Overig
alle pijlers
Doodongelukkig, hoe het leven leuk te maken?
zaterdag 10 januari 2009 om 14:55
Beste lezers,
Ik post normaal onder een andere nick maar ik wil niet herkend worden. Vandaar dat dit mijn eerste post is onder deze naam.
Het is nu al een aantal maanden zo dat ik me realiseer dat ik doodongelukkig ben. Ik heb een lieve man en een lief kindje waar ik veel van hou. Mijn relatie is helemaal in orde en is ook zeker niet de reden waarom ik ongelukkig ben. Mijn kind uiteraard ook niet.
Wat dan wel? Ik heb het gevoel alsof het leven alleen nog maar bestaat uit werken, huishouden en administratie. En in mijn werk vind ik niet de voldoening die ik nodig heb. Al van jongs af aan heb ik het gevoel gehad dat ik een verschil wilde maken, iets zinnigs wilde doen, iets wilde doen in mijn toekomstige baan waarmee ik mensen kan helpen. Ook ken ik mezelf goed genoeg om te weten dat ik nooit zo'n baan kon nemen als bijvoorbeeld maatschappelijk werkster omdat ik gewoon de deur niet achter me dicht kan doen om 5 uur. Ik zou alle zorgen van mijn clienten mee naar huis nemen en continue erover malen.
De baan die ik wel voor ogen had en nu heb valt vies tegen. Ik voel geen passie bij wat ik doe, juist omdat ik het element mis waarin ik het gevoel heb zinnig bezig te zijn.
Daarnaast is dus het probleem dat ik naast mijn baan, weinig lol uit het leven weet te halen. En natuurlijk is dat normaal maar ik zit enorm in een sleur, elke dag is hetzelfde en eigenlijk vraag ik me nog af waarvoor ik het doe. (is niet een zelfmoordboodschap ofzo hoor, het is gewoon dat ik een beetje de zin van het leven mis en daar achter wil komen). Wat voor een nut heeft het om op te staan, naar mijn werk te gaan, thuis te komen, te eten, huishouden doen, en te gaan slapen zodat de volgende dag het riedeltje opnieuw begint.
Met de kleine bezig zijn vind ik erg leuk en met mijn man ook, maar die momenten waarin ik me gelukkig voel zijn zó verschrikkelijk zelden. Ik wil niet een maand ongelukkig zijn zodat ik me maar een ochtendje gelukkig voel. Ik heb meer nodig dan alleen de voldoening die ik haal uit man en kind. Maar wat precies? En hoe doe ik dit? Herkent iemand dit?
Ik heb onlangs een reunie gehad van vriendinnen van de middelbare school. Heel erg leuk, maar ook in en in triest. Zij hebben al hun dromen opgegeven en leven simpelweg voor hun aanstaande huwelijk en het idee van kinderen krijgen. Ik heb dat al gehad en denk, dit is het echt niet. Er moet gewoon meer zijn. Ik weiger mijn dromen op te geven, ik wil geen duffe moeder zijn, ik wil niet dat mijn leven verspild wordt. Want zo voelt het.
Overigens is dit geen dertigers dilemma. Althans dat idee heb ik niet, mede omdat ik ook niet in de buurt zit van die leeftijd en de fase trouwen/kinderen krijgen versus werk voorbij ben.
Herkent iemand het en hoe kom je hier uit? Of ben ik rijp voor een psychiater?
Sorry voor de lange OP.
Ik post normaal onder een andere nick maar ik wil niet herkend worden. Vandaar dat dit mijn eerste post is onder deze naam.
Het is nu al een aantal maanden zo dat ik me realiseer dat ik doodongelukkig ben. Ik heb een lieve man en een lief kindje waar ik veel van hou. Mijn relatie is helemaal in orde en is ook zeker niet de reden waarom ik ongelukkig ben. Mijn kind uiteraard ook niet.
Wat dan wel? Ik heb het gevoel alsof het leven alleen nog maar bestaat uit werken, huishouden en administratie. En in mijn werk vind ik niet de voldoening die ik nodig heb. Al van jongs af aan heb ik het gevoel gehad dat ik een verschil wilde maken, iets zinnigs wilde doen, iets wilde doen in mijn toekomstige baan waarmee ik mensen kan helpen. Ook ken ik mezelf goed genoeg om te weten dat ik nooit zo'n baan kon nemen als bijvoorbeeld maatschappelijk werkster omdat ik gewoon de deur niet achter me dicht kan doen om 5 uur. Ik zou alle zorgen van mijn clienten mee naar huis nemen en continue erover malen.
De baan die ik wel voor ogen had en nu heb valt vies tegen. Ik voel geen passie bij wat ik doe, juist omdat ik het element mis waarin ik het gevoel heb zinnig bezig te zijn.
Daarnaast is dus het probleem dat ik naast mijn baan, weinig lol uit het leven weet te halen. En natuurlijk is dat normaal maar ik zit enorm in een sleur, elke dag is hetzelfde en eigenlijk vraag ik me nog af waarvoor ik het doe. (is niet een zelfmoordboodschap ofzo hoor, het is gewoon dat ik een beetje de zin van het leven mis en daar achter wil komen). Wat voor een nut heeft het om op te staan, naar mijn werk te gaan, thuis te komen, te eten, huishouden doen, en te gaan slapen zodat de volgende dag het riedeltje opnieuw begint.
Met de kleine bezig zijn vind ik erg leuk en met mijn man ook, maar die momenten waarin ik me gelukkig voel zijn zó verschrikkelijk zelden. Ik wil niet een maand ongelukkig zijn zodat ik me maar een ochtendje gelukkig voel. Ik heb meer nodig dan alleen de voldoening die ik haal uit man en kind. Maar wat precies? En hoe doe ik dit? Herkent iemand dit?
Ik heb onlangs een reunie gehad van vriendinnen van de middelbare school. Heel erg leuk, maar ook in en in triest. Zij hebben al hun dromen opgegeven en leven simpelweg voor hun aanstaande huwelijk en het idee van kinderen krijgen. Ik heb dat al gehad en denk, dit is het echt niet. Er moet gewoon meer zijn. Ik weiger mijn dromen op te geven, ik wil geen duffe moeder zijn, ik wil niet dat mijn leven verspild wordt. Want zo voelt het.
Overigens is dit geen dertigers dilemma. Althans dat idee heb ik niet, mede omdat ik ook niet in de buurt zit van die leeftijd en de fase trouwen/kinderen krijgen versus werk voorbij ben.
Herkent iemand het en hoe kom je hier uit? Of ben ik rijp voor een psychiater?
Sorry voor de lange OP.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:04
quote:Honoria schreef op 10 januari 2009 @ 14:55:
Ik heb onlangs een reunie gehad van vriendinnen van de middelbare school. Heel erg leuk, maar ook in en in triest. Zij hebben al hun dromen opgegeven en leven simpelweg voor hun aanstaande huwelijk en het idee van kinderen krijgen. Dat heb jij toch ook gedaan, door huisje-boompje-kindje? Je had meer vrijheid gehad je dromen waar te maken als je je niet vast had gelegd in 'n gezin.
Ik heb onlangs een reunie gehad van vriendinnen van de middelbare school. Heel erg leuk, maar ook in en in triest. Zij hebben al hun dromen opgegeven en leven simpelweg voor hun aanstaande huwelijk en het idee van kinderen krijgen. Dat heb jij toch ook gedaan, door huisje-boompje-kindje? Je had meer vrijheid gehad je dromen waar te maken als je je niet vast had gelegd in 'n gezin.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:07
quote:elninjoo schreef op 10 januari 2009 @ 15:04:
[...]
Dat heb jij toch ook gedaan, door huisje-boompje-kindje? Je had meer vrijheid gehad je dromen waar te maken als je je niet vast had gelegd in 'n gezin.Dat is niet helemaal wat ik bedoel. Ik ben blij met mijn gezin. Juist daar ben ik niet ongelukkig in. Het gaat me er om dat ik meer nodig heb dan alleen maar mijn gezin om mij gelukkig te voelen. De vriendinnen waar ik op doel hebben zich als het ware gewoon neergelegd bij het feit dat ze nooit de baan zullen hebben die ze wilden, en denken dat ze ultiem gelukkig zullen zijn als ze eenmaal getrouwd zijn en een kind of twee hebben. Terwijl ik juist ondervind dat dat niet zo is. Dat bedoelde ik.
[...]
Dat heb jij toch ook gedaan, door huisje-boompje-kindje? Je had meer vrijheid gehad je dromen waar te maken als je je niet vast had gelegd in 'n gezin.Dat is niet helemaal wat ik bedoel. Ik ben blij met mijn gezin. Juist daar ben ik niet ongelukkig in. Het gaat me er om dat ik meer nodig heb dan alleen maar mijn gezin om mij gelukkig te voelen. De vriendinnen waar ik op doel hebben zich als het ware gewoon neergelegd bij het feit dat ze nooit de baan zullen hebben die ze wilden, en denken dat ze ultiem gelukkig zullen zijn als ze eenmaal getrouwd zijn en een kind of twee hebben. Terwijl ik juist ondervind dat dat niet zo is. Dat bedoelde ik.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:11
honoria: weet je wat je nodig hebt om je happier te voelen?
een kennis van me zei een tijdje terug heel treffend: je moet dus gewoon een andere baan zoeken.
Soms is het antwoord zo simpel, maar sta je er niet bij stil om allerlei redenen die, als je er goed over nadenkt,misschien helemaal niet zo belangrijk zijn
wat ik probeer te zeggen is: bedenk voor jezelf waar het ongelukkig zijn versterkt door wordt en hoe je dat kan aanpakken, en durf daarbij ook "rare" dingen te bedenken.
een kennis van me zei een tijdje terug heel treffend: je moet dus gewoon een andere baan zoeken.
Soms is het antwoord zo simpel, maar sta je er niet bij stil om allerlei redenen die, als je er goed over nadenkt,misschien helemaal niet zo belangrijk zijn
wat ik probeer te zeggen is: bedenk voor jezelf waar het ongelukkig zijn versterkt door wordt en hoe je dat kan aanpakken, en durf daarbij ook "rare" dingen te bedenken.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:14
Ja ik herken het wel.
Ik had die periode ook ,zo rond mijn dertigste,maar ik denk dat dat laatste meer toeval was.
Ik werkte in de zorg en was moeder van 2 kinderen.
Ik had het gevoel dat ik de hele dag aan het " zorgen" was,zowel thuis,als op het werk en vroeg me af of dit het nu was?
Ik kwam erachter dat ik prima voor anderen zorgde,maar mezelf daarbij vergat.
Ik ben bewust meer tijd voor mezelf gaan maken.Gewoon eens op een doordeweekse avond afspreken met een vriendin,samen bioscoopje pakken of gewoon alleen maar kletsen,lachen,lol maken als vanouds.
Dat is hetgeen wat mij uit die negatieve spiraal heeft getrokken en mij het gevoel gaf meer te zijn dan verpleegkundige,de moeder of de vrouw van.Kortom meer weer ook gewoon "jane"zijn.
Ik had die periode ook ,zo rond mijn dertigste,maar ik denk dat dat laatste meer toeval was.
Ik werkte in de zorg en was moeder van 2 kinderen.
Ik had het gevoel dat ik de hele dag aan het " zorgen" was,zowel thuis,als op het werk en vroeg me af of dit het nu was?
Ik kwam erachter dat ik prima voor anderen zorgde,maar mezelf daarbij vergat.
Ik ben bewust meer tijd voor mezelf gaan maken.Gewoon eens op een doordeweekse avond afspreken met een vriendin,samen bioscoopje pakken of gewoon alleen maar kletsen,lachen,lol maken als vanouds.
Dat is hetgeen wat mij uit die negatieve spiraal heeft getrokken en mij het gevoel gaf meer te zijn dan verpleegkundige,de moeder of de vrouw van.Kortom meer weer ook gewoon "jane"zijn.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:17
quote:ezeltje schreef op 10 januari 2009 @ 15:11:
honoria: weet je wat je nodig hebt om je happier te voelen?
een kennis van me zei een tijdje terug heel treffend: je moet dus gewoon een andere baan zoeken.
Soms is het antwoord zo simpel, maar sta je er niet bij stil om allerlei redenen die, als je er goed over nadenkt,misschien helemaal niet zo belangrijk zijn
wat ik probeer te zeggen is: bedenk voor jezelf waar het ongelukkig zijn versterkt door wordt en hoe je dat kan aanpakken, en durf daarbij ook "rare" dingen te bedenken.
Een andere baan zoeken. Het is een beetje moeilijk uit te leggen zonder gelijk te vertellen welke baan ik heb. Mijn baan heeft nu een bepaalde invulling en die invulling is niet afhankelijk van mij. Ik heb er geen invloed op, dat wordt voor mij bepaalde. Diezelfde baan met de invulling die ik wel wil, is onmogelijk om aan te komen. Ik heb het jarenlang geprobeerd en toen kreeg ik deze baan aangeboden. Ik heb toen gedacht, dat doe ik wel even, het is een paar jaar en zogauw ik deze ervaring heb, heb ik wel de kans om mijn invulling te veranderen naar de invulling die ik wil. Maar zover ben ik nog niet. Ik moet nog minstens 2 jaar ervaring opdoen. En ik merk dat ik zo gedemotiveerd ben onderhand. Het duurt me te lang. Als ik zou stoppen met de baan dan voelt dat als falen en dat wil ik niet. Die instelling heb ik niet, ik ga door tot het eind. Mede omdat ik weet dat aan het einde wel de beloning van de leuke invulling wacht. Maar tot die tijd ben ik niet gelukkig in mijn baan.
Maar mijn probleem strekt zich ook uit naast de baan. En juist dát gedeelte vind ik moeilijk.
honoria: weet je wat je nodig hebt om je happier te voelen?
een kennis van me zei een tijdje terug heel treffend: je moet dus gewoon een andere baan zoeken.
Soms is het antwoord zo simpel, maar sta je er niet bij stil om allerlei redenen die, als je er goed over nadenkt,misschien helemaal niet zo belangrijk zijn
wat ik probeer te zeggen is: bedenk voor jezelf waar het ongelukkig zijn versterkt door wordt en hoe je dat kan aanpakken, en durf daarbij ook "rare" dingen te bedenken.
Een andere baan zoeken. Het is een beetje moeilijk uit te leggen zonder gelijk te vertellen welke baan ik heb. Mijn baan heeft nu een bepaalde invulling en die invulling is niet afhankelijk van mij. Ik heb er geen invloed op, dat wordt voor mij bepaalde. Diezelfde baan met de invulling die ik wel wil, is onmogelijk om aan te komen. Ik heb het jarenlang geprobeerd en toen kreeg ik deze baan aangeboden. Ik heb toen gedacht, dat doe ik wel even, het is een paar jaar en zogauw ik deze ervaring heb, heb ik wel de kans om mijn invulling te veranderen naar de invulling die ik wil. Maar zover ben ik nog niet. Ik moet nog minstens 2 jaar ervaring opdoen. En ik merk dat ik zo gedemotiveerd ben onderhand. Het duurt me te lang. Als ik zou stoppen met de baan dan voelt dat als falen en dat wil ik niet. Die instelling heb ik niet, ik ga door tot het eind. Mede omdat ik weet dat aan het einde wel de beloning van de leuke invulling wacht. Maar tot die tijd ben ik niet gelukkig in mijn baan.
Maar mijn probleem strekt zich ook uit naast de baan. En juist dát gedeelte vind ik moeilijk.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:19
quote:janejane38 schreef op 10 januari 2009 @ 15:14:
Ja ik herken het wel.
Ik had die periode ook ,zo rond mijn dertigste,maar ik denk dat dat laatste meer toeval was.
Ik werkte in de zorg en was moeder van 2 kinderen.
Ik had het gevoel dat ik de hele dag aan het " zorgen" was,zowel thuis,als op het werk en vroeg me af of dit het nu was?
Ik kwam erachter dat ik prima voor anderen zorgde,maar mezelf daarbij vergat.
Ik ben bewust meer tijd voor mezelf gaan maken.Gewoon eens op een doordeweekse avond afspreken met een vriendin,samen bioscoopje pakken of gewoon alleen maar kletsen,lachen,lol maken als vanouds.
Dat is hetgeen wat mij uit die negatieve spiraal heeft getrokken en mij het gevoel gaf meer te zijn dan verpleegkundige,de moeder of de vrouw van.Kortom meer weer ook gewoon "jane"zijn.Dit heb ik ook geprobeerd een tijd en het hielp even een beetje. Maar na een paar weken niet meer. Helaas.
Ja ik herken het wel.
Ik had die periode ook ,zo rond mijn dertigste,maar ik denk dat dat laatste meer toeval was.
Ik werkte in de zorg en was moeder van 2 kinderen.
Ik had het gevoel dat ik de hele dag aan het " zorgen" was,zowel thuis,als op het werk en vroeg me af of dit het nu was?
Ik kwam erachter dat ik prima voor anderen zorgde,maar mezelf daarbij vergat.
Ik ben bewust meer tijd voor mezelf gaan maken.Gewoon eens op een doordeweekse avond afspreken met een vriendin,samen bioscoopje pakken of gewoon alleen maar kletsen,lachen,lol maken als vanouds.
Dat is hetgeen wat mij uit die negatieve spiraal heeft getrokken en mij het gevoel gaf meer te zijn dan verpleegkundige,de moeder of de vrouw van.Kortom meer weer ook gewoon "jane"zijn.Dit heb ik ook geprobeerd een tijd en het hielp even een beetje. Maar na een paar weken niet meer. Helaas.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:19
quote:Honoria schreef op 10 januari 2009 @ 15:07:
[...]
Dat is niet helemaal wat ik bedoel. Ik ben blij met mijn gezin. Juist daar ben ik niet ongelukkig in. Het gaat me er om dat ik meer nodig heb dan alleen maar mijn gezin om mij gelukkig te voelen. De vriendinnen waar ik op doel hebben zich als het ware gewoon neergelegd bij het feit dat ze nooit de baan zullen hebben die ze wilden, en denken dat ze ultiem gelukkig zullen zijn als ze eenmaal getrouwd zijn en een kind of twee hebben. Terwijl ik juist ondervind dat dat niet zo is. Dat bedoelde ik.Maar het komt er meestal op neer dat je niet én én kunt hebben in 't leven (uitzonderingen daargelaten) Een kind beperkt je vrijheid, dat is 'n keuze en je zegt daar enerzijds gelukkig mee te zijn. Kies je voor 'n topcarriere of reis je de wereld rond, dan heb je geen tijd voor kinderen. Als je nu parttimed voor de kinderen, start dan alvast met thuisstudies zodat je aan je carriere kunt gaan werken zodra je kind volle dagen naar school moet.
[...]
Dat is niet helemaal wat ik bedoel. Ik ben blij met mijn gezin. Juist daar ben ik niet ongelukkig in. Het gaat me er om dat ik meer nodig heb dan alleen maar mijn gezin om mij gelukkig te voelen. De vriendinnen waar ik op doel hebben zich als het ware gewoon neergelegd bij het feit dat ze nooit de baan zullen hebben die ze wilden, en denken dat ze ultiem gelukkig zullen zijn als ze eenmaal getrouwd zijn en een kind of twee hebben. Terwijl ik juist ondervind dat dat niet zo is. Dat bedoelde ik.Maar het komt er meestal op neer dat je niet én én kunt hebben in 't leven (uitzonderingen daargelaten) Een kind beperkt je vrijheid, dat is 'n keuze en je zegt daar enerzijds gelukkig mee te zijn. Kies je voor 'n topcarriere of reis je de wereld rond, dan heb je geen tijd voor kinderen. Als je nu parttimed voor de kinderen, start dan alvast met thuisstudies zodat je aan je carriere kunt gaan werken zodra je kind volle dagen naar school moet.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:20
Ik denk inderdaad ook dat een andere baan al een deel van jouw problemen op zou kunnen lossen. Je kunt een andere baan zoeken alleen voor het plezier wat je er zelf aan zou beleven, maar je zou ook kunnen kijken naar het werken bij een organisatie of instelling die een verschil maakt. Ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat een baan als telefoniste bij een IT-bedrijf of een baan als telefoniste bij een goed doel gevoelsmatig al een heel verschil uit zou kunnen maken.
Daarnaast kun je natuurlijk ook eens om je heen kijken of je op andere manieren misschien iets meer zin aan je leven kunt geven. Als wij om ons heen kijken, dan kun je op zoveel manieren iets voor een ander betekenen, alleen maar door wat tijd te investeren. Wonen er eenzame bejaarden in de buurt waar je een kopje thee mee zou kunnen drinken of een boodschap voor kunt doen? Zijn er allochtone kinderen die bijgespijkerd moeten worden in de Nederlandse taal? Zoekt de plaatselijke handbalvereniging nog een coach? Zomaar wat voorbeelden van dingen die je zou kunnen doen. Als je iets zoekt wat goed bij je past dan kan dat ook een heel gelukkig gevoel geven.
Daarnaast kun je natuurlijk ook eens om je heen kijken of je op andere manieren misschien iets meer zin aan je leven kunt geven. Als wij om ons heen kijken, dan kun je op zoveel manieren iets voor een ander betekenen, alleen maar door wat tijd te investeren. Wonen er eenzame bejaarden in de buurt waar je een kopje thee mee zou kunnen drinken of een boodschap voor kunt doen? Zijn er allochtone kinderen die bijgespijkerd moeten worden in de Nederlandse taal? Zoekt de plaatselijke handbalvereniging nog een coach? Zomaar wat voorbeelden van dingen die je zou kunnen doen. Als je iets zoekt wat goed bij je past dan kan dat ook een heel gelukkig gevoel geven.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:25
quote:elninjoo schreef op 10 januari 2009 @ 15:19:
[...]
Maar het komt er meestal op neer dat je niet én én kunt hebben in 't leven (uitzonderingen daargelaten) Een kind beperkt je vrijheid, dat is 'n keuze en je zegt daar enerzijds gelukkig mee te zijn. Kies je voor 'n topcarriere of reis je de wereld rond, dan heb je geen tijd voor kinderen. Als je nu parttimed voor de kinderen, start dan alvast met thuisstudies zodat je aan je carriere kunt gaan werken zodra je kind volle dagen naar school moet.
Ik werk full-time en heb genoeg masters binnengesleept inmiddels. De baan die ik nu heb is juist de baan waarmee ik aan mijn carriere werk. Ik ben zeker geen thuis-blijf-type, Elninjoo. Zelfs het moment van een kind nemen was mede-afgestemd op hoe het het beste voor mijn carriere zou uitpakken.
Misschien moet ik erbij zeggen, ik ben een beetje een idealistisch type en ik denk dat juist dat mij nu parten speelt. Ik doe niks met mijn idealen terwijl ik wel die behoefte voel dat te doen.
[...]
Maar het komt er meestal op neer dat je niet én én kunt hebben in 't leven (uitzonderingen daargelaten) Een kind beperkt je vrijheid, dat is 'n keuze en je zegt daar enerzijds gelukkig mee te zijn. Kies je voor 'n topcarriere of reis je de wereld rond, dan heb je geen tijd voor kinderen. Als je nu parttimed voor de kinderen, start dan alvast met thuisstudies zodat je aan je carriere kunt gaan werken zodra je kind volle dagen naar school moet.
Ik werk full-time en heb genoeg masters binnengesleept inmiddels. De baan die ik nu heb is juist de baan waarmee ik aan mijn carriere werk. Ik ben zeker geen thuis-blijf-type, Elninjoo. Zelfs het moment van een kind nemen was mede-afgestemd op hoe het het beste voor mijn carriere zou uitpakken.
Misschien moet ik erbij zeggen, ik ben een beetje een idealistisch type en ik denk dat juist dat mij nu parten speelt. Ik doe niks met mijn idealen terwijl ik wel die behoefte voel dat te doen.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:30
quote:nummerzoveel schreef op 10 januari 2009 @ 15:20:
Ik denk inderdaad ook dat een andere baan al een deel van jouw problemen op zou kunnen lossen. Je kunt een andere baan zoeken alleen voor het plezier wat je er zelf aan zou beleven, maar je zou ook kunnen kijken naar het werken bij een organisatie of instelling die een verschil maakt. Ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat een baan als telefoniste bij een IT-bedrijf of een baan als telefoniste bij een goed doel gevoelsmatig al een heel verschil uit zou kunnen maken.
Daarnaast kun je natuurlijk ook eens om je heen kijken of je op andere manieren misschien iets meer zin aan je leven kunt geven. Als wij om ons heen kijken, dan kun je op zoveel manieren iets voor een ander betekenen, alleen maar door wat tijd te investeren. Wonen er eenzame bejaarden in de buurt waar je een kopje thee mee zou kunnen drinken of een boodschap voor kunt doen? Zijn er allochtone kinderen die bijgespijkerd moeten worden in de Nederlandse taal? Zoekt de plaatselijke handbalvereniging nog een coach? Zomaar wat voorbeelden van dingen die je zou kunnen doen. Als je iets zoekt wat goed bij je past dan kan dat ook een heel gelukkig gevoel geven.
Weet je dat ik hier over heb nagedacht? Ik dacht, wat als ik nou een dag minder ga werken (maakt kwa salaris niet heel veel uit) en nou een dag in de week vrijwilligerswerk ging doen? Ik denk best dat ik me daar wat beter onder zou voelen maar aan de andere kant: Kan ik die dag niet beter met de kleine gebruiken. Maar goed, die gaat ook straks naar school dus daar is wel een mogelijkheid. Ik hou het zeker even in gedachten.
Ik vraag me echter wel af of dit contractueel mogelijk is, als er eenmaal zoveel uur al afgesproken zijn.
Ik denk inderdaad ook dat een andere baan al een deel van jouw problemen op zou kunnen lossen. Je kunt een andere baan zoeken alleen voor het plezier wat je er zelf aan zou beleven, maar je zou ook kunnen kijken naar het werken bij een organisatie of instelling die een verschil maakt. Ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat een baan als telefoniste bij een IT-bedrijf of een baan als telefoniste bij een goed doel gevoelsmatig al een heel verschil uit zou kunnen maken.
Daarnaast kun je natuurlijk ook eens om je heen kijken of je op andere manieren misschien iets meer zin aan je leven kunt geven. Als wij om ons heen kijken, dan kun je op zoveel manieren iets voor een ander betekenen, alleen maar door wat tijd te investeren. Wonen er eenzame bejaarden in de buurt waar je een kopje thee mee zou kunnen drinken of een boodschap voor kunt doen? Zijn er allochtone kinderen die bijgespijkerd moeten worden in de Nederlandse taal? Zoekt de plaatselijke handbalvereniging nog een coach? Zomaar wat voorbeelden van dingen die je zou kunnen doen. Als je iets zoekt wat goed bij je past dan kan dat ook een heel gelukkig gevoel geven.
Weet je dat ik hier over heb nagedacht? Ik dacht, wat als ik nou een dag minder ga werken (maakt kwa salaris niet heel veel uit) en nou een dag in de week vrijwilligerswerk ging doen? Ik denk best dat ik me daar wat beter onder zou voelen maar aan de andere kant: Kan ik die dag niet beter met de kleine gebruiken. Maar goed, die gaat ook straks naar school dus daar is wel een mogelijkheid. Ik hou het zeker even in gedachten.
Ik vraag me echter wel af of dit contractueel mogelijk is, als er eenmaal zoveel uur al afgesproken zijn.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:35
quote:elninjoo schreef op 10 januari 2009 @ 15:19:
[...]
Maar het komt er meestal op neer dat je niet én én kunt hebben in 't leven (uitzonderingen daargelaten) Een kind beperkt je vrijheid, dat is 'n keuze en je zegt daar enerzijds gelukkig mee te zijn. Kies je voor 'n topcarriere of reis je de wereld rond, dan heb je geen tijd voor kinderen. Als je nu parttimed voor de kinderen, start dan alvast met thuisstudies zodat je aan je carriere kunt gaan werken zodra je kind volle dagen naar school moet.
Nou moet je niet doen alsof het hebben van kinderen een leuke, zinvolle en bevredigende carriere in de weg staat! Ten eerste hoeft dat namelijk helemaal niet, en ten tweede geeft TO aan dat daar niet het probleem zit, dat ze niet ontevreden is omdat ze niet fulltime werkt en snoeihard carriere maakt, maar dat ze in haar werk geen voldoening vind.
Aan TO: Ik denk ook dat je het beste toch verder kunt kijken naar ander werk (of vrijwilligerswerk) wat voor jou zinvol voelt.
Dat hoeft natuurlijk niet perse iets te zijn waar je tegen mensen met problemen oploopt. Iets waarbij je andere mensen gelukkig kunt maken misschien (en nu kan ik niks anders bedenken dan : bruidsmodezaak, en da's vast niet helemaal wat je bedoelt )
De tip van de opleiding is natuurlijk wel een hele goeie: think out of the box. Is er een ander vakgebied waar je wel blij van zou worden?
[...]
Maar het komt er meestal op neer dat je niet én én kunt hebben in 't leven (uitzonderingen daargelaten) Een kind beperkt je vrijheid, dat is 'n keuze en je zegt daar enerzijds gelukkig mee te zijn. Kies je voor 'n topcarriere of reis je de wereld rond, dan heb je geen tijd voor kinderen. Als je nu parttimed voor de kinderen, start dan alvast met thuisstudies zodat je aan je carriere kunt gaan werken zodra je kind volle dagen naar school moet.
Nou moet je niet doen alsof het hebben van kinderen een leuke, zinvolle en bevredigende carriere in de weg staat! Ten eerste hoeft dat namelijk helemaal niet, en ten tweede geeft TO aan dat daar niet het probleem zit, dat ze niet ontevreden is omdat ze niet fulltime werkt en snoeihard carriere maakt, maar dat ze in haar werk geen voldoening vind.
Aan TO: Ik denk ook dat je het beste toch verder kunt kijken naar ander werk (of vrijwilligerswerk) wat voor jou zinvol voelt.
Dat hoeft natuurlijk niet perse iets te zijn waar je tegen mensen met problemen oploopt. Iets waarbij je andere mensen gelukkig kunt maken misschien (en nu kan ik niks anders bedenken dan : bruidsmodezaak, en da's vast niet helemaal wat je bedoelt )
De tip van de opleiding is natuurlijk wel een hele goeie: think out of the box. Is er een ander vakgebied waar je wel blij van zou worden?
zaterdag 10 januari 2009 om 15:35
zaterdag 10 januari 2009 om 15:37
quote:ezeltje schreef op 10 januari 2009 @ 15:35:
maar, weet je zeker dat je baan over 2 jaar wel is wat je wilt?? is dat dan niet voldoende om nu, met inderdaad iets idealistisch erbij, je tijd door te komen?
Wat is de rol van je man in deze? zou hij misschien wat meer zorgtaken op zich kunnen nemen, zodat jij wat ruimte krijgt om te zoeken?Mijn man staat hier zeker voor open. En over twee jaar is de baan wel wat ik wil, dat wil zeggen, dan heb ik de mogelijkheid dat er van te maken.
maar, weet je zeker dat je baan over 2 jaar wel is wat je wilt?? is dat dan niet voldoende om nu, met inderdaad iets idealistisch erbij, je tijd door te komen?
Wat is de rol van je man in deze? zou hij misschien wat meer zorgtaken op zich kunnen nemen, zodat jij wat ruimte krijgt om te zoeken?Mijn man staat hier zeker voor open. En over twee jaar is de baan wel wat ik wil, dat wil zeggen, dan heb ik de mogelijkheid dat er van te maken.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:38
Of je werkgever je uren wil minderen, is een kwestie van vragen en overleggen. Maar misschien hoeft het niet direct zo drastisch, ook een uurtje hier of een zaterdagje daar kan al heel wat verschil maken.
Je twijfelt omdat je ook tijd met je kindje door wilt brengen. Waarom is het of/of? Als je creatief op zoek gaat, dan is er misschien wel een combi te verzinnen. Zoek bijvoorbeeld eens naar een advertentie "kleinkind gezocht" en ga met je kleine bij een kleinkinderloze opa en oma op visite. Dan breng je tijd met je kindje door en je doet tegelijkertijd ook wat voor een ander. En de kans is groot dat je er zelf ook veel plezier aan beleeft.
Of misschien ben je juist gek op de natuur en kun je samen met je kindje bos - of strandwandelingen gaan maken met gehandicapten. Ik ben er van overtuigd dat er genoeg te doen is en dat er vast wel iets te vinden is wat jou gelukkig maakt, waarmee je extra tijd met kindje door kunt brengen en waarmee je tegelijkertijd ook iets voor een ander kunt doen.
Je twijfelt omdat je ook tijd met je kindje door wilt brengen. Waarom is het of/of? Als je creatief op zoek gaat, dan is er misschien wel een combi te verzinnen. Zoek bijvoorbeeld eens naar een advertentie "kleinkind gezocht" en ga met je kleine bij een kleinkinderloze opa en oma op visite. Dan breng je tijd met je kindje door en je doet tegelijkertijd ook wat voor een ander. En de kans is groot dat je er zelf ook veel plezier aan beleeft.
Of misschien ben je juist gek op de natuur en kun je samen met je kindje bos - of strandwandelingen gaan maken met gehandicapten. Ik ben er van overtuigd dat er genoeg te doen is en dat er vast wel iets te vinden is wat jou gelukkig maakt, waarmee je extra tijd met kindje door kunt brengen en waarmee je tegelijkertijd ook iets voor een ander kunt doen.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:40
quote:sharra schreef op 10 januari 2009 @ 15:35:
[...]
Nou moet je niet doen alsof het hebben van kinderen een leuke, zinvolle en bevredigende carriere in de weg staat! Ten eerste hoeft dat namelijk helemaal niet, en ten tweede geeft TO aan dat daar niet het probleem zit, dat ze niet ontevreden is omdat ze niet fulltime werkt en snoeihard carriere maakt, maar dat ze in haar werk geen voldoening vind.
Aan TO: Ik denk ook dat je het beste toch verder kunt kijken naar ander werk (of vrijwilligerswerk) wat voor jou zinvol voelt.
Dat hoeft natuurlijk niet perse iets te zijn waar je tegen mensen met problemen oploopt. Iets waarbij je andere mensen gelukkig kunt maken misschien (en nu kan ik niks anders bedenken dan : bruidsmodezaak, en da's vast niet helemaal wat je bedoelt )
De tip van de opleiding is natuurlijk wel een hele goeie: think out of the box. Is er een ander vakgebied waar je wel blij van zou worden?Die bruidsmodezaak...hoe kom je erop? Maar je brengt me wel op wat nieuwe ideeen. Eens met je posting over carrieremoeders. Het is zeker heel goed mogelijk. Ik doe het ook tenslotte.
[...]
Nou moet je niet doen alsof het hebben van kinderen een leuke, zinvolle en bevredigende carriere in de weg staat! Ten eerste hoeft dat namelijk helemaal niet, en ten tweede geeft TO aan dat daar niet het probleem zit, dat ze niet ontevreden is omdat ze niet fulltime werkt en snoeihard carriere maakt, maar dat ze in haar werk geen voldoening vind.
Aan TO: Ik denk ook dat je het beste toch verder kunt kijken naar ander werk (of vrijwilligerswerk) wat voor jou zinvol voelt.
Dat hoeft natuurlijk niet perse iets te zijn waar je tegen mensen met problemen oploopt. Iets waarbij je andere mensen gelukkig kunt maken misschien (en nu kan ik niks anders bedenken dan : bruidsmodezaak, en da's vast niet helemaal wat je bedoelt )
De tip van de opleiding is natuurlijk wel een hele goeie: think out of the box. Is er een ander vakgebied waar je wel blij van zou worden?Die bruidsmodezaak...hoe kom je erop? Maar je brengt me wel op wat nieuwe ideeen. Eens met je posting over carrieremoeders. Het is zeker heel goed mogelijk. Ik doe het ook tenslotte.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:53
Even voor mijn beeld: ik heb het idee dat je een wetenschappelijke carriere wilt maken aangezien je aangeeft dat je nog '2 jaar moet' in je huidige baan. Als dit klopt, dan denk ik dat je toch heel goed moet gaan uitvinden of het inderdaad zo is dat je over 2 jaar de kant op kunt die je zou willen. In mijn werk en vriendenkring merk ik dat dit erg lastig kan zijn.
Wellicht zit ik er volledig naast, vandaar dat ik het hier even bij houd.
Wellicht zit ik er volledig naast, vandaar dat ik het hier even bij houd.
zaterdag 10 januari 2009 om 16:54
Hoi Honoria,
Heb eens even nagedacht nav je OP. Ik zit in een vergelijkbare situatie, werk - kind - gezin. Maar... ik ben juist ontzettend gelukkig. Ik heb mezelf afgevraagd wat er dan bij mij anders is dan bij jou.
Ten eerste ben ik natuurlijk een ander persoon.
Ten tweede, mijn werk. En ik denk dat dat de belangrijkste factor is. Ik ben zelfstandig ondernemer dus ik kan alles zelf invullen zoals ik wil. Ik kan zelf bepalen op wat voor manier ik met mijn klanten om wil gaan, en als ik bij een grote organisatie zou werken in hetzelfde beroep zou dat al anders zijn. Ik kan mijn eigen tijden indelen. Dat betekent soms nog in het weekend en in de avonden doorbikkelen, maar dat betekent ook gewoon op een dag waarop ik normaal gesproken werk naar de kapper kunnen.
Ik heb het zelfstandig ondernemerschap een tijd gecombineerd met een parttime baan, in de allereerste opstartfase van mijn eigen bedrijf. En nog kan ik dagelijks verzuchten dat ik zo blij ben dat ik niet meer voor een baas werk. Niet meer in dat keurslijf wat een ander heeft bedacht, afschuwelijk.
Is het mogelijk om jouw werk als zelfstandige te doen en natuurlijk, is dat iets wat bij jou past en wat je aandurft?
Smollie
Heb eens even nagedacht nav je OP. Ik zit in een vergelijkbare situatie, werk - kind - gezin. Maar... ik ben juist ontzettend gelukkig. Ik heb mezelf afgevraagd wat er dan bij mij anders is dan bij jou.
Ten eerste ben ik natuurlijk een ander persoon.
Ten tweede, mijn werk. En ik denk dat dat de belangrijkste factor is. Ik ben zelfstandig ondernemer dus ik kan alles zelf invullen zoals ik wil. Ik kan zelf bepalen op wat voor manier ik met mijn klanten om wil gaan, en als ik bij een grote organisatie zou werken in hetzelfde beroep zou dat al anders zijn. Ik kan mijn eigen tijden indelen. Dat betekent soms nog in het weekend en in de avonden doorbikkelen, maar dat betekent ook gewoon op een dag waarop ik normaal gesproken werk naar de kapper kunnen.
Ik heb het zelfstandig ondernemerschap een tijd gecombineerd met een parttime baan, in de allereerste opstartfase van mijn eigen bedrijf. En nog kan ik dagelijks verzuchten dat ik zo blij ben dat ik niet meer voor een baas werk. Niet meer in dat keurslijf wat een ander heeft bedacht, afschuwelijk.
Is het mogelijk om jouw werk als zelfstandige te doen en natuurlijk, is dat iets wat bij jou past en wat je aandurft?
Smollie
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
zaterdag 10 januari 2009 om 17:52
Smollie, als zzp-er werken is niet echt een optie. Dan betekent dat ik een kant op zou moeten slaan die ik helemaal niet in wil gaan.
Infojunk: Ik kan niet vertellen wat die dromen zijn, in verband met herkenbaarheid. Ik heb het wel een of twee keer laten vallen hier namelijk. Maar ze zijn zeker te bereiken. Iets wat mij daarnaast altijd heel erg interessant heeft geleken, en wat ook iets is wat heel goed werkveldtechnisch te combineren is met wat ik nu doe, is de politiek in gaan. Het is iets wat ik als kind al zag zitten en nog steeds trekt. Ik heb hierin altijd als het ware gewacht op een goed moment ermee te starten maar dat kwam maar niet, je stelt het uit etc. Ik vraag me ook af in hoeverre dit te combineren is naast een baan en kind. Wellicht inderdaad een idee hier eens wat meer achteraan te gaan. Met mijn opleiding is dit zeer zeker iets wat tot de mogelijkheden behoort.
Aine, zonder in te gaan op de precieze omschrijving van mijn baan, toen ik mijn baan aannam heb ik onderzocht of het reeel was die kant op te gaan als ik genoeg ervaring zou hebben. Ik moet als het ware eerst het werkveld leren kennen, zeg de bankierswereld, voordat ik bijvoorbeeld wat kan doen met integriteit/ethiek in de financiëel-dienstverlenende sector. Maar gezien de huidige ontwikkelingen in de economie met de kredietcrisis is wordt het alleen maar reeeler.
Infojunk: Ik kan niet vertellen wat die dromen zijn, in verband met herkenbaarheid. Ik heb het wel een of twee keer laten vallen hier namelijk. Maar ze zijn zeker te bereiken. Iets wat mij daarnaast altijd heel erg interessant heeft geleken, en wat ook iets is wat heel goed werkveldtechnisch te combineren is met wat ik nu doe, is de politiek in gaan. Het is iets wat ik als kind al zag zitten en nog steeds trekt. Ik heb hierin altijd als het ware gewacht op een goed moment ermee te starten maar dat kwam maar niet, je stelt het uit etc. Ik vraag me ook af in hoeverre dit te combineren is naast een baan en kind. Wellicht inderdaad een idee hier eens wat meer achteraan te gaan. Met mijn opleiding is dit zeer zeker iets wat tot de mogelijkheden behoort.
Aine, zonder in te gaan op de precieze omschrijving van mijn baan, toen ik mijn baan aannam heb ik onderzocht of het reeel was die kant op te gaan als ik genoeg ervaring zou hebben. Ik moet als het ware eerst het werkveld leren kennen, zeg de bankierswereld, voordat ik bijvoorbeeld wat kan doen met integriteit/ethiek in de financiëel-dienstverlenende sector. Maar gezien de huidige ontwikkelingen in de economie met de kredietcrisis is wordt het alleen maar reeeler.
zaterdag 10 januari 2009 om 18:01
Honoria, uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat politiek erg leuk is, maar je ook kan opslokken en frustreren. maar het is ook mooi, vooral als je iets bereikt. Ik doe mijn politieke activiteiten zelf naast een kleine baan en studie. Het is een bewuste keuze om niet fulltime te werken, om er politiek naast te kunnen doen. Ben zelf vooral op lokaal niveau actief, maar heb natuurlijk ook veel contacten en activiteiten met de landelijke partij. In de toekomst wil ik hier zeker mee verder.
Het ligt ook heel erg aan de partij waarvoor je actief bent. wat je doet. He tmaakt natuurlijk een groot verschil of je bij een echte oude bestuurderspartij zit of een afdeling van een nieuwere partij, of je lokaal (grote gemeente of kleine gemeente) of provinciaal of landelijk actief bent enz.
Er zijn in elk geval geneog mogelijkheden.
Het ligt ook heel erg aan de partij waarvoor je actief bent. wat je doet. He tmaakt natuurlijk een groot verschil of je bij een echte oude bestuurderspartij zit of een afdeling van een nieuwere partij, of je lokaal (grote gemeente of kleine gemeente) of provinciaal of landelijk actief bent enz.
Er zijn in elk geval geneog mogelijkheden.
Everytime you make a typo, the errorists win.
zaterdag 10 januari 2009 om 18:18
quote:infojunk schreef op 10 januari 2009 @ 18:01:
Honoria, uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat politiek erg leuk is, maar je ook kan opslokken en frustreren. maar het is ook mooi, vooral als je iets bereikt. Ik doe mijn politieke activiteiten zelf naast een kleine baan en studie. Het is een bewuste keuze om niet fulltime te werken, om er politiek naast te kunnen doen. Ben zelf vooral op lokaal niveau actief, maar heb natuurlijk ook veel contacten en activiteiten met de landelijke partij. In de toekomst wil ik hier zeker mee verder.
Het ligt ook heel erg aan de partij waarvoor je actief bent. wat je doet. He tmaakt natuurlijk een groot verschil of je bij een echte oude bestuurderspartij zit of een afdeling van een nieuwere partij, of je lokaal (grote gemeente of kleine gemeente) of provinciaal of landelijk actief bent enz.
Er zijn in elk geval geneog mogelijkheden.
Precies het opslokken en frustreren ben ik me heel erg van bewust. Mijn vader zat ook in de politiek bij dezelfde partij als waar ik bij wil. Maar hij is er mee gestopt, zag dat er weinig hart voor de zaak was en iedereen zijn eigen zakken zat te vullen. Ik ben bang dat ik daar ook tegen opbots. Ik kan me ook goed al die slapeloze nachten van mijn vader herinneren, maar hij vond het wel ontzettend leuk.
Ik word ook gelijk enthousiast bij je bericht. Ik denk dat dit het misschien wel kan zijn. Gewoon een schop onder mijn hol en eens uitproberen, kennismaken etc.
Honoria, uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat politiek erg leuk is, maar je ook kan opslokken en frustreren. maar het is ook mooi, vooral als je iets bereikt. Ik doe mijn politieke activiteiten zelf naast een kleine baan en studie. Het is een bewuste keuze om niet fulltime te werken, om er politiek naast te kunnen doen. Ben zelf vooral op lokaal niveau actief, maar heb natuurlijk ook veel contacten en activiteiten met de landelijke partij. In de toekomst wil ik hier zeker mee verder.
Het ligt ook heel erg aan de partij waarvoor je actief bent. wat je doet. He tmaakt natuurlijk een groot verschil of je bij een echte oude bestuurderspartij zit of een afdeling van een nieuwere partij, of je lokaal (grote gemeente of kleine gemeente) of provinciaal of landelijk actief bent enz.
Er zijn in elk geval geneog mogelijkheden.
Precies het opslokken en frustreren ben ik me heel erg van bewust. Mijn vader zat ook in de politiek bij dezelfde partij als waar ik bij wil. Maar hij is er mee gestopt, zag dat er weinig hart voor de zaak was en iedereen zijn eigen zakken zat te vullen. Ik ben bang dat ik daar ook tegen opbots. Ik kan me ook goed al die slapeloze nachten van mijn vader herinneren, maar hij vond het wel ontzettend leuk.
Ik word ook gelijk enthousiast bij je bericht. Ik denk dat dit het misschien wel kan zijn. Gewoon een schop onder mijn hol en eens uitproberen, kennismaken etc.
zaterdag 10 januari 2009 om 18:49
Elke baan heeft zijn voors en tegens!!! Zit jezelf niet lekker in je vel dan helpt een andere baan echt niet. Het probleem zit in jezelf, wat is er mis met een sessie met de psych? Wie weet kan deze alles voor je in een kadertje plaatsen.
Uiteindelijk draait je leven toch om het welbevinden van je eigen persoon en daardoor ook je gezin. Geluk zit hem vaak in de kleine dingen vind ik, niet afwachten maar Actie!! Leer om mooie dingen te kunnen zien!
Gelukmoment van vandaag; vanmiddag op de schaats, prachtige witte verstilde winterlandschappen, de roze wangen van kindjes lief. Prachtig!!!
Uiteindelijk draait je leven toch om het welbevinden van je eigen persoon en daardoor ook je gezin. Geluk zit hem vaak in de kleine dingen vind ik, niet afwachten maar Actie!! Leer om mooie dingen te kunnen zien!
Gelukmoment van vandaag; vanmiddag op de schaats, prachtige witte verstilde winterlandschappen, de roze wangen van kindjes lief. Prachtig!!!
zaterdag 10 januari 2009 om 19:02
Heb vanmiddag toen ik je posting las tot nu er af en toe over nagedacht.
Wat ik me afvraag is of het werkelijk gaat om een andere baan, ander werk, vrijwilligerswerk, politieke aktiviteiten oid of dat er onrust/ontevredenheid in jezelf zit.
Want dan kun je wel van alles gaan aanpakken en dat geeft dan tijdelijk wel een goed gevoel en daarmee gaan je innerliljke gevoelens van ontevredenheid en onrust misschien wel even weg maar is het een langetermijnoplossing?
Hmmm, weet niet goed hoe ik het moet omschrijven maar heb het gevoel dat je iets in jezelf kwijt geraakt bent en dat je nu dat probeert te vullen/op te lossen door aktiviteiten waar je je op kunt storten.
Maar vult dat dan ook daadwerkelijk je behoefte/ dat waar je echt naar verlangt?
Wat ik me afvraag is of het werkelijk gaat om een andere baan, ander werk, vrijwilligerswerk, politieke aktiviteiten oid of dat er onrust/ontevredenheid in jezelf zit.
Want dan kun je wel van alles gaan aanpakken en dat geeft dan tijdelijk wel een goed gevoel en daarmee gaan je innerliljke gevoelens van ontevredenheid en onrust misschien wel even weg maar is het een langetermijnoplossing?
Hmmm, weet niet goed hoe ik het moet omschrijven maar heb het gevoel dat je iets in jezelf kwijt geraakt bent en dat je nu dat probeert te vullen/op te lossen door aktiviteiten waar je je op kunt storten.
Maar vult dat dan ook daadwerkelijk je behoefte/ dat waar je echt naar verlangt?
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
