Overig
alle pijlers
Dertiger mid jaren 80/90, hoe was dat?
dinsdag 25 augustus 2020 om 08:53
Afgelopen weekend waren mijn ouders een weekendje weg. Omdat bij mijn ouders thuis de nodige beestjes zijn die verzorging nodig hebben, heb ik het weekend daar doorgebracht.
Zaterdagavond was koud en winderig, en eens in het jaar krijg ik dan enorm zin om melancholisch allerlei oude foto albums van zolder te halen en om de bandrecorder weer eens te installeren om allerlei familievideo's weer eens te bekijken die mijn vader heeft gemaakt van vroegere vakanties, bruiloften, familiebijeenkomsten.
Zelf ben ik van geboortejaar '88, dus de jaren 80 / begin jaren 90 heb ik nauwelijks bewust meegemaakt. Maar altijd als ik met beelden uit die tijd geconfronteerd word, geeft het mij een heel fijn gevoel. Ik heb er zo'n voorstelling bij dat die periode heel fijn was om in te leven. Ik denk ook regelmatig bij mezelf : ik ben nu in 2020 32 jaar oud, maar ik wou dat ik deze leeftijd had gehad in 1990.
Misschien heb ik er véél te veel een roze bril bij op, maar hoe ik het zie waren mensen toen veel eenvoudiger en nuchterder. Minder egocentrisch. Minder op uiterlijk vertoon belust. Er was natuurlijk ook veel minder. Maar ook als ik nu nog ergens kom dat jaren '90 uitstraalt, vind ik dat heerlijk. Hier in de randstad zijn alle Albert Heijns supermodern met flatscreens waar de bonusaanbiedingen op staan. Maar laatst was ik in Drenthe nog eens in een buurtsupermarkt, en daar was in decennia niets veranderd, dat vind ik dan fantastisch. Of laatst kwam ik voor m'n werk in een gedateerd kantoorpand met nog bruine betegeling aan de wand. Dat vind ik ook fantastisch, veel mooier dan al die hippe neon-verlichting. Of als ik soms zie hoe jonge kinderen er nu bijlopen, dan mis ik de tijd dat een kleuter gewoon in een net iets te grote knalgele micky mouse trui rondliep. Vanuit mijn perspectief leek het toen allemaal zoveel puurder, eenvoudiger, echter. Het leven draaide nog echt om jou en je dierbaren, je buren, je vrienden, je collega's. Nu zijn mensen door internet geglobaliseerd, maar is alles ook afstandelijker en individualistischer geworden.
Althans : dat is mijn perspectief dan. Ik heb het nauwelijks vanuit eerste hand meegemaakt. Daarom ben ik erg benieuwd naar wat viva'ers hierover te zeggen hebben die hier nog meer herinneringen aan hebben. Wat dit ook echt zo?
Zaterdagavond was koud en winderig, en eens in het jaar krijg ik dan enorm zin om melancholisch allerlei oude foto albums van zolder te halen en om de bandrecorder weer eens te installeren om allerlei familievideo's weer eens te bekijken die mijn vader heeft gemaakt van vroegere vakanties, bruiloften, familiebijeenkomsten.
Zelf ben ik van geboortejaar '88, dus de jaren 80 / begin jaren 90 heb ik nauwelijks bewust meegemaakt. Maar altijd als ik met beelden uit die tijd geconfronteerd word, geeft het mij een heel fijn gevoel. Ik heb er zo'n voorstelling bij dat die periode heel fijn was om in te leven. Ik denk ook regelmatig bij mezelf : ik ben nu in 2020 32 jaar oud, maar ik wou dat ik deze leeftijd had gehad in 1990.
Misschien heb ik er véél te veel een roze bril bij op, maar hoe ik het zie waren mensen toen veel eenvoudiger en nuchterder. Minder egocentrisch. Minder op uiterlijk vertoon belust. Er was natuurlijk ook veel minder. Maar ook als ik nu nog ergens kom dat jaren '90 uitstraalt, vind ik dat heerlijk. Hier in de randstad zijn alle Albert Heijns supermodern met flatscreens waar de bonusaanbiedingen op staan. Maar laatst was ik in Drenthe nog eens in een buurtsupermarkt, en daar was in decennia niets veranderd, dat vind ik dan fantastisch. Of laatst kwam ik voor m'n werk in een gedateerd kantoorpand met nog bruine betegeling aan de wand. Dat vind ik ook fantastisch, veel mooier dan al die hippe neon-verlichting. Of als ik soms zie hoe jonge kinderen er nu bijlopen, dan mis ik de tijd dat een kleuter gewoon in een net iets te grote knalgele micky mouse trui rondliep. Vanuit mijn perspectief leek het toen allemaal zoveel puurder, eenvoudiger, echter. Het leven draaide nog echt om jou en je dierbaren, je buren, je vrienden, je collega's. Nu zijn mensen door internet geglobaliseerd, maar is alles ook afstandelijker en individualistischer geworden.
Althans : dat is mijn perspectief dan. Ik heb het nauwelijks vanuit eerste hand meegemaakt. Daarom ben ik erg benieuwd naar wat viva'ers hierover te zeggen hebben die hier nog meer herinneringen aan hebben. Wat dit ook echt zo?
vrijdag 4 september 2020 om 18:37
Het Jeugdjournaal keek ik vroeger alleen omdat mijn leraar van groep 8 dat aanraadde. Want je "hoorde" interesse in het nieuws te hebben. Dat ik dat nog helemaal niet had vond hij zorgwekkend. In die tijd ervoer ik het dan ook als verplichting. Pas toen ik op mezelf woonde ben ik regelmatig het nieuws gaan kijken.
