Overig
alle pijlers
Ja maar,
dinsdag 20 januari 2009 om 10:22
Soms wil ik iets zeggen als aanvulling op zijn verhaal, soms ben ik het er niet meeeens maar kan ik niet uit mijn woorden komen. Hij praat nogal makkelijk en snel en ik heb moeite om mijn gedachte/gevoel om te zetten in woorden. Als we een discussie hebben kom ik dan vaak uit op 'ja maar' omdat ik er gewoon niet uit kom.
dinsdag 20 januari 2009 om 10:32
Als je het er niet mee eens bent dan kun je op zich best 'ja maar' gebruiken. Maar je kunt ook zeggen 'Ik ben het niet helemaal met je eens want...' of 'Nou, ik denk er anders over : ....'
Als je het ter aanvulling gebruikt dan geef je met 'ja, maar' eigenlijk een verkeerd signaal af. Dan kun je beter zeggen 'En als aanvulling op jouw verhaal, ....' of 'Ik ga met je mee want ... '.
Misschien is het handig voor je om een standaard repertoire te hebben, dan hoef je niet zo na te denken voor je iets zegt.
Wellicht kun je ook af en toe gewoon wat tijd vragen. Dat kan door een nadenkende houding aan te nemen, door niets te zeggen maar wel reactie te geven op de spreker (knikken enzo) en dat kan door het gewoon te zeggen zoals 'soms moet ik het weer effe recht zetten in mijn hoofd, momentje' .
Soms is het ook handiger om de ander gewoon te laten kletsen. Het is niet heel erg belangrijk om hem te overtuigen van zijn ongelijk wanneer het over voor jullie onbelangrijke zaken gaat.
Als je het ter aanvulling gebruikt dan geef je met 'ja, maar' eigenlijk een verkeerd signaal af. Dan kun je beter zeggen 'En als aanvulling op jouw verhaal, ....' of 'Ik ga met je mee want ... '.
Misschien is het handig voor je om een standaard repertoire te hebben, dan hoef je niet zo na te denken voor je iets zegt.
Wellicht kun je ook af en toe gewoon wat tijd vragen. Dat kan door een nadenkende houding aan te nemen, door niets te zeggen maar wel reactie te geven op de spreker (knikken enzo) en dat kan door het gewoon te zeggen zoals 'soms moet ik het weer effe recht zetten in mijn hoofd, momentje' .
Soms is het ook handiger om de ander gewoon te laten kletsen. Het is niet heel erg belangrijk om hem te overtuigen van zijn ongelijk wanneer het over voor jullie onbelangrijke zaken gaat.
dinsdag 20 januari 2009 om 10:46
quote:Suzeli schreef op 20 januari 2009 @ 10:40:
Ik schiet op z'n moment alleen in de verdediging omdat hij verbaal een stuk sterker is en ik dan niet de kracht heb om aan de rem te trekken.
Misschien met je dat eens tegen hem zeggen op een rustig moment. Wat het met jou doet als hij zo overheersend over komt, als hij je afkapt of niet goed luisterd. Welk gevoel je dat geeft en wat je dan het liefst wil doen.
Of spreek af dat je in een discussie allebei de tijd krijgt om je dinggetje te zeggen. Dat hij zijn mond even houd als jij je hand opsteekt en andersom ook. Of dat jullie om stebeurten 3 minuten krijgen om te zeggen wat je wil zeggen.
Door dit soort dingen af te spreken en je er ook aan te houden is er voor beide ruimte in een discussie. Dit gaat niet ten koste van de inhoud, soms moet je gewoon even je mond houden als de ander praat. Of vragen of je even ruimte mag hebben om een nieuwe zin in je hoofd te formuleren. Als je alleen maar heel druk bezig bent om te kijken wanneer je er bij de ander tussen kunt komen, dan luister je helemaal niet meer naar de inhoud.
Ik schiet op z'n moment alleen in de verdediging omdat hij verbaal een stuk sterker is en ik dan niet de kracht heb om aan de rem te trekken.
Misschien met je dat eens tegen hem zeggen op een rustig moment. Wat het met jou doet als hij zo overheersend over komt, als hij je afkapt of niet goed luisterd. Welk gevoel je dat geeft en wat je dan het liefst wil doen.
Of spreek af dat je in een discussie allebei de tijd krijgt om je dinggetje te zeggen. Dat hij zijn mond even houd als jij je hand opsteekt en andersom ook. Of dat jullie om stebeurten 3 minuten krijgen om te zeggen wat je wil zeggen.
Door dit soort dingen af te spreken en je er ook aan te houden is er voor beide ruimte in een discussie. Dit gaat niet ten koste van de inhoud, soms moet je gewoon even je mond houden als de ander praat. Of vragen of je even ruimte mag hebben om een nieuwe zin in je hoofd te formuleren. Als je alleen maar heel druk bezig bent om te kijken wanneer je er bij de ander tussen kunt komen, dan luister je helemaal niet meer naar de inhoud.
dinsdag 20 januari 2009 om 10:51
quote:Boarn schreef op 20 januari 2009 @ 10:46:
[...] Als je alleen maar heel druk bezig bent om te kijken wanneer je er bij de ander tussen kunt komen, dan luister je helemaal niet meer naar de inhoud.
Hier sla je de spijker op de kop.
Alleen zijn we meestal al zo ver heen dat we de 'regeltjes' allang vergeten zijn
Nu hebben we laatst wel een code afgesproken voor als het dreigt fout te gaan. Als een van de twee dat merkt zegt deze de code en dan moeten we niets meer zeggen tot dat we allebei aangeven dat het weer normaal kan
[...] Als je alleen maar heel druk bezig bent om te kijken wanneer je er bij de ander tussen kunt komen, dan luister je helemaal niet meer naar de inhoud.
Hier sla je de spijker op de kop.
Alleen zijn we meestal al zo ver heen dat we de 'regeltjes' allang vergeten zijn
Nu hebben we laatst wel een code afgesproken voor als het dreigt fout te gaan. Als een van de twee dat merkt zegt deze de code en dan moeten we niets meer zeggen tot dat we allebei aangeven dat het weer normaal kan
dinsdag 20 januari 2009 om 11:01
Moest ff die link snel posten wegens telefoon .
Ik heb ook moeten leren dat 'ja, maar...' feitelijk gewoon 'NEE' betekent. De 'ja' wordt vaak zó achteloos uitgesproken ter inleiding van het hele verhaal dat er achteraan komt. Die 'ja' is dan gewoonweg niet gemeend, en dat doet dan ook weer afbreuk aan de mate waarin je je gesprekspartner daadwerkelijk serieus lijkt te nemen.
Maar dat wist je al .
Hoe komt het, denk je, dat je op een gegeven moment 'zo ver heen' bent dat je de regels vergeet? Voelen jullie je dan idd al niet meer serieus genomen? Wordt er echt op elkaar gereageerd voordat het zover komt? Wat gebeurt er dan?
Ik heb ook moeten leren dat 'ja, maar...' feitelijk gewoon 'NEE' betekent. De 'ja' wordt vaak zó achteloos uitgesproken ter inleiding van het hele verhaal dat er achteraan komt. Die 'ja' is dan gewoonweg niet gemeend, en dat doet dan ook weer afbreuk aan de mate waarin je je gesprekspartner daadwerkelijk serieus lijkt te nemen.
Maar dat wist je al .
Hoe komt het, denk je, dat je op een gegeven moment 'zo ver heen' bent dat je de regels vergeet? Voelen jullie je dan idd al niet meer serieus genomen? Wordt er echt op elkaar gereageerd voordat het zover komt? Wat gebeurt er dan?
dinsdag 20 januari 2009 om 11:12
Vaak gebeurt het als we allebei al moe c.q. sjachrijnig zijn.
Ik wil hem b.v. gerust stellen / uit zijn dip trekken. maar omdat ik zelf moe ben komt het er een beetje k*t uit. Hij begrijpt dan niet wat ik bedoel / dat ik het goed bedoel. Ik wil het dan weer verduidelijken maar dat lukt niet. enz enz enz ----> hij boos, ik huilen, hij zegt dat ie het zat is, ik meer huilen enz enz enz.
en dat wil ik niet meer!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik wil hem b.v. gerust stellen / uit zijn dip trekken. maar omdat ik zelf moe ben komt het er een beetje k*t uit. Hij begrijpt dan niet wat ik bedoel / dat ik het goed bedoel. Ik wil het dan weer verduidelijken maar dat lukt niet. enz enz enz ----> hij boos, ik huilen, hij zegt dat ie het zat is, ik meer huilen enz enz enz.
en dat wil ik niet meer!!!!!!!!!!!!!!!!
dinsdag 20 januari 2009 om 11:17
Iemand die alleen maar zijn eigen overtuiging wil horen en niet dolgraag mijn visie wil te weten komen (en daar actief en zeer geïnteresseerd naar vraagt) zou niet mijn vriend zijn. De situatie die jij schetst zou kunnen voorkomen in een werkrelatie waar je echt voor jezelf moet opkomen maar niet in een relatie tussen geliefden.
dinsdag 20 januari 2009 om 11:29
Mijn 2e ex-man werd helemaal gek van mijn "ja, maar".
Het kwam door zijn dominantie maar ook door zijn zwart-wit denken. Bij mij bestaat ook nog een grijstint en dan viel ik al gauw in een "ja, maar..."
Je kunt dingen op verschillende manieren bekijken en het deels met iemand eens zijn. Je eigen mening mag je er dan ook bij vertellen en dat het sommigen niet past.... Jammer dan.
Zelf werd ik er helemaal horrendol van dat ex zo star en eenzijdig dacht. Het is niet voor niets een ex en dit had er zeker mee te maken.
Het kwam door zijn dominantie maar ook door zijn zwart-wit denken. Bij mij bestaat ook nog een grijstint en dan viel ik al gauw in een "ja, maar..."
Je kunt dingen op verschillende manieren bekijken en het deels met iemand eens zijn. Je eigen mening mag je er dan ook bij vertellen en dat het sommigen niet past.... Jammer dan.
Zelf werd ik er helemaal horrendol van dat ex zo star en eenzijdig dacht. Het is niet voor niets een ex en dit had er zeker mee te maken.
dinsdag 20 januari 2009 om 11:38
Hij weet ook wel dat het niet op die manier moet, en ik ook.
Alleen als we moe zijn vervallen we allebei in 'hoe het vroeger ging' en dat was bij hem hard tegen hard, en bij mij werd er nooit ruzie gemaakt.
We kunnen het wel alleen worden we soms gek van onszelf en reageren dat dan af op de ander beetje lastig.
Alleen als we moe zijn vervallen we allebei in 'hoe het vroeger ging' en dat was bij hem hard tegen hard, en bij mij werd er nooit ruzie gemaakt.
We kunnen het wel alleen worden we soms gek van onszelf en reageren dat dan af op de ander beetje lastig.
