Overig
alle pijlers
Ik ga nooit mee
maandag 15 juli 2019 om 12:46
Sinds een jaar of twee kamp ik met een angststoornis, die begon met misselijk worden in 'normale' situaties: als vriend en ik bijvoorbeeld gezellig uit eten gingen, was ik na een uurtje zó misselijk dat we naar huis konden. Ook ben ik ooit, een halfuur voor het einde van een film, buiten de bioscoopzaal gaan zitten omdat ik zeker wist dat ik ziek zou worden. Nu ben ik gelukkig voor een groot deel van dit aspect van mijn angststoornis af: ik ben standvastig al die dingen juist wél blijven doen en dit heeft geholpen.
Nu ben ik echter niet meer op stap geweest sinds ik mijn angststoornis heb ontwikkeld, wat erin heeft geresulteerd dat dit me nog steeds niet lukt. Nu was dit ook nooit zo nodig, omdat de mensen om mij heen ook niet heel veel op stap gingen. Inmiddels gaan de mensen om mij heen vaker en vaker op stap, en kan ik dus nooit mee. Ik ga gezellig mee een drankje doen op het terras, maar haak af zodra iedereen op stap gaat. Ik voel me hierdoor mega suf, en heb het idee dat vrienden zich hier mogelijk aan kunnen ergeren: ik ben áltijd de suffe muts die zegt: 'Veel plezier, ik ga naar huis!'. Om te testen of dit beeld echt klopt, heb ik de opdracht gekregen te vragen hoe hier tegenaan wordt gekeken, dus bij dezen mijn vraag:
Hoe kijken jullie naar mensen die nooit mee op stap gaan? Is dat suf? Zou je je ergeren aan een vriend(in) die nooit meegaat de kroeg in?
Voor de duidelijkheid: ik ben voor mijn angststoornis al in behandeling bij een psycholoog.
Nu ben ik echter niet meer op stap geweest sinds ik mijn angststoornis heb ontwikkeld, wat erin heeft geresulteerd dat dit me nog steeds niet lukt. Nu was dit ook nooit zo nodig, omdat de mensen om mij heen ook niet heel veel op stap gingen. Inmiddels gaan de mensen om mij heen vaker en vaker op stap, en kan ik dus nooit mee. Ik ga gezellig mee een drankje doen op het terras, maar haak af zodra iedereen op stap gaat. Ik voel me hierdoor mega suf, en heb het idee dat vrienden zich hier mogelijk aan kunnen ergeren: ik ben áltijd de suffe muts die zegt: 'Veel plezier, ik ga naar huis!'. Om te testen of dit beeld echt klopt, heb ik de opdracht gekregen te vragen hoe hier tegenaan wordt gekeken, dus bij dezen mijn vraag:
Hoe kijken jullie naar mensen die nooit mee op stap gaan? Is dat suf? Zou je je ergeren aan een vriend(in) die nooit meegaat de kroeg in?
Voor de duidelijkheid: ik ben voor mijn angststoornis al in behandeling bij een psycholoog.
The eyes are useless when the mind is blind.
maandag 15 juli 2019 om 12:49
maandag 15 juli 2019 om 12:56
Dankjewel voor je reactie!
Mijn vrienden zijn op de hoogte van mijn angststoornis, maar of ik ooit echt heb gedeeld dat dit daar deel van uitmaakt weet ik niet zeker.
sanjunipero wijzigde dit bericht op 15-07-2019 13:34
6.11% gewijzigd
The eyes are useless when the mind is blind.
maandag 15 juli 2019 om 12:57
Thanks! Ja, ik wil heel graag mee, er staan momenteel ook wat dingen op de planning waar ik heel graag mee naartoe zou willen gaan. Ik ben met de psycholoog bezig hier specifiek aan te werken
Helaas gaat dat met babystapjes!
The eyes are useless when the mind is blind.
maandag 15 juli 2019 om 13:07
In al het onderstaande veronderstel ik een goede vriendschap tussen ons.
Als ik niet zou weten van je angststoornis dan zou ik me afvragen waarom je niet meewilt en dat vragen en of er dingen zijn die je wel leuk vindt om te doen. Dan zou ik me afvragen welke dingen we delen om zo de vriendschap te onderhouden en als dat niets is wellicht te eindigen. Wellicht in overleg maar niet overhaast.
Als ik wel zou weten van je angststoornis zo ik in veel dingen hetzelfde doen. Ik zou meer vragen waarom je niet mee wilt, misschien is er meer dan de angststoornis. Hoe de angststoornis is ontstaan, wat je ervan vindt. Ik zou vragen wat de invloed is van de angststoornis op je wil en kunnen om mee te gaan. Of ik iets voor je kan betekenen om het minder te laten zijn. Ik zou je geruststellen dat je angststoornis en de consequenties; niet of minder meegaan voor mij niet betekenen dat de vriendschap eindigt. Vragen wat je plan is voor de toekomst met wel of niet mee gaan en breder voor wat je wilt. En ik zou vragen wat je fijn vindt om te doen.
Wedervraag, wat zou je willen van een vriend of vriendin nu je een angststoornis hebt? En wat niet?
Als ik niet zou weten van je angststoornis dan zou ik me afvragen waarom je niet meewilt en dat vragen en of er dingen zijn die je wel leuk vindt om te doen. Dan zou ik me afvragen welke dingen we delen om zo de vriendschap te onderhouden en als dat niets is wellicht te eindigen. Wellicht in overleg maar niet overhaast.
Als ik wel zou weten van je angststoornis zo ik in veel dingen hetzelfde doen. Ik zou meer vragen waarom je niet mee wilt, misschien is er meer dan de angststoornis. Hoe de angststoornis is ontstaan, wat je ervan vindt. Ik zou vragen wat de invloed is van de angststoornis op je wil en kunnen om mee te gaan. Of ik iets voor je kan betekenen om het minder te laten zijn. Ik zou je geruststellen dat je angststoornis en de consequenties; niet of minder meegaan voor mij niet betekenen dat de vriendschap eindigt. Vragen wat je plan is voor de toekomst met wel of niet mee gaan en breder voor wat je wilt. En ik zou vragen wat je fijn vindt om te doen.
Wedervraag, wat zou je willen van een vriend of vriendin nu je een angststoornis hebt? En wat niet?
maandag 15 juli 2019 om 13:08
Nee ik vind je ook geen suffe muts. Maar in alle eerlijkheid, jouw stoornis is aan de buitenkant niet te zien dus er zullen altijd mensen zijn die daarom denken dat je niets mankeert en gewoon moet doorzetten (NIET mijn idee trouwens!). Meestal weten goede vrienden en familie wel hoe het zit en hebben begrip, maar mensen in de tweede cirkel daarom heen een stuk minder. De vraag is of je je daar wat van moet aantrekken.
En om er nog maar een oneliner tegenaan te gooien: gekletst wordt er toch.
En om er nog maar een oneliner tegenaan te gooien: gekletst wordt er toch.
mevrouwiglesias wijzigde dit bericht op 15-07-2019 13:14
8.16% gewijzigd
Ik ben verantwoordelijk voor wat ik schrijf, niet voor wat u leest.
maandag 15 juli 2019 om 13:13
Dus als jullie met een groepje op het terras zitten en een vriendin zegt dat ze niet mee gaat stappen dan vind jij haar een suffe muts?
Ik vind dat iedereen moet doen wat hij/zij leuk vindt en denk dat de wereld een stuk gezelliger zou zijn als sommigen niet meteen zo veroordelend zouden zijn.
Ik vind dat iedereen moet doen wat hij/zij leuk vindt en denk dat de wereld een stuk gezelliger zou zijn als sommigen niet meteen zo veroordelend zouden zijn.
chocolol wijzigde dit bericht op 15-07-2019 13:15
6.81% gewijzigd
maandag 15 juli 2019 om 13:13
Nee, ik vind je geen suffe muts.
Zou dat gevoel, of beter gezegd, die gedachte van je veranderen als hier 10 of 50 mensen schrijven dat je dat niet bent?
Mijn ervaring is dat overtuigingen over jezelf nogal hardnekkig kunnen zijn, hoe onterecht ook.
Zou het niet handiger zijn eens met je vrienden en vriendinnen hierover te praten, zij kennen je persoonlijk en geven om je.
Ik heb zelf periodes gehad dat ik veel ging stappen, en ook dat ik vroeg naar huis ging omdat ik het allemaal teveel gedoe vond.
Zou dat gevoel, of beter gezegd, die gedachte van je veranderen als hier 10 of 50 mensen schrijven dat je dat niet bent?
Mijn ervaring is dat overtuigingen over jezelf nogal hardnekkig kunnen zijn, hoe onterecht ook.
Zou het niet handiger zijn eens met je vrienden en vriendinnen hierover te praten, zij kennen je persoonlijk en geven om je.
Ik heb zelf periodes gehad dat ik veel ging stappen, en ook dat ik vroeg naar huis ging omdat ik het allemaal teveel gedoe vond.
nounou
maandag 15 juli 2019 om 13:29
Zo had ik er nog niet over nagedacht, maar nee, dat zou ik niet vinden. Zelf ben ik wel ooit 'verbannen' uit een vriendinnenclub omdat ik een tijdje niet in de gelegenheid was er bij te zijn als zij afspraken. Misschien komt het daar vandaan.chocolol schreef: ↑15-07-2019 13:13Dus als jullie met een groepje op het terras zitten en een vriendin zegt dat ze niet mee gaat stappen dan vind jij haar een suffe muts?
Ik vind dat iedereen moet doen wat hij/zij leuk vindt en denk dat de wereld een stuk gezelliger zou zijn als sommigen niet meteen zo veroordelend zouden zijn.
The eyes are useless when the mind is blind.
maandag 15 juli 2019 om 13:30
1. Je bent voor anderen niet zo boeiend als voor jezelf. Dus zij letten vast niet zo op je en je gedrag en veroordelen je niet.
2. En al ben je een suffe muts? Wat dan? Maakt je dat slecht of stom?
3. Ik kan mij na al die jaren niemand herinneren die voortijdig naar huis is gegaan. Ik kan mij wél iemand herinneren die toch mee ging, moest kotsen van de harde muziek en daarna uuuren lang vóór de kroeg zat te zeuren dat ze er altijd last van had. Ga. Dan. Niet. Zat de helft van de groep in de kou om haar op haar gemak te krijgen terwijl ze dit al jaren van zichzelf wist en toch doorging.
4. Probeer het rustig aan uit. Stel je verwachtingen bij en zorg voor je eigen uitweg naar huis/rustigere plekken.
2. En al ben je een suffe muts? Wat dan? Maakt je dat slecht of stom?
3. Ik kan mij na al die jaren niemand herinneren die voortijdig naar huis is gegaan. Ik kan mij wél iemand herinneren die toch mee ging, moest kotsen van de harde muziek en daarna uuuren lang vóór de kroeg zat te zeuren dat ze er altijd last van had. Ga. Dan. Niet. Zat de helft van de groep in de kou om haar op haar gemak te krijgen terwijl ze dit al jaren van zichzelf wist en toch doorging.
4. Probeer het rustig aan uit. Stel je verwachtingen bij en zorg voor je eigen uitweg naar huis/rustigere plekken.
anoniem_370054 wijzigde dit bericht op 15-07-2019 13:31
0.14% gewijzigd
maandag 15 juli 2019 om 13:31
Klopt, of dat veel gaat veranderen aan mijn zelfbeeld weet ik niet. Mijn psycholoog zei dat ik het eens aan wat mensen moest vragen, omdat ik dan eens kan ervaren hoe andere mensen erover denken. De volgende stap gaat inderdaad zijn het met mijn vrienden te overleggen, maar in het kader van 'babystapjes' mocht ik anoniemer beginnenZazamaenade schreef: ↑15-07-2019 13:13Nee, ik vind je geen suffe muts.
Zou dat gevoel, of beter gezegd, die gedachte van je veranderen als hier 10 of 50 mensen schrijven dat je dat niet bent?
Mijn ervaring is dat overtuigingen over jezelf nogal hardnekkig kunnen zijn, hoe onterecht ook.
Zou het niet handiger zijn eens met je vrienden en vriendinnen hierover te praten, zij kennen je persoonlijk en geven om je.
Ik heb zelf periodes gehad dat ik veel ging stappen, en ook dat ik vroeg naar huis ging omdat ik het allemaal teveel gedoe vond.
The eyes are useless when the mind is blind.
maandag 15 juli 2019 om 13:36
maandag 15 juli 2019 om 13:37
Ik vind het raar dat die psycholoog zegt dat je bevestiging bij anderen moet zoeken. Wat als die vrienden nou zeggen 'ja je bent inderdaad een saaie muts omdat je nooit meegaat'. Wat dan? Kun je dat handelen? Geloof je mensen als ze zeggen dat het niet erg is of zouden ze het niet alleen zeggen om aardig te zijn? Beter kun je leren accepteren dat iedereen verschillend is en dat dat mag. Er is geen goed of slecht op dat gebied, iedereen heeft andere interesses. Als mensen je daar op veroordelen, zegt dat iets over die mensen, niet over jou. En leer vooral jezelf accepteren. Jij mag er ook zijn ook al houd je niet van uitgaan.
maandag 15 juli 2019 om 13:37
sanjunipero schreef: ↑15-07-2019 13:31Klopt, of dat veel gaat veranderen aan mijn zelfbeeld weet ik niet. Mijn psycholoog zei dat ik het eens aan wat mensen moest vragen, omdat ik dan eens kan ervaren hoe andere mensen erover denken. De volgende stap gaat inderdaad zijn het met mijn vrienden te overleggen, maar in het kader van 'babystapjes' mocht ik anoniemer beginnen
Oh ja, sorry, een beetje een lompe reactie van me misschien
Hopelijk helpt dit topic je wat verder.
nounou
maandag 15 juli 2019 om 13:40
Je haalt de woorden uit mijn mond, vreemd advies van die psycholoog...chocolol schreef: ↑15-07-2019 13:37Ik vind het raar dat die psycholoog zegt dat je bevestiging bij anderen moet zoeken. Wat als die vrienden nou zeggen 'ja je bent inderdaad een saaie muts omdat je nooit meegaat'. Wat dan? Kun je dat handelen? Geloof je mensen als ze zeggen dat het niet erg is of zouden ze het niet alleen zeggen om aardig te zijn? Beter kun je leren accepteren dat iedereen verschillend is en dat dat mag. Er is geen goed of slecht op dat gebied, iedereen heeft andere interesses. Als mensen je daar op veroordelen, zegt dat iets over die mensen, niet over jou. En leer vooral jezelf accepteren. Jij mag er ook zijn ook al houd je niet van uitgaan.
maandag 15 juli 2019 om 13:45
Je kan verschillende vriendinnen hebben voor verschillende activiteiten.
Met de een ga je samen sporten, met de ander een terrasje pakken, lunchen, uit eten of een filmpje doen. En weer met een ander kun je uren lang kletsen en theeleuten. Allemaal even waardevol.
Qua uitgaan is de ene locatie de andere niet, een beetje rustig café waar je aan een tafeltje een drankje kan drinken is heel anders dan een overvolle discotheek. (doe mij dat café maar)
Poolen is ook een leuke wat rustigere optie.
Met de een ga je samen sporten, met de ander een terrasje pakken, lunchen, uit eten of een filmpje doen. En weer met een ander kun je uren lang kletsen en theeleuten. Allemaal even waardevol.
Qua uitgaan is de ene locatie de andere niet, een beetje rustig café waar je aan een tafeltje een drankje kan drinken is heel anders dan een overvolle discotheek. (doe mij dat café maar)
Poolen is ook een leuke wat rustigere optie.
maandag 15 juli 2019 om 13:47
chocolol schreef: ↑15-07-2019 13:37Ik vind het raar dat die psycholoog zegt dat je bevestiging bij anderen moet zoeken. Wat als die vrienden nou zeggen 'ja je bent inderdaad een saaie muts omdat je nooit meegaat'. Wat dan? Kun je dat handelen? Geloof je mensen als ze zeggen dat het niet erg is of zouden ze het niet alleen zeggen om aardig te zijn? Beter kun je leren accepteren dat iedereen verschillend is en dat dat mag. Er is geen goed of slecht op dat gebied, iedereen heeft andere interesses. Als mensen je daar op veroordelen, zegt dat iets over die mensen, niet over jou. En leer vooral jezelf accepteren. Jij mag er ook zijn ook al houd je niet van uitgaan.
Dit vind ik ook, maar het zijn denk ik overwegingen waar je niets aan hebt wanneer je verstrikt zit in angsten, omdat die overwegingen op het mentale niveau zitten, niet op het emotionele.
Je kunt dit allemaal vinden en weten en toch bang zijn voor het oordeel van mensen.
zazamaenade wijzigde dit bericht op 15-07-2019 13:52
5.36% gewijzigd
nounou
maandag 15 juli 2019 om 13:50
Ik ging vroeger graag mee uit, soms. En soms niet.
En als ik wel ging en niemand ging na een terrasje of kroeg niet verder mee dan dacht ik daar helemaal niks van.
Niet iedereen houd van drukke plekken of dronken mensen of gerij bij het dansen.
Of van dansen of harde muziek.
Dat kunnen de mensen met een soort van eq zelf ook wel bedenken. Je bent maakt het allemaal veel te belangrijk.
En wat als iemand je dan suf vindt. Niet belangrijk.
En als ik wel ging en niemand ging na een terrasje of kroeg niet verder mee dan dacht ik daar helemaal niks van.
Niet iedereen houd van drukke plekken of dronken mensen of gerij bij het dansen.
Of van dansen of harde muziek.
Dat kunnen de mensen met een soort van eq zelf ook wel bedenken. Je bent maakt het allemaal veel te belangrijk.
En wat als iemand je dan suf vindt. Niet belangrijk.
