Overig
alle pijlers
Momenten waarop je beseft dat je ouder wordt
donderdag 5 november 2020 om 11:57
Soms heb ik wel eens van die momenten, waarop ik opeens besef dat ik een bepaalde levensfase ontgroeid ben of aan het ontgroeien ben. Dat vind ik dan vaak vreemde / grappige momenten. Omdat ik er nooit echt bij heb stil gestaan, en dan opeens merk dat ik ergens heel anders tegenaan kijk. Of dat ik een bepaalde groepering/(leeftijds) categorie van mensen altijd zag als de categorie waar ik zélf toe behoor, maar dit nu opeens anders voel. Dat is dan gewoon onbewust / vanzelf gegaan, maar opeens, is het daar. Ik weet niet of en in hoeverre jullie dit herkennen, maar het lijkt me wel leuk om van die momenten met elkaar uit te wisselen.
Een paar van mijn eigen:
- Vorige zomer toen we nog naar festivals konden, stond ik in de bomvolle rij om vanaf het station met bussen richting het festivalterrein vervoerd te worden. Ik stond al een minuut of 30 in de rij, toen het opeens uit het niets tot me doordrong : al die mensen om mij heen zijn ergens begin twintig. Ik ben net dertig. Qua uiterlijk maar ook qua gedrag, viel me opeens op dat ik ze ineens zag als opgeschoten, drukke jongelui, met wie ik mezelf niet meer helemaal kon identificeren. En vanaf toen begon ik me ook af te vragen : wat doe ik hier eigenlijk. (Dat hangt natuurlijk af van welk festival);
- Begin dit jaar moest ik op de universiteit zijn waar ik heb gestudeerd. Ik ben er nog ''maar'' vijf jaar vanaf, en toen ik opeens al die jonge koppies zag die er rondliepen, besefte ik dat ik de raakvlakken de doelgroep ''student'' nu toch echt wel helemaal kwijt ben geraakt;
- Tijdens mijn vakantie van eind 2019 in Australië, toen ik dacht nog wel prima op mijn plek te zijn in een typisch backpackershostel met ''free pancake night'' en ''karaoke night''. Immers : de keer daarvoor dat ik in australie was (2010), vond ik dat ook hartstikke leuk. Kennelijk toch niet voldoende beseffende dat ik ondertussen ook alweer bijna tien jaar ouder was. Ik dacht opeens : jezus wat een jonge mensen lopen hier rond. Net kinderen. En wat zijn ze eigenlijk druk, wat drinken ze veel en wat zijn ze schreeuwerig. En waarom zei er iemand ''U'' tegen me vanochtend? ''Wij'' waren tien jaar geleden echt niet zo druk en dronken niet zo veel. Of wacht : misschien ben ik gewoon ouder geworden en herken ik me hier niet meer in, maar waren wij precies hetzelfde.
Lijkt me wel leuk om jullie ervaringen te horen. En natuurlijk is alles relatief : voor de een is iemand van 30 oud, voor de ander is iemand van 55 nog jong. Het is maar net wat de achterliggende boodschap en het eigen perspectief is...
Een paar van mijn eigen:
- Vorige zomer toen we nog naar festivals konden, stond ik in de bomvolle rij om vanaf het station met bussen richting het festivalterrein vervoerd te worden. Ik stond al een minuut of 30 in de rij, toen het opeens uit het niets tot me doordrong : al die mensen om mij heen zijn ergens begin twintig. Ik ben net dertig. Qua uiterlijk maar ook qua gedrag, viel me opeens op dat ik ze ineens zag als opgeschoten, drukke jongelui, met wie ik mezelf niet meer helemaal kon identificeren. En vanaf toen begon ik me ook af te vragen : wat doe ik hier eigenlijk. (Dat hangt natuurlijk af van welk festival);
- Begin dit jaar moest ik op de universiteit zijn waar ik heb gestudeerd. Ik ben er nog ''maar'' vijf jaar vanaf, en toen ik opeens al die jonge koppies zag die er rondliepen, besefte ik dat ik de raakvlakken de doelgroep ''student'' nu toch echt wel helemaal kwijt ben geraakt;
- Tijdens mijn vakantie van eind 2019 in Australië, toen ik dacht nog wel prima op mijn plek te zijn in een typisch backpackershostel met ''free pancake night'' en ''karaoke night''. Immers : de keer daarvoor dat ik in australie was (2010), vond ik dat ook hartstikke leuk. Kennelijk toch niet voldoende beseffende dat ik ondertussen ook alweer bijna tien jaar ouder was. Ik dacht opeens : jezus wat een jonge mensen lopen hier rond. Net kinderen. En wat zijn ze eigenlijk druk, wat drinken ze veel en wat zijn ze schreeuwerig. En waarom zei er iemand ''U'' tegen me vanochtend? ''Wij'' waren tien jaar geleden echt niet zo druk en dronken niet zo veel. Of wacht : misschien ben ik gewoon ouder geworden en herken ik me hier niet meer in, maar waren wij precies hetzelfde.
Lijkt me wel leuk om jullie ervaringen te horen. En natuurlijk is alles relatief : voor de een is iemand van 30 oud, voor de ander is iemand van 55 nog jong. Het is maar net wat de achterliggende boodschap en het eigen perspectief is...
dinsdag 10 november 2020 om 08:33
Helaholalala schreef: ↑10-11-2020 07:58En dat laatste is dus gewoon een kwestie van smaak.
Draag wat je zelf mooi vindt staan!
Natuurlijk is alles een kwestie van smaak. Maar het heeft niet veel met leeftijd te maken.
dinsdag 10 november 2020 om 08:40
Ik ben ook hartstikke vergeetachtig en ben constant woorden kwijt.
Hetzelfde als wat ik had tijdens mijn zwangerschap.
Qua uiterlijk ik probeer niet nog hetzelfde te zijn als pakweg 10 of 20 jaar geleden.
Koop minder kleding maar wel duurzamer en dus vaak wat duurder. Ben meer jurken gaan dragen met laarzen. Ik ben niet zo van de make up maar gebruik nu wel iedere dag mascara en rouge om het net wat op te frissen.
Mijn haar was altijd mijn trots, dik lang kastanje kleur. Ik ga het niet verven mijn slapen zijn volledig grijs. Heb het meestal in een losse zijvlecht ben niet van plan om het af te knippen lang haar hoort bij mij.
Ik heb best goede benen nog maar draag alleen korte rokken als het met een dikke panty kan. En mouwloos vind ik ook niet meer zo, dat doe ik alleen als ik in de tuin zit.
En ik ben over gegaan naar de badpak. En toen ik mezelf zo zag staan met mijn badpak aan in de spiegel dacht ik he mijn moeder.
Hetzelfde als wat ik had tijdens mijn zwangerschap.
Qua uiterlijk ik probeer niet nog hetzelfde te zijn als pakweg 10 of 20 jaar geleden.
Koop minder kleding maar wel duurzamer en dus vaak wat duurder. Ben meer jurken gaan dragen met laarzen. Ik ben niet zo van de make up maar gebruik nu wel iedere dag mascara en rouge om het net wat op te frissen.
Mijn haar was altijd mijn trots, dik lang kastanje kleur. Ik ga het niet verven mijn slapen zijn volledig grijs. Heb het meestal in een losse zijvlecht ben niet van plan om het af te knippen lang haar hoort bij mij.
Ik heb best goede benen nog maar draag alleen korte rokken als het met een dikke panty kan. En mouwloos vind ik ook niet meer zo, dat doe ik alleen als ik in de tuin zit.
En ik ben over gegaan naar de badpak. En toen ik mezelf zo zag staan met mijn badpak aan in de spiegel dacht ik he mijn moeder.
dinsdag 10 november 2020 om 08:49
Precies en dus off topicherfstappeltaart schreef: ↑10-11-2020 08:33Natuurlijk is alles een kwestie van smaak. Maar het heeft niet veel met leeftijd te maken.
dinsdag 10 november 2020 om 09:53
Ik zie en merk echt wel dat ik ouder wordt, maar ik heb ook heel erg het besef dat ik daar dankbaar voor ben, hoe 'belegen' dat misschien ook klinkt.
Mijn moeder is overleden op haar 38e, en mijn vader toen hij 46 was, en dat relativeert voor mij de boel echt wel.
Ik ben blij dat ik ouder mag worden, en hopelijk nog veel ouder.
Mijn moeder is overleden op haar 38e, en mijn vader toen hij 46 was, en dat relativeert voor mij de boel echt wel.
Ik ben blij dat ik ouder mag worden, en hopelijk nog veel ouder.
dinsdag 10 november 2020 om 09:59
Als je denkt dat dit de boodschap is van mijn topic, heb je de strekking van mijn OP niet helemaal begrepen.Andrieske1976 schreef: ↑09-11-2020 22:24Uiterlijk er jonger uitzien dan je bent is een product van de vorige eeuw. Ik heb serieus medelijden met jongeren van 25 jaar die hun gezicht al laten liften.
Wat een enorme druk betekent dat?
TO is nog maar 30 jaar en voelt zich al oud. Ja, voor iemand van 15 jaar.
Opzouten met die zooi en waardeer het volwassen zijn en je mag blij zijn dat je gezond bent.
Ik zeg nergens dat ik mij per definitie oud voel. Dat is meer de wending die dit topic de laatste 5/6 pagina's heeft gekregen : random opmerkingen over ''ik voel me oud'', ik krijg rimpels, en ik heb heup pijn bij het opstaan.
Maar dat is helemaal niet wat ik met dit topic bedoelde eigenlijk. Het ging me juist om die momentjes waarop je ''uit het niks'' beseft dat je ouder wordt, dat je een bepaalde leeftijdscategorie / groepering bent ontgroeid, zonder dat je dit zelf doorhad, en dat je dit, al dan niet aangewakkerd door een bepaalde gebeurtenis, opeens ''uit het niks'' lijkt te beseffen.
Dat betekent op zichzelf helemaal niet dat iemand zichzelf oud hoeft te voelen. Zoiets kan ook gebeuren bij iemand van 18, of iemand van 15. Dat diegene opeens beseft : hee ik zie/beoordeel iets anders, ik voel opeens niet meer een connectie die ik eerder wel voelde, en ik was me daar helemaal niet van bewust. Dat betekent absoluut niet automatisch dat diegene van 18 zich opeens oud voelt (of iemand van 30 zoals ik), maar dat iemand -zonder het zelf door te hebben- is veranderd / ontwikkeld / ouder geworden. Omdat je daar niet elke dag bij stil staat, kan het dus gebeuren dat je over de loop van enkele jaren opééns iets beseft. Dat zijn dus van die grappige momenten die ik bedoel.
dinsdag 10 november 2020 om 10:07
En dat is echt geen aanstellerij. Ik wil me ook weleens volwassen kleden en ‘gedragen’ . Ik ben ook best klein en soms heb ik het gevoel dat ik niet altijd serieus wordt genomen.Renee* schreef: ↑09-11-2020 22:06Ik zie er ook jonger uit. Mensen schatten mij ergens begint 40. Hoewel ik zelf vind dat ik mn het laatste jaar een stuk ouder er uit ben gaan zien. Dus met het verhaal over de overgang hoef ik niet mee aan te komen, ik denk dat mijn collega of WG keihard gaat lachen. Vind dit echt heel vervelend.
Toen ik moeder werd op mijn 24 e kreeg ik altijd de opmerking: wat leuk is dat je oppaskind. Heb je een bijbaantje?
Werkte gewoon PT op kantoor hè.
Vond dat echt niet leuk hoor en mijn zelfvertrouwen heeft toen wel en deuk gekregen.
Nu over de 50 en weer word ik niet gezien als iemand van die leeftijd met bijbehorende kwaaltjes.
Ik ben ook moeder geworden op mijn 24e. En op mijn 26e kwam nummer 2, waardoor ik moest wandelen met een tweelingwagen. Ik zie mezelf nog lopen met zo een groot zwaar ding. Volgens mij zag het er best zielig uit.
En op mijn 28e kwam nummer drie en was ik natuurlijk helemaal hulpeloos.
dinsdag 10 november 2020 om 10:12
Ik snap het hele gedoe niet waarom zo veel mensen zo veel problemen lijken te hebben met ouder worden. Ja, je jeugdige frisheid is weg, en je bent gewoon van middelbare leeftijd of nog ouder. En die krijg je nóóit meer terug, met alle smeersels en ingrepen en haarverven niet. Zelfs niet bij benadering. So what?
En hoewel ik me nog elke dag topfit voel, merk ik anderzijds ook dat ik bepaalde dingen niet meer zo nodig hoef. Toen ik 25 was, kon het weekend me niet volgepland genoeg zijn. Tegenwoordig ben ik dolblij als ik eens een weekend NIKS gepland heb. Toen ik 25 was, hing ik rustig tot 3 uur in de kroeg en nam dan thuis nog een afzakkertje voor het slapengaan. Tegenwoordig vind ik middernacht al best een mooie tijd om richting huis en bed te gaan en door de weeks duik ik met plezier om 23.00 uur mijn bed in.
Het heerlijke van ouder worden/zijn is dat je dingen die gebeuren gewoon kan relativeren. Dingen waar ik op mijn 25e bij wijze van spreken een drama van maakte, doen me nu nauwelijks nog iets. Wat een rust!
En hoewel ik me nog elke dag topfit voel, merk ik anderzijds ook dat ik bepaalde dingen niet meer zo nodig hoef. Toen ik 25 was, kon het weekend me niet volgepland genoeg zijn. Tegenwoordig ben ik dolblij als ik eens een weekend NIKS gepland heb. Toen ik 25 was, hing ik rustig tot 3 uur in de kroeg en nam dan thuis nog een afzakkertje voor het slapengaan. Tegenwoordig vind ik middernacht al best een mooie tijd om richting huis en bed te gaan en door de weeks duik ik met plezier om 23.00 uur mijn bed in.
Het heerlijke van ouder worden/zijn is dat je dingen die gebeuren gewoon kan relativeren. Dingen waar ik op mijn 25e bij wijze van spreken een drama van maakte, doen me nu nauwelijks nog iets. Wat een rust!
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 10 november 2020 om 11:33
Maar heeft "nieuwe denker" voor jou dan een positievere betekenis dan "oude denker"?
dinsdag 10 november 2020 om 11:43
Ja precies dit, ik ben verliefd op een jurkje van Zalando, maar bij dat model komt het halverwege de dij, dus misschien moet ik hem maar gewoon bestellen en wellicht valt hij bij mij tot net boven de knie, omdat ik kort ben. Maar rokjes of jurkjes halverwege de dij draag ik ook nog wel eens in de winter, met een 100 denier panty,maar in de zomer waag ik me daar niet aan.VGM1980 schreef: ↑10-11-2020 08:01Ik zou dan eerder zeggen tot op de knie. Dus dat is net er boven.
Tot halverwege de bovenbeen vind ik persoonlijk niet mooi, ook niet als je hele mooie benen hebt boven je 40e. Daaronder vind ik dat het best kan, mits je hele slanke benen hebt.
Maar dat is wat ikzelf mooi vind, verder vind ik gewoon dat je moet doen en laten waar jij blij van wordt. (uitgezonderd hotter than my daughter types) Als jij wél graag een rokje tot op de bovenbenen aan wil, helemaal prima. Ik zal nooit iemand afkeuren op zijn/haar kledingkeuze of iemand staan aan te gapen.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
dinsdag 10 november 2020 om 11:45
dinsdag 10 november 2020 om 11:52
dinsdag 10 november 2020 om 12:11
Natuurlijk snapt een man dat niet.Renee* schreef: ↑10-11-2020 07:06Met die k*t overgang heb ik last van mijn geheugen (ik onthou niets maar dan ook niets). Ik maak notities maar ik presteer het om zelfs die kwijt te raken omdat mijn hoofd een chaos is. Mijn focus is minder, ben minder scherp, heb moeite met concentreren.
Ik kan 4 keer over iets struikelen voor mijn brein het signaal geeft om het even opzij te leggen.
Soms kan ik niet op een simpel woord komen. Cateautje heeft ooit eens in een ander topic geschreven dat zij een kast in elkaar had gezet en had het over het dak van de kast ipv de bovenkant van de kast. Dit is zo herkenbaar en denk daar nog steeds aan.
Ik bloos heel snel in deze periode, het kwartje valt niet meer zo snel. Ik kan zo nog wel even doorgaan en hierdoor heb ik nog minder zelfvertrouwen en dat bedoelde ik want dat straal ik uit.
Hier wat leesvoer https://eva.eo.nl/artikel/2019/03/waaro ... htig-wordt
Sorry Pejeka, ik ben niet zo van het beledigen maar als je als man vastgeroest zit aan je bureaustoel omdat je daar al tig jaar werkt, denk ik niet dat jij dit soort problemen kan begrijpen. De overgang is voor veel vrouwen niet leuk. En het heeft ongetwijfeld met veel meer factoren te maken (familie, vrienden, backup, werkeloos raken in deze periode, een WG bij wie je eerlijk en op een veilige manier je verhaal kwijt kunt) maar ik zit gewoon niet lekker in mijn vel zeker wat mijn werk betreft. Hoe denk jij dat ik mij gister voelde na het gesprek op mijn werk?
En:
dinsdag 10 november 2020 om 12:43
Ja, dat heb ik ook.NYC schreef: ↑10-11-2020 12:35Wat ik geloof ik het moeilijkst vind aan ouder worden, is dat de mensen die ouder zijn dan ik óók ouder worden en (langzaamaan) weg zullen vallen uit mijn leven en de samenleving. Vooral, maar niet alleen vanwege het emotioneel verlies, maar ook omdat ik dat idee vaak heel fijn en prettig heb ervaren. Mensen die ook een andere tijd dan ik nog gekend hebben. De oudste persoon die ik nog gekend heb als kind was geboren in 1889. En nu leven er geen mensen meer die de negentiende eeuw nog hebben meegemaakt. En langzaam schuift dat - beetje bij beetje - een decennium op. Tijdens mijn middelbare schooltijd waren er docenten die geboren waren in de jaren dertig. Tegen de tijd dat mijn kinderen op het voortgezet onderwijs zitten zijn hun oudste docenten geboren in de zestiger jaren... Dat is natuurlijk gewoon logisch en hoe het gaat etc. maar het idee dat iedereen meeverandert vind ik soms moeilijk. Is het een beetje te begrijpen wat ik bedoel?
Ik kan me mijn vader nog als dertiger herinneren. Nu ben ik zelf een dertiger en is hij halverwege de 60. Ik vind het soms best moeilijk om te zien omdat de dood dan ook steeds dichterbij komt (al hoop ik dat dat nog minimaal 30 jaar duurt). En het is ook fijn dat ze er nog zijn. Heb een aantal vrienden die al geen ouders meer hebben.
Als je ouder wordt komt ook het besef dat het leven niet voor eeuwig is. Daar heb ik best moeite mee.
dinsdag 10 november 2020 om 15:34
Jij bent dan ook een man, bij vrouwen is vanaf dertig het vet toch van de soep.pejeka schreef: ↑10-11-2020 10:12Ik snap het hele gedoe niet waarom zo veel mensen zo veel problemen lijken te hebben met ouder worden. Ja, je jeugdige frisheid is weg, en je bent gewoon van middelbare leeftijd of nog ouder. En die krijg je nóóit meer terug, met alle smeersels en ingrepen en haarverven niet. Zelfs niet bij benadering. So what?
...
dinsdag 10 november 2020 om 17:19
Ik snap je helemaal. Toen ik een tiener was in de jaren '70, waren mensen van 50 geboren rond 1925 en ik weet nog dat ik destijds heel soms dacht: potverdikke, die hebben zelf als tiener de oorlog meegemaakt (iets wat voor mij destijds lang geleden leek) en de hele wederopbouw en alle maatschappelijke veranderingen van de jaren '60, en die mensen zijn NU pas 50...NYC schreef: ↑10-11-2020 12:35Wat ik geloof ik het moeilijkst vind aan ouder worden, is dat de mensen die ouder zijn dan ik óók ouder worden en (langzaamaan) weg zullen vallen uit mijn leven en de samenleving. Vooral, maar niet alleen vanwege het emotioneel verlies, maar ook omdat ik dat idee vaak heel fijn en prettig heb ervaren. Mensen die ook een andere tijd dan ik nog gekend hebben. De oudste persoon die ik nog gekend heb als kind was geboren in 1889. En nu leven er geen mensen meer die de negentiende eeuw nog hebben meegemaakt. En langzaam schuift dat - beetje bij beetje - een decennium op. Tijdens mijn middelbare schooltijd waren er docenten die geboren waren in de jaren dertig. Tegen de tijd dat mijn kinderen op het voortgezet onderwijs zitten zijn hun oudste docenten geboren in de zestiger jaren... Dat is natuurlijk gewoon logisch en hoe het gaat etc. maar het idee dat iedereen meeverandert vind ik soms moeilijk. Is het een beetje te begrijpen wat ik bedoel?
Mensen die anno nu 50 zijn, zijn geboren toen ik al in de eerste klas van de lagere school zat...
En ik had ook een hele stoot oudooms en oudtantes, allemaal geboren tussen 1880 en 1910, en die waren er altijd toen ik jong was En ik vond het heerlijk bij die mensen te zijn, hun verhalen over vroeger te horen, thee te drinken uit de kopjes van het theeservies dat ze bij hun trouwen in 1919 hadden gekregen, enz. Mijn oudste oudoom (geboren 1880, overleden 1984), had zijn hele Haagse huis nog ingericht zoals het was toen hij er kwam wonen in 1910. Je stapte gewoon in een tijdcapsule als je daar op bezoek ging. Heerlijk vond ik het. En zo jammer dat het er niet meer is.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 10 november 2020 om 17:44
dinsdag 10 november 2020 om 18:08
Ja, dit ken ik wel. Ik realiseerde het me een tijdje geleden, toen ik met mijn vader naar het ziekenhuis ging voor wat onderzoeken. Ik word volgend jaar 30, mijn vader is in de 60 en heeft al het eea meegemaakt met zijn gezondheid. Tussen de onderzoeken door hebben we best veel gepraat (wat vrij uniek is) en toen ik hem na afloop naar huis bracht, zag ik dat hij ineens een stuk ouder eruit zag. Hij was ook erg moe en viel in slaap. Toen realiseerde ik me ineens: Hij is ook al in de 60.. Dit gaat vaker voorkomen. Nu heeft hij een partner, maar wat als die wegvalt? Dat besef kwam wel even keihard binnen.NYC schreef: ↑10-11-2020 12:35Wat ik geloof ik het moeilijkst vind aan ouder worden, is dat de mensen die ouder zijn dan ik óók ouder worden en (langzaamaan) weg zullen vallen uit mijn leven en de samenleving. Vooral, maar niet alleen vanwege het emotioneel verlies, maar ook omdat ik dat idee vaak heel fijn en prettig heb ervaren. Mensen die ook een andere tijd dan ik nog gekend hebben. De oudste persoon die ik nog gekend heb als kind was geboren in 1889. En nu leven er geen mensen meer die de negentiende eeuw nog hebben meegemaakt. En langzaam schuift dat - beetje bij beetje - een decennium op. Tijdens mijn middelbare schooltijd waren er docenten die geboren waren in de jaren dertig. Tegen de tijd dat mijn kinderen op het voortgezet onderwijs zitten zijn hun oudste docenten geboren in de zestiger jaren... Dat is natuurlijk gewoon logisch en hoe het gaat etc. maar het idee dat iedereen meeverandert vind ik soms moeilijk. Is het een beetje te begrijpen wat ik bedoel?
dinsdag 10 november 2020 om 18:13
Jemig, nou nog een paar jaar hopelijk.
Lijkt mij dat het gegeven dat je in de overgang bent ook wel weer in een fase waarin je je realiseert dat je ouder wordt, want niet meer of minder vruchtbaar. Dat hoofdstuk is ook definitief afgesloten.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
