Mag ik weer (eens) een advies van jullie?

Dag allemaal. Mag ik jullie advies weer eens? Gister gebeurde mij het volgende. Ik bracht mijn kinderen naar hun sporttrainingen. Ik reed met een kalm gangetje over een dreef (je mag daar 50) voor mij reed een wagen met aanhanger die nog langzamer reed en die wilde ik dus inhalen. Op het moment dat ik die auto zou gaan inhalen reed een andere auto die van links kwam op de linkerbaan de weg op )hij verleende mij dus geen voorrang'. Dus het was voor mij kiezen of delen. Of snel voor die auto de auto met aanhanger inhalen of bot op mijn rem gaan staan en met mijn ogen dicht hopen dat ik nog snel naar rechts kon achter de auto met aanhanger.



Ik koos voor het eerste. Helaas had ik even niet gezien wat die bestuurder voor persoon was. Hij liet mij weer niet voorgaan met als gevolg dat hij mij tegen de auto met aanhanger probeerde te drukken (we reden dus met z´n tweeen op 1 baan).

Hij passeerde luid toeterend en stak in zijn achteruitkijk spiegel zijn middelvinger op. Helaas bleek dat we dezelfde kant uit moesten. Dus hij ging expres langzaam rijden enz. enz. Ik dacht laat maar gaan en reed richting voetbalveld. Daar aangekomen bleek het om de broer te gaan van een jongen uit het voetbalteam van mijn zoon. Hij bracht dus zijn broertje weg. Ik zette mijn zoon af en reed langs hem heen al (ik geef het eerlijk toe) hoofdschuddend. Hij zag dat en tuitte zijn lippen in een kusje.



Tja, en dat vond ik echt te ver gaan. Voor de duidelijkheid, mijn zoon zit al jaren met die jongen in 1 team en het is echt een leuke jongen met prima ouders. Nu bleek achteraf dat die man in de auto met aanhanger een buurman uit de straat is. Hij sprak mij gister aan en zei dat ik aangifte moest over het rijgedrag van die jongen omdat het levensgevaarlijk was hoe hij reed. Hij wilde zelfs een getuigenverklaring opstellen. Nu weet ik zelf hoe ik in elkaar zit. Ik ben gauw van slag als er iets vervelends gebeurd en ik zit best gauw op de kast. Geen leuke karaktereigenschappen, zowel voor mij als voor mijn gezin niet. Ik was ook door dit ook weer helemaal van slag. Nu ik weet wie het is wil ik eigenlijk geen aangifte doen. Er is tenslotte niets gebeurd. Maar ik wil wel die ouders inlichten omdat het ook best genant voor de jongens was. Mijn man vind het het allemaal niet waard en zeg dat ik het los moet laten. Mag ik jullie mening?

quote:pom508 schreef op 17 februari 2008 @ 21:11:

Soofje, je draait echt helemaal door. De jongen maakt een inschattingsfout, zag te laat dat jij ging inhalen. Ging met die situatie echt totaal verkeerd om.

Jij ziet hem bij het voetbalveld en kan wel je hoofd afwijzend schudden richting de jongen. Die geeft je op afstand een zoen. Zat dat mes al tussen de tanden? Kom op zeg!

Je dochter was er nog bij, voor je dochter is het ook een goed voorbeeld (zeker omdat zij het voorval meegemaakt heeft) om eens te laten zien hoe je dingen oplost. Op dat moment zal dat best wel eng zijn voor je, maar wel de beste oplossing.Best, dan vind je maar dat ik helemaal door draai. Ik vind het wel best zo. Ik was er zelf bij, ik kreeg een middelvinger voor m'n kiezen en ik kwam in een gevaarlijke situatie terecht met mijn kinderen. Ik heb het op deze manier opgelost. Jij vind iets anders een betere oplossing prima. Maar dat betekend niet dat ik helemaal door draai. Laat me in mijn waarde dat doe ik met jou ook.

Ik denk dat ik de discussie voor mij maar sluit. Ik voel me weer stukken beter en dat ook mede dankzij de meesten van jullie. Soms moet je eens met je neus op de feiten gedrukt worden en dat hebben een aantal van jullie gedaan en daar ben ik blij mee. Ook voor mij weer een les om nog defensiever te rijden en nog beter op te letten. Nogmaals dank!

quote:summerbreeze21 schreef op 17 februari 2008 @ 21:31:

Soofje voel je je beter nu je erover hebt gesproken? Ik bedoel, zoals je hoopte dat je je zou voelen?



Hoi Summer. Ik voel mezelf echt 10 kilo lichter. Ik vind het zo goed van mezelf dat ik toch contact heb opgenomen ondanks het feit dat ik stond te trillen op m´n benen. Ik weet nu weer eens dat je aan sommige situaties gewoon niet ontkomt. Ik schaam me ook helemaal niet dat ik zo ben, ik bedoel dat ik mezelf heel erg naar voel als zoiets mij overkomt. Waar ik vanuit ging (eigenlijk dus het ergste) gebeurde er dus. Alles wat minder zou zijn kon alleen maar meevallen. Ik heb er vannacht wakker van gelegen en nu weet ik zeker dat ik er extra goed van slaap.

bedankt voor je belangstelling.

quote:Poezewoes schreef op 17 februari 2008 @ 21:31:

Soofje, ik vind je in ieder geval heel dapper!



De confrontatie over iets niet aangaan omdat een ander jou dan wel een zeikwijf zal kunnen vinden, vind ik geen reden om het niet te doen.



Nee, die jongen vond me toch al een stom wijf (dat zei hij tenminste) dus erger kon ik het toch niet maken. Trouwens, die ouders en vooral die vader kennen mij ook al jaren en als ik iets niet ben is het wel een zeikwiijf. Ik kan wel dagen ergens mee rondlopen maar dat is weer een heel ander verhaal vind ik. Jij ook heel erg bedankt voor je meedenken en belangstelling.

quote:summerbreeze21 schreef op 17 februari 2008 @ 21:52:

Nou gelukkig maar! Dat is het goed dat je het hebt gedaan en fijn dat zijn vader zo lief reageerde. Hij zal zich dan inderdaad wel kapot schamen voor zijn zoon.Ja, en dat vond ik nog het vervelendste van alles. Ik heb ook mijn zoon gezegd het maar niet te vertellen aan anderen omdat het gewoon niet leuk is. En dan wil ik echt niet mijn eigen hachje redden. Excuses zijn gemaakt en dan is voor mij de kous af. Wel typisch is dat de jongste zo`n leuk open joch is en zijn broer dan blijkbaar het tegenovergestelde.

Ja, net maar het ging echt niet van harte. Ik heb maar gedaan of ik het niet in de gaten had en ik heb gezegd dat ik het super van ´m vond dat hij zijn excuses maakte.

Nog even een aanvulling. Ik ben net gebeld door de moeder van die jongen. Ook zij bood uitgebreid haar excuses aan. Ik vertelde haar ook dat ik op dat moment niet wilde uitstappen om hem te confronteren met zijn rijgedrag. Toen zei zij dat het maar goed is dat ik dat niet gedaan heb. Dus ik had zijn gemoedstoestand wel goed ingeschat door hem niet aan te spreken.

Die ouders waren een weekendje weg en pas zondagavond weer thuis. Dus de jongens waren alleen thuis en die jongen moest dus zijn broertje wegbrengen. Die vader zei dat hij misschien chagerijnig was omdat hij zo vroeg zijn bed uit moest (10.45 verzamelen : ) ) Ook zei hij dat dit typisch pubergedrag was. Ik was het daar helemaal niet mee eens en dat heb ik ook aangegeven. Als je eenmaal de verantwoording hebt over een rijbewijs, auto en inzittenden dan is puber zijn geen excuus. Nu hoorde ik trouwens van mijn man dat die jongen al eens eerder zijn rijbewijs is kwijtgeraakt. Mijn zoon is zelf nog geen 18 dus ik heb geen idee of je een dergelijke knul zijn autosleutels kan laten inleveren. Maar ik weet zeker dat het wachten is op een echt ongeluk wat deze knul veroorzaakt. Want mee eens, zo'n jongen moet pas weer de weg opmogen als hij zich gedraagt. Ik zou hem trouwens zeker niet meer mijn andere kind meer laten wegbrengen.