Overig
alle pijlers
Aardige, sociale, attente acties van je medemens
woensdag 21 maart 2018 om 17:19
Ik ben eigenlijk best wel een misantroop, weinig vertrouwen in de mensheid, maar misschien juist wel daarom word ik altijd enorm blij van mensen die iets goeds of aardigs doen voor een ander.
Zoals bijvoorbeeld dit wat ik vandaag in de krant las (en waar op Actueel ook al een topic over is geopend
)
https://www.ad.nl/amersfoort/wie-gaf-es ... ~a139ef78/
Welke aardige gebaren zijn jou altijd bijgebleven?
Zoals bijvoorbeeld dit wat ik vandaag in de krant las (en waar op Actueel ook al een topic over is geopend
)https://www.ad.nl/amersfoort/wie-gaf-es ... ~a139ef78/
Welke aardige gebaren zijn jou altijd bijgebleven?
vrijdag 23 maart 2018 om 08:36
Soms rij ik op de invoegstrook en kan ik me ook even ergeren aan zoiets, maar dan denk ik 'hallo, in welke wereld leef ik dat ik hiervan zo'n grote ergernis zou maken?' Op een invoegstrook hoef je natuurlijk nooit 'giga' te wachten, het gaat niet altijd perfect, maar als invoeger pas je je snelheid aan aan het verkeer op de weg en voeg je rustig in. Juist omdat jij je snelheid aanpast aan het verkeer dat er al rijdt levert dit over het algemeen geen gevaarlijke situaties op. Dat verhaal over de fietsers voorrang geven waar het niet hoort levert wel inderdaad sneller een gevaarlijke situatie op.Troeteltje schreef: ↑22-03-2018 13:17Ik vind dit een onderdeel van sociaal weggebruik. Wanneer er een invoegstrook is denk ik ook vast vooruit en voeg zelf uiterst links in zodat invoegend verkeer geen rekening hoeft te houden met mij. Andersom wil je niet weten hoe vaak ik met een verantwoorde snelheid de autosnelweg oprij en vervolgens giga moet wachten alvorens iemand langs is en ik daadwerkelijk kan invoegen, met vermindering van snelheid etc tot gevolg. Mensen realiseren zich niet dat vooruitkijken en anticiperen en ook de snelheid houden die noodzakelijk is echt van belang is.
vrijdag 23 maart 2018 om 08:39
Ik vind dit soort dingen altijd dubbel. Super fijn voor jou, maar voor de persoon in de bus die daardoor net zijn/haar overstap mist door de oplopende vertraging wel weer minder.happyapple schreef: ↑23-03-2018 08:15Ik was pas in de regen met duowagen met 2 kleintjes onderweg naar de bus en kwam de vorige bus nog tegen die te laat was. De halte kon ik nooit meer op tijd halen, maar stak voor de zekerheid toch mijn hand op toen ze langs reed. En ze stopte voor ons. Vond ik wel heel fijn. Uiteraard heb ik bedankt bij het in- en uitstappen.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
vrijdag 23 maart 2018 om 08:52
WowIBIopviva schreef: ↑21-03-2018 18:37Wat? Ja echt hoe bizar dan denk ik echt dat jij het was want was idd traject Breda en deze vrouw liep idd voorbij bij het uitstappen. Kan haast niet anders of jij was het. Wat enorm bizar en bijzonder.
Weet je dat ik dat briefje nog jarenlang in mijn portemonnee heb gehad. Opeens was het weg vind dat altijd nog jammer.
Nou ja bij deze weet je dus hoeveel deze actie van jou betekend heeft.
Wat mooi zeg.
Ik zit hier te janken bij dit topic, wat een mooie acties allemaal.
Ik weet nog wel dat ik een keer heel dankbaar was, toen mijn dochter niet in het karretje van de winkel wilde zitten en een ouder echtpaar haar met hun tweeën beetpakten en neerzetten. Dochter was ook gelijk stil.
En, zelfde dochter stond een keer op zo'n 10 meter afstand van mij te blèren en wilde niet meelopen. Ik had m'n zoon inmiddels in een kinderwagen erbij en kon niet achter haar aan. Ook omdat ze dan richting een weg liep. Ik wist even niet wat te doen, komt er een jongen achter haar aanlopen, pakt haar op en geeft haar aan mij met een 'Alstublieft mevrouw'. 18 jaar terug en ik weet nog hoe blij ik daarvan werd.
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
Later is nu
vrijdag 23 maart 2018 om 09:08
Ik had n keer mijn portemonnee id auto laten liggen, dat dacht ik. Toen ik daar achter kwam ging ik terug naar mijn auto. Vond ik n briefje onder de ruitenwisser dat mijn portemonnee op het dak lag en dat ze hem op het politiebureau hadden afgegeven. Helaas heb ik nooit kunnen achterhalen wie dat gedaan had.
Ook n keer bij een drukke instantie iets moeten regelen waarvoor we een hele lading papieren en info nodig hadden. Was megadruk. Buiten kwamen we erachter dat we onze iPad vergeten waren. Weer terug met het idee dat die weg zou zijn, maar nee hoor, was keurig afgegeven door de vinders. We zijn die mensen nog achterna gerend, wilden ze geld geven voor een drankje, maar dat wilden ze niet.
Ik liep eens in n drukke straat, zag ik een mevrouw een beetje zwalkend over straat lopen, iedereen liep er met een boog omheen, want ze zag er niet al te jofel uit en ze ging ook nog over haar nek midden op straat. Ik dacht, ze is niet dronken, maar ziek. Ben naar haar toe gegaan en toen bleek dat ze op zoek was naar apotheek vanwege een migraine aanval. Zo zielig, voelde zich zwaar ellendig. Ik heb haar naar een apotheek gebracht zodat ze haar medicatie kon halen en gezorgd dat ze iemand kon bellen om haar op te halen.
Ook n keer bij een drukke instantie iets moeten regelen waarvoor we een hele lading papieren en info nodig hadden. Was megadruk. Buiten kwamen we erachter dat we onze iPad vergeten waren. Weer terug met het idee dat die weg zou zijn, maar nee hoor, was keurig afgegeven door de vinders. We zijn die mensen nog achterna gerend, wilden ze geld geven voor een drankje, maar dat wilden ze niet.
Ik liep eens in n drukke straat, zag ik een mevrouw een beetje zwalkend over straat lopen, iedereen liep er met een boog omheen, want ze zag er niet al te jofel uit en ze ging ook nog over haar nek midden op straat. Ik dacht, ze is niet dronken, maar ziek. Ben naar haar toe gegaan en toen bleek dat ze op zoek was naar apotheek vanwege een migraine aanval. Zo zielig, voelde zich zwaar ellendig. Ik heb haar naar een apotheek gebracht zodat ze haar medicatie kon halen en gezorgd dat ze iemand kon bellen om haar op te halen.
Cum non tum age
vrijdag 23 maart 2018 om 09:16
Mijn ouder is een keer op de markt een gigantisch groot bedrag (voor ons althans) contant geld kwijtgeraakt.Het wast opgenomen om een nieuw gasfornuis te kopen, want het oude was stuk. Helemaal hysterisch dat dat geld weg was, natuurlijk, want dat betekende de eerste tijd helemaal geen fornuis meer.
Alsnog belden we, zonder enig vertrouwen, de politie. Wie geeft tenslotte aan dat hij/zij een stapel los briefgeld gevonden heeft? Maar de politieagent had goed nieuws. De bakker op de markt had een geldbedrag gevonden, maar wilde niet zeggen hoeveel. Hij had wel zijn telefoonnummer achtergelaten, zodat de eigenaar van het geld kon bellen en het bedrag kon vertellen. Mijn ouder moest er van huilen. De marktbakker vertelde dat hij graag ook in woord en gebaar christen wilde zijn.
Tot op de dag van vandaag koop ik, als ik langs zijn kraam kom, altijd brood bij deze bakker. Dat moet, want het is een deugdelijke kerel.
Alsnog belden we, zonder enig vertrouwen, de politie. Wie geeft tenslotte aan dat hij/zij een stapel los briefgeld gevonden heeft? Maar de politieagent had goed nieuws. De bakker op de markt had een geldbedrag gevonden, maar wilde niet zeggen hoeveel. Hij had wel zijn telefoonnummer achtergelaten, zodat de eigenaar van het geld kon bellen en het bedrag kon vertellen. Mijn ouder moest er van huilen. De marktbakker vertelde dat hij graag ook in woord en gebaar christen wilde zijn.
Tot op de dag van vandaag koop ik, als ik langs zijn kraam kom, altijd brood bij deze bakker. Dat moet, want het is een deugdelijke kerel.
vrijdag 23 maart 2018 om 09:56
Tijdens mijn baantje in een hotel restaurant ben ik een keer tijdens het servies onwel geworden wegen menstruatie pijn. Ik ben helaas één van de vrouwen waarbij deze pijn je het idee geeft dat je ongeveer dood gaat.
Normaliter had ik altijd naproxen in mijn tas die de pijn binnen een mum van tijd weghaalt, je begrijpt, deze had ik nu dus niet bij me.
Mijn vrouwelijke leidinggevende zag dat ik wit weg trok en niet meer recht op kon lopen en heeft direct de receptie gebeld om te zorgen dat er een kamer voor mij klaar stond. Na haar te hebben uitgelegd wat er met mij aan de hand was heeft ze me op bed gelegd en is ze bij me gebleven. Een half uurtje later werd er op de deur geklopt door onze mannelijke (lieve oude man) collega van de bar die alles had gehoord en even naar Plaza was gerend om Alive Feminax en een reep chocolade te halen haha. Ik kon hem, en haar, wel kussen op dat moment. Een half uur later stonden we allen weer vrolijk servies te draaien alsof er niets was gebeurd.
Normaliter had ik altijd naproxen in mijn tas die de pijn binnen een mum van tijd weghaalt, je begrijpt, deze had ik nu dus niet bij me.
Mijn vrouwelijke leidinggevende zag dat ik wit weg trok en niet meer recht op kon lopen en heeft direct de receptie gebeld om te zorgen dat er een kamer voor mij klaar stond. Na haar te hebben uitgelegd wat er met mij aan de hand was heeft ze me op bed gelegd en is ze bij me gebleven. Een half uurtje later werd er op de deur geklopt door onze mannelijke (lieve oude man) collega van de bar die alles had gehoord en even naar Plaza was gerend om Alive Feminax en een reep chocolade te halen haha. Ik kon hem, en haar, wel kussen op dat moment. Een half uur later stonden we allen weer vrolijk servies te draaien alsof er niets was gebeurd.
vrijdag 23 maart 2018 om 10:14
We landde diep in de nacht op een tropisch eiland. Op het vliegveld was alleen een kip en de huurauto stond klaar met de sleutel achter de zonneklep. Het eiland heeft een U-vorm en om makkelijk van het vliegveld naar ons hotel te komen konden we de laatste pond nemen. Maar die bleek al vertrokken te zijn. Onderweg van het vliegveld naar de pond had ik in het schijnsel van de koplampen werkelijk om de 5 meter een gedenkteken zien staan voor mensen die zich daar hadden doodgereden 
We besloten dat we wel zouden wachten tot het licht werd. Toen verscheen er een meisje met licht blond haar naast de auto. Of we naar het hotel wilde aan de andere kant van het eiland?
Bleek dat zij jaren hostes was geweest voor een boeker van dat hotel. Ze was verliefd geworden en er blijven wonen. Ze wilde wel meerijden naar het hotel, ze zag wel hoe ze weer thuis kwam. 2 uur door de bergen en vele gedenktekens later kwamen we aan bij het hotel. De eigenaar van het hotel gooide gelijk de keuken open voor ons allemaal en wij hebben nooit meer zo lekker vis gegeten als toen
We besloten dat we wel zouden wachten tot het licht werd. Toen verscheen er een meisje met licht blond haar naast de auto. Of we naar het hotel wilde aan de andere kant van het eiland?
Bleek dat zij jaren hostes was geweest voor een boeker van dat hotel. Ze was verliefd geworden en er blijven wonen. Ze wilde wel meerijden naar het hotel, ze zag wel hoe ze weer thuis kwam. 2 uur door de bergen en vele gedenktekens later kwamen we aan bij het hotel. De eigenaar van het hotel gooide gelijk de keuken open voor ons allemaal en wij hebben nooit meer zo lekker vis gegeten als toen
vrijdag 23 maart 2018 om 10:14
Oh, en lieve kaartjes van 'vreemden' hier van het forum voor m'n dochter, toen ze opgenomen werd
En weer voor m'n dochter, dat er altijd mensen zijn die bij haar gaan zitten en de ambulance bellen, als ze flauw valt.
Ik probeer zelf ook vaak attent te zijn, maar dat lukt helaas niet altijd. Als iemand bijvoorbeeld loopt of zit te huilen, dan vind ik dat lastig. Als ik zelf loop te huilen, heb ik liever dat ze me even met rust laten, namelijk.
En weer voor m'n dochter, dat er altijd mensen zijn die bij haar gaan zitten en de ambulance bellen, als ze flauw valt.
Ik probeer zelf ook vaak attent te zijn, maar dat lukt helaas niet altijd. Als iemand bijvoorbeeld loopt of zit te huilen, dan vind ik dat lastig. Als ik zelf loop te huilen, heb ik liever dat ze me even met rust laten, namelijk.
Later is nu
vrijdag 23 maart 2018 om 10:27
Het kunnen echt hele kleine dingen zijn die je jaren later nog gelukkig maken als je er aan terugdenkt!Klubnika schreef: ↑23-03-2018 00:30Oh, toen ik nog op de basisschool zat en het had gesneeuwd wilde ik een héle grote sneeuwbal maken. Helaas was ik niet zo groot (nog steeds niet
vrijdag 23 maart 2018 om 10:32
Wat een mooi topic, ik schiet de hele tijd vol van zoveel aardigheid! Zullen de zwangerschapshormonen wel zijn...
Zelf meegemaakt:
- toen mijn kind nodig moest plassen bij het tankstation had ik geen 50 cent munt, kreeg ik er zomaar eentje van een aardige man
- mijn toen nog vriend (nu man) wilde op champagne trakteren bij een concert maar had een euro tekort, verschillende mensen boden aan om bij te springen
- een vrouw die aanbood mijn krijsende baby vast te houden zodat ik zelf even kon plassen op een drukke aire langs de Franse snelweg
- een moeder van school die vaak mijn kind thuisbrengt als het daar gespeeld heeft, omdat ze toch mijn kant op moet
- mijn lieve oppas die vaak zomaar iets leuks meeneemt voor mijn kinderen, zoals vitamini’s, moestuintjes, kleurplaat, glitterstickers
- op vakantie in India stonden stukken weg blank, tot boven de knieën. Mijn vriendin had ( geloof het of niet) een zware rolkoffer mee. De straat naar ons hotel was daarmee feitelijk onbegaanbaar. Een Indiaas echtpaar bood aan ons met hun auto ernaar toe te brengen, ookal waren wijzelf en onze bagage compleet bemodderd. Ze wilden er helemaal niets voor hebben
Zelf meegemaakt:
- toen mijn kind nodig moest plassen bij het tankstation had ik geen 50 cent munt, kreeg ik er zomaar eentje van een aardige man
- mijn toen nog vriend (nu man) wilde op champagne trakteren bij een concert maar had een euro tekort, verschillende mensen boden aan om bij te springen
- een vrouw die aanbood mijn krijsende baby vast te houden zodat ik zelf even kon plassen op een drukke aire langs de Franse snelweg
- een moeder van school die vaak mijn kind thuisbrengt als het daar gespeeld heeft, omdat ze toch mijn kant op moet
- mijn lieve oppas die vaak zomaar iets leuks meeneemt voor mijn kinderen, zoals vitamini’s, moestuintjes, kleurplaat, glitterstickers
- op vakantie in India stonden stukken weg blank, tot boven de knieën. Mijn vriendin had ( geloof het of niet) een zware rolkoffer mee. De straat naar ons hotel was daarmee feitelijk onbegaanbaar. Een Indiaas echtpaar bood aan ons met hun auto ernaar toe te brengen, ookal waren wijzelf en onze bagage compleet bemodderd. Ze wilden er helemaal niets voor hebben
vrijdag 23 maart 2018 om 10:52
12 Jaar geleden was ik ongeveer 20 weken zwanger van ons eerste kind en mijn vader was terminaal ziek.
In die periode werd ik via de verloskundige gevraagd of ik proefpersoon wilde zijn bij de opleiding voor verloskundigen. Die werden allemaal getraind in het maken van 20-weken echo's. Dat leek mij heel leuk en ik heb daar toen een hele middag blij naar mijn baby liggen kijken.
Omdat de kans heel groot was dat mijn vader de geboorte van zijn eerste kleinkind niet meer mee zou maken hadden we een pretecho gepland voor rond de 7 maanden. Alleen had ik net dag gehoord dat we die af konden zeggen omdat mijn vader ook dat niet meer zou halen. Die verloskundigen hebben toen apart iemand langs laten komen die verstand had van dat echo-apparaat, waardoor er uitgebreide filmpjes van mijn baby op een cd gebrand konden worden. Deze kon ik dezelfde avond nog meenemen naar mijn vader in het ziekenhuis.
Nu vind ik verloskundigen sowieso al erg lief, maar dit vond ik echt super lief.
In die periode werd ik via de verloskundige gevraagd of ik proefpersoon wilde zijn bij de opleiding voor verloskundigen. Die werden allemaal getraind in het maken van 20-weken echo's. Dat leek mij heel leuk en ik heb daar toen een hele middag blij naar mijn baby liggen kijken.
Omdat de kans heel groot was dat mijn vader de geboorte van zijn eerste kleinkind niet meer mee zou maken hadden we een pretecho gepland voor rond de 7 maanden. Alleen had ik net dag gehoord dat we die af konden zeggen omdat mijn vader ook dat niet meer zou halen. Die verloskundigen hebben toen apart iemand langs laten komen die verstand had van dat echo-apparaat, waardoor er uitgebreide filmpjes van mijn baby op een cd gebrand konden worden. Deze kon ik dezelfde avond nog meenemen naar mijn vader in het ziekenhuis.
Nu vind ik verloskundigen sowieso al erg lief, maar dit vond ik echt super lief.
vrijdag 23 maart 2018 om 11:15
Mijn zoon speelt graag en veel met een kindje dat hier verder geen familie heeft (ouders komen uit het buitenland, hij heeft geen opa's en oma's en tantes en ooms hier). Toen ze weer af wilden spreken samen, was het de dag dat mijn zoon naar mijn ouders zou gaan (vaste oppasdag). Vriendje mocht mee. Hij had thuis later verteld dat hij het zó prachtig had gevonden om ook eens bij een opa en oma te mogen spelen.
Dat vertelde ik tegen mijn ouders. Sindsdien mag hij vaker mee spelen, hoort hij bij dagjes uit en sinterklaas en zo ook bij de familie en heeft hij ook iemand die hij opa en oma noemt. Leuk, zo'n glunderend gezicht van het ventje die vrolijk zegt "tot volgende week oma!".
Dat vertelde ik tegen mijn ouders. Sindsdien mag hij vaker mee spelen, hoort hij bij dagjes uit en sinterklaas en zo ook bij de familie en heeft hij ook iemand die hij opa en oma noemt. Leuk, zo'n glunderend gezicht van het ventje die vrolijk zegt "tot volgende week oma!".
vrijdag 23 maart 2018 om 11:37
apiejapie schreef: ↑23-03-2018 11:15Mijn zoon speelt graag en veel met een kindje dat hier verder geen familie heeft (ouders komen uit het buitenland, hij heeft geen opa's en oma's en tantes en ooms hier). Toen ze weer af wilden spreken samen, was het de dag dat mijn zoon naar mijn ouders zou gaan (vaste oppasdag). Vriendje mocht mee. Hij had thuis later verteld dat hij het zó prachtig had gevonden om ook eens bij een opa en oma te mogen spelen.
Dat vertelde ik tegen mijn ouders. Sindsdien mag hij vaker mee spelen, hoort hij bij dagjes uit en sinterklaas en zo ook bij de familie en heeft hij ook iemand die hij opa en oma noemt. Leuk, zo'n glunderend gezicht van het ventje die vrolijk zegt "tot volgende week oma!".
vrijdag 23 maart 2018 om 13:10
Ik heb bij de bakker gewerkt en je wil niet weten hoe vaak dat ik buiten gerend ben als er weer iemand met een taart op het dak van de auto wilde wegrijden. Even taart op het dak zetten, brood in de auto leggen en dan weg willen rijden met je taart nog op het dak.
We reden een tijdje geleden achter een vrachtauto die zijn deuren nog open had staan en er stonden van die karren in van de bloemenveiling. Iedere keer als hij remde kwamen die karren steeds naar achter gereden. Wij ernaast rijden, ik raam open en gebaren naar de chauffeur maar die dacht zeker dat we kwaad in de zin hadden ofzo en reageerde niet. Bij het stoplicht nog een keer naar hem roepen en eindelijk deed hij zijn raampje open dus ik roep je deuren staan nog open ! G#dverdomme, bedankt hoor wijffie en hij ging er gelijk uit om ze dicht te doen hahaha !
We reden een tijdje geleden achter een vrachtauto die zijn deuren nog open had staan en er stonden van die karren in van de bloemenveiling. Iedere keer als hij remde kwamen die karren steeds naar achter gereden. Wij ernaast rijden, ik raam open en gebaren naar de chauffeur maar die dacht zeker dat we kwaad in de zin hadden ofzo en reageerde niet. Bij het stoplicht nog een keer naar hem roepen en eindelijk deed hij zijn raampje open dus ik roep je deuren staan nog open ! G#dverdomme, bedankt hoor wijffie en hij ging er gelijk uit om ze dicht te doen hahaha !
vrijdag 23 maart 2018 om 13:16
Fantastischapiejapie schreef: ↑23-03-2018 11:15Mijn zoon speelt graag en veel met een kindje dat hier verder geen familie heeft (ouders komen uit het buitenland, hij heeft geen opa's en oma's en tantes en ooms hier). Toen ze weer af wilden spreken samen, was het de dag dat mijn zoon naar mijn ouders zou gaan (vaste oppasdag). Vriendje mocht mee. Hij had thuis later verteld dat hij het zó prachtig had gevonden om ook eens bij een opa en oma te mogen spelen.
Dat vertelde ik tegen mijn ouders. Sindsdien mag hij vaker mee spelen, hoort hij bij dagjes uit en sinterklaas en zo ook bij de familie en heeft hij ook iemand die hij opa en oma noemt. Leuk, zo'n glunderend gezicht van het ventje die vrolijk zegt "tot volgende week oma!".
vrijdag 23 maart 2018 om 13:18
Toen ik 6 maanden zwanger was van mijn dochter lag mijn moeder op sterven, en toen vond de verloskundige het opeens ook tijd voor een echo, wat toendertijd nog niet zo gebruikelijk was als tegenwoordig (ruim 21 jaar geleden). Helaas is mijn moeder gestorven voordat de echo gepland stond.Branca schreef: ↑23-03-2018 10:5212 Jaar geleden was ik ongeveer 20 weken zwanger van ons eerste kind en mijn vader was terminaal ziek.
In die periode werd ik via de verloskundige gevraagd of ik proefpersoon wilde zijn bij de opleiding voor verloskundigen. Die werden allemaal getraind in het maken van 20-weken echo's. Dat leek mij heel leuk en ik heb daar toen een hele middag blij naar mijn baby liggen kijken.
Omdat de kans heel groot was dat mijn vader de geboorte van zijn eerste kleinkind niet meer mee zou maken hadden we een pretecho gepland voor rond de 7 maanden. Alleen had ik net dag gehoord dat we die af konden zeggen omdat mijn vader ook dat niet meer zou halen. Die verloskundigen hebben toen apart iemand langs laten komen die verstand had van dat echo-apparaat, waardoor er uitgebreide filmpjes van mijn baby op een cd gebrand konden worden. Deze kon ik dezelfde avond nog meenemen naar mijn vader in het ziekenhuis.
Nu vind ik verloskundigen sowieso al erg lief, maar dit vond ik echt super lief.
Voor de reden van de echo stond dat de groei wat voorliep op de uitgerekende datum, maar dat bleek met de echo helemaal niet het geval, maar ja, je moest echt een goede reden hebben voor de echo.
vrijdag 23 maart 2018 om 13:28
Na een lange schooldag liep ik in de regen naar huis want mijn fietsband was lek. Mijn economieleraar (een grote, norse, strenge man) sjeesde eerst voorbij maar stopte abrupt en riep dat ik bij hem achterop moest springen. Ik twijfelde eerst maar hij stond erop. Over de dijk, in de kou en regen met een brugkoter plus zware tas achterop, daarna weer terug over de dijk richting zijn eigen huis. Ik heb hem vriendelijk bedankt maar we spraken er nooit meer over in de klas. Het was geen type waar je vrolijk mee keuvelde.
Jaren later zag ik hem weer op een open dag van mijn oude school toen mijn eigen kind bijna naar de brugklas ging. Ik wist niet of hij mij nog zou herkennen maar ik stapte gewoon op hem af en vertelde dat ik ooit bij hem in de klas zat. Hij dacht even na en vroeg toen met een glimlach of ik vandaag lopend of op de fiets was gekomen :
.
Jaren later zag ik hem weer op een open dag van mijn oude school toen mijn eigen kind bijna naar de brugklas ging. Ik wist niet of hij mij nog zou herkennen maar ik stapte gewoon op hem af en vertelde dat ik ooit bij hem in de klas zat. Hij dacht even na en vroeg toen met een glimlach of ik vandaag lopend of op de fiets was gekomen :
.
vrijdag 23 maart 2018 om 13:34
Ah mennnnn, wie is hier uien aan het snijden?apiejapie schreef: ↑23-03-2018 11:15Mijn zoon speelt graag en veel met een kindje dat hier verder geen familie heeft (ouders komen uit het buitenland, hij heeft geen opa's en oma's en tantes en ooms hier). Toen ze weer af wilden spreken samen, was het de dag dat mijn zoon naar mijn ouders zou gaan (vaste oppasdag). Vriendje mocht mee. Hij had thuis later verteld dat hij het zó prachtig had gevonden om ook eens bij een opa en oma te mogen spelen.
Dat vertelde ik tegen mijn ouders. Sindsdien mag hij vaker mee spelen, hoort hij bij dagjes uit en sinterklaas en zo ook bij de familie en heeft hij ook iemand die hij opa en oma noemt. Leuk, zo'n glunderend gezicht van het ventje die vrolijk zegt "tot volgende week oma!".
Wat een fantastisch verhaal!
vrijdag 23 maart 2018 om 13:37
Zo kreeg ik van een vriendin een reep Tony's toen we midden in het ivf traject zaten met de woorden: Succes met de hormonen, chocola helpt!badmuts111 schreef: ↑23-03-2018 10:09Ik kreeg laatst via de post een heel lief kaartje en chocoladereep van een vriendin om me sterkte te wensen met de laatste loodjes van m'n zwangerschap
Dat verhaal van dat vriendje, ik moet er gewoon een beetje van huilen
vrijdag 23 maart 2018 om 13:56
apiejapie schreef: ↑23-03-2018 11:15Mijn zoon speelt graag en veel met een kindje dat hier verder geen familie heeft (ouders komen uit het buitenland, hij heeft geen opa's en oma's en tantes en ooms hier). Toen ze weer af wilden spreken samen, was het de dag dat mijn zoon naar mijn ouders zou gaan (vaste oppasdag). Vriendje mocht mee. Hij had thuis later verteld dat hij het zó prachtig had gevonden om ook eens bij een opa en oma te mogen spelen.
Dat vertelde ik tegen mijn ouders. Sindsdien mag hij vaker mee spelen, hoort hij bij dagjes uit en sinterklaas en zo ook bij de familie en heeft hij ook iemand die hij opa en oma noemt. Leuk, zo'n glunderend gezicht van het ventje die vrolijk zegt "tot volgende week oma!".
Ik was ook zo’n kindje. Mijn ouders zijn ook als vluchteling hier gekomen.
Mijn vader had een collega, oudere man, waar hij het goed mee kon vinden. We gingen op visite en ik zei (3jaar oud) mevrouw. Riep ze: Ben je mal! Ik ben oma, hoor!
en het werd pa en ma voor mn ouders. Zo lief! We werden in de familie opgenomen. Sinterklaas, kerst, Pasen en Pinksteren eigenlijk bijna elke zondag We zaten gewoon met z’n allen bij opa en oma. Het mooiste vind ik nog dat toen mijn oma uit het buitenland langs kwam, zij en mn Nederlandse oma de beste vriendinnen werden. Ze spraken elkaars taal niet, maar mijn oma uit het buitenland was zo blij dat mijn oma hier zo goed voor ons zorgde. Huilend vielen zij elkaar in de armen, de eerste keer.
Mijn opa en oma hier hadden een groot hart, ik mis ze nog!
anoniem_340695 wijzigde dit bericht op 23-03-2018 13:59
1.70% gewijzigd
vrijdag 23 maart 2018 om 14:21
De buschauffer die achter me reed en toeterde omdat m'n handschoenen uit m'n jaszak waren gevallen en ik dat niet had gemerkt. Als hij niet had getoeterd was ik ze nu kwijt geweest (zijn hele mooie die ik als kerstcadeau heb gekregen).
En een verhaal van mijn moeder. Ze was toe alleenstaand en op familiebezoek geweest (begin jaren 80). Op de weg terug 's avonds kreeg ze een lekke band, en ze wist niet wat te doen met twee kleine kinderen in de auto. Ze heeft toen bij het eerste huis wat ze zag aangebeld, of ze iemand kon bellen voor hulp. Het huis bleek een privehuis/bordeel te zijn. Ze is daar supervriendelijk ontvangen en geholpen. Wij, de kinderen, werden in een bed gelegd zodat we konden slapen en m'n moeder kon alle hulp regelen die ze nodig had. Ik kan me er nog iets van herinneren, ik vond het er vooral mooi met alle spiegels en lampjes en pluche banken. Toen bleek dat hulp op zich liet wachten heeft iemand ons naar de familie terug gebracht waar we waren geweest. Het huis staat er nog maar is geen bordeel meer. Maar nog steeds als we er langs rijden, hebben we het erover met elkaar.
En een verhaal van mijn moeder. Ze was toe alleenstaand en op familiebezoek geweest (begin jaren 80). Op de weg terug 's avonds kreeg ze een lekke band, en ze wist niet wat te doen met twee kleine kinderen in de auto. Ze heeft toen bij het eerste huis wat ze zag aangebeld, of ze iemand kon bellen voor hulp. Het huis bleek een privehuis/bordeel te zijn. Ze is daar supervriendelijk ontvangen en geholpen. Wij, de kinderen, werden in een bed gelegd zodat we konden slapen en m'n moeder kon alle hulp regelen die ze nodig had. Ik kan me er nog iets van herinneren, ik vond het er vooral mooi met alle spiegels en lampjes en pluche banken. Toen bleek dat hulp op zich liet wachten heeft iemand ons naar de familie terug gebracht waar we waren geweest. Het huis staat er nog maar is geen bordeel meer. Maar nog steeds als we er langs rijden, hebben we het erover met elkaar.
vrijdag 23 maart 2018 om 14:41
ik zit ook regelmatig met vochtige ogen te lezen!
