Overig
alle pijlers
Aardige, sociale, attente acties van je medemens
woensdag 21 maart 2018 om 17:19
Ik ben eigenlijk best wel een misantroop, weinig vertrouwen in de mensheid, maar misschien juist wel daarom word ik altijd enorm blij van mensen die iets goeds of aardigs doen voor een ander.
Zoals bijvoorbeeld dit wat ik vandaag in de krant las (en waar op Actueel ook al een topic over is geopend
)
https://www.ad.nl/amersfoort/wie-gaf-es ... ~a139ef78/
Welke aardige gebaren zijn jou altijd bijgebleven?
Zoals bijvoorbeeld dit wat ik vandaag in de krant las (en waar op Actueel ook al een topic over is geopend
)https://www.ad.nl/amersfoort/wie-gaf-es ... ~a139ef78/
Welke aardige gebaren zijn jou altijd bijgebleven?
zondag 25 maart 2018 om 14:53
Toen ik het als student heel zwaar had en heel diep zat, heeft een stel vrienden me een week lang bij hun laten logeren. Ik was heel depressief en kon het niet aan om voor mezelf te moeten zorgen, maar zij hebben me zo liefdevol opgevangen ondanks dat ik echt een en al tranen was.
Mijn moeder had een keer op maat gemaakte schoenen in haar tas laten zitten. Zij vijf minuten ergens binnen, komt terug, schoenen weg. Duur grapje, want ze waren door de verzekeraar vergoed. Vertelt ze het verhaal bij haar fysio, blijkt die het door te hebben verteld aan de schoenmaker. Die spontaan haar gratis nieuwe schoenen laat bestellen.
Laatste verhaal: ik heb tandartsangst en vond het zo eng om met afgebroken tand naar een onbekende tandarts te gaan. Vraagt een collega of hij mee zou, houd ik in eerste instantie de boot af. Als ik wegga, vraagt hij het nog een keer. Ik kon niet langer streng zijn voor mezelf en gaf toen toch maar toe - hij werkt normaal tot later maar heeft toen gezorgd dat hij ook eerder weg kan. Sowieso een superattente collega
.
Mijn moeder had een keer op maat gemaakte schoenen in haar tas laten zitten. Zij vijf minuten ergens binnen, komt terug, schoenen weg. Duur grapje, want ze waren door de verzekeraar vergoed. Vertelt ze het verhaal bij haar fysio, blijkt die het door te hebben verteld aan de schoenmaker. Die spontaan haar gratis nieuwe schoenen laat bestellen.
Laatste verhaal: ik heb tandartsangst en vond het zo eng om met afgebroken tand naar een onbekende tandarts te gaan. Vraagt een collega of hij mee zou, houd ik in eerste instantie de boot af. Als ik wegga, vraagt hij het nog een keer. Ik kon niet langer streng zijn voor mezelf en gaf toen toch maar toe - hij werkt normaal tot later maar heeft toen gezorgd dat hij ook eerder weg kan. Sowieso een superattente collega
.
zondag 25 maart 2018 om 18:36
O, wat fijn dat mensen in de buurt van de RAI met elkaar meefietsen, voor de veiligheid.
Ongeveer 25 jaar geleden stond ik 's avonds / 's nachts bij de RAI met mijn vriendje op de bus te wachten.
Er kwam een vrouw aanhoppen, met haar polsen bij elkaar gebonden, haar enkels bij elkaar gebonden en haar broek op haar enkels. (Ik denk dat ze ook nog een prop in haar mond had.)
Oliedom van me, maar ik had echt niet in de gaten wat er aan de hand was.
Een taxichauffeur die vlakbij ons stond, begreep gelijk dat de vrouw was verkracht. Hij is naar haar toe gegaan, heeft haar broek omhoog getrokken, de touwen losgemaakt, hulp ingeschakeld en is bij haar gebleven.
Wat een held.
En wat afschuwelijk wat die vrouw overkomen was. Ik voelde me machteloos.
Ongeveer 25 jaar geleden stond ik 's avonds / 's nachts bij de RAI met mijn vriendje op de bus te wachten.
Er kwam een vrouw aanhoppen, met haar polsen bij elkaar gebonden, haar enkels bij elkaar gebonden en haar broek op haar enkels. (Ik denk dat ze ook nog een prop in haar mond had.)
Oliedom van me, maar ik had echt niet in de gaten wat er aan de hand was.
Een taxichauffeur die vlakbij ons stond, begreep gelijk dat de vrouw was verkracht. Hij is naar haar toe gegaan, heeft haar broek omhoog getrokken, de touwen losgemaakt, hulp ingeschakeld en is bij haar gebleven.
Wat een held.
En wat afschuwelijk wat die vrouw overkomen was. Ik voelde me machteloos.
zondag 25 maart 2018 om 19:25
Eentje van een paar weken geleden; mijn moeder die even spontaan een hele week langskomt (we wonen ver bij elkaar uit de buurt, tussen de 6-9 uur rijden) om mij even te ontlasten omdat ik er even helemaal doorheen zat. (Man ziek, kind ziek en net uit het ZH, ikzelf half ziek, een huis dat eruit zag alsof er een bom ontploft was)
"Nee" is ook een antwoord.
zondag 25 maart 2018 om 19:29
Af en toe bestel ik een klein pakketje dat niet in de brievenbus past. Ik woon vrijstaand en je kunt om het huis heen lopen via het achterpad en dan kom je bij de achterdeur met daarnaast een kattenluikje (voor mijn overleden poes). Op een dag kwam ik thuis (ik kom altijd via achter) en zag binnen een pakketje liggen 
De postbezorger had het pakje dus door het kattenluikje naar binnen geschoven! Vond ik zó aardig!
Voor hem het voordeel geen gedoe administratie en zo en voor mij het voordeel niet naar een afhaalpunt. Sindsdien gaat het zo! Zo kun je elkaar ter wille zijn. Dat vind ik attent, aardig en sociaal!
De postbezorger had het pakje dus door het kattenluikje naar binnen geschoven! Vond ik zó aardig!
Voor hem het voordeel geen gedoe administratie en zo en voor mij het voordeel niet naar een afhaalpunt. Sindsdien gaat het zo! Zo kun je elkaar ter wille zijn. Dat vind ik attent, aardig en sociaal!
maandag 26 maart 2018 om 16:20
Wat een ontzettend fijn topic is dit! Meestal sta ik in de meelees-modus, maar voor dit topic toch weer even ingelogd, want ik heb ook nog wat dingetjes te delen. Ik hoop echt oprecht dat dit deel nog vele vervolgen mag krijgen!
Wat mij zo 1-2-3 te binnenschiet:
- Laatst stond ik bij de kassa in de supermarkt, moest een bedrag van €10,30 afrekenen en betaalde met een briefje van €20. Ik was naarstig op zoek naar kleingeld in m'n tas zodat de cassiere een tientje terug kon geven. Stond er een jongen achter me die 30 cent aan haar gaf. Een klein gebaar, maar zo attent, werd er echt vrolijk van.
- Die ene keer dat ik als twaalfjarige gup werd gepest door een groep meiden, en er twee wat oudere tieners, jaar of 18, langsliepen en eentje mij meetrok een steegje in en de andere tegen die groep meiden een preek begon af te steken. Dat zal ik nooit vergeten! Het was midden in de stad en er liepen zoveel mensen voorbij, maar zij waren de enige die ook daadwerkelijk wat deden.
- De eerste keer dat ik alleen vloog, negentien jaar, naar Marokko. Het Marokkaanse echtpaar dat naast mij zat en mij begon vol te stoppen met allerlei zelfgemaakt eten, haha. Dat was echt zo lief.
- Een vriend van me die op een festival eens z'n sokken uittrok en aan een jongen gaf die al de hele dag natte sokken had door de regen en daardoor pijnlijke voeten.
Heb er volgens mij nog een hoop meer maar die volgen zodra ik ze me herinner!
O, en fun fact: eind vorige week merkte ik aan cursist op m'n werk dat ze niet zo lekker in m'n vel zat. Normaal gesproken zou ik zoiets hebben: ik weet niet of ze erop zit te wachten dus ik probeer maar gewoon aardig te doen maar begin er verder niet over. Geïnspireerd door dit topic heb ik haar achteraf apart genomen en gevraagd of alles goed met haar ging en toen heeft ze me verteld wat haar dwarszat. Waar het vivaforum toch niet allemaal goed voor is.
Wat mij zo 1-2-3 te binnenschiet:
- Laatst stond ik bij de kassa in de supermarkt, moest een bedrag van €10,30 afrekenen en betaalde met een briefje van €20. Ik was naarstig op zoek naar kleingeld in m'n tas zodat de cassiere een tientje terug kon geven. Stond er een jongen achter me die 30 cent aan haar gaf. Een klein gebaar, maar zo attent, werd er echt vrolijk van.
- Die ene keer dat ik als twaalfjarige gup werd gepest door een groep meiden, en er twee wat oudere tieners, jaar of 18, langsliepen en eentje mij meetrok een steegje in en de andere tegen die groep meiden een preek begon af te steken. Dat zal ik nooit vergeten! Het was midden in de stad en er liepen zoveel mensen voorbij, maar zij waren de enige die ook daadwerkelijk wat deden.
- De eerste keer dat ik alleen vloog, negentien jaar, naar Marokko. Het Marokkaanse echtpaar dat naast mij zat en mij begon vol te stoppen met allerlei zelfgemaakt eten, haha. Dat was echt zo lief.
- Een vriend van me die op een festival eens z'n sokken uittrok en aan een jongen gaf die al de hele dag natte sokken had door de regen en daardoor pijnlijke voeten.
Heb er volgens mij nog een hoop meer maar die volgen zodra ik ze me herinner!
O, en fun fact: eind vorige week merkte ik aan cursist op m'n werk dat ze niet zo lekker in m'n vel zat. Normaal gesproken zou ik zoiets hebben: ik weet niet of ze erop zit te wachten dus ik probeer maar gewoon aardig te doen maar begin er verder niet over. Geïnspireerd door dit topic heb ik haar achteraf apart genomen en gevraagd of alles goed met haar ging en toen heeft ze me verteld wat haar dwarszat. Waar het vivaforum toch niet allemaal goed voor is.
maandag 26 maart 2018 om 17:00
Wat heftig! Maar wat ik niet snap, wat had je niet in de gaten en wat dacht je op dat moment? En je vriend dan?Abigail* schreef: ↑25-03-2018 18:36O, wat fijn dat mensen in de buurt van de RAI met elkaar meefietsen, voor de veiligheid.
Ongeveer 25 jaar geleden stond ik 's avonds / 's nachts bij de RAI met mijn vriendje op de bus te wachten.
Er kwam een vrouw aanhoppen, met haar polsen bij elkaar gebonden, haar enkels bij elkaar gebonden en haar broek op haar enkels. (Ik denk dat ze ook nog een prop in haar mond had.)
Oliedom van me, maar ik had echt niet in de gaten wat er aan de hand was.
Een taxichauffeur die vlakbij ons stond, begreep gelijk dat de vrouw was verkracht. Hij is naar haar toe gegaan, heeft haar broek omhoog getrokken, de touwen losgemaakt, hulp ingeschakeld en is bij haar gebleven.
Wat een held.
En wat afschuwelijk wat die vrouw overkomen was. Ik voelde me machteloos.
Ik heb altijd bewondering voor mensen die gelijk heel scherp en doelgericht handelen bij onverwachte situaties. Volgens mij zou ik verstijven.
maandag 26 maart 2018 om 22:02
Mijn vader is echt een goedzak en een superlieverd.
Als ik langskom met de kinderen haalt hij altijd lekkere dingen in huis en voor mij speciaal een verse kokosmakroon omdat hij weet dat ik dat het allerlekkerst vind.
Ik had laatst een pedicure voor hem geregeld, en ik had gezegd dat als het hem beviel dat ik dan ook een afspraak zou maken. Heeft hij een cadeaubon gekocht zodat ik ook 2 keer kon gaan, terwijl hij erg weinig te besteden heeft. Ik wilde het bijna niet aannemen maar hij stond erop. Zo lief!
En hij is al jaren taxichauffeur en hij helpt mensen altijd met bagage, hij wacht tot ze binnen zijn voor hij wegrijdt en helpt mensen zelfs naar binnen (thuis) als het hen zelf niet lukt. Of hij geeft toeristen advies over de leuke plekken/restaurants etc in de stad.
Een keer heeft hij een meisje gered dat werd aangerand door met zijn taxi op het gegil af te rijden (ergens waar hij niet eens mocht rijden was een voetgangersbrug). daar is hij uitgestapt en is er op af gegaan en heeft zo haar belager afgeschrikt. Hij heeft toen met haar gewacht op de politie en dat meisje haar vader. hij was er helemaal ontdaan van en is ook later die week nog bij haar thuis langsgegaan om te kijken hoe het ging.
Als ik langskom met de kinderen haalt hij altijd lekkere dingen in huis en voor mij speciaal een verse kokosmakroon omdat hij weet dat ik dat het allerlekkerst vind.
Ik had laatst een pedicure voor hem geregeld, en ik had gezegd dat als het hem beviel dat ik dan ook een afspraak zou maken. Heeft hij een cadeaubon gekocht zodat ik ook 2 keer kon gaan, terwijl hij erg weinig te besteden heeft. Ik wilde het bijna niet aannemen maar hij stond erop. Zo lief!
En hij is al jaren taxichauffeur en hij helpt mensen altijd met bagage, hij wacht tot ze binnen zijn voor hij wegrijdt en helpt mensen zelfs naar binnen (thuis) als het hen zelf niet lukt. Of hij geeft toeristen advies over de leuke plekken/restaurants etc in de stad.
Een keer heeft hij een meisje gered dat werd aangerand door met zijn taxi op het gegil af te rijden (ergens waar hij niet eens mocht rijden was een voetgangersbrug). daar is hij uitgestapt en is er op af gegaan en heeft zo haar belager afgeschrikt. Hij heeft toen met haar gewacht op de politie en dat meisje haar vader. hij was er helemaal ontdaan van en is ook later die week nog bij haar thuis langsgegaan om te kijken hoe het ging.
Don't cry, buy a bag and move on.
maandag 26 maart 2018 om 22:30
Nog een leuke; een jaar of wat geleden ging ik met vriend en zoon een paar dagen naar Parijs; we hadden in St. Denis (voorstad) een appartement gehuurd via Airbnb. Van tevoren hadden we al afgesproken met de verhuurster dat we de sleutel bij haar buren konden ophalen, omdat ze zelf nog aan het werk was, zij zou 's avonds even langskomen. Zo gezegd zo gedaan, aangebeld bij de buren in kwestie (het was een appartementencomplex), wij werden binnengelaten, buurvrouw (Marokkaans) stond ons bij de lift op te wachten. Communiceren was lastig, zij sprak alleen Frans, wij mondjesmaat - maar we begrepen dat haar zoon de sleutel op zak had en die was nog onderweg. Ze stond erop dat we binnenkwamen, er zat een hele familie binnen, we werden met open armen ontvangen, kregen allemaal thee en hapjes en toen zoon eenmaal gearriveerd was met de sleutel, uiteindelijk ook nog schalen (heerlijk) eten mee, zodat we niet meer hoefden te koken die avond. Zo aardig!
Nothing happens for a reason
maandag 26 maart 2018 om 23:35
Oh, dit doet me denken aan de geweldige caissière die mijn dochter liet stralen.eekhoorn12 schreef: ↑21-03-2018 20:49Net nog, in de winkel met een zeurende kleuter die er nogal theater van maakte. Ik ben daar redelijk immuun voor inmiddels, maar gezellig is het natuurlijk ook weer niet. Geeft de dame achter de kassa met flink aangedikt enthousiasme wat weggeefspul aan de kleuter. Bam, drama vergeten en het was weer gezellig. Bedankt caissière!
Dochter had een rok aan, waarvan ze zelf vond dat het een prinsessenrok was. Roze Speldjes in haar haar en ze vond zichzelf echt een prinses.
‘Mama, zien de andere mensen wel dat ik een prinses ben?’ vroeg ze in de rij bij de kassa. We waren nummer drie in de rij, en blijkbaar had de caissière goede oren, want ze tikte de man vóór ons aan en zei luid: ‘Meneer, kijk eens achter u! Een echte prinses!’
En toen we aan de beurt waren maakte ze nog een praatje met mijn dochter over haar rok etc.
Mijn 3-jarige was de hele dag zo trots!
maandag 26 maart 2018 om 23:54
pop1980 schreef: ↑26-03-2018 23:35Oh, dit doet me denken aan de geweldige caissière die mijn dochter liet stralen.
Dochter had een rok aan, waarvan ze zelf vond dat het een prinsessenrok was. Roze Speldjes in haar haar en ze vond zichzelf echt een prinses.
‘Mama, zien de andere mensen wel dat ik een prinses ben?’ vroeg ze in de rij bij de kassa. We waren nummer drie in de rij, en blijkbaar had de caissière goede oren, want ze tikte de man vóór ons aan en zei luid: ‘Meneer, kijk eens achter u! Een echte prinses!’
En toen we aan de beurt waren maakte ze nog een praatje met mijn dochter over haar rok etc.
Mijn 3-jarige was de hele dag zo trots!
dinsdag 27 maart 2018 om 09:55
Vorig jaar kon ik vanwege ziekte nauwelijks mijn huis verlaten. Op een gegeven moment stond ik in de tuin, te denken over hoe het nu toch verder moest (waar ik best triest van werd), toen mijn buurvrouw dat zag en zei: "meid toch, ik ga zo toch naar het tuincentrum en ik neem direct wat bloemen mee voor in je tuin. Dan kan je daar wat vrolijkheid toevoegen, daar word je vast blij van!".
2 uur later stond er een hele tree met viooltjes, die ik in alle bakken kon planten.
En inderdaad moest ik de hele zomer als ik de bloemen zag aan haar lieve actie denken.
2 uur later stond er een hele tree met viooltjes, die ik in alle bakken kon planten.
En inderdaad moest ik de hele zomer als ik de bloemen zag aan haar lieve actie denken
.
dinsdag 27 maart 2018 om 09:58
Wat een lief gebaar.rodelimo schreef: ↑27-03-2018 09:55Vorig jaar kon ik vanwege ziekte nauwelijks mijn huis verlaten. Op een gegeven moment stond ik in de tuin, te denken over hoe het nu toch verder moest (waar ik best triest van werd), toen mijn buurvrouw dat zag en zei: "meid toch, ik ga zo toch naar het tuincentrum en ik neem direct wat bloemen mee voor in je tuin. Dan kan je daar wat vrolijkheid toevoegen, daar word je vast blij van!".
2 uur later stond er een hele tree met viooltjes, die ik in alle bakken kon planten.
En inderdaad moest ik de hele zomer als ik de bloemen zag aan haar lieve actie denken
dinsdag 27 maart 2018 om 10:28
Toen ik met 27 weken zwangerschap met bloedverlies in het ziekenhuis terecht kwam (achteraf gelukkig onschuldig, nu een prachtzoon van ruim 1,5) deelde ik de kamer met een vrouw die daar al weken lag. Ze had geloof ik al gebroken vliezen vanaf week 20 dus heel spannend voor haar. Ze kreeg dagelijks meerdere controles en veel artsen aan haar bed. Na een dag of twee kreeg ik een controle en was er even de twijfel dat de bevalling al zou inzetten, waar ik enorm van schrok. Maar de artsen waren daarna direct weer vertrokken om bij mijn kamergenootje te gaan kijken. Begrijpelijk hoor, haar situatie was vast veel ernstiger, maar op dat moment voelde ik me even heel eenzaam met de schrik. Mijn man was onderweg maar op dat moment moest ik het even alleen doen. Ik huilde stilletjes mijn tranen toen een jonge verpleger, die ook bij het bed van mijn kamergenootje stond, mij een tissue kwam brengen. Dat gebaar maakte dat ik me plots even niet meer zo alleen voelde.
anoniem_357835 wijzigde dit bericht op 28-03-2018 10:28
0.31% gewijzigd
dinsdag 27 maart 2018 om 12:01
Net nog hoogzwanger even wat boodschappen gedaan maar toch teveel in de kar.
Sta ik het bij de auto in te laden komt er een jonge gast langs lopen (jaar of 19) en zegt: mevrouw, ik zet die andere 2 tassen wel even in de kofferbak want ze zullen stiekem wel zwaar zijn en als ik u dan 50 cent geef dan neem ik het karretje wel over dan hoeft u niet dat stuk weer op en neer te lopen
Die 50 cent mocht ie van mij houden en ik vond de hulp echt fijn
de jeugd van tegenwoordig doet het echt zo slecht nog niet hoor haha.
Sta ik het bij de auto in te laden komt er een jonge gast langs lopen (jaar of 19) en zegt: mevrouw, ik zet die andere 2 tassen wel even in de kofferbak want ze zullen stiekem wel zwaar zijn en als ik u dan 50 cent geef dan neem ik het karretje wel over dan hoeft u niet dat stuk weer op en neer te lopen
Die 50 cent mocht ie van mij houden en ik vond de hulp echt fijn
de jeugd van tegenwoordig doet het echt zo slecht nog niet hoor haha.
Tralalalala
dinsdag 27 maart 2018 om 18:03
Wat tof! (Eigenlijk alle acties hier wel hoor maar van zo'n puber verwacht je het inderdaad al helemáál niet zo snel)krullen-bol schreef: ↑27-03-2018 12:01Net nog hoogzwanger even wat boodschappen gedaan maar toch teveel in de kar.
Sta ik het bij de auto in te laden komt er een jonge gast langs lopen (jaar of 19) en zegt: mevrouw, ik zet die andere 2 tassen wel even in de kofferbak want ze zullen stiekem wel zwaar zijn en als ik u dan 50 cent geef dan neem ik het karretje wel over dan hoeft u niet dat stuk weer op en neer te lopen
Die 50 cent mocht ie van mij houden en ik vond de hulp echt fijn
de jeugd van tegenwoordig doet het echt zo slecht nog niet hoor haha.
Nothing happens for a reason
dinsdag 27 maart 2018 om 18:57
Pubers zijn ook gewoon leuk, ik maak dagelijks heel lieve, ontroerende en grappige dingen met ze mee.
Ik ben best vaak op vakantie heel vriendelijk geholpen door wildvreemden. Een paar jaar geleden wilde ik in Denemarken met mijn kinderen naar een pretpark. Maar de hoofdweg was afgesloten en ons navigatieapparaat kon geen omleiding verzinnen. Het meisje van het tankstation printte een nieuwe route voor me uit, dat was al heel lief, maar er stond een meneer achter die in het Deens iets zei tegen het meisje. Hij moest toch dezelfde kant op, zei hij tegen mij en het was niet zo ver meer, dus we konden wel achter hem aanrijden. En dat was heel lief. Hij wou alleen een hand en dat we aan mensen zouden vertellen dat Denemarken leuk was, dus bij deze.
Op backpackvakantie in Budapest kon ik het hotel niet vinden. Hongaars kon ik niet ontleden. Een oudere dame in de tram gebaarde naar mijn koffers en vroeg, nam ik aan, waar we heen moesten. Toen stapte ze uit bij een onooglijke halte, droeg ons op mee te komen en wees ons ons hotel. Zonder haar hadden we het vast ook gevonden, maar nooit zo snel.
Er komen niet vaak toeristen waar ik woon, maar wel steeds meer. In ruil voor alle vriendelijkheid die ik onderweg tegengekomen ben, probeer ik ze altijd te helpen als dat nodig is.
Ik ben best vaak op vakantie heel vriendelijk geholpen door wildvreemden. Een paar jaar geleden wilde ik in Denemarken met mijn kinderen naar een pretpark. Maar de hoofdweg was afgesloten en ons navigatieapparaat kon geen omleiding verzinnen. Het meisje van het tankstation printte een nieuwe route voor me uit, dat was al heel lief, maar er stond een meneer achter die in het Deens iets zei tegen het meisje. Hij moest toch dezelfde kant op, zei hij tegen mij en het was niet zo ver meer, dus we konden wel achter hem aanrijden. En dat was heel lief. Hij wou alleen een hand en dat we aan mensen zouden vertellen dat Denemarken leuk was, dus bij deze.
Op backpackvakantie in Budapest kon ik het hotel niet vinden. Hongaars kon ik niet ontleden. Een oudere dame in de tram gebaarde naar mijn koffers en vroeg, nam ik aan, waar we heen moesten. Toen stapte ze uit bij een onooglijke halte, droeg ons op mee te komen en wees ons ons hotel. Zonder haar hadden we het vast ook gevonden, maar nooit zo snel.
Er komen niet vaak toeristen waar ik woon, maar wel steeds meer. In ruil voor alle vriendelijkheid die ik onderweg tegengekomen ben, probeer ik ze altijd te helpen als dat nodig is.
dinsdag 27 maart 2018 om 21:14
Ja, dat weet ik, ik heb er zelf ook een.
Maar zoals ik al zei, je verwacht het niet zo snel.
Nothing happens for a reason
woensdag 28 maart 2018 om 12:29
Wij waren een keer op de kermis met onze dochter, toen nog 3 jaar oud. Ze wilde een knuffeltje uit zo’n grijpmachine, maar na een paar keer proberen gaven we het op.
We liepen weg en niet veel later kwam er een jonge vrouw naar ons toe. Het was haar wel gelukt vlak na ons en ze wilde de knuffel graag aan onze dochter geven
Hebben haar ontzettend bedankt, onze dochter was heel erg blij!
We liepen weg en niet veel later kwam er een jonge vrouw naar ons toe. Het was haar wel gelukt vlak na ons en ze wilde de knuffel graag aan onze dochter geven
Hebben haar ontzettend bedankt, onze dochter was heel erg blij!
woensdag 28 maart 2018 om 13:08
Ik was laatst bij de Kruidvat, met 3 kinderen waarvan er twee liepen te kibbelen en de jongste zat te zeuren/huilen/krijsen. Ik was bezig een paar net gekochte speelgoedjes in te pakken voor een kinderverjaardag, maar dat inpakken is al niet mijn sterkste kant en als je dan tegelijkertijd 3 kinderen tot bedaren wil brengen...
Iemand in de rij zag het en zei, zal ik het even voor je doen? Ze werkte bij een andere winkel en vond de Sint en kerst periode altijd zo leuk want ze hield van cadeautjes maken. Binnen mum van tijd was alles mooier ingepakt dan ik zelf doe. Zó aardig!
Iemand in de rij zag het en zei, zal ik het even voor je doen? Ze werkte bij een andere winkel en vond de Sint en kerst periode altijd zo leuk want ze hield van cadeautjes maken. Binnen mum van tijd was alles mooier ingepakt dan ik zelf doe. Zó aardig!
woensdag 28 maart 2018 om 13:45
Ik kan dit topic niet met droge ogen lezen hoor!
Iets wat me altijd zal bijblijven:
Jaren geleden was ik op reis en verbleef in een hostel in een woonkamer met een gedeelte waar je gebruik kon maken van de pc’s met internet.
Ik zat een boek te lezen en op een gegeven moment viel een oudere mevrouw me op. Ze keek hulpeloos om zich heen terwijl ze achter zo’n pc zat. Probeerde een paar keer om hulp te vragen, maar niemand leek zich geroepen te voelen even bij haar te blijven.
Ik liep naar haar toe en vroeg wat er aan de hand was. Ze bleek ook op reis, in haar eentje, en ze wilde haar kinderen laten weten via een mailtje (de tijd nog zonder smartphones!) dat alles goed met haar ging maar ze snapte totaal niet wat ze met de computer aanmoest.
Ik ben naast haar gaan zitten en heb haar geholpen een leuke mail te schrijven aan haar kinderen. We hebben daarna nog heel lang zitten kletsen. Ik was vlak ervoor mijn oma verloren en ze voelde mijn verdriet aan, ik was ver van huis en had behoorlijk heimwee. Het was zo’n lieve oude mevrouw en ik vond het zo stoer dat ze helemaal alleen zo’n verre reis aan het maken was. Echt bijzonder.
Ze bedankte me wel 100x voor het helpen en de tijd die ik voor haar nam, ze wilde graag mijn contactgegevens. Ik zei haar dat ze mij ook had geholpen door het enorm fijne gesprek over mijn oma, ik voelde me even minder alleen.
Maanden later kreeg ik ineens post uit Engeland. Van die lieve mevrouw. Een prachtige kaart met de hand geschreven waarin ze me een fijne kerst wenste en vroeg hoe mijn reis was geweest Ze had zelf een fantastische tijd gehad en haar kinderen waren destijds heel blij met de mail die ze had kunnen sturen. Deze mevrouw zal ik nooit vergeten.
Iets wat me altijd zal bijblijven:
Jaren geleden was ik op reis en verbleef in een hostel in een woonkamer met een gedeelte waar je gebruik kon maken van de pc’s met internet.
Ik zat een boek te lezen en op een gegeven moment viel een oudere mevrouw me op. Ze keek hulpeloos om zich heen terwijl ze achter zo’n pc zat. Probeerde een paar keer om hulp te vragen, maar niemand leek zich geroepen te voelen even bij haar te blijven.
Ik liep naar haar toe en vroeg wat er aan de hand was. Ze bleek ook op reis, in haar eentje, en ze wilde haar kinderen laten weten via een mailtje (de tijd nog zonder smartphones!) dat alles goed met haar ging maar ze snapte totaal niet wat ze met de computer aanmoest.
Ik ben naast haar gaan zitten en heb haar geholpen een leuke mail te schrijven aan haar kinderen. We hebben daarna nog heel lang zitten kletsen. Ik was vlak ervoor mijn oma verloren en ze voelde mijn verdriet aan, ik was ver van huis en had behoorlijk heimwee. Het was zo’n lieve oude mevrouw
en ik vond het zo stoer dat ze helemaal alleen zo’n verre reis aan het maken was. Echt bijzonder.Ze bedankte me wel 100x voor het helpen en de tijd die ik voor haar nam, ze wilde graag mijn contactgegevens. Ik zei haar dat ze mij ook had geholpen door het enorm fijne gesprek over mijn oma, ik voelde me even minder alleen.
Maanden later kreeg ik ineens post uit Engeland. Van die lieve mevrouw. Een prachtige kaart met de hand geschreven waarin ze me een fijne kerst wenste en vroeg hoe mijn reis was geweest
Ze had zelf een fantastische tijd gehad en haar kinderen waren destijds heel blij met de mail die ze had kunnen sturen. Deze mevrouw zal ik nooit vergeten.
woensdag 28 maart 2018 om 15:27
Dollycat schreef: ↑28-03-2018 13:45Ik kan dit topic niet met droge ogen lezen hoor!
Iets wat me altijd zal bijblijven:
Jaren geleden was ik op reis en verbleef in een hostel in een woonkamer met een gedeelte waar je gebruik kon maken van de pc’s met internet.
Ik zat een boek te lezen en op een gegeven moment viel een oudere mevrouw me op. Ze keek hulpeloos om zich heen terwijl ze achter zo’n pc zat. Probeerde een paar keer om hulp te vragen, maar niemand leek zich geroepen te voelen even bij haar te blijven.
Ik liep naar haar toe en vroeg wat er aan de hand was. Ze bleek ook op reis, in haar eentje, en ze wilde haar kinderen laten weten via een mailtje (de tijd nog zonder smartphones!) dat alles goed met haar ging maar ze snapte totaal niet wat ze met de computer aanmoest.
Ik ben naast haar gaan zitten en heb haar geholpen een leuke mail te schrijven aan haar kinderen. We hebben daarna nog heel lang zitten kletsen. Ik was vlak ervoor mijn oma verloren en ze voelde mijn verdriet aan, ik was ver van huis en had behoorlijk heimwee. Het was zo’n lieve oude mevrouw
Ze bedankte me wel 100x voor het helpen en de tijd die ik voor haar nam, ze wilde graag mijn contactgegevens. Ik zei haar dat ze mij ook had geholpen door het enorm fijne gesprek over mijn oma, ik voelde me even minder alleen.
Maanden later kreeg ik ineens post uit Engeland. Van die lieve mevrouw. Een prachtige kaart met de hand geschreven waarin ze me een fijne kerst wenste en vroeg hoe mijn reis was geweest
Wat bijzonder mooi
Veritas vos liberabit
woensdag 28 maart 2018 om 18:21
In een ver buitenland kwam de avond/nachtbus maar niet, 3 uur gewacht, het werd pikkedonker, uiteindelijk het bericht dat ie niet meer naar het station kwam want de weg was weg land verschuiving door regenval enzo.
De vriendelijke stations opzichter bood aan dat we bij hem thuis konden overnachten, want t was al heel laat en er kwam geen enkele bus meer en we stonden met backpacks in het pikkedonker op het station
Een uur later kreeg ie een telefoontje dat de bus bij een ander dorp iets verderop was en regelde hij een pickup van vrienden die ons in het donker door de jungle over een niet-bestaand-weggetje naar de op ons wachtende bus bracht. Zo lief al die extra inzet in het holst van de nacht inmiddels! En een mooi avontuur waar we het nu nog wel eens over hebben![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy")
land verschuiving door regenval enzo.De vriendelijke stations opzichter bood aan dat we bij hem thuis konden overnachten, want t was al heel laat en er kwam geen enkele bus meer en we stonden met backpacks in het pikkedonker op het station
Een uur later kreeg ie een telefoontje dat de bus bij een ander dorp iets verderop was en regelde hij een pickup van vrienden die ons in het donker door de jungle over een niet-bestaand-weggetje naar de op ons wachtende bus bracht. Zo lief al die extra inzet in het holst van de nacht inmiddels! En een mooi avontuur waar we het nu nog wel eens over hebben
woensdag 28 maart 2018 om 18:41
Een aantal jaar geleden was mijn auto ingesneeuwd en ik stond om 7 uur sochtends met een plastic bezem de sneeuw weg te hakken wat echt totaal niet ging (woonde op een flatje dus had geen ander echt gereedschap)
Oudere vrouw die de hond uitliet zag mij stuntelen, en stamelen dat ik niet op tijd op m'n stage ging komen, en ging haar sneeuwschep halen en hielp me zodat ik de weg op kon. Om 7 uur sochtends
Oudere vrouw die de hond uitliet zag mij stuntelen, en stamelen dat ik niet op tijd op m'n stage ging komen, en ging haar sneeuwschep halen en hielp me zodat ik de weg op kon. Om 7 uur sochtends
