Overig
alle pijlers
Geluk is niet maakbaar
donderdag 2 december 2021 om 04:22
Geluk is niet maakbaar, dus. Was dat het wel was ik diegene met de glansrijke carrière. Degene met de liefde van haar leven en degene bij wie alle gezette stappen gehonoreerd waren.
Maar zo werkt de wereld niet. Gaat het om vechten…meer gedaan dan alle mensen die ik ken (lang niet iedereen) bij elkaar opgeteld. Voor eigenlijk ieder segment in mijn bestaan.
Carrière, in de praktijk ben ik een levensloser, want niks is gelukt. Ik heb met HBO+ werk en denkniveau nooit meer dan een LBO salaris verdiend. En salaris is niet alles, maar wel degelijk relevant.
Ik ben de eeuwige kinderloze single.
En het kloterige is…ik vind mezelf helemaal niet zielig…want ik ben een vechter, ik ben iemand die wat kan, ik ben leuk, en vind dat ook van mezelf…maar hoe kan het dan ik godsnaam dat mijn leven op werkelijk geen enkel punt lukt? At all? Pech?
Ik denk idd dat ik pech heb. Maar wat heb ik eraan? Ik kijk toe, hoe de mannen die me sloegen, kleineerden, omlaag haalden wél een succesvol leven leven, beloond met liefde en succes, en ik kijk toe hoe incapabele werknemers wel een dik salaris weten binnen te harken.
Voor mij is de wereld compleet verneukt, maar is er dan ergens iemand die mij enige mate van hoop kan bieden? Want zonder hoop, wat is er dan nog?
Ow ja, en liefde…geen idee wat dat werkelijk is. Nooit echt gekend, en als ik dan eerlijk ben erger ik me kapot om al die topics die gaan over waarderen van kleinere dingen…want dat gaat altijd om mensen die de grote dingen al hebben. En dan denk ik vooral…pleur op….maar zo mag je vooral niet in het leven staan. Want dan jaag je iedereen in het harnas.
Maar zo werkt de wereld niet. Gaat het om vechten…meer gedaan dan alle mensen die ik ken (lang niet iedereen) bij elkaar opgeteld. Voor eigenlijk ieder segment in mijn bestaan.
Carrière, in de praktijk ben ik een levensloser, want niks is gelukt. Ik heb met HBO+ werk en denkniveau nooit meer dan een LBO salaris verdiend. En salaris is niet alles, maar wel degelijk relevant.
Ik ben de eeuwige kinderloze single.
En het kloterige is…ik vind mezelf helemaal niet zielig…want ik ben een vechter, ik ben iemand die wat kan, ik ben leuk, en vind dat ook van mezelf…maar hoe kan het dan ik godsnaam dat mijn leven op werkelijk geen enkel punt lukt? At all? Pech?
Ik denk idd dat ik pech heb. Maar wat heb ik eraan? Ik kijk toe, hoe de mannen die me sloegen, kleineerden, omlaag haalden wél een succesvol leven leven, beloond met liefde en succes, en ik kijk toe hoe incapabele werknemers wel een dik salaris weten binnen te harken.
Voor mij is de wereld compleet verneukt, maar is er dan ergens iemand die mij enige mate van hoop kan bieden? Want zonder hoop, wat is er dan nog?
Ow ja, en liefde…geen idee wat dat werkelijk is. Nooit echt gekend, en als ik dan eerlijk ben erger ik me kapot om al die topics die gaan over waarderen van kleinere dingen…want dat gaat altijd om mensen die de grote dingen al hebben. En dan denk ik vooral…pleur op….maar zo mag je vooral niet in het leven staan. Want dan jaag je iedereen in het harnas.
donderdag 2 december 2021 om 17:28
Vergis je niet in hoe hardnekkig dit stemmetje kan zijn en welke gedaanten het aan kan nemen.
Ook zonder 'stem' kan het je nog steeds beïnvloeden en sturen.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
donderdag 2 december 2021 om 17:35
BeauCis, ik vind mezelf ook stom, dat blijft denk ik ook zo. Maar ik kan ermee leven, ik doe dan net alsof ik niet stom ben, of ik gewoon een leuk mens ben.
Powerrrrr!
Dat werkt heel goed, ik word zo goed als overal geaccepteerd en ik ben verre van eenzaam. Maar ik denk vaak: "apart toch wel dat anderen mij niet stom vinden."
Powerrrrr!
Dat werkt heel goed, ik word zo goed als overal geaccepteerd en ik ben verre van eenzaam. Maar ik denk vaak: "apart toch wel dat anderen mij niet stom vinden."
Ob moona ka kaprio oj danse qu plate!
donderdag 2 december 2021 om 17:36
Toch... laat maar.
donderdag 2 december 2021 om 17:52
Ik hoor wat je zegt. Het heeft niet zoveel zin mezelf dan te gaan verdedigen. Voor mij bleek het reizen erin de bevestiging, dat was het laatste duwtje. Daardoor zag ik hoe bepalend de omstandigheden zijn. Daar was ik onderdeel van de rest. Daar ging ik zomaar kamperen met mensen die ik de week ervoor niet eens kende, zat ik lekker middenin de groep en niet langs de zijlijn. Had ik de mazzel niet slechts mensen tegen te komen met wie het qua persoonlijkheden klikte, maar die dan ook in dezelfde omstandigheden zaten. En dat heb ik in het huisje boompje beestje leven gewoon niet. Wel kliks qua persoonlijkheden, maar niet qua omstandigheden. Of slechts qua omstandigheden, maar dan matchen de persoonlijkheden gewoon niet. Corona is slechts een vergrootglas. Zonder dat was dat ook al zo, maar ietsje minder erg. Kreeg ik nog wel eens in de maand eens een knuffel enzo. Zeker aan het begin van die reis verbaasde ik me er gewoon over, dat ik ineens niet meer onzichtbaar was. Dat mensen mij gewoon leuk vonden. Dat zij mij vroegen om wat leuks te gaan doen. Ik had dat van tevoren zo anders gedacht. Ik dacht, kom ik als ouwe taart tussen allemaal van die reisguppies, ben ik weer de uitzondering op het gemiddelde. Niet om wie ik ben. Maar wel omdat ik in veel gevallen twee keer zo oud zou zijn als de andere reizigers. Nou…ik had het helemaal mis. Het was echt een sociale snoepwinkel. Ik was zelden tot niet die ouwe taart.p die ik verwachtte te zijn. Ik was gewoon onderdeel van alles. Natuurlijk niet altijd met iedereen een klik, hoeft ook niet. Vind zelf ook niet iedereen even leuk of even goed passend ofzo. Dat maakt ook niks uit. Tot die reis had ik gewoon echt niet in de gaten hoe bepalend die omstandigheden wel niet zijn. Passen die bij me, shine ik, ben ik zichtbaar, doe ik er toe en ladida. Zijn die omstandigheden anders, ben ik dezelfde die ik ook op reis was, maar is de uitwerking daarvan volstrekt anders.*Sikkepit* schreef: ↑02-12-2021 17:21Ik zeg dit niet om je onderuit te halen, maar ik geloof het niet dat jij jezelf leuk vindt. Ik denk je jezelf daarvan probeert te overtuigen, maar dat je grondhouding daar niet mee in overeenstemming is. Althans, dat is wat ik zie als ik veel berichten van je lees. Ik haal daaruit dat je in de basis niet overtuigd bent dat je leuk bent en ook al doe je zo je best, het is goed mogelijk dat je jezelf (onbewust) saboteert in je persoonlijke ontwikkeling.
Leefstijltrainingen worden volgens mij overal wel gegeven en zijn inderdaad praktijkgericht. Je zou je er eens in kunnen verdiepen en kijken of het iets toe te voegen heeft voor jou. Mijn ervaring is dat je er altijd wijzer van wordt qua levenslessen...
Ik ga eens googelen op leefstijltrainingen.
donderdag 2 december 2021 om 18:06
Maar het leven is geen reis van langlevedelol met een stel twintigers. Een situatie waarin niets van je gevraagd werd en je kennelijk helemaal legitiem uit je rol kon stappen. Heel fijn zo'n ervaring, maar niet representatief helaas.BeauCis schreef: ↑02-12-2021 17:52Tot die reis had ik gewoon echt niet in de gaten hoe bepalend die omstandigheden wel niet zijn. Passen die bij me, shine ik, ben ik zichtbaar, doe ik er toe en ladida. Zijn die omstandigheden anders, ben ik dezelfde die ik ook op reis was, maar is de uitwerking daarvan volstrekt anders.
Je kunt de omstandigheden in het leven niet aanpassen zodat jij zichtbaar kunt zijn. Dat snap jij ook wel. Dat is niet realistisch.
Wel zinvol is om te onderzoeken hoe je meer regie krijgt over de omstandigheden. Of je misschien je overtuigingen en verwachtingen bij moet stellen. Want je wordt pas zichtbaar als je lampje brandt en als dat pas aan gaat (lees: aan màg gaan) als je de powervrouw bent of als de liefde van je leven in beeld komt, dan gaat 't m niet worden.
Dan misschien maar beter een waxinelichtje en een aanklooivrouw.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
donderdag 2 december 2021 om 18:07
Heel waar.viva-amber schreef: ↑02-12-2021 17:53Wanneer je geluk vooral aan externe bronnen relateert, dan zal je geluk vooral iets oppervlakkigs zijn.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
donderdag 2 december 2021 om 18:15
Maar is niet iedere bron op een bepaalde manier extern? Want als je helemaal alleen op aarde zou leven zou je praktisch ook sowieso niet kunnen overleven. Dus als je als bron liefde zou hebben, en dat intern zou zoeken zou dat wel kunnen, maar alsnog zou je altijd wel andere mensen nodig hebben toch. Of bedoelen jullie het anders?
donderdag 2 december 2021 om 18:20
Best herkenbaar. Ik voel me ook vaak mislukt. Heb ASS en vermoedelijk een moeilijke vorm. Want dit werkt me al heel mijn leven tegen. Regulier onderwijs gehad, heb denkniveau MBO 4. Maar er nooit in geslaagd om een reguliere baan te vinden. Door traag werktempo, slechte motoriek, gebrek aan sociaal inzicht. Verschillende dingen geprobeerd, ook vrijwillig, maar het kon nooit omgezet worden in betaald werk. Ik werk bij de Sociale Werkplaats hierdoor. Hoger zit er waarschijnlijk niet in. Maar mijn lichtpuntjes zijn dat ik halve dagen werk en daardoor rust in mijn hoofd heb. En het gezellig kan hebben met collega's.
Liefde van een partner heb ik nooit gekend. Een paar keer kort een "vriendje" gehad in mijn twenties die helemaal niet bij me pasten. Manier van leven, interesses. Maar ook vooral het feit dat ze vaak mijn minpunten benoemden. Precies de dingen waar ik in mijn puberteit ook veel mee ben gepest. Dat was pijnlijk. Ik ben echt gaan geloven ik niet goed genoeg ben, dat ik geen liefde verdien. Dat krijg ik eigenlijk alleen van mijn moeder. Verder ben ik best een einzelganger en een kinderwens heb ik niet. Maar soms wel het gevoel een maatje te missen. Voel me met de meeste mensen ook niet verbonden.
Liefde van een partner heb ik nooit gekend. Een paar keer kort een "vriendje" gehad in mijn twenties die helemaal niet bij me pasten. Manier van leven, interesses. Maar ook vooral het feit dat ze vaak mijn minpunten benoemden. Precies de dingen waar ik in mijn puberteit ook veel mee ben gepest. Dat was pijnlijk. Ik ben echt gaan geloven ik niet goed genoeg ben, dat ik geen liefde verdien. Dat krijg ik eigenlijk alleen van mijn moeder. Verder ben ik best een einzelganger en een kinderwens heb ik niet. Maar soms wel het gevoel een maatje te missen. Voel me met de meeste mensen ook niet verbonden.
hondenmens wijzigde dit bericht op 02-12-2021 18:24
7.15% gewijzigd
donderdag 2 december 2021 om 18:22
Het gaat erom dat mindset een keuze is die uit een intrinsieke motivatie komt. Ongeacht de omstandigheden in je leven heb je altijd de keuze hoe je daar mee omgaat. Nee, het leven is niet altijd leuk en je bent niet altijd happy. Maar je hebt wel de keuze of je ergens in meegaat of niet. Of je ergens blijft of weggaat. Of je contact maakt of verbreekt. Of je zwelgt in medelijden of er het beste van maakt. Of je links of rechts kijkt. Of je accepteert of bestrijdt. Of je jezelf iets toestaat of verbiedt. Of je hulp vraagt of in je eentje doormoddert. Of je geeft of neemt. ...Dina1980 schreef: ↑02-12-2021 18:15Maar is niet iedere bron op een bepaalde manier extern? Want als je helemaal alleen op aarde zou leven zou je praktisch ook sowieso niet kunnen overleven. Dus als je als bron liefde zou hebben, en dat intern zou zoeken zou dat wel kunnen, maar alsnog zou je altijd wel andere mensen nodig hebben toch. Of bedoelen jullie het anders?
Oftewel: Glad, no matter what!
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
donderdag 2 december 2021 om 18:39
Mooi gezegd. Zo sta ik er ook in. Moet er wel bij zeggen dat sommige van die dingen wel tot op zekere hoogte gelden, omdat je het niet altijd voor het zeggen hebt. Je kunt bijvoorbeeld niet altijd ergens weggaan. Maar over het algemeen is wat je zegt zeker toepasbaar in 99% van de situaties en je kan sowieso kiezen om te zwelgen of om het beste ervan te maken, naar het licht te kijken of naar het donker. Niet dat het altijd makkelijk is hoor, verre van. Zeker als je al lang in erg moeilijke situaties zit is het heel moeilijk om de moed erin te houden, maar je kan dan wel nog altijd op de vierkante centimeter die keuzes blijven maken. Er is altijd nog wel ergens ruimte, en als het niet links is, dan wel rechts inderdaad, en als het niet vandaag is, dan wel morgen. Het is ook maar net waar je de focus op legt, en met welk referentiekader je kijkt. En het is ook maar net welke herinneringen je wil onthouden. Als je een leuke date hebt gehad en die heeft je daarna geghost is dat natuurlijk enorm kut, maar je kan ervoor kiezen om te onthouden dat je een leuke dag hebt gehaden daar de nadruk op leggen, of je kunt onthouden dat je geghost bent en een verbitterde herinnering nalaten aan weer een rotzak. Op de lange termijn is het veel prettiger als je die leuke dag onthouden hebt. Het voegt niks toe om het negatief toe te voegen en na een paar jaar maakt het toch niets meer uit, dan weet je niet eens meer wat zijn naam was en over honderd jaar zijn we toch allemaal dood en op wereldschaal maakt het al helemaal niets uit.*Sikkepit* schreef: ↑02-12-2021 18:22Het gaat erom dat mindset een keuze is die uit een intrinsieke motivatie komt. Ongeacht de omstandigheden in je leven heb je altijd de keuze hoe je daar mee omgaat. Nee, het leven is niet altijd leuk en je bent niet altijd happy. Maar je hebt wel de keuze of je ergens in meegaat of niet. Of je ergens blijft of weggaat. Of je contact maakt of verbreekt. Of je zwelgt in medelijden of er het beste van maakt. Of je links of rechts kijkt. Of je accepteert of bestrijdt. Of je jezelf iets toestaat of verbiedt. Of je hulp vraagt of in je eentje doormoddert. Of je geeft of neemt. ...
Oftewel: Glad, no matter what!
donderdag 2 december 2021 om 18:42
Nou ja, ik realiseerde me net dat ik ook bij de bedrijven waar ik werk(te) al soort van zichtbaar was, dwz, ik ben nog nooit niet voor de PV gevraagd bijvoorbeeld, of als actief onderdeel van een of andere commissie voor activiteiten buiten het werk. En dat is ook buiten werk zo. Mensen zien me nu wel, maar ja, dan sta ik er zonder eigen bubbeltje nog steeds wel grotendeels naast. En dat vind ik moeilijk. En eenzaam. Wat meer regie zou fijn zijn.*Sikkepit* schreef: ↑02-12-2021 18:06Maar het leven is geen reis van langlevedelol met een stel twintigers. Een situatie waarin niets van je gevraagd werd en je kennelijk helemaal legitiem uit je rol kon stappen. Heel fijn zo'n ervaring, maar niet representatief helaas.
Je kunt de omstandigheden in het leven niet aanpassen zodat jij zichtbaar kunt zijn. Dat snap jij ook wel. Dat is niet realistisch.
Wel zinvol is om te onderzoeken hoe je meer regie krijgt over de omstandigheden. Of je misschien je overtuigingen en verwachtingen bij moet stellen. Want je wordt pas zichtbaar als je lampje brandt en als dat pas aan gaat (lees: aan màg gaan) als je de powervrouw bent of als de liefde van je leven in beeld komt, dan gaat 't m niet worden.
Dan misschien maar beter een waxinelichtje en een aanklooivrouw.
Acceptatie is er meer dan vroeger. Eerst dacht ik, wanneer vrienden hun huisje boompje beestje kregen en ik in aandacht en om leuke dingen mee te doen steeds verder weg op de belangrijkheidslijst belandde ‘ze vinden mij niet meer leuk’. Maar dat is iig niet waar, dat vonden ze wel. Maar hun omstandigheden veranderden, en de mijne niet. En ik snap het en ik weet dat het is zoals het is. Maar helemaal accepteren. Geloof niet dat dat erin zit. Want het doet gewoon zeer en het is gewoon eenzaam en het vreet aan me. Daarnaast is het wél aangename, ik bén meer introvert, meer gevoelig, en ik heb een boel alleentijd nodig. Nou dat heb ik iig zat! En behalve als mijn hoofd de duistere kant uitgaat, zoals vanochtend, dan vind ik het ook best fijn daar een potje in rond te wandelen. Ik word er op uitzonderingen als vanochtend na, meestal wel rustig van, of ik krijg inspiratie.
Ennuhm, ik shine sowieso wel eens hoor, maar eerlijk is eerlijk, wel veel meer wanneer ik in prettiger omstandigheden ben. Maar naast die boze bedroefde ouwe zuurpruim woont in mij sowieso wel iets sprankelends. Wat er geregeld uitkomt. En dat deel van mij is ook echt. Maar omdat dat er dankzij de omstandigheden een stuk minder is, overdrijf ik die soms wel een beetje. Das leuker voor anderen, maar het effect daarvan kaatst ook terug naar mezelf.
Aanklooivrouw met waxinelichtjes shine he, hahaha.
Nou raar is, dat die bui van vanochtend volgde op een avond waarin ik best happy was. Ik had een lekker muziekje aan, had ff door mijn huisje gedanst. Was best blij, en gelukkig…en ineens werd er een la aan kutgevoel opengetrokken en volgens mij was er geeneens een trigger. Ik voelde de woede gewoon in me opkomen. Midden tussen die blij ei stemming. Het is best lang geleden dat ik zo ontzettend woest en gefrustreerd was. Als kind was dat er vrijwel dagelijks. Bijzonder wel. Niet dat de stemming hier slingers en zonneschijn is in het algemeen, maar damn zeg, dat moest er ff uit, klaarblijkelijk.
donderdag 2 december 2021 om 18:50
Overigens zit ik tussendoor die levensstijl coaches te googelen, nou dan komt er best een boel langs. Maar hoe zie je tussen al die bomen het bos? En hoe vind je iemand die deskundig is? Want zoals ik net een beetje zag, er zitten ook best wel wat van die meer charlatan achtige tussen. Coach is geen beschermde titel als psycholoog.
donderdag 2 december 2021 om 18:50
Precies!Dina1980 schreef: ↑02-12-2021 18:39Mooi gezegd. Zo sta ik er ook in. Moet er wel bij zeggen dat sommige van die dingen wel tot op zekere hoogte gelden, omdat je het niet altijd voor het zeggen hebt. Je kunt bijvoorbeeld niet altijd ergens weggaan. Maar over het algemeen is wat je zegt zeker toepasbaar in 99% van de situaties en je kan sowieso kiezen om te zwelgen of om het beste ervan te maken, naar het licht te kijken of naar het donker. Niet dat het altijd makkelijk is hoor, verre van. Zeker als je al lang in erg moeilijke situaties zit is het heel moeilijk om de moed erin te houden, maar je kan dan wel nog altijd op de vierkante centimeter die keuzes blijven maken. Er is altijd nog wel ergens ruimte, en als het niet links is, dan wel rechts inderdaad, en als het niet vandaag is, dan wel morgen. Het is ook maar net waar je de focus op legt, en met welk referentiekader je kijkt. En het is ook maar net welke herinneringen je wil onthouden. Als je een leuke date hebt gehad en die heeft je daarna geghost is dat natuurlijk enorm kut, maar je kan ervoor kiezen om te onthouden dat je een leuke dag hebt gehaden daar de nadruk op leggen, of je kunt onthouden dat je geghost bent en een verbitterde herinnering nalaten aan weer een rotzak. Op de lange termijn is het veel prettiger als je die leuke dag onthouden hebt. Het voegt niks toe om het negatief toe te voegen en na een paar jaar maakt het toch niets meer uit, dan weet je niet eens meer wat zijn naam was en over honderd jaar zijn we toch allemaal dood en op wereldschaal maakt het al helemaal niets uit.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
donderdag 2 december 2021 om 18:51
En dat is prima wat mij betreft hoor.
Ik herken vooral je laatste stuk heel erg. Ik kan soms ook zo ineens omklappen. Heel vervelend inderdaad en weet ook niet goed hoe dat te voorkomen of tegen te gaan (binnenkort start ik wéér met therapie)
Ik herken vooral je laatste stuk heel erg. Ik kan soms ook zo ineens omklappen. Heel vervelend inderdaad en weet ook niet goed hoe dat te voorkomen of tegen te gaan (binnenkort start ik wéér met therapie)
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
