Overig
alle pijlers
Geluk is niet maakbaar
donderdag 2 december 2021 om 04:22
Geluk is niet maakbaar, dus. Was dat het wel was ik diegene met de glansrijke carrière. Degene met de liefde van haar leven en degene bij wie alle gezette stappen gehonoreerd waren.
Maar zo werkt de wereld niet. Gaat het om vechten…meer gedaan dan alle mensen die ik ken (lang niet iedereen) bij elkaar opgeteld. Voor eigenlijk ieder segment in mijn bestaan.
Carrière, in de praktijk ben ik een levensloser, want niks is gelukt. Ik heb met HBO+ werk en denkniveau nooit meer dan een LBO salaris verdiend. En salaris is niet alles, maar wel degelijk relevant.
Ik ben de eeuwige kinderloze single.
En het kloterige is…ik vind mezelf helemaal niet zielig…want ik ben een vechter, ik ben iemand die wat kan, ik ben leuk, en vind dat ook van mezelf…maar hoe kan het dan ik godsnaam dat mijn leven op werkelijk geen enkel punt lukt? At all? Pech?
Ik denk idd dat ik pech heb. Maar wat heb ik eraan? Ik kijk toe, hoe de mannen die me sloegen, kleineerden, omlaag haalden wél een succesvol leven leven, beloond met liefde en succes, en ik kijk toe hoe incapabele werknemers wel een dik salaris weten binnen te harken.
Voor mij is de wereld compleet verneukt, maar is er dan ergens iemand die mij enige mate van hoop kan bieden? Want zonder hoop, wat is er dan nog?
Ow ja, en liefde…geen idee wat dat werkelijk is. Nooit echt gekend, en als ik dan eerlijk ben erger ik me kapot om al die topics die gaan over waarderen van kleinere dingen…want dat gaat altijd om mensen die de grote dingen al hebben. En dan denk ik vooral…pleur op….maar zo mag je vooral niet in het leven staan. Want dan jaag je iedereen in het harnas.
Maar zo werkt de wereld niet. Gaat het om vechten…meer gedaan dan alle mensen die ik ken (lang niet iedereen) bij elkaar opgeteld. Voor eigenlijk ieder segment in mijn bestaan.
Carrière, in de praktijk ben ik een levensloser, want niks is gelukt. Ik heb met HBO+ werk en denkniveau nooit meer dan een LBO salaris verdiend. En salaris is niet alles, maar wel degelijk relevant.
Ik ben de eeuwige kinderloze single.
En het kloterige is…ik vind mezelf helemaal niet zielig…want ik ben een vechter, ik ben iemand die wat kan, ik ben leuk, en vind dat ook van mezelf…maar hoe kan het dan ik godsnaam dat mijn leven op werkelijk geen enkel punt lukt? At all? Pech?
Ik denk idd dat ik pech heb. Maar wat heb ik eraan? Ik kijk toe, hoe de mannen die me sloegen, kleineerden, omlaag haalden wél een succesvol leven leven, beloond met liefde en succes, en ik kijk toe hoe incapabele werknemers wel een dik salaris weten binnen te harken.
Voor mij is de wereld compleet verneukt, maar is er dan ergens iemand die mij enige mate van hoop kan bieden? Want zonder hoop, wat is er dan nog?
Ow ja, en liefde…geen idee wat dat werkelijk is. Nooit echt gekend, en als ik dan eerlijk ben erger ik me kapot om al die topics die gaan over waarderen van kleinere dingen…want dat gaat altijd om mensen die de grote dingen al hebben. En dan denk ik vooral…pleur op….maar zo mag je vooral niet in het leven staan. Want dan jaag je iedereen in het harnas.
donderdag 2 december 2021 om 21:38
Hahaha, ja netwerken ligt voor mij in dezelfde lijn als solliciteren. Gewoon netwerken, als in nieuwe mensen leren kennen, zonder doel, oprecht geïnteresseerd zijn en zo, geen probleem, dwz een op een geen probleem, moeilijker wanneer ik een hele nieuwe groep tegelijk ontmoet, dan moet ik wat langer ontdooien. Maar dat gaat ook wel. Netwerken met als doel mijn kunstje verkopen…druist tegen alles wat ik in me heb in. Het voelt oneerlijk en manipulatief ofzo. Ik word daar naar van. Ben je zomaar met iemand aan de klets, komt je vak toevallig ter sprake, of iets wat zij doen, waar ik zakelijk op in zou kunnen springen, geef ik echt weleens een visitekaartje, maar het voelt rot. Alsof ik ineens dat gesprek niet meer met zuivere motieven voerde, maar om er geld uit te slepen.Stouteboel schreef: ↑02-12-2021 21:19`Netwerken kan ook. Mijn huidige baan heb ik viavia gekregen, men kende mij, ik had een gezellig gesprekje en dat was het. Maar het was wel zo dat ik mijn sporen al had nagelaten, dus referenties had ik.
Ik was eigenlijk al aangenomen voor het gesprek. In welke branche zou jij willen werken?
Anyway, work in progress. Wordt vast beter dan het was.
Branche maakt me helemaal niet uit. En dat kan dus ook met mijn beroep. Wat me wel uitmaakt, graag horizontale structuur, waar iedereen gelijkwaardig is. Geen hiërarchie. Thuiswerk mogelijkheid. Eigen verantwoordelijkheid krijgen en pakken, niet een koekeloermanager die op je vingers kijkt dus. Niet vergaderen om het vergaderen. Beetje gelijk qua mannen en vrouwen. En liefst niet al te sales georiënteerd. Dwz niet als ik daarmee een directe lijn moet hebben, want dat zijn vaker meer extraverte types, en ik vind dat vrij onrustig, tussen allemaal van die luide mensen. Heerlijk zou zijn…een creatieve werkomgeving, zelfs als je thuiswerkt. Das inspirerend, vind ik. Dan leer je van elkaar en inspireer je elkaar. Ow ja, en ook heel graag samenwerken met mensen met wie ik het denkniveau deel.
donderdag 2 december 2021 om 21:54
Je hebt wel heel veel oordelen over alles in je hoofd en een idee over ‘hoe het hoort’ enzo. Valt je dat zelf ook op?
Ik heb toch écht via mijn sport iemand ontmoet die hetzelfde vak heeft als ik, “heeeee dat is bijzonder, daar zijn er niet zoveel van” en toen diegene van baan wisselde, vroeg ze mij. Want ik had gezegd dat ik de organisatie waar diegene werkte, wel interessant vond dus als ze ooit nog eens iemand zochten... daar zie niks onzuivers aan.
Ik heb toch écht via mijn sport iemand ontmoet die hetzelfde vak heeft als ik, “heeeee dat is bijzonder, daar zijn er niet zoveel van” en toen diegene van baan wisselde, vroeg ze mij. Want ik had gezegd dat ik de organisatie waar diegene werkte, wel interessant vond dus als ze ooit nog eens iemand zochten... daar zie niks onzuivers aan.
donderdag 2 december 2021 om 22:00
Ja, thnx om er ff op te wijzen, das idd een valkuil. Dat was veel veel veel erger, is al enorm verbeterd, maar kan nog wel wat beter. Overigens had ik het dan wel over iets minder tussen de neus en lippen door dan jij verteld. Maar dat zou niet uit moeten maken. Ja, daar ga ik ff een standaard zinnetje voor bedenken wat ik kan herhalen als ik het doe. Het is prima wanneer een persoonlijke gesprek even een zakelijke kant uitgaat, dan is het gesprek nog steeds zuiver. Zoiets.Mermedina schreef: ↑02-12-2021 21:54Je hebt wel heel veel oordelen over alles in je hoofd en een idee over ‘hoe het hoort’ enzo. Valt je dat zelf ook op?
Ik heb toch écht via mijn sport iemand ontmoet die hetzelfde vak heeft als ik, “heeeee dat is bijzonder, daar zijn er niet zoveel van” en toen diegene van baan wisselde, vroeg ze mij. Want ik had gezegd dat ik de organisatie waar diegene werkte, wel interessant vond dus als ze ooit nog eens iemand zochten... daar zie niks onzuivers aan.
donderdag 2 december 2021 om 22:07
Ik vind wel Beau dat je enorm veel wensen hebt op werkgebied. Ik heb van alles gedaan, van schoonmaken en fabriekswerk tot waar ik nu zit. Er zijn banen geweest waarin ik niks te zeggen had, maar waarin ik ook niet heel diep na hoefde te denken. Nu heb ik veel verantwoordelijkheden, heel veel.
Toch is het niet zo dat ik heel trots ben op wat ik nu bereikt heb, vooral ben ik blij dat ik die kans heb gekregen. Ik eiste eigenlijk niets, maar al (net)werkend laveerde ik op een gegeven moment precies de goede kant op.
Ik denk dat het belangrijk is om positief te zijn, wat je ook doet. Al vind je het werk maar niets en onder je niveau zoals je aangeeft, als je het met je collega's goed kunt vinden kun je het ook prettig hebben.
Klamp je niet vast aan niveau, want was is dat nou? Het gaat om tevredenheid, om leuke momenten te hebben af en toe. Meer is er eigenlijk niet, hoger kun je niet reiken als mens. Ongeacht wat je doet.
Toch is het niet zo dat ik heel trots ben op wat ik nu bereikt heb, vooral ben ik blij dat ik die kans heb gekregen. Ik eiste eigenlijk niets, maar al (net)werkend laveerde ik op een gegeven moment precies de goede kant op.
Ik denk dat het belangrijk is om positief te zijn, wat je ook doet. Al vind je het werk maar niets en onder je niveau zoals je aangeeft, als je het met je collega's goed kunt vinden kun je het ook prettig hebben.
Klamp je niet vast aan niveau, want was is dat nou? Het gaat om tevredenheid, om leuke momenten te hebben af en toe. Meer is er eigenlijk niet, hoger kun je niet reiken als mens. Ongeacht wat je doet.
Ob moona ka kaprio oj danse qu plate!
donderdag 2 december 2021 om 22:12
Je kunt ook puur zakelijk netwerken, zonder dat het een vriendschappelijk iets moet zijn. Ik word heel vaak gebeld of via LinkedIn benaderd door mensen die gewoon eens willen kijken of je wat voor elkaar kan betekenen. Dat is echt puur zakelijk, maar het is geen solliciteren.BeauCis schreef: ↑02-12-2021 22:00Ja, thnx om er ff op te wijzen, das idd een valkuil. Dat was veel veel veel erger, is al enorm verbeterd, maar kan nog wel wat beter. Overigens had ik het dan wel over iets minder tussen de neus en lippen door dan jij verteld. Maar dat zou niet uit moeten maken. Ja, daar ga ik ff een standaard zinnetje voor bedenken wat ik kan herhalen als ik het doe. Het is prima wanneer een persoonlijke gesprek even een zakelijke kant uitgaat, dan is het gesprek nog steeds zuiver. Zoiets.
donderdag 2 december 2021 om 22:30
Och, ja zijn wensen he, geen eisen. Zou fijn zijn, maar niet alles is een must. Kan ik thuiswerken voor een salaris wat klopt bij de functie, en hoe ik die invul, prima. En ik heb voor ik uiteindelijk belandde in mijn vak ook van alles gedaan hoor, en kon met verreweg de meeste mensen prima door een deur. Dat gezegd hebbende. Ik heb in de laatste twee banen vrij veel samengewerkt met mensen met ander denk en communicatieniveau. Zaten prima mensen tussen, maar ik vind acht uur per dag met mensen met wie je echt geen binding voelt lang. Na mijn promotie is dat echt rustiger geworden en dat vind ik heel fijn. Dat er niet iemand naar me toe geblaft kom met een ‘je moet dit en dit nu doen, want spoed’, maar dat iemand vraagt ‘wil je dit prio geven, want spoed’. En dat je dan als het even niet druk is ook even echt ergens over kletsen kunt. Dat je niet op twee verschillende planeten leeft. Dat betekent niet dat ik mensen met een ander denkniveau als meer of minder zie. Alleen wel dat ik makkelijker werk met mensen met ongeveer hetzelfde denkniveau. Kost me veel minder energie.Stouteboel schreef: ↑02-12-2021 22:07Ik vind wel Beau dat je enorm veel wensen hebt op werkgebied. Ik heb van alles gedaan, van schoonmaken en fabriekswerk tot waar ik nu zit. Er zijn banen geweest waarin ik niks te zeggen had, maar waarin ik ook niet heel diep na hoefde te denken. Nu heb ik veel verantwoordelijkheden, heel veel.
Toch is het niet zo dat ik heel trots ben op wat ik nu bereikt heb, vooral ben ik blij dat ik die kans heb gekregen. Ik eiste eigenlijk niets, maar al (net)werkend laveerde ik op een gegeven moment precies de goede kant op.
Ik denk dat het belangrijk is om positief te zijn, wat je ook doet. Al vind je het werk maar niets en onder je niveau zoals je aangeeft, als je het met je collega's goed kunt vinden kun je het ook prettig hebben.
Klamp je niet vast aan niveau, want was is dat nou? Het gaat om tevredenheid, om leuke momenten te hebben af en toe. Meer is er eigenlijk niet, hoger kun je niet reiken als mens. Ongeacht wat je doet.
donderdag 2 december 2021 om 22:33
Ja, das er eentje die ik weet, en die ik net zo spannend vind als een sollicitatie. Ongeacht of het slechts oriënterend is. Blijf ik spannend vinden, ook al heb ik eraan gewerkt. Minder is de spanning wel geworden, maar weg is het niet, en het is te stevig om echt een beetje een lekker gesprek te kunnen voeren.cleo schreef: ↑02-12-2021 22:12Je kunt ook puur zakelijk netwerken, zonder dat het een vriendschappelijk iets moet zijn. Ik word heel vaak gebeld of via LinkedIn benaderd door mensen die gewoon eens willen kijken of je wat voor elkaar kan betekenen. Dat is echt puur zakelijk, maar het is geen solliciteren.
donderdag 2 december 2021 om 22:42
Misschien in jouw ogen een domme vraag, maar ik krijg het voor mezelf niet helder: wat bedoel je met denkniveau? Emotioneel op dezelfde lijn zitten of vooral cognitief?
Wat is er lastig aan het omgaan met mensen die anders denken?
Ik vond het zelf altijd wel leuk, die verschillen.
Wat is er lastig aan het omgaan met mensen die anders denken?
Ik vond het zelf altijd wel leuk, die verschillen.
Ob moona ka kaprio oj danse qu plate!
donderdag 2 december 2021 om 23:02
Communicatief vooral. Dus elkaar beleefd informeel benaderen en niet van dat lompe gedoe als ‘je moet’ en dat je een grap kunt maken en dat die opgepikt wordt, of dat je zelf ook moet lachen wanneer iemand anders een grap maakt. Of dat een gesprekje tussen de bedrijven door wat dieper gaat dan koetjes en kalfjes. Maar ook dat je vrij simpele dingen niet dertig keer opnieuw uit hoeft te leggen leggen, en ook niet dat je steeds dezelfde discussie moet voeren, omdat het belang van iets niet doordringt. Terwijl dat belang er dus voor het bedrijf wel is, de erbij horende actie logisch en jij het doorgeefluik bent. Niet degene die het heeft bedacht. Gewoon fijn om samen te werken met mensen die hun vak verstaan en aan een paar woorden genoeg hebben. En dat je er ook af en toe ff een leuk praatje mee kunt hebben, of er mee kunt lachen. Ik vind die verschillen in werksituaties toch lastiger dan daarbuiten, omdat je samen moet werken. Er is een gezamenlijk doel. Soms heb jij wat van iemand nodig, soms iemand wat van jou. Handig wanneer je dan communicatief op een lijn zit. Als je dan een gezamenlijke lunch hebt is het ontspannen. Maar heb ik die verplicht met die lompere mensen, dan zijn ze nog net zo lomp, en dan moet je er ook nog je pauze mee doorbrengen. Daarnaast zit je dan ook nog gesprekken te voeren die je gewoon echt niet boeien. Ik was altijd zo blij als ik ff een rondje ging lopen met een collega met klik tussen de middag, omdat je dan gewoon even echt ergens over kon praten. Dat je niet telkens die poep en plashumor om je heen had. Dat je iets kon zeggen en dat het gesnapt werd. Zeker wanneer de werkdruk hoog is, en er veel van je gevraagd wordt is het erg prettig wanneer de werk gerelateerde gesprekjes effectief en efficiënt zijn.Stouteboel schreef: ↑02-12-2021 22:42Misschien in jouw ogen een domme vraag, maar ik krijg het voor mezelf niet helder: wat bedoel je met denkniveau? Emotioneel op dezelfde lijn zitten of vooral cognitief?
Wat is er lastig aan het omgaan met mensen die anders denken?
Ik vond het zelf altijd wel leuk, die verschillen.
donderdag 2 december 2021 om 23:32
ik heb niet alles gelezen, want ik kon het op een gegeven moment echt niet meer aan, maar dat is ook precies de reden dat ik reageer. Dit is echt als tip bedoeld, niet als sneer ofzo, maar zou het kunnen dat jij misschien teveel met jezelf bezig bent?
Ik word oprecht moe van dat genavelstaar en dat gezwelg in je eigen ik, dus ik kan me bijna niet voorstellen dat je daar zelf niet ontzettend moe van wordt. En het is ook best afstotelijk voor anderen, iemand die zooooooooooo ontzettend met zichzelf bezig is.
Heb je al weleens geprobeerd om gewoon eens niet zo te navelstaren maar gewoon iets te gaan doen? Een boek lezen, een cursus volgen, een trui breien, een boodschap halen voor de bejaarde buurvrouw? Weet ik veel, als het maar iets is wat niet over jezelf en je eigen gedoetjes gaat?
Ik denk oprecht dat je daar vreselijk van zou opknappen. Je kan dingen ook kapot lullen en kapot analyseren.
Ik word oprecht moe van dat genavelstaar en dat gezwelg in je eigen ik, dus ik kan me bijna niet voorstellen dat je daar zelf niet ontzettend moe van wordt. En het is ook best afstotelijk voor anderen, iemand die zooooooooooo ontzettend met zichzelf bezig is.
Heb je al weleens geprobeerd om gewoon eens niet zo te navelstaren maar gewoon iets te gaan doen? Een boek lezen, een cursus volgen, een trui breien, een boodschap halen voor de bejaarde buurvrouw? Weet ik veel, als het maar iets is wat niet over jezelf en je eigen gedoetjes gaat?
Ik denk oprecht dat je daar vreselijk van zou opknappen. Je kan dingen ook kapot lullen en kapot analyseren.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 3 december 2021 om 00:08
Dus je hebt ook promotie gemaakt en ze zijn blij met je op werk? Dat is toch alleen maar mooi? Heb je dat succes ook gevierd?BeauCis schreef: ↑02-12-2021 22:30Och, ja zijn wensen he, geen eisen. Zou fijn zijn, maar niet alles is een must. Kan ik thuiswerken voor een salaris wat klopt bij de functie, en hoe ik die invul, prima. En ik heb voor ik uiteindelijk belandde in mijn vak ook van alles gedaan hoor, en kon met verreweg de meeste mensen prima door een deur. Dat gezegd hebbende. Ik heb in de laatste twee banen vrij veel samengewerkt met mensen met ander denk en communicatieniveau. Zaten prima mensen tussen, maar ik vind acht uur per dag met mensen met wie je echt geen binding voelt lang. Na mijn promotie is dat echt rustiger geworden en dat vind ik heel fijn. Dat er niet iemand naar me toe geblaft kom met een ‘je moet dit en dit nu doen, want spoed’, maar dat iemand vraagt ‘wil je dit prio geven, want spoed’. En dat je dan als het even niet druk is ook even echt ergens over kletsen kunt. Dat je niet op twee verschillende planeten leeft. Dat betekent niet dat ik mensen met een ander denkniveau als meer of minder zie. Alleen wel dat ik makkelijker werk met mensen met ongeveer hetzelfde denkniveau. Kost me veel minder energie.
Ik heb meer en minder leuke banen gehad en ja ook bazen die het nodig vonden om af te blaffen. Ik leg het naast me neer en maak me er vooral niet druk om. Leuke bijkomstigheid is dat de baas dan vanzelf wel gaat inbinden (wel een side note: ik was wel goed in m'n werk dus wist dat ie me niet zomaar zou laten gaan).
vrijdag 3 december 2021 om 00:29
Na een deel gelezen te hebben komt er nog maar één opmerking over mijn lippen: je komt niet over als een vechter, maar als een pessimist.
Degene met een glansrijke carrière, de liefde van hun leven en degene bij wie alle gezette stappen gehonoreerd werden... dat zijn niet de gelukkigen. De gelukkigen zijn de mensen die tevreden zijn. Die weten dat je niet moet vechten maar gewoon moet doen wat nodig is om te komen waar je wil zijn. Vechten is negatief. Dan ben je klaar met je gevecht en wat heb je dan: de liefde van je leven.... die niet bij je wil zijn omdat je niet kunt liefhebben en niet kunt geven of ontvangen, maar alleen maar kunt vechten. Dan heb je die carrière, die je niet kunt behouden want het enige wat je kunt is werken naar je volgende droombeeld van perfectie en geluk, wat ten koste gaat van wat je zou kunnen betekenen in je werk.
Stop eens met vechten en begin eens met leven. Ook als het niet past bij het plaatje wat je in je hoofd hebt.
Degene met een glansrijke carrière, de liefde van hun leven en degene bij wie alle gezette stappen gehonoreerd werden... dat zijn niet de gelukkigen. De gelukkigen zijn de mensen die tevreden zijn. Die weten dat je niet moet vechten maar gewoon moet doen wat nodig is om te komen waar je wil zijn. Vechten is negatief. Dan ben je klaar met je gevecht en wat heb je dan: de liefde van je leven.... die niet bij je wil zijn omdat je niet kunt liefhebben en niet kunt geven of ontvangen, maar alleen maar kunt vechten. Dan heb je die carrière, die je niet kunt behouden want het enige wat je kunt is werken naar je volgende droombeeld van perfectie en geluk, wat ten koste gaat van wat je zou kunnen betekenen in je werk.
Stop eens met vechten en begin eens met leven. Ook als het niet past bij het plaatje wat je in je hoofd hebt.
vrijdag 3 december 2021 om 01:09
Amen.Veranderling schreef: ↑03-12-2021 00:29Stop eens met vechten en begin eens met leven. Ook als het niet past bij het plaatje wat je in je hoofd hebt.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 3 december 2021 om 07:13
Best wel rare gedachtengang mbt werk. Ik draai gemiddeld 12.000 omzet per maand, mijn salaris is 3000 (netto), bruto heeft mijn werkgever er natuurlijk meer kosten aan. Ik maak het bedrijf dus rijker, zodat we samen kunnen groeien. Ik heb zelf ook een perspectief op lange termijn, maar daar zal ik je niet mee vermoeien.
Ik neem niemand iets af, mijn advies kan een klant 1 of 2 jaarsalarisssen besparen en ik help mensen aan het werk te blijven.
Ik doe ook weleens een uurtje gratis een advies, met name aan vaste klanten omdat ik vind dat het erbij hoort en helpt ook met het verkrijgen van inzicht plus het idee van we lossen het samen op.
Ik snap het niet, het is niet oneerlijk. Je werkt: investeert tijd en kennis en daar krijg je terecht een salaris voor. Het bedrijf verdient daar ook aan of je bent nodig in de publieke sector. Een buschauffeur of een verpleegkundige is net zo goed keihard nodig en brengt waarde in.
Het komt een beetje over alsof je altijd wel een reden hebt om iets niet te hoeven doen: netwerken is gemeen, wil geen onaardige collega, je moet gelijk zijn aan de leidinggevende (mijne heeeft 3x meer verantwoordelijkheid dan ik): bla bla, ik, ik, ikke: volgens mij kun je in feite zo elke situatie vermijden die je wil.
Als het een beetje moeilijk wordt dan geef je op en doe je niet meer mee.
Je vermijdt en het laagje vernis is dat je je verheven voelt.
Volgens mij ben je vooral heel bang voor afwijzing en om onaardig gevonden te worden.
Ik neem niemand iets af, mijn advies kan een klant 1 of 2 jaarsalarisssen besparen en ik help mensen aan het werk te blijven.
Ik doe ook weleens een uurtje gratis een advies, met name aan vaste klanten omdat ik vind dat het erbij hoort en helpt ook met het verkrijgen van inzicht plus het idee van we lossen het samen op.
Ik snap het niet, het is niet oneerlijk. Je werkt: investeert tijd en kennis en daar krijg je terecht een salaris voor. Het bedrijf verdient daar ook aan of je bent nodig in de publieke sector. Een buschauffeur of een verpleegkundige is net zo goed keihard nodig en brengt waarde in.
Het komt een beetje over alsof je altijd wel een reden hebt om iets niet te hoeven doen: netwerken is gemeen, wil geen onaardige collega, je moet gelijk zijn aan de leidinggevende (mijne heeeft 3x meer verantwoordelijkheid dan ik): bla bla, ik, ik, ikke: volgens mij kun je in feite zo elke situatie vermijden die je wil.
Als het een beetje moeilijk wordt dan geef je op en doe je niet meer mee.
Je vermijdt en het laagje vernis is dat je je verheven voelt.
Volgens mij ben je vooral heel bang voor afwijzing en om onaardig gevonden te worden.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 3 december 2021 om 07:59
Voor de mensen die nu aanhaken en niet alles hebben gelezen: ik zou aanraden dat wèl te doen. Want in de eerste plaats reageert BeauCis nu anders dan aan het begin van het topic, en dat is prettig om te lezen. En in de tweede plaats zijn er een paar forummers die heel verstandige dingen zeggen, en dat is ook mooi om te lezen. (Ik noem jullie niet bij naam, uit angst dat ik iemand vergeet, maar het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven.) En ten slotte om de term ‘aanklooivrouw’. Dat wordt in elk geval nu mijn streven: een leuke aanklooivrouw te zijn.
vrijdag 3 december 2021 om 09:24
Ik vind eigenlijk niet dat dit iets met denkniveau te maken heeft. Het geeft meteen de indruk dat je iets over andermans intelligentie zegt.BeauCis schreef: ↑02-12-2021 23:02Communicatief vooral. Dus elkaar beleefd informeel benaderen en niet van dat lompe gedoe als ‘je moet’ en dat je een grap kunt maken en dat die opgepikt wordt, of dat je zelf ook moet lachen wanneer iemand anders een grap maakt. Of dat een gesprekje tussen de bedrijven door wat dieper gaat dan koetjes en kalfjes. Maar ook dat je vrij simpele dingen niet dertig keer opnieuw uit hoeft te leggen leggen, en ook niet dat je steeds dezelfde discussie moet voeren, omdat het belang van iets niet doordringt. Terwijl dat belang er dus voor het bedrijf wel is, de erbij horende actie logisch en jij het doorgeefluik bent. Niet degene die het heeft bedacht. Gewoon fijn om samen te werken met mensen die hun vak verstaan en aan een paar woorden genoeg hebben. En dat je er ook af en toe ff een leuk praatje mee kunt hebben, of er mee kunt lachen. Ik vind die verschillen in werksituaties toch lastiger dan daarbuiten, omdat je samen moet werken. Er is een gezamenlijk doel. Soms heb jij wat van iemand nodig, soms iemand wat van jou. Handig wanneer je dan communicatief op een lijn zit. Als je dan een gezamenlijke lunch hebt is het ontspannen. Maar heb ik die verplicht met die lompere mensen, dan zijn ze nog net zo lomp, en dan moet je er ook nog je pauze mee doorbrengen. Daarnaast zit je dan ook nog gesprekken te voeren die je gewoon echt niet boeien. Ik was altijd zo blij als ik ff een rondje ging lopen met een collega met klik tussen de middag, omdat je dan gewoon even echt ergens over kon praten. Dat je niet telkens die poep en plashumor om je heen had. Dat je iets kon zeggen en dat het gesnapt werd. Zeker wanneer de werkdruk hoog is, en er veel van je gevraagd wordt is het erg prettig wanneer de werk gerelateerde gesprekjes effectief en efficiënt zijn.
Ik werk met alleen maar universitair geschoolden, velen ook een phd. Ik heb van iedereen verreweg de makkelijkste studie gedaan, en denk dat de meesten om me heen slimmer zijn. Er zitten lomperds en aso’s tussen (ook best wat ongereguleerde driftkikkers!!) en er zijn leuke mensen bij. Maar koele opdrachten met korte deadlines, zonder een aardige vraag er omheen krijg ik heel vaak.
Jij zoekt gewoon leuke collega’s, pas ervoor op dat je dit onbewust aan “denkniveau” of opleiding koppelt, want dan zou je nog eens van een koude kermis thuis kunnen komen. Misschien bedoel je ook niet echt denkniveau, maar meer jouw type mensen, maar ik zou dat voortaan voor mezelf wel anders formuleren. Richt je op aansluiting met mensen.
vrijdag 3 december 2021 om 10:07
Een leuke baan, op niveau, met een goed salaris, waarbij je niet op je vingers wordt gekeken door managers, in een bedrijf zonder al te veel hiërarchie, met collega's die je volledig begrijpen. En die wil je graag scoren zonder te solliciteren of te netwerken, want dat ligt je niet.
Tja.
Tja.
Wat eten we vanavond?
vrijdag 3 december 2021 om 11:22
Het maakbare deel zit helaas toch echt in het solliciteren. Gewoon veel doen, ook op banen die je helemaal niet wil, je krijgt er vanzelf handigheid in, en dan gaat de spanning er op den duur ook vanaf. Net als met autorijden.
Voordeel van solliciteren op banen die je toch niet wil is ook dat je er meteen losser in zit. Je pakt altijd een vraag of situatie mee die je mee kunt nemen in de voorbereiding op een sollicitatie die wél belangrijk voor je is.
Voordeel van solliciteren op banen die je toch niet wil is ook dat je er meteen losser in zit. Je pakt altijd een vraag of situatie mee die je mee kunt nemen in de voorbereiding op een sollicitatie die wél belangrijk voor je is.
vrijdag 3 december 2021 om 13:21
Het verheven voelen en superieur voordoen is mij hier op het forum in elk geval al meermaals opgevallen. Goeie post verder.viva-amber schreef: ↑03-12-2021 07:13Je vermijdt en het laagje vernis is dat je je verheven voelt.
Volgens mij ben je vooral heel bang voor afwijzing en om onaardig gevonden te worden.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 3 december 2021 om 13:50
Dat wens ik je van harte en ook dat er mensen in je omgeving gaan komen die dat geloof ondersteunen.hondenmens schreef: ↑03-12-2021 13:40AeonOfWinter, *Sikkepit*, Stouteboel: Bedankt voor jullie reactie.
Ik hoop dat er ooit een tijd komt waarin ik in mezelf kan geloven.
Aan jou de taak om goed uit te kijken naar dit soort mensen en, als ze er zijn, er zuinig op te zijn.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 3 december 2021 om 14:10
I know, thnx. Heb dat in periodes dat ik veel solliciteerde idd ook gedaan, gewoon om te kunnen oefenen met gesprekken, en merk dat de druk wel lager is wanneer ik de baan eigenlijk helemaal niet wil. Maar nog steeds een heel stuk groter dan wanneer ik een spontaan gesprek heb. Maar iig is het al wel beter dan het ooit was, toen ik nog met een bibberend lepeltje in een mok zat, of nog erger, ooit, heel erg lang geleden, midden in toen de hel in mijn leven echt losgebarsten was, had ik een gesprek. En ik was fit. Das relevant voor het verhaal. Toen waren die mouwloze colberts in de mode, en toen deed ik nog wel eens mee met de mode. Toen had ik een gesprek. Dat op zich vond ik al heel spannend, extra spannend vond ik het omdat de interviewer echt een lekker ding was. Op zich ging het gesprek niet zo heel slecht. Het viel me al wel op dat de man wel een aantal keer een opmerking had gemaakt over dat het best warm was. Dat was me wel opgevallen, en ik vond het wel een beetje raar. Tot ik thuis kwam en langs een spiegel liep. Tering Jantje, dat angstzweet, waarvan ik heus wel wist dat dat er een beetje was, dat had dus twee enorme kletsnatte vlekken onder de oksel op dat mouwloze colbert opgeleverd. Vandaar die herhaaldelijke vraag van de man. Oef zeg. Zo genant. Maar hij vond het wel grappig en wel zielig voor mij, heeft me later, toen ik hem eens tegen kwam in de kroeg op een drankje getrakteerd. Maar goed, zo erg was het dus ooit. En zo erg is het niet meer. Maar echt goed erin worden, denk dat ik dat nooit bereiken ga. Maar dan nog steeds doe ik het wel hoor, maar ik zie er wel altijd als een bult tegen op. Het is gewoon echt een kunstje waarin ik niet heel erg goed ben. En die zenuwen zijn zo groot, dat ik tijdens zo’n gesprek ook een stuk minder goed kan denken. Ook dat is wel verbeterd, want ooit was het zo erg dat ik amper mijn naam nog wist.cleo schreef: ↑03-12-2021 11:22Het maakbare deel zit helaas toch echt in het solliciteren. Gewoon veel doen, ook op banen die je helemaal niet wil, je krijgt er vanzelf handigheid in, en dan gaat de spanning er op den duur ook vanaf. Net als met autorijden.
Voordeel van solliciteren op banen die je toch niet wil is ook dat je er meteen losser in zit. Je pakt altijd een vraag of situatie mee die je mee kunt nemen in de voorbereiding op een sollicitatie die wél belangrijk voor je is.
vrijdag 3 december 2021 om 15:01
Leuk verhaal, herkenbaar ook, ik heb nog steeds klotsende oksels want sinds een paar jaar moet er ineens van alles online gepresenteerd worden. Vette techno-stress. Er is altijd wel iets om over te stressen.
Als jouw negatieve ervaringen in het verleden liggen, waarom laat je die daar dan niet liggen? Kun je niet simpelweg anders reageren, zoals je deed op vakantie bijvoorbeeld?
Heb je last van faalangst? Je lijkt te blokkeren als er iets van je wordt verwacht.
Een beetje klunzig kan heel charmant zijn hoor, we struikelen allemaal door het leven. En bij techno-stress in een online presentatie met zo’n 150 wachtenden roep ik gewoon “wie heeft er een tip voor probleem x” en dan zit er altijd wel eentje tussen die helpt. Dat is toch niet raar. Waar gewerkt wordt, worden fout(jes) gemaakt.
Als jouw negatieve ervaringen in het verleden liggen, waarom laat je die daar dan niet liggen? Kun je niet simpelweg anders reageren, zoals je deed op vakantie bijvoorbeeld?
Heb je last van faalangst? Je lijkt te blokkeren als er iets van je wordt verwacht.
Een beetje klunzig kan heel charmant zijn hoor, we struikelen allemaal door het leven. En bij techno-stress in een online presentatie met zo’n 150 wachtenden roep ik gewoon “wie heeft er een tip voor probleem x” en dan zit er altijd wel eentje tussen die helpt. Dat is toch niet raar. Waar gewerkt wordt, worden fout(jes) gemaakt.
vrijdag 3 december 2021 om 15:30
Geloof dat het deel wat direct en indirect gerelateerd is aan het verleden wel grotendeels is weg gepoetst. Wat er nu nog over is is vooral de aard van het beestje.Mermedina schreef: ↑03-12-2021 15:01Leuk verhaal, herkenbaar ook, ik heb nog steeds klotsende oksels want sinds een paar jaar moet er ineens van alles online gepresenteerd worden. Vette techno-stress. Er is altijd wel iets om over te stressen.
Als jouw negatieve ervaringen in het verleden liggen, waarom laat je die daar dan niet liggen? Kun je niet simpelweg anders reageren, zoals je deed op vakantie bijvoorbeeld?
Heb je last van faalangst? Je lijkt te blokkeren als er iets van je wordt verwacht.
Een beetje klunzig kan heel charmant zijn hoor, we struikelen allemaal door het leven. En bij techno-stress in een online presentatie met zo’n 150 wachtenden roep ik gewoon “wie heeft er een tip voor probleem x” en dan zit er altijd wel eentje tussen die helpt. Dat is toch niet raar. Waar gewerkt wordt, worden fout(jes) gemaakt.
Ja ik denk idd dat ik ergens die veel meer chille versie van mezelf ook zou moeten kunnen inzetten voor zaken waarin ik echt niet relaxt ben, maar die schakelaar heb ik nog niet gevonden. Want idd, als ik dan even lekker aan het analyseren was, tijdens de reis, wat sommigen hier compleet kut en bloedirritant vinden, maar voor mij een soort van hobby is
dan verbaasde het me echt hoe onvoorstelbaar makkelijk het allemaal ging. Hahaha, echt hoor, de eerste keer dat het gebeurde, was ik net onderweg. Het was zo’n unieke ervaring. Ik dacht wow, zoveel mazzel hier, al die leuke mensen die mij zien, en me ook nog leuk vinden….dat gebeurt me nooit meer…heb heel hard gehuild bij het afscheid. En floep…op de volgende bestemming was het precies hetzelfde, maar met weer nieuwe mensen. En daarna ook en daarna weer etc. En het leuke is, die mensen van die eerste periode ben ik later tijdens de reis weer tegen gekomen. Dwz, niet allemaal. De helft ongeveer. En die klik, die was er nog steeds, en die mensen spreek ik nu ook nog steeds, via w’app. Beetje klunzigheid vind ik zelf bij een ander, maar ook bij mezelf vaak wel cute hoor. Het maakt menselijk.
Faalangst heb ik absoluut. Dat schijnt ook een HSP dingetje te zijn. Dat je normaal iets prima kunt, maar zodra er iemand op je vingers kijkt, verander je in iets van gel zonder brein. naast aard is dat wel een restschade van vroeger die klaarblijkelijk nog niet in alle situaties gerepareerd is. In de normale omgang is die er niet meer, of nauwelijks, en dan is het volgens mij niet zozeer de restschade, maar gewoon de aard. Maar zodra het gaat om machtsverschillen dan speelt het zeker. Hoe hard ik ook tegen mezelf zeg ‘ja, het kan hoor, dat jij minder past, dat ze net wat anders zoeken dan jij in de aanbieding hebt, het maakt jou geen mislukkeling en hun geen boemannen’. Het gevoel wat ik met sollicitaties en zakelijk netwerken heb, behalve dat dat verkopen van mezelf zo ontzettend kloterig voelt, is…ik heb het idee dat ik mensen een stok geef om mee te slaan. En het is een goeie dat ik me dat nu realiseer. Want dan weet ik waaraan ik nog wat verbeterwerk heb.
