Dertiger mid jaren 80/90, hoe was dat?

Ik ging eens door Europa interrailen in de jaren ‘90. Met een schriftje de hele tijd alles omrekenen van Franse franc, lires, peseta’s en drachmes! En natuurlijk traveller cheques mee. Heel overzichtelijk allemaal.

You_gotta_be_tough schreef: ↑

25-08-2020 09:07

Was dat niet stiekem fijner dan? Het is makkelijk dat alles online kan, maar ik vind het ook erg afstandelijk. Het heeft ook wel wat liefs/kneuterigs dat je voor een vakantie in Zuid-Spanje helemaal naar het reisbureau gaat om je te laten adviseren, om vervolges -enthousiast van de informatie- weer huiswaarts te gaan. Nu vlieg je met één druk op de knop naar Alicante voor 40 euro bij wijze van.
nee het was niet lief kneuterig. het was drukker en duurder.]
Net zoals met muziek. Er zijn miljoenen nummers en remixen daar weer van beschikbaar binnen een handomdraai. Maar zelf weet ik nog dat ik nooit meer zoveel van muziek heb genoten sinds de tijd dat ik nog voor 25 gulden een CD'tje kocht, die ik vervolges helemaal grijs draaide. Al mijn geld zat in lp’s die kon ik toen gaan vervangen door cd’s. Ik ben blij dat ik alles nu op de computer in mijn bibliotheek heb

Natuurlijk heeft de huidige tijd ook voordelen. We denken kritischer na over dingen zoals zwarte piet, vlees, roken. Niemand die daar toen echt een issue van maakte, dat kun je redelijk stompzinnig noemen. Maar toch, als ik beelden terugzie van toen, hoe de mensen toen waren, het komt allemaal zo puur over. Al zullen er vast natuurlijk ook veel zorgen zijn geweest.

In de jaren 80 was racisme een groot issue. Skinheads staken een Antilliaanse jongen neer en niemand hielp hem waardoor hij stierf. Er was een grote groep neonazi’s actief. En Gerda havertong heeft in 87 al gezegd in Sesamstraat dat Zwarte Piet racistisch is. Ook toen waren er al scholen die regenboog pieten gingen invoeren.

Ik ben van 1967. We kochten ons eerste huis in 1989. Dat ging toen heel makkelijk. Wat dat betreft was het voor starters véél makkelijker dan nu. Maar ik herinner me óók de koude oorlog. Tjernobil. De kruiskoppen demonstraties.

En mijn ouders hadden het niet breed dus ik liep niet in merkkleding en daar werd je op de middelbare toch écht op afgerekend door een bepaald groepje.

amarna schreef: ↑

25-08-2020 09:12

Begin jaren 80 was er nog de dreiging van de Koude Oorlog. Met de discussies en grote anti-kernkoppen demonstraties.
Veel werkloosheid.
Terrorisme van IRA, ETA, PLO en Iran.
De consumptiemaatschappij was er toen ook al. Ook toen al telde je niet mee als je geem kleding droeg van de juiste merken.
Op mn werk heerste er een cultuur wie het bruinste was na de vakantie.

en lekker roken achter je bureau

Beide tijden hebben voor- en nadelen.

Ik hoop dat, door de coronapandemie, we nu toegaan naar een tijd met het beste van beiden. Dus dat er toch een beetje een einde komt aan het ''limitless'' leven, dat er meer waardering komt voor wat je hebt in plaats van steeds maar meer willen.

Dat zal ook wel moeten, want zoals we pre-corona met de wereld omgingen, dat kan gewoon niet langer. Dat is niet meer verantwoord.

Dat twee voetbalclubs tegen elkaar moeten voetballen, en dat er dan vliegtuigladingen supporters voor één wedstrijdje duizenden kilometers vliegen. Waanzin. Het zou mooi zijn als we de technologische vooruitgang en de bescheidenheid/simpelheid (niet alles per sé hoeven / willen hebben, ook al kan het wel) kunnen combineren.

Andersom schreef: ↑

25-08-2020 09:09

Ik was 23 in 1990. Huizen waren niet heel duur maar toch een soort van onbereikbaar. Hypotheek werd verstrekt op één inkomen het tweede inkomen telde beperkt mee en het geld dat op het tweede inkomen geleend werd moest in acht jaar worden afgelost. De rente was acht procent, en als starter op mbo-niveau kon je geen 200.000 gulden lenen maar de huizen kostten dat wel.

Je baan was bedoeld voor de rest van je leven, tenminste als je man was. Als je als vrouw boven de 25 kwam werd er verwacht dat je wel snel kinderen zou krijgen en hooguit nog één of twee dagen zou blijven werken voor de leuke dingen.

Fulltime was de norm op doordeweekse dagen, op zondag waren alle winkels dicht, behalve in grote steden, daar was soms een koopzondag. Oriënteren op een grote aankoop deed je in de winkels dus het kopen van een nieuwe tent kostte ons drie zaterdagen.

De tijd van nu heeft zo veel meer mogelijkheden. Ik zou willen dat ik nu jong was.

Dat met werk en kinderen krijgen lijkt me iets langer geleden dan de jaren ‘80/‘90? Ik ben kind van twee werkende ouders die pas rond hun 30e aan kinderen begonnen. Mijn moeder werkte gewoon op een kantoor met andere vrouwen die ook gewoon kinderen hadden. Zo ongewoon was dat toch niet? Er waren toch best veel overblijfkinderen.

vivapimpelmees schreef: ↑

25-08-2020 09:23

Ik ben van 1967. We kochten ons eerste huis in 1989. Dat ging toen heel makkelijk. Wat dat betreft was het voor starters véél makkelijker dan nu. Maar ik herinner me óók de koude oorlog. Tjernobil. De kruiskoppen demonstraties.

En mijn ouders hadden het niet breed dus ik liep niet in merkkleding en daar werd je op de middelbare toch écht op afgerekend door een bepaald groepje.

Ja we konden lenen tot en met. Allemaal aflossingsvrij. Heel veel mensen zijn daarmee het schip in gegaan toen de crisis in 2017 de huizenprijzen naar beneden dreef

Ik was geen dertiger in de jaren 80/90, maar wel tiener en twintiger.

Minder op uiterlijk vertoon belust.
Uiterlijk vertoon is altijd belangrijk geweest. Ook al voor de hippies rond 1970 bijvoorbeeld. In de jaren 80 moest je al bepaalde merken dragen om erbij te horen. Je jeans moest een Levi's zijn bijvoorbeeld. Als gabber droeg je Aussies (Australians). DcMartens als je alto was. Dat soort dingen.

Maar laatst was ik in Drenthe nog eens in een buurtsupermarkt, en daar was in decennia niets veranderd, dat vind ik dan fantastisch.
Nou, verhuizen naar Drenthe dan maar he

Het leven draaide nog echt om jou en je dierbaren, je buren, je vrienden, je collega's.
Vriendinnen van de middelbare school kon ik niet privé bellen. De telefoon hing in de huiskamer, dus iedereen kon alles horen. Hoe intensief denk je dat het contact dan was? De buren zagen alles, sociale controle was groot. Niet bepaald wenselijk hoor, als tiener, alles werd doorgebeld.
Ik ging studeren begin jaren 90 en ik belde mijn dierbaren 1-2x per week, en dan moest ik de telefoontikken bijhouden op een lijst. Vaker bellen kostte teveel.

Het heeft ook wel wat liefs/kneuterigs dat je voor een vakantie in Zuid-Spanje helemaal naar het reisbureau gaat om je te laten adviseren
Niemand in mijn omgeving in de jaren 80 ging naar Zuid-Spanje. Hooguit ging een enkele klasgenoot naar Duitsland. We gingen niet eens ieder jaar op vakantie, en als we gingen, gingen we 50km verderop een weekje kamperen.

We denken kritischer na over dingen zoals zwarte piet, vlees, roken. Niemand die daar toen echt een issue van maakte, dat kun je redelijk stompzinnig noemen.
We maakten ons niet druk over vlees en roken, omdat we ons druk maakten om het communisme, om USA vs USSR, om aanslagen van de IRA en de RAF, om ME vs krakers, om Iran vs Irak. We juichten bij de val van de muur en we hielden ons hart vast bij de Golfoorlog.

dolfje schreef: ↑

25-08-2020 09:10

Eens. Wat dat betreft was het onbezorgder dan nu denk ik.

Het leven is onbezorgder als je puber bent, in welke tijd dan ook, denk ik. Als puber maak je je druk om dingen waarvan je tien jaar later denkt 'was dat nou zo belangrijk'.

S-Meds schreef: ↑

25-08-2020 08:58

Extreem rechts geweld door skinheads. geen woningen voor jongeren,

Dat is allemaal niet veranderd

You_gotta_be_tough schreef: ↑

25-08-2020 08:53

Afgelopen weekend waren mijn ouders een weekendje weg. Omdat bij mijn ouders thuis de nodige beestjes zijn die verzorging nodig hebben, heb ik het weekend daar doorgebracht.

Zaterdagavond was koud en winderig, en eens in het jaar krijg ik dan enorm zin om melancholisch allerlei oude foto albums van zolder te halen en om de bandrecorder weer eens te installeren om allerlei familievideo's weer eens te bekijken die mijn vader heeft gemaakt van vroegere vakanties, bruiloften, familiebijeenkomsten.

Zelf ben ik van geboortejaar '88, dus de jaren 80 / begin jaren 90 heb ik nauwelijks bewust meegemaakt. Maar altijd als ik met beelden uit die tijd geconfronteerd word, geeft het mij een heel fijn gevoel. Ik heb er zo'n voorstelling bij dat die periode heel fijn was om in te leven. Ik denk ook regelmatig bij mezelf : ik ben nu in 2020 32 jaar oud, maar ik wou dat ik deze leeftijd had gehad in 1990.

Misschien heb ik er véél te veel een roze bril bij op, maar hoe ik het zie waren mensen toen veel eenvoudiger en nuchterder. Minder egocentrisch. Minder op uiterlijk vertoon belust. Er was natuurlijk ook veel minder. Maar ook als ik nu nog ergens kom dat jaren '90 uitstraalt, vind ik dat heerlijk. Hier in de randstad zijn alle Albert Heijns supermodern met flatscreens waar de bonusaanbiedingen op staan. Maar laatst was ik in Drenthe nog eens in een buurtsupermarkt, en daar was in decennia niets veranderd, dat vind ik dan fantastisch. Of laatst kwam ik voor m'n werk in een gedateerd kantoorpand met nog bruine betegeling aan de wand. Dat vind ik ook fantastisch, veel mooier dan al die hippe neon-verlichting. Of als ik soms zie hoe jonge kinderen er nu bijlopen, dan mis ik de tijd dat een kleuter gewoon in een net iets te grote knalgele micky mouse trui rondliep. Vanuit mijn perspectief leek het toen allemaal zoveel puurder, eenvoudiger, echter. Het leven draaide nog echt om jou en je dierbaren, je buren, je vrienden, je collega's. Nu zijn mensen door internet geglobaliseerd, maar is alles ook afstandelijker en individualistischer geworden.

Althans : dat is mijn perspectief dan. Ik heb het nauwelijks vanuit eerste hand meegemaakt. Daarom ben ik erg benieuwd naar wat viva'ers hierover te zeggen hebben die hier nog meer herinneringen aan hebben. Wat dit ook echt zo?

Wat grappig! Ik ben zelf van 1986, maar kijk er net zo tegenaan als dat jij doet. Het tegendeel wordt bewezen door mensen die deze periode 'bewust' meegemaakt hebben.

Ik heb ook de indruk dat mensen anno nu egocentrischer zijn, vooral heel erg op zichzelf en minder snel tevreden dan vroeger.
Internet heeft veel gebracht, maar ook van ons mensen bijzonder luie wezens gemaakt. Zeg nu zelf: met een paar klikken bereik je bijna alles zonder enige moeite. Dat vind ik persoonlijk meer een achteruitgang dan een vooruitgang. Ik heb het idee dat we hierdoor, in tegenstelling tot vroeger, veel minder echt en bewust 'leven'.
Het 'maakbare' leven viert hoogtij.

Van de jaren 90 herriner ik mij 'captain jack', de vengaboys en 2 unlimited. De flippo's, voetbalplaatjes en de lego waar ik mij continu mee heb vermaakt. Mooie herinneringen!
Als ik nu naar de huidige jeugd kijk zie ik Instagram (fear of missing out) talloze oorlogs-games, lachgas en een complete generatie verborgen achter de smartphone. Bizar hoe snel dat is gegaan. Ja, soms voel ik me echt oprecht oud...

Of het nu beter is dan vroeger, geen idee. Elke tijd heeft wel iets.

S-Meds schreef: ↑

25-08-2020 09:24

en lekker roken achter je bureau

Inderdaad! Ik werkte op kantoor bij een rederij. Daar zag het blauw van de rook.

Ritmodelanoche schreef: ↑

25-08-2020 09:14

Nog steeds hele normale, fijne, nuchtere mensen. Maar ik kan me voorstellen dat als je in Amsterdam Zuid of Blaricum woont, je dit anders ervaart. Of als je elke avond alle talkshows kijkt met mensen die zich overal druk over maken.

Oh die talkshows in de jaren 90! JERRY! JERRY! JERRY!

Je hebt echt wat geschiedenislessen gemist en behoorlijk wat issues niet meegekregen. Kennelijk wil je graag je onrealistische en romantische wereldbeeld hoog houden. Dat mag hoor, valse weemoed en zwelgen kan heerlijk zijn. Maar het is niet oprecht en puur. Dus wat dat betreft heb je wel gelijk dat er iets in deze tijd anders is.

Ik ben van 1980 en was eind 80 begin 90 een puber.

Thuis stond in mijn kindertijd vaak een pick-up met platen. Als de naald bleef hangen even stampen en dan ging ie weer verder. Ook altijd radio aan. Daarna kwamen de cassette bandjes. Mijn broer en ik hadden allebei een walkman waar we méga blij mee waren. Zelf bandjes opnemen van de radio of zelf inspreken. Een soort vloggen maar dan op een cassettebandje.

Kant en klaar vlees, en vleeswaren lag er nog niet in de supermarkt. Er was een slagers-afdeling en daar werd je vlees gesneden of door de maalmachine voor een ons of pond gehakt. Met onze moeder naar het postkantoor om nieuwe 'cheques' (geen idee hoe je dat schrijft) op te halen en om betalingen te doen.

Moeders die werkten dat was een luxe, maar werd ook wel beetje op neer gekeken. Want bij die moeders draaide kennelijk alles om luxe en om geld.

Wat mijn herinnering ook is, dat het verschil tussen arm en rijk destijds groter was. Er waren meer mensen 'arm' dan rijk. Althans, wat in deze tijd arm zou zijn want in die tijd was het heel normaal want de meesten leefden zo. We hadden 1 auto en werd alleen gebruikt als het echt nodig was, anders alles op de fiets. Niets werd weggegooid zolang als het nog heel/bruikbaar was. Als je op vakantie ging naar Zuid-Frankrijk was dat toch wel vrij luxe. De meeste gingen gewoon op een camping in Nederland/Belgie/Duitsland met de tent of caravan. (caravan was ook vrij luxe).
Waren de boontjes in de aanbieding dan aten we die week 3 x boontjes. Ik heb dat nooit gezien als arm, voor ons was dat normaal.

Erotiek en porno was allemaal giechelen en lachuh, in mijn kindertijd zat de playboy en de actueel in de leesmap. Stiekum kijken. En porno later in de videotheken.

Ook toen gebeurde er genoeg, alleen kwam dat nieuws niet door het hele land want internet kwam ongeveer toen ik 14 was, en toen stelde het nog geen moer voor. Vanaf dat ik een jaar of 17/18 was werd internet beter. (wel nog inbel) en kwamen ook de mobiele telefoons (gsm). Heel stoer en trots was ik op mijn allereerste klap-mobieltje. Die 'jeugd van tegenwoordig' had je toen ook al.

De trend van de oma's waren bloemetjesjurken en een schort voor als ze gingen poetsen/koken. Tegenwoordig zie ik steeds meer dat ze gewoon broeken dragen, ook jeans.

Merkkleding telde toen inderdaad al erg mee, en je wilde écht niet gezien worden met een tas van de Aldi/Wibra. Dan stond je enorm voor lul.

Héél even was de gabber-tijd in. 1 of 2 jaartjes en toen was de hype alweer voorbij.

Op de basisschool had iedereen een gameboy of spelcomputer (ik niet want mijn ouders hadden daar het geld niet voor. Wel een enorme computer waarvan spelletjes op een floppy stonden). En op de middelbare school waren dat de tomagotchi en furby.

in de jaren '80 had je vooral de jaren 80 muziek, natuurlijk. Bij mij op de basisschool was het vooral óf Madonna óf Michael Jackson

Daarna kwam de housemuziek en dance. 2 unlimited, 2 brothers on the fourth floor etc.

Daarna kwam dus heel kort de gabbertijd. Techno en hardcore, maar tegelijkertijd kwam ook de popmuziek: op de middelbare school waren dat vooral de boybands. (backstreetboys) Spicegirls en britney spears was voor basisschoolkinderen dus niet cool als je daar naar luisterde.

Topless zonnen gebeurde nog veel, volgens mij is dat tegenwoordig ook vrij not-done.

amarna schreef: ↑

25-08-2020 09:12

Begin jaren 80 was er nog de dreiging van de Koude Oorlog. Met de discussies en grote anti-kernkoppen demonstraties.
Veel werkloosheid.
Terrorisme van IRA, ETA, PLO en Iran.
De consumptiemaatschappij was er toen ook al. Ook toen al telde je niet mee als je geem kleding droeg van de juiste merken.
Op mn werk heerste er een cultuur wie het bruinste was na de vakantie.

Begin jaren tachtig zijn mijn kinderen geboren. Ik heb nog meegelopen in de anti-kernkoppen demonstratie in Amsterdam
Nostalgie, nostalgie. Verder had ik het zo druk met 2 jonge kinderen dat ik er weinig meer van weet.

Oooh wat een geweldig topic!
Ik ben van jouw leeftijd TO, en ik heb dezelfde nostalgische gevoelens bij beelden en spullen uit de jaren '80 en begin jaren '90. Er is een bepaald soort esthetiek die me erg aantrekt denk ik. En ook de 'knulligheid'. Mijn vader droeg in die jaren een snor en had zo'n bril met van die grote glazen en ik vind dat (waarschijnlijk omdat hij dat toen dus had) nog steeds een heel aangename look. Van de jaren '80 ben ik helemaal weg vanwege de over-the-top glamourdingen.

Maar historisch gezien waren de jaren '80 helemaal niet zo'n leuke tijd. Er was veel angst voor een nucleaire oorlog. En er was een economische crisis waardoor veel mensen niet aan de bak kwamen. HIV en aids zijn begin jaren '80 'ontdekt' en waren toen nog zeer bedreigend en onbekend.

Voor mezelf vind ik het huidige digitale tijdperk een zegen.
Thuisbankieren, contactloos betalen, informatie opzoeken, etc etc
Het enige dat ik niet digitaal doe is kleding kopen omdat ik winkelen te leuk vind.
In de jaren 80 ging je geld halen bij de Postbank met een girobetaalkaart. En in het buitenland met traveller cheques.

Als je kijkt naar de feiten kan je niet anders constateren dan dat het nu beter is. Er is meer welvaart, de kwaliteit van de zorg is vooruitgegaan, er is minder kindersterfte, er komen minder mensen om in het verkeer et cetera

Ook de criminaliteit daalt al jaren

Daveotion schreef: ↑

25-08-2020 09:35

Oooh wat een geweldig topic!
Ik ben van jouw leeftijd TO, en ik heb dezelfde nostalgische gevoelens bij beelden en spullen uit de jaren '80 en begin jaren '90. Er is een bepaald soort esthetiek die me erg aantrekt denk ik. En ook de 'knulligheid'. Mijn vader droeg in die jaren een snor en had zo'n bril met van die grote glazen en ik vind dat (waarschijnlijk omdat hij dat toen dus had) nog steeds een heel aangename look. Van de jaren '80 ben ik helemaal weg vanwege de over-the-top glamourdingen.

Maar historisch gezien waren de jaren '80 helemaal niet zo'n leuke tijd. Er was veel angst voor een nucleaire oorlog. En er was een economische crisis waardoor veel mensen niet aan de bak kwamen. HIV en aids zijn begin jaren '80 'ontdekt' en waren toen nog zeer bedreigend en onbekend.

De z.g. Lee Towers-bril

Merkkleding was inderdaad heel belangrijk in de jaren ‘90. De thrifting trend was er toen nog niet.

Ook de natuur is er enorm op vooruitgegaan. De rivieren zijn veel minder vervuild en zelfs de lucht is schoner.

rumforviva schreef: ↑

25-08-2020 09:25

Dat met werk en kinderen krijgen lijkt me iets langer geleden dan de jaren ‘80/‘90? Ik ben kind van twee werkende ouders die pas rond hun 30e aan kinderen begonnen. Mijn moeder werkte gewoon op een kantoor met andere vrouwen die ook gewoon kinderen hadden. Zo ongewoon was dat toch niet? Er waren toch best veel overblijfkinderen.

Die omslag kwam ongeveer mogen in de jaren negentig, afhankelijk van hoe vooruitstrevend of behoudend de werkgever was.

Bij mijn zeer behoudende werkgever duurde dat wel tot eind jaren negentig.

Grappig, toen ik op kamers ging (begin '90) richtte ik dat in met allemaal fifties- en sixties spulletjes. Ik weet niet of idat toen een trend was, maar die tijd trok mij dus toen weer erg.

Qua muziek vond ik het ook niet zo: Madonna, Wham en Michael Jackson waren toen de namen. Ik draaide (ja, je draaide toen nog) Pink Floyd en Jimi Hendrix. En baalde dat ik te laat geboren was. Underground speelde er vast meer, maar ik zat niet zo in die scene. En naar de IT ging ik ook nooit, maar daar schijnt de rest van mijn generatie wel geweest te zijn...