Overig
alle pijlers
(bijna) dertigersdilemma - wie ook en hoe oplossen?
woensdag 8 oktober 2008 om 15:17
Hoi allemaal,
Wie heeft dat ook - niet kunnen kiezen wat je uiteindelijk wilt in het leven, geen duidelijke wensen of plannen kunnen formuleren omdat je overal bedenkingen bij hebt?
Ik ben nu 28 en redelijk "gesetteld" (man, huis, huisdieren, werk), maar kom er maar niet uit wat ik nou uiteindelijk wil. En grappig genoeg, manlief ook niet. Samen twijfelen we er op los:
- Kind ja of nee? (Ooit wilden we dat wel, maar bleek daarvoor meer medisch geweld nodig te gaan zijn dan wij toen aan wilden gaan. Inmiddels zien we ook veel nadelen, praktische bezwaren en "conflicten" met andere wensen.)
- Paarden ja of nee? (Hebben we nu wel, maar voor de toekomst lijkt dat erg moeilijk samen te gaan met een kind, aangezien het veel geld en redelijk wat tijd kost, het leukst is om samen te gaan en we niemand in de buurt hebben die zou kunnen oppassen.)
- Wat voor baan? (We hebben allebei nu een prima plek, weten wel dat dit het op de lange termijn niet is, maar niet wat het dan wel moet zijn.)
Binnen de komende jaren zullen de meeste dilemma's wel moeten zijn opgelost, maar voorlopig durven we niet te kiezen...
Herkennen jullie dit? En nog belangrijker - wat doen jullie eraan?
groetjes, Poes.
Wie heeft dat ook - niet kunnen kiezen wat je uiteindelijk wilt in het leven, geen duidelijke wensen of plannen kunnen formuleren omdat je overal bedenkingen bij hebt?
Ik ben nu 28 en redelijk "gesetteld" (man, huis, huisdieren, werk), maar kom er maar niet uit wat ik nou uiteindelijk wil. En grappig genoeg, manlief ook niet. Samen twijfelen we er op los:
- Kind ja of nee? (Ooit wilden we dat wel, maar bleek daarvoor meer medisch geweld nodig te gaan zijn dan wij toen aan wilden gaan. Inmiddels zien we ook veel nadelen, praktische bezwaren en "conflicten" met andere wensen.)
- Paarden ja of nee? (Hebben we nu wel, maar voor de toekomst lijkt dat erg moeilijk samen te gaan met een kind, aangezien het veel geld en redelijk wat tijd kost, het leukst is om samen te gaan en we niemand in de buurt hebben die zou kunnen oppassen.)
- Wat voor baan? (We hebben allebei nu een prima plek, weten wel dat dit het op de lange termijn niet is, maar niet wat het dan wel moet zijn.)
Binnen de komende jaren zullen de meeste dilemma's wel moeten zijn opgelost, maar voorlopig durven we niet te kiezen...
Herkennen jullie dit? En nog belangrijker - wat doen jullie eraan?
groetjes, Poes.
woensdag 8 oktober 2008 om 15:20
Waarom vindt je dat je nu beslissingen moet gaan maken? Je kan toch ook elke dag nemen zoals het is zonder je er nu al zo druk over te gaan maken. Ik zou als ik jou was, zeker nu je pas 28 bent, genieten van het moment. Zorgen komen pas voor later. Hoe kan je dingen in zijn werk zetten als je niet eens weet wat je wilt? Misschien wil je wel helemaal niets dan zoals het nu is, voorlopig, je bent toch happy?
woensdag 8 oktober 2008 om 15:23
quote:NoYo schreef op 08 oktober 2008 @ 15:20:
Waarom vindt je dat je nu beslissingen moet gaan maken? Je kan toch ook elke dag nemen zoals het is zonder je er nu al zo druk over te gaan maken. Ik zou als ik jou was, zeker nu je pas 28 bent, genieten van het moment. Zorgen komen pas voor later. Hoe kan je dingen in zijn werk zetten als je niet eens weet wat je wilt? Misschien wil je wel helemaal niets dan zoals het nu is, voorlopig, je bent toch happy?
Precies! Moet je de komende 52 jaar (ervan uitgaande dat je 80 wordt), al hebben vastliggen in een langetermijnstrategie?
Life is what happens when you're making plans!
Waarom vindt je dat je nu beslissingen moet gaan maken? Je kan toch ook elke dag nemen zoals het is zonder je er nu al zo druk over te gaan maken. Ik zou als ik jou was, zeker nu je pas 28 bent, genieten van het moment. Zorgen komen pas voor later. Hoe kan je dingen in zijn werk zetten als je niet eens weet wat je wilt? Misschien wil je wel helemaal niets dan zoals het nu is, voorlopig, je bent toch happy?
Precies! Moet je de komende 52 jaar (ervan uitgaande dat je 80 wordt), al hebben vastliggen in een langetermijnstrategie?
Life is what happens when you're making plans!
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
woensdag 8 oktober 2008 om 15:30
Lekker makkelijk antwoord. Geniet van het nu. Tja. Die heb ik ook al vaker gehoord. Maar als je niet zo in elkaar zit, dan is het een zinnetje wat heel lastig in de praktijk te brengen is.
Ik ben nog jonger, 27
en ik heb er ook last van. Alles goed voor elkaar (huis, vriend, baan etc), maar nu dus twijfels over baan en ik twijfel nu ook nog eens aan mijn relatie... pffff... Ik lees mee!
Ik ben nog jonger, 27
en ik heb er ook last van. Alles goed voor elkaar (huis, vriend, baan etc), maar nu dus twijfels over baan en ik twijfel nu ook nog eens aan mijn relatie... pffff... Ik lees mee!
woensdag 8 oktober 2008 om 15:36
Twijfelen over baan en relatie heeft niets met een dertigersdilemma te maken. Die twijfels kunnen ook toeslaan als je 45 bent.
Waarmee ik alleen maar wil aangeven dat je gedurende je leven met dilemma's wordt geconfronteerd. Rond je 30e lijken er een heleboel samen te komen omdat dat doorgaans het moment is waarop je aan kinderen gaat denken. En als je die overweging maakt is het logisch dat je ook ineens stilstaat bij de betekenis hiervan op andere aspecten in je leven. Dus, in combinatie met werk, reisplannen en of deze man inderdaad degene is met wie je kinderen wil.
Heel logisch allemaal en ook herkenbaar, maar blijf er niet te veel in hangen. Je wordt niet op een dag wakker met alle antwoorden op een presenteerblaadje. En al zou dat wel zo zijn, dan nog is het nog maar de vraag of het allemaal loopt zoals je het plant.
Kortom, geniet van het nu. Als je iets per se niet wil, dan gebeurt het ook niet, dat heb je zelf in de hand. Twijfel je ergens over, laat het dan op zijn beloop dan komt het antwoord van zelf. En wil je iets per se wel, streef het dan gewoon na.
Overigens zijn plannen tussentijds ook prima aan te passen hoor, voor als het toch net even anders loopt dan je had gedacht.
Waarmee ik alleen maar wil aangeven dat je gedurende je leven met dilemma's wordt geconfronteerd. Rond je 30e lijken er een heleboel samen te komen omdat dat doorgaans het moment is waarop je aan kinderen gaat denken. En als je die overweging maakt is het logisch dat je ook ineens stilstaat bij de betekenis hiervan op andere aspecten in je leven. Dus, in combinatie met werk, reisplannen en of deze man inderdaad degene is met wie je kinderen wil.
Heel logisch allemaal en ook herkenbaar, maar blijf er niet te veel in hangen. Je wordt niet op een dag wakker met alle antwoorden op een presenteerblaadje. En al zou dat wel zo zijn, dan nog is het nog maar de vraag of het allemaal loopt zoals je het plant.
Kortom, geniet van het nu. Als je iets per se niet wil, dan gebeurt het ook niet, dat heb je zelf in de hand. Twijfel je ergens over, laat het dan op zijn beloop dan komt het antwoord van zelf. En wil je iets per se wel, streef het dan gewoon na.
Overigens zijn plannen tussentijds ook prima aan te passen hoor, voor als het toch net even anders loopt dan je had gedacht.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
woensdag 8 oktober 2008 om 15:46
Het maken van plannen voor je leven is weer typisch iets voor de de verwende Westerse maatschappij.
Je gaat je zorgen maken over je relatie, je baan, je vrienden, je rechtsdraaiende yoghurt, je gezondheid.
Complete onzin en zonde van je tijd.
Het leven is al kort genoeg. Op het moment dat je dat door krijgt, geniet je van alles wat je overkomt. Maar ja, de meeste bijna-dertigers hebben dat gewoon niet door. Daar moet je al bijna dood voor zijn volgens mij.
Je gaat je zorgen maken over je relatie, je baan, je vrienden, je rechtsdraaiende yoghurt, je gezondheid.
Complete onzin en zonde van je tijd.
Het leven is al kort genoeg. Op het moment dat je dat door krijgt, geniet je van alles wat je overkomt. Maar ja, de meeste bijna-dertigers hebben dat gewoon niet door. Daar moet je al bijna dood voor zijn volgens mij.
woensdag 8 oktober 2008 om 15:51
quote:mirlo schreef op 08 oktober 2008 @ 15:46:
Het maken van plannen voor je leven is weer typisch iets voor de de verwende Westerse maatschappij.
Je gaat je zorgen maken over je relatie, je baan, je vrienden, je rechtsdraaiende yoghurt, je gezondheid.
Complete onzin en zonde van je tijd.
Dit vind ik dus onzin. Als je niet tevreden bent over je baan, dan is het toch wel erg handig om na te gaan denken wat voor jou belangrijk is in je werk en wat voor baan je dan wel zoekt. Dit kan bijna niet zonder je zorgen te maken. Als jij dat wel kan, dan vind ik dat erg knap.
Het maken van plannen voor je leven is weer typisch iets voor de de verwende Westerse maatschappij.
Je gaat je zorgen maken over je relatie, je baan, je vrienden, je rechtsdraaiende yoghurt, je gezondheid.
Complete onzin en zonde van je tijd.
Dit vind ik dus onzin. Als je niet tevreden bent over je baan, dan is het toch wel erg handig om na te gaan denken wat voor jou belangrijk is in je werk en wat voor baan je dan wel zoekt. Dit kan bijna niet zonder je zorgen te maken. Als jij dat wel kan, dan vind ik dat erg knap.
woensdag 8 oktober 2008 om 16:16
Hoezo dilema trouwens? Ik zie bij jou geen dilemma!! Wat heerlijk is dat!!
Als er dingen zijn die je echt wilt, ga je daar vanzelf wat aan doen, dat geldt voor alles in je leven. Nu dus al wakker liggen van zaken waar je nog helemaal geen beslissingen over kan maken, wilt maken (sterker nog) is dus echt verloren energie. Zoals al eerder gezegd, als je de beslissing moet maken komt die echt wel, voor jou en je parter. Mocht hij geen kinderen willen straks en jij perse wel, dan zal je ook besluiten verder te gaan, lees je goed? straks... wanneer dit aan de orde is. Geen problemen zoeken die er nog helemaal niet zijn. Das zo zonde, zeker wanneer je geen zorgen hebt.
niet zeuren dus en er anders wat aan doen!
Als er dingen zijn die je echt wilt, ga je daar vanzelf wat aan doen, dat geldt voor alles in je leven. Nu dus al wakker liggen van zaken waar je nog helemaal geen beslissingen over kan maken, wilt maken (sterker nog) is dus echt verloren energie. Zoals al eerder gezegd, als je de beslissing moet maken komt die echt wel, voor jou en je parter. Mocht hij geen kinderen willen straks en jij perse wel, dan zal je ook besluiten verder te gaan, lees je goed? straks... wanneer dit aan de orde is. Geen problemen zoeken die er nog helemaal niet zijn. Das zo zonde, zeker wanneer je geen zorgen hebt.
niet zeuren dus en er anders wat aan doen!
woensdag 8 oktober 2008 om 16:16
Ik wil niet poesiepoesies topic overnemen, maar toch een vraagje aan Mirlo, hoe doe jij dat dan, meer je gevoel volgen? Het is grappig dat je dat zegt, m'n loopbaancoach (ja, die heb ik dus al) zei namelijk precies hetzelfde tegen me.
Het zit heel erg in mij om alles 'weg te rationaliseren', waardoor ik nu dus in de knoei kom. Hoe doe jij dat? Of gaat het bij jou vanzelf? Het begint bij mij eindelijk een beetje te lukken door er heel bewust mee bezig te zijn. Elke keer denken: wat voel ik hierbij? Maar is best moeilijk en er komt vanalles los.
Het zit heel erg in mij om alles 'weg te rationaliseren', waardoor ik nu dus in de knoei kom. Hoe doe jij dat? Of gaat het bij jou vanzelf? Het begint bij mij eindelijk een beetje te lukken door er heel bewust mee bezig te zijn. Elke keer denken: wat voel ik hierbij? Maar is best moeilijk en er komt vanalles los.
woensdag 8 oktober 2008 om 16:23
Anoushke, neem alles zoals het komt die dag, dat scheelt je heel wat jaren en een minder hoge bloeddruk op je oude dag. Verder heeft het toch geen zin om je druk te maken over dingen die nog komen moeten, want die veranderen toch alles weer en hoe je nu over denkt, kan je tegen die tijd weer heel anders bekijken. Situaties aanpakken en kunnen beoordelen is pas mogelijk wanneer die daadwerkelijk onder je neus worden geschoven.
woensdag 8 oktober 2008 om 16:55
woensdag 8 oktober 2008 om 19:21
Het is inderdaad een dooddoener, maar het is wel wat ik doe.
Om te beginnen trek ik me niks aan van maatschappelijke status. In mijn vriendenkring zitten hoog- en laagopgeleiden, en ik 'gebruik' ze allemaal met een reden en zij mij. Of iemand nou wetenschapper is, of gewoon een vuilnisman, mij interesseert het geen deuk. Het enige wat ik van ze vraag is dat ze ook niet naar maatschappelijke status kijken.
Daarnaast wil ik elke dag het gevoel hebben dat ik iets heb gedaan wat mij voldoening geeft. Of dat nou een opdracht voor school is, of mijn zolder schilderen, of een leuke werkdag, of gewoon met vrienden in de kroeg hangen.
En als ik iets met tegenzin doe, laat ik het negen van de tien keer vallen. Zoals een baan waar ik elke dag of het merendeel van de dagen naar toe ga. Of een vriend of vriendin wanneer ik elke keer als ik met hem/haar afspreek er eigenlijk geen zin in heb.
En daarnaast leg ik me neer bij het feit dat niet alles mooi en leuk kan zijn. Niet alle studievakken zijn even leuk, niet alle collega's, en soms hebben vrienden kutdagen waarin ze je meeslepen. Maar over het algemeen: de studie is leuk, het werk is leuk, en mijn vrienden is leuk.
Zodra het negatieve gaat overheersen (zelfs wanneer er sprake is van een balans): EXIT.
Ik wil gewoon genieten.
Om te beginnen trek ik me niks aan van maatschappelijke status. In mijn vriendenkring zitten hoog- en laagopgeleiden, en ik 'gebruik' ze allemaal met een reden en zij mij. Of iemand nou wetenschapper is, of gewoon een vuilnisman, mij interesseert het geen deuk. Het enige wat ik van ze vraag is dat ze ook niet naar maatschappelijke status kijken.
Daarnaast wil ik elke dag het gevoel hebben dat ik iets heb gedaan wat mij voldoening geeft. Of dat nou een opdracht voor school is, of mijn zolder schilderen, of een leuke werkdag, of gewoon met vrienden in de kroeg hangen.
En als ik iets met tegenzin doe, laat ik het negen van de tien keer vallen. Zoals een baan waar ik elke dag of het merendeel van de dagen naar toe ga. Of een vriend of vriendin wanneer ik elke keer als ik met hem/haar afspreek er eigenlijk geen zin in heb.
En daarnaast leg ik me neer bij het feit dat niet alles mooi en leuk kan zijn. Niet alle studievakken zijn even leuk, niet alle collega's, en soms hebben vrienden kutdagen waarin ze je meeslepen. Maar over het algemeen: de studie is leuk, het werk is leuk, en mijn vrienden is leuk.
Zodra het negatieve gaat overheersen (zelfs wanneer er sprake is van een balans): EXIT.
Ik wil gewoon genieten.
woensdag 8 oktober 2008 om 20:21
Weet je dat die dertigersdip mij nooit wat heeft gezegd? En ik ben een dertiger notabene...
Volgens mij denk je je hele leven na over je leven. De ene keer wat meer dan de ander. Wat NoYo en Winterdip zeggen, daar ben ik het mee eens. Gooi ook niet alles op een 'dertigersdip' vind ik zo afgezaagd. Er kunnen andere dingen meespelen die dat gevoel teweegbrengen. Als je weet wat het is en je kunt het veranderen, doe dat. Kun je het niet veranderen, accepteer het (accepteren gaat overigens niet van de 1 op de andere dag, kan wel maar het is vaker een proces dan 1 stap) en als je het niet kunt accepteren, accepteer dat dan of loop er van weg.
Oh ja en het moest volgens mij zijn:"Life is what happens when you're busy making plans".
Volgens mij denk je je hele leven na over je leven. De ene keer wat meer dan de ander. Wat NoYo en Winterdip zeggen, daar ben ik het mee eens. Gooi ook niet alles op een 'dertigersdip' vind ik zo afgezaagd. Er kunnen andere dingen meespelen die dat gevoel teweegbrengen. Als je weet wat het is en je kunt het veranderen, doe dat. Kun je het niet veranderen, accepteer het (accepteren gaat overigens niet van de 1 op de andere dag, kan wel maar het is vaker een proces dan 1 stap) en als je het niet kunt accepteren, accepteer dat dan of loop er van weg.
Oh ja en het moest volgens mij zijn:"Life is what happens when you're busy making plans".
woensdag 8 oktober 2008 om 21:21
Jullie hebben zeker gelijk dat we moeten genieten van het nu... Doen we ook hoor! We doen juist zoveel mogelijk leuke dingen. Het is echt niet zo dat we op de bank zitten te piekeren heel de avond. Maar een soort plan voor de komende jaren, een idee van waar we heen willen, dat zou wel fijn zijn... Zodat je niet steeds met vragen zit, maar gewoon kunt zeggen: "dát zou ik graag willen". En daar dan gewoon voor gaan.
Tsja, ik noem het wel een dertigersdilemma (het is ook zeker geen dip!), maar meer omdat me dat de makkelijkste beschrijving leek. Het is voor ons vooral het kind- en paard dilemma (werk heeft idd niet zo'n haast, al zou het wel handig zijn om een idee te hebben waar je heen wilt groeien), en dat moet wel ergens in de komende jaren beslist gaan worden. Ons gevoel schiet heen en weer. We willen allebei graag paarden houden, in elk geval (al is het voor manlief meer een hobby en een "huisdier", iets leuks voor erbij, en voor mij echt een passie). En soms willen we wel een kindje, maar soms ook helemaal niet. Dus je gevoel volgen, tja, dat is juist het probleem, dat wisselt steeds. Het ene moment lijkt het me heel leuk en "kriebelt" het, het volgende moment lijkt het me helemaal niks. En om nou een heel medisch traject in te gaan voor iets dat "misschien wel leuk" is... Dat staat me tegen. Plus dat het me ook niet eerlijk lijkt tegenover een kind om er niet vol voor te gaan, want als er eenmaal een kindje is, dan móet die op nummer 1 staan. Dat is ook wat me tegenstaat: een kind is er altijd, moet je eerste prioriteit zijn, heeft een enorme impact op je leven...
Elninjo, we doen ook zeker de paarden niet weg! We willen juist voorkomen dat we ivm tijdgebrek of door praktische problemen dat ooit zouden moeten doen. Ze zijn al wel een dagje ouder dus het kan wel zijn er in de komende jaren 1 wegvalt (moet er niet aan denken, maar het kan). En dan heb je de keuze om een ander te kopen of niet. Ik zie de combinatie paarden en kind niet gebeuren, vooral qua tijd. En ik zou het ook niet eerlijk vinden om een paar avonden in de week een oppas te laten komen omdat wij zo nodig moeten gaan rijden. Maar ik zou het vreselijk missen als ik geen paard had...
Kind ja of nee moet helaas wel in de komende jaren worden beslist - als dat al mogelijk is, moet dat met IVF en daarmee moet je liefst bijtijds starten. Maar dan moeten we er wel vol voor kunnen gaan, vind ik.
Wel goed om te lezen dat er meer twijfelaars zijn
Ben nu wel benieuwd naar jullie twijfels en afwegingen...
Tsja, ik noem het wel een dertigersdilemma (het is ook zeker geen dip!), maar meer omdat me dat de makkelijkste beschrijving leek. Het is voor ons vooral het kind- en paard dilemma (werk heeft idd niet zo'n haast, al zou het wel handig zijn om een idee te hebben waar je heen wilt groeien), en dat moet wel ergens in de komende jaren beslist gaan worden. Ons gevoel schiet heen en weer. We willen allebei graag paarden houden, in elk geval (al is het voor manlief meer een hobby en een "huisdier", iets leuks voor erbij, en voor mij echt een passie). En soms willen we wel een kindje, maar soms ook helemaal niet. Dus je gevoel volgen, tja, dat is juist het probleem, dat wisselt steeds. Het ene moment lijkt het me heel leuk en "kriebelt" het, het volgende moment lijkt het me helemaal niks. En om nou een heel medisch traject in te gaan voor iets dat "misschien wel leuk" is... Dat staat me tegen. Plus dat het me ook niet eerlijk lijkt tegenover een kind om er niet vol voor te gaan, want als er eenmaal een kindje is, dan móet die op nummer 1 staan. Dat is ook wat me tegenstaat: een kind is er altijd, moet je eerste prioriteit zijn, heeft een enorme impact op je leven...
Elninjo, we doen ook zeker de paarden niet weg! We willen juist voorkomen dat we ivm tijdgebrek of door praktische problemen dat ooit zouden moeten doen. Ze zijn al wel een dagje ouder dus het kan wel zijn er in de komende jaren 1 wegvalt (moet er niet aan denken, maar het kan). En dan heb je de keuze om een ander te kopen of niet. Ik zie de combinatie paarden en kind niet gebeuren, vooral qua tijd. En ik zou het ook niet eerlijk vinden om een paar avonden in de week een oppas te laten komen omdat wij zo nodig moeten gaan rijden. Maar ik zou het vreselijk missen als ik geen paard had...
Kind ja of nee moet helaas wel in de komende jaren worden beslist - als dat al mogelijk is, moet dat met IVF en daarmee moet je liefst bijtijds starten. Maar dan moeten we er wel vol voor kunnen gaan, vind ik.
Wel goed om te lezen dat er meer twijfelaars zijn
Ben nu wel benieuwd naar jullie twijfels en afwegingen...
woensdag 8 oktober 2008 om 21:34
Dan wacht je toch even met ene alvorens het andere weer op te pakken? Je denkt te veel in absolute termen. Sommige dingen moeten jullie even parkeren (paardrijden) voor een kind. Na een tijdje mag je het kindje parkeren voor het paardrijden Grapje, maar je snapt mijn punt denk ik wel. Het kan allemaal maar niet tegelijk....doe dan 1 ding tegelijk.
En twijfels horen erbij...het zo het leven anders heel erg statisch maken. Wat je je wel kunt afvragen is waarom het 'dit is zo leuk' opeens verdwenen is....het kan duiden op angst (even lekker kort door de bocht) maar het kan ook zijn dat je er inderdaad nog niet vol voor wilt gaan.
Beetje zelfobservatie de komende tijd en je zult denk ik meer en meer herkennen wat je echt wilt. Neem er de tijd voor en je lijkt me nuchter genoeg dat je niet instort als een wens niet uitkomt.
Mijn twijfels: heb ik niet. Ik neem echt alles zoals het komt. Maar dat heeft te maken met dat ik lang in zo'n situatie heb gezeten waarin ik aan alles twijfelde. Gek werd ik er van. Dus dat 'absolute denken' waar ik het net over had...pure projectie van mijn kant Als ik een keuze wilde maken dan benauwde dat omdat het dan voor eeuwig en eeuwig was. Wilde de toekomst zeker stellen voordat ik een keuze maakte, tja en zo werkt het niet. Dus ik neem de dingen zoals ze komen en let ondertussen (zoals Winterdip zei) op wat ik prettig vind en wat niet. Wat niet nodig is en ook niet verplicht dat laat ik als een baksteen vallen. Vreet energie en niemand wordt er gelukkiger van.
Het zijn vaak de kleine dingetjes die je verandert waardoor het groter geheel mee verandert.
En twijfels horen erbij...het zo het leven anders heel erg statisch maken. Wat je je wel kunt afvragen is waarom het 'dit is zo leuk' opeens verdwenen is....het kan duiden op angst (even lekker kort door de bocht) maar het kan ook zijn dat je er inderdaad nog niet vol voor wilt gaan.
Beetje zelfobservatie de komende tijd en je zult denk ik meer en meer herkennen wat je echt wilt. Neem er de tijd voor en je lijkt me nuchter genoeg dat je niet instort als een wens niet uitkomt.
Mijn twijfels: heb ik niet. Ik neem echt alles zoals het komt. Maar dat heeft te maken met dat ik lang in zo'n situatie heb gezeten waarin ik aan alles twijfelde. Gek werd ik er van. Dus dat 'absolute denken' waar ik het net over had...pure projectie van mijn kant Als ik een keuze wilde maken dan benauwde dat omdat het dan voor eeuwig en eeuwig was. Wilde de toekomst zeker stellen voordat ik een keuze maakte, tja en zo werkt het niet. Dus ik neem de dingen zoals ze komen en let ondertussen (zoals Winterdip zei) op wat ik prettig vind en wat niet. Wat niet nodig is en ook niet verplicht dat laat ik als een baksteen vallen. Vreet energie en niemand wordt er gelukkiger van.
Het zijn vaak de kleine dingetjes die je verandert waardoor het groter geheel mee verandert.
donderdag 9 oktober 2008 om 07:29
donderdag 9 oktober 2008 om 07:52
Tja, ik ben dan geen bijna 30er (41) maar ken het dilemma gevoel. Kinderen zijn er dan weer wel, omdat ik dáár altijd heel duidelijk in was, maar wat voor werk ik wil doen? Ik weet het nog niet.
En ja, dan komt inderdaad een loopbaanbegeleider, een psychomotorisch therapeut én je arbo-dokter met het verhaal dat je niet met je hoofd, maar meer met je gevoel moet leven. Dat die uiteindelijk de beslising moet nemen, of in elk geval een flnke vinger in de pap moet krijgen.
Kiezen voor een kind doe je wel voornamelijk met je gevoel (is mijn ervaring) want als je daar verstandelijk naar gaat kijken, kiest nooit voor kinderen. Niemand kiest namelijk voor doorwaakte nachten, stress met al die verplichtingen waar elninjoo het over heeft, peuter en oudere pubers, relatiestress door het gebrek aan slaap en dat allesoverheersende verantwoordelijkheidsgevoel, dat je in het begin (babytijd) volledig lam kan leggen.
Wat voor mij hielp op werkgebied, was terugdenken aan wat ik graag deed als kind en dat weer oppakken. En dan niet me blindstaren op resultaat, maar gewoon lekker bezig zijn. (de tekeningen worden nooit zoals ik me voorgesteld had, maarja, dat moet je natuurlijk leren door te doen)
Van alle dingen die me leuk leken te doen heb ik uiteindelijk 1 gekozen, omdat deze praktisch het meest haalbaar was. Niet alleen met gevoel dus.
Ik wil hier alleen maar mee zeggen dat alle oplossingen niet persé tussen je 28e en 40e opgelost zijn.
succes
En ja, dan komt inderdaad een loopbaanbegeleider, een psychomotorisch therapeut én je arbo-dokter met het verhaal dat je niet met je hoofd, maar meer met je gevoel moet leven. Dat die uiteindelijk de beslising moet nemen, of in elk geval een flnke vinger in de pap moet krijgen.
Kiezen voor een kind doe je wel voornamelijk met je gevoel (is mijn ervaring) want als je daar verstandelijk naar gaat kijken, kiest nooit voor kinderen. Niemand kiest namelijk voor doorwaakte nachten, stress met al die verplichtingen waar elninjoo het over heeft, peuter en oudere pubers, relatiestress door het gebrek aan slaap en dat allesoverheersende verantwoordelijkheidsgevoel, dat je in het begin (babytijd) volledig lam kan leggen.
Wat voor mij hielp op werkgebied, was terugdenken aan wat ik graag deed als kind en dat weer oppakken. En dan niet me blindstaren op resultaat, maar gewoon lekker bezig zijn. (de tekeningen worden nooit zoals ik me voorgesteld had, maarja, dat moet je natuurlijk leren door te doen)
Van alle dingen die me leuk leken te doen heb ik uiteindelijk 1 gekozen, omdat deze praktisch het meest haalbaar was. Niet alleen met gevoel dus.
Ik wil hier alleen maar mee zeggen dat alle oplossingen niet persé tussen je 28e en 40e opgelost zijn.
succes
Later is nu
