Overig
alle pijlers
positief topic, schrijf hier waar je vandaag dankbaar voor was
donderdag 15 maart 2007 om 22:26
waar je je op richt, vermeerdert zich.
Als je dankbaar bent, richt je je aandacht op wat je ziel raakt, en zal de wet van aantrekking je meer van hetzelfde doen ervaren. Als je klaagt omdat jou iets is overkomen wat je niet wilt, zul je ook meer van hetzelfde ervaren. Als je vervloekt wat je overkomt, leef je in een pijnlijke wereld en als je dankbaar bent, overkomt je meer waarvoor je dankbaar kunt zijn. Aan jou de keuze.
Het eenmotorig vliegtuigje van Harold Arlen raakte verstrikt in hoogspanningskabels en stortte neer. Hij overleefde het ongeluk ternauwernood. Lange tijd was hij gekluisterd aan zijn ziekenhuisbed; hij was geheel verlamd, met uitzondering van de pink van zijn rechterhand. Hij was wanhopig, voelde zich een vreselijk slachtoffer en lag het grootste deel van de tijd te jammeren. Op een dag besloot Harold om aandacht te besteden aan de vinger die hij wel kon gebruiken, in plaats van aan zijn verlamde lichaam. Hij bedacht een simpele manier om met zijn familie te communiceren, waarbij één vingerbeweging ja betekende en een andere vingerbeweging nee. Later wees Harold met zijn vinger de letters van het alfabet aan, zodat hij woorden en zinnen kon communiceren. Harold werd steeds dankbaarder voor het gebruik van zijn vinger en ging zich steeds beter voelen. Tot zijn vreugde merkte hij na enige tijd dat hij nog een vinger kon bewegen, en toen nog een. Harold kon steeds meer lichaamsdelen bewegen. Hij leerde dankbaar te zijn voor wat wél werkte en deze lichaamsdelen te zegenen, in plaats van te jammeren over wat niet werkte. Uiteindelijk, na veel bidden, het uiten van zijn dankbaarheid en de nodige oefening, kon Harold zijn hele lichaam weer gebruiken. Maar wat nog belangrijker was, hij vergat nooit dat de ommekeer was gekomen toen hij besloot om dankbaar te zijn voor wat goed was. Later zei Harold dat hij heel anders was gaan denken over de macht van zijn geest door het ‘ongeluk’. Hij maakt nu op alle gebieden van zijn leven gebruik van deze macht.
'Als je dankbaar bent, richt je je aandacht
op wat je ziel raakt,
en zal de wet van aantrekking
je meer van hetzelfde doen ervaren.'
zondag 25 maart 2007 om 11:59
zondag 25 maart 2007 om 12:27
het werkt!!!!
ik dacht gisteravond toen mijn vriend zijn nachtdienst in ging; ik krijg morgen iets lekkers van hem en heb me echt zitten verheugen erop zodat ik de positieve emotie erbij opriep (soms neemt hij iets lekkers van zijn werk mee uit zo'n snoepautomaat voor mij als ontbijtje haha maar ook niet altijd, moet een verrassing blijven natuurlijk) en wat kreeg ik?
hij heeft vanmorgen appelflappen zitten bakken toen ik nog sliep (na zijn nachtdienst!!!) en ik werd wakkergemaakt met koffie met warme appelflappen, dus ik kreeg nog meer dan ik had kunnen fantaseren haha
hoop dat dit ook lukt met de staatsloterij in april! ik heb een geldprijs 'bestelt' en verheug me er nu al op! geeft een fantastisch gevoel!
;)
ik ben dankbaar voor al het goeds in mijn leven en voor al het goeds dat mij nog gaat verrassen! ik verheug me op een gelukkig leven! life is wonderful! ik voel me gezegend!
ik voel me zo blij dat ik in kleurtjes ga tikken haha
ik dacht gisteravond toen mijn vriend zijn nachtdienst in ging; ik krijg morgen iets lekkers van hem en heb me echt zitten verheugen erop zodat ik de positieve emotie erbij opriep (soms neemt hij iets lekkers van zijn werk mee uit zo'n snoepautomaat voor mij als ontbijtje haha maar ook niet altijd, moet een verrassing blijven natuurlijk) en wat kreeg ik?
hij heeft vanmorgen appelflappen zitten bakken toen ik nog sliep (na zijn nachtdienst!!!) en ik werd wakkergemaakt met koffie met warme appelflappen, dus ik kreeg nog meer dan ik had kunnen fantaseren haha
hoop dat dit ook lukt met de staatsloterij in april! ik heb een geldprijs 'bestelt' en verheug me er nu al op! geeft een fantastisch gevoel!
;)
ik ben dankbaar voor al het goeds in mijn leven en voor al het goeds dat mij nog gaat verrassen! ik verheug me op een gelukkig leven! life is wonderful! ik voel me gezegend!
ik voel me zo blij dat ik in kleurtjes ga tikken haha
zondag 25 maart 2007 om 14:19
quote:
quote: Florianne reageerde
Ik zag eens iemand op televisie die een vreselijke avonturier was geweest, en door een Afrikaans virus in een rolstoel zat en zelfs geen pink meer kon optillen. Een nachtmerrie, en voor velen een reden om te zeggen dat ze liever dood zijn dan zo te moeten leven.
En die man had een levensvreugde, niet te geloven. Niet vanuit religieus standpunt o.i.d, maar vanuit zijn dankbaarheid voor wat hij had: de mensen om hem heen, de liefde, zijn behouden geestelijke vermogens e.d. Daardoor trok hij ook heel veel mensen aan. Ik voelde grenzeloze bewondering.
Je kunt dan ook chagrijnig in die rolstoel blijven hangen, en de wereld vervloeken... In alles is een keuze.
Ik snap niet zo goed wat Leo bedoelt, en ik snap ook niet wat Florianne vervolgens bedoelt.
Ik vind het voorbeeld in de openingspost in díe zin een slecht voorbeeld, omdat er gezegd lijkt te worden dat die man door positief te zijn, hij uiteindelijk weer geneest. Ik weet wel dat dat er niet letterlijk staat, maar dat lijkt juist wél de essentie van het verhaal te zijn. Beetje een Hollywoodeinde. Wel mooi natuurlijk.
Maar dat is wat jij eruit haalt.
In het geval van de hierboven gequote persoon, vind ik het ook bewonderenswaardig hoor, die spirit die die man kennelijk heeft. Maar toch, ik kan m´n vinger er niet helemaal opleggen, maar er is iets aan de laatste (paarsgemaakte) zin dat me stoort. Alsof je er voor kan kiezen om toch een vrolijke frans te blijven als je als kasplantje door het leven moet gaan. Dat het dus ook je eigen keuze is als je er stinkend chaggereinig van wordt. Beetje zo van: "Joh! Cheer up! Ben je boos, pluk een roos".
Het klinkt ook walgelijk simpel, dat ben ik met je eens. Maar ik geloof dat het zo is.
Nouja, Florianne, ik bedoel het niet kwaad hoor.
Verder ben ik btw dankbaar voor de vakantie die voor de deur staat, en voor een hele gezellige forumvriendin die ik al een tijd niet gesproken heb maar zodra m´n msn het weer doet, hang ik weer dag en nacht aan d´r bel.
Natuurlijk bedoel je het niet kwaad. Daar ga ik helemaal niet vanuit. Ik heb zelf jaren geageerd tegen dat 'lekker makkelijke' beeld dat hier geschetst wordt. En toch is het een van de moeilijkste dingen die er zijn. Oprecht dankbaar zijn. Loslaten. Gewoon alleen maar zijn.
quote: Florianne reageerde
Ik zag eens iemand op televisie die een vreselijke avonturier was geweest, en door een Afrikaans virus in een rolstoel zat en zelfs geen pink meer kon optillen. Een nachtmerrie, en voor velen een reden om te zeggen dat ze liever dood zijn dan zo te moeten leven.
En die man had een levensvreugde, niet te geloven. Niet vanuit religieus standpunt o.i.d, maar vanuit zijn dankbaarheid voor wat hij had: de mensen om hem heen, de liefde, zijn behouden geestelijke vermogens e.d. Daardoor trok hij ook heel veel mensen aan. Ik voelde grenzeloze bewondering.
Je kunt dan ook chagrijnig in die rolstoel blijven hangen, en de wereld vervloeken... In alles is een keuze.
Ik snap niet zo goed wat Leo bedoelt, en ik snap ook niet wat Florianne vervolgens bedoelt.
Ik vind het voorbeeld in de openingspost in díe zin een slecht voorbeeld, omdat er gezegd lijkt te worden dat die man door positief te zijn, hij uiteindelijk weer geneest. Ik weet wel dat dat er niet letterlijk staat, maar dat lijkt juist wél de essentie van het verhaal te zijn. Beetje een Hollywoodeinde. Wel mooi natuurlijk.Maar dat is wat jij eruit haalt.
In het geval van de hierboven gequote persoon, vind ik het ook bewonderenswaardig hoor, die spirit die die man kennelijk heeft. Maar toch, ik kan m´n vinger er niet helemaal opleggen, maar er is iets aan de laatste (paarsgemaakte) zin dat me stoort. Alsof je er voor kan kiezen om toch een vrolijke frans te blijven als je als kasplantje door het leven moet gaan. Dat het dus ook je eigen keuze is als je er stinkend chaggereinig van wordt. Beetje zo van: "Joh! Cheer up! Ben je boos, pluk een roos".
Het klinkt ook walgelijk simpel, dat ben ik met je eens. Maar ik geloof dat het zo is.
Nouja, Florianne, ik bedoel het niet kwaad hoor.
Verder ben ik btw dankbaar voor de vakantie die voor de deur staat, en voor een hele gezellige forumvriendin die ik al een tijd niet gesproken heb maar zodra m´n msn het weer doet, hang ik weer dag en nacht aan d´r bel.
Natuurlijk bedoel je het niet kwaad. Daar ga ik helemaal niet vanuit. Ik heb zelf jaren geageerd tegen dat 'lekker makkelijke' beeld dat hier geschetst wordt. En toch is het een van de moeilijkste dingen die er zijn. Oprecht dankbaar zijn. Loslaten. Gewoon alleen maar zijn.
zondag 25 maart 2007 om 14:36
quote:
quote: mylenevalerie reageerde
Dat ik na een dag weer op het forum mag.
En toch zeker ook wel dat er een cavia naar je vernoemd gaat worden??:D
Ja dat is ook wel mijlpaal.
Ik ben dankbaar voor alle lieve berichtjes en emailtjes die ik heb ontvangen van medeforummers.
quote: mylenevalerie reageerde
Dat ik na een dag weer op het forum mag
. En toch zeker ook wel dat er een cavia naar je vernoemd gaat worden??:D
Ja dat is ook wel mijlpaal
.Ik ben dankbaar voor alle lieve berichtjes en emailtjes die ik heb ontvangen van medeforummers.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 25 maart 2007 om 17:13
quote:
quote: Florianne reageerde
quote: mylenevalerie reageerde
Dat ik na een dag weer op het forum mag.
En toch zeker ook wel dat er een cavia naar je vernoemd gaat worden??:D
Ja dat is ook wel mijlpaal.
Ik ben dankbaar voor alle lieve berichtjes en emailtjes die ik heb ontvangen van medeforummers.
Myleen, gefeliciteerd met je behouden terugkomst!
quote: Florianne reageerde
quote: mylenevalerie reageerde
Dat ik na een dag weer op het forum mag
. En toch zeker ook wel dat er een cavia naar je vernoemd gaat worden??:D
Ja dat is ook wel mijlpaal
.Ik ben dankbaar voor alle lieve berichtjes en emailtjes die ik heb ontvangen van medeforummers.
Myleen, gefeliciteerd met je behouden terugkomst!
zondag 25 maart 2007 om 17:16
quote:Leo en Nijn, forget about msn en ga skypen!Ik ben dankbaar (on topic blijven.....onnnnnnn topicccc!!!) voor Yasmijn die mij attent maakt op skype. Geen idee hoe het werkt maar ik denk dat ik dat wel ga uitvinden als ik skype.com intyp en dan moet ik geloof ik een microfoon hebben. Ik zal er eens over nadenken Yasmijn, dank je wel!
zondag 25 maart 2007 om 19:20
zondag 25 maart 2007 om 21:45
maandag 26 maart 2007 om 00:14
Dat ik mijn lievelings nicht, die aan de andere kant van de zee woont, vandaag weer even gezien heb. Dat zoon weer even ongelooflijk met haar kon knuffelen. Die twee zijn stapel op elkaar.
Dat de korting die ik op de nieuw gekochte blouse zat vanwege de vlekken mooi meegenomen was. Zeker nu die vlekken er zonder meer zo uit waren.
Dat de korting die ik op de nieuw gekochte blouse zat vanwege de vlekken mooi meegenomen was. Zeker nu die vlekken er zonder meer zo uit waren.
maandag 26 maart 2007 om 15:49
quote:
quote: Nijntje reageerde
quote: Florianne reageerde
Ik zag eens iemand op televisie die een vreselijke avonturier was geweest, en door een Afrikaans virus in een rolstoel zat en zelfs geen pink meer kon optillen. Een nachtmerrie, en voor velen een reden om te zeggen dat ze liever dood zijn dan zo te moeten leven.
En die man had een levensvreugde, niet te geloven. Niet vanuit religieus standpunt o.i.d, maar vanuit zijn dankbaarheid voor wat hij had: de mensen om hem heen, de liefde, zijn behouden geestelijke vermogens e.d. Daardoor trok hij ook heel veel mensen aan. Ik voelde grenzeloze bewondering.
Je kunt dan ook chagrijnig in die rolstoel blijven hangen, en de wereld vervloeken... In alles is een keuze.
Ik snap niet zo goed wat Leo bedoelt, en ik snap ook niet wat Florianne vervolgens bedoelt. Ik vind het voorbeeld in de openingspost in díe zin een slecht voorbeeld, omdat er gezegd lijkt te worden dat die man door positief te zijn, hij uiteindelijk weer geneest. Ik weet wel dat dat er niet letterlijk staat, maar dat lijkt juist wél de essentie van het verhaal te zijn. Beetje een Hollywoodeinde. Wel mooi natuurlijk.
Maar dat is wat jij eruit haalt.
In het geval van de hierboven gequote persoon, vind ik het ook bewonderenswaardig hoor, die spirit die die man kennelijk heeft. Maar toch, ik kan m´n vinger er niet helemaal opleggen, maar er is iets aan de laatste (paarsgemaakte) zin dat me stoort. Alsof je er voor kan kiezen om toch een vrolijke frans te blijven als je als kasplantje door het leven moet gaan. Dat het dus ook je eigen keuze is als je er stinkend chaggereinig van wordt. Beetje zo van: "Joh! Cheer up! Ben je boos, pluk een roos".
Het klinkt ook walgelijk simpel, dat ben ik met je eens. Maar ik geloof dat het zo is.
Nouja, Florianne, ik bedoel het niet kwaad hoor.
Verder ben ik btw dankbaar voor de vakantie die voor de deur staat, en voor een hele gezellige forumvriendin die ik al een tijd niet gesproken heb maar zodra m´n msn het weer doet, hang ik weer dag en nacht aan d´r bel.
Natuurlijk bedoel je het niet kwaad. Daar ga ik helemaal niet vanuit. Ik heb zelf jaren geageerd tegen dat 'lekker makkelijke' beeld dat hier geschetst wordt. En toch is het een van de moeilijkste dingen die er zijn. Oprecht dankbaar zijn. Loslaten. Gewoon alleen maar zijn.
Al met al heb ik me nog lang ingehouden, maar nu ga ik er toch nog even op door. I know, off-topic. *shoot, don't shoot*
Ik ben een optimist, soms tot op het irritante af voor mezelf laat staan voor anderen. Ik durf mezelf ook een dankbaar persoon te noemen. Maar ik begrijp Nijn wel, mij schiet dit namelijk ook niet geweldig goed.
Wie goed doet, die goed ontmoet. Na regen komt zonneschijn. Maar we hebben niet voor niets geen spreekwoord in de strekking van "Wie goed doet, kent geen regen". Men kan heel ver komen met positivisme of dankbaarheid, maar je kunt ook doordraven.
Er wordt hier inderdaad (bewust, onbewust?) de indruk gewekt dat wanneer je maar de juiste instelling hebt, je wel geneest of op zijn minst kunt zeggen "en ik leefde nog lang en gelukkig zonder ooit de boze wolf of heks tegen te komen". Nee, nee, nee en nee. Pluk een roos? Steek hem waar de zon niet schijnt, zeg. Mind over matter brengt een mens ver maar het is niet grenzeloos. Overal ligt voor iedereen een grens, ongeacht wat de mind op dat moment geprogrammeerd krijgt.
We nemen een willekeurige zomer. Van die 90 dagen hoost het er 89. We mogen dan zeggen dat het qua statistieken een slechte zomer is geweest. De pessimist bromt en zegt; "wat een rot-zomer, alleen maar regen." De optimist zal blij zijn met die ene lullige dag, beter dan niets. En dan komt het leuke. Want hier en in de openingstekst wordt de indruk gewekt dat het hier niet ophoud. Nee, die zomer bestaat spontaan nog maar uit 1 dag, de zonnige dag. De 89 dagen regen zijn spontaan foetsie.
Mijn visie? Heerlijk, die ene dag! Die andere 89? Flutdagen. Het verschil? De nuance. Ook mét dankbaarheid, ook mét optimisme, ook mét de juiste focus kan het een flut 89 dagen van de zomer geweest zijn.
Wat ik me altijd afvraag bij dit soort dingen; als je zelf dat kasplantje wordt, ga je dan happy de peppy dankbaar zitten zijn voor de 25 jaar die je gehad hebt en happy end? Of ben je blij voor die 25 jaar, maar baal je als een stekker en vind je het kasplant zijn zo zuigen dat je zegt "flikker op met hoe geweldig kwalitatief mijn leven nu is". Of als er iemand op het forum haar levenspartner verliest. Ga je dan vertellen dat ze niet letterlijk kapot mag zijn van verdriet maar dankbaar moet zijn voor de zeg 10 jaar die ze elkaar gekend hebben? Of heb je dan de instelling dat zij ook mét die dankbaarheid kapot van verdriet kan zijn en het niet anders kan bestempelen dan dat het leven soms een ongelooflijk gemeen sekreet is? Postivisme maakt problemen/pijn/whatever vaak draaglijker. Het staat echter niet gelijk aan het verdwijnen van het probleem/de pijn/whatever
Afijn, ontopic eindigen is wel zo netjes. Ik ben dankbaar dat stil staan bij de mooie dingen in mijn leven een automatisme is.
quote: Nijntje reageerde
quote: Florianne reageerde
Ik zag eens iemand op televisie die een vreselijke avonturier was geweest, en door een Afrikaans virus in een rolstoel zat en zelfs geen pink meer kon optillen. Een nachtmerrie, en voor velen een reden om te zeggen dat ze liever dood zijn dan zo te moeten leven.
En die man had een levensvreugde, niet te geloven. Niet vanuit religieus standpunt o.i.d, maar vanuit zijn dankbaarheid voor wat hij had: de mensen om hem heen, de liefde, zijn behouden geestelijke vermogens e.d. Daardoor trok hij ook heel veel mensen aan. Ik voelde grenzeloze bewondering.
Je kunt dan ook chagrijnig in die rolstoel blijven hangen, en de wereld vervloeken... In alles is een keuze.
Ik snap niet zo goed wat Leo bedoelt, en ik snap ook niet wat Florianne vervolgens bedoelt.
Ik vind het voorbeeld in de openingspost in díe zin een slecht voorbeeld, omdat er gezegd lijkt te worden dat die man door positief te zijn, hij uiteindelijk weer geneest. Ik weet wel dat dat er niet letterlijk staat, maar dat lijkt juist wél de essentie van het verhaal te zijn. Beetje een Hollywoodeinde. Wel mooi natuurlijk.Maar dat is wat jij eruit haalt.
In het geval van de hierboven gequote persoon, vind ik het ook bewonderenswaardig hoor, die spirit die die man kennelijk heeft. Maar toch, ik kan m´n vinger er niet helemaal opleggen, maar er is iets aan de laatste (paarsgemaakte) zin dat me stoort. Alsof je er voor kan kiezen om toch een vrolijke frans te blijven als je als kasplantje door het leven moet gaan. Dat het dus ook je eigen keuze is als je er stinkend chaggereinig van wordt. Beetje zo van: "Joh! Cheer up! Ben je boos, pluk een roos".
Het klinkt ook walgelijk simpel, dat ben ik met je eens. Maar ik geloof dat het zo is.
Nouja, Florianne, ik bedoel het niet kwaad hoor.
Verder ben ik btw dankbaar voor de vakantie die voor de deur staat, en voor een hele gezellige forumvriendin die ik al een tijd niet gesproken heb maar zodra m´n msn het weer doet, hang ik weer dag en nacht aan d´r bel.
Natuurlijk bedoel je het niet kwaad. Daar ga ik helemaal niet vanuit. Ik heb zelf jaren geageerd tegen dat 'lekker makkelijke' beeld dat hier geschetst wordt. En toch is het een van de moeilijkste dingen die er zijn. Oprecht dankbaar zijn. Loslaten. Gewoon alleen maar zijn.
Al met al heb ik me nog lang ingehouden, maar nu ga ik er toch nog even op door. I know, off-topic. *shoot, don't shoot*
Ik ben een optimist, soms tot op het irritante af voor mezelf laat staan voor anderen. Ik durf mezelf ook een dankbaar persoon te noemen. Maar ik begrijp Nijn wel, mij schiet dit namelijk ook niet geweldig goed.
Wie goed doet, die goed ontmoet. Na regen komt zonneschijn. Maar we hebben niet voor niets geen spreekwoord in de strekking van "Wie goed doet, kent geen regen". Men kan heel ver komen met positivisme of dankbaarheid, maar je kunt ook doordraven.
Er wordt hier inderdaad (bewust, onbewust?) de indruk gewekt dat wanneer je maar de juiste instelling hebt, je wel geneest of op zijn minst kunt zeggen "en ik leefde nog lang en gelukkig zonder ooit de boze wolf of heks tegen te komen". Nee, nee, nee en nee. Pluk een roos? Steek hem waar de zon niet schijnt, zeg. Mind over matter brengt een mens ver maar het is niet grenzeloos. Overal ligt voor iedereen een grens, ongeacht wat de mind op dat moment geprogrammeerd krijgt.
We nemen een willekeurige zomer. Van die 90 dagen hoost het er 89. We mogen dan zeggen dat het qua statistieken een slechte zomer is geweest. De pessimist bromt en zegt; "wat een rot-zomer, alleen maar regen." De optimist zal blij zijn met die ene lullige dag, beter dan niets. En dan komt het leuke. Want hier en in de openingstekst wordt de indruk gewekt dat het hier niet ophoud. Nee, die zomer bestaat spontaan nog maar uit 1 dag, de zonnige dag. De 89 dagen regen zijn spontaan foetsie.
Mijn visie? Heerlijk, die ene dag! Die andere 89? Flutdagen. Het verschil? De nuance. Ook mét dankbaarheid, ook mét optimisme, ook mét de juiste focus kan het een flut 89 dagen van de zomer geweest zijn.
Wat ik me altijd afvraag bij dit soort dingen; als je zelf dat kasplantje wordt, ga je dan happy de peppy dankbaar zitten zijn voor de 25 jaar die je gehad hebt en happy end? Of ben je blij voor die 25 jaar, maar baal je als een stekker en vind je het kasplant zijn zo zuigen dat je zegt "flikker op met hoe geweldig kwalitatief mijn leven nu is". Of als er iemand op het forum haar levenspartner verliest. Ga je dan vertellen dat ze niet letterlijk kapot mag zijn van verdriet maar dankbaar moet zijn voor de zeg 10 jaar die ze elkaar gekend hebben? Of heb je dan de instelling dat zij ook mét die dankbaarheid kapot van verdriet kan zijn en het niet anders kan bestempelen dan dat het leven soms een ongelooflijk gemeen sekreet is? Postivisme maakt problemen/pijn/whatever vaak draaglijker. Het staat echter niet gelijk aan het verdwijnen van het probleem/de pijn/whatever
Afijn, ontopic eindigen is wel zo netjes. Ik ben dankbaar dat stil staan bij de mooie dingen in mijn leven een automatisme is.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 26 maart 2007 om 16:23
Ik ben het met je eens, Roosvrouw. Maar voor mij is het geen automatisme om de dingen die wél goed zijn voor ogen te blijven houden. Ik denk dat het daarom voor mij dan ook heel goed is om elke dag een paar dingen op te noemen die dat wel waren. En nee, ik geloof er ook niet in dat mind over matter geen grenzen kent. Dan zouden er heel wat mensen iets "verkeerd" doen ofzo. Dat bedoelde ik ook met mijn kritsche noot een tijdje geleden; als er dan iets naars gebeurt, is het dan je eigen schuld ofzo? Dat is natuurlijk onzin. Maar ik geloof er ook in dat als je met wat vertrouwen en dankbaarheid in het leven staat, je ook andere dingen/situaties/mensen aantrekt dan wanneer je alleen focust op wat niet okee is. Ik weet even niet meer wie dat hier poste, maar er zit iets van vertrouwen in - loslaten. En dat vind ik zo ongeveer het moeilijkste wat er is. Daar helpt dit wel bij; bewust(er) dankbaar zijn voor wat goed is en het vertrouwen hebben dat de rest ook goed komt, hoe dan ook. En nee, daarmee bedoel ik niet dat een kasplantje maar heppie de peppie moet zijn, of dat iemand die een dierbare verliest maar blij moet zijn dat ze iig tijd heeft gehad met die persoon. Hoe de rest goedkomt, wat dat "goedkomen" inhoudt, is voor iedereen verschillend.
Ik ben vandaag dankbaar voor de zon. Ik ben alleen ergens geweest waar ik heel veel herinneringen heb liggen aan iemand die ik ontzettend mis en ik ben er trots op dat ik er toch (ondanks de gemengde gevoelens) van genoten heb.
Ik ben vandaag dankbaar voor de zon. Ik ben alleen ergens geweest waar ik heel veel herinneringen heb liggen aan iemand die ik ontzettend mis en ik ben er trots op dat ik er toch (ondanks de gemengde gevoelens) van genoten heb.
maandag 26 maart 2007 om 16:48
Sneez, jij bent meer van de nuances net als ik. Al ben ik denk ik genuanceerder mbt het "goedkomen". Sommige dingen komen niet goed, nooit, nimmer. Er komen andere dingen, waar ook positieve kanten aan kunnen zitten. Maar zelfs dan kan dat voor mij los staan van "goedkomen".
Laat ik maar bij Nijns kasplantje blijven. Ik kan uit ervaring zeggen dat wanneer je een bepaalde vrijheid verliest, je een andere nog meer waardeert en gebruikt. Maar is daar altijd balans? Ik zeg absoluut nooit nooit, maar ik acht het realistisch dat ik als RV-de-kasplant-versie nóg meer waarde ga hechten aan het hebben van contacten dan ik nu al doe en blij daarmee ben, maar dat ik de minpunten te zwaar vind wegen om te zeggen dat het "goed is gekomen".
Begrijp me niet verkeerd; ik kan heel ver mee komen in "wat je uitstraalt, trek je aan". Ik ben een van de eersten die dat regelmatig irl roept. Het steekt mij alleen dat er hier in sommige postings over die nuances heen geluld wordt. Nuances die uiteindelijk een heel groot verschil kunnen maken. Kasplantje plukt een roos en is weer happy de peppy, as if. *mag hopen dat die roos niet letterlijk geplukt moet worden. *
Dat automatisme of het ontbreken er van, dat intrigeert me. Cognitieve gedragstherapie heeft aangetoond dat het opleggen van gedachtenpatronen invloed kan hebben. Hulpmiddelen daarbij kunnen helpen om over te gaan in een automatisme. Maar wat als dat hulpmiddel nooit tot automatisme ontwikkeld? Is iemand dan niet misschien eigenlijk tegennatuurlijk bezig??
Is een ras-pessimist niet ongelukkiger door steeds iemand anders te moeten zijn/bezig te zijn met dat wat niet voor hem/haar weggelegd is? Volgens mij zijn de meeste mensen "middelaars"; mensen die zowel geen ras-optimist als ras-pessimist zijn, alhoewel ze zo wel kunnen lijken door bijv. opvoeding of andere omstandigheden. Maar stel, voor die enkele procent die echt op en top ras-pessimist is, zou dat voor hen zo kunnen werken? In dat geval is immers "het geheim" helemaal niet zo ideaal en is eigenlijk het "vind, word en wees je echte zelf" ehm......... zaligmakender.
Laat ik maar bij Nijns kasplantje blijven. Ik kan uit ervaring zeggen dat wanneer je een bepaalde vrijheid verliest, je een andere nog meer waardeert en gebruikt. Maar is daar altijd balans? Ik zeg absoluut nooit nooit, maar ik acht het realistisch dat ik als RV-de-kasplant-versie nóg meer waarde ga hechten aan het hebben van contacten dan ik nu al doe en blij daarmee ben, maar dat ik de minpunten te zwaar vind wegen om te zeggen dat het "goed is gekomen".
Begrijp me niet verkeerd; ik kan heel ver mee komen in "wat je uitstraalt, trek je aan". Ik ben een van de eersten die dat regelmatig irl roept. Het steekt mij alleen dat er hier in sommige postings over die nuances heen geluld wordt. Nuances die uiteindelijk een heel groot verschil kunnen maken. Kasplantje plukt een roos en is weer happy de peppy, as if. *mag hopen dat die roos niet letterlijk geplukt moet worden. *
Dat automatisme of het ontbreken er van, dat intrigeert me. Cognitieve gedragstherapie heeft aangetoond dat het opleggen van gedachtenpatronen invloed kan hebben. Hulpmiddelen daarbij kunnen helpen om over te gaan in een automatisme. Maar wat als dat hulpmiddel nooit tot automatisme ontwikkeld? Is iemand dan niet misschien eigenlijk tegennatuurlijk bezig??
Is een ras-pessimist niet ongelukkiger door steeds iemand anders te moeten zijn/bezig te zijn met dat wat niet voor hem/haar weggelegd is? Volgens mij zijn de meeste mensen "middelaars"; mensen die zowel geen ras-optimist als ras-pessimist zijn, alhoewel ze zo wel kunnen lijken door bijv. opvoeding of andere omstandigheden. Maar stel, voor die enkele procent die echt op en top ras-pessimist is, zou dat voor hen zo kunnen werken? In dat geval is immers "het geheim" helemaal niet zo ideaal en is eigenlijk het "vind, word en wees je echte zelf" ehm......... zaligmakender.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 26 maart 2007 om 19:26
op een dag als deze besef ik dat ik heel rijk ben;
ik kon lekker in de tuin zitten en genieten van de rust om mij heen;
mijn beessies kwamen gezellig bij me zitten;
ik heb genoten van het mooie weer en ben blij met mijn huissie met tuin en met mijn vriendje die zo lekker kan koken;
ik kijk uit naar al die leuke dingen in het vooruitzicht en verheug me op een mooie zomer!
ik kon lekker in de tuin zitten en genieten van de rust om mij heen;
mijn beessies kwamen gezellig bij me zitten;
ik heb genoten van het mooie weer en ben blij met mijn huissie met tuin en met mijn vriendje die zo lekker kan koken;
ik kijk uit naar al die leuke dingen in het vooruitzicht en verheug me op een mooie zomer!
maandag 26 maart 2007 om 23:22
Dat automatisme of het ontbreken er van, dat intrigeert me. Cognitieve gedragstherapie heeft aangetoond dat het opleggen van gedachtenpatronen invloed kan hebben. Hulpmiddelen daarbij kunnen helpen om over te gaan in een automatisme. Maar wat als dat hulpmiddel nooit tot automatisme ontwikkeld? Is iemand dan niet misschien eigenlijk tegennatuurlijk bezig??
Grappig dat je dit aanslingert, RV! Dit is nl een van de dingen waar ik mee worstel als het gaat om deze manier van positiviteit afdwingen. Wat dus niet wegneemt dat ik er wel aan wil werken om bewuster dankbaar te zijn etc., zoals ik al aangaf. Maar het positieve moet wel 'echt' zijn, volgens mij. Anders word een mens er bijkans horendol van. Je kunt jezelf niet dwingen in een keurslijf dat je niet past, zoals jij ook al aangeeft. Het is ook een van de redenen waarom ik vind dat er te vaak te pas en te onpas cognitieve therapie ingezet wordt. Ik heb er zelf uit eigen ervaring (maar ook in mijn omgeving) om wederom dezelfde reden slechte ervaringen mee. Mensen die het gevoel hadden dat ze zichzelf niet meer "mochten" zijn en zich probeerden te dwingen om iemand te zijn die ze niet zijn. Cognitieve therapie laat weinig ruimte voor het accepteren van eigen gevoelens, in mijn beleving.
Maar goed, dit is misschien allemaal nogal off-topic??
dinsdag 27 maart 2007 om 12:25
Hmm, voor mij is het niet offtopic, Sneez. Ik ben er van overtuigd dat wanneer je niet je echte zelf bent, je niet het optimale kunt bereiken. Daarom ageerde ik ook zo mbt die nuances. Natuurlijk mag je bewuster stil staan bij dat wat je hebt en er blij mee zijn. Dat is zeer zinvol. Maar je mag ook gewoon erkennen wat je niet leuk vindt, vervelend, pijnlijk, whatever. Natuurlijk kun je ook dat eens tegen het licht houden of er misschien ook positievere kanten aan zitten. Maar soms blijft er dan een vervelend gevoel. Nou, dan IS die er gewoon, klaar.
Als je die stelselmatig gaat negeren, is dat ook niet gezond. Het gevoel is er en dan kan het er maar beter uit. In je houden maakt het vroeg of laat vaak groter en groter. Zoals gezegd ben ik een optimist. Een paar jaar geleden rolde ik langzaam maar zeker weg in een depressie. En ik? Ik bleef doorgaan met ombuigen, want dan zou ik vast wel weer écht vrolijk worden. Nee, alleen maar het goede zien, blij zijn, geen ruimte voor het negatieve deel gevoel. En zo kwam vanzelf het moment dat ik een vette depressie te pakken had. Een deel van mijn therapie was dan ook niet het maar vrolijk benaderen, nee verplicht stil staan bij wat ik k*t vond. En ik kan je vertellen; het is héél gezond om een balans te hebben tussen beide. Doorschieten in negativisme is niet goed, maar doorschieten in positivisme ook niet als je daarmee jezelf verloochent.
Je kunt heel goed blij zijn, dankbaar zijn en ook "negatieve" emoties hebben. Het is maar net wat je er mee doet. En dat geluk afdwingen? Ach, we hebben ábsoluut invloed, maar het is bepaald niet zo zaligmakend zoals het soms gepromoot wordt. Ik ben van die nuances zoals gezegd. Mijn ervaring? Ik positief INCL. de nuances (die soms erg pittig kunnen zijn incl. krachttermen ) en het komt naar me terug. Omdat de kosmos zo geweldig is? Neuh, dat is mij gewauwel. Niets meer of minder dan dat het een bepaalde aantrekkingskracht heeft en het EIGEN beeld van het gebeuren ook gekleurd is.
Voorbeeldje; ik ben bezig met een nieuwe rolstoel sinds september. Ik weet precies wat ik nodig heb maar een pennenlikster dacht het beter te weten. Ik krijg daardoor in september een stoel waar ik niets mee kan. Ik zet er een juriste op en zie daar; alles draait als een blad om en ik krijg in ene deze maand mijn gelijk. Er komt een nieuwe stoel zo rond de zomer. Nu kun je 2 dingen doen. Blij zijn of boos. Doordat ik zelf lekker in elkaar zit, héb ik ook al veel sneller de neiging om te zeggen "OK, k*t dat ze niet eerder luisteren en deze ongein €20.000+ en mij maanden huisarrest en achteruitgang kost. Maar dat is inmiddels een vaststaand feit dat ik niet kan veranderen. Gelukkig is nu alles geregeld en scheelt het mij zeker 6 of meer maanden langer wachten dan wanneer ik dit via de officiele bezwaarprocedure had geregeld." Dit is ook mijn insteek op dit moment, wat niet betekend dat die verschoond is van "negatieve" emoties.
Had ik k*t in mijn vel gestoken, dan heb je eerder de neiging tot "tsk, stomme doos, door háár heb ik maanden huisarrest, meer pijn, meer schade, en dat lost ze pas na te lang op, stomme doos". Dezelfde uitkomst van een situatie; na het inschakelen van een jurist krijg ik mijn gelijk. Een verschillende kijk vanuit míj op dingen. In de eerste situatie kun je het interpreteren als "the secret", ik heb het positieve resultaat afgedwongen. In de tweede heb ik het negatieve afgedwongen. Dezelfde uitkomst, met maar 1 verschil; mijn gevoel en interpretatie daarvan. Mijn overtuiging is dan ook dat veel van dat positieve dat je op jouw pad kunt afdwingen niet zo zeer het positieve afdwingen is, maar de eigen positieve interpretatie van een gebeurtenis.
En dan kun je dus wel degelijk blij en dankbaar zijn én "negatieve" emoties hebben.
Als je die stelselmatig gaat negeren, is dat ook niet gezond. Het gevoel is er en dan kan het er maar beter uit. In je houden maakt het vroeg of laat vaak groter en groter. Zoals gezegd ben ik een optimist. Een paar jaar geleden rolde ik langzaam maar zeker weg in een depressie. En ik? Ik bleef doorgaan met ombuigen, want dan zou ik vast wel weer écht vrolijk worden. Nee, alleen maar het goede zien, blij zijn, geen ruimte voor het negatieve deel gevoel. En zo kwam vanzelf het moment dat ik een vette depressie te pakken had. Een deel van mijn therapie was dan ook niet het maar vrolijk benaderen, nee verplicht stil staan bij wat ik k*t vond. En ik kan je vertellen; het is héél gezond om een balans te hebben tussen beide. Doorschieten in negativisme is niet goed, maar doorschieten in positivisme ook niet als je daarmee jezelf verloochent.
Je kunt heel goed blij zijn, dankbaar zijn en ook "negatieve" emoties hebben. Het is maar net wat je er mee doet. En dat geluk afdwingen? Ach, we hebben ábsoluut invloed, maar het is bepaald niet zo zaligmakend zoals het soms gepromoot wordt. Ik ben van die nuances zoals gezegd. Mijn ervaring? Ik positief INCL. de nuances (die soms erg pittig kunnen zijn incl. krachttermen ) en het komt naar me terug. Omdat de kosmos zo geweldig is? Neuh, dat is mij gewauwel. Niets meer of minder dan dat het een bepaalde aantrekkingskracht heeft en het EIGEN beeld van het gebeuren ook gekleurd is.
Voorbeeldje; ik ben bezig met een nieuwe rolstoel sinds september. Ik weet precies wat ik nodig heb maar een pennenlikster dacht het beter te weten. Ik krijg daardoor in september een stoel waar ik niets mee kan. Ik zet er een juriste op en zie daar; alles draait als een blad om en ik krijg in ene deze maand mijn gelijk. Er komt een nieuwe stoel zo rond de zomer. Nu kun je 2 dingen doen. Blij zijn of boos. Doordat ik zelf lekker in elkaar zit, héb ik ook al veel sneller de neiging om te zeggen "OK, k*t dat ze niet eerder luisteren en deze ongein €20.000+ en mij maanden huisarrest en achteruitgang kost. Maar dat is inmiddels een vaststaand feit dat ik niet kan veranderen. Gelukkig is nu alles geregeld en scheelt het mij zeker 6 of meer maanden langer wachten dan wanneer ik dit via de officiele bezwaarprocedure had geregeld." Dit is ook mijn insteek op dit moment, wat niet betekend dat die verschoond is van "negatieve" emoties.
Had ik k*t in mijn vel gestoken, dan heb je eerder de neiging tot "tsk, stomme doos, door háár heb ik maanden huisarrest, meer pijn, meer schade, en dat lost ze pas na te lang op, stomme doos". Dezelfde uitkomst van een situatie; na het inschakelen van een jurist krijg ik mijn gelijk. Een verschillende kijk vanuit míj op dingen. In de eerste situatie kun je het interpreteren als "the secret", ik heb het positieve resultaat afgedwongen. In de tweede heb ik het negatieve afgedwongen. Dezelfde uitkomst, met maar 1 verschil; mijn gevoel en interpretatie daarvan. Mijn overtuiging is dan ook dat veel van dat positieve dat je op jouw pad kunt afdwingen niet zo zeer het positieve afdwingen is, maar de eigen positieve interpretatie van een gebeurtenis.
En dan kun je dus wel degelijk blij en dankbaar zijn én "negatieve" emoties hebben.
vandaag ga ik van alles kunnen
