Overig
alle pijlers
Geluk is niet maakbaar
donderdag 2 december 2021 om 04:22
Geluk is niet maakbaar, dus. Was dat het wel was ik diegene met de glansrijke carrière. Degene met de liefde van haar leven en degene bij wie alle gezette stappen gehonoreerd waren.
Maar zo werkt de wereld niet. Gaat het om vechten…meer gedaan dan alle mensen die ik ken (lang niet iedereen) bij elkaar opgeteld. Voor eigenlijk ieder segment in mijn bestaan.
Carrière, in de praktijk ben ik een levensloser, want niks is gelukt. Ik heb met HBO+ werk en denkniveau nooit meer dan een LBO salaris verdiend. En salaris is niet alles, maar wel degelijk relevant.
Ik ben de eeuwige kinderloze single.
En het kloterige is…ik vind mezelf helemaal niet zielig…want ik ben een vechter, ik ben iemand die wat kan, ik ben leuk, en vind dat ook van mezelf…maar hoe kan het dan ik godsnaam dat mijn leven op werkelijk geen enkel punt lukt? At all? Pech?
Ik denk idd dat ik pech heb. Maar wat heb ik eraan? Ik kijk toe, hoe de mannen die me sloegen, kleineerden, omlaag haalden wél een succesvol leven leven, beloond met liefde en succes, en ik kijk toe hoe incapabele werknemers wel een dik salaris weten binnen te harken.
Voor mij is de wereld compleet verneukt, maar is er dan ergens iemand die mij enige mate van hoop kan bieden? Want zonder hoop, wat is er dan nog?
Ow ja, en liefde…geen idee wat dat werkelijk is. Nooit echt gekend, en als ik dan eerlijk ben erger ik me kapot om al die topics die gaan over waarderen van kleinere dingen…want dat gaat altijd om mensen die de grote dingen al hebben. En dan denk ik vooral…pleur op….maar zo mag je vooral niet in het leven staan. Want dan jaag je iedereen in het harnas.
Maar zo werkt de wereld niet. Gaat het om vechten…meer gedaan dan alle mensen die ik ken (lang niet iedereen) bij elkaar opgeteld. Voor eigenlijk ieder segment in mijn bestaan.
Carrière, in de praktijk ben ik een levensloser, want niks is gelukt. Ik heb met HBO+ werk en denkniveau nooit meer dan een LBO salaris verdiend. En salaris is niet alles, maar wel degelijk relevant.
Ik ben de eeuwige kinderloze single.
En het kloterige is…ik vind mezelf helemaal niet zielig…want ik ben een vechter, ik ben iemand die wat kan, ik ben leuk, en vind dat ook van mezelf…maar hoe kan het dan ik godsnaam dat mijn leven op werkelijk geen enkel punt lukt? At all? Pech?
Ik denk idd dat ik pech heb. Maar wat heb ik eraan? Ik kijk toe, hoe de mannen die me sloegen, kleineerden, omlaag haalden wél een succesvol leven leven, beloond met liefde en succes, en ik kijk toe hoe incapabele werknemers wel een dik salaris weten binnen te harken.
Voor mij is de wereld compleet verneukt, maar is er dan ergens iemand die mij enige mate van hoop kan bieden? Want zonder hoop, wat is er dan nog?
Ow ja, en liefde…geen idee wat dat werkelijk is. Nooit echt gekend, en als ik dan eerlijk ben erger ik me kapot om al die topics die gaan over waarderen van kleinere dingen…want dat gaat altijd om mensen die de grote dingen al hebben. En dan denk ik vooral…pleur op….maar zo mag je vooral niet in het leven staan. Want dan jaag je iedereen in het harnas.
donderdag 2 december 2021 om 18:55
Dat kan en als het oplucht prima toch?
Misschien wel goed om je woedende postings eens na te lezen, want volgens mij staan daar best wat rauwe, maar eerlijke ontboezemingen waar mogelijk sleutels liggen waarmee je verder kan...
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
donderdag 2 december 2021 om 18:56
Da's lastig inderdaad.BeauCis schreef: ↑02-12-2021 18:50Overigens zit ik tussendoor die levensstijl coaches te googelen, nou dan komt er best een boel langs. Maar hoe zie je tussen al die bomen het bos? En hoe vind je iemand die deskundig is? Want zoals ik net een beetje zag, er zitten ook best wel wat van die meer charlatan achtige tussen. Coach is geen beschermde titel als psycholoog.
Ik zou het wel in een groep doen. Dat is bij dit soort trainingen echt van meerwaarde!
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
donderdag 2 december 2021 om 19:02
Het ligt er ook maar net aan hoe je je successen formuleert. Als ‘doelen’ of als ‘activiteiten/acties’. Bijvoorbeeld: “ik wil fit worden” versus “ik wil elke dag een half uur bewegen”. Bij een focus op de actie zelf waardeer je de gezette stappen (letterlijk en figuurlijk) en niet waar het je brengt. Het ‘honoreren’ zit dan in de activiteit zelf. Je hebt het gedaan en je geeft jezelf alleen al daarmee voldoening. Een voorwaarde is dan wel dat je de activiteit leuk vindt om te doen.
donderdag 2 december 2021 om 19:02
Ik wil je ook even complimenteren BeauCis met je wijze waarop je nu reageert.
Ik zie je dat de moeite neemt om dingen binnen te laten komen en niet direct een muur op te trekken of iets bij voorbaat te verwerpen. Dat is prettig.
Vaak zijn het de woorden die de heftigste reacties oproepen juist degene die op de zere plekken drukken...
Ik zie je dat de moeite neemt om dingen binnen te laten komen en niet direct een muur op te trekken of iets bij voorbaat te verwerpen. Dat is prettig.
Vaak zijn het de woorden die de heftigste reacties oproepen juist degene die op de zere plekken drukken...
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
donderdag 2 december 2021 om 19:16
Verhelderend hoor, allemaal. Thnx. Wat ik me nu vooral realiseer is wat ik even kwijt was afgelopen nacht en ochtend. Dat die shine er wel degelijk is, dat mensen me echt wel zien, dat de omstandigheden weliswaar niet perfect zullen worden, maar dat ook daarin wel wat bij te sturen is, wat ook weer een pad van de lange adem zal worden, met hobbels. Maar onmogelijk is het niet om een klein beetje bij te sturen. En dat er ook dingen kunnen zonder een gigabult moeite. Ja, dat was ik echt even helemaal kwijt. En vooral ook dat ik er normaliter wel degelijk wat van weet te maken, sommige dingen best kan omdenken…beetje zo’n momentje waar Dorothy met de rode schoentjes tegen elkaar klikt.
Zie ik er nog steeds wel tegenop, weer een gevecht aangaan. Moeite doen voor een onbekende uitkomst, terwijl ik dat moeite doen op zichzelf helemaal zo leuk niet vind, best eng vaak, en moeilijk. Maar ja, doe ik niks, verandert er ook niks. Doe ik wel wat is er een wat grotere kans dat er wel wat verandert. Als iemand tips heeft, links naar echt goede coaches, die ze zelf gehad hebben…ik hou me aanbevolen, want vermoedelijk helpt het wel als ik die stappen niet solo hoef te zetten, maar dat er iemand meekijkt en een beetje bijstuurt en als het ff niet lukt troost biedt.
Overigens, zie ik nu goed, Sikkepit, dat levensstijlcoaches erg veel gaan om…gezond eten, genoeg bewegen, stress reduceren etc? Want via andere kanalen, waaronder therapie, en wat cursussen, waaronder salutogenese, zit ik al op dat pad, dwz ik was er wel even af, vanwege corona en de sociale klap die me dat gaf. Maar dat pad vind ik wel weer, dat lukte me eerder ook zelf. Ik dacht eigenlijk zelf meer aan coaching mbt andere dingen waartegen ik in de praktijk aanloop.
Zie ik er nog steeds wel tegenop, weer een gevecht aangaan. Moeite doen voor een onbekende uitkomst, terwijl ik dat moeite doen op zichzelf helemaal zo leuk niet vind, best eng vaak, en moeilijk. Maar ja, doe ik niks, verandert er ook niks. Doe ik wel wat is er een wat grotere kans dat er wel wat verandert. Als iemand tips heeft, links naar echt goede coaches, die ze zelf gehad hebben…ik hou me aanbevolen, want vermoedelijk helpt het wel als ik die stappen niet solo hoef te zetten, maar dat er iemand meekijkt en een beetje bijstuurt en als het ff niet lukt troost biedt.
Overigens, zie ik nu goed, Sikkepit, dat levensstijlcoaches erg veel gaan om…gezond eten, genoeg bewegen, stress reduceren etc? Want via andere kanalen, waaronder therapie, en wat cursussen, waaronder salutogenese, zit ik al op dat pad, dwz ik was er wel even af, vanwege corona en de sociale klap die me dat gaf. Maar dat pad vind ik wel weer, dat lukte me eerder ook zelf. Ik dacht eigenlijk zelf meer aan coaching mbt andere dingen waartegen ik in de praktijk aanloop.
donderdag 2 december 2021 om 19:30
De SMART methode ken ik hoor. Die pas ik ook wel toe. Op dingen waarbij het kan. Niet altijd, soms doe ik het liever anders en dat werkt dan ook wel, of niet, geldt ook voor SMART, want kan wel in de agenda staan, betekent niet dat ik het dan ook doe. Overigens, dat die activiteit leuk vinden, daarvoor heb ik geen SMART nodig. Dat lukt sowieso wel. Ik moet juist door hele stomme dingen heen in de hoop dat daar dan ergens een lichtpuntje komt. Zoals bv solliciteren, in de hoop dat er dan wat voorbij komt wat een stuk beter bij me past, en dan heb ik het niet over het werk zelf, want dat vind ik al leuk, maar wel over het soort bedrijf, en hoe flexibel zij bv staan tov bv thuis werken, wat ik graag wil, omdat ik dan meer sociale energie overhou naast werk. En dat het eindelijk eens wel betaalt wat ik waard ben. Zodat ik niet meer vastzit aan fulltime. Want dat zou ook al meer ademruimte geven.Mermedina schreef: ↑02-12-2021 19:02Het ligt er ook maar net aan hoe je je successen formuleert. Als ‘doelen’ of als ‘activiteiten/acties’. Bijvoorbeeld: “ik wil fit worden” versus “ik wil elke dag een half uur bewegen”. Bij een focus op de actie zelf waardeer je de gezette stappen (letterlijk en figuurlijk) en niet waar het je brengt. Het ‘honoreren’ zit dan in de activiteit zelf. Je hebt het gedaan en je geeft jezelf alleen al daarmee voldoening. Een voorwaarde is dan wel dat je de activiteit leuk vindt om te doen.
donderdag 2 december 2021 om 19:32
To, ik bedoel dit niet gemeen of oordelend, echt als vraag: ben je bekend met een psychische of psychiatrische aandoening? Zo ja, heb je je aandoening geaccepteerd of ontken je deze? En in dit geval: wat is dan de reden van die keuze?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 2 december 2021 om 20:03
Geloof dat ik nu juist op het punt ben van ‘het leven is niet maakbaar’. En dat kun je slechts accepteren. Want als je ertegen vecht maak je het nog erger.viva-amber schreef: ↑02-12-2021 19:32To, ik bedoel dit niet gemeen of oordelend, echt als vraag: ben je bekend met een psychische of psychiatrische aandoening? Zo ja, heb je je aandoening geaccepteerd of ontken je deze? En in dit geval: wat is dan de reden van die keuze?
Wanneer je bepaalde stappen zet vergroot je de kans dat het een keer lukt, maar je hebt geen garantie op een goede afloop, want daarvoor is naast het zetten van stappen ook geluk een factor. Heb je weinig geluk, of veel pech, dan heb je gewoon pech. Dat betekent niet dat er iets mis is met je, het betekent slechts dat de uitkomst een andere was dan die jij wenste. In mijn geval, alles wat kapot gemaakt is is grotendeels gerepareerd, sommige dingen zijn niet of nog niet te repareren, en andere zijn geen diagnose voor het een of ander, maar karaktereigenschappen die sommige dingen minder makkelijk maken.
Jazeker, als ik niet in die periode dat de visvijver het volst was aan mezelf aan het werken was, omdat ik teveel klappen gehad had en behoorlijk kapot was, dan was de kans een stuk groter geweest dat ik wel tegen een leuke vent aangelopen was. Tegen de tijd dat ik die eerste paar rondjes therapie achter de rug had en weer ergens een klein sprankje zelfvertrouwen gevonden had, was de vijver gewoon hartstikke leeg. Dus daar zou je een direct verband tussen problemen en gevolgen in kunnen vinden. En naarmate je ouder wordt, is er gewoon veel minder vijver. Die leuke kerels kom ik echt wel tegen hoor, maar die zijn al bezet. Ja logisch, want ze zijn ook hartstikke leuk. Das gewoon toch een beetje zoals met die toiletrollen in de covid periode he, was je te laat, viste je mooi achter het net. Nou, dat heb ik dus gedaan.
Sorry, ik krijg het verhaal niet helder op papier. Wat ik dus bedoel is, waarom zou er een of andere diagnose achter moeten zitten? Denk je dat dat een oorzaak is dat mijn leven niet lukt? Impliceer je dan dat het leven maakbaar is, dat pech en geluk niet bestaan? Want zoveel pech, dat kan toch niet, dan moet er wel iets mis met je zijn?
Of omdat ik fel ben. Das evenmin een diagnose, ik ben gevoelig, richting HSP, wel door een psycholoog geconstateerd, maar niet middels hersengolven gemeten. Met grootse en meeslepende gevoelens. Ben ik blij, geef ik licht, ben ik boos, ben ik woest, ben ik droevig, tranen met tuiten, ben ik ontroerd, ook tranen met tuiten. En dat is zoals het is. En ik vind het ondertussen grotendeels prima. Sure, de meeste mensen zijn gematigder, als ik gematigd doe, is dat omdat ik zelf slechts het topje van de ijsberg toon. Maar aangezien die ijsberg huge is, is het ook een behoorlijke top en in die zin kan ik gevoelsmatig bijna nooit opgaan in de massa. Dan behoor ik lekker tot die twintig procent die harder voelt. En ik doe dus ook niet meer zoveel moeite die emoties te verbergen, want dat levert een boel migraine en stress. Het hoort gewoon bij mij, en ik heb het omarmt. En soms vlieg ik ff uit de bocht, zoals vanochtend. Nou en. Ik vind het ok. Het eerder genoemde schaamgevoel ben ik intussen wel weer kwijt.
donderdag 2 december 2021 om 20:10
Nee, dat bedoel ik niet. Geen levensstijlcoach ook maar een leefstijltraining. Da's echt wat anders.BeauCis schreef: ↑02-12-2021 19:16Overigens, zie ik nu goed, Sikkepit, dat levensstijlcoaches erg veel gaan om…gezond eten, genoeg bewegen, stress reduceren etc? Want via andere kanalen, waaronder therapie, en wat cursussen, waaronder salutogenese, zit ik al op dat pad, dwz ik was er wel even af, vanwege corona en de sociale klap die me dat gaf. Maar dat pad vind ik wel weer, dat lukte me eerder ook zelf. Ik dacht eigenlijk zelf meer aan coaching mbt andere dingen waartegen ik in de praktijk aanloop.
Meer zoiets als dit: https://www.zilverenkruis.nl/zakelijk/g ... ning-boost
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
donderdag 2 december 2021 om 20:10
Maar niets van een psychiater? Alleen HSP.
Je bent wars van stickers en dat is natuurlijk prima, toch zou ik je willen aanraden om dit topic aan je huisarts te laten lezen, wanneer je daar aan toe bent.
Ga op tijd naar bed, zorg voor minimaal 8 uur slaap per dag. Neem voldoende rust.
Je bent wars van stickers en dat is natuurlijk prima, toch zou ik je willen aanraden om dit topic aan je huisarts te laten lezen, wanneer je daar aan toe bent.
Ga op tijd naar bed, zorg voor minimaal 8 uur slaap per dag. Neem voldoende rust.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 2 december 2021 om 20:14
Een diagnose kàn zaken verklaren, kàn helpen met acceptatie, kàn inzicht geven in bep patronen en kàn je behulpzaam zijn om het leven een andere richting op te sturen die beter bij jou past. Een diagnose (als die er is) kan dus helpend zijn en het leven makkelijker/draagbaarder maken.BeauCis schreef: ↑02-12-2021 20:03waarom zou er een of andere diagnose achter moeten zitten? Denk je dat dat een oorzaak is dat mijn leven niet lukt? Impliceer je dan dat het leven maakbaar is, dat pech en geluk niet bestaan? Want zoveel pech, dat kan toch niet, dan moet er wel iets mis met je zijn?
*sikkepit* wijzigde dit bericht op 02-12-2021 20:16
3.62% gewijzigd
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
donderdag 2 december 2021 om 20:15
Eens.viva-amber schreef: ↑02-12-2021 20:10Maar niets van een psychiater? Alleen HSP.
Je bent wars van stickers en dat is natuurlijk prima, toch zou ik je willen aanraden om dit topic aan je huisarts te laten lezen, wanneer je daar aan toe bent.
Ga op tijd naar bed, zorg voor minimaal 8 uur slaap per dag. Neem voldoende rust.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
donderdag 2 december 2021 om 20:16
Geen PTSS, ADD? Geen slachtoffer van narcisme?
Ik ben geen psycholoog hoor, maar ik herken zoveel.
Soms is een stickertje handig, dan weet je waar sommige dingen vandaan komen. Je slingers moet je zelf ophangen, maar soms is het fijn te zien dat de moeite die het je kost niet met bijvoorbeeld je karakter te maken heeft.
Zelf geloof ik absoluut niet in slachtofferschap, ik ben ervan overtuigd dat mensen het uiterste doen van wat ze kunnen om waardig te overleven.
Ik ben geen psycholoog hoor, maar ik herken zoveel.
Soms is een stickertje handig, dan weet je waar sommige dingen vandaan komen. Je slingers moet je zelf ophangen, maar soms is het fijn te zien dat de moeite die het je kost niet met bijvoorbeeld je karakter te maken heeft.
Zelf geloof ik absoluut niet in slachtofferschap, ik ben ervan overtuigd dat mensen het uiterste doen van wat ze kunnen om waardig te overleven.
Ob moona ka kaprio oj danse qu plate!
donderdag 2 december 2021 om 20:17
Ghe, dat is nog al lastig denk ik. Tenminste, net als Beau ken ik dat 'vechten' ook veel te goed. Ik weet niet veel beter, al weet ik wel dat die methode me dus ook niet 'red'. Maar wat dan als je al veel hebt geprobeerd?*Sikkepit* schreef: ↑02-12-2021 20:08Misschien nu eens géén gevecht aangaan, maar juist een andere weg/methode proberen?
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
donderdag 2 december 2021 om 20:20
donderdag 2 december 2021 om 20:23
Op zoek gaan naar een therapeut/therapie, een training of iets anders dat juist die andere kant benadrukt.AeonOfWinter schreef: ↑02-12-2021 20:17Ghe, dat is nog al lastig denk ik. Tenminste, net als Beau ken ik dat 'vechten' ook veel te goed. Ik weet niet veel beter, al weet ik wel dat die methode me dus ook niet 'red'. Maar wat dan als je al veel hebt geprobeerd?
Soms zitten die meer in de alternatieve hoek en niet iedereen staat daar voor open, maar je kunt ook bij het aangaan van een therapietraject aangeven dat je doel is om te leren om uit de vechtstand te komen.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
donderdag 2 december 2021 om 20:43
Mijn huisarts kent het gehele verhaal. Al lang. In alle nuances. En dankzij de POH GGZ, wat overigens ook nog eens volgens mij de allerbeste peut was die ik ooit had, terwijl zij geen psycholoog of psychiater is, en ik heb er echt veel voorbij zien komen is volgens mij echt zo ongeveer alles wel bekend daar. Bij haar had ik echt het idee, zij ziet mij. Echt. Niet patiënt nummer zoveel, met diagnostiek zus en zo, waarbij niet zozeer gekeken werd naar wie ik ben en wat mijn behoeftes zijn, maar naar wat volgens de verzekeraar bij het labeltje past. Dat was heel erg fijn. En ook dat zij letterlijk zei ‘ik heb een zwak voor jou, om wie je bent, en om wat je allemaal doet’. Van alle complimenten ooit, vond ik dat de allerleukste. Want zij zag mij. Ze zag dat ik alles aanpakte, ongeacht hoe bang ik ervoor was. Zij zag hoeveel moeite ik deed, en hoeveel pech ik met aflopen had. Maar ze zat niet mee te huilen. En ging ik scheef, trok zij me recht. En dan ook nog op een manier die paste bij mij. Warm badje hoor, zo iemand.viva-amber schreef: ↑02-12-2021 20:10Maar niets van een psychiater? Alleen HSP.
Je bent wars van stickers en dat is natuurlijk prima, toch zou ik je willen aanraden om dit topic aan je huisarts te laten lezen, wanneer je daar aan toe bent.
Ga op tijd naar bed, zorg voor minimaal 8 uur slaap per dag. Neem voldoende rust.
Maar goed, ik vermoed dat jij graag allerlei labeltjes zou willen horen, ik vertel best veel, maar niet alles op het forum., eentje kan ik wel prijsgeven, sociale angst…alleen, zodra de omstandigheden ok waren, was die angst er dus wel in de verte, maar dat was een minihobbeltje. En volgens mij was die angst toen precies zoals die voor een ander kan zijn. Dat je gewoon niet helemaal relaxt een nieuwe groep mensen induikt, dat je eerst even de kat uit de boom moet kijken. Niks gierende hartkleppen, niks alles vooruit bedenken en achteraf analyseren. Niks dikke stress. Gewoon, ja vind ik best een beetje spannend, maar ik doe het wel gewoon, en dan zie ik het wel. Toen dacht ik wel….jooooo zeg, die therapie heeft gewerkt hahaha.
En das met werk dus wel anders. Solliciteren vind ik een vrij grote ramp. Al iets minder erg omdat ik het nu meer kan zien als, niet alleen kijken zij of ik bij hun pas, ik kan zelf ook kijken of zij bij mij passen. En als ik ergens nieuw kom werken duurt het best een poosje voor ik het niet meer heel spannend vind. Zie, op reis zijn de machtsverhoudingen anders en meer naar wens. Iedereen is er je gelijke. Er is geen baas. Er is niet iemand die je kan maken en breken. Daarnaast zijn je collega’s gewoon een gegeven. Die kies je niet. Die zijn er gewoon. Daarmee spendeer je heel veel tijd. Heb je mazzel, heb je er een of twee dicht in je buurt, waarmee je een klik ervaart, maar anders zit je mooi veel teveel tijd door te brengen met mensen waarmee je die tijd liever niet doorbracht. En dat is wezenlijk anders als je reist. Want je ontmoet heel erg veel nieuwe mensen, en daaruit kies je dan degenen met wie je een klik hebt, en daarmee trek je op. Bij werk trek je verplicht op met wie er al waren voor jou. En in de basis zijn de meeste mensen hartstikke prima, maar energie krijg ik er niet van, ik loop er op leeg.
donderdag 2 december 2021 om 20:49
Ja, nee, ja. Effectief behandeld,, nvt en effectief behandeld. Het verleden is verwerkt. Ik heb al die verhalen al miljoenen keren verteld. Wat in de weg stond en weg gepoetst kon worden is weg gepoetst en wat niet weggepoetst kon worden daar zijn wegen voor bedacht om ermee om te kunnen gaan. De tools die voor mij werkten gebruik ik, de tools die niks voor me deden gebruik ik dus ook niet.Stouteboel schreef: ↑02-12-2021 20:16Geen PTSS, ADD? Geen slachtoffer van narcisme?
Ik ben geen psycholoog hoor, maar ik herken zoveel.
Soms is een stickertje handig, dan weet je waar sommige dingen vandaan komen. Je slingers moet je zelf ophangen, maar soms is het fijn te zien dat de moeite die het je kost niet met bijvoorbeeld je karakter te maken heeft.
Zelf geloof ik absoluut niet in slachtofferschap, ik ben ervan overtuigd dat mensen het uiterste doen van wat ze kunnen om waardig te overleven.
donderdag 2 december 2021 om 21:12
Het verleden is het probleem niet meer. Coping strategiën die tegen me werkten heb ik afgeleerd. Restschade die niet gerepareerd kon worden heb ik grotendeels geaccepteerd. En de aard van het beestje is de aard van het beestje. Ik ben ambivert. Op sommige punten dus meer introvert, maar ben ik onder mensen met wie ik klik…ben ik luid en aanwezig. En ik ben gevoelig. En mijn emoties zijn zichtbaar. Nou en. Het boeit me alleen als het gevoel te groot wordt en me overneemt, maar dat is meestal niet zo, en dan vind ik het ok. Op sommige fronten eigenlijk best cool. Eerder een kracht dan een zwakte. Maar met de zenuwen is het gewoon niet zo handig, dat harde voelen. Dat staat een carrière gewoon in de weg. En ik ben daar prima open en eerlijk over, maar ja, het staat gewoon wel in de weg. Want het zorgt ervoor dat ik niet bereik wat ik qua capaciteiten makkelijk kan, omdat dat nu eenmaal niet zichtbaar is als ik solliciteer. Dat is absoluut wel verbeterd tov vroeger, want toen zat ik letterlijk met een bibberend koffielepeltje in de mok. Of met een droge bek, omdat ik maar geen koffie nam vanwege de bibbers, en door de spanning sowieso al wel een extra droge mond had.
Maar goed, ik denk dat ik coaching in die richting ga zoeken. Dwz, ben al wel vrij recent een paar keer bij een loopbaantrajectmevrouw geweest, maar daarmee miste de klik, maar er zijn er wel meer van, dus daar ga ik eens verder tussen winkelen.
Ik snap wel dat mensen graag labelen, maar ik heb gewoon geen labeltjes meer. Die er waren daar is al aan gewerkt. Met die gebruiksaanwijzingen lukt het best aardig. Maar nogmaals, dat levert niet automatisch dan een beloning als je stappen zet. Niet meer dan dat je die stappen gezet hebt.
Aangaande niet meer vechten, zodra je dingen moet doen, die je spannend vind, niet zo leuk etc, dan blijft dat gewoon vechten. Zonder die dingen kom je geen stap vooruit, en dat wil ik juist graag wel. En dan kun je het bouwen noemen, maar das echt niet werkbaar, als de actie exact hetzelfde is. Moeten door willen vervangen is er een in diezelfde trant. Ik moet naar de supermarkt, want ik wil een appel. Kon ik die appel krijgen zonder naar die supermarkt te gaan…woehoe. Maar ik wil niet naar die supermarkt. Ik wil een appel. Die ligt in de supermarkt, lag die appel daar niet, ging ik er ook niet heen.
Dus, ik wil graag een baan die goed bij me past, voor een bedrijf wat bij me past, met arbeidsvoorwaarden die bij me passen. Daarvoor moet ik solliciteren. Dat wil ik niet. Ik vind solliciteren eng en naar. Kon ik die owzow leuke baan krijgen zonder solliciteren….woehoe. Maar dat betekent dus gewoon wel…stappen zetten, waarbij je doel echt niet dat solliciteren is. Je doel is die job. In dat solliciteren zit vrij weinig wat ik wel leuk vind om te doen. Dus die stappen moeten en zijn vechten.
Maar goed, ik denk dat ik coaching in die richting ga zoeken. Dwz, ben al wel vrij recent een paar keer bij een loopbaantrajectmevrouw geweest, maar daarmee miste de klik, maar er zijn er wel meer van, dus daar ga ik eens verder tussen winkelen.
Ik snap wel dat mensen graag labelen, maar ik heb gewoon geen labeltjes meer. Die er waren daar is al aan gewerkt. Met die gebruiksaanwijzingen lukt het best aardig. Maar nogmaals, dat levert niet automatisch dan een beloning als je stappen zet. Niet meer dan dat je die stappen gezet hebt.
Aangaande niet meer vechten, zodra je dingen moet doen, die je spannend vind, niet zo leuk etc, dan blijft dat gewoon vechten. Zonder die dingen kom je geen stap vooruit, en dat wil ik juist graag wel. En dan kun je het bouwen noemen, maar das echt niet werkbaar, als de actie exact hetzelfde is. Moeten door willen vervangen is er een in diezelfde trant. Ik moet naar de supermarkt, want ik wil een appel. Kon ik die appel krijgen zonder naar die supermarkt te gaan…woehoe. Maar ik wil niet naar die supermarkt. Ik wil een appel. Die ligt in de supermarkt, lag die appel daar niet, ging ik er ook niet heen.
Dus, ik wil graag een baan die goed bij me past, voor een bedrijf wat bij me past, met arbeidsvoorwaarden die bij me passen. Daarvoor moet ik solliciteren. Dat wil ik niet. Ik vind solliciteren eng en naar. Kon ik die owzow leuke baan krijgen zonder solliciteren….woehoe. Maar dat betekent dus gewoon wel…stappen zetten, waarbij je doel echt niet dat solliciteren is. Je doel is die job. In dat solliciteren zit vrij weinig wat ik wel leuk vind om te doen. Dus die stappen moeten en zijn vechten.
donderdag 2 december 2021 om 21:19
`Netwerken kan ook. Mijn huidige baan heb ik viavia gekregen, men kende mij, ik had een gezellig gesprekje en dat was het. Maar het was wel zo dat ik mijn sporen al had nagelaten, dus referenties had ik.
Ik was eigenlijk al aangenomen voor het gesprek. In welke branche zou jij willen werken?
Ik was eigenlijk al aangenomen voor het gesprek. In welke branche zou jij willen werken?
Ob moona ka kaprio oj danse qu plate!
donderdag 2 december 2021 om 21:32
Om een baan te krijgen moet je niet per sé solliciteren. Wel netwerken. Met heel veel mensen met wie jij een klik hebt. Dan heb je de functie al nagenoeg in je zak als iemand die jou kent, je aanbeveelt en is het sollicitatiegesprek een formaliteit waarin ze je willen ontmoeten als mens en misschien wil HR dan nog wat van je horen. Zo ging dat bij mij in succesvolle sollicitaties. Zoals Stouteboel ook aangeeft.
