Hond: wie wat waar?

Ooh dan ben je wel honden gewend, dat scheelt toch een boel denk ik! En als je ouders goed waren in honden opvoeden, dan heb je daar ongetwijfeld veel van meegekregen (con.se.quent.zijn haha!)

mindervanmij schreef: ↑

19-12-2019 21:14

Een niet al te grote hond, lief met kinderen, redelijk makkelijk opvoedbaar (want ik heb nog geen ervaring met zelf een hond opvoeden, dus met een pittig ras beginnen lijkt me dan geen goed idee). Zijn zo de dingen die in mij opkomen.

Ik heb geen werk, dus wel voldoende tijd voor de opvoeding.

kijk dan heeft het al geen zin om over mijn liefde voor een bernersennen/newfoundlander kruising te beginnen al zijn ze wel lief/voorzichtig met kinderen en vind ik het persoonlijk een vrij makkelijk ras al kan dat vast per hond verschillen blijven unieke persoonlijkheden.

Ik heb dus een grote Kees. Dit is mijn eerste hond. De hond kwam bij mij omdat zijn vorige baas door gezondheidsproblemen niet meer voor haar kon zorgen. Toen ze bij me kwam was ze wat verwaarloosd.

Het is een heel makkelijk en lieve hond. Slim, wilt graag met je aan de slag. Wel een ras dat niet veel alleen kan zijn. Maar door het karakter wel makkelijk mee te nemen is.

Het is een haarbal, maar de vachtverzorging en losse haren in huis vallen mee alles mee. Zo'n twee keer per jaar naar een salon en voor de rest eens in de week een borstel door de vacht.

Als je een lieve, makkelijke hond zoekt die goed met kinderen overweg kan, overweeg dan een schotse collie. Die voldoen daar prima aan.

Hier een Engelse springer Spaniel uit een jachtlijn. Met 1,5 uit het asiel gehaald. Een hele slimme hond met heel veel energie. Maar oh zo lief en in huis lekker rustig als hij genoeg uitgelaten word. Loopt eigenlijk overal los en hoewel hij uiteraard achter zijn neus aangaat zeer goed terug te roepen.
Tevens hebben we ook nog een geadopteerd hondje uit Roemenië. Ook ongeveer met anderhalf jaar oud. Heel andere karakter, valt niks te leren, veel te eigenwijs. Maar ook erg lief en gelukkig dat ze nu bij ons woont.

Ik zou persoonlijk nooit een puppy willen. Vind zo'n hond die net puppy af is veel makkelijker en prettiger. Maar dat is natuurlijk persoonlijk.

Alle 3 onze honden bij betrouwbare kleinschalige fokkers gekocht via de rasverenigingen. Groeide op in een huisgezin bij moederhond en andere roedelleden.
Fokkers waren al erg betrokken mrt socialisatie en probeerden ook de karakters en de toekomstige eigenaren te matchen; niet de felste hond bij het gezin met kinderen, maar bij het echtpaar dat wel op jachttraining wilde enzo. Kostten wel een aardig bedrag dus, maar dat zie ik als een investering in goede gezondheid en een gezonde (mentale) start.

Fokkers moeten in gesprekken wel de gezondheid boven uiterlijk vertoon stellen; niet blind staren op showresultaten enzo. We zijn bij alle 3 al voor de geboorte komen kennis maken en hebben de pups bij de moeder veelvuldig opgezocht.

Bij de laatste hond kochten we een stevige hondenknuffel die we eerst 3 weken in ons bed legden zodat hij goed naar ons rook. Toen achtergelaten in het nest als speelgoed, en met de pup uiteindelijk mee naar huis genomen als vertrouwd voorwerp met nestgeur. Ze is er nog steeds dol op.

We hebben bewust jachthonden genomen uit werklijnen en niet uit showlijnen; werklijnen moeten fysiek goed kunnen presteren en geven minder kans op afwijkingen aan heupen etc. De pure showlijnen zijn vaak (bij onze rassen) groter, lomper en overdrevener van bouw, wat niet altijd het fijnste beweegt..

“Nadeel” van een jachthond uit een werklijn is dat ze echt generatie op generatie geselecteerd zijn op slimheid en werklust; ze moeten echt bewezen met de baas samenwerken zodat de fokker bij jachtproeven met zijn hond ook punten scoort (eisen van de rasvereniging). Mijn jachthond is bij ons gewoon een gezinshond, en eigenlijk komt ze wel uitdaging tekort met al haar slimheid. Ze kan knalhard rennen (en dus niet los in een klein parkje of stukje bos; ze is er zo aan de andere kant weer uit) en zit nu nog volop in de puberteit, waardoor ik echt dagelijks veel tijd moet investeren om haar gedrag in goede banen te leiden; dan heeft ze weer even zin om te checken of ik echt niet achter haar aan ga rennen als ze zich niet laat aanlijnen, en ben ik weer een tijdje vol in touw om haar te overtuigen dat ik de baas ben naar wie ZIJ moet komen, en niet andersom. Dat kan in grote overzichtelijke natuurgebieden: stuifduin, heide, sommige stukken bos...

Ik denk dat ze pas echt betrouwbaar wordt met een jaar of 3; dan heb ik zoveel controle dat ze me echt wil gehoorzamen in omstandigheden die voor mijn hond heel prikkelend zijn. Nu luistert ze meestal als we allebei een goed humeur hebben, maar ze test me dus ook uit.

Nu laat ik haar soms los, maar laat haar ook dingen zoeken aan een hele lange lijn, of doe ik andere dingen om haar geestelijk bezig te houden, en haar op mij gericht te houden. Het is echt veel werk, en ze zou het geweldig doen op speurtraining, maar dat past niet in de gezinsdynamiek.

Ik hoop dat ik, als deze dood is, blijf onthouden hoeveel je de eerste jaren moet investeren, want de herinnering aan een oude trouwe hond waarmee je kan lezen en schrijven is niet helemaal realistisch...

En dan zijn mijn man en ik samen grote delen van de dag thuis: ze zit niet langer dan 1,5 uur alleen. Ik zou echt niet weten hoe je dit beest naast werk buiten de deur zou kunnen houden; niet voor de eerste maanden maar echt voor de eerste 2a3 jaar dus. Dan moet je een slomer ras kiezen.

Wij hebben een 9 maand oude Weimaraner reu. Hele lieve, ietwat dommige goedzak. Heeft veel beweging nodig, een zachte maar consequente aanpak. Vind het zelf een mooi ras, qua kleur van vacht en ogen. Gaat ook goed met de kinderen.

doe eens een paar van die flauwe hondentestjes online, niet om je keuze perse mee te maken natuurlijk maar misschien krijg je dan meer een richting als je je daarna wat inleest op de rassen die eruitkomen en je aanspreken wat wel of niet past (tis maar eem stom idee hoor). Wij wisten het op voorhand wel, toch voor de grap paar van die testjes gedaan via google en ons gevoel klopte wel .

Ik heb sinds oktober een keeshond, daarvoor een Japanse Spits

De Keeshond komt uit een opvang en is van Nederlandse origine.

De Keeshond is een super slim beestje, heel lief, beetje groot ego, maar verder heul harig.

Wij hebben een hond uit Spanje geadopteerd. Ze was al in Nederland, de gastouder is een dag bij ons geweest. Zo konden we zien of het in het echt ook klikte, voor we definitief voor adoptie kozen. Na de adoptie nog een jaar de mogelijkheid gehad om begeleiding te krijgen vanuit de organisatie.

Ze is een labrador mix. We kunnen ons geen betere hond wensen.

We hebben haar geadopteerd via alas rescue.

Poolhond, fokker, bewuste keuze voor dit ras en een pup. Volgende wordt een herplaatser maar ik wilde eerst meer ervaring hebben met opvoeden en het ras.

Dit ras zou ik aan heel weinig mensen aanraden, omdat het een veeleisend ras is. Überhaupt zou ik mensen vragen om er goed over na te denken. Er gaat veel tijd en zorg in een hond zitten. Meer dan vaak gedacht wordt, te zien aan het aantal herplaatsers. Er lopen ook veel niet opgevoede, bange of gefrustreerde honden rond. Dat zouden we moeten kunnen voorkomen door bewuster te kiezen voor een ras en hond.

Dat terzijde ben ik op geen enkel dier zo dol geweest als op mijn hond. Past het karakter ontzettend bij mij. En zou ik er het liefst nu al nog minstens 1 bij nemen. Absoluut geen spijt en nog veel leuker dan verwacht.

Als je toch geen voorkeur hebt voor een ras, ga eens in het plaatselijke asiel kijken. En zie wat je aanspreekt. Normaal gesproken kunnen asielmedewerkers ook best wat vertellen over het karakter van de hond.

Emceetje schreef: ↑

19-12-2019 21:18

Wij hebben een podenco uit Spanje. Echt een hart op pootjes.

Wij ook! En opgevangen ook. Zijn zo lief en zo eigenwijs

Er is een website waarop je per hondenras de veel voorkomende ziekten en afwijkingen kan bekijken, met meegewogen hoe belastend die voor de hond zijn. Ik heb hem pas bij de 3e hond bekeken, en dit ras kwam er goed uit. Het was wel even schrikken dat ik veel klachten van mijn weimaraner daar beschreven zag; dat ras werd veel ongezonder beoordeeld. Wij dachten dat onze reu destijds gewoon pech had me zijn gevoelige huid, gevoelige maag en oogkwalen. Hij was zelfs allergisch voor gras; krabte zijn oksels dan helemaal rood en kapot. Dus ik zou geen weim meer nemen... ook gewoon omdat we de allerliefste al gehad hebben; die valt niet te vervangen...

Een hond met een stamboom heeft voor maar ook veel nadelen. Veel rassen zijn inmiddels doorgefokt op uiterlijke eigenschappen die niet goed of gezond zijn voor de hond. Rasverenigingen doen vaak hoog van de toren blazen dat je niet stamboomloos moet kopen want er kan van alles mis mee zijn en ‘Ow, gruwel!’ Misschien niet helemaal raszuiver.

Inmiddels zijn fokmethodes van bepaalde rassen zelfs verboden. Omdat het neusje nog iets korter moest, het hoofdje nog wat kleiner, de achterhand nog lager. Allemaal niet ten goede van de gezondheid van de hond.

Er zijn ook rasfokkers die juist de oorspronkelijke kenmerken van het ras weer terug willen, met de diversiteit die er bij hoort. Deze fokkers fokken gezonde lijnen, maar worden door de Rasverenigingen dan niet erkend omdat ze wat langere poten, een flapoor of niet exact het juiste gewicht geen belemmering vinden om toch goede honden te fokken.

Het is wel goed zoeken naar zulke fokkers. Vaak kom je op liefhebbersgroepen op Facebook al een heel eind. En er zijn rassen waarvan de fokvereniging wel zuinig is op de goede en gezonde kenmerken van het ras.

Lees je goed in als je voor een rashond kiest.

Een pluizige herdersoort uit Roemenië van een stichting, een en al liefde wel veel vacht en veel stofzuigen.

2 Roemeense schoffies van de straat.
Toen ze bij ons kwamen waren ze een jaar of 3 of 4 schatten we.
Na de opstart fase na anderhalf jaar 2 heerlijke honden.

Ik zelf zou trouwens niet voor een ras gaan, maar voor een mixje. Mixjes zijn vaak gezonder en worden ouder.

En daarnaast zou ik kijken voor een hond bij een rescue. Hier worden geen honden gefokt maar gered(wel opletten dat je een echte rescue hebt). Veel van deze hondjes zijn ongecompliceerd en je vind ze in alle maten en kleuren. Ook worden deze honden vaak in Nederland opgevangen in gezinnen (heb ik ook gedaan), waardoor je op visite kunt komen om te kijken of het klikt.

Wij hebben bij het kiezen van het ras gekeken naar karakter en behoeften van de hond, en in hoeverre dat strookte met wat wij een hond kunnen bieden. En gelukkig kwamen daar rassen uit die wij ook in uiterlijk erg leuk vinden (hele sprekende koppies).

Ik heb zowel ervaring met pups als met herplaatsers en vind beiden een uitdaging. Een pup is net of je een peuter-vierling in huis haalt. Ze vragen ontzettend veel aandacht, zijn watervlug en halen continue rottigheid uit. (Maar oh, wat kun je er ook mee lachen!) Ze zijn wel relatief makkelijk te trainen.

Een herplaatser is vaak wat ouder en al wat rustiger, maar heeft ook al het nodige meegemaakt en dat verhaal ken je meestal niet. Het is dus veel ontdekken en soms op achterstand beginnen. Zo is het bijvoorbeeld een stuk makkelijker om een pup te training in lichamelijke verzorging dan een herplaatser die al besloten heeft dat hij daar niets van moet weten.

Maar beiden kunnen met liefde, geduld en een duidelijke consequente opvoeding vrienden voor het leven worden.

Gatekeeper* schreef: ↑

19-12-2019 20:56

Ik zou een hond kiezen op basis van karakter en niet op basis van uiterlijk. Het kan dan voor komen dat dat ras niet bij je past.

Ik heb een Keeshond, super slim beestje, heel lief, beetje groot ego, maar verder heul harig.

Kies verder een ras wat niet stikt van de aandoeningen.

mindervanmij schreef: ↑

19-12-2019 22:03

Wat ik trouwens ook belangrijk vind: dat een hond aanhankelijk is en houdt van knuffelen. Natuulijk niet de hele dag, maar ik vind het wel fijn als ze het fijn vinden om geaaid te worden

Dit is voor een groot deel opvoeding/socialiseren. Is er binnen het sennenras niks voor jou? Daar heb je ook wat kleinere honden. Zijn wel actief maar die ik ken zijn ook wel gemoedelijke beestjes.

Kikix schreef: ↑

19-12-2019 21:56

Ik zelf zou trouwens niet voor een ras gaan, maar voor een mixje. Mixjes zijn vaak gezonder en worden ouder.

Ik ook. En waarom naar een fokker als er nog zoveel honden over zijn die een fijn thuis zoeken?