Overig
alle pijlers
De vrouwenvraagbaak (voor mannen die er nix van snappen), deel 2
zaterdag 9 september 2006 om 21:28
Na de mannenvraagbaak nu ook een vrouwenvraagbaak.
Want ook wij mannen snappen vaak weinig van hoe vrouwen nu eigenlijk denken. Dus hier draaien we de rollen om: mannen mogen vragen stellen en hopelijk geven de vrouwen ons antwoord en daarmee wat meer inzicht in de wondere wereld van de vrouwelijke beleving.
Want ook wij mannen snappen vaak weinig van hoe vrouwen nu eigenlijk denken. Dus hier draaien we de rollen om: mannen mogen vragen stellen en hopelijk geven de vrouwen ons antwoord en daarmee wat meer inzicht in de wondere wereld van de vrouwelijke beleving.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 12 september 2006 om 21:41
Of mannen zijn efficienter en hebben minder woorden nodig om iets te zeggen?
Ik denk niet dat het aan taal en gevoel voor taal te maken heeft. Ene persoon kan zich beter uitdrukken dan een ander. En ik geloof niet dat dat alleen genetisch is bepaald. Denk eerder dat mannen zich minder snel kwetsbaar durven op te stellen, dan vrouwen. Of is dit nu juist een enorm vooroordeel?
Ik denk niet dat het aan taal en gevoel voor taal te maken heeft. Ene persoon kan zich beter uitdrukken dan een ander. En ik geloof niet dat dat alleen genetisch is bepaald. Denk eerder dat mannen zich minder snel kwetsbaar durven op te stellen, dan vrouwen. Of is dit nu juist een enorm vooroordeel?
dinsdag 12 september 2006 om 22:04
Zou je denken dat als je praat over je gevoelens dat je dan kwetsbaar bent? Voor de een wel voor de ander niet. Ik heb wel gemerkt dat mannen in het gezelschap van vrouwen (of een enkele vrouw) eerder over zijn gevoelens praat dan wanneer hij in het gezelschap is van mannen. Zal wel met het idee te maken hebben dat je anders als "watje" wordt gezien door de heren?
dinsdag 12 september 2006 om 22:27
In mijn geval, ik ben een behoorlijke binnenvetter op sommige vlakken. Maar ik ben niet bang om me kwetsbaar op te stellen. Ik heb gemerkt dat (vooral in mijn werk), ik daar best profijt van kan hebben. Mensen zijn dan ook geneigd om hun schild wat te laten zakken en iets meer vertellen. Maar ik zal niet zo snel iets over mijn relatie met mijn vrienden bespreken. Ook niet als ik maar met 1 vriend ben. Heb het ooit wel geprobeerd, maar baalde daar achteraf wel van. Waarom? Omdat ik het niet eerlijk vond ten opzichte van mijn vriendin.
Je hebt overigens wel gelijk dat mannen wel wat makkelijker praten als ze met een vrouw alleen zijn. Maar hoe komt dat dan?
Je hebt overigens wel gelijk dat mannen wel wat makkelijker praten als ze met een vrouw alleen zijn. Maar hoe komt dat dan?
woensdag 13 september 2006 om 13:42
quote:
Wat me fascineert is het volgende; mannen én vrouwen zijn het eens dat vrouwen bepaalde eigenschappen hebben die het best tot zijn recht komen in zorgtaken (dat gaat terug tot de eerste mens rechtop leerde lopen)
Niet dat ik tegen emancipatie ben, zie daar de vele voordelen ook van, maar heb toch ook vaak zoiets van: "schoenlapper blijf bij je leest"
M.a.w. moeten mannen en vrouwen hun sterkste eigenschappen en traditionele rollen aanpassen cq inleveren door de "druk" van maatschappelijke ontwikkelingen?
De eigenschap die maakte dat vrouwen beter zijn in zorgtaken was de mogelijkheid om de verse baby in leven te houden met moedermelk. Met dank aan Nutricia zijn we dat voorbij en kunnen mannen en vrouwen in principe even goed zorgtaken uitvoeren.
Het is wat mij betreft niet een kwestie van traditionele rollen en sterkste eigenschappen aanpassen dan wel inleveren, maar meer een kwestie van je opties vergroten en dát gaan doen waar je je goed bij voelt en waar je goed in bent. Is dat zorgen, dan ga je lekker zorgen, is het buitenshuis werken, dan heb je de vrijheid en mogelijkheid om dat ook te gaan doen. Die keuze hebben en je eigen weg bepalen, dát is m.i. de kern van de emancipatie
Wat me fascineert is het volgende; mannen én vrouwen zijn het eens dat vrouwen bepaalde eigenschappen hebben die het best tot zijn recht komen in zorgtaken (dat gaat terug tot de eerste mens rechtop leerde lopen)
Niet dat ik tegen emancipatie ben, zie daar de vele voordelen ook van, maar heb toch ook vaak zoiets van: "schoenlapper blijf bij je leest"
M.a.w. moeten mannen en vrouwen hun sterkste eigenschappen en traditionele rollen aanpassen cq inleveren door de "druk" van maatschappelijke ontwikkelingen?
De eigenschap die maakte dat vrouwen beter zijn in zorgtaken was de mogelijkheid om de verse baby in leven te houden met moedermelk. Met dank aan Nutricia zijn we dat voorbij en kunnen mannen en vrouwen in principe even goed zorgtaken uitvoeren.
Het is wat mij betreft niet een kwestie van traditionele rollen en sterkste eigenschappen aanpassen dan wel inleveren, maar meer een kwestie van je opties vergroten en dát gaan doen waar je je goed bij voelt en waar je goed in bent. Is dat zorgen, dan ga je lekker zorgen, is het buitenshuis werken, dan heb je de vrijheid en mogelijkheid om dat ook te gaan doen. Die keuze hebben en je eigen weg bepalen, dát is m.i. de kern van de emancipatie
woensdag 13 september 2006 om 15:06
quote:
quote: komkommertijd reageerde
De eigenschap die maakte dat vrouwen beter zijn in zorgtaken was de mogelijkheid om de verse baby in leven te houden met moedermelk. Met dank aan Nutricia zijn we dat voorbij en kunnen mannen en vrouwen in principe even goed zorgtaken uitvoeren. Loom, je maakt me aan het lachen met je leuke manier van schrijven.
Mss iets voor de toekomst, het vrouwtje legt een ei, man in de buurt sproeit in het voorbij gaan wat zaadjes en Nutricia sluit na het uitkomen van het ei een voedselslang (weet zo gauw niet hoe dat melkpoederspul heet) aan.
Het is wat mij betreft niet een kwestie van traditionele rollen en sterkste eigenschappen aanpassen dan wel inleveren, maar meer een kwestie van je opties vergroten en dát gaan doen waar je je goed bij voelt en waar je goed in bent. Is dat zorgen, dan ga je lekker zorgen, is het buitenshuis werken, dan heb je de vrijheid en mogelijkheid om dat ook te gaan doen. Die keuze hebben en je eigen weg bepalen, dát is m.i. de kern van de emancipatie Met je eens, ik denk ook dat heel wat vrouwen zich goed voelen bij en goed zijn in zorgtaken voor hun kroost, alleen wordt de vrijheid om een keuze te hebben erg beperkt door sturing en beïnvloeding vanuit economische en politieke motieven.
quote: komkommertijd reageerde
De eigenschap die maakte dat vrouwen beter zijn in zorgtaken was de mogelijkheid om de verse baby in leven te houden met moedermelk. Met dank aan Nutricia zijn we dat voorbij en kunnen mannen en vrouwen in principe even goed zorgtaken uitvoeren. Loom, je maakt me aan het lachen met je leuke manier van schrijven.
Mss iets voor de toekomst, het vrouwtje legt een ei, man in de buurt sproeit in het voorbij gaan wat zaadjes en Nutricia sluit na het uitkomen van het ei een voedselslang (weet zo gauw niet hoe dat melkpoederspul heet) aan.
Het is wat mij betreft niet een kwestie van traditionele rollen en sterkste eigenschappen aanpassen dan wel inleveren, maar meer een kwestie van je opties vergroten en dát gaan doen waar je je goed bij voelt en waar je goed in bent. Is dat zorgen, dan ga je lekker zorgen, is het buitenshuis werken, dan heb je de vrijheid en mogelijkheid om dat ook te gaan doen. Die keuze hebben en je eigen weg bepalen, dát is m.i. de kern van de emancipatie Met je eens, ik denk ook dat heel wat vrouwen zich goed voelen bij en goed zijn in zorgtaken voor hun kroost, alleen wordt de vrijheid om een keuze te hebben erg beperkt door sturing en beïnvloeding vanuit economische en politieke motieven.
woensdag 13 september 2006 om 15:22
quote:
De eigenschap die maakte dat vrouwen beter zijn in zorgtaken was de mogelijkheid om de verse baby in leven te houden met moedermelk. Met dank aan Nutricia zijn we dat voorbij en kunnen mannen en vrouwen in principe even goed zorgtaken uitvoeren.
Niet helemaal mee eens. Vrouwen zijn beter in zorg voor kleine kinderen; ze zijn serieuzer en voorzichtiger. Kijk maar naar de ongevalberichtjes: een klein kind verongelukt vaker als het aan de zorg van vader is toevertrouwd. Triest maar waar. Of dat biologisch bepaald is of een evolutionaire achterstand weet ik trouwens niet. Misschien moeten vaders dat nog leren ?
De eigenschap die maakte dat vrouwen beter zijn in zorgtaken was de mogelijkheid om de verse baby in leven te houden met moedermelk. Met dank aan Nutricia zijn we dat voorbij en kunnen mannen en vrouwen in principe even goed zorgtaken uitvoeren.
Niet helemaal mee eens. Vrouwen zijn beter in zorg voor kleine kinderen; ze zijn serieuzer en voorzichtiger. Kijk maar naar de ongevalberichtjes: een klein kind verongelukt vaker als het aan de zorg van vader is toevertrouwd. Triest maar waar. Of dat biologisch bepaald is of een evolutionaire achterstand weet ik trouwens niet. Misschien moeten vaders dat nog leren ?
woensdag 13 september 2006 om 15:43
quote:
Voorbeeld: bij mijn voetbalclub spelen ook 5-jarige jochies. Kluitjesvoetbal; grappig om te zien. Af en toe valt zo'n jochie om. Hij krijgt een duw of struikelt over zijn eigen beentjes. Maar nu komt het: als er alleen vaders staan te kijken staat zo'n joch weer op, kijkt eens om zich heen en gaat weer verder met het spel.
Staan er echter moeders langs de kant dan blijft zo'n apie gewoon liggen janken op de grond, net zo lang tot zijn moeder hem opraapt afstoft, knuffelt en kusjes geeft. Die jochies weten die moeders zó goed te bespelen dat het gewoon komisch is om te zien. Tegelijk is het irritant want het spel ligt om de haverklap stil omdat weer een moeder het veld in stormt omdat haar spruit ligt te kermen om moederlijke verzorging.
Hoe komt het dat moeders hier telkens intrappen terwijl die jochies weten dat ze bij hun vader zulke streken niet hoeven uit te halen ? Het is echt een frappant verschil.Je geeft zelf al het antwoord.
Als je mijn vader was, zou ik me ook niet laten troosten door je.
Zinloos, lijkt me, met deze interpretatie.
Wat is de meerwaarde denk je, voor een jongetje dat lekker een wedstrijdje komt voetballen, om te gaan huilen in het veld en de wedstrijd onnodig op te houden?
Maakt hij zich daarmee geliefd en/of populair, als voetballer? Is dat stoer?
Heeft hij dat zijn idool Zidane ooit zien doen op het veld?
Dat zijn toch juist zaken waar jonge voetballertjes het meest op uit zijn.
Net zo zijn als 'echte' voetballers.
Dus waarom doet zo'n jochie dat dan uiteindelijk, huilen om zijn moeder?
Ik sta zélf al jaren aan de zijlijn en geloof me, het enige waar ze voor komen is voetballen en winnen.
Geen kind komt met de intentie lekker een paar hysterische, wedstrijdverstorende scènes te bouwen, ben je mal.
Zoals jij het vertelt is het allemaal boze opzet en dat is niet zo.
Schijnbaar is de behoefte er wél, om getroost te worden, maar als vaders langs de kant staat, wordt er bot gevangen, dus wordt die behoefte aan troost weggeslikt. Een echte man huilt niet, doorfoeballe.
Ook dát kunnen ze, maar liever niet. Als vader er is, zit er echter niets anders op.
Als moeder langs de kant staat weten ze dat er wél ingespeeld wordt op die behoefte (die op dat moment de wil om te voetballen overrruled) en geven ze zich daar aan over.
Het gaat voor mij verder dan dat wedstrijdje dat ogenschijnlijk verstoord wordt.
De jongetjes die huilen om hun moeder, durven tenminste nog voor hun eigen verlangens en behoeftes uit te komen.
De jongetjes die bot vangen en emoties, verlangens en behoeftes al jong leren wegslikken zijn écht niet beter af, op den duur. Integendeel, zou ik zeggen.
Overigens ben ik zelf niet zo'n moeder, als die jij gezien hebt, bij je club.
En ik ken ze ook niet eigenlijk.
Als ze getroost willen worden komen ze naar me toe en ze gaan pas het veld weer in als ze zélf willen.
Op die manier (bijvoorbeeld, er zijn nóg talloze manieren) vind ik het belangrijk dat zij, als kleine-mannetjes-in-de-dop al leren luisteren naar hun gevoelens. Daar kunnen eventuele relaties met vrouwen later ook alleen maar baat bij hebben.
Voorbeeld: bij mijn voetbalclub spelen ook 5-jarige jochies. Kluitjesvoetbal; grappig om te zien. Af en toe valt zo'n jochie om. Hij krijgt een duw of struikelt over zijn eigen beentjes. Maar nu komt het: als er alleen vaders staan te kijken staat zo'n joch weer op, kijkt eens om zich heen en gaat weer verder met het spel.
Staan er echter moeders langs de kant dan blijft zo'n apie gewoon liggen janken op de grond, net zo lang tot zijn moeder hem opraapt afstoft, knuffelt en kusjes geeft. Die jochies weten die moeders zó goed te bespelen dat het gewoon komisch is om te zien. Tegelijk is het irritant want het spel ligt om de haverklap stil omdat weer een moeder het veld in stormt omdat haar spruit ligt te kermen om moederlijke verzorging.
Hoe komt het dat moeders hier telkens intrappen terwijl die jochies weten dat ze bij hun vader zulke streken niet hoeven uit te halen ? Het is echt een frappant verschil.Je geeft zelf al het antwoord.
Als je mijn vader was, zou ik me ook niet laten troosten door je.
Zinloos, lijkt me, met deze interpretatie.
Wat is de meerwaarde denk je, voor een jongetje dat lekker een wedstrijdje komt voetballen, om te gaan huilen in het veld en de wedstrijd onnodig op te houden?
Maakt hij zich daarmee geliefd en/of populair, als voetballer? Is dat stoer?
Heeft hij dat zijn idool Zidane ooit zien doen op het veld?
Dat zijn toch juist zaken waar jonge voetballertjes het meest op uit zijn.
Net zo zijn als 'echte' voetballers.
Dus waarom doet zo'n jochie dat dan uiteindelijk, huilen om zijn moeder?
Ik sta zélf al jaren aan de zijlijn en geloof me, het enige waar ze voor komen is voetballen en winnen.
Geen kind komt met de intentie lekker een paar hysterische, wedstrijdverstorende scènes te bouwen, ben je mal.
Zoals jij het vertelt is het allemaal boze opzet en dat is niet zo.
Schijnbaar is de behoefte er wél, om getroost te worden, maar als vaders langs de kant staat, wordt er bot gevangen, dus wordt die behoefte aan troost weggeslikt. Een echte man huilt niet, doorfoeballe.
Ook dát kunnen ze, maar liever niet. Als vader er is, zit er echter niets anders op.
Als moeder langs de kant staat weten ze dat er wél ingespeeld wordt op die behoefte (die op dat moment de wil om te voetballen overrruled) en geven ze zich daar aan over.
Het gaat voor mij verder dan dat wedstrijdje dat ogenschijnlijk verstoord wordt.
De jongetjes die huilen om hun moeder, durven tenminste nog voor hun eigen verlangens en behoeftes uit te komen.
De jongetjes die bot vangen en emoties, verlangens en behoeftes al jong leren wegslikken zijn écht niet beter af, op den duur. Integendeel, zou ik zeggen.
Overigens ben ik zelf niet zo'n moeder, als die jij gezien hebt, bij je club.
En ik ken ze ook niet eigenlijk.
Als ze getroost willen worden komen ze naar me toe en ze gaan pas het veld weer in als ze zélf willen.
Op die manier (bijvoorbeeld, er zijn nóg talloze manieren) vind ik het belangrijk dat zij, als kleine-mannetjes-in-de-dop al leren luisteren naar hun gevoelens. Daar kunnen eventuele relaties met vrouwen later ook alleen maar baat bij hebben.
woensdag 13 september 2006 om 19:30
quote:
De eigenschap die maakte dat vrouwen beter zijn in zorgtaken was de mogelijkheid om de verse baby in leven te houden met moedermelk. Met dank aan Nutricia zijn we dat voorbij en kunnen mannen en vrouwen in principe even goed zorgtaken uitvoeren.
Het is wat mij betreft niet een kwestie van traditionele rollen en sterkste eigenschappen aanpassen dan wel inleveren, maar meer een kwestie van je opties vergroten en dát gaan doen waar je je goed bij voelt en waar je goed in bent. Is dat zorgen, dan ga je lekker zorgen, is het buitenshuis werken, dan heb je de vrijheid en mogelijkheid om dat ook te gaan doen. Die keuze hebben en je eigen weg bepalen, dát is m.i. de kern van de emancipatieEens met de 1e alinea.
Je 2e alinea (en dan vooral het roodgemaakte stukje) werkt economische afhankelijkheid in de hand. Als je alleen maar zorgt en je geheel uit het arbeidsproces bent, ben je afhankelijk van het inkomen van je partner.
Mocht het misgaan dan is het voor veel vrouwen vaak moeilijk om aan de slag te komen vanwege het gat in het CV en wordt je afhankelijk van alimentatie en de staat.
De eigenschap die maakte dat vrouwen beter zijn in zorgtaken was de mogelijkheid om de verse baby in leven te houden met moedermelk. Met dank aan Nutricia zijn we dat voorbij en kunnen mannen en vrouwen in principe even goed zorgtaken uitvoeren.
Het is wat mij betreft niet een kwestie van traditionele rollen en sterkste eigenschappen aanpassen dan wel inleveren, maar meer een kwestie van je opties vergroten en dát gaan doen waar je je goed bij voelt en waar je goed in bent. Is dat zorgen, dan ga je lekker zorgen, is het buitenshuis werken, dan heb je de vrijheid en mogelijkheid om dat ook te gaan doen. Die keuze hebben en je eigen weg bepalen, dát is m.i. de kern van de emancipatieEens met de 1e alinea.
Je 2e alinea (en dan vooral het roodgemaakte stukje) werkt economische afhankelijkheid in de hand. Als je alleen maar zorgt en je geheel uit het arbeidsproces bent, ben je afhankelijk van het inkomen van je partner.
Mocht het misgaan dan is het voor veel vrouwen vaak moeilijk om aan de slag te komen vanwege het gat in het CV en wordt je afhankelijk van alimentatie en de staat.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
woensdag 13 september 2006 om 20:59
Nu heb ik ff goed de pest in. Vrouwen aanvaarden maar wat graag de hulp van mannen als er een probleem is maar andersom geven ze bljikbaar niet thuis !
Wat is er aan de hand ? Niet zo heel veel eigenlijk. Vanavond wilde ik weg met mijn auto maar de accu bleek leeg te zijn. Blijkbaar een lampje blijven branden of zo. Kan gebeuren. Dus motorkap open, startkabels klaarleggen en even een behulpzame automobilist zoeken.
Eerste auto die aankomt (vrouw aan het stuur) wilde niet eens stoppen; reed nog liever over me heen geloof ik. Tweede auto stopte wel; hoorde mijn verhaal aan, mompelde iets over dat ze haast had en reed gauw door.
Maar toen had ik geluk. Dacht ik tenminste. Een vrouw uit mijn flatgebouw kwam naar buiten en stapte in haar auto. Ik legde haar mijn probleem uit en vroeg of ze me even kon helpen. Weer eerst een verhaal over haast; ik legde uit dat het binnen een minuut gepiept was. Toen een ander verhaal over dat haar eigen accu ook niet zo best was. Ik legde (nog steeds vriendelijk) uit dat dat geen probleem was als ze de motor van haar auto maar liet lopen. Ik kon hoog en laag springen maar ze deed het gewoon niet. Ik heb haar vriendelijk bedankt (weet nog steeds niet waarvoor) en heb besloten mijn verdere heil maar bij een man te gaan zoeken. Volgende auto die kwam aanrijden was (gelukkig !) een man. Probleem uitgelegd en hij was één en al hulpvaardigheid. Wilde al zijn eigen startkabels te voorschijn halen maar dat hoefde dus niet. Zijn auto naast de mijne, startkabels aangesloten en 10 seconden later startte mijn auto => probleem opgelost. Ik blij dat ik weer verder kon, die andere man blij dat hij had kunnen helpen.
En zo simpel is het. Maar waarom kan dat nou niet als je het een vrouw vraagt ? Of had ik gewoon barre pech met deze 3 exemplaren ?
Wat is er aan de hand ? Niet zo heel veel eigenlijk. Vanavond wilde ik weg met mijn auto maar de accu bleek leeg te zijn. Blijkbaar een lampje blijven branden of zo. Kan gebeuren. Dus motorkap open, startkabels klaarleggen en even een behulpzame automobilist zoeken.
Eerste auto die aankomt (vrouw aan het stuur) wilde niet eens stoppen; reed nog liever over me heen geloof ik. Tweede auto stopte wel; hoorde mijn verhaal aan, mompelde iets over dat ze haast had en reed gauw door.
Maar toen had ik geluk. Dacht ik tenminste. Een vrouw uit mijn flatgebouw kwam naar buiten en stapte in haar auto. Ik legde haar mijn probleem uit en vroeg of ze me even kon helpen. Weer eerst een verhaal over haast; ik legde uit dat het binnen een minuut gepiept was. Toen een ander verhaal over dat haar eigen accu ook niet zo best was. Ik legde (nog steeds vriendelijk) uit dat dat geen probleem was als ze de motor van haar auto maar liet lopen. Ik kon hoog en laag springen maar ze deed het gewoon niet. Ik heb haar vriendelijk bedankt (weet nog steeds niet waarvoor) en heb besloten mijn verdere heil maar bij een man te gaan zoeken. Volgende auto die kwam aanrijden was (gelukkig !) een man. Probleem uitgelegd en hij was één en al hulpvaardigheid. Wilde al zijn eigen startkabels te voorschijn halen maar dat hoefde dus niet. Zijn auto naast de mijne, startkabels aangesloten en 10 seconden later startte mijn auto => probleem opgelost. Ik blij dat ik weer verder kon, die andere man blij dat hij had kunnen helpen.
En zo simpel is het. Maar waarom kan dat nou niet als je het een vrouw vraagt ? Of had ik gewoon barre pech met deze 3 exemplaren ?
woensdag 13 september 2006 om 22:12
quote: Zuss reageerde
Je 2e alinea (en dan vooral het roodgemaakte stukje) werkt economische afhankelijkheid in de hand. Als je alleen maar zorgt en je geheel uit het arbeidsproces bent, ben je afhankelijk van het inkomen van je partner.
Mocht het misgaan dan is het voor veel vrouwen vaak moeilijk om aan de slag te komen vanwege het gat in het CV en wordt je afhankelijk van alimentatie en de staat.
Als je naar volle tevredenheid onderling de taken zo verdeelt dat één van de partners het inkomen binnenhaalt en de andere de thuishaven bestiert, ben je wederzijds afhankelijk voor een aanvaardbaar eindresultaat.
Mocht het misgaan dan heeft de verdienende partner helaas vaak het nakijken waar het de koters betreft en de andere partner zit meestal met een financieel probleem. Voor beide partijen zou er dus iets voor te zeggen zijn om de taken gelijker te verdelen. Maar goed, als men dat niet wil, waarom zou men dat met het oog op iets wat misschien ooit wel eens zou kunnen gaan gebeuren dan toch doen? Da's toch zonde van je goede humeur?
Ik zie alimentatie overigens niet iets wat een afhankelijkheid inhoudt, je hebt recht op het ontvangen van kinderalimentatie en recht op partneralimentatie opgebouwd als je samen hebt besloten de taken zo te verdelen. Ook dát is m.i. emancipatie, om alimentatie gewoon als opgebouwd tegoed te zien voor je inspanningen die je geleverd hebt voor het hele gezin en als bijdrage in de kosten die gemaakt moeten worden voor de kinderen van (ook) je ex, i.p.v. een stukje goodwill van je ex-partner, waar je elke maand weer je handjes voor moet dichtknijpen.
Je 2e alinea (en dan vooral het roodgemaakte stukje) werkt economische afhankelijkheid in de hand. Als je alleen maar zorgt en je geheel uit het arbeidsproces bent, ben je afhankelijk van het inkomen van je partner.
Mocht het misgaan dan is het voor veel vrouwen vaak moeilijk om aan de slag te komen vanwege het gat in het CV en wordt je afhankelijk van alimentatie en de staat.
Als je naar volle tevredenheid onderling de taken zo verdeelt dat één van de partners het inkomen binnenhaalt en de andere de thuishaven bestiert, ben je wederzijds afhankelijk voor een aanvaardbaar eindresultaat.
Mocht het misgaan dan heeft de verdienende partner helaas vaak het nakijken waar het de koters betreft en de andere partner zit meestal met een financieel probleem. Voor beide partijen zou er dus iets voor te zeggen zijn om de taken gelijker te verdelen. Maar goed, als men dat niet wil, waarom zou men dat met het oog op iets wat misschien ooit wel eens zou kunnen gaan gebeuren dan toch doen? Da's toch zonde van je goede humeur?
Ik zie alimentatie overigens niet iets wat een afhankelijkheid inhoudt, je hebt recht op het ontvangen van kinderalimentatie en recht op partneralimentatie opgebouwd als je samen hebt besloten de taken zo te verdelen. Ook dát is m.i. emancipatie, om alimentatie gewoon als opgebouwd tegoed te zien voor je inspanningen die je geleverd hebt voor het hele gezin en als bijdrage in de kosten die gemaakt moeten worden voor de kinderen van (ook) je ex, i.p.v. een stukje goodwill van je ex-partner, waar je elke maand weer je handjes voor moet dichtknijpen.
woensdag 13 september 2006 om 22:41
quote:
quote: Zuss reageerde
Je 2e alinea (en dan vooral het roodgemaakte stukje) werkt economische afhankelijkheid in de hand. Als je alleen maar zorgt en je geheel uit het arbeidsproces bent, ben je afhankelijk van het inkomen van je partner.
Mocht het misgaan dan is het voor veel vrouwen vaak moeilijk om aan de slag te komen vanwege het gat in het CV en wordt je afhankelijk van alimentatie en de staat.
Als je naar volle tevredenheid onderling de taken zo verdeelt dat één van de partners het inkomen binnenhaalt en de andere de thuishaven bestiert, ben je wederzijds afhankelijk voor een aanvaardbaar eindresultaat.
Da's allemaal leuk en aardig als het goed gaat. Met de nadruk op als. Mocht het misgaan dan heeft de verdienende partner helaas vaak het nakijken waar het de koters betreft en de andere partner zit meestal met een financieel probleem. Voor beide partijen zou er dus iets voor te zeggen zijn om de taken gelijker te verdelen. Maar goed, als men dat niet wil, waarom zou men dat met het oog op iets wat misschien ooit wel eens zou kunnen gaan gebeuren dan toch doen? Da's toch zonde van je goede humeur?
Dat is de naiviteit ten top. Hoeveel relaties gaan er tegenwoordig stuk? Ik heb e cijfers niet, maar je hebt een reële kand dat je relatie stukloopt. Lijkt mij alleen maar heel slim dat je rekening houdt met wat er mis kan gaan.
Ik zie alimentatie overigens niet iets wat een afhankelijkheid inhoudt, je hebt recht op het ontvangen van kinderalimentatie en recht op partneralimentatie opgebouwd als je samen hebt besloten de taken zo te verdelen. Ook dát is m.i. emancipatie, om alimentatie gewoon als opgebouwd tegoed te zien voor je inspanningen die je geleverd hebt voor het hele gezin en als bijdrage in de kosten die gemaakt moeten worden voor de kinderen van (ook) je ex, i.p.v. een stukje goodwill van je ex-partner, waar je elke maand weer je handjes voor moet dichtknijpen.
Ik word altijd zo moe van dat 'je hebt recht op....' Je kinderen ja, daar moet je voor betalen. Een volwassen en gezond persoon moet in staat zijn om brood op de plank te brengen.
Door maar te roepen dat je overal recht op hebt, ontsla je jezelf van je eigen verantwoordelijkheid.
quote: Zuss reageerde
Je 2e alinea (en dan vooral het roodgemaakte stukje) werkt economische afhankelijkheid in de hand. Als je alleen maar zorgt en je geheel uit het arbeidsproces bent, ben je afhankelijk van het inkomen van je partner.
Mocht het misgaan dan is het voor veel vrouwen vaak moeilijk om aan de slag te komen vanwege het gat in het CV en wordt je afhankelijk van alimentatie en de staat.
Als je naar volle tevredenheid onderling de taken zo verdeelt dat één van de partners het inkomen binnenhaalt en de andere de thuishaven bestiert, ben je wederzijds afhankelijk voor een aanvaardbaar eindresultaat.
Da's allemaal leuk en aardig als het goed gaat. Met de nadruk op als. Mocht het misgaan dan heeft de verdienende partner helaas vaak het nakijken waar het de koters betreft en de andere partner zit meestal met een financieel probleem. Voor beide partijen zou er dus iets voor te zeggen zijn om de taken gelijker te verdelen. Maar goed, als men dat niet wil, waarom zou men dat met het oog op iets wat misschien ooit wel eens zou kunnen gaan gebeuren dan toch doen? Da's toch zonde van je goede humeur?
Dat is de naiviteit ten top. Hoeveel relaties gaan er tegenwoordig stuk? Ik heb e cijfers niet, maar je hebt een reële kand dat je relatie stukloopt. Lijkt mij alleen maar heel slim dat je rekening houdt met wat er mis kan gaan.
Ik zie alimentatie overigens niet iets wat een afhankelijkheid inhoudt, je hebt recht op het ontvangen van kinderalimentatie en recht op partneralimentatie opgebouwd als je samen hebt besloten de taken zo te verdelen. Ook dát is m.i. emancipatie, om alimentatie gewoon als opgebouwd tegoed te zien voor je inspanningen die je geleverd hebt voor het hele gezin en als bijdrage in de kosten die gemaakt moeten worden voor de kinderen van (ook) je ex, i.p.v. een stukje goodwill van je ex-partner, waar je elke maand weer je handjes voor moet dichtknijpen.
Ik word altijd zo moe van dat 'je hebt recht op....' Je kinderen ja, daar moet je voor betalen. Een volwassen en gezond persoon moet in staat zijn om brood op de plank te brengen.
Door maar te roepen dat je overal recht op hebt, ontsla je jezelf van je eigen verantwoordelijkheid.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
woensdag 13 september 2006 om 22:41
donderdag 14 september 2006 om 09:27
quote:Ik word altijd zo moe van dat 'je hebt recht op....' Je kinderen ja, daar moet je voor betalen. Een volwassen en gezond persoon moet in staat zijn om brood op de plank te brengen.
Door maar te roepen dat je overal recht op hebt, ontsla je jezelf van je eigen verantwoordelijkheid.En ik word er altijd zo moe van dat je je recht wél schijnt te mogen halen als het om afspraken gaat met bijvoorbeeld je werkgever, bedrijven waar je consument bent, de buren, medeweggebruikers, het reisbureau en noem het allemaal maar op, maar dat dat ineens niet op zou gaan voor afspraken die je maakt met je partner. Dat vind ik vooroorlogs denken.
Als je vindt dat er naïviteit uit mijn post spreekt, dan kan ik dat begrijpen. Veel mensen kijken er zo tegen aan. Ik zie het eerder als een gezonde afweging tussen nú genieten, of alle kaarten zetten op de zekerheid van het later kunnen genieten. Deo volente. Als je allebei werkt, niet omdat je dat allebei graag wilt, maar vanwege allerlei doemscenario's die zich in je hoofd afspelen, dan ben je m.i. verkeerd bezig. Carpe diem!
Door maar te roepen dat je overal recht op hebt, ontsla je jezelf van je eigen verantwoordelijkheid.En ik word er altijd zo moe van dat je je recht wél schijnt te mogen halen als het om afspraken gaat met bijvoorbeeld je werkgever, bedrijven waar je consument bent, de buren, medeweggebruikers, het reisbureau en noem het allemaal maar op, maar dat dat ineens niet op zou gaan voor afspraken die je maakt met je partner. Dat vind ik vooroorlogs denken.
Als je vindt dat er naïviteit uit mijn post spreekt, dan kan ik dat begrijpen. Veel mensen kijken er zo tegen aan. Ik zie het eerder als een gezonde afweging tussen nú genieten, of alle kaarten zetten op de zekerheid van het later kunnen genieten. Deo volente. Als je allebei werkt, niet omdat je dat allebei graag wilt, maar vanwege allerlei doemscenario's die zich in je hoofd afspelen, dan ben je m.i. verkeerd bezig. Carpe diem!
donderdag 14 september 2006 om 19:20
Ik ken vele vrouwen die hebben gekozen voor het nu genieten, dan wel er van uit gingen dat manlief voor altijd bij ze zou blijven en die nu op een houtje moeten bijten omdat ze vanwege gebrek aan scholing en werkervaring nergens meer aan de bak komen. En over pensioenopbouw hoeven we het al helemaal niet te hebben .....
