Overig
alle pijlers
De vrouwenvraagbaak (voor mannen die er nix van snappen), deel 2
zaterdag 9 september 2006 om 21:28
Na de mannenvraagbaak nu ook een vrouwenvraagbaak.
Want ook wij mannen snappen vaak weinig van hoe vrouwen nu eigenlijk denken. Dus hier draaien we de rollen om: mannen mogen vragen stellen en hopelijk geven de vrouwen ons antwoord en daarmee wat meer inzicht in de wondere wereld van de vrouwelijke beleving.
Want ook wij mannen snappen vaak weinig van hoe vrouwen nu eigenlijk denken. Dus hier draaien we de rollen om: mannen mogen vragen stellen en hopelijk geven de vrouwen ons antwoord en daarmee wat meer inzicht in de wondere wereld van de vrouwelijke beleving.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 18 september 2006 om 12:03
quote:
Ik herken dat idd niet KKT, zowel niet uit vroegere relaties als van op het werk.
Waar ik over postte zijn inderdaad excessen, maar wel van de soort die nog wekelijks vrouwen het leven kosten. Ook niet verkeerd om dáár eens bij stil te staan ipv bij de Mars-Venus borrelpraat.
Loom, ik sta stil bij elk menselijk leven dat door geweld voortijdig beëindigd word en geloof daarnaast zelf niet in het venus- Marsgekeutel. Toch blijft mijn vraag staan.
Hartstikke top dat jij zowel privé als op het werk met ideale mensen omgaat, want dat herken ik zelf (helaas) niet en ik ga toch zowel privé als op mijn werk met heel leuke mensen om.
Ik herken dat idd niet KKT, zowel niet uit vroegere relaties als van op het werk.
Waar ik over postte zijn inderdaad excessen, maar wel van de soort die nog wekelijks vrouwen het leven kosten. Ook niet verkeerd om dáár eens bij stil te staan ipv bij de Mars-Venus borrelpraat.
Loom, ik sta stil bij elk menselijk leven dat door geweld voortijdig beëindigd word en geloof daarnaast zelf niet in het venus- Marsgekeutel. Toch blijft mijn vraag staan.
Hartstikke top dat jij zowel privé als op het werk met ideale mensen omgaat, want dat herken ik zelf (helaas) niet en ik ga toch zowel privé als op mijn werk met heel leuke mensen om.
donderdag 5 oktober 2006 om 16:50
Hoewel aantal mannen (vrijwillig/onvrijwillig ) gestaag lijkt af te nemen op het forum, als een der laatste der mohanikanen nog maar een vraagje aan de opposite sex:
Zijn vrouwen nou wel het "zwakke geslacht" of was het ooit een slimme truuk van ze om zodoende de "dominante" man te kunnen manipuleren?
Zijn vrouwen nou wel het "zwakke geslacht" of was het ooit een slimme truuk van ze om zodoende de "dominante" man te kunnen manipuleren?
donderdag 5 oktober 2006 om 17:46
Vrouwen zijn zwakker dan mannen. Ze kunnen minder gewicht tillen, lopen minder hard en laten eerder een traantje rollen. Zwak dus. Lang geleden is deze gedachte er in geslopen, in een tijd dat spierkracht nog belangrijk was om te overleven. Die tijd is echter allang voorbij!
Waar gaat het dan (nog steeds) verkeerd? Na jaren vechten hebben de oude feministen heel wat bereikt, maar 'feminisme' is nu een fout woord. Emancipatie, een vriendelijker woord, komt nog maar gestaag op gang. Vrouwenstudies aan de universiteiten trekken weinig studenten en worden 'gender studies' genoemd om toch meer deelnemers (met name mannelijke) te krijgen. Het rondreizend circus van Bureau Emancipatie levert zijn bijdrage en de overheid heeft veel geld gestoken in campagnes om vrouwen vooral voor techniek te laten kiezen. Met weinig resultaat.
De meeste meiden hoeven geen uitzonderinsgpositie en staan niet (meer) op de barricades. Ze zijn 'mans' genoeg hun eigen keuzes te maken. Ze ronden hun studie sneller af en met betere resultaten dan hun mannelijke collega's. En het percentage vrouwelijke wetenschappers zal het percentage mannelijke evenaren. Op dit moment is dat beeld nog volkomen scheef en loopt Nederland mijlenver achter op de rest van de wereld.
Maar vrouwen vechten zich er wel tussen, op hun eigen manier dan. Zonder hun spieren te gebruiken, maar juist door hun eigen sterke kanten te tonen. Nog even, en werknemers hebben even vaak een man als een vrouw boven zich. Dat zal wennen zijn. Voor het andere zwakke geslacht tenminste.
Fris van de Lever is een rubriek waarin iedereen van de UT, op uitnodiging van de vorige schrijver, zijn mening over allerhande zaken te berde kan brengen. Vandaag aflevering 7 door Carla Verwijs, medewerker onderzoek bij het CTIT van Toegepaste Onderwijskunde.
Waar gaat het dan (nog steeds) verkeerd? Na jaren vechten hebben de oude feministen heel wat bereikt, maar 'feminisme' is nu een fout woord. Emancipatie, een vriendelijker woord, komt nog maar gestaag op gang. Vrouwenstudies aan de universiteiten trekken weinig studenten en worden 'gender studies' genoemd om toch meer deelnemers (met name mannelijke) te krijgen. Het rondreizend circus van Bureau Emancipatie levert zijn bijdrage en de overheid heeft veel geld gestoken in campagnes om vrouwen vooral voor techniek te laten kiezen. Met weinig resultaat.
De meeste meiden hoeven geen uitzonderinsgpositie en staan niet (meer) op de barricades. Ze zijn 'mans' genoeg hun eigen keuzes te maken. Ze ronden hun studie sneller af en met betere resultaten dan hun mannelijke collega's. En het percentage vrouwelijke wetenschappers zal het percentage mannelijke evenaren. Op dit moment is dat beeld nog volkomen scheef en loopt Nederland mijlenver achter op de rest van de wereld.
Maar vrouwen vechten zich er wel tussen, op hun eigen manier dan. Zonder hun spieren te gebruiken, maar juist door hun eigen sterke kanten te tonen. Nog even, en werknemers hebben even vaak een man als een vrouw boven zich. Dat zal wennen zijn. Voor het andere zwakke geslacht tenminste.
Fris van de Lever is een rubriek waarin iedereen van de UT, op uitnodiging van de vorige schrijver, zijn mening over allerhande zaken te berde kan brengen. Vandaag aflevering 7 door Carla Verwijs, medewerker onderzoek bij het CTIT van Toegepaste Onderwijskunde.
donderdag 5 oktober 2006 om 23:58
quote:
quote: Zuss reageerde
Ik word altijd zo moe van dat 'je hebt recht op....' Je kinderen ja, daar moet je voor betalen. Een volwassen en gezond persoon moet in staat zijn om brood op de plank te brengen.
Door maar te roepen dat je overal recht op hebt, ontsla je jezelf van je eigen verantwoordelijkheid.En ik word er altijd zo moe van dat je je recht wél schijnt te mogen halen als het om afspraken gaat met bijvoorbeeld je werkgever, bedrijven waar je consument bent, de buren, medeweggebruikers, het reisbureau en noem het allemaal maar op, maar dat dat ineens niet op zou gaan voor afspraken die je maakt met je partner. Dat vind ik vooroorlogs denken.
Als je vindt dat er naïviteit uit mijn post spreekt, dan kan ik dat begrijpen. Veel mensen kijken er zo tegen aan. Ik zie het eerder als een gezonde afweging tussen nú genieten, of alle kaarten zetten op de zekerheid van het later kunnen genieten. Deo volente. Als je allebei werkt, niet omdat je dat allebei graag wilt, maar vanwege allerlei doemscenario's die zich in je hoofd afspelen, dan ben je m.i. verkeerd bezig. Carpe diem! Je hebt toch ook verzekeringen voor het geval dat?
En, hoe calvinistisch ik nu ook mag overkomen, ik vind willen genieten geen reden om niet voor jezelf te kunnen zorgen.
quote: Zuss reageerde
Ik word altijd zo moe van dat 'je hebt recht op....' Je kinderen ja, daar moet je voor betalen. Een volwassen en gezond persoon moet in staat zijn om brood op de plank te brengen.
Door maar te roepen dat je overal recht op hebt, ontsla je jezelf van je eigen verantwoordelijkheid.En ik word er altijd zo moe van dat je je recht wél schijnt te mogen halen als het om afspraken gaat met bijvoorbeeld je werkgever, bedrijven waar je consument bent, de buren, medeweggebruikers, het reisbureau en noem het allemaal maar op, maar dat dat ineens niet op zou gaan voor afspraken die je maakt met je partner. Dat vind ik vooroorlogs denken.
Als je vindt dat er naïviteit uit mijn post spreekt, dan kan ik dat begrijpen. Veel mensen kijken er zo tegen aan. Ik zie het eerder als een gezonde afweging tussen nú genieten, of alle kaarten zetten op de zekerheid van het later kunnen genieten. Deo volente. Als je allebei werkt, niet omdat je dat allebei graag wilt, maar vanwege allerlei doemscenario's die zich in je hoofd afspelen, dan ben je m.i. verkeerd bezig. Carpe diem! Je hebt toch ook verzekeringen voor het geval dat?
En, hoe calvinistisch ik nu ook mag overkomen, ik vind willen genieten geen reden om niet voor jezelf te kunnen zorgen.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
vrijdag 6 oktober 2006 om 00:02
quote:Volgens de wetgeving heb je (daar is ie weer...) recht op de helft van de pensioenopbouw van je ex-partner over de jaren dat je samen was.Omdat het 'de wet'is moet ik het daar toch niet mee eens zijn?
Daar komt de ex niet eens aan te pas om dat teregelen, dat gaat rechtstreeks via de pensioenverzekeraar. Daarnaast is een mens nooit te oud om te leren en te gaan werken en de gescheiden vrouwen die ik ken zijn er na een tijdje sappelen allemaal weer prima bovenop gekomen.
Nee, je bent nooit te oud om te leren of weer aan het werk te gaan. Alleen jammer dat veel CV's die grote gaten vertonen of waar een geboortejaar van voor 1970 opstaat linea recta de prullenbak ingaan.
Ik zou ieg nooit mijn leven willen laten bepalen door angst. Angst voor mislukken van de relatie, angst voor een pensioengat, angst voor achterstand op de arbeidsmarkt. Dat is mij te benauwend. Dat is volgens mij ook iets wat met name vrouwen nog een beetje af moeten leren, overal beren op de weg zien.
Het heeft niets te maken met angst, hoe kom je erbij?
Daar komt de ex niet eens aan te pas om dat teregelen, dat gaat rechtstreeks via de pensioenverzekeraar. Daarnaast is een mens nooit te oud om te leren en te gaan werken en de gescheiden vrouwen die ik ken zijn er na een tijdje sappelen allemaal weer prima bovenop gekomen.
Nee, je bent nooit te oud om te leren of weer aan het werk te gaan. Alleen jammer dat veel CV's die grote gaten vertonen of waar een geboortejaar van voor 1970 opstaat linea recta de prullenbak ingaan.
Ik zou ieg nooit mijn leven willen laten bepalen door angst. Angst voor mislukken van de relatie, angst voor een pensioengat, angst voor achterstand op de arbeidsmarkt. Dat is mij te benauwend. Dat is volgens mij ook iets wat met name vrouwen nog een beetje af moeten leren, overal beren op de weg zien.
Het heeft niets te maken met angst, hoe kom je erbij?
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
vrijdag 6 oktober 2006 om 00:14
quote:Leidinggeven aan vrouwen, vooral aan jonge vrouwen, is een stuk lastiger dan leidinggeven aan mannen. Om een kleinigheidje kan een fikse ruzie losbarsten en die kan wekenlang door-emmeren. Je moet dus goed in de gaten houden wat er speelt en een beginnend conflict meteen aanpakken voordat het escaleert.
En vrouwen hebben inderdaad een bijzonder sterk geheugen als het gaat om irritaties in het verleden.
Mannen maken op het werk ook weleens ruzie (volgens mijn ervaring niet vaak) maar dat is een dag later meestal al weer over.
Mijn assistent verzuchtte wel eens na de zoveelste damesrel: "kunnen we niet gewoon alleen nog maar mannen aannemen ?" Maar dat meende hij niet echt; het zou veel te saai worden zonder vrouwen op het werk.
Dat herken ik. Moet je voor de gein eens als vrouwelijke leidinggevende een team dat louter uit vrouwen bestaat aansturen.
Ten 1e heb je het krabbenmandeffect. Gevangen krabben schijnen hun soortgenoten die willen ontsnappen dat te verhinderen. Veel vrouwen schijnen het als een soort verraad te zien dat hun 'soortgenoten' carriere maken, vooral als diegene eerst een 'gewoon' teamlid was.
Ten 2e verwachten veel vrouwen solidariteit, louter en alleen omdat jij ook een vrouw bent. De opmerking 'ja maar jij als vrouw moet dat toch begrijpen' heb ik al tig malen gehoord. Ik ben heel empathisch, juist op het werk, maar blijf wel zakelijk en denk ook in het belang van de organisatie.(het maffe is trouwens dat mensen schijnen te denken dat regels er alleen voor anderen zijn)
Ten 3e inderdaad dat olifantengeheugen. Kanonne, ik heb een collega gehad die zich zelfs opmerkingen van 3 jaar terug nog herinnerde. (Overigens zijn sommige mannen daar ook goed in, alleen heb ik het idee dat dat meer het gevoel is van op hun pik getrapt te zijn. Dat ze in hun mannelijke ego zijn aangetast omdat een vrouw ergens iets van zei)
Het maakt mijn werk er trouwens wel leuk op. Als je daar goed je weg in kan vinden en soms zelfs mensen tot bepaalde inzichten kan laten komen, dat geeft best een kick.
En vrouwen hebben inderdaad een bijzonder sterk geheugen als het gaat om irritaties in het verleden.
Mannen maken op het werk ook weleens ruzie (volgens mijn ervaring niet vaak) maar dat is een dag later meestal al weer over.
Mijn assistent verzuchtte wel eens na de zoveelste damesrel: "kunnen we niet gewoon alleen nog maar mannen aannemen ?" Maar dat meende hij niet echt; het zou veel te saai worden zonder vrouwen op het werk.
Dat herken ik. Moet je voor de gein eens als vrouwelijke leidinggevende een team dat louter uit vrouwen bestaat aansturen.
Ten 1e heb je het krabbenmandeffect. Gevangen krabben schijnen hun soortgenoten die willen ontsnappen dat te verhinderen. Veel vrouwen schijnen het als een soort verraad te zien dat hun 'soortgenoten' carriere maken, vooral als diegene eerst een 'gewoon' teamlid was.
Ten 2e verwachten veel vrouwen solidariteit, louter en alleen omdat jij ook een vrouw bent. De opmerking 'ja maar jij als vrouw moet dat toch begrijpen' heb ik al tig malen gehoord. Ik ben heel empathisch, juist op het werk, maar blijf wel zakelijk en denk ook in het belang van de organisatie.(het maffe is trouwens dat mensen schijnen te denken dat regels er alleen voor anderen zijn)
Ten 3e inderdaad dat olifantengeheugen. Kanonne, ik heb een collega gehad die zich zelfs opmerkingen van 3 jaar terug nog herinnerde. (Overigens zijn sommige mannen daar ook goed in, alleen heb ik het idee dat dat meer het gevoel is van op hun pik getrapt te zijn. Dat ze in hun mannelijke ego zijn aangetast omdat een vrouw ergens iets van zei)
Het maakt mijn werk er trouwens wel leuk op. Als je daar goed je weg in kan vinden en soms zelfs mensen tot bepaalde inzichten kan laten komen, dat geeft best een kick.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
vrijdag 6 oktober 2006 om 08:28
quote:
quote: loomii reageerde
Volgens de wetgeving heb je (daar is ie weer...) recht op de helft van de pensioenopbouw van je ex-partner over de jaren dat je samen was.Omdat het 'de wet'is moet ik het daar toch niet mee eens zijn?
Dat mag. Wij tweeen zullen het ook nooit eens worden hierover en ook dat hoeft niet. Ik blijf het een raar vinden dat in jouw ogen (correct me if i'm wrong) de inzet die die partners binnen hun gezin hebben geen waarde hebben en dus bij een beeindiging van een relatie niet meegeteld hoeft te worden bij de verdeling van geld , goederen en tegoeden. Als je daar dan geen waarde aan toe wilt kennen, okee, ik ben het er niet mee eens maar soit. Feit blijft dat je door die keuze wél kinderopvang hebt uitgespaard, dat geld zit dus nog in je gezamenlijk vermogen en dat geld zal dus verdeeld kunnen worden.
Daar komt de ex niet eens aan te pas om dat teregelen, dat gaat rechtstreeks via de pensioenverzekeraar. Daarnaast is een mens nooit te oud om te leren en te gaan werken en de gescheiden vrouwen die ik ken zijn er na een tijdje sappelen allemaal weer prima bovenop gekomen.
Nee, je bent nooit te oud om te leren of weer aan het werk te gaan. Alleen jammer dat veel CV's die grote gaten vertonen of waar een geboortejaar van voor 1970 opstaat linea recta de prullenbak ingaan.
Nogmaals, ik zie vooral vrouwen om mij heen die er wél in slagen een baan te vinden die bij ze past en waar ze plezier in hebben.
Ik zou ieg nooit mijn leven willen laten bepalen door angst. Angst voor mislukken van de relatie, angst voor een pensioengat, angst voor achterstand op de arbeidsmarkt. Dat is mij te benauwend. Dat is volgens mij ook iets wat met name vrouwen nog een beetje af moeten leren, overal beren op de weg zien.
Het heeft niets te maken met angst, hoe kom je erbij?
Discussies met vrouwen over kinderen en part-time werken of stoppen met werken gaan bijna zonder uitzondering altijd over de angst de boot te missen, werksgewijs.
quote: loomii reageerde
Volgens de wetgeving heb je (daar is ie weer...) recht op de helft van de pensioenopbouw van je ex-partner over de jaren dat je samen was.Omdat het 'de wet'is moet ik het daar toch niet mee eens zijn?
Dat mag. Wij tweeen zullen het ook nooit eens worden hierover en ook dat hoeft niet. Ik blijf het een raar vinden dat in jouw ogen (correct me if i'm wrong) de inzet die die partners binnen hun gezin hebben geen waarde hebben en dus bij een beeindiging van een relatie niet meegeteld hoeft te worden bij de verdeling van geld , goederen en tegoeden. Als je daar dan geen waarde aan toe wilt kennen, okee, ik ben het er niet mee eens maar soit. Feit blijft dat je door die keuze wél kinderopvang hebt uitgespaard, dat geld zit dus nog in je gezamenlijk vermogen en dat geld zal dus verdeeld kunnen worden.
Daar komt de ex niet eens aan te pas om dat teregelen, dat gaat rechtstreeks via de pensioenverzekeraar. Daarnaast is een mens nooit te oud om te leren en te gaan werken en de gescheiden vrouwen die ik ken zijn er na een tijdje sappelen allemaal weer prima bovenop gekomen.
Nee, je bent nooit te oud om te leren of weer aan het werk te gaan. Alleen jammer dat veel CV's die grote gaten vertonen of waar een geboortejaar van voor 1970 opstaat linea recta de prullenbak ingaan.
Nogmaals, ik zie vooral vrouwen om mij heen die er wél in slagen een baan te vinden die bij ze past en waar ze plezier in hebben.
Ik zou ieg nooit mijn leven willen laten bepalen door angst. Angst voor mislukken van de relatie, angst voor een pensioengat, angst voor achterstand op de arbeidsmarkt. Dat is mij te benauwend. Dat is volgens mij ook iets wat met name vrouwen nog een beetje af moeten leren, overal beren op de weg zien.
Het heeft niets te maken met angst, hoe kom je erbij?
Discussies met vrouwen over kinderen en part-time werken of stoppen met werken gaan bijna zonder uitzondering altijd over de angst de boot te missen, werksgewijs.
vrijdag 6 oktober 2006 om 08:41
quote:En, hoe calvinistisch ik nu ook mag overkomen, ik vind willen genieten geen reden om niet voor jezelf te kunnen zorgen.Je klinkt idd calvinistisch, want het één hoeft het ander niet uit te sluiten.
Er was een tijdje geleden trouwens -dit is even een zijweg- een documentaire op TV over een staat in de VS waar men af wilde van de verplichte arbeid die mensen met een uitkering daar moeten verrichten. In elk geval wilde men dat voor de alleenstaande ouders van thuiswonende kinderen afschaffen. Het economisch nut van een ouder die om 7 uur 's ochtends in de bus stapte naar een of ander werkverschaffingsproject en om een uur of 7 's avonds weer thuiskwam, woog niet op tegen de schade die de kinderen van deze mensen (en de samenleving op termijn) opliepen door het feit dat ze te weinig parental guidance hadden.
Het leek de overheid ook een beetje onzin om die kinderen dan weer -betaalde- opvang te bieden om ze in het gareel te houden en nog wat bij te kunnen brengen, opvoedingstechnisch. Als het opvoeden van een kind dan toch geld kost, kon de eigen ouder dat maar beter weer gaan doen.
Er was een tijdje geleden trouwens -dit is even een zijweg- een documentaire op TV over een staat in de VS waar men af wilde van de verplichte arbeid die mensen met een uitkering daar moeten verrichten. In elk geval wilde men dat voor de alleenstaande ouders van thuiswonende kinderen afschaffen. Het economisch nut van een ouder die om 7 uur 's ochtends in de bus stapte naar een of ander werkverschaffingsproject en om een uur of 7 's avonds weer thuiskwam, woog niet op tegen de schade die de kinderen van deze mensen (en de samenleving op termijn) opliepen door het feit dat ze te weinig parental guidance hadden.
Het leek de overheid ook een beetje onzin om die kinderen dan weer -betaalde- opvang te bieden om ze in het gareel te houden en nog wat bij te kunnen brengen, opvoedingstechnisch. Als het opvoeden van een kind dan toch geld kost, kon de eigen ouder dat maar beter weer gaan doen.
vrijdag 5 januari 2007 om 20:50
Gevoelsmatig zou ik zeggen dat de strafmaat van mij hoger mag zijn. Je denkt dat het misschien de criminaliteit omlaag brengt. Als ik mij niet vergis is dat helemaal niet waar. Zelfs de landen waar er hoge straffen zijn en bijv de doodsstraf bestaat is de criminaliteit niet lager dan in Nederland.
Dus dat is tegenstrijdig. Ik vind dat er te makkelijk in Nederland met dingen wordt omgegaan. In mijn ogen te slap.
Wat is jouw mening KKT?
Dus dat is tegenstrijdig. Ik vind dat er te makkelijk in Nederland met dingen wordt omgegaan. In mijn ogen te slap.
Wat is jouw mening KKT?
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
vrijdag 5 januari 2007 om 21:00
quote:
Zo, eerst maares uppen.......
Vraag aan de vrouw: Zou de strafmaat in NL aanzienlijk zwaarder worden als meer vrouwen recht spreken?
Of maken ze dezelfde (rationele) afwegingen die nu door (voornamelijk mannelijke) rechters worden gedaan?
Afhankelijk van wie voor de rechter staat. Je weet dat vrouwen vaker door hun gevoelens zich laten lijden. Dit is dus wat het kan gebeuren:
- Knappe jonge man: als hij lief kijkt wordt de straf lichter, vooral als hij een lieve papa is of een traantje laat rollen.
- Een ouwe vieze vent: die besliest zwaarder.
- Een ouwe wijf: de rechter denkt aan haar moeder. Als ze een goede band met de moeder heeft, lichter; als ze haar moeder haat, doodstraf (shit! die bestaat niet!)
- Een mooie vrouw: de rechter zal zich veel beter voelen als de mooie vrouw in de gevangenis voorgoed belandt (een concurrent in liefde minder), tenzij de rechter lesbisch is (dit is een andere vraag die ik niet zelf kan beantwoorden.
:P:P:P:P:P:P:P:P:P:P:P:P:P
Zo, eerst maares uppen.......
Vraag aan de vrouw: Zou de strafmaat in NL aanzienlijk zwaarder worden als meer vrouwen recht spreken?
Of maken ze dezelfde (rationele) afwegingen die nu door (voornamelijk mannelijke) rechters worden gedaan?
Afhankelijk van wie voor de rechter staat. Je weet dat vrouwen vaker door hun gevoelens zich laten lijden. Dit is dus wat het kan gebeuren:
- Knappe jonge man: als hij lief kijkt wordt de straf lichter, vooral als hij een lieve papa is of een traantje laat rollen.
- Een ouwe vieze vent: die besliest zwaarder.
- Een ouwe wijf: de rechter denkt aan haar moeder. Als ze een goede band met de moeder heeft, lichter; als ze haar moeder haat, doodstraf (shit! die bestaat niet!)
- Een mooie vrouw: de rechter zal zich veel beter voelen als de mooie vrouw in de gevangenis voorgoed belandt (een concurrent in liefde minder), tenzij de rechter lesbisch is (dit is een andere vraag die ik niet zelf kan beantwoorden.
:P:P:P:P:P:P:P:P:P:P:P:P:P
vrijdag 5 januari 2007 om 21:17
Zelf denk ik dan dat vrouwen eerder meer een sterker gevoel hebben als het kinderen betreft (oke moeilijk nu want ik ben nog kindloos). Maar ik zou mij meer kunnen voorstellen dat kindermoordenaars, verkrachters end. geen milde straf zouden krijgen van vrouwen.
Maar toch ben ik wel van mening dat vrouwelijke rechters gewoon het recht volgen en niet hun gevoel. Dat ze daar te professioneel voor zijn. Maar als je de gemiddelde vrouw op straat het zou vragen dan denk ik dat je reacties krijgt die alleen op emotie zijn gebaseerd.
Maar toch ben ik wel van mening dat vrouwelijke rechters gewoon het recht volgen en niet hun gevoel. Dat ze daar te professioneel voor zijn. Maar als je de gemiddelde vrouw op straat het zou vragen dan denk ik dat je reacties krijgt die alleen op emotie zijn gebaseerd.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 6 januari 2007 om 09:24
quote:
Gevoelsmatig zou ik zeggen dat de strafmaat van mij hoger mag zijn. Je denkt dat het misschien de criminaliteit omlaag brengt. Als ik mij niet vergis is dat helemaal niet waar. Zelfs de landen waar er hoge straffen zijn en bijv de doodsstraf bestaat is de criminaliteit niet lager dan in Nederland.
Dus dat is tegenstrijdig. Ik vind dat er te makkelijk in Nederland met dingen wordt omgegaan. In mijn ogen te slap.
Wat is jouw mening KKT?
Ik denk niet dat er te slap met delicten wordt omgegaan MV (beste wensen nog voor 2007) Wat je zelf al schrijft, criminaliteit wordt er niet minder door. Zelfs in landen waar ze nog met de hakbijl omgaan om misdaad af te straffen. Er zullen altijd mensen zijn die om wat voor reden dan ook met het strafrecht in aanraking zullen komen. Mss dat je bepaalde soorten van "kleine" criminaliteit die nu heel erg in zwang zijn in NL, door maatschappelijke veranderingen kan terugdringen, maar dat vraagt een lange adem.
Gevoelsmatig zou ik zeggen dat de strafmaat van mij hoger mag zijn. Je denkt dat het misschien de criminaliteit omlaag brengt. Als ik mij niet vergis is dat helemaal niet waar. Zelfs de landen waar er hoge straffen zijn en bijv de doodsstraf bestaat is de criminaliteit niet lager dan in Nederland.
Dus dat is tegenstrijdig. Ik vind dat er te makkelijk in Nederland met dingen wordt omgegaan. In mijn ogen te slap.
Wat is jouw mening KKT?
Ik denk niet dat er te slap met delicten wordt omgegaan MV (beste wensen nog voor 2007) Wat je zelf al schrijft, criminaliteit wordt er niet minder door. Zelfs in landen waar ze nog met de hakbijl omgaan om misdaad af te straffen. Er zullen altijd mensen zijn die om wat voor reden dan ook met het strafrecht in aanraking zullen komen. Mss dat je bepaalde soorten van "kleine" criminaliteit die nu heel erg in zwang zijn in NL, door maatschappelijke veranderingen kan terugdringen, maar dat vraagt een lange adem.
zaterdag 6 januari 2007 om 09:37
quote:
Zelf denk ik dan dat vrouwen eerder meer een sterker gevoel hebben als het kinderen betreft (oke moeilijk nu want ik ben nog kindloos). Maar ik zou mij meer kunnen voorstellen dat kindermoordenaars, verkrachters end. geen milde straf zouden krijgen van vrouwen.
Maar toch ben ik wel van mening dat vrouwelijke rechters gewoon het recht volgen en niet hun gevoel. Dat ze daar te professioneel voor zijn. Maar als je de gemiddelde vrouw op straat het zou vragen dan denk ik dat je reacties krijgt die alleen op emotie zijn gebaseerd.
Ik heb jaren geleden eens een onderzoek gelezen over V/M rechters. Als ik me goed herinner zouden vrouwelijke rechters toen minder zwaar straffen. Of dat nu nog geldt weet ik niet. Strafmaatregelen zijn denk ik de laatste jaren toch wat zwaarder geworden. Neem alleen al het aantal levenslange (= echt levenslang) veroordelingen van de afgelopen 2 jaar. Ook de maximale (tijdelijke) gevangenisstraf is van 20 naar 30 jaar gegaan. Veelal betreffen het (sexuele) geweldsmisdaden.
De "vrouw op straat" laat zich idd meer door emoties leiden. Lees alleen al de vaak ongenuanceerde reacties op het forum. Aan de andere kant kan ik wel begrijpen dat vrouwen emotioneel heftiger zullen reageren op (sexuele) geweldsmisdaden naar kinderen en vrouwen, vanuit de gedachtengang dat deze kwetsbaarder zijn, zich minder goed kunnen verdedigen tegen (mannelijk) geweld.
Wat ik eerder schreef over vrouwelijke rechters, ik weet niet of zij zich door "vrouwelijke emoties" laten beïnvloeden bij het toepassen van een strafmaat bij dit soort delicten.
Zelf denk ik dan dat vrouwen eerder meer een sterker gevoel hebben als het kinderen betreft (oke moeilijk nu want ik ben nog kindloos). Maar ik zou mij meer kunnen voorstellen dat kindermoordenaars, verkrachters end. geen milde straf zouden krijgen van vrouwen.
Maar toch ben ik wel van mening dat vrouwelijke rechters gewoon het recht volgen en niet hun gevoel. Dat ze daar te professioneel voor zijn. Maar als je de gemiddelde vrouw op straat het zou vragen dan denk ik dat je reacties krijgt die alleen op emotie zijn gebaseerd.
Ik heb jaren geleden eens een onderzoek gelezen over V/M rechters. Als ik me goed herinner zouden vrouwelijke rechters toen minder zwaar straffen. Of dat nu nog geldt weet ik niet. Strafmaatregelen zijn denk ik de laatste jaren toch wat zwaarder geworden. Neem alleen al het aantal levenslange (= echt levenslang) veroordelingen van de afgelopen 2 jaar. Ook de maximale (tijdelijke) gevangenisstraf is van 20 naar 30 jaar gegaan. Veelal betreffen het (sexuele) geweldsmisdaden.
De "vrouw op straat" laat zich idd meer door emoties leiden. Lees alleen al de vaak ongenuanceerde reacties op het forum. Aan de andere kant kan ik wel begrijpen dat vrouwen emotioneel heftiger zullen reageren op (sexuele) geweldsmisdaden naar kinderen en vrouwen, vanuit de gedachtengang dat deze kwetsbaarder zijn, zich minder goed kunnen verdedigen tegen (mannelijk) geweld.
Wat ik eerder schreef over vrouwelijke rechters, ik weet niet of zij zich door "vrouwelijke emoties" laten beïnvloeden bij het toepassen van een strafmaat bij dit soort delicten.
zaterdag 6 januari 2007 om 10:25
Heb een tijdje bij het kantongerecht gewerkt met zowel mannelijke als vrouwelijke kantonrechters.
Ik heb de indruk dat de vrouwen méér op de omgeving, de omstandigheden tijdens het dispuut gericht waren terwijl de mannen zich meer sec op de regels en de pure feiten hielden. Volgens mij leidt de vrouwelijke benadering tot lagere straffen en niet tot hogere straffen.
Ik heb geen idee of het voor een verkrachter aantrekkelijk zou zijn om voor een vrouwelijke rechter te verschijnen. Zou daar best wel eens cijfers over willen zien.
Ik heb de indruk dat de vrouwen méér op de omgeving, de omstandigheden tijdens het dispuut gericht waren terwijl de mannen zich meer sec op de regels en de pure feiten hielden. Volgens mij leidt de vrouwelijke benadering tot lagere straffen en niet tot hogere straffen.
Ik heb geen idee of het voor een verkrachter aantrekkelijk zou zijn om voor een vrouwelijke rechter te verschijnen. Zou daar best wel eens cijfers over willen zien.
zaterdag 6 januari 2007 om 12:30
quote:
Oh mijn God Komkommertijd is terug en wat een genuanceerde en goed onderbouwde reacties heeft dit tot gevolg.
Beste Pom508, doe mij nou een lol en ga ergens lopen zieken. Iedereen weet nou wel dat jij en ik mekaar niet liggen. Ik doe mijn best jou te vermijden, als jij nu eens het zelfde ging doen. Scheelt jou en mij een hoop ergenissen.
Dankjewel.
Oh mijn God Komkommertijd is terug en wat een genuanceerde en goed onderbouwde reacties heeft dit tot gevolg.
Beste Pom508, doe mij nou een lol en ga ergens lopen zieken. Iedereen weet nou wel dat jij en ik mekaar niet liggen. Ik doe mijn best jou te vermijden, als jij nu eens het zelfde ging doen. Scheelt jou en mij een hoop ergenissen.
Dankjewel.
maandag 8 januari 2007 om 11:11
quote:
Heb een tijdje bij het kantongerecht gewerkt met zowel mannelijke als vrouwelijke kantonrechters.
Ik heb de indruk dat de vrouwen méér op de omgeving, de omstandigheden tijdens het dispuut gericht waren terwijl de mannen zich meer sec op de regels en de pure feiten hielden. Volgens mij leidt de vrouwelijke benadering tot lagere straffen en niet tot hogere straffen.
Ik heb geen idee of het voor een verkrachter aantrekkelijk zou zijn om voor een vrouwelijke rechter te verschijnen. Zou daar best wel eens cijfers over willen zien. Ik ben daar ook wel benieuwd naar.
Een interessante benadering Mamz, dat vrouwelijke rechters (ook) geneigd zijn secundaire omstandigheden mee te laten wegen in hun uitspraak. Moet ik die dan zien als "emotionele factoren", waardoor zij eerder verzachtende omstandigheden mee laten wegen?
Er lijkt dus een verschil te zijn tussen M/V rechters w.b.t. de "blindheid" van Vrouwe Justitia,terwijl er eerder minder begrip bij de "vrouw op straat" lijkt te zijn voor verzachtende omstandigheden.
Overigens denk ik dat het meerendeel van de mannen ook vindt dat er vaak te laag gestraft wordt. Of bij hun hierbij ook emotionele factoren een rol spelen?
Voor mezelf sprekend, vind ik Justitie niet altijd te volgen.
Het strafrecht geeft rechters een zekere speling w.b.t. het opleggen van een strafmaat, maar mis ik soms bij de hoogte van de uitspraak de impact die het delict heeft op de samenleving. Bijv. veroordeling wegens doodslag ingeval van overlijden door zinloos geweld. Ik vind dit soort delicten persoonlijk zwaarder wegen dan bijv. iemand die in een vlaag van verstandsverbijstering een "crime passionel" pleegt.
In beide gevallen is er sprake van zinloos geweld, maar de eerste "komt" out of the blue , vaak in de openbare ruimte zonder enige vorm van aanleiding met een onwillekeurig slachtoffer. De 2e vindt eerder plaats in de privé-sfeer, kent meestal een voorgeschiedenis en "voelt" de dader zich weer bij zinnen meestentijds al "gestraft" door de "gevolgen" van zijn/haar daad.
Heb een tijdje bij het kantongerecht gewerkt met zowel mannelijke als vrouwelijke kantonrechters.
Ik heb de indruk dat de vrouwen méér op de omgeving, de omstandigheden tijdens het dispuut gericht waren terwijl de mannen zich meer sec op de regels en de pure feiten hielden. Volgens mij leidt de vrouwelijke benadering tot lagere straffen en niet tot hogere straffen.
Ik heb geen idee of het voor een verkrachter aantrekkelijk zou zijn om voor een vrouwelijke rechter te verschijnen. Zou daar best wel eens cijfers over willen zien. Ik ben daar ook wel benieuwd naar.
Een interessante benadering Mamz, dat vrouwelijke rechters (ook) geneigd zijn secundaire omstandigheden mee te laten wegen in hun uitspraak. Moet ik die dan zien als "emotionele factoren", waardoor zij eerder verzachtende omstandigheden mee laten wegen?
Er lijkt dus een verschil te zijn tussen M/V rechters w.b.t. de "blindheid" van Vrouwe Justitia,terwijl er eerder minder begrip bij de "vrouw op straat" lijkt te zijn voor verzachtende omstandigheden.
Overigens denk ik dat het meerendeel van de mannen ook vindt dat er vaak te laag gestraft wordt. Of bij hun hierbij ook emotionele factoren een rol spelen?
Voor mezelf sprekend, vind ik Justitie niet altijd te volgen.
Het strafrecht geeft rechters een zekere speling w.b.t. het opleggen van een strafmaat, maar mis ik soms bij de hoogte van de uitspraak de impact die het delict heeft op de samenleving. Bijv. veroordeling wegens doodslag ingeval van overlijden door zinloos geweld. Ik vind dit soort delicten persoonlijk zwaarder wegen dan bijv. iemand die in een vlaag van verstandsverbijstering een "crime passionel" pleegt.
In beide gevallen is er sprake van zinloos geweld, maar de eerste "komt" out of the blue , vaak in de openbare ruimte zonder enige vorm van aanleiding met een onwillekeurig slachtoffer. De 2e vindt eerder plaats in de privé-sfeer, kent meestal een voorgeschiedenis en "voelt" de dader zich weer bij zinnen meestentijds al "gestraft" door de "gevolgen" van zijn/haar daad.
maandag 8 januari 2007 om 11:30
quote:
quote: pom508 reageerde
Oh mijn God Komkommertijd is terug en wat een genuanceerde en goed onderbouwde reacties heeft dit tot gevolg.
Beste Pom508, doe mij nou een lol en ga ergens lopen zieken. Iedereen weet nou wel dat jij en ik mekaar niet liggen. Ik doe mijn best jou te vermijden, als jij nu eens het zelfde ging doen. Scheelt jou en mij een hoop ergenissen.
Dankjewel.
Nee KKT, dit heeft niets te maken met een soort persoonlijke strijd.
In jouw beargumentering wordt erg vaak het woord LIJKT gebruikt, terwijl een onderbouwing niet aanwezig is.
In mijn familie zitten 3 juristen, waarvan 1 Raadsheer (toevallig van het vrouwelijke geslacht).
Het NL rechtssysteem en hun rechters kent een zeer grote onderlinge controle. Verschillen in uitspraken worden terdege bestudeerd en indien noodzakelijk, wordt er actie ondernomen. Een rechter oordeelt hier niet mede vanuit een gevoel.
Mamzelle en jij spreken vanuit een gevoel, terwijl wij een zeer goede rechtspraak hebben in NL.
quote: pom508 reageerde
Oh mijn God Komkommertijd is terug en wat een genuanceerde en goed onderbouwde reacties heeft dit tot gevolg.
Beste Pom508, doe mij nou een lol en ga ergens lopen zieken. Iedereen weet nou wel dat jij en ik mekaar niet liggen. Ik doe mijn best jou te vermijden, als jij nu eens het zelfde ging doen. Scheelt jou en mij een hoop ergenissen.
Dankjewel.
Nee KKT, dit heeft niets te maken met een soort persoonlijke strijd.
In jouw beargumentering wordt erg vaak het woord LIJKT gebruikt, terwijl een onderbouwing niet aanwezig is.
In mijn familie zitten 3 juristen, waarvan 1 Raadsheer (toevallig van het vrouwelijke geslacht).
Het NL rechtssysteem en hun rechters kent een zeer grote onderlinge controle. Verschillen in uitspraken worden terdege bestudeerd en indien noodzakelijk, wordt er actie ondernomen. Een rechter oordeelt hier niet mede vanuit een gevoel.
Mamzelle en jij spreken vanuit een gevoel, terwijl wij een zeer goede rechtspraak hebben in NL.
maandag 8 januari 2007 om 12:13
quote:
quote: komkommertijd reageerde
quote: pom508 reageerde
Oh mijn God Komkommertijd is terug en wat een genuanceerde en goed onderbouwde reacties heeft dit tot gevolg.
Beste Pom508, doe mij nou een lol en ga ergens lopen zieken. Iedereen weet nou wel dat jij en ik mekaar niet liggen. Ik doe mijn best jou te vermijden, als jij nu eens het zelfde ging doen. Scheelt jou en mij een hoop ergenissen.
Dankjewel.
Nee KKT, dit heeft niets te maken met een soort persoonlijke strijd.
In jouw beargumentering wordt erg vaak het woord LIJKT gebruikt, terwijl een onderbouwing niet aanwezig is.
In mijn familie zitten 3 juristen, waarvan 1 Raadsheer (toevallig van het vrouwelijke geslacht).
Het NL rechtssysteem en hun rechters kent een zeer grote onderlinge controle. Verschillen in uitspraken worden terdege bestudeerd en indien noodzakelijk, wordt er actie ondernomen. Een rechter oordeelt hier niet mede vanuit een gevoel.
Mamzelle en jij spreken vanuit een gevoel, terwijl wij een zeer goede rechtspraak hebben in NL.
Beste Pom508, er komt welgeteld 1 (één) keer het woord "lijkt" in mijn posting voor, in de context dat ik iets niet met zekerheid kan/wil/durf te stellen.
M.a.w. het is voor mij dus niet zeker dat vrouwelijke rechters anders rechtspreken dan mannelijke. Ik refeer ter onderbouwing naar een onderzoek dat ik enkele jaren geleden had gelezen waarin deze stelling werd geponeerd.
Mamzelle spreekt uit haar ervaringen met rechters.
Ik geloof je zondermeer dat rechters onderling controle uitoefenen, niet voor niets heb je in NL hoger beroep mogelijkheden als zowel de aanklager en/of de advokaat het niet eens zijn met een (lagere) gerechtelijke uitspraak.
Het grote probleem dat ik met jouw manier van posten naar mij heb, is dat je telkens zwaar overtrokken en de plank misslaande insinuaties maakt, zoals bijv. in deze posting het woordje VAAK en niet onderbouwd.
Je roept bij mij een beeld op dat je jezelf nogal superieur voelt.
Het lastige is dat ik helaas zelf steeds weer in de valkuil trap om toch op je te reageren, omdat ik erg slecht tegen pertinente onwaarheden kan met enkel het doel iemand als een randdebiel neer te zetten, die er niets van begrijpt en zich enkel ongenuanceerd vrouwonvriendelijk uitlaat.
Dus nogmaals het vriendelijke verzoek mij te negeren, zoals ik dat naar jou probeer te doen. We werken enkel als een rode lap op een stier naar elkaar.
Dankjewel.
quote: komkommertijd reageerde
quote: pom508 reageerde
Oh mijn God Komkommertijd is terug en wat een genuanceerde en goed onderbouwde reacties heeft dit tot gevolg.
Beste Pom508, doe mij nou een lol en ga ergens lopen zieken. Iedereen weet nou wel dat jij en ik mekaar niet liggen. Ik doe mijn best jou te vermijden, als jij nu eens het zelfde ging doen. Scheelt jou en mij een hoop ergenissen.
Dankjewel.
Nee KKT, dit heeft niets te maken met een soort persoonlijke strijd.
In jouw beargumentering wordt erg vaak het woord LIJKT gebruikt, terwijl een onderbouwing niet aanwezig is.
In mijn familie zitten 3 juristen, waarvan 1 Raadsheer (toevallig van het vrouwelijke geslacht).
Het NL rechtssysteem en hun rechters kent een zeer grote onderlinge controle. Verschillen in uitspraken worden terdege bestudeerd en indien noodzakelijk, wordt er actie ondernomen. Een rechter oordeelt hier niet mede vanuit een gevoel.
Mamzelle en jij spreken vanuit een gevoel, terwijl wij een zeer goede rechtspraak hebben in NL.
Beste Pom508, er komt welgeteld 1 (één) keer het woord "lijkt" in mijn posting voor, in de context dat ik iets niet met zekerheid kan/wil/durf te stellen.
M.a.w. het is voor mij dus niet zeker dat vrouwelijke rechters anders rechtspreken dan mannelijke. Ik refeer ter onderbouwing naar een onderzoek dat ik enkele jaren geleden had gelezen waarin deze stelling werd geponeerd.
Mamzelle spreekt uit haar ervaringen met rechters.
Ik geloof je zondermeer dat rechters onderling controle uitoefenen, niet voor niets heb je in NL hoger beroep mogelijkheden als zowel de aanklager en/of de advokaat het niet eens zijn met een (lagere) gerechtelijke uitspraak.
Het grote probleem dat ik met jouw manier van posten naar mij heb, is dat je telkens zwaar overtrokken en de plank misslaande insinuaties maakt, zoals bijv. in deze posting het woordje VAAK en niet onderbouwd.
Je roept bij mij een beeld op dat je jezelf nogal superieur voelt.
Het lastige is dat ik helaas zelf steeds weer in de valkuil trap om toch op je te reageren, omdat ik erg slecht tegen pertinente onwaarheden kan met enkel het doel iemand als een randdebiel neer te zetten, die er niets van begrijpt en zich enkel ongenuanceerd vrouwonvriendelijk uitlaat.
Dus nogmaals het vriendelijke verzoek mij te negeren, zoals ik dat naar jou probeer te doen. We werken enkel als een rode lap op een stier naar elkaar.
Dankjewel.
maandag 8 januari 2007 om 12:58
quote:
quote: pom508 reageerde
quote: komkommertijd reageerde
quote: pom508 reageerde
Oh mijn God Komkommertijd is terug en wat een genuanceerde en goed onderbouwde reacties heeft dit tot gevolg.
Beste Pom508, doe mij nou een lol en ga ergens lopen zieken. Iedereen weet nou wel dat jij en ik mekaar niet liggen. Ik doe mijn best jou te vermijden, als jij nu eens het zelfde ging doen. Scheelt jou en mij een hoop ergenissen.
Dankjewel.
Nee KKT, dit heeft niets te maken met een soort persoonlijke strijd.
In jouw beargumentering wordt erg vaak het woord LIJKT gebruikt, terwijl een onderbouwing niet aanwezig is.
In mijn familie zitten 3 juristen, waarvan 1 Raadsheer (toevallig van het vrouwelijke geslacht).
Het NL rechtssysteem en hun rechters kent een zeer grote onderlinge controle. Verschillen in uitspraken worden terdege bestudeerd en indien noodzakelijk, wordt er actie ondernomen. Een rechter oordeelt hier niet mede vanuit een gevoel.
Mamzelle en jij spreken vanuit een gevoel, terwijl wij een zeer goede rechtspraak hebben in NL.
Beste Pom508, er komt welgeteld 1 (één) correctie 2 x !keer het woord "lijkt" in mijn posting voor, in de context dat ik iets niet met zekerheid kan/wil/durf te stellen.Mijn 2e "lijkt" duidt ook op niet iets met zekerheid te willen stellen, m.a.w. dat ik genuanceerd probeer te kijken naar stellingen.
quote: pom508 reageerde
quote: komkommertijd reageerde
quote: pom508 reageerde
Oh mijn God Komkommertijd is terug en wat een genuanceerde en goed onderbouwde reacties heeft dit tot gevolg.
Beste Pom508, doe mij nou een lol en ga ergens lopen zieken. Iedereen weet nou wel dat jij en ik mekaar niet liggen. Ik doe mijn best jou te vermijden, als jij nu eens het zelfde ging doen. Scheelt jou en mij een hoop ergenissen.
Dankjewel.
Nee KKT, dit heeft niets te maken met een soort persoonlijke strijd.
In jouw beargumentering wordt erg vaak het woord LIJKT gebruikt, terwijl een onderbouwing niet aanwezig is.
In mijn familie zitten 3 juristen, waarvan 1 Raadsheer (toevallig van het vrouwelijke geslacht).
Het NL rechtssysteem en hun rechters kent een zeer grote onderlinge controle. Verschillen in uitspraken worden terdege bestudeerd en indien noodzakelijk, wordt er actie ondernomen. Een rechter oordeelt hier niet mede vanuit een gevoel.
Mamzelle en jij spreken vanuit een gevoel, terwijl wij een zeer goede rechtspraak hebben in NL.
Beste Pom508, er komt welgeteld 1 (één) correctie 2 x !keer het woord "lijkt" in mijn posting voor, in de context dat ik iets niet met zekerheid kan/wil/durf te stellen.Mijn 2e "lijkt" duidt ook op niet iets met zekerheid te willen stellen, m.a.w. dat ik genuanceerd probeer te kijken naar stellingen.
