Overig
alle pijlers
Momenten waarop je beseft dat je ouder wordt
donderdag 5 november 2020 om 11:57
Soms heb ik wel eens van die momenten, waarop ik opeens besef dat ik een bepaalde levensfase ontgroeid ben of aan het ontgroeien ben. Dat vind ik dan vaak vreemde / grappige momenten. Omdat ik er nooit echt bij heb stil gestaan, en dan opeens merk dat ik ergens heel anders tegenaan kijk. Of dat ik een bepaalde groepering/(leeftijds) categorie van mensen altijd zag als de categorie waar ik zélf toe behoor, maar dit nu opeens anders voel. Dat is dan gewoon onbewust / vanzelf gegaan, maar opeens, is het daar. Ik weet niet of en in hoeverre jullie dit herkennen, maar het lijkt me wel leuk om van die momenten met elkaar uit te wisselen.
Een paar van mijn eigen:
- Vorige zomer toen we nog naar festivals konden, stond ik in de bomvolle rij om vanaf het station met bussen richting het festivalterrein vervoerd te worden. Ik stond al een minuut of 30 in de rij, toen het opeens uit het niets tot me doordrong : al die mensen om mij heen zijn ergens begin twintig. Ik ben net dertig. Qua uiterlijk maar ook qua gedrag, viel me opeens op dat ik ze ineens zag als opgeschoten, drukke jongelui, met wie ik mezelf niet meer helemaal kon identificeren. En vanaf toen begon ik me ook af te vragen : wat doe ik hier eigenlijk. (Dat hangt natuurlijk af van welk festival);
- Begin dit jaar moest ik op de universiteit zijn waar ik heb gestudeerd. Ik ben er nog ''maar'' vijf jaar vanaf, en toen ik opeens al die jonge koppies zag die er rondliepen, besefte ik dat ik de raakvlakken de doelgroep ''student'' nu toch echt wel helemaal kwijt ben geraakt;
- Tijdens mijn vakantie van eind 2019 in Australië, toen ik dacht nog wel prima op mijn plek te zijn in een typisch backpackershostel met ''free pancake night'' en ''karaoke night''. Immers : de keer daarvoor dat ik in australie was (2010), vond ik dat ook hartstikke leuk. Kennelijk toch niet voldoende beseffende dat ik ondertussen ook alweer bijna tien jaar ouder was. Ik dacht opeens : jezus wat een jonge mensen lopen hier rond. Net kinderen. En wat zijn ze eigenlijk druk, wat drinken ze veel en wat zijn ze schreeuwerig. En waarom zei er iemand ''U'' tegen me vanochtend? ''Wij'' waren tien jaar geleden echt niet zo druk en dronken niet zo veel. Of wacht : misschien ben ik gewoon ouder geworden en herken ik me hier niet meer in, maar waren wij precies hetzelfde.
Lijkt me wel leuk om jullie ervaringen te horen. En natuurlijk is alles relatief : voor de een is iemand van 30 oud, voor de ander is iemand van 55 nog jong. Het is maar net wat de achterliggende boodschap en het eigen perspectief is...
Een paar van mijn eigen:
- Vorige zomer toen we nog naar festivals konden, stond ik in de bomvolle rij om vanaf het station met bussen richting het festivalterrein vervoerd te worden. Ik stond al een minuut of 30 in de rij, toen het opeens uit het niets tot me doordrong : al die mensen om mij heen zijn ergens begin twintig. Ik ben net dertig. Qua uiterlijk maar ook qua gedrag, viel me opeens op dat ik ze ineens zag als opgeschoten, drukke jongelui, met wie ik mezelf niet meer helemaal kon identificeren. En vanaf toen begon ik me ook af te vragen : wat doe ik hier eigenlijk. (Dat hangt natuurlijk af van welk festival);
- Begin dit jaar moest ik op de universiteit zijn waar ik heb gestudeerd. Ik ben er nog ''maar'' vijf jaar vanaf, en toen ik opeens al die jonge koppies zag die er rondliepen, besefte ik dat ik de raakvlakken de doelgroep ''student'' nu toch echt wel helemaal kwijt ben geraakt;
- Tijdens mijn vakantie van eind 2019 in Australië, toen ik dacht nog wel prima op mijn plek te zijn in een typisch backpackershostel met ''free pancake night'' en ''karaoke night''. Immers : de keer daarvoor dat ik in australie was (2010), vond ik dat ook hartstikke leuk. Kennelijk toch niet voldoende beseffende dat ik ondertussen ook alweer bijna tien jaar ouder was. Ik dacht opeens : jezus wat een jonge mensen lopen hier rond. Net kinderen. En wat zijn ze eigenlijk druk, wat drinken ze veel en wat zijn ze schreeuwerig. En waarom zei er iemand ''U'' tegen me vanochtend? ''Wij'' waren tien jaar geleden echt niet zo druk en dronken niet zo veel. Of wacht : misschien ben ik gewoon ouder geworden en herken ik me hier niet meer in, maar waren wij precies hetzelfde.
Lijkt me wel leuk om jullie ervaringen te horen. En natuurlijk is alles relatief : voor de een is iemand van 30 oud, voor de ander is iemand van 55 nog jong. Het is maar net wat de achterliggende boodschap en het eigen perspectief is...
donderdag 5 november 2020 om 12:14
Yep, vind dat ook heel raar. Want ik merk nu eigenlijk geen verschil als ik een foto van vorig jaar zie. Of het jaar daarvoor. Of het jaar daarvoor. Maar als ik dan opeens 5 jaar geleden zie, dan vind ik opeens dat ik een baby face heb haha. Dan denk ik : wanneer is dat omslagpunt geweest dat ik kennelijk heb gemist.Mappie88 schreef: ↑05-11-2020 12:06
Gisteren zag ik toevallig een foto van mezelf op een festival toen ik 25 was en dat was ook wel even confronterend. Dan voel ik ook wel even een plotse spanning opkomen van ‘oh jee het leven gaat hard en ik ben echt niet meer jong’. Hebben anderen dat ook wel eens?
Nu stress ik er ook wel een beetje om. Met corona enzo, grote kans dat ik alweer 33 ben als het eerstvolgende festival is. Ik heb nooit die vrouw met dat peter-pan syndroom willen worden en ik wil dus niet in een situatie terecht komen waarin mede-festival gangers me gaan aanwijzen van ''kijk die oude vrouw los gaan, wat geniaal''. Nu ben ik daar nog niet, maar het komt wel in de buurt haha.
donderdag 5 november 2020 om 12:14
Ik heb geen idee wat voor muziek dat is überhauptSweetFirefly schreef: ↑05-11-2020 12:11Dat ik niet begrijp waarom pleegdochter BTS he-le-maal te gek vindt. Wat een flutmuziek.
donderdag 5 november 2020 om 12:14
Ik woonde toen 1 jaar samen en was toen 20. En nu dus de verschrikkelijke 40 bereikt dit jaar. Maar ja, we willen wel ouder worden.... maar niet oud zijn.
Ik bedenk me dan weleens dat er ook mensen zijn die het niet halen...
En verder
donderdag 5 november 2020 om 12:15
Ik ook niet.
donderdag 5 november 2020 om 12:16
Haha, dat blijft ook altijd wel denk ik. Als je zelf 40 bent, zijn mensen van 20 helemaal buiten jouw voorstellingsvermogen. Dat ligt dan al zo ver achter je. Terwijl wanneer je als 40 jarige tegen een 60+ér aan het miepen bent over dat je je oud voelt, dan zal die je uitlachen.glitglam schreef: ↑05-11-2020 12:01Nou, eigenlijk heb ik dat dus NU, met jouw OP
Vooral met het eerste voorbeeld; jij bent net 30 en kijkt naar mensen begin 20, waarbij je je oud voelt.
Toen dacht ik gelijk; Man, waar heeft ze het over, want ze is zelf nog piepjong!
En dus voelde ik me door die gedachte oud
donderdag 5 november 2020 om 12:16
Nou ja, geluid. Maar heb je hun videoclips wel eens gezien? Overgeproduceerde heppie de peppie pastel glibber wonderwereld.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
donderdag 5 november 2020 om 12:17
justagirly schreef: ↑05-11-2020 12:14Ik woonde toen 1 jaar samen en was toen 20. En nu dus de verschrikkelijke 40 bereikt dit jaar. Maar ja, we willen wel ouder worden.... maar niet oud zijn.
Ik bedenk me dan weleens dat er ook mensen zijn die het niet halen...
En verder
Hee, dan zijn we even oud
Ik vind 40 niet zo erg, geloof ik. Het past wel. Alleen dat ambtsjubileum op mijn 33e was wat pijnlijk.
donderdag 5 november 2020 om 12:19
Oh ja. Dat is ook erg.justagirly schreef: ↑05-11-2020 12:17Ook een vreselijk moment vond ik het, toen ik voor het eerst werd aangesproken met " mevrouw"!!!
Wát? Was dat tegen... mij...?!
Of dat ze bij de zelfscan, als je wijn gescand heb en dat ding blokkeert, één blik op je wordt geworpen en dan geconcludeerd wordt "oh die is ruim boven de 25" en het zonder vragen naar legitimatie gedeblokkeerd wordt.
donderdag 5 november 2020 om 12:21
Ik ben 50+ en blijf me verwonderen.
Dat studenten die ik begeleid inmiddels jonger kunnen zijn dan mijn kinderen.
De eerste keer dat ik in een auto zat met mijn zoon achter het stuur.
Toen mijn huisarts met pensioen ging, zijn opvolger zo'n jonkie is en ik zoveel ouder. Ook mijn tandarts is zo'n broekie.
Met de overgang: als ik opsta uit bed dat ik eerst ochtendgymnastiek moet doen voor ik me niet een 80+er voel.
Dat studenten die ik begeleid inmiddels jonger kunnen zijn dan mijn kinderen.
De eerste keer dat ik in een auto zat met mijn zoon achter het stuur.
Toen mijn huisarts met pensioen ging, zijn opvolger zo'n jonkie is en ik zoveel ouder. Ook mijn tandarts is zo'n broekie.
Met de overgang: als ik opsta uit bed dat ik eerst ochtendgymnastiek moet doen voor ik me niet een 80+er voel.
donderdag 5 november 2020 om 12:22
Ik heb het juist andersom vaak. Dat ik denk : op die leeftijd vond ik mezelf absoluut geen kind meer / voelde ik me al heel oud, maar wat stelde het eigenlijk voor.
Nu ben ik dertig, maar dan denk ik aan toen ik voor een jaar ging backpacken toen ik (net) negentien was. Vond ik destijds heel normaal. Nu denk ik : jeetje, je was eigenlijk nog maar net kind af.
Of als ik terug denk aan toen ik 24 was, en ik me begon te schamen voor mijn studievertraging, want ''ik werd al zo oud''. Terwijl ik nu denk : jeetje, een snotneus van 24 was je nog maar. Een handjevol jaren daarvoor was je nog minderjarig. Wat nou oud.
Nu ben ik dertig, maar dan denk ik aan toen ik voor een jaar ging backpacken toen ik (net) negentien was. Vond ik destijds heel normaal. Nu denk ik : jeetje, je was eigenlijk nog maar net kind af.
Of als ik terug denk aan toen ik 24 was, en ik me begon te schamen voor mijn studievertraging, want ''ik werd al zo oud''. Terwijl ik nu denk : jeetje, een snotneus van 24 was je nog maar. Een handjevol jaren daarvoor was je nog minderjarig. Wat nou oud.
donderdag 5 november 2020 om 12:22
Ik word volgende week 53. Mijn kinderen zijn 20. Dus die liggen dus niet buiten mijn voorstellingsvermogen.Kai_koura schreef: ↑05-11-2020 12:16Haha, dat blijft ook altijd wel denk ik. Als je zelf 40 bent, zijn mensen van 20 helemaal buiten jouw voorstellingsvermogen. Dat ligt dan al zo ver achter je. Terwijl wanneer je als 40 jarige tegen een 60+ér aan het miepen bent over dat je je oud voelt, dan zal die je uitlachen.
Dus ik vind jou inderdaad een beetje miepen
donderdag 5 november 2020 om 12:22
donderdag 5 november 2020 om 12:22
Ik werd laatst in de sportschool idd ook mevrouw genoemd. Dat vond ik vrij heftig (ben 39). De jongen die het zei schrok, en zei dat hij het zo had geleerd van zijn moeder en toen kon ik daar dan weer vrij weinig negatiefs van vinden. .
Ik heb het op werk ook als er weer nieuwe trainees starten met jeugdige energie en ambitie. Dan denk ik JAAA ZO BEN IK OOK! oh wacht, dat was 13 jaar geleden....
Er zijn mooie filmpjes online te vinden van pubers uit deze tijd die moeten proberen met een oude telefoon met zo’n draaischijf een telefoonnummer te bellen. Hilarisch.
.Ik heb het op werk ook als er weer nieuwe trainees starten met jeugdige energie en ambitie. Dan denk ik JAAA ZO BEN IK OOK! oh wacht, dat was 13 jaar geleden....
Er zijn mooie filmpjes online te vinden van pubers uit deze tijd die moeten proberen met een oude telefoon met zo’n draaischijf een telefoonnummer te bellen. Hilarisch.
donderdag 5 november 2020 om 12:23
Dat lijkt me wel heel raar, dat de huisarts(/tandarts) waar ik een goeie band mee heb opgebouwd na veel jaren. Er niet meer zijn, als ik oud&gebrekkig word
donderdag 5 november 2020 om 12:23
Hahacaptain_hindsight schreef: ↑05-11-2020 12:19Oh ja. Dat is ook erg.
Of dat ze bij de zelfscan, als je wijn gescand heb en dat ding blokkeert, één blik op je wordt geworpen en dan geconcludeerd wordt "oh die is ruim boven de 25" en het zonder vragen naar legitimatie gedeblokkeerd wordt.
Laatst zei een jongen achter de kassa ''Jullie zijn wel 18+ hé?!''. Dat hij er überhaupt over begon, vond ik al een enorm compliment.
donderdag 5 november 2020 om 12:25
Gezellig dat je er bent vrolijkerd!vivapimpelmees schreef: ↑05-11-2020 12:22Ik word volgende week 53. Mijn kinderen zijn 20. Dus die liggen dus niet buiten mijn voorstellingsvermogen.
Dus ik vind jou inderdaad een beetje miepen
donderdag 5 november 2020 om 12:30
