Overig
alle pijlers
Hoe vrouwen praten over hun man.....
vrijdag 17 oktober 2008 om 15:52
Tegenwoordig breng ik nogal wat tijd door op een schoolplein. Dochter van vier moet gebracht en gehaald worden en hoe laat ik ook wegga, het lukt men nooit om nou eens net op tijd te komen voordat de school begint, of aan te komen fietsen als de kinderen op het punt staan om naar buiten te rennen.
Omdat ik dus bijna altijd te vroeg ben, sta ik tussen de andere moeders op het plein te wachten tot er naar binnen kan worden gegaan, of tot je je boreling(en) weer mee naar huis kunt nemen. Vooral tijdens die laatste wachttijd, als alleen de baby/peuter broertjes en zusjes erbij zijn gaan de gesprekken vaak over mannen.
Zoals bekend (denk ik, voor degenen die dat niet van mij weten; bij deze) observeer ik graag en ben ik bovengemiddeld geïnteresseerd in menselijke verhoudingen/relaties. Als ik dan zo naar de vrouwen om mij heen sta te luisteren vraag ik me werkelijk vaak af of het mogelijk is dat ik niet veel meer hoor over scheidingen. Van die groep vrouwen met wie ik sta te wachten dan he...
Hoe die vrouwen praten over hun man, niet te geloven. Ik kan me nog weleens opwinden over hoe mannen over vrouwen praten maar nu ik deze moeders regelmatig hoor begrijp ik dat ineens veel beter. Die mannen, de vaders van hun kinderen, die deugen nergens voor, doen niks, moeten maar stofzuigen als ze thuiskomen, moeten maar voetbal gaan kijken bij de buren, stinken, zijn dom, sloom, niet nuttig en lopen in de weg. En dan probeer ik een spoor van humor te ontdekken maar nee hoor, het is bittere ernst.
Wat ik me afvraag; is dit een vorm van vrouwelijk opscheppen of zo? Een beetje zoals je dat over een man zegt die een grote mond buiten de deur heeft maar waarvan je vermoedt dat hij thuis 'niks in te brengen heeft'.
Ik mag graag over mijn man praten, met trots, vol liefde en ook wel eens zogenaamd alsof ik het een konijn vind maar iedereen weet dat mijn man voor mij de zon, de maan en het hemelgewelf is, als ik iets lelijks over hem zeg is dat meestal komische humor om te lachen en geen haar op mijn hoofd die het in een groep van 15 vrouwen op een schoolplein zou gaan doen.
Ben ik de enige die zich hierover verbaast? Over die onvriendelijke, respectloze en vooral liefdeloze manier van praten van vrouwen over hun mannen in een groep? En is dat dan hetzelfde als wat mannen in de kroeg over hun vrouwen zeggen? Is het schoolplein de vrouwelijke kroeg? Geen wonder dat ik het dan niet leuk vind......
Omdat ik dus bijna altijd te vroeg ben, sta ik tussen de andere moeders op het plein te wachten tot er naar binnen kan worden gegaan, of tot je je boreling(en) weer mee naar huis kunt nemen. Vooral tijdens die laatste wachttijd, als alleen de baby/peuter broertjes en zusjes erbij zijn gaan de gesprekken vaak over mannen.
Zoals bekend (denk ik, voor degenen die dat niet van mij weten; bij deze) observeer ik graag en ben ik bovengemiddeld geïnteresseerd in menselijke verhoudingen/relaties. Als ik dan zo naar de vrouwen om mij heen sta te luisteren vraag ik me werkelijk vaak af of het mogelijk is dat ik niet veel meer hoor over scheidingen. Van die groep vrouwen met wie ik sta te wachten dan he...
Hoe die vrouwen praten over hun man, niet te geloven. Ik kan me nog weleens opwinden over hoe mannen over vrouwen praten maar nu ik deze moeders regelmatig hoor begrijp ik dat ineens veel beter. Die mannen, de vaders van hun kinderen, die deugen nergens voor, doen niks, moeten maar stofzuigen als ze thuiskomen, moeten maar voetbal gaan kijken bij de buren, stinken, zijn dom, sloom, niet nuttig en lopen in de weg. En dan probeer ik een spoor van humor te ontdekken maar nee hoor, het is bittere ernst.
Wat ik me afvraag; is dit een vorm van vrouwelijk opscheppen of zo? Een beetje zoals je dat over een man zegt die een grote mond buiten de deur heeft maar waarvan je vermoedt dat hij thuis 'niks in te brengen heeft'.
Ik mag graag over mijn man praten, met trots, vol liefde en ook wel eens zogenaamd alsof ik het een konijn vind maar iedereen weet dat mijn man voor mij de zon, de maan en het hemelgewelf is, als ik iets lelijks over hem zeg is dat meestal komische humor om te lachen en geen haar op mijn hoofd die het in een groep van 15 vrouwen op een schoolplein zou gaan doen.
Ben ik de enige die zich hierover verbaast? Over die onvriendelijke, respectloze en vooral liefdeloze manier van praten van vrouwen over hun mannen in een groep? En is dat dan hetzelfde als wat mannen in de kroeg over hun vrouwen zeggen? Is het schoolplein de vrouwelijke kroeg? Geen wonder dat ik het dan niet leuk vind......
vrijdag 17 oktober 2008 om 15:58
Ik herken wat je zegt, ik hoor dat ook. Heeft trouwens niks met kinderen te maken, ik hoor het bij collega's en die hebben geen kinderen.
Ik heb me voorgenomen om NOOIT zo over mijn vriend te praten. Ben heel benieuwd wat jullie denken dat de verklaring ervoor is, want ik heb geen idee.
Het klinkt alsof vrouwen een relatie met iemand beginnen, waarvan ze denken: daar valt nog best wat leuks van te maken. Een soort project. Valt het even tegen als die man zich helemaal niet laat veranderen (en terecht).
Stel je voor dat je vriend/man/partner zo over jou zou praten met zijn vrienden of collega's!
Ik heb me voorgenomen om NOOIT zo over mijn vriend te praten. Ben heel benieuwd wat jullie denken dat de verklaring ervoor is, want ik heb geen idee.
Het klinkt alsof vrouwen een relatie met iemand beginnen, waarvan ze denken: daar valt nog best wat leuks van te maken. Een soort project. Valt het even tegen als die man zich helemaal niet laat veranderen (en terecht).
Stel je voor dat je vriend/man/partner zo over jou zou praten met zijn vrienden of collega's!
vrijdag 17 oktober 2008 om 15:59
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:03
Nee, ik vind dat ook niet normaal. Ik hoor hetzelfde in mijn omgeving en hier op het forum. Op mijn werk zit ik tussen de kerels en daar heb ik het eens in de groep gegooid vorige week, of ze ook zo over hun vrouw praten als ze erbij is en of ze het leuk zouden vinden als hun vrouw ook zo over hen zou praten.
Ik zat me er al een tijdje aan te ergeren, het gezeur over dat ze van alles moeten thuis, dat hun vrouw vast ook weer mee wil met stappen en hoe ze ervoor zorgen dat ze thuisblijft, enzovoorts.
Ik doe dat gewoon niet. Zelfs ruzies bespreek ik niet met anderen, hoogstens met een goede vriendin en dan probeer ik ervoor te zorgen dat ik niet net doe alsof het allemaal zijn schuld is, want dat is niet eerlijk. Ik hou niet van dat geklaag over je partner tegen anderen.
Ik zat me er al een tijdje aan te ergeren, het gezeur over dat ze van alles moeten thuis, dat hun vrouw vast ook weer mee wil met stappen en hoe ze ervoor zorgen dat ze thuisblijft, enzovoorts.
Ik doe dat gewoon niet. Zelfs ruzies bespreek ik niet met anderen, hoogstens met een goede vriendin en dan probeer ik ervoor te zorgen dat ik niet net doe alsof het allemaal zijn schuld is, want dat is niet eerlijk. Ik hou niet van dat geklaag over je partner tegen anderen.
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:03
Daarom heb ik niet gebaard, angst om ook zo op het schoolplein te eindigen .
Nee gekheid natuurlijk. Maar ik denk (hoop) dat het grootspraak is van die vrouwen. Ik kan ook wel eens over Hekaman z'n mindere kanten praten (heeft hij die dan? ja die heeft hij ook), maar altijd met humor en nooit met vreemden of vage kennissen. En ik weet zeker dat dat andersom ook zo is.
Mochten al die vrouwen het echt menen, begrijp ik niet waarom ze nog niet gescheiden zijn. Zou het een kwestie van "niet voor elkaar onder willen doen" kunnen zijn? En als er eenmaal een bepaald patroon is ontstaan in die schoolpleingesprekken, is het helemaal moeilijk om opeens heel positief over je man te gaan praten. Zoiets misschien?
Nee gekheid natuurlijk. Maar ik denk (hoop) dat het grootspraak is van die vrouwen. Ik kan ook wel eens over Hekaman z'n mindere kanten praten (heeft hij die dan? ja die heeft hij ook), maar altijd met humor en nooit met vreemden of vage kennissen. En ik weet zeker dat dat andersom ook zo is.
Mochten al die vrouwen het echt menen, begrijp ik niet waarom ze nog niet gescheiden zijn. Zou het een kwestie van "niet voor elkaar onder willen doen" kunnen zijn? En als er eenmaal een bepaald patroon is ontstaan in die schoolpleingesprekken, is het helemaal moeilijk om opeens heel positief over je man te gaan praten. Zoiets misschien?
Wees blij!
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:05
Ik sta gelukkig niet zo vaak aan de poort (lang leve fulltime werken!) maar deze gesprekken zou ik over ex gerust gevoerd kunnen hebben. Over Lief zou ik het niet kunnen, simpelweg omdat het een fijne, goede relatie is.
Maar zou het niet een kwestie kunnen zijn van als je klaagt relativeer je? Dat je denkt, het valt wel weer mee ook?
Maar zou het niet een kwestie kunnen zijn van als je klaagt relativeer je? Dat je denkt, het valt wel weer mee ook?
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:05
Ik herken het verschijnsel niet zo goed (geen schoolpleinervaring zeg maar), maar ik kan me er wel bij voorstellen dat het je geen fijn gevoel geeft Leo.
Nu ben ik sowieso al van mening dat wat tussen Pinksterman en mij is, ook tussen ons blijft. Als hij het heel bont heeft gemaakt, wil ik (ook op humoristische wijze) nog wel eens stoom afblazen tegen mijn zusje. Maar ik zal mijn man nooit in gezelschap te kijk zetten.
Als je respect hebt voor elkaar, dan doe je dat gewoon niet.
Nu ben ik sowieso al van mening dat wat tussen Pinksterman en mij is, ook tussen ons blijft. Als hij het heel bont heeft gemaakt, wil ik (ook op humoristische wijze) nog wel eens stoom afblazen tegen mijn zusje. Maar ik zal mijn man nooit in gezelschap te kijk zetten.
Als je respect hebt voor elkaar, dan doe je dat gewoon niet.
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:11
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:13
Het is niet dat ik er door in een diepe put stort of zo hoor , het is meer dat ik me er over verbaas, dat er zo luidkeels over tekortkomingen gepraat wordt. En in zo'n grote groep, waarbij ook mensen die het helemaal niet willen weten (ik bijvoorbeeld) betrokken worden bij de huwelijksperikelen.
Geen dingen uit de slaapkamer of zo, maar meer het algemene plaatje. En dan uitspraken waarvan ik dacht dat ze alleen nog in sketches gebruikt werden, als in; Die van mij die is nog te beroerd om zijn bord in de afwasmachine te zetten'. 'Nou, dan die van mij, die verrekt het om de baby de fles te geven!' Er staan ook kinderen van drie bij denk ik dan, die horen hun moeder zo over hun vader praten. Ik denk dan toch meteen aan het effect van dat soort dingen maar goed, misschien heb ik te veel boeken gelezen of zo....
Geen dingen uit de slaapkamer of zo, maar meer het algemene plaatje. En dan uitspraken waarvan ik dacht dat ze alleen nog in sketches gebruikt werden, als in; Die van mij die is nog te beroerd om zijn bord in de afwasmachine te zetten'. 'Nou, dan die van mij, die verrekt het om de baby de fles te geven!' Er staan ook kinderen van drie bij denk ik dan, die horen hun moeder zo over hun vader praten. Ik denk dan toch meteen aan het effect van dat soort dingen maar goed, misschien heb ik te veel boeken gelezen of zo....
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:14
quote:Djoels schreef op 17 oktober 2008 @ 15:53:
Jemig.
Voor het eerst sinds even twijfel ik of ik wel wil baren met de man van mijn dromen. Bang dat ik er over zoveel jaar ook zo bij sta op het schoolplein. Wat érg!
Ik durf je haast wel te voorspellen dat jij niet zo'n type bent, dus wees niet bevreesd Djoels
Eleonora: over twee jaartjes maar ik ook, en ik zie er nu al tegenop. Blegh. Ben al niet zo'n klets-maar-raak-tegen-vreemden-type, maar zo inderdaad helemaal niet. Ik verbaas me met je mee waarom die vrouwen dan inderdaad niet liever gewoon weggaan bij hun man, if it's all thát bad.
Jemig.
Voor het eerst sinds even twijfel ik of ik wel wil baren met de man van mijn dromen. Bang dat ik er over zoveel jaar ook zo bij sta op het schoolplein. Wat érg!
Ik durf je haast wel te voorspellen dat jij niet zo'n type bent, dus wees niet bevreesd Djoels
Eleonora: over twee jaartjes maar ik ook, en ik zie er nu al tegenop. Blegh. Ben al niet zo'n klets-maar-raak-tegen-vreemden-type, maar zo inderdaad helemaal niet. Ik verbaas me met je mee waarom die vrouwen dan inderdaad niet liever gewoon weggaan bij hun man, if it's all thát bad.
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:15
quote:Miss Moneypenny schreef op 17 oktober 2008 @ 15:59:
Ik verbaas me daar ook regelmatig over. Er zijn namelijk genoeg vrouwen die, ook als hun man er bij is, op zo'n manier over hem praten. Je vraagt je af waarom ze nog samen zijn, als het op zo'n manier moet...
Raar hoor.Of waarom de man het pikt.
Ik verbaas me daar ook regelmatig over. Er zijn namelijk genoeg vrouwen die, ook als hun man er bij is, op zo'n manier over hem praten. Je vraagt je af waarom ze nog samen zijn, als het op zo'n manier moet...
Raar hoor.Of waarom de man het pikt.
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:16
Ik merk dat ook wel eens ja. Ik ken vrouwen die dat doen ook persoonlijk. Die zijn vaak ook over andere mensen heel onaardig, niet alleen over hun eigen man. Wat het is, geen idee. Ik denk toch dat het een soort onzekerheid is, alsof ze zichzelf willen beschermen tegen het liefdeloze huwelijk waar ze in zitten door maar gewoon heel stoer te doen. Soms vraag ik me af waarom die mensen niet uit elkaar gaan.
Ik klaag ook wel eens over mijn man trouwens, maar dat zijn meer dingen die ik belangrijk vind en die ik wil bespreken met vriendinnen. Meestal helpen ze me relativeren en ben ik mijn verhaal kwijt. Maar in die gesprekken zal ik mijn man nooit afmaken, het zijn meer de problemen in zijn algemeenheid die ik bespreek, niet mijn man als persoon. Ik zou het ook niet kunnen, het zou voelen als verraad. Een relatie bestaat toch voor een groot deel uit vertrouwen, je man afzeiken doe je dus gewoon niet. Vind ik.
Ik klaag ook wel eens over mijn man trouwens, maar dat zijn meer dingen die ik belangrijk vind en die ik wil bespreken met vriendinnen. Meestal helpen ze me relativeren en ben ik mijn verhaal kwijt. Maar in die gesprekken zal ik mijn man nooit afmaken, het zijn meer de problemen in zijn algemeenheid die ik bespreek, niet mijn man als persoon. Ik zou het ook niet kunnen, het zou voelen als verraad. Een relatie bestaat toch voor een groot deel uit vertrouwen, je man afzeiken doe je dus gewoon niet. Vind ik.
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:19
Ook ik heb vaak genoeg op de kinderen moeten wachten op het schoolplein. Ik herken echter helemaal niets van de gesprekken waar jij het over hebt Eleonora. Meestal gingen de gesprekken over werk of een discussie over een bepaalde documentaire.
Gelukkig maar dat ik nooit bij zo'n soort gesprekken aanwezig ben geweest want ik was meteen weggelopen. Ik vind het zo vreselijk laag. Als er iets niet lekker lloopt met je partner bespreek je dat met hem of iemand die je goed kent. je zet hem niet te kakken op het schoolplein. Het is nog altijd: Behandel de ander zoals jezelf behandeld wilt worden.
Gelukkig maar dat ik nooit bij zo'n soort gesprekken aanwezig ben geweest want ik was meteen weggelopen. Ik vind het zo vreselijk laag. Als er iets niet lekker lloopt met je partner bespreek je dat met hem of iemand die je goed kent. je zet hem niet te kakken op het schoolplein. Het is nog altijd: Behandel de ander zoals jezelf behandeld wilt worden.
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:19
Hmm. Ik kan wel eens klagen in de trant van 'waarom is het teveel moeite om een broek op te rapen en hem in de wasmand te gooien ipv ernaast'. Dat bedoel ik dan ook grappig. En ik ben zelf natuurlijk ook niet perfect . Dus vice versa zal hij zich ook wel eens ergeren.
Maar misschien dat anderen dit ook zo negatief als TO zouden opvatten... Terwijl ik het niet bedoel als 'wat een debiel is het toch'. Het is meer zoiets als echtelijke onhebbelijkheden die erg herkenbaar zijn.
Ik vind het iets te toevallig dat alle dames die hier reageren schaapachtig beweren nóóit te klagen.
N.B. Ik sta nooit op een schoolplein
Maar misschien dat anderen dit ook zo negatief als TO zouden opvatten... Terwijl ik het niet bedoel als 'wat een debiel is het toch'. Het is meer zoiets als echtelijke onhebbelijkheden die erg herkenbaar zijn.
Ik vind het iets te toevallig dat alle dames die hier reageren schaapachtig beweren nóóit te klagen.
N.B. Ik sta nooit op een schoolplein
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:24
Nou Sarah, ik ben dus ook niet zo'n type en ik wil er ook nooit een worden ook. Voor ik toch iets als 'die van mij doet medittemedat' in de mond zal nemen....
Een probleem hebben en dat bespreken met iemand vind ik iets heel anders. Zoiets bespreek je met een vertrouweling, niet in een groep vrouwen die je op het schoolplein tegenkomt en waar ook nog mensen bij staan die er helemaal niks mee te maken willen hebben.
Mij vinden ze heel erg raar weet ik, ik doe niet mee en ik ga apart staan maar dat is omdat ik wer-ke-lijk niet weet waar ik het met die dames over zou moeten hebben. Ik bedoel het nog niet eens rot of zo maar als ik er bij ga staan dan is het ook de bedoeling dat ik meeklets en dat zou me niet al te best af gaan. Nou ja, en eigenlijk wil ik het ook best niet.
Een probleem hebben en dat bespreken met iemand vind ik iets heel anders. Zoiets bespreek je met een vertrouweling, niet in een groep vrouwen die je op het schoolplein tegenkomt en waar ook nog mensen bij staan die er helemaal niks mee te maken willen hebben.
Mij vinden ze heel erg raar weet ik, ik doe niet mee en ik ga apart staan maar dat is omdat ik wer-ke-lijk niet weet waar ik het met die dames over zou moeten hebben. Ik bedoel het nog niet eens rot of zo maar als ik er bij ga staan dan is het ook de bedoeling dat ik meeklets en dat zou me niet al te best af gaan. Nou ja, en eigenlijk wil ik het ook best niet.
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:32
Op schoolpleinen geen ervaring mee, ik stond te weinig in de buurt van andere moeders(bewust, want ik ben niet altijd in praatstemming). Maar ik hoor mijn zusje vaker negatief dan positief over haar man en ik heb wel wat vriendinnen die behoorlijk negatief zijn over hun echtgenoten. En ik vraag me dan altijd af waarom ze nog bij zo'n man rondhangen als er toch niets aan hen deugt. Ik ben zelf 12 jaar getrouwd geweest, heb nu weer een relatie van ruim 7 jaar. Maar zelfs toen ik nog met mijn ex samen was, praatte ik nooit zo over hem. En over mijn huidige partner kan ik alleen liefdevol praten. Hij is voor mij geweldig en als die al fouten heeft, ach, we zijn geen van allen perfect, hij is prima zoals hij is. En ik ben voor hem ook prima zoals ik ben.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
vrijdag 17 oktober 2008 om 16:37
Misschien ligt het inderdaad aan de plek waar je woont. Ik kom al jaren op het schoolplein, zwemles, langs voetbal of hockeyveldenMaar ik heb het echt nog nooit aan moeten horen. Gelukkig al helemaal niet in onze vriendenkring! Lijkt me vreselijk.Ik vind die moeders die staan te beppen bij school ook zo ergerlijk, zijn ook meestal dezelfden. Vandaar dat ik ook meestal iets later kom, haha...
