Overig
alle pijlers
Laat twintigers weer "het nieuwe twintig" zijn...
zaterdag 21 februari 2009 om 01:29
(even een stuk frustratie)
Eerst kwam Sex and the City en werd dertig het nieuwe twintig. Toen kwam Desperate Housewives en werd veertig het nieuwe dertig. En met de recente opmars van botox, toyboys en Madonna die nog volop meedoet, is vijftig het nieuwe veertig, en daarmee ook het nieuwe dertig en twintig. Leuk voor de generatie die is meegegroeid, maar wanneer worden wij twintigers weer hip? En zijn twintigers eigenlijk ooit wel hip geweest, gezien de dertigers, veertigers en vijftigers die allemaal roepen hoe ze nu veel lekkerder in hun vel zitten?
We zouden het als twintigers allemaal moeten hebben. Jong, mooi, afgestudeerd, ongebonden, hoog opgeleid en een wereld die voor je open ligt. Kansen genoeg, je kunt zijn wat je maar wilt, variërend van undercover agent tot televisiepresentator, van werken met micro-organismes in een laboratorium tot leidinggeven aan een bedrijf met duizenden medewerkers. Wij werden niet door ouders gedwongen een zaak over te nemen, een bepaalde studie te gaan doen of aan bepaalde verwachtingen te voldoen. Maar wat niet beseft wordt is dat keuzevrijheid stressvol kan werken, want op het moment dat je het een kiest, kun je al die andere dingen niet doen. Dit leidt ertoe dat mensen vier keer van studie wisselen, fanatiek gaan jobhoppen en stabiele relaties verbreken, in hun zucht naar een groots en meeslepend leven.
En alsof dat nog niet genoeg is, wordt er ook nog eens druk op ons gelegd de goede keuzes te maken, want anders heb je een valkuil voor ieder decennium. Als je de puberteit uit bent en gaat studeren moet je eerst wennen aan de zelfstandigheid. Tegen de tijd dat je daarmee om kunt gaan, val je in een quarterlife crisis en word je somber en onzeker over de koers die je na je afstuderen moet gaan zetten. Je leert dat als je maar lang genoeg op school zit, de wereld na je afstuderen voor je open ligt. Mijn moeder stelde vorige week nog de retorische vraag: “Met jouw twee studies, kun je toch zeker wel een goede baan krijgen?” Waarop ik de discussieregel overtrad door antwoord te geven: “Nou nee mam, als ik nou economie, rechten, wiskunde of bedrijfskunde, en een minor marketing plus twee bestuursjaren had gedaan, ja dan had ik makkelijk een baan kunnen krijgen. Maar die stapels boeken die ik heb gelezen of de teksten van denkers uit de negende eeuw die ik heb moeten bestuderen, nee daar kunnen bedrijven echt niks mee...”
Je probeert jezelf voor te houden dat dit een fase is, dat het wel overgaat. Maar uiteindelijk heeft elke levensfase zijn eigen dilemma. Als je dertig bent en dan eindelijk je goede baan hebt gevonden, in je koophuis zit, een vaste relatie hebt en twijfelt over kinderen, val je meteen weer in het dertigersdilemma van het “Is-dit-alles-gevoel?” En tegen de tijd dat je je daar aan hebt ontworsteld kun je als veertiger en als vijftiger vallen in de periode van een midlife-crisis waarin je in paniek schiet dat je leven al half voorbij is en dat je niet genoeg hebt bereikt en deze crisis schijnt tussen de twee tot tien jaar te duren...
Er zijn mensen die niet voor keuzevrijheid kiezen, maar verlangen naar een simpelere wereld in termen van goed en slecht. Denk aan fanatieke christenen, zweverige meditatiecursussen met enge begrippen als “yoni-massage”, westerlingen die zich tot de islam bekeren, en de fanatiekelingen van Eckhardt Tolle. Ik kan soms jaloers worden op de gelukzaligheid waarmee zij hun leven ondergaan, de simpele glimlach van iemand die zich tot het boeddhisme heeft bekeerd en nu als monnik niks anders doet dan de hele dag verlicht zitten zijn.
Zei de grote leider Marcus Antonius niet ooit: “Vergeet dit nooit: er is maar weinig voor nodig om gelukkig te kunnen leven.” Ik ben benieuwd hoe hij met die keuzevrijheid zou omgaan. Laat twintigers gewoon weer zorgeloos twintig zijn en stop met het pronken van dertigers, veertigers en vijftigers die van alles bereikt hebben waarvan je nu nog niets eens weet hoe je ooit op dat punt in je leven moet komen. Laat twintigers niet zo gefocust zijn op hoe succesvol te worden, het stellen van doelen en vijfjarenplannen maken, zodat we vervolgens tot de conclusie komen dat we het nu al verkeerd hebben aangepakt qua studie, netwerken en extracurriculaire activiteiten. Alle zelfhulpboeken ten spijt, volgens mij kun je maar beter het leven gaan uitvinden in plaats van verbitterd raken over de nu al gemiste carrièrekansen, want je kunt de quarterlife crisis, het dertigersdilemma en de midlife crisis het beste maar zo ver mogelijk voor je uitschuiven... En dingen voor ons uitschuiven, of het nu (huis)werk, huishouden of het betalen van je rekeningen betreft, daar zijn wij als ongedisciplineerde, verwende generatie toevallig HEEL goed in...
Eerst kwam Sex and the City en werd dertig het nieuwe twintig. Toen kwam Desperate Housewives en werd veertig het nieuwe dertig. En met de recente opmars van botox, toyboys en Madonna die nog volop meedoet, is vijftig het nieuwe veertig, en daarmee ook het nieuwe dertig en twintig. Leuk voor de generatie die is meegegroeid, maar wanneer worden wij twintigers weer hip? En zijn twintigers eigenlijk ooit wel hip geweest, gezien de dertigers, veertigers en vijftigers die allemaal roepen hoe ze nu veel lekkerder in hun vel zitten?
We zouden het als twintigers allemaal moeten hebben. Jong, mooi, afgestudeerd, ongebonden, hoog opgeleid en een wereld die voor je open ligt. Kansen genoeg, je kunt zijn wat je maar wilt, variërend van undercover agent tot televisiepresentator, van werken met micro-organismes in een laboratorium tot leidinggeven aan een bedrijf met duizenden medewerkers. Wij werden niet door ouders gedwongen een zaak over te nemen, een bepaalde studie te gaan doen of aan bepaalde verwachtingen te voldoen. Maar wat niet beseft wordt is dat keuzevrijheid stressvol kan werken, want op het moment dat je het een kiest, kun je al die andere dingen niet doen. Dit leidt ertoe dat mensen vier keer van studie wisselen, fanatiek gaan jobhoppen en stabiele relaties verbreken, in hun zucht naar een groots en meeslepend leven.
En alsof dat nog niet genoeg is, wordt er ook nog eens druk op ons gelegd de goede keuzes te maken, want anders heb je een valkuil voor ieder decennium. Als je de puberteit uit bent en gaat studeren moet je eerst wennen aan de zelfstandigheid. Tegen de tijd dat je daarmee om kunt gaan, val je in een quarterlife crisis en word je somber en onzeker over de koers die je na je afstuderen moet gaan zetten. Je leert dat als je maar lang genoeg op school zit, de wereld na je afstuderen voor je open ligt. Mijn moeder stelde vorige week nog de retorische vraag: “Met jouw twee studies, kun je toch zeker wel een goede baan krijgen?” Waarop ik de discussieregel overtrad door antwoord te geven: “Nou nee mam, als ik nou economie, rechten, wiskunde of bedrijfskunde, en een minor marketing plus twee bestuursjaren had gedaan, ja dan had ik makkelijk een baan kunnen krijgen. Maar die stapels boeken die ik heb gelezen of de teksten van denkers uit de negende eeuw die ik heb moeten bestuderen, nee daar kunnen bedrijven echt niks mee...”
Je probeert jezelf voor te houden dat dit een fase is, dat het wel overgaat. Maar uiteindelijk heeft elke levensfase zijn eigen dilemma. Als je dertig bent en dan eindelijk je goede baan hebt gevonden, in je koophuis zit, een vaste relatie hebt en twijfelt over kinderen, val je meteen weer in het dertigersdilemma van het “Is-dit-alles-gevoel?” En tegen de tijd dat je je daar aan hebt ontworsteld kun je als veertiger en als vijftiger vallen in de periode van een midlife-crisis waarin je in paniek schiet dat je leven al half voorbij is en dat je niet genoeg hebt bereikt en deze crisis schijnt tussen de twee tot tien jaar te duren...
Er zijn mensen die niet voor keuzevrijheid kiezen, maar verlangen naar een simpelere wereld in termen van goed en slecht. Denk aan fanatieke christenen, zweverige meditatiecursussen met enge begrippen als “yoni-massage”, westerlingen die zich tot de islam bekeren, en de fanatiekelingen van Eckhardt Tolle. Ik kan soms jaloers worden op de gelukzaligheid waarmee zij hun leven ondergaan, de simpele glimlach van iemand die zich tot het boeddhisme heeft bekeerd en nu als monnik niks anders doet dan de hele dag verlicht zitten zijn.
Zei de grote leider Marcus Antonius niet ooit: “Vergeet dit nooit: er is maar weinig voor nodig om gelukkig te kunnen leven.” Ik ben benieuwd hoe hij met die keuzevrijheid zou omgaan. Laat twintigers gewoon weer zorgeloos twintig zijn en stop met het pronken van dertigers, veertigers en vijftigers die van alles bereikt hebben waarvan je nu nog niets eens weet hoe je ooit op dat punt in je leven moet komen. Laat twintigers niet zo gefocust zijn op hoe succesvol te worden, het stellen van doelen en vijfjarenplannen maken, zodat we vervolgens tot de conclusie komen dat we het nu al verkeerd hebben aangepakt qua studie, netwerken en extracurriculaire activiteiten. Alle zelfhulpboeken ten spijt, volgens mij kun je maar beter het leven gaan uitvinden in plaats van verbitterd raken over de nu al gemiste carrièrekansen, want je kunt de quarterlife crisis, het dertigersdilemma en de midlife crisis het beste maar zo ver mogelijk voor je uitschuiven... En dingen voor ons uitschuiven, of het nu (huis)werk, huishouden of het betalen van je rekeningen betreft, daar zijn wij als ongedisciplineerde, verwende generatie toevallig HEEL goed in...
zaterdag 21 februari 2009 om 01:44
Dus als dertigers , veertigers en vijftigers stoppen met pronken ( lees ; er vanaf hun veertigste uit zien en doen alsof ze net zo oud zijn als hun ouders , en daar naartoe werken vanaf hun dertigste ) dan worden twintigers een stuk gelukkiger ?
Zou het ?
Zou het ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 21 februari 2009 om 01:47
zaterdag 21 februari 2009 om 01:48
zaterdag 21 februari 2009 om 01:51
@bgb: dat was niet de strekking, maar lees het zoals je wilt . wat ik bedoel te zeggen is dat ik zelf (en ik zie het ook wel bij mensen om me heen) soms een beetje verlamd raak door de overdaad aan keuzes. maar hoe moet ik nu weten wat ik wil, met zoveel keuzes en zo weinig tijd in mijn twintiger jaren om het uit te proberen. overal lees je dat je aan je cv moet werken, niet te veel moet gaan jobhoppen, eigenlijk al op je middelbare school aan je carrière had moeten werken... en tegelijkertijd heb je een brigade die roept dat er iets mis gaat in je proces van ouder worden als je niet dit weekend bij wijze van spreken in een krakkemikkige lelijke eend op stel en sprong naar Parijs aan het rijden bemt
@lexxxie: wijntje te weinig denk ik, (gaat fles rose uit koelkast halen )
@lexxxie: wijntje te weinig denk ik, (gaat fles rose uit koelkast halen )
zaterdag 21 februari 2009 om 01:59
En tot welke brigade voel je jezelf het meeste aangetrokken ?
Ik vind het ook een utopie om er van uit te gaan dat er voor iedere twintiger een prachtige carriere in het verschiet ligt ; als je niet de vermogens hebt om goed te leren zul je ook hele andere keuzes maken . Dan zul je wellicht ook een andere kant dan Parijs uitgestuurd worden door ouders en leraren etc . vanwege " zonde van je capaciteiten " ......en als je dan ook daadwerkelijk verstand hebt zul je vast ook zo wijs zijn om het nuttige mét het aangename te verenigen dan alleen maar te gaan flierefluiten .
Maar jullie zijn een verwende generatie ; dat klopt . Waar wij genoegen namen om te starten met de meubeletjes van een dooie oudtante willen jullie minimaal nieuwe Ikea meuk . En om dat te betalen blijven jullie veel langer thuis wonen , worden veel later zelfstandig en hebben te veel tijd om na te denken .
En alles moet vooral maar ' leuk " zijn .
Ik vind het ook een utopie om er van uit te gaan dat er voor iedere twintiger een prachtige carriere in het verschiet ligt ; als je niet de vermogens hebt om goed te leren zul je ook hele andere keuzes maken . Dan zul je wellicht ook een andere kant dan Parijs uitgestuurd worden door ouders en leraren etc . vanwege " zonde van je capaciteiten " ......en als je dan ook daadwerkelijk verstand hebt zul je vast ook zo wijs zijn om het nuttige mét het aangename te verenigen dan alleen maar te gaan flierefluiten .
Maar jullie zijn een verwende generatie ; dat klopt . Waar wij genoegen namen om te starten met de meubeletjes van een dooie oudtante willen jullie minimaal nieuwe Ikea meuk . En om dat te betalen blijven jullie veel langer thuis wonen , worden veel later zelfstandig en hebben te veel tijd om na te denken .
En alles moet vooral maar ' leuk " zijn .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 21 februari 2009 om 02:06
Als je niet te veel piekert , afmaakt waar je aan begonnen bent , dan heb je tijd voor een studie en op en neer naar Parijs in een ouwe Lelijke Eend .
Maar omdat alles maar leuk moet zijn ......
Generaties zijn ons voorgegaan die werkten omdat er brood op de plank moest . En als je mazzel had deed je iets wat je leuk vond . Maar je werkte om ( leuk ) te leven . Jullie willen een leuke studie met een leuke studietijd , leuk werk en klagen dan dat je niet genoeg tijd en geld en weetikveelwat hebt om leuk te leven .
Maar omdat alles maar leuk moet zijn ......
Generaties zijn ons voorgegaan die werkten omdat er brood op de plank moest . En als je mazzel had deed je iets wat je leuk vond . Maar je werkte om ( leuk ) te leven . Jullie willen een leuke studie met een leuke studietijd , leuk werk en klagen dan dat je niet genoeg tijd en geld en weetikveelwat hebt om leuk te leven .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 21 februari 2009 om 02:08
zaterdag 21 februari 2009 om 07:57
Ik heb alleen de openingspost gelezen en daarop is mijn eerste reactie 'Stel je niet zo aan'.
En ik herken het persoonlijk niet. Ik ben nét 30, heb ook al die mogelijkheden gehad, maar gewoon mijn gevoel gevolgd, zonder te kijken naar dat wat 'zou moeten' volgens media en anderen. Studie gevolgd (niet geswitched), leuke baan gezocht en een keer gewisseld halverwege 20, al heel lang dezelfde leuke, stabiele relatie.
Je moet jezelf niet gek laten maken, ik snap niet waarom iedereen altijd naar anderen moet kijken en zich daaraan afmeet. Daarmee maak je jezelf echt niet gelukkiger. Kijk alleen naar jezelf en wat jíj wil. Wat de rest doet en wil is niet belangrijk voor jouw geluk en keuzes.
En ik herken het persoonlijk niet. Ik ben nét 30, heb ook al die mogelijkheden gehad, maar gewoon mijn gevoel gevolgd, zonder te kijken naar dat wat 'zou moeten' volgens media en anderen. Studie gevolgd (niet geswitched), leuke baan gezocht en een keer gewisseld halverwege 20, al heel lang dezelfde leuke, stabiele relatie.
Je moet jezelf niet gek laten maken, ik snap niet waarom iedereen altijd naar anderen moet kijken en zich daaraan afmeet. Daarmee maak je jezelf echt niet gelukkiger. Kijk alleen naar jezelf en wat jíj wil. Wat de rest doet en wil is niet belangrijk voor jouw geluk en keuzes.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
zaterdag 21 februari 2009 om 08:04
Zolang jullie 20ers zo lopen te miepen worden jullie nooit hip. Godskanonne meid, zeur niet en ga iets dóen!
(1 ding scheelt met die kredietcrisis; als die echt doorzet zijn we van dat verwende gezeur over de stress van keuzevrijheid ook weer verlost)
quote:Er zijn mensen die niet voor keuzevrijheid kiezen, maar verlangen naar een simpelere wereld in termen van goed en slecht. Denk aan fanatieke christenen, zweverige meditatiecursussen met enge begrippen als “yoni-massage”, westerlingen die zich tot de islam bekeren, en de fanatiekelingen van Eckhardt Tolle. Ik kan soms jaloers worden op de gelukzaligheid waarmee zij hun leven ondergaan, de simpele glimlach van iemand die zich tot het boeddhisme heeft bekeerd en nu als monnik niks anders doet dan de hele dag verlicht zitten zijn.
Er zijn zoveel mensen die én geen last hebben van die keuzevrijheid en ook niet bij de groepen behoren waar jij ze zo graag in duwt. (over simpele ziel gesproken, hokjesgeest, da's pas simpel)
Je doet het lijken alsof die stress van jou iets is om trots op te zijn. Dat je zó slim bent, dat er zóveel mogelijk is voor jou met je 2 studies dat je het niet meer weet.
Wake up and smell the coffee dear, je bent niets anders dan een verwend nest.
Niet zeuren, kiezen en de consequenties van je keuzes nemen. Besef dat je niet alles kunt doen / hebben, vraag je af wat je als kind graag wilde gaan doen en doe daar iets mee.
Of ga een beetje verlamd zitten en doen en langzaam verzuren, dt kan ook. En dan geef ik je op een briefje dat het nieuwe 20 voor jou niet komt, hoe oud je ook wordt.
(1 ding scheelt met die kredietcrisis; als die echt doorzet zijn we van dat verwende gezeur over de stress van keuzevrijheid ook weer verlost)
quote:Er zijn mensen die niet voor keuzevrijheid kiezen, maar verlangen naar een simpelere wereld in termen van goed en slecht. Denk aan fanatieke christenen, zweverige meditatiecursussen met enge begrippen als “yoni-massage”, westerlingen die zich tot de islam bekeren, en de fanatiekelingen van Eckhardt Tolle. Ik kan soms jaloers worden op de gelukzaligheid waarmee zij hun leven ondergaan, de simpele glimlach van iemand die zich tot het boeddhisme heeft bekeerd en nu als monnik niks anders doet dan de hele dag verlicht zitten zijn.
Er zijn zoveel mensen die én geen last hebben van die keuzevrijheid en ook niet bij de groepen behoren waar jij ze zo graag in duwt. (over simpele ziel gesproken, hokjesgeest, da's pas simpel)
Je doet het lijken alsof die stress van jou iets is om trots op te zijn. Dat je zó slim bent, dat er zóveel mogelijk is voor jou met je 2 studies dat je het niet meer weet.
Wake up and smell the coffee dear, je bent niets anders dan een verwend nest.
Niet zeuren, kiezen en de consequenties van je keuzes nemen. Besef dat je niet alles kunt doen / hebben, vraag je af wat je als kind graag wilde gaan doen en doe daar iets mee.
Of ga een beetje verlamd zitten en doen en langzaam verzuren, dt kan ook. En dan geef ik je op een briefje dat het nieuwe 20 voor jou niet komt, hoe oud je ook wordt.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
