Overig
alle pijlers
Irriteren aan mensen die wat hebben
dinsdag 12 april 2022 om 20:18
Ik heb dus best wel veel mensen in mijn omgeving die altijd wel iets met hun gezondheid hebben. Hoofdpijn, moe, rugpijn, andere pijn….. Naar 100 specialisten gaan waar vervolgens niets uitkomt. Deze mensen wil ik ook niet uit mijn leven omdat ze ook gezelligheid en andere leuke dingen brengen/geven. Maar ik merk aan mezelf dat ik niet meer weet hoe ik moet reageren en er zo langzamerhand wel een beetje klaar mee ben. Soms moet ik echt goed nadenken als ik een appje stuur of bel waar ze nu weer last van hadden want ik toon wel interesse en vraag hoe het gaat. Ik vind dit een slechte gedachte van mezelf omdat ik natuurlijk niet in hun lijf kan kijken….en ze misschien echt wel overal last van hebben 
. Maar word er inmiddels zelf moe van 
Weet eigenlijk niet wat ik met dit topic wil maar misschien herkent iemand het en heeft tips voor mij hoe ik daarmee om kan gaan.
. Maar word er inmiddels zelf moe van Weet eigenlijk niet wat ik met dit topic wil maar misschien herkent iemand het en heeft tips voor mij hoe ik daarmee om kan gaan.
dinsdag 12 april 2022 om 22:21
Wat betrek jij alles op jezelf. Voel jij je nu alweer aangesproken? Ik spreek in zijn algemeenheid. Ik ben juist cool as Fonzie. Real-Chelsea 3-3. Spannend.DingDong schreef: ↑12-04-2022 22:06Wat ben jij veroordelend. Ik begrijp weer niet waarom jij en Granny zo van de kook raken. Vanaf het begin was het duidelijk dat we het hebben over vrienden, familie of mensen in je omgeving die àltijd kleine dingetjes hebben. Waar je mee gaat sporten en je weet van te voren al dat die persoon voor, tijdens en na het spel het hebben over allerlei lichamelijke klachten maar wel gewoon lekker meespelen en dat altijd! Dat jullie het niet herkennen wil nog niet zeggen dat de rest dus niet empathisch is of onvriendelijk. Het gaan om een luchtig onderwerp, de klagers weten het ook van zichzelf want ze zijn er al vaker op gewezen.
housemus wijzigde dit bericht op 12-04-2022 22:29
3.78% gewijzigd
"Wees gewoon jezelf....maar in jouw geval dringend een ander"
dinsdag 12 april 2022 om 22:27
Lorem_Ipsum schreef: ↑12-04-2022 22:12Nou, dat scheelt dan weer. Maar wat er in mijn hoofd omgaat is gelukkig privé, dus in werkelijkheid zou je geen idee hebben. Anderen zullen misschien weer iets naar mij toe doen, wat ze misschien niet uit het diepste van hun hart zo voelen.
Wat ik hier op het forum uitspreek staat vaak ver van wat ik in het dagelijks leven uitspreek tegen mensen.
Ja schijnheiligheid en verborgen agenda’s kan ik slecht tegen. Misschien dat ik daarom ook niet zo van mensen houd.
dinsdag 12 april 2022 om 22:28
Ik vind mezelf niet schijnheilig en heb ook geen verborgen agenda. Ik bied een luisterend oor, als iemand daar behoefte aan heeft. Ook al snap ik het zelf niet altijd.
dinsdag 12 april 2022 om 22:29
Lorem_Ipsum schreef: ↑12-04-2022 22:28Ik vind mezelf niet schijnheilig en heb ook geen verborgen agenda. Ik bied een luisterend oor, als iemand daar behoefte aan heeft. Ook al snap ik het zelf niet altijd.
Oh hou toch op. Het oor in ver’oor’delen zeker.
dinsdag 12 april 2022 om 22:33
dinsdag 12 april 2022 om 22:34
Precies je kunt ernaar vragen omdat je compassie hebt voor het feit dat iets iemand bezighoudt in zijn leven zonder dat het jou misschien interesseert. Je laat wel blijken dat je begrijpt dat het voor die persoon belangrijk is en dat het er mag zijn, voor jou maakt het geen verschil. Dat is eerlijk genoeg en het is voor de andere partij heus niet vervelend, het is eerder bevrijdend dat die zijn ei kwijt kan.granny71 schreef: ↑12-04-2022 22:09Zo vraag ik altijd aan mijn zusje hoe het met haar werk gaat, ik snap er niets van, het interesseert me niet echt maar ik vraag het uit beleefdheid maar ik luister zonder oordeel.
Of het nu over werk, hobby, gezondheid, relaties enz gaat, ieder mens heeft zijn eigen stokstaartjes (onderwerpen waar ze graag en veel over praten)
Waarom is werk een geaccepteerd stokstaartje en gezondheid niet?
dinsdag 12 april 2022 om 22:39
Geen mens heeft alleen maar omgang met echte vrienden.
Je hebt veel meer familieleden en (vage) kennissen en collega's in je sociale netwerk
dinsdag 12 april 2022 om 22:54
Herkenbaar. Schoonouder heeft nu al jaren last van een heup, krachtverlies, schouder etc. Eigenlijk is dat het enige onderwerp van gesprek. Ouder vraagt nooit wat aan ons (kan me echt letterlijk geen enkele vraag herinneren, ook niet na belangrijke life events) waardoor het een monoloog wordt. Op zich ook nog prima, zo is die persoon nu eenmaal, maar aller vervelendst is dat er juist nooit een hulpverlener oid bezocht wordt (want 'niet bekwaam', 'is toch niks aan te doen' etc) en de klacht dus ook nooit gediagnosticeerd wordt of behandeling kan worden geboden. Zo zonde om je leven dan te slijten in focus op je klachten en wat niet meer kan. Wij blijven dus steeds aanhoren en advies geven om een arts/fysio/sportschool te bezoeken. Helaas heeft dit nog nooit iets opgeleverd. Roept ook gelijk de vraag op waarom iemand zo klaagt: is het wereldje zo klein geworden dat er geen andere onderwerpen meer zijn? Mist ouder eigenlijk aandacht en aanspraak? Bij ons blijven pogingen om de gespreksonderwerpen uit te breiden weinig opleveren maar je zou het eens kunnen proberen.
onsjemeer wijzigde dit bericht op 12-04-2022 23:11
3.34% gewijzigd
dinsdag 12 april 2022 om 22:58
Als iemand aan mij vraagt hoe het met me gaat, vind ik dat soms lastig te beantwoorden. Ik mankeer best veel, maar het is niet iets waar ik me mee wil identificeren. Als ik heel eerlijk ben, wil ik er vaak zelf niet eens over praten. Maar dat ben ik. Wat voor de een slechts een "kwaaltje"lijkt, kan voor de ander allesoverheersend zijn. Ik heb het soms ook, zeker als ik erg last heb van pijn in mijn nek/schouder, dan kan zoiets de hele dag gaan bepalen. Uit mezelf zal ik er niet snel over beginnnen, maar het kan mezelf wel erg bezighouden, zeker als ik de hele dag pijn ervaar. Ik wil een ander er niet mee belasten. Maar andersom mag iemand echt wel tegen me aanklagen. Uit eigen ervaring weet ik ook dat je echt niet specialisten afloopt voor de lol. Er zijn lichamelijke of psyschische klachten waar je met lief af wil. Ik heb een jaar gehad waarin ik binnen een tijdsbestek van een paar maanden meerdere keren bij een KNO-arts, allergoloog en een neuroloog geweest ben. Ik vond het niet leuk, het kostte me behoorlijk veel tijd. Gelukkig ging ik niet voor niets, het loste voor een deel wel wat problemen op. Maar ik blijf graag uit de buurt van ziekenhuizen en artsen, het kost allemaal vrij veel tijd(plus energie) en ik weet niet altijd of ik er wat mee opschiet. Ik ben zo blij dat ik een paar jaar geleden geleerd heb om bij mijzelf wekelijks B12 te injecteren, dat scheelt het wekelijkse ritje naar de huisartsenpraktijk.
juliaagrippina wijzigde dit bericht op 12-04-2022 23:00
0.07% gewijzigd
dinsdag 12 april 2022 om 22:59
Natuurlijk, een mens vindt weleens wat. Moet ik daarom mijn omgeving dan maar als een baksteen laten vallen, omdat ik niet alles wat ze doormaken precies kan meevoelen of begrijpen? Misschien zit ik wel helemaal fout met mijn oordeel, en dat besef ik, dus daar zet ik me dan maar eventjes overheen.
dinsdag 12 april 2022 om 23:02
Ik vind belasten een heel groot woord en iets dat typisch gebruikt wordt door iemand die zichzelf wegcijfert. Anderen mogen wel aan jou iets vertellen maar andersom niet. Ben jij nu zo anders als al die anderen? Wellicht kun je mensen zoeken die geinteresseerd zijn in hoe het met jou gaat en mee willen denken en voelen? Het is niet per seeen straf om medemenselijk te zijn, het zit in onze natuur.JuliaAgrippina schreef: ↑12-04-2022 22:58Als iemand aan mij vraagt hoe het met me gaat, vind ik dat soms lastig te beantwoorden. Ik mankeer best veel, maar het is niet iets waar ik me mee wil identificeren. Als ik heel eerlijk ben, wil ik er vaak zelf niet eens over praten. Maar dat ben ik. Wat voor de een slechts een "kwaaltje"lijkt, kan voor de ander allesoverheersend zijn. Ik heb het soms ook, zeker als ik erg last heb van pijn in mijn nek/schouder, dan kan zoiets de hele dag gaan bepalen. Uit mezelf zal ik er niet snel over beginnnen, maar het kan mezelf wel erg bezighouden, zeker als ik de hele dag pijn ervaar. Ik wil een ander er niet mee belasten. Maar andersom mag iemand echt wel tegen me aanklagen. Uit eigen ervaring weet ik ook dat je echt niet specialisten afloopt voor de lol. Er zijn lichamelijke of psyschische klachten waar je met lief af wil. Ik heb een jaar gehad waarin ik binnen een tijdsbestek van een paar maanden meerdere keren bij een KNO-arts, allergoloog en een neuroloog geweest ben. Ik vond het niet leuk, het kostte me behoorlijk veel tijd. Gelukkig ging ik niet voor niets, het loste voor een deel wel wat problemen op. Maar ik blijf graag uit de buurt van ziekenhuizen en artsen, het kost allemaal vrij veel tijd(plus energie) en ik weet niet altijd of ik er wat mee opschiet. Ik ben zo blij dat ik een paar jaar geleden geleerd heb om bij mijzelf wekelijks B12 te injecteren, dat scheelt het wekelijkse ritje naar de huisartsenpraktijk.
dinsdag 12 april 2022 om 23:03
Wat een flauwekul. Ik heb vriendschappen die heel ver terug gaan, met mensen die ik voor geen goud zou willen missen. Maar dat wil niet zeggen dat ik alles altijd even goed kan begrijpen. Dat is ook vriendschap.
En mijn eigen moeder klaagt ook wat af. Ook maar afkappen dan? Nee hoor, ik stap liever even over mijn ergernis heen en laat iemand z’n verhaal doen.
dinsdag 12 april 2022 om 23:07
Ik ook niet daarom hoort iedereen altijd hoe geweldig mijn kinderen het doen. Dat horen ze liever dan mijn (pijn) klachten.
Kom niet veel buiten en kan niet meer werken dus beleef niet veel en dan raakt je gespreksstof snel op.
dinsdag 12 april 2022 om 23:08
Je hebt gelijk, belasten klinkt ook te groot, maar soms is het misschien teveel en zoek ik afleiding. Wil ik het er even niet over hebben. Ik ben echt niet anders dan andere mensen, denk ik. Het is ook wel de aard van het beestje. Mensen zoeken mij vaak op om over hun dingen te praten, ik luister. Ik vind het ook best lastig. Ik heb een moeder die gaat "flippen"als ik haar vertel dat er iets niet goed gaat, dan gaat ze heel emotioneel doen(tot op huilen aan toe en dat vind ik zelf heel belastend) en dan lijkt het alsof zij er meer last van heeft dan ik van hetgeen ik mankeer. Misschien komt daar ook mijn stukje terughoudend vandaan met het willen delen met anderen, ik weet het niet. Maar ik vind het een lastige kwestie.Bedsermoen schreef: ↑12-04-2022 23:02Ik vind belasten een heel groot woord en iets dat typisch gebruikt wordt door iemand die zichzelf wegcijfert. Anderen mogen wel aan jou iets vertellen maar andersom niet. Ben jij nu zo anders als al die anderen? Wellicht kun je mensen zoeken die geinteresseerd zijn in hoe het met jou gaat en mee willen denken en voelen? Het is niet per seeen straf om medemenselijk te zijn, het zit in onze natuur.
dinsdag 12 april 2022 om 23:12
Lorem_Ipsum schreef: ↑12-04-2022 22:59Natuurlijk, een mens vindt weleens wat. Moet ik daarom mijn omgeving dan maar als een baksteen laten vallen, omdat ik niet alles wat ze doormaken precies kan meevoelen of begrijpen? Misschien zit ik wel helemaal fout met mijn oordeel, en dat besef ik, dus daar zet ik me dan maar eventjes overheen.
Dat is toch het hele punt van dit topic, dat men zich daar blijkbaar níet overheen kan zetten?
dinsdag 12 april 2022 om 23:15
Nou als je het er niet over wil hebben op een bepaald moment dat lijkt me prima toch? En ja je moeder is dus niet echt de juiste persoon hiervoor, bij haar zou ik het lekker oppervlakkig houden dan.JuliaAgrippina schreef: ↑12-04-2022 23:08Je hebt gelijk, belasten klinkt ook te groot, maar soms is het misschien teveel en zoek ik afleiding. Wil ik het er even niet over hebben. Ik ben echt niet anders dan andere mensen, denk ik. Het is ook wel de aard van het beestje. Mensen zoeken mij vaak op om over hun dingen te praten, ik luister. Ik vind het ook best lastig. Ik heb een moeder die gaat "flippen"als ik haar vertel dat er iets niet goed gaat, dan gaat ze heel emotioneel doen(tot op huilen aan toe en dat vind ik zelf heel belastend) en dan lijkt het alsof zij er meer last van heeft dan ik van hetgeen ik mankeer. Misschien komt daar ook mijn stukje terughoudend vandaan met het willen delen met anderen, ik weet het niet. Maar ik vind het een lastige kwestie.
dinsdag 12 april 2022 om 23:18
dinsdag 12 april 2022 om 23:19
@granny71: je zegt 'ja'. Je herkent het? Wat zou jij adviseren om er toch voor de ander te zijn? Waar zou jij behoefte aan hebben? Zou je willen dat de ander probeert je wereld te vergroten? Of liever dat de ander begrip blijft hebben en blijft luisteren?
Als je iemand helemaal kon opvoeden hierin, hoe zou je die persoon dan vormen hierin?
Als je iemand helemaal kon opvoeden hierin, hoe zou je die persoon dan vormen hierin?
dinsdag 12 april 2022 om 23:19
Ja, dat is iets wat ik de laatste jaren ook heb gedaan en nog steeds doe, het opppervlakkig houden.Bedsermoen schreef: ↑12-04-2022 23:15Nou als je het er niet over wil hebben op een bepaald moment dat lijkt me prima toch? En ja je moeder is dus niet echt de juiste persoon hiervoor, bij haar zou ik het lekker oppervlakkig houden dan.
dinsdag 12 april 2022 om 23:24
Ik vind (wat ik ervaar als) leed eigenlijk een stuk moeilijker dan aanstellerij. Aanstellerij raakt me niet echt, en daardoor kan ik overschakelen naar een ander onderwerp of voorstellen om op dat moment wat te gaan doen. Leed kan ik heel moeilijk loslaten, zelfs tot het punt waar ik er slapeloze nachten van heb.
Daarmee overigens even in het midden latend of het in TOs geval om aanstellerij gaat. Dat is imho uiteindelijk vooral in the eye of the beholder. Er zijn mensen die zich minder druk maken over terminaal ziek zijn dan over een kliko die een uur te vroeg aan de weg is gezet. We reageren uiteindelijk uit onze eigen belevingswereld niet uit die van de ander.
Daarmee overigens even in het midden latend of het in TOs geval om aanstellerij gaat. Dat is imho uiteindelijk vooral in the eye of the beholder. Er zijn mensen die zich minder druk maken over terminaal ziek zijn dan over een kliko die een uur te vroeg aan de weg is gezet. We reageren uiteindelijk uit onze eigen belevingswereld niet uit die van de ander.
