Overig
alle pijlers
help, ik heb een collega erg gekwetst!
dinsdag 16 december 2008 om 11:25
Oke, een dilemma. Ik werk in een kamer met 4 andere meiden. Een van deze meiden valt behoorlijk buiten de groep. Ze geeft geen blijk van sociale gedragsregels, praat overal tussendoor, en gedraagt zich in veel gevallen gewoonweg ongepast. Daarnaast is ze eigenlijk alleen maar op zichzelf gericht. Ondanks het feit dat ik haar niet zo mag, probeer ik toch geinteresseerd te doen en te vragen naar haar weekend en naar andere dingen waar ze zich mee bezig houdt, bijvoorbeeld het zoeken naar een huis. Ondanks alle moeite, heb ik zelden een wedervraag gehoord. Nu is dat natuurlijk iets wat je bij veel mensen vindt, maar dit in combinatie met haar gedrag op de werkvloer wekt bij mij en mijn collega's behoorlijk veel irritaties op. De rest van de 4 collega's, waaronder ikzelf kunnen het erg goed met elkaar vinden.
Nu kan ik met de hele situatie op de werkvloer prima leven. Een ander verhaal wordt het over een paar maanden. Dan gaan 3 van mijn collega's (inclusief de sociaal incompetente, laat ik haar M noemen voor het gemak) en ik voor het werk naar het buitenland. Omdat de baas betaald wilde ik er een paar dagen vakantie aan vast plakken, het liefst met vriendje, maar die kan helaas niet mee. Datzelfde probleem hadden mijn andere 2 collega's. Aangezien wij goed met elkaar kunnen opschieten was het idee om met z'n 3en te gaan. Tot zover, hartstikke leuk. Maar je raadt het al, collega M. wil ook graag reizen en heeft zichzelf uitgenodigd om ook mee te gaan. Dat zagen mijn collega's en ik niet bepaald zitten. Eerst al een week met haar voor het werk weg en dan nog 'gezellig' een weekje vakantie. Dus na lang brainstormen kwamen we met de volgende oplossingen:
1.De situatie accepteren en met z'n vieren gaan
2.stiekem met z'n drieen de reis plannen en haar er niet in betrekken
3.haar vertellen dat we liever met z'n drieen gaan
4.Balen dat ze ook mee wil en zelf van het reisje afzien
Voor mij en een van beide collega's was oplossing 1 in elk geval geen optie. Oplossing 2 vind ik persoonlijk hartstikke hypocriet en dus ook geen optie. Oplossing 3 is knetterhard maar wel eerlijk. Oplossing 4 zou ook kunnen, maar dan moet je dus van dat leuke reisje afzien. Dus na lang beraad hebben we gekozen voor oplossing 3.
Ik heb me hierin opgeofferd en haar geprobeerd zo voorzichtig mogelijk te vertellen dat we liever met z'n drieeen gaan omdat wij het idee hebben dat we meer gemeenschappelijk hebben en meer een klik met z'n drieeen. Vrij snel na deze beslissing heb ik het haar gezegd. Zoals verwacht nam ze het niet zo goed op en nu zegt ze eigenlijk niets meer en is de sfeer om te snijden. Het is duidelijk dat ik haar behoorlijk gekwetst heb. Dat was allemaal wel te verwachten en natuurlijk behoorlijk naar.
Terugkijkende naar de hele situatie denk ik dat we te snel hebben gehandeld en er beter even een nachtje over hadden kunnen slapen. Misschien dat ik dan gewoon had besloten om maar alleen te gaan of niet. Maar helaas kan ik dat nu niet meer terugdraaien. Ik ben me ervan bewust dat ik nu overkom als een of ander harteloze bitch, maar dat ben ik niet. Ik ben altijd voorstander van openheid en eerlijkheid, maar heb in dit geval de situatie verkeerd ingeschat en daar heb ik erg spijt van. Daar komt nog bij dat nu een van de 3 collega's de situatie zo erg vindt, dat ze heeft besloten de paar daagjes extra met ons af te blazen. Er zullen een aantal van jullie zijn die zullen opmerken, hoe heb je dit niet kunnen zien, en wat had je dan gedacht en wat een rotmens ben jij enzovoort. Daar ben ik het voor een deel ook wel mee eens, maar vaak geldt ook dat je eerst zelf de situatie moet hebben ervaren om erover te kunnen oordelen.
De reden dat ik het post op dit forum is omdat ik graag tips wil om de situatie te redden en om te kijken of ik de schade die ik heb aangericht zoveel mogelijk kan herstellen. Moet ik met haar gaan praten, of moet ik het nu juist maar even laten? Moet ik nu toch maar voorstellen om met z'n vieren te gaan (ik kan me niet voorstellen dat ze dat nu nog wil...) of moet ik zelf het tripje ook maar afblazen? Ik hoop dat ik van jullie wat serieuze tips kan krijgen.
Alvast bedankt!
Nu kan ik met de hele situatie op de werkvloer prima leven. Een ander verhaal wordt het over een paar maanden. Dan gaan 3 van mijn collega's (inclusief de sociaal incompetente, laat ik haar M noemen voor het gemak) en ik voor het werk naar het buitenland. Omdat de baas betaald wilde ik er een paar dagen vakantie aan vast plakken, het liefst met vriendje, maar die kan helaas niet mee. Datzelfde probleem hadden mijn andere 2 collega's. Aangezien wij goed met elkaar kunnen opschieten was het idee om met z'n 3en te gaan. Tot zover, hartstikke leuk. Maar je raadt het al, collega M. wil ook graag reizen en heeft zichzelf uitgenodigd om ook mee te gaan. Dat zagen mijn collega's en ik niet bepaald zitten. Eerst al een week met haar voor het werk weg en dan nog 'gezellig' een weekje vakantie. Dus na lang brainstormen kwamen we met de volgende oplossingen:
1.De situatie accepteren en met z'n vieren gaan
2.stiekem met z'n drieen de reis plannen en haar er niet in betrekken
3.haar vertellen dat we liever met z'n drieen gaan
4.Balen dat ze ook mee wil en zelf van het reisje afzien
Voor mij en een van beide collega's was oplossing 1 in elk geval geen optie. Oplossing 2 vind ik persoonlijk hartstikke hypocriet en dus ook geen optie. Oplossing 3 is knetterhard maar wel eerlijk. Oplossing 4 zou ook kunnen, maar dan moet je dus van dat leuke reisje afzien. Dus na lang beraad hebben we gekozen voor oplossing 3.
Ik heb me hierin opgeofferd en haar geprobeerd zo voorzichtig mogelijk te vertellen dat we liever met z'n drieeen gaan omdat wij het idee hebben dat we meer gemeenschappelijk hebben en meer een klik met z'n drieeen. Vrij snel na deze beslissing heb ik het haar gezegd. Zoals verwacht nam ze het niet zo goed op en nu zegt ze eigenlijk niets meer en is de sfeer om te snijden. Het is duidelijk dat ik haar behoorlijk gekwetst heb. Dat was allemaal wel te verwachten en natuurlijk behoorlijk naar.
Terugkijkende naar de hele situatie denk ik dat we te snel hebben gehandeld en er beter even een nachtje over hadden kunnen slapen. Misschien dat ik dan gewoon had besloten om maar alleen te gaan of niet. Maar helaas kan ik dat nu niet meer terugdraaien. Ik ben me ervan bewust dat ik nu overkom als een of ander harteloze bitch, maar dat ben ik niet. Ik ben altijd voorstander van openheid en eerlijkheid, maar heb in dit geval de situatie verkeerd ingeschat en daar heb ik erg spijt van. Daar komt nog bij dat nu een van de 3 collega's de situatie zo erg vindt, dat ze heeft besloten de paar daagjes extra met ons af te blazen. Er zullen een aantal van jullie zijn die zullen opmerken, hoe heb je dit niet kunnen zien, en wat had je dan gedacht en wat een rotmens ben jij enzovoort. Daar ben ik het voor een deel ook wel mee eens, maar vaak geldt ook dat je eerst zelf de situatie moet hebben ervaren om erover te kunnen oordelen.
De reden dat ik het post op dit forum is omdat ik graag tips wil om de situatie te redden en om te kijken of ik de schade die ik heb aangericht zoveel mogelijk kan herstellen. Moet ik met haar gaan praten, of moet ik het nu juist maar even laten? Moet ik nu toch maar voorstellen om met z'n vieren te gaan (ik kan me niet voorstellen dat ze dat nu nog wil...) of moet ik zelf het tripje ook maar afblazen? Ik hoop dat ik van jullie wat serieuze tips kan krijgen.
Alvast bedankt!
woensdag 17 december 2008 om 15:50
