Overig
alle pijlers
Momenten waarop je beseft dat je ouder wordt
donderdag 5 november 2020 om 11:57
Soms heb ik wel eens van die momenten, waarop ik opeens besef dat ik een bepaalde levensfase ontgroeid ben of aan het ontgroeien ben. Dat vind ik dan vaak vreemde / grappige momenten. Omdat ik er nooit echt bij heb stil gestaan, en dan opeens merk dat ik ergens heel anders tegenaan kijk. Of dat ik een bepaalde groepering/(leeftijds) categorie van mensen altijd zag als de categorie waar ik zélf toe behoor, maar dit nu opeens anders voel. Dat is dan gewoon onbewust / vanzelf gegaan, maar opeens, is het daar. Ik weet niet of en in hoeverre jullie dit herkennen, maar het lijkt me wel leuk om van die momenten met elkaar uit te wisselen.
Een paar van mijn eigen:
- Vorige zomer toen we nog naar festivals konden, stond ik in de bomvolle rij om vanaf het station met bussen richting het festivalterrein vervoerd te worden. Ik stond al een minuut of 30 in de rij, toen het opeens uit het niets tot me doordrong : al die mensen om mij heen zijn ergens begin twintig. Ik ben net dertig. Qua uiterlijk maar ook qua gedrag, viel me opeens op dat ik ze ineens zag als opgeschoten, drukke jongelui, met wie ik mezelf niet meer helemaal kon identificeren. En vanaf toen begon ik me ook af te vragen : wat doe ik hier eigenlijk. (Dat hangt natuurlijk af van welk festival);
- Begin dit jaar moest ik op de universiteit zijn waar ik heb gestudeerd. Ik ben er nog ''maar'' vijf jaar vanaf, en toen ik opeens al die jonge koppies zag die er rondliepen, besefte ik dat ik de raakvlakken de doelgroep ''student'' nu toch echt wel helemaal kwijt ben geraakt;
- Tijdens mijn vakantie van eind 2019 in Australië, toen ik dacht nog wel prima op mijn plek te zijn in een typisch backpackershostel met ''free pancake night'' en ''karaoke night''. Immers : de keer daarvoor dat ik in australie was (2010), vond ik dat ook hartstikke leuk. Kennelijk toch niet voldoende beseffende dat ik ondertussen ook alweer bijna tien jaar ouder was. Ik dacht opeens : jezus wat een jonge mensen lopen hier rond. Net kinderen. En wat zijn ze eigenlijk druk, wat drinken ze veel en wat zijn ze schreeuwerig. En waarom zei er iemand ''U'' tegen me vanochtend? ''Wij'' waren tien jaar geleden echt niet zo druk en dronken niet zo veel. Of wacht : misschien ben ik gewoon ouder geworden en herken ik me hier niet meer in, maar waren wij precies hetzelfde.
Lijkt me wel leuk om jullie ervaringen te horen. En natuurlijk is alles relatief : voor de een is iemand van 30 oud, voor de ander is iemand van 55 nog jong. Het is maar net wat de achterliggende boodschap en het eigen perspectief is...
Een paar van mijn eigen:
- Vorige zomer toen we nog naar festivals konden, stond ik in de bomvolle rij om vanaf het station met bussen richting het festivalterrein vervoerd te worden. Ik stond al een minuut of 30 in de rij, toen het opeens uit het niets tot me doordrong : al die mensen om mij heen zijn ergens begin twintig. Ik ben net dertig. Qua uiterlijk maar ook qua gedrag, viel me opeens op dat ik ze ineens zag als opgeschoten, drukke jongelui, met wie ik mezelf niet meer helemaal kon identificeren. En vanaf toen begon ik me ook af te vragen : wat doe ik hier eigenlijk. (Dat hangt natuurlijk af van welk festival);
- Begin dit jaar moest ik op de universiteit zijn waar ik heb gestudeerd. Ik ben er nog ''maar'' vijf jaar vanaf, en toen ik opeens al die jonge koppies zag die er rondliepen, besefte ik dat ik de raakvlakken de doelgroep ''student'' nu toch echt wel helemaal kwijt ben geraakt;
- Tijdens mijn vakantie van eind 2019 in Australië, toen ik dacht nog wel prima op mijn plek te zijn in een typisch backpackershostel met ''free pancake night'' en ''karaoke night''. Immers : de keer daarvoor dat ik in australie was (2010), vond ik dat ook hartstikke leuk. Kennelijk toch niet voldoende beseffende dat ik ondertussen ook alweer bijna tien jaar ouder was. Ik dacht opeens : jezus wat een jonge mensen lopen hier rond. Net kinderen. En wat zijn ze eigenlijk druk, wat drinken ze veel en wat zijn ze schreeuwerig. En waarom zei er iemand ''U'' tegen me vanochtend? ''Wij'' waren tien jaar geleden echt niet zo druk en dronken niet zo veel. Of wacht : misschien ben ik gewoon ouder geworden en herken ik me hier niet meer in, maar waren wij precies hetzelfde.
Lijkt me wel leuk om jullie ervaringen te horen. En natuurlijk is alles relatief : voor de een is iemand van 30 oud, voor de ander is iemand van 55 nog jong. Het is maar net wat de achterliggende boodschap en het eigen perspectief is...
woensdag 11 november 2020 om 13:32
Moment 843 waarop ik besefte dat ik ouder word :
In een ander topic werden tips voor een eerste mobiele telefoon voor basisschoolkinderen uitgewisseld.
En niemand vindt het vreemd dat een elfjarige een mobiel krijgt. (wil hiermee geen discussie uitlokken, sta er alleen maar van te kijken hoe normaal een mobiele telefoon voor een kind blijkbaar is)
In een ander topic werden tips voor een eerste mobiele telefoon voor basisschoolkinderen uitgewisseld.
En niemand vindt het vreemd dat een elfjarige een mobiel krijgt. (wil hiermee geen discussie uitlokken, sta er alleen maar van te kijken hoe normaal een mobiele telefoon voor een kind blijkbaar is)
woensdag 11 november 2020 om 14:03
Zeker. Dat lijkt me ook het lastigste van ouder worden.NYC schreef: ↑10-11-2020 12:35Wat ik geloof ik het moeilijkst vind aan ouder worden, is dat de mensen die ouder zijn dan ik óók ouder worden en (langzaamaan) weg zullen vallen uit mijn leven en de samenleving. Vooral, maar niet alleen vanwege het emotioneel verlies, maar ook omdat ik dat idee vaak heel fijn en prettig heb ervaren. Mensen die ook een andere tijd dan ik nog gekend hebben. De oudste persoon die ik nog gekend heb als kind was geboren in 1889. En nu leven er geen mensen meer die de negentiende eeuw nog hebben meegemaakt. En langzaam schuift dat - beetje bij beetje - een decennium op. Tijdens mijn middelbare schooltijd waren er docenten die geboren waren in de jaren dertig. Tegen de tijd dat mijn kinderen op het voortgezet onderwijs zitten zijn hun oudste docenten geboren in de zestiger jaren... Dat is natuurlijk gewoon logisch en hoe het gaat etc. maar het idee dat iedereen meeverandert vind ik soms moeilijk. Is het een beetje te begrijpen wat ik bedoel?
Het hele idee van ''niets blijft''. Zelf jaren lang bij de plaatselijke Albert Heijn gewerkt, en daar kwam je dan elke zaterdag juffen tegen van de basisschool, of oma's van vrienden/vriendinnen, die dan even leuk een praatje met je kwamen maken. Dat maakt het leven gemoedelijk en veilig.
Nu bedenk ik wel eens : jeetje, heel veel van die mensen, zijn er al niet meer.
woensdag 11 november 2020 om 15:09
O ja, dat als je het over bepaalde mensen hebt, je je ineens afvraagt; leeft diegene nog?
Of vroeger kende ik van een paar vriendinnen ook de opa's en oma's. Zo'n 2 jaar geleden is de laatste daarvan overleden. Toen had ik wel zo iets van; Oh jee, nu zijn mijn ouders die generatie en ik ben niet meer de jongste generatie...
Of vroeger kende ik van een paar vriendinnen ook de opa's en oma's. Zo'n 2 jaar geleden is de laatste daarvan overleden. Toen had ik wel zo iets van; Oh jee, nu zijn mijn ouders die generatie en ik ben niet meer de jongste generatie...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 11 november 2020 om 15:36
Ik ben 48 en nog gewoon elke maand ongesteld. Een paar maanden geleden begonnen de opvliegers. Althans, ik denk dat het dat is, het viel mijn kinderen ineens op dat ik wel vaak vroeg of zij het ook zo warm vonden ineens
En ik ben nogal labiel geworden, dat vind ik eigenlijk het ergste.
woensdag 11 november 2020 om 16:27
Maar hoe weet je zeker dat je in de overgang bent beland? Ik (vooral huisarts) dacht dat ik 15 jaar geleden al in de overgang zat. Was toen 30 en menstrueerde al jaren eens in de zoveel jaar eenmalig en heel licht, had vaak opvliegerachtige klachten en emotionele schommelingen. Totdat ik ineens zwanger werd op mijn 38ste, wat uit liep op een vroege miskraam. Maar sinds vorig jaar kan je de klok erop gelijk zetten, mijn menstruaties. Nog nooit meegemaakt. Incl hoofdpijn en krampen. Tsja, liever dit dan overgang.
Ben sowieso een laatbloeier, was 17 of 18 toen ik eindelijk die maandverband die ik al jaren in mijn tas meezeulde kon gebruiken .
Maar is een beetje off topic, surry.
Het verval gaat iig onverminderd door. Ben tegenwoordig heel blij als er een leesbril binnen handbereik ligt (heb er nu ook een stuk of 10 verspreid door het huis)
Doorzakken is ook een keuze waar ik zelden nog voor kies ivm de lange hersteltijd.
Ben sowieso een laatbloeier, was 17 of 18 toen ik eindelijk die maandverband die ik al jaren in mijn tas meezeulde kon gebruiken .
Maar is een beetje off topic, surry.
Het verval gaat iig onverminderd door. Ben tegenwoordig heel blij als er een leesbril binnen handbereik ligt (heb er nu ook een stuk of 10 verspreid door het huis)
Doorzakken is ook een keuze waar ik zelden nog voor kies ivm de lange hersteltijd.
woensdag 11 november 2020 om 16:57
Ik had hetzelfde hoor. Ook laatst bij een topic over een ereader voor een kind van 7 of zo...polonaise schreef: ↑11-11-2020 13:32Moment 843 waarop ik besefte dat ik ouder word :
In een ander topic werden tips voor een eerste mobiele telefoon voor basisschoolkinderen uitgewisseld.
En niemand vindt het vreemd dat een elfjarige een mobiel krijgt. (wil hiermee geen discussie uitlokken, sta er alleen maar van te kijken hoe normaal een mobiele telefoon voor een kind blijkbaar is)
woensdag 11 november 2020 om 17:00
Ik ben aan de pil maar heb zo’n 2 jaar last van opvliegers/nachtzweten . Eerst alleen tijdens de stopweek van de pil maar nu elke nacht meerdere keren.
woensdag 11 november 2020 om 18:47
Dank voor de uitleg. Je bedoelde iets anders dan alleen maar in uiterlijk ouder worden, maar in connectie met anderen door een plotseling besef van een tijd/periode die voorbij is. Ik denk dat je 'ontgroeien' bedoelde, zoals je uitlegt nu. Ik vind iemand van 30 jaar jong. Toen ik die leeftijd had vond ik iemand van 60 jaar heel oud. Mijn inziens is het enige dat je echt jong houdt, nieuwsgierig blijven.Kai_koura schreef: ↑10-11-2020 09:59Als je denkt dat dit de boodschap is van mijn topic, heb je de strekking van mijn OP niet helemaal begrepen.
Ik zeg nergens dat ik mij per definitie oud voel. Dat is meer de wending die dit topic de laatste 5/6 pagina's heeft gekregen : random opmerkingen over ''ik voel me oud'', ik krijg rimpels, en ik heb heup pijn bij het opstaan.
Maar dat is helemaal niet wat ik met dit topic bedoelde eigenlijk. Het ging me juist om die momentjes waarop je ''uit het niks'' beseft dat je ouder wordt, dat je een bepaalde leeftijdscategorie / groepering bent ontgroeid, zonder dat je dit zelf doorhad, en dat je dit, al dan niet aangewakkerd door een bepaalde gebeurtenis, opeens ''uit het niks'' lijkt te beseffen.
Dat betekent op zichzelf helemaal niet dat iemand zichzelf oud hoeft te voelen. Zoiets kan ook gebeuren bij iemand van 18, of iemand van 15. Dat diegene opeens beseft : hee ik zie/beoordeel iets anders, ik voel opeens niet meer een connectie die ik eerder wel voelde, en ik was me daar helemaal niet van bewust. Dat betekent absoluut niet automatisch dat diegene van 18 zich opeens oud voelt (of iemand van 30 zoals ik), maar dat iemand -zonder het zelf door te hebben- is veranderd / ontwikkeld / ouder geworden. Omdat je daar niet elke dag bij stil staat, kan het dus gebeuren dat je over de loop van enkele jaren opééns iets beseft. Dat zijn dus van die grappige momenten die ik bedoel.
anoniem_394668 wijzigde dit bericht op 11-11-2020 18:52
0.72% gewijzigd
woensdag 11 november 2020 om 18:51
misschien heb je PCOS, ik werd zelfs nooit ongesteld maar na mijn tweede kind ben ik super regelmatig.mizza schreef: ↑11-11-2020 16:27Maar hoe weet je zeker dat je in de overgang bent beland? Ik (vooral huisarts) dacht dat ik 15 jaar geleden al in de overgang zat. Was toen 30 en menstrueerde al jaren eens in de zoveel jaar eenmalig en heel licht, had vaak opvliegerachtige klachten en emotionele schommelingen. Totdat ik ineens zwanger werd op mijn 38ste, wat uit liep op een vroege miskraam. Maar sinds vorig jaar kan je de klok erop gelijk zetten, mijn menstruaties. Nog nooit meegemaakt. Incl hoofdpijn en krampen. Tsja, liever dit dan overgang.
Ben sowieso een laatbloeier, was 17 of 18 toen ik eindelijk die maandverband die ik al jaren in mijn tas meezeulde kon gebruiken .
Maar is een beetje off topic, surry.
Het verval gaat iig onverminderd door. Ben tegenwoordig heel blij als er een leesbril binnen handbereik ligt (heb er nu ook een stuk of 10 verspreid door het huis)
Doorzakken is ook een keuze waar ik zelden nog voor kies ivm de lange hersteltijd.
woensdag 11 november 2020 om 20:58
woensdag 11 november 2020 om 21:06
Staat wat mij betreft helemaal los van "jong" of "oud" voelen of overkomen. Maar ik heb dat ook niet zo heel veel met "jong van geest zijn" en dergelijke. Wel met nieuwsgierig blijven.Andrieske1976 schreef: ↑11-11-2020 18:47Dank voor de uitleg. Je bedoelde iets anders dan alleen maar in uiterlijk ouder worden, maar in connectie met anderen door een plotseling besef van een tijd/periode die voorbij is. Ik denk dat je 'ontgroeien' bedoelde, zoals je uitlegt nu. Ik vind iemand van 30 jaar jong. Toen ik die leeftijd had vond ik iemand van 60 jaar heel oud. Mijn inziens is het enige dat je echt jong houdt, nieuwsgierig blijven.
vrijdag 13 november 2020 om 10:38
Ik ben 38 maar hoe wij vroeger foto's maakten is niet te vergelijken met de jeugd van nu. Je vroeg een voorbijganger even een kiekje te maken. Eéntje maar want zonde van je rolletje.
Maar vooral hoe we op de foto gingen. Lachend met de mond een beetje open.
Ik kan nog steeds geen Duckface maar vind het ook niet mooi. En dat is ook alweer passé denk ik? Ik kan ook nog steeds geen selfies maken. Ik kijk altijd met zo'n hoofd van: Lukt dit?
Maar vooral hoe we op de foto gingen. Lachend met de mond een beetje open.
Ik kan nog steeds geen Duckface maar vind het ook niet mooi. En dat is ook alweer passé denk ik? Ik kan ook nog steeds geen selfies maken. Ik kijk altijd met zo'n hoofd van: Lukt dit?
Je kunt méér.
vrijdag 13 november 2020 om 19:37
Ik vraag me wel eens af of mensen ooit nog naar al die foto's kijken die ze blijkbaar elke seconde moeten maken. Is tegenwoordig heel normaal om honderden foto's te hebben van één dagje pretpark, geloof ik. Gaan ze die dan echt over 10 jaar nog allemaal kijken?Moon-Alisa schreef: ↑13-11-2020 10:38Ik ben 38 maar hoe wij vroeger foto's maakten is niet te vergelijken met de jeugd van nu. Je vroeg een voorbijganger even een kiekje te maken. Eéntje maar want zonde van je rolletje.
Maar vooral hoe we op de foto gingen. Lachend met de mond een beetje open.
Ik kan nog steeds geen Duckface maar vind het ook niet mooi. En dat is ook alweer passé denk ik? Ik kan ook nog steeds geen selfies maken. Ik kijk altijd met zo'n hoofd van: Lukt dit?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 13 november 2020 om 23:25
Ik ben 26, bijna 27 mag ik me ook nog een snotneus voelen?Ritmodelanoche schreef: ↑05-11-2020 12:22Ik heb het juist andersom vaak. Dat ik denk : op die leeftijd vond ik mezelf absoluut geen kind meer / voelde ik me al heel oud, maar wat stelde het eigenlijk voor.
Nu ben ik dertig, maar dan denk ik aan toen ik voor een jaar ging backpacken toen ik (net) negentien was. Vond ik destijds heel normaal. Nu denk ik : jeetje, je was eigenlijk nog maar net kind af.
Of als ik terug denk aan toen ik 24 was, en ik me begon te schamen voor mijn studievertraging, want ''ik werd al zo oud''. Terwijl ik nu denk : jeetje, een snotneus van 24 was je nog maar. Een handjevol jaren daarvoor was je nog minderjarig. Wat nou oud.
Studeer namelijk nog steeds... en voel me ook te oud
vrijdag 13 november 2020 om 23:26
Ik kwam naar aanleiding van dit topic op verschillende filmpjes met mensen van 0 tot 100 (of was dat een ander topic?). Wat mij opviel was dat je in allemaal echt een soort kentering ziet bij 52/53/54 jaar. De meeste mensen gaan er dan echt ouder uit zien, mannen met diepe rimpels en zo.
Komt dat echt van het ene op het andere moment? Ik vind soms dat ik er nog best mee door kan. Laatst dacht iemand dat ik eind 30 was, terwijl ik er volgens mij uitzie als de gemiddelde 48-jarige. Mijn collega’s van 52/53/54 zien er echt een stuk ouder uit.
Komt dat echt van het ene op het andere moment? Ik vind soms dat ik er nog best mee door kan. Laatst dacht iemand dat ik eind 30 was, terwijl ik er volgens mij uitzie als de gemiddelde 48-jarige. Mijn collega’s van 52/53/54 zien er echt een stuk ouder uit.
