Overig
alle pijlers
Laat twintigers weer "het nieuwe twintig" zijn...
zaterdag 21 februari 2009 om 01:29
(even een stuk frustratie)
Eerst kwam Sex and the City en werd dertig het nieuwe twintig. Toen kwam Desperate Housewives en werd veertig het nieuwe dertig. En met de recente opmars van botox, toyboys en Madonna die nog volop meedoet, is vijftig het nieuwe veertig, en daarmee ook het nieuwe dertig en twintig. Leuk voor de generatie die is meegegroeid, maar wanneer worden wij twintigers weer hip? En zijn twintigers eigenlijk ooit wel hip geweest, gezien de dertigers, veertigers en vijftigers die allemaal roepen hoe ze nu veel lekkerder in hun vel zitten?
We zouden het als twintigers allemaal moeten hebben. Jong, mooi, afgestudeerd, ongebonden, hoog opgeleid en een wereld die voor je open ligt. Kansen genoeg, je kunt zijn wat je maar wilt, variërend van undercover agent tot televisiepresentator, van werken met micro-organismes in een laboratorium tot leidinggeven aan een bedrijf met duizenden medewerkers. Wij werden niet door ouders gedwongen een zaak over te nemen, een bepaalde studie te gaan doen of aan bepaalde verwachtingen te voldoen. Maar wat niet beseft wordt is dat keuzevrijheid stressvol kan werken, want op het moment dat je het een kiest, kun je al die andere dingen niet doen. Dit leidt ertoe dat mensen vier keer van studie wisselen, fanatiek gaan jobhoppen en stabiele relaties verbreken, in hun zucht naar een groots en meeslepend leven.
En alsof dat nog niet genoeg is, wordt er ook nog eens druk op ons gelegd de goede keuzes te maken, want anders heb je een valkuil voor ieder decennium. Als je de puberteit uit bent en gaat studeren moet je eerst wennen aan de zelfstandigheid. Tegen de tijd dat je daarmee om kunt gaan, val je in een quarterlife crisis en word je somber en onzeker over de koers die je na je afstuderen moet gaan zetten. Je leert dat als je maar lang genoeg op school zit, de wereld na je afstuderen voor je open ligt. Mijn moeder stelde vorige week nog de retorische vraag: “Met jouw twee studies, kun je toch zeker wel een goede baan krijgen?” Waarop ik de discussieregel overtrad door antwoord te geven: “Nou nee mam, als ik nou economie, rechten, wiskunde of bedrijfskunde, en een minor marketing plus twee bestuursjaren had gedaan, ja dan had ik makkelijk een baan kunnen krijgen. Maar die stapels boeken die ik heb gelezen of de teksten van denkers uit de negende eeuw die ik heb moeten bestuderen, nee daar kunnen bedrijven echt niks mee...”
Je probeert jezelf voor te houden dat dit een fase is, dat het wel overgaat. Maar uiteindelijk heeft elke levensfase zijn eigen dilemma. Als je dertig bent en dan eindelijk je goede baan hebt gevonden, in je koophuis zit, een vaste relatie hebt en twijfelt over kinderen, val je meteen weer in het dertigersdilemma van het “Is-dit-alles-gevoel?” En tegen de tijd dat je je daar aan hebt ontworsteld kun je als veertiger en als vijftiger vallen in de periode van een midlife-crisis waarin je in paniek schiet dat je leven al half voorbij is en dat je niet genoeg hebt bereikt en deze crisis schijnt tussen de twee tot tien jaar te duren...
Er zijn mensen die niet voor keuzevrijheid kiezen, maar verlangen naar een simpelere wereld in termen van goed en slecht. Denk aan fanatieke christenen, zweverige meditatiecursussen met enge begrippen als “yoni-massage”, westerlingen die zich tot de islam bekeren, en de fanatiekelingen van Eckhardt Tolle. Ik kan soms jaloers worden op de gelukzaligheid waarmee zij hun leven ondergaan, de simpele glimlach van iemand die zich tot het boeddhisme heeft bekeerd en nu als monnik niks anders doet dan de hele dag verlicht zitten zijn.
Zei de grote leider Marcus Antonius niet ooit: “Vergeet dit nooit: er is maar weinig voor nodig om gelukkig te kunnen leven.” Ik ben benieuwd hoe hij met die keuzevrijheid zou omgaan. Laat twintigers gewoon weer zorgeloos twintig zijn en stop met het pronken van dertigers, veertigers en vijftigers die van alles bereikt hebben waarvan je nu nog niets eens weet hoe je ooit op dat punt in je leven moet komen. Laat twintigers niet zo gefocust zijn op hoe succesvol te worden, het stellen van doelen en vijfjarenplannen maken, zodat we vervolgens tot de conclusie komen dat we het nu al verkeerd hebben aangepakt qua studie, netwerken en extracurriculaire activiteiten. Alle zelfhulpboeken ten spijt, volgens mij kun je maar beter het leven gaan uitvinden in plaats van verbitterd raken over de nu al gemiste carrièrekansen, want je kunt de quarterlife crisis, het dertigersdilemma en de midlife crisis het beste maar zo ver mogelijk voor je uitschuiven... En dingen voor ons uitschuiven, of het nu (huis)werk, huishouden of het betalen van je rekeningen betreft, daar zijn wij als ongedisciplineerde, verwende generatie toevallig HEEL goed in...
Eerst kwam Sex and the City en werd dertig het nieuwe twintig. Toen kwam Desperate Housewives en werd veertig het nieuwe dertig. En met de recente opmars van botox, toyboys en Madonna die nog volop meedoet, is vijftig het nieuwe veertig, en daarmee ook het nieuwe dertig en twintig. Leuk voor de generatie die is meegegroeid, maar wanneer worden wij twintigers weer hip? En zijn twintigers eigenlijk ooit wel hip geweest, gezien de dertigers, veertigers en vijftigers die allemaal roepen hoe ze nu veel lekkerder in hun vel zitten?
We zouden het als twintigers allemaal moeten hebben. Jong, mooi, afgestudeerd, ongebonden, hoog opgeleid en een wereld die voor je open ligt. Kansen genoeg, je kunt zijn wat je maar wilt, variërend van undercover agent tot televisiepresentator, van werken met micro-organismes in een laboratorium tot leidinggeven aan een bedrijf met duizenden medewerkers. Wij werden niet door ouders gedwongen een zaak over te nemen, een bepaalde studie te gaan doen of aan bepaalde verwachtingen te voldoen. Maar wat niet beseft wordt is dat keuzevrijheid stressvol kan werken, want op het moment dat je het een kiest, kun je al die andere dingen niet doen. Dit leidt ertoe dat mensen vier keer van studie wisselen, fanatiek gaan jobhoppen en stabiele relaties verbreken, in hun zucht naar een groots en meeslepend leven.
En alsof dat nog niet genoeg is, wordt er ook nog eens druk op ons gelegd de goede keuzes te maken, want anders heb je een valkuil voor ieder decennium. Als je de puberteit uit bent en gaat studeren moet je eerst wennen aan de zelfstandigheid. Tegen de tijd dat je daarmee om kunt gaan, val je in een quarterlife crisis en word je somber en onzeker over de koers die je na je afstuderen moet gaan zetten. Je leert dat als je maar lang genoeg op school zit, de wereld na je afstuderen voor je open ligt. Mijn moeder stelde vorige week nog de retorische vraag: “Met jouw twee studies, kun je toch zeker wel een goede baan krijgen?” Waarop ik de discussieregel overtrad door antwoord te geven: “Nou nee mam, als ik nou economie, rechten, wiskunde of bedrijfskunde, en een minor marketing plus twee bestuursjaren had gedaan, ja dan had ik makkelijk een baan kunnen krijgen. Maar die stapels boeken die ik heb gelezen of de teksten van denkers uit de negende eeuw die ik heb moeten bestuderen, nee daar kunnen bedrijven echt niks mee...”
Je probeert jezelf voor te houden dat dit een fase is, dat het wel overgaat. Maar uiteindelijk heeft elke levensfase zijn eigen dilemma. Als je dertig bent en dan eindelijk je goede baan hebt gevonden, in je koophuis zit, een vaste relatie hebt en twijfelt over kinderen, val je meteen weer in het dertigersdilemma van het “Is-dit-alles-gevoel?” En tegen de tijd dat je je daar aan hebt ontworsteld kun je als veertiger en als vijftiger vallen in de periode van een midlife-crisis waarin je in paniek schiet dat je leven al half voorbij is en dat je niet genoeg hebt bereikt en deze crisis schijnt tussen de twee tot tien jaar te duren...
Er zijn mensen die niet voor keuzevrijheid kiezen, maar verlangen naar een simpelere wereld in termen van goed en slecht. Denk aan fanatieke christenen, zweverige meditatiecursussen met enge begrippen als “yoni-massage”, westerlingen die zich tot de islam bekeren, en de fanatiekelingen van Eckhardt Tolle. Ik kan soms jaloers worden op de gelukzaligheid waarmee zij hun leven ondergaan, de simpele glimlach van iemand die zich tot het boeddhisme heeft bekeerd en nu als monnik niks anders doet dan de hele dag verlicht zitten zijn.
Zei de grote leider Marcus Antonius niet ooit: “Vergeet dit nooit: er is maar weinig voor nodig om gelukkig te kunnen leven.” Ik ben benieuwd hoe hij met die keuzevrijheid zou omgaan. Laat twintigers gewoon weer zorgeloos twintig zijn en stop met het pronken van dertigers, veertigers en vijftigers die van alles bereikt hebben waarvan je nu nog niets eens weet hoe je ooit op dat punt in je leven moet komen. Laat twintigers niet zo gefocust zijn op hoe succesvol te worden, het stellen van doelen en vijfjarenplannen maken, zodat we vervolgens tot de conclusie komen dat we het nu al verkeerd hebben aangepakt qua studie, netwerken en extracurriculaire activiteiten. Alle zelfhulpboeken ten spijt, volgens mij kun je maar beter het leven gaan uitvinden in plaats van verbitterd raken over de nu al gemiste carrièrekansen, want je kunt de quarterlife crisis, het dertigersdilemma en de midlife crisis het beste maar zo ver mogelijk voor je uitschuiven... En dingen voor ons uitschuiven, of het nu (huis)werk, huishouden of het betalen van je rekeningen betreft, daar zijn wij als ongedisciplineerde, verwende generatie toevallig HEEL goed in...
zaterdag 21 februari 2009 om 10:21
quote:HoiPippiLangkous schreef op 21 februari 2009 @ 08:04:
Zolang jullie 20ers zo lopen te miepen worden jullie nooit hip. Godskanonne meid, zeur niet en ga iets dóen!
(1 ding scheelt met die kredietcrisis; als die echt doorzet zijn we van dat verwende gezeur over de stress van keuzevrijheid ook weer verlost)
[...]
Er zijn zoveel mensen die én geen last hebben van die keuzevrijheid en ook niet bij de groepen behoren waar jij ze zo graag in duwt. (over simpele ziel gesproken, hokjesgeest, da's pas simpel)
Je doet het lijken alsof die stress van jou iets is om trots op te zijn. Dat je zó slim bent, dat er zóveel mogelijk is voor jou met je 2 studies dat je het niet meer weet.
Wake up and smell the coffee dear, je bent niets anders dan een verwend nest.(...)
Misschien hier op het forum, maar als ik even rondkijk in mijn vriendenkring dan is er toch enige paniek:
-Heb ik wel het goede gestudeerd?
-Had ik inderdaad niet beter een ambacht kunnen leren?
-Ga ik in deze economische tijden nog wel een baan vinden? (als ik zie hoe moeilijk het is om als starter nu aan een baan te komen, dan heeft de kredietcrisis ons inderdaad van de keuzevrijheid verlost...).
Zolang jullie 20ers zo lopen te miepen worden jullie nooit hip. Godskanonne meid, zeur niet en ga iets dóen!
(1 ding scheelt met die kredietcrisis; als die echt doorzet zijn we van dat verwende gezeur over de stress van keuzevrijheid ook weer verlost)
[...]
Er zijn zoveel mensen die én geen last hebben van die keuzevrijheid en ook niet bij de groepen behoren waar jij ze zo graag in duwt. (over simpele ziel gesproken, hokjesgeest, da's pas simpel)
Je doet het lijken alsof die stress van jou iets is om trots op te zijn. Dat je zó slim bent, dat er zóveel mogelijk is voor jou met je 2 studies dat je het niet meer weet.
Wake up and smell the coffee dear, je bent niets anders dan een verwend nest.(...)
Misschien hier op het forum, maar als ik even rondkijk in mijn vriendenkring dan is er toch enige paniek:
-Heb ik wel het goede gestudeerd?
-Had ik inderdaad niet beter een ambacht kunnen leren?
-Ga ik in deze economische tijden nog wel een baan vinden? (als ik zie hoe moeilijk het is om als starter nu aan een baan te komen, dan heeft de kredietcrisis ons inderdaad van de keuzevrijheid verlost...).
zaterdag 21 februari 2009 om 10:23
quote:Chica34 schreef op 21 februari 2009 @ 10:19:
Ach, best een leuk stukkie TO maar beetje overdone. Je zal moeten accepteren dat 30/40ers nou eenmaal hipper zijn, kan er ook niks aan doen. You win some and you lose some.
En ik ben zoooooo blij geen 20er meer te zijn. Geen moer aan die leeftijd.Dank voor het tegengeluid
Ach, best een leuk stukkie TO maar beetje overdone. Je zal moeten accepteren dat 30/40ers nou eenmaal hipper zijn, kan er ook niks aan doen. You win some and you lose some.
En ik ben zoooooo blij geen 20er meer te zijn. Geen moer aan die leeftijd.Dank voor het tegengeluid
zaterdag 21 februari 2009 om 10:25
En toch he, ik voel me nu beter dan ik me ooit heb gevoeld. Maar goed, dat gevoel heb ik eigenlijk bijna mijn hele leven gehad. (op de echte klote periodes na dan, maar die zijn dan weer niet leeftijdsgebonden)
Ik heb nooit zo nodig ouder of jonger willen zijn, me nooit blindgestaard op oudere of jongere generaties.
Het voordeel van bijna 40; je relativeert meer en je hebt eea meegemaakt waardoor je ook weet dat ook de rotperiodes weer voorbijgaan.
Ik heb nooit zo nodig ouder of jonger willen zijn, me nooit blindgestaard op oudere of jongere generaties.
Het voordeel van bijna 40; je relativeert meer en je hebt eea meegemaakt waardoor je ook weet dat ook de rotperiodes weer voorbijgaan.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 21 februari 2009 om 10:27
quote:HoiPippiLangkous schreef op 21 februari 2009 @ 08:04:
Zolang jullie 20ers zo lopen te miepen worden jullie nooit hip. Godskanonne meid, zeur niet en ga iets dóen!
HPL ik zit te janken van het lachen om je bijdragen. De Bom, die was ik al haast weer vergeten.....
Zolang jullie 20ers zo lopen te miepen worden jullie nooit hip. Godskanonne meid, zeur niet en ga iets dóen!
HPL ik zit te janken van het lachen om je bijdragen. De Bom, die was ik al haast weer vergeten.....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 21 februari 2009 om 10:36
zaterdag 21 februari 2009 om 10:40
zaterdag 21 februari 2009 om 10:42
quote:koetje1984 schreef op 21 februari 2009 @ 01:29:
Laat twintigers gewoon weer zorgeloos twintig zijn en stop met het pronken van dertigers, veertigers en vijftigers die van alles bereikt hebben waarvan je nu nog niets eens weet hoe je ooit op dat punt in je leven moet komen.
[oma vertelt mode on]
Toen ik twintiger was, had ik een douche op mijn (overdekte, dat wel) balkon, tweedehands everything, geen auto (nou ja, op mijn 28ste wel), een minimalistische inboedel, maar wél een heleboel überhippe LP's (vraag maar aan je ouders wat dat zijn). En dat was vrij normaal. Ik sta er soms van te kijken wat twintigers nu allemaal normaal vinden, maar ik gun het ze van harte. Omgekeerd zou ik het ook prettig vinden dat mij door de twintiger van harte gegund wordt wat ik inmiddels bij elkaar gesprokkeld heb aan stoffelijke en geestelijke rijkdom, so to speak. 't Was best hard werken, namelijk
[oma vertelt mode off]
Laat twintigers gewoon weer zorgeloos twintig zijn en stop met het pronken van dertigers, veertigers en vijftigers die van alles bereikt hebben waarvan je nu nog niets eens weet hoe je ooit op dat punt in je leven moet komen.
[oma vertelt mode on]
Toen ik twintiger was, had ik een douche op mijn (overdekte, dat wel) balkon, tweedehands everything, geen auto (nou ja, op mijn 28ste wel), een minimalistische inboedel, maar wél een heleboel überhippe LP's (vraag maar aan je ouders wat dat zijn). En dat was vrij normaal. Ik sta er soms van te kijken wat twintigers nu allemaal normaal vinden, maar ik gun het ze van harte. Omgekeerd zou ik het ook prettig vinden dat mij door de twintiger van harte gegund wordt wat ik inmiddels bij elkaar gesprokkeld heb aan stoffelijke en geestelijke rijkdom, so to speak. 't Was best hard werken, namelijk
[oma vertelt mode off]
anoniem_10567 wijzigde dit bericht op 21-02-2009 10:44
Reden: pffff... 't is nog te vroeg om te typen...
Reden: pffff... 't is nog te vroeg om te typen...
% gewijzigd
zaterdag 21 februari 2009 om 10:45
Quote Roelfien:quote:Ik kan helemaal niks met uitspraken als 'veertig is het nieuwe dertig'. Als Daphne Deckers dat roept, denk ik: Geef gewoon toe dat je ouder wordt, niks mis mee.
O, ik snap het wel hoor.
mensen die veel waarde hechten aan de getallen bij een leeftijd denken op een dag, hé ik ben vijfendertig, ik ben hard op weg om middelbaar te worden, sterker, ik bén middelbaar en straks ben ik oud, want als je twintig bent vind je veertig oud. En je voelt je helemaal niet oud.
Maar dat hoeft dus ook niet, net als dat je je niet heel jong hoeft te voelen als je twintig bent.
En voor die groep, zijn dit soort uitspraken uitgevonden en dat begrijp ik best. Ik denk alleen dat je je beter gewoon kunt realiseren hoe oud je bent en dat de schok van het zestig worden, wat gewoon nog steeds zestig is en niet nieuwe vijftig, dan minder groot is straks als het zo ver is.
Want hoe hard je het ook uitstelt, op een dag ben je gewoon oud en dan wordt het echt zielig als je krampachtig blijft doen alsof je jong bent. Je kunt melkzuur en botox in blijven spuiten wat je wil maar je nek en je handen gaan je verraden en dan? Houdt je leven dan op? Mensen krijgen gruwelijke depressies van dat opgefokte 'ik ben jong, ik ben jong' gedoe. Misschien dat de media dáár eens aandacht aan kan gaan besteden.
O, ik snap het wel hoor.
mensen die veel waarde hechten aan de getallen bij een leeftijd denken op een dag, hé ik ben vijfendertig, ik ben hard op weg om middelbaar te worden, sterker, ik bén middelbaar en straks ben ik oud, want als je twintig bent vind je veertig oud. En je voelt je helemaal niet oud.
Maar dat hoeft dus ook niet, net als dat je je niet heel jong hoeft te voelen als je twintig bent.
En voor die groep, zijn dit soort uitspraken uitgevonden en dat begrijp ik best. Ik denk alleen dat je je beter gewoon kunt realiseren hoe oud je bent en dat de schok van het zestig worden, wat gewoon nog steeds zestig is en niet nieuwe vijftig, dan minder groot is straks als het zo ver is.
Want hoe hard je het ook uitstelt, op een dag ben je gewoon oud en dan wordt het echt zielig als je krampachtig blijft doen alsof je jong bent. Je kunt melkzuur en botox in blijven spuiten wat je wil maar je nek en je handen gaan je verraden en dan? Houdt je leven dan op? Mensen krijgen gruwelijke depressies van dat opgefokte 'ik ben jong, ik ben jong' gedoe. Misschien dat de media dáár eens aandacht aan kan gaan besteden.
zaterdag 21 februari 2009 om 10:53
De titel van het topic - laat twintigers weer "het nieuwe twintig" zijn - lijkt te veronderstellen dat hen iets wordt aangedaan door alle niet-twintigers.
En wat hen dan wordt 'aangedaan'? In het (overigens geestige) openingsbericht wordt beschreven dat die twintigers blijkbaar alleen maar verongelijkt zijn over wat ze allemaal hebben en kunnen en niet weten wat ze willen.
Ik kan er geen medelijden mee hebben.
En wat hen dan wordt 'aangedaan'? In het (overigens geestige) openingsbericht wordt beschreven dat die twintigers blijkbaar alleen maar verongelijkt zijn over wat ze allemaal hebben en kunnen en niet weten wat ze willen.
Ik kan er geen medelijden mee hebben.
zaterdag 21 februari 2009 om 10:55
Wat betreft je OP...
Je hebt het natuurlijk altijd zelf in de hadn hoe erg je je laat gek maken door de media of je omgeving. Er is altijd wel iemand die het beter heeft, sneller heeft, slanker is, meer geld verdiend, of juist meer gereisd heeft. Als dat je instelling is, dan 'win' je toch nooit.
Kennelijk voel je nogal wat druk van de omgeving het 'goed' te doen. Misschien een goed idee dat uit je hoofd te zetten en gewoon lekker doen waar jezelf zin in hebt.
Als ik naar mijn oude klasgenoten kijk (ben 28) dan denk ik ook: Jeetje, die hebben al een huis, of kinderen. Maar ik ben gewoon blij met mijn eigen leventje. Ik heb vannaf dat ik het huis uit ben gegaan precies de dingen gedaan op een manier die ik wil. Ik doe nu promotie onderzoek in de UK, reis daarvoor naar andere landen en vind het heerlijk. Maar ik weet dat er vast een hoop mensen met minder diploma's (heb twee MScs en straks dus dr.) en die jonger zijn misschien wel veel meer verdienen. Het zij zo.
Wat betreft 30 en 40 die zeggen dat ze nu veel gelukkiger zijn. Dat vind ik fijn voor ze. Ik heb nooit het gevoel gehad in mijn jaren 20 (zit er nog in) dat ik zo ongelukkig was of ben. Ik hou eigenlijk wel van mijn leven en die keuzestress, ach dat moet je soms gewoon in perspectief plaatsen.
Wees ondertussen gewoon niet bang je eigen leven te leiden. Stel je voor: zit je je nu bang te maken over gemiste carriere kansen en dan kun je over 10 jaar zitten kniezen dat je niet wat zorgelozer was. Dat wil je toch ook niet?
Je hebt het natuurlijk altijd zelf in de hadn hoe erg je je laat gek maken door de media of je omgeving. Er is altijd wel iemand die het beter heeft, sneller heeft, slanker is, meer geld verdiend, of juist meer gereisd heeft. Als dat je instelling is, dan 'win' je toch nooit.
Kennelijk voel je nogal wat druk van de omgeving het 'goed' te doen. Misschien een goed idee dat uit je hoofd te zetten en gewoon lekker doen waar jezelf zin in hebt.
Als ik naar mijn oude klasgenoten kijk (ben 28) dan denk ik ook: Jeetje, die hebben al een huis, of kinderen. Maar ik ben gewoon blij met mijn eigen leventje. Ik heb vannaf dat ik het huis uit ben gegaan precies de dingen gedaan op een manier die ik wil. Ik doe nu promotie onderzoek in de UK, reis daarvoor naar andere landen en vind het heerlijk. Maar ik weet dat er vast een hoop mensen met minder diploma's (heb twee MScs en straks dus dr.) en die jonger zijn misschien wel veel meer verdienen. Het zij zo.
Wat betreft 30 en 40 die zeggen dat ze nu veel gelukkiger zijn. Dat vind ik fijn voor ze. Ik heb nooit het gevoel gehad in mijn jaren 20 (zit er nog in) dat ik zo ongelukkig was of ben. Ik hou eigenlijk wel van mijn leven en die keuzestress, ach dat moet je soms gewoon in perspectief plaatsen.
Wees ondertussen gewoon niet bang je eigen leven te leiden. Stel je voor: zit je je nu bang te maken over gemiste carriere kansen en dan kun je over 10 jaar zitten kniezen dat je niet wat zorgelozer was. Dat wil je toch ook niet?
zaterdag 21 februari 2009 om 10:57
quote:Zwieber schreef op 21 februari 2009 @ 10:40:
Als je moeite hebt met keuzes maken heeft dat niets te maken met je leeftijd of met een teveel aan keuzes maar meer met het feit dat je zelf niet weet wat je wil. Daar ligt je probleem. Kom daar achter.
Hip of niet, lekker boeiend zeg! Weet wat weer helemaal hip wordt? Bejaarden!In NL zei ik altijd: Hip? Da's toch gewoon het Engelse woord voor heup? Maar ja, nu spreek ik de hele dag Engels en kan ik dat grapje niet meer maken. Ook weer een nadeel....
Als je moeite hebt met keuzes maken heeft dat niets te maken met je leeftijd of met een teveel aan keuzes maar meer met het feit dat je zelf niet weet wat je wil. Daar ligt je probleem. Kom daar achter.
Hip of niet, lekker boeiend zeg! Weet wat weer helemaal hip wordt? Bejaarden!In NL zei ik altijd: Hip? Da's toch gewoon het Engelse woord voor heup? Maar ja, nu spreek ik de hele dag Engels en kan ik dat grapje niet meer maken. Ook weer een nadeel....
zaterdag 21 februari 2009 om 11:02
Wij waren vroeger nooit jaloers op " die ouwe lijken " van dertig , veertig jaar , laat staan nog ouder .
Ook niet op hun jeugd , hoe vaak we ook hoorden over Woodstock en dat soort gedoe .
Ik kan me dan ook niet voorstellen dat je echt denkt dingen mee te moeten maken die de generatie voor je deed ; dat hoorde bij die tijd . Je leven staat of valt niet als je niet net zoals onze generatie met een klein lekkend tentje bent wezen kamperen , ofzo .
Ook niet op hun jeugd , hoe vaak we ook hoorden over Woodstock en dat soort gedoe .
Ik kan me dan ook niet voorstellen dat je echt denkt dingen mee te moeten maken die de generatie voor je deed ; dat hoorde bij die tijd . Je leven staat of valt niet als je niet net zoals onze generatie met een klein lekkend tentje bent wezen kamperen , ofzo .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 21 februari 2009 om 11:11
Mooi gezegd BGB..ik snap dat ook nooit zo. Je leeft toch nu? Nostalgie naar een tijd die je niet hebt meegemaakt vind ik altijd een beetje valse nostalgie.
Overigens zijn er ook wel wat 'oudere jongeren' die zich nog graag verlekkeren bij de snoeppotten van herinneringen en het verleden (of zoiets dan , zag pas een preek van Dominee Gremdaat hierover en hij zij het zoiets).
Ik bedoel, van die Youp van 't Hek figuren die zeuren dat alles vroeger beter was, het liften, kamperen, kraken demonstreren. En al die mensen die het Maagdenhuis nog hebben bezet...of nog naar de allereerste versie van een festival geweest zijn....etc.
Overigens zijn er ook wel wat 'oudere jongeren' die zich nog graag verlekkeren bij de snoeppotten van herinneringen en het verleden (of zoiets dan , zag pas een preek van Dominee Gremdaat hierover en hij zij het zoiets).
Ik bedoel, van die Youp van 't Hek figuren die zeuren dat alles vroeger beter was, het liften, kamperen, kraken demonstreren. En al die mensen die het Maagdenhuis nog hebben bezet...of nog naar de allereerste versie van een festival geweest zijn....etc.
zaterdag 21 februari 2009 om 11:18
Ik ben aan de ene kant best jaloers ( te groot woord ) op de jeugd van nu , maar oud genoeg om te zien dat elk voordeel net zo goed zijn nadeel heeft .
En dat " jaloers " uit zich niet in krampachtig jong willen blijven , maar eigenlijk meer vanaf de zijlijn genieten van wat er nu allemaal kan .
En dat " jaloers " uit zich niet in krampachtig jong willen blijven , maar eigenlijk meer vanaf de zijlijn genieten van wat er nu allemaal kan .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 21 februari 2009 om 12:12
inderdaad BGB, en als ik (twintiger) naar mezelf en om me heen kijk dan zie ik vooral mensen die van het leven en hun vrijheid genieten en die die 'keuzestress' vooral aanvoeren om eigenlijk ook maar ergens over te zeuren (maar dat zijn dan wel de mensen in mijn omgeving he). want als ik eerlijk ben vind ik het een heerlijk extreem luxegevoel om te weten dat ik kan doen wat ik wil doen en dat ik daarbij alleen maar naar mezelf hoef te kijken. zo ben ik net terug uit het buitenland en een nieuwe studie begonnen. daar hoefde ik zestig jaar geleden niet mee aan te komen, denk ik zo.
en dat geldt natuurlijk niet alleen voor twintigers, dat geldt voor elke leeftijd. precies zoals BGB en heejhallo het zeggen, genieten van wat er nu allemaal mogelijk is en niet blijven hangen in de valse nostalgie.
maar dat is mijn bescheiden mening natuurlijk.
en dat geldt natuurlijk niet alleen voor twintigers, dat geldt voor elke leeftijd. precies zoals BGB en heejhallo het zeggen, genieten van wat er nu allemaal mogelijk is en niet blijven hangen in de valse nostalgie.
maar dat is mijn bescheiden mening natuurlijk.
zaterdag 21 februari 2009 om 12:22
Op zich wil ik best aannemen dat er zoiets bestaat als "The paradox of choice". Interessant filmpje van psycholoog Barry Schwatrz
In de zin dat hoe meer keuzes je hebt, hoe meer je kan piekeren of je wel de juiste neemt. Als een nieuw merk jam zijn producten wil promoten in de supermarkt, verkopen ze meer potjes als ze 'maar' 6 soorten aanbieden, ipv 24. Want bij die 24 soorten zijn de klanten verward en denken ze dat ze misschien de verkeerde zullen kiezen.
Zo kan dat dus ook met je leven zijn.
Maar ja, het blijft natuurlijk een luxe probleem. En iets dat je ook goed in perspectief kan plaatsen. Door meer te focussen op wat je zelf wilt, ipv verwachtingen. En proberen meer te genieten van wat allemaal kan. Want we blijven nog altijd de 5% rijkste van de wereld. We kunnen studeren, stemmen...hebben een wc, warm water.....het klinkt zo cliche, maar als je daar meer bij stil staat wordt die keuze stress vanzelf wat minder denk ik.
In de zin dat hoe meer keuzes je hebt, hoe meer je kan piekeren of je wel de juiste neemt. Als een nieuw merk jam zijn producten wil promoten in de supermarkt, verkopen ze meer potjes als ze 'maar' 6 soorten aanbieden, ipv 24. Want bij die 24 soorten zijn de klanten verward en denken ze dat ze misschien de verkeerde zullen kiezen.
Zo kan dat dus ook met je leven zijn.
Maar ja, het blijft natuurlijk een luxe probleem. En iets dat je ook goed in perspectief kan plaatsen. Door meer te focussen op wat je zelf wilt, ipv verwachtingen. En proberen meer te genieten van wat allemaal kan. Want we blijven nog altijd de 5% rijkste van de wereld. We kunnen studeren, stemmen...hebben een wc, warm water.....het klinkt zo cliche, maar als je daar meer bij stil staat wordt die keuze stress vanzelf wat minder denk ik.
zaterdag 21 februari 2009 om 12:54
Dat jaloerse dat ken ik ook niet zo. Hooguit dat het balen was dat je broers en zussen al uitgingen en jij thuis zat. Maar voor de rest, dacht 't niet.
Ik kreeg voor m'n 20e verjaardag een kaart van m'n broer. 'Nog even en je hoort bij ons, de 30erfrustraten' Dat woord heb ik goed in mijn oren geknoopt, nooit and te never dat ik een wat-dan-ook-frustraat zou worden. En dat lukt tot nu toe nog aardig goed.
Ik snap nu wel dat het feit dat ik de jongste uit een groot gezin ben wel veel voordelen heeft. Ik zag in mijn puberteit al vrouwen die die pas rond hun 40e de tijd voor zichzelf namen / kregen.
Dat begon bij mijn moeder en haar vriendinnen, maar ook bij (schoon)zussen etc zag ik dat.
En voor die generatie was dat natuurlijk niet raar, mijn generatie vrouwen is zo ongeveer de eerste lichting die echt keuzevrijheid had. Die niet meer als vanzelfsprekend naar de huishoudschoolw erden gestuurd, die echt dezelfde kansen kregen, die gestimuleerd werden om bv techniek te gaan studeren etc. Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid, kennen we 'm nog?
Vrouwen van mijn leeftijd die nu pas aan zichzelf toekomen die hebben het in mijn ogen niet echt slim aangepakt, want wij hebben daar toch de middelen voor gehad?
Vaak zijn het ook de vrouwen die zo goed als fulltime thuisblijfmoeder zijn (waren) die hebben rond hun 40e als de kids wat groter zijn opeens allemaal die drang om zich vrij te vechten ofzo. Alsof ze gedwongen waren zich op te offeren voor man en kids.
Ik kreeg voor m'n 20e verjaardag een kaart van m'n broer. 'Nog even en je hoort bij ons, de 30erfrustraten' Dat woord heb ik goed in mijn oren geknoopt, nooit and te never dat ik een wat-dan-ook-frustraat zou worden. En dat lukt tot nu toe nog aardig goed.
Ik snap nu wel dat het feit dat ik de jongste uit een groot gezin ben wel veel voordelen heeft. Ik zag in mijn puberteit al vrouwen die die pas rond hun 40e de tijd voor zichzelf namen / kregen.
Dat begon bij mijn moeder en haar vriendinnen, maar ook bij (schoon)zussen etc zag ik dat.
En voor die generatie was dat natuurlijk niet raar, mijn generatie vrouwen is zo ongeveer de eerste lichting die echt keuzevrijheid had. Die niet meer als vanzelfsprekend naar de huishoudschoolw erden gestuurd, die echt dezelfde kansen kregen, die gestimuleerd werden om bv techniek te gaan studeren etc. Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid, kennen we 'm nog?
Vrouwen van mijn leeftijd die nu pas aan zichzelf toekomen die hebben het in mijn ogen niet echt slim aangepakt, want wij hebben daar toch de middelen voor gehad?
Vaak zijn het ook de vrouwen die zo goed als fulltime thuisblijfmoeder zijn (waren) die hebben rond hun 40e als de kids wat groter zijn opeens allemaal die drang om zich vrij te vechten ofzo. Alsof ze gedwongen waren zich op te offeren voor man en kids.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 21 februari 2009 om 15:11
quote:Er zijn mensen die niet voor keuzevrijheid kiezen, maar verlangen naar een simpelere wereld in termen van goed en slecht. Denk aan fanatieke christenen, zweverige meditatiecursussen met enge begrippen als “yoni-massage”, westerlingen die zich tot de islam bekeren, en de fanatiekelingen van Eckhardt Tolle. Ik kan soms jaloers worden op de gelukzaligheid waarmee zij hun leven ondergaan, de simpele glimlach van iemand die zich tot het boeddhisme heeft bekeerd en nu als monnik niks anders doet dan de hele dag verlicht zitten zijn.Over een simpele wereld in termen van goed en slecht gesproken... Ooit een zweverige meditatiecursus gedaan? Ooit Ekhart Tolle gelezen eigenlijk? Yoni-massage gedaan of gekregen? Veel boeddhistische monniken in je omgeving? Als er nou dingen zijn te verzinnen waarbij het in eerste instantie juist niet gaat over 'goed' en 'slecht', dan is het toch wel voorafgaand rijtje. Zo te lezen is jouw wereldbeeld ook nog tamelijk simpel en zwart-wit.
Geeft niet hoor, je bent twintiger, dan hoort dat.
Geeft niet hoor, je bent twintiger, dan hoort dat.
zaterdag 21 februari 2009 om 15:48
Ik ben een twintiger en heb echt niet het gevoel dat ik liever een dertiger of zelfs veertiger zou willen zijn.
Ik word ( mag ik hopen) vanzelf ouder, dus ik zie het wel.
Maar ik snap de OT wel. Misschien komt het doordat iedereen graag jong wil zijn en blijven. Maar goed, dat is niet iets van nu denk ik, dat is altijd zo geweest.
Maar door serie's als 'Desperate housewifes' en 'sex and the city' is het wel hip om ouder te worden.
Ik word ( mag ik hopen) vanzelf ouder, dus ik zie het wel.
Maar ik snap de OT wel. Misschien komt het doordat iedereen graag jong wil zijn en blijven. Maar goed, dat is niet iets van nu denk ik, dat is altijd zo geweest.
Maar door serie's als 'Desperate housewifes' en 'sex and the city' is het wel hip om ouder te worden.
zaterdag 21 februari 2009 om 15:53
Het is toch eigenlijk alleen maar leuk dat je tegenwoordig niet meer afgeschreven wordt omdat je 'al' 40 bent?
Maar ik ben niet zo'n vooruitkijker/terugkijker. Ik vond mijn leven ontzettend leuk toen ik 21 was, maar hoef niet meer terug naar 7 jaar geleden. Omgekeerd verlang ik er niet naar om 32 te zijn, of 48. Die tijd komt nog wel, en dan heb ik het vast ook hartstikke naar mijn zin...
Maar ik ben niet zo'n vooruitkijker/terugkijker. Ik vond mijn leven ontzettend leuk toen ik 21 was, maar hoef niet meer terug naar 7 jaar geleden. Omgekeerd verlang ik er niet naar om 32 te zijn, of 48. Die tijd komt nog wel, en dan heb ik het vast ook hartstikke naar mijn zin...
