeugd echt opgefleurd.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
zaterdag 24 maart 2018 om 21:01
Heerlijk topic dit! Ik heb veel leuke/lieve/hartverwarmende dingen meegemaakt maar zal me beperken tot deze drie:
meerdere keren zonder portemonnee bij de kassa gestaan in verschillende winkels (ik ben hardleers blijkbaar) maar alle keren gewoon de artikelen meegekregen met de mededeling dat ik later die week maar terug moest komen om alsnog af te rekenen.
Afgelopen jaren helaas meerdere keren langdurig ziek geweest en hartverwarmend hoe lief mensen dan zijn. Zelfs mensen die je amper kent die bij willen springen en je helpen
Die keer dat ik ipv nog snel even optrekken, zodat de fietser zou moeten afremmen, stopte en hij naar mij wees en met een grote glimlach een duim op stak. Met een grote glimlach mijn weg vervolgd.
meerdere keren zonder portemonnee bij de kassa gestaan in verschillende winkels (ik ben hardleers blijkbaar) maar alle keren gewoon de artikelen meegekregen met de mededeling dat ik later die week maar terug moest komen om alsnog af te rekenen.
Afgelopen jaren helaas meerdere keren langdurig ziek geweest en hartverwarmend hoe lief mensen dan zijn. Zelfs mensen die je amper kent die bij willen springen en je helpen
Die keer dat ik ipv nog snel even optrekken, zodat de fietser zou moeten afremmen, stopte en hij naar mij wees en met een grote glimlach een duim op stak. Met een grote glimlach mijn weg vervolgd.
zondag 25 maart 2018 om 10:03
zondag 25 maart 2018 om 12:23
Toen ik een jaar of 16 was en een super naar fout vriendje had zat ik eens op het station, huilend aan de telefoon met hem. Geen idee meer waar het gesprek overging maar hij was een kei in manipuleren.
Er kwam een buitenlandse jongen naast me zitten, type 'foute schoonzoon' om even te generaliseren...
Toen ik klaar was met het gesprek zei hij 'meisje, besteed je energie niet aan mensen die het niet waard zijn, die jongen gaat jou nooit gelukkig maken, stop hiermee nu het nog kan.'.
En gek genoeg viel er toen een kwartje. Hij opende mijn ogen, iets wat niemand gelukt was.
Ik weet niet wat er was gebeurd als ik langer bij 'mijn vriendje' was gebleven.
Er kwam een buitenlandse jongen naast me zitten, type 'foute schoonzoon' om even te generaliseren...
Toen ik klaar was met het gesprek zei hij 'meisje, besteed je energie niet aan mensen die het niet waard zijn, die jongen gaat jou nooit gelukkig maken, stop hiermee nu het nog kan.'.
En gek genoeg viel er toen een kwartje. Hij opende mijn ogen, iets wat niemand gelukt was.
Ik weet niet wat er was gebeurd als ik langer bij 'mijn vriendje' was gebleven.
zondag 25 maart 2018 om 13:01
zondag 25 maart 2018 om 13:31
Ja, herkenbaar. In een ander deel van Amsterdam werkt het ook zo. Op dat stuk blijft iedereen 's nachts bij elkaar in de buurt fietsen.-jolijn- schreef: ↑24-03-2018 18:24Wat een prachtige verhalen, ik moet steeds weer nieuwe tranen wegvegen.
Toen ik een jaar of 10 was, ben ik aangereden door een auto en mijn achterwiel was helemaal accordeon. Een onbekende man is toen helemaal naar huis meegelopen (toch wel een halfuur lopen) en heeft me daar afgeleverd. Vond ik heel fijn.
Wat ik ook altijd bijzonder vond - als ik avonddienst draaide tijdens mijn studietijd, dan moest ik altijd tegen half twaalf 's avonds terugfietsen, waaronder een stuk over het terrein van de RAI. Dat is best eng als jonge vrouw alleen - er staan overal bosjes en er fietsen niet zo heel veel mensen. Maar het was daar een soort ongeschreven regel: als je als vrouw alleen fietste, dan gingen andere fietsers - vooral vrouwen - spontaan naast je fietsen tot je weer in een drukkere omgeving was.
Winter is coming...
zondag 25 maart 2018 om 14:18
Toen mijn stalkende ex bij mij voor de deur stond, had mijn buurman de politie al gebeld, ondertussen is de buurman mij komen halen via de achterdeur. Heeft me bij hem neergezet, had al wat vrienden opgetrommeld.
Ik snapte het in eerste instantie niet, want ik had niet eens doorgehad dat ex voor de deur stond.
Deze buurman is het type-je: foute schoonzoon, buitenlander én heeft wat dubieuze dingen. Ik had het totaal niet verwacht, maar hij was m'n ex zo beu. Hij was het zo beu dat ik me zo onveilig voelde in m'n eigen huis.
Ik snapte het in eerste instantie niet, want ik had niet eens doorgehad dat ex voor de deur stond.
Deze buurman is het type-je: foute schoonzoon, buitenlander én heeft wat dubieuze dingen. Ik had het totaal niet verwacht, maar hij was m'n ex zo beu. Hij was het zo beu dat ik me zo onveilig voelde in m'n eigen huis.
