Hoeveel ruimte neem jij in?

Nana_Mouskouri dinsdag 24 december 2024 om 20:33

(ik twijfel over de juiste pijler)

Hoeveel ruimte neem jij in? Letterlijk én figuurlijk. Zit je breeduit in de bus, heb je er geen enkel probleem mee om een bijzonder verzoek te doen omdat het jou goed uitkomt, of ben je bijna onzichtbaar en vraag je niet teveel van anderen?
Om managertaal te gebruiken: hoe zit het met jouw ik-sterkte? En ben je daar tevreden over, of juist niet?

Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.

Anoniem_677683ba4a1a0 dinsdag 24 december 2024 om 22:09

lemoos2 schreef: ↑
24-12-2024 21:19
Fysiek niet. Ik houd geen zitplaats bezet met tassen of door mijzelf languit te draperen over een tweezits bankje. Ik ga liever staan dan dat ik een vreemde moet aanraken. Ik ben volgens mij ook nog nooit een vrouw tegen gekomen die dat deed, zichzelf zo positioneren dat ze in andermans privacy-sfeer komt. Ik ga netjes aan de kant op het trottoir voor ouderen van dagen, mensen met een kinderwagen, rollator of boodschappenkarretje of groep kleine kinderen.

Verbaal wel, want mensen (lees: mannen) zien mij letterlijk over het hoofd en als ik mijn waffel niet open trek zijn er best wat mensen die mij gewoon met een (letterlijk) hand aan de kant schuiven of gewoon omver duwen. Verder laat ik mij de kaas niet van het brood eten. In managerstermen ben ik geen ‘sterke ik’ want ik heb er een hekel aan als mensen zichzelf veren in de reet steken en doe dat zelf ook niet. Je doet je werk goed of niet en dat hoef ik een manager niet te vertellen dat hoort deze te weten. Ik ben nergens werkzaam geweest als verkoper of in de prostitutie dus ik vind niet dat ik mijzelf hoef te verkopen. Ik heb echter wel de luxe dat ik dat ook niet hoef te kunnen.

Ik ben opgevoed met het idee dat ik voor niemand aan de kant hoef te gaan (uiteraard wel voor mensen in eerder genoemde situaties) en voor niemand mijn mond hoef te houden (pa). Tegelijkertijd werd de boodschap ‘ken je plaats’ ook afgegeven (ma). Wat anderen (vriendinnen, collega’s) opvalt is dat ik nooit uit automatisme ‘sorry’ zeg als een ander bijvoorbeeld tegen mij aanloopt. Ik zeg nooit ‘sorry’ omdat dit makkelijk is in het sociale verkeer, alleen als het ook mijn schuld is. Tijdens het boodschappen doen in het drukke pre-kerstgebeuren knalde een vent tegen mij op die druk zat te kijken op zijn telefoon (lijstje?). Ik viel bijna de koeling in met deur en al. Dus ik kijk hem aan en hij zegt gewoon: ‘Ja?’. Ik reageerde met ‘Ja wat?’. En hij: ‘Je gaat niet dood van een sorry hoor’. Mijn reactie: ‘Sorry dat jij op je telefoon zat te loeren en daarbij mensen omver loopt?’ vond hij niet leuk.

Dit herken ik heel erg. Ik let zeker ook heel goed op wanneer ik “sorry” zeg op werk. Ik zie veel mensen dingen mailen als: met excuses voor de korte deadline, maar ik heb dit en dat voor morgen nodig... Ik doe die excuses alleen als het ook echt mijn schuld is. Als het buiten me om gaat, dan ga ik me er niet voor excuseren. Ik doe ook maar mijn werk.

TinyTiny dinsdag 24 december 2024 om 22:13

Ik ben best behoorlijk zelfverzekerd en eis m'n ruimte wel op zowel letterlijk als figuurlijk. Bij zo'n man in de sauna zou ik ook rustig aangeven of hij me wat ruimte laat.
Ook op werk laat ik echt wel merken als ik er verstand van heb. Ben echter niet het type dat dan zichzelf op de borst slaat, wel degene die inhoud voor zich laat spreken.

canis-felis dinsdag 24 december 2024 om 22:24

Ik ben er vooral op gebrand om het ergens achter te laten alsof ik er nooit geweest ben, maar dat is wellicht weer symptoom van iets anders.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

SeeSharp dinsdag 24 december 2024 om 22:32

Nana_Mouskouri schreef: ↑
24-12-2024 20:37
Ik zat vandaag naast een meneer in de sauna. Er was genoeg plek, maar toch ging deze meneer ruim in kleermakerszit naast me zitten. Ik schoof op, want ik vond het ongemakkelijk. Maar ik vroeg me ook af: waarom ga ik aan de kant?

Ik ben vrij ouderwets opgevoed. Ik moest vooral normaal doen en tevreden zijn met wat ik kreeg. Dat vond ik op zich niet erg, maar ik kan soms bijna jaloers kijken naar mensen die wel de aandacht opeisen, of durven vragen om iets.

Mijn werk doe ik prima, maar toch wel meerdere keren te horen gekregen dat het jammer is dat ik geen "grotere ik-sterkte" heb. Terwijl er niemand over me heen loopt, dus dat is het niet.

Ik (man) zou echt in de sauna niet langs een andere dame gaan zitten hoor. Soms met een opgieting is er weinig keus. Maar anders zou ik eerder ergens anders gaan zitten. Geen behoefte aan dit soort ongemakkelijke situaties.

Decrypting life one day at the time

Mette dinsdag 24 december 2024 om 22:38

Ik-sterkte? Wat een parel voor de managementbullshitbingo.

Ik heb een bloedhekel aan wedstrijdjes ver plassen op het werk. Als iedereen vooraan ikke ikke ikke staat te schreeuwen dan ga ik dus achteraan staan om me in stilte te verwonderen over al die ego's die gestreeld moeten worden.

Wil jij per se altijd als eerste door de deur/straat/gang, letterlijk of figuurlijk? Prima joh, wat een een vervelend leven lijkt me dat.

Mensen die vanwege hun eigen zogenaamde ik-kracht niet in staat zijn/bereid zijn om te luisteren naar mensen met een minder grote smoel en daardoor een hoop missen vind ik vooral sukkels.

En ik ben een vrouw en tegen de 50 dus in bepaalde opzichten word ik steeds onzichtbaarder. Dat merk ik echt wel.

En in andere opzichten maakt het me ook zichtbaarder. Ik weet zo langzamerhand wel waar ik het over heb, zowel qua levenswijsheid als qua werkinhoud. Ik weet dat er heel veel aan elkaar hangt van gebakken lucht.

Heb inmiddels met deze mentaliteit een aardige positie bereikt dus blijkbaar werkt het.

Flier dinsdag 24 december 2024 om 22:46

Qiya schreef: ↑
24-12-2024 21:01
Ik was altijd onzichtbaar, maar sinds een aantal jaren heb ik geleerd zichtbaar te zijn. Wat een bevrijding en kracht gaat daar vanuit.
Jezelf mogen zijn en laten zien. Niet op de voorgrond ofzo, maar gewoon aanwezig, er Zijn. Ook al zeg ik niks, ik word opgemerkt, ik ben er.

Zo fijn! Het geeft mij zelfvertrouwen en dat ik er toe doe, waar ik op dat moment ben. Net als elk ander persoon, iedereen doet er toe en heeft z'n plek.

En ik wens iedereen toe, vooral de onzichtbaren onder ons: laat jezelf zien! Je bent prachtig en hebt zoveel moois te geven en ontvangen op deze wereld

Hoe heb je dit geleerd?

Valtifest dinsdag 24 december 2024 om 23:01

canis-felis schreef: ↑
24-12-2024 22:24
Ik ben er vooral op gebrand om het ergens achter te laten alsof ik er nooit geweest ben, maar dat is wellicht weer symptoom van iets anders.

Ik heb met mijn partner af en toe error. Ik ben zo gewend aan inderdaad alles achter te laten hoe je het aantrof, maar ook met boodschappen doen of de voorraad.
Alleen kopen wat je zelf lust, iets opmaken wat je zelf niet hebt gekocht zonder te melden, ik reageer daar onredelijk pissig op. Gewoon omdat ik me niet kan voorstellen dat ooit zelf te doen.

Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.

Valtifest dinsdag 24 december 2024 om 23:06

Flier schreef: ↑
24-12-2024 22:46
Hoe heb je dit geleerd?

Ik heb het niet geleerd, ik val van jongs af op, roep heel sterke reacties op bij mensen.
Nu ik ouder ben is dat een beetje weg, ik vind het zo heerlijk om niet altijd zo op te vallen.
Ben ook echt zo'n middelbare vrouw met felgekleurde kleding en brillen en make up enzo, kan allemaal, mensen kijken gewoon door me heen, heerlijk.
Daarvoor temperde ik mezelf altijd een beetje, ook in kleding en make up.
Volgens mij vinden mensen oudere vrouwen gewoon niet zo interessant ofzo.

valtifest wijzigde dit bericht op 24-12-2024 23:11

6.93% gewijzigd

Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.

Trixie dinsdag 24 december 2024 om 23:07

Ik neem de ruimte in die ik nodig heb of verdien. Maar nooit te koste van anderen. Nu ik ouder ben, gebruik ik mijn ruimte ook om andere vrouwen ruimte te geven.

Speculaastaart dinsdag 24 december 2024 om 23:07

Fysieke ruimte niet zo veel. Ben niet zo groot en redelijk slank.

Ik leer steeds beter mijn ruimte te pakken als het nodig is. Wat me daarbij vooral helpt is geen algemene vragen meer stellen maar iemand specifiek aanspreken. Niet in het algemeen vragen wie iets even kan doen omdat het mij morgen niet lukt omdat ik vrij/afwezig ben maar gewoon één collega daarvoor benaderen.

Niet dingen rechttrekken die anderen bij mij over de schutting gooien maar ze terug mikken.

Als oudste kind van mijn ouders moest ik altijd als eerste dingen doen die eigenlijk later altijd zo bleven. Daardoor trok ik ook altijd dingen naar mij toe omdat ik dat logisch vond. Mijn jongste zus pakt heel natuurlijk dingen op maar onze middelste zus niet. De laatste jaren heel erg geleerd hoe ik haar ook eens wat kan laten doen en het anders gewoon te laten. Cadeautje regelen, uitstapje regelen. Zij wil altijd wel gezamenlijk iets doen maar graag meeliften op onze inspanningen.

KamilleT dinsdag 24 december 2024 om 23:36

Ik neem fysiek niet veel ruimte in en soms heb ik het gevoel dat mensen mij ook niet zien. Dan word ik bijna omver gelopen of dringen mensen voor. Kan ook zijn omdat ze me echt niet zien omdat ze niet lager dan ooghoogte kijken. Ik laat dan wel weten dat ik er ben. Bij echt vervelende mensen vergeet ik helaas ook wel eens dat ik geen 1,90 m en 100 kilo ben. Als het er op aan komt, delf ik het onderspit.
Op mijn werk word ik wel gezien en gehoord. Ik geef nieuwe mensen bewust de ruimte, maar als ze die niet nemen pak ik hem zelf.

feow woensdag 25 december 2024 om 00:55

Ik vind het heel lastig om van mezelf te zeggen hoeveel ruimte ik inneem, volgens mij moeten anderen dat over mij zeggen.

Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.

Miura woensdag 25 december 2024 om 02:28

Mij blaas je niet omver en zie je niet over het hoofd. Nog nooit van ik-sterkte gehoord en vind het een erg suffe term, maar neem ik ruimte in? Zeker, en ook zonder schaamte.

Sinds een paar jaar speel ik op straat bewust 'patriarchy chicken': ik ga geen stap aan de kant voor mannen. Dit nadat ik me er bewust van werd dat vrouwen (en ik dus ook) bijna altijd voor mannen aan de kant gaan en veel minder vaak andersom.
Sindsdien zijn opvallend veel mannen tegen me aan gelopen. Ik blijf gewoon staan en kijk ze alleen maar aan, het brengt ze vaak in de war - zo zeer zijn mannen gewend dominant te zijn. Ik ben graag op die manier actief feministisch.

Honolulu woensdag 25 december 2024 om 05:24

Ik neem vrij weinig ruimte in. Soms bewust. Bepaalde discussies ga ik niet (eens meer) aan. Each to their own. Meestal is het paarlen voor de zwijnen en kan ik m’n energie wel beter gebruiken. Ik hoef niet perse gelijk te krijgen, dus die discussie hoeft dan ook niet.
Maar ik neem ook regelmatig weinig ruimte omdat ik overruled wordt door anderen die krachtiger zijn in hun uitingen en ik er voor mijn gevoel niet altijd tegenop kan omdat het een beetje voelt als kop boven het maaiveld. Gaat wel beter dan vroeger overigens.

I will not let anyone walk through my mind with their dirty feet.
- Gandhi

Jujubee woensdag 25 december 2024 om 06:24

Qiya schreef: ↑
24-12-2024 21:01
Ik was altijd onzichtbaar, maar sinds een aantal jaren heb ik geleerd zichtbaar te zijn. Wat een bevrijding en kracht gaat daar vanuit.
Jezelf mogen zijn en laten zien. Niet op de voorgrond ofzo, maar gewoon aanwezig, er Zijn. Ook al zeg ik niks, ik word opgemerkt, ik ben er.

Zo fijn! Het geeft mij zelfvertrouwen en dat ik er toe doe, waar ik op dat moment ben. Net als elk ander persoon, iedereen doet er toe en heeft z'n plek.

En ik wens iedereen toe, vooral de onzichtbaren onder ons: laat jezelf zien! Je bent prachtig en hebt zoveel moois te geven en ontvangen op deze wereld

Ja dit dus. Ik ben jarenlang bewust zo onzichtbaar mogelijk geweest omdat ik flink gepest ben dus ik hield mezelf erg klein ( ben ook niet groot dus dat helpt ) en ook in mijn kleding was ik zo grijs mogelijk. Ik droeg nooit make-up, liep er slonzig bij want stel je voor dat iemand me zou zien.
Maar nu ben ik een stuk opvallender, ook qua kleding en make-up en zit ik goed in mijn vel qua zelfvertrouwen. Tenminste, dat straal ik uit. Tuurlijk ben ik nog wel eens onzeker hoor maar ik ga mezelf niet meer kleiner maken voor anderen. Ik ben niet meer bang voor de wereld. Ik ben taai geworden en vocaal en ook op mijn werk sta ik mijn mannetje wel en ben ik extraverter dan ik me eigenlijk voel.

Qua fysiek ruimte innemen ben ik nog wel "klein" want ik hou een stoeltje bezet en zal niet breed gaan zitten in het OV of het vliegtuig of zo.
Maar dat is ook makkelijk met mijn 1.67 en maatje M.

I'll face it with a grin. I'm never giving in. On with the show.

Jujubee woensdag 25 december 2024 om 06:31

Flier schreef: ↑
24-12-2024 22:46
Hoe heb je dit geleerd?

Je vraagt het niet aan mij, maar hoe ik het gedaan heb is door in de horeca te gaan werken. Daar werd ik vanzelf mondiger en een beetje losser en brutaler.
Ik moest hard schreeuwen naar de keuken en dat vond ik lastig maar met de tijd werkte het wel en werd ik vanzelf luider. Ik ging echt van een grijze muis die heel timide was naar een sociaal type die met bijna iedereen door een deur kon en veel vriendschappelijke contacten had dankzij mijn werk.

Het hebben van een oppashond heeft me ook meer zelfvertrouwen gegeven merk ik. Ik spreek sneller mensen aan op straat, heb meer contacten in de buurt en het feit dat hij zo goed naar me luistert en zo gek op me is geeft ook een goed gevoel.
Daardoor voel ik me zekerder want als mijn zelfvertrouwen te laag is of mijn stemming niet goed luistert hij voor geen meter naar me. Hij voelt dat allemaal aan, hij is mijn spiegel.
Dus door hem leer ik feilloos wanneer ik niet lekker in mijn vel zit en ik mijn energie aan moet passen.

I'll face it with a grin. I'm never giving in. On with the show.

Anoniem_677a5d05b88db woensdag 25 december 2024 om 06:57

Volgens mij neem ik niet veel ruimte in. Ik heb een groot lijf en een stok, maar binnen die grenzen hou ik het beperkt volgens mij. In het openbaar vervoer zit ik zelden, maar beperk ik me tot 1 stoel. In de sauna al helemaal, ook omdat ik een hekel aan lichamelijk contact heb met iedereen buiten mijn gezin.

Wat ik dan weer niet doe is inkrimpen voor een ander, als dat niet nodig is. Mensen die onnodig ruimte willen innemen ten koste van mijn ruimte zullen door mij heen moeten of om mij heen.

Anoniem_677a5d05b88db woensdag 25 december 2024 om 07:01

Miura schreef: ↑
25-12-2024 02:28
Mij blaas je niet omver en zie je niet over het hoofd. Nog nooit van ik-sterkte gehoord en vind het een erg suffe term, maar neem ik ruimte in? Zeker, en ook zonder schaamte.

Sinds een paar jaar speel ik op straat bewust 'patriarchy chicken': ik ga geen stap aan de kant voor mannen. Dit nadat ik me er bewust van werd dat vrouwen (en ik dus ook) bijna altijd voor mannen aan de kant gaan en veel minder vaak andersom.
Sindsdien zijn opvallend veel mannen tegen me aan gelopen. Ik blijf gewoon staan en kijk ze alleen maar aan, het brengt ze vaak in de war - zo zeer zijn mannen gewend dominant te zijn. Ik ben graag op die manier actief feministisch.

Grappig hoe perspectief kan verschillen. Mij valt juist op hoe vanzelfsprekend veel vrouwen het vinden dat je als man wel aan de kant gaat. Tegenwoordig doe ik dat ook heel bewust (bijna) niet meer. Sindsdien zijn opvallend veel vrouwen op het allerlaatste moment uitgeweken. Dat geeft kennelijk verwarring, zo groot is het vrouwelijk privilege dat mannen “galant” horen te zijn. Ik geloof in de gelijkheid van mannen en vrouwen.

Qiya woensdag 25 december 2024 om 07:04

Flier schreef: ↑
24-12-2024 22:46
Hoe heb je dit geleerd?

Daar is geen pasklaar antwoord voor. Door zoveel dingen, begonnen met therapie. De onzichtbaarheid zat hem in een behoorlijk trauma o.a.
Therapie was een opstap, uiteindelijk meditatie, ademwerk en allerlei retraites, wat echt baanbrekend is geweest. Hierdoor vond ik liefde en veiligheid in mijzelf en kon ik steeds meer oefenen om zichtbaar te zijn.
Buiten liep ik bijvoorbeeld altijd met gezicht naar beneden, alleen al leren om, om jezelf heen te kijken. Je omgeving te zien/op te merken. Daagt je al uit om er te Zijn.

En ook mijn werk, ik moest er staan, elk uur had ik weer een ander persoon voor me die zichzelf overschreeuwde en daarmee beroep deed op mijn kracht en stabiliteit.
Ik kon niet meer schuilen of verdwijnen.

Mijn grootste sleutels waren wel echt de retraites en meditatie. Dat laat ik niet meer los en groei er ongelooflijk van.

En wat voor mij werkt is natuurlijk niet wat voor jou hoeft te werken. Wel denk ik dat er een overeenkomst is in iedereen die zich onzichtbaar opstelt, namelijk: onveiligheid in jezelf.
En jezelf 'veilig' kunnen voelen in jezelf is in mijn ogen dan ook de sleutel. En hoe dat voor je werkt, is voor iedereen weer een ander pad.

Mette woensdag 25 december 2024 om 07:07

Ik vind het trouwens best jammer dat mensen zichzelf een grijze muis vinden en vooral dat dat blijkbaar een slechte zaak wordt gevonden.

Hoezo moet je eigenlijk luidruchtig, zichtbaar, dominant en extravert zijn? Waarom is dat beter dan wat meer op de achtergrond gewoon doen wat je wilt, waar je goed in bent en blij van wordt?

Qiya woensdag 25 december 2024 om 07:16

Mette schreef: ↑
25-12-2024 07:07
Ik vind het trouwens best jammer dat mensen zichzelf een grijze muis vinden en vooral dat dat blijkbaar een slechte zaak wordt gevonden.

Hoezo moet je eigenlijk luidruchtig, zichtbaar, dominant en extravert zijn? Waarom is dat beter dan wat meer op de achtergrond gewoon doen wat je wilt, waar je goed in bent en blij van wordt?

Hier ben ik het niet mee eens, zichtbaar zijn betekend voor mij niet: luidruchtig en dominant.

Ik ben introvert, rustig, relaxed, soms heel enthousiast. Maar als ik rustig en relaxed ben, ben ik heel zichtbaar. Alles valt en staat met hoe je aanwezig bent. Vanuit angst (grijze muis), of vanuit je eigen kracht/zelfvertrouwen.
Dan hoef je jezelf niet te overschreeuwen, ik vind luidruchtig en dominant vaak bij mensen horen die zichzelf te groots willen neerzetten.

En wat introvert en extravert betekend is weer een andere discussie, dat wordt echt verkeerd gebruikt in deze wereld.

En zichtbaar zijn, betekend ook niet dat je er wat mee moet.
Onzichtbaar zijn is voor niemand heel fijn, aangezien dat gepaard gaat met angst, onzekerheid, je niet goed genoeg voelen.
Dus zichtbaar zijn is voor mij, meer een term voor zelfvertrouwen. Jezelf durven te laten zien, dat hoeft totaal niet vocaal. Het gaat meer over je energie van aanwezig Zijn. Ruimte mogen hebben. Onderdeel zijn. En dat mag gewoon zoals je bent.

Speculaastaart woensdag 25 december 2024 om 07:59

Mette schreef: ↑
25-12-2024 07:07
Ik vind het trouwens best jammer dat mensen zichzelf een grijze muis vinden en vooral dat dat blijkbaar een slechte zaak wordt gevonden.

Hoezo moet je eigenlijk luidruchtig, zichtbaar, dominant en extravert zijn? Waarom is dat beter dan wat meer op de achtergrond gewoon doen wat je wilt, waar je goed in bent en blij van wordt?

Gewoon voor je zelf? Je hoeft niet luidruchtig enzo te zijn, maar als je altijd jezelf afvraagt waarom je je aan de kant hebt laten zetten/duwen waarom je er niks van gezegd hebt etc. dan kan het fijn zijn om te leren wat zichtbaarder te zijn.

biol woensdag 25 december 2024 om 08:00

Op mijn werk en in mijn functie ben ik zichtbaar en aanwezig waar dat moet. Men weet wie ik ben, wat ik kan en die ruimte neem ik dan ook.

Als het over privé gaat ben ik in de luwte. Vanuit mijn jeugd is mij heel lang heel duidelijk gemaakt dat ik een stapje opzij moest doen voor anderen. Waarom weet ik eigenlijk niet.

Ik merk dat dat nu, nu ik de 40 gepasseerd ben, nog steeds aanwezig is… ik heb het eigenlijk opgegeven om gehoord of gezien te worden. Het zal wel.. graag of niet.

Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!

bijtie woensdag 25 december 2024 om 08:11

Qiya schreef: ↑
25-12-2024 07:16
Hier ben ik het niet mee eens, zichtbaar zijn betekend voor mij niet: luidruchtig en dominant.

Ik ben introvert, rustig, relaxed, soms heel enthousiast. Maar als ik rustig en relaxed ben, ben ik heel zichtbaar. Alles valt en staat met hoe je aanwezig bent. Vanuit angst (grijze muis), of vanuit je eigen kracht/zelfvertrouwen.
Dan hoef je jezelf niet te overschreeuwen, ik vind luidruchtig en dominant vaak bij mensen horen die zichzelf te groots willen neerzetten.

En wat introvert en extravert betekend is weer een andere discussie, dat wordt echt verkeerd gebruikt in deze wereld.

En zichtbaar zijn, betekend ook niet dat je er wat mee moet.
Onzichtbaar zijn is voor niemand heel fijn, aangezien dat gepaard gaat met angst, onzekerheid, je niet goed genoeg voelen.
Dus zichtbaar zijn is voor mij, meer een term voor zelfvertrouwen. Jezelf durven te laten zien, dat hoeft totaal niet vocaal. Het gaat meer over je energie van aanwezig Zijn. Ruimte mogen hebben. Onderdeel zijn. En dat mag gewoon zoals je bent.

Mooie post.

Ik heb niets met paarden, noch met coaching, laat staan met paardencoaching.

Toch via een netwerkclub ooit, met enige tegenzin, bij een paardencoach op bezoek geweest.

Was zo anders dan ik had verwacht. Ik dacht dat ik daar dingen moest gaan doen. Maar blijkt dat je door enkel en alleen je innerlijke houding te veranderen een paard naar je toe kan laten komen, laten lopen, draven etc. door die bak.

Zo ook met mensen, als je aandacht hebt voor jezelf, je lichaam en wat je voelt, maak je contact met de wereld en dan hoef je niet eens iets te zeggen. Ook mensen komen vanzelf naar je toe.

Libélula woensdag 25 december 2024 om 08:35

Solomio schreef: ↑
24-12-2024 20:51
Mss een klein beetje offtopic, maar mss ook niet.

Ik zag laatst een interview met een acteur, weet zijn naam natuurlijk weer niet.
Hij vertelde dat hij uit het Gooi kwam en 'dus' van jongs af aan heeft meegekregen dat hij er mag zijn.

Vond ik wel een interessante uitspraak.

Ik kom niet uit een milieu waar je er mocht zijn.

Niet alles gelezen maar dit vind ik echt de grootste onzin van die kerel. Ik ben ook opgegroeid in het Gooi en heb vooral geleerd dat ik er niet mag zijn. Daar was echt geen ruimte voor hoor. Dus het lijkt me dat dat vooral individueel bepaald is, en niet regio- of milieu-gebonden.

En nu ben ik al 100jr bezig om dat een beetje te veranderen.
Die man in de sauna zou ik bloedirritant vinden maar ik zou er niks van durven zeggen. En me daar dan ondertussen over opvreten, dat ik dat niet durf. Ik zou me zelfs bezwaard voelen om opzij te gaan, want dat valt op, wat zal hij (of anderen) wel niet denken, en zou me afvragen of het juist een zwaktebod is etc. Zucht. Inmiddels zou ik het wel doen, een stukje opschuiven, maar dus met hopen innerlijke discussies.

Actieve topics