Overig
alle pijlers
Viva's columnwedstrijd
dinsdag 16 september 2008 om 13:01
Na de webstrijd hebben we nu de columnwedstrijd. Was de webstrijd alleen bedoeld voor bestaande bloggers, hier mag iedereen die iets te vertellen heeft (denkt te hebben?) meedoen. Hoera! Viva geeft zelfs een paar tips om een leuke column te schrijven:quote:
Je column mag overal over gaan, maar hou het vooral dicht bij jezelf. Zo wordt het niet geforceerd. Wees eerlijk: niets zo erg als een hoogdravend stukje waar niemand een touw aan vast kan knopen.
Daarom voordat je aan het typen slaat, een paar tips:
1 - Begin je column met een stevige zin, een fors statement dat je lezer flink wakker schudt. Tegen het einde kom je hier weer op terug, en heb je je column mooi �rond� gemaakt.
2 - Maak je zinnen niet te lang.
3 - Overdrijf een beetje.
4 - Kill your darlings: je tekst wordt misschien wel beter als je die prachtige beginzin die je hebt gecomponeerd gewoonweg schrapt. En is die ene anekdote écht wel nodig voor je verhaal? Wees kritisch, durf dingen weg te gooien.
5 - Hou het bij één onderwerp; dat kan een vakantie, nieuwe liefde, oude liefde of een nieuwe baan zijn. Maar ook: een irritante huisgenoot, bonje met je moeder of gewoon een grappige gebeurtenis op straat.
Er staan inmiddels maar liefst 70 columns online. En wij mogen kiezen welke we de leukste vinden. Het is veel gevraagd om alles te lezen, dus ik heb me tot dusver beperkt tot de top 10. Maar helaas, ik vond het niveau bedroevend laag! Het kan aan mij liggen, maar hoe de top 3 in de top 3 terecht is gekomen is mij een raadsel:
- Nummer 1, "Spinnen" is een slap verhaal over het "vakkundig" vangen van een spin, waarbij de te vangen spin gek genoeg steeds weer van zijn plek is verdwenen als de schrijfster thuis komt.
- Nummer 2, "Mijn maandag": "Hoi Hoi, (blabla, te druk om een momentje voor mezelf), liefs Nicole" (8, gisteren nog op 1 met een 8,5).
- Nummer 3, "De juiste maat" (een 7) een al vaak verteld pashokjesdrama over het "hesje" van een bikini die niet past.
Clichés, slechte schrijfstijl, taalfouten. Zélfs iets hoogdravens heb ik nog niet zo snel kunnen ontdekken.
Ja, ik ben helaas wel erg negatief tot nu toe. En jullie?
Je column mag overal over gaan, maar hou het vooral dicht bij jezelf. Zo wordt het niet geforceerd. Wees eerlijk: niets zo erg als een hoogdravend stukje waar niemand een touw aan vast kan knopen.
Daarom voordat je aan het typen slaat, een paar tips:
1 - Begin je column met een stevige zin, een fors statement dat je lezer flink wakker schudt. Tegen het einde kom je hier weer op terug, en heb je je column mooi �rond� gemaakt.
2 - Maak je zinnen niet te lang.
3 - Overdrijf een beetje.
4 - Kill your darlings: je tekst wordt misschien wel beter als je die prachtige beginzin die je hebt gecomponeerd gewoonweg schrapt. En is die ene anekdote écht wel nodig voor je verhaal? Wees kritisch, durf dingen weg te gooien.
5 - Hou het bij één onderwerp; dat kan een vakantie, nieuwe liefde, oude liefde of een nieuwe baan zijn. Maar ook: een irritante huisgenoot, bonje met je moeder of gewoon een grappige gebeurtenis op straat.
Er staan inmiddels maar liefst 70 columns online. En wij mogen kiezen welke we de leukste vinden. Het is veel gevraagd om alles te lezen, dus ik heb me tot dusver beperkt tot de top 10. Maar helaas, ik vond het niveau bedroevend laag! Het kan aan mij liggen, maar hoe de top 3 in de top 3 terecht is gekomen is mij een raadsel:
- Nummer 1, "Spinnen" is een slap verhaal over het "vakkundig" vangen van een spin, waarbij de te vangen spin gek genoeg steeds weer van zijn plek is verdwenen als de schrijfster thuis komt.
- Nummer 2, "Mijn maandag": "Hoi Hoi, (blabla, te druk om een momentje voor mezelf), liefs Nicole" (8, gisteren nog op 1 met een 8,5).
- Nummer 3, "De juiste maat" (een 7) een al vaak verteld pashokjesdrama over het "hesje" van een bikini die niet past.
Clichés, slechte schrijfstijl, taalfouten. Zélfs iets hoogdravens heb ik nog niet zo snel kunnen ontdekken.
Ja, ik ben helaas wel erg negatief tot nu toe. En jullie?
dinsdag 30 september 2008 om 16:34
Jullie hebben gelijk! Ik zie ook mensen opeens stijgen naar de top en daarna opeens naar een 4 (dus misschien door ene)
Ikzelf heb ook een colum geschreven. Ik schrijf vaak in mijn eigen blog (niet van viva) en ben gewoon erg benieuwd wat men er van vindt. (en laten we eerlijk zijn, die prijs is natuurlijk heel mooi meegenomen!
)
Maar inderdaad: Moge de beste winnen!
X
Emoticon (Laura)
Ikzelf heb ook een colum geschreven. Ik schrijf vaak in mijn eigen blog (niet van viva) en ben gewoon erg benieuwd wat men er van vindt. (en laten we eerlijk zijn, die prijs is natuurlijk heel mooi meegenomen!
)Maar inderdaad: Moge de beste winnen!
X
Emoticon (Laura)
woensdag 1 oktober 2008 om 09:59
Lees hier serieuze kritieken op de columns. Ik ben ook wel in voor wat recensies, dus wie nog zin heeft?
Sluit me ook nog maar even aan bij het antigilde stemgedrag. heb zojuist dan ook de colum noteboek versus waardigheid een 10 gegeven en direct daarna ook nog maar wat hoge cifres uitgedeeld.
Hieronder mijn column.
Groet,
Mieke
Blessing in disguise
Zodra ik mijn pil de deur uit had gedaan begon het dromen. Over trappelende babyvoetjes en een prachtig naar voren gedragen buik. Zodra ik mijn ogen sloot was het één grote pretecho . Niet te vergeten de romantische episode die de aanstaande zwangerschap mijn huwelijk zou bezorgen.
Toen na twee maanden er nog steeds geen tekenen van bevruchting waren was dat de eerste scheur (en dan moet het verhaal over mijn bevalling nog komen) in mijn droombeeld . Ras optimist als ik ben was het werkelijk nooit bij me opgekomen dat zwanger worden wel eens niet vanzelfsprekend zou kunnen zijn. De verhalen over de enorme vruchtbaarheid van de vrouwen in onze familie hadden zo hun zaadjes geplant in mijn verwachtingspatroon.
Na anderhalf jaar en heel wat tranen en zwangerschapstesten later was het zover: IK WAS ZWANGER. Wat waren wij intens blij! Wat een wonder, wat een zegen, wat een ervaring!
De contactmomenten kwamen tegelijk met de trappelende babyvoetjes. En ja de romantiek kwam ook! Samen waren we vol ontroering over de ontwikkeling van de baby. Totdat mijn man er genoeg van had. Mijmeren over baby’s was goed voor een kwartiertje per week maar in mijn enorme droomdrift kon hij niet mee. Zelf voelde ik ook wel dat mijn babymanie ietwat overdreven was. De hormonen hadden echter de regie en daar was niets tegen te beginnen. Daarnaast was ik gestopt met roken en had ik ernstig behoefte aan een nieuwe verslaving.
In de loop der maanden introduceerden zich zaken die nooit in mijn dromen waren voorgekomen. Ik noem labiel, moe, honger, vergeetachtig, warrig, agressie, angst, bezorgdheid en twintig kilo extra aan het eind. De naar voren gedragen buik werd vergezeld door wat extra bagage om de boel in evenwicht te houden. Met het exploderen van mijn emoties verdween mijn daadkracht. Ik, sterke vrouw met visie, werd softie zonder mening.
De zwangerschap begon mij zo rond een maand of zeven zwaar te vallen. Maar het is moeilijk mopperen op iets waar je al zo lang van hebt gedroomd. Mijn zwangerschap werd een blessing in disguise. De grote zegen had zich goed onherkenbaar gemaakt in haar ludieke vermomming. Grappig vond ik het echter helemaal niet. Het werd tijd om de ongeborene te leren kennen en de vermomming vaarwel te zeggen.
Ook over bevallen doen de vrouwen in mijn familie niet moeilijk. Ras optimist als ik ben dacht ik dus dat baren voor mij een gelopen race zou zijn. Sterker nog ik was me al weken aan het verheugen op dit oergeweld. Dit beeld heb ik in mijn hoofd instant kunnen houden tot een uur of vijftien na de eerste wee. Toen begon de ellende. Een pomp, een knip, een scheur, een infuus en uren later was ik van de vermomming verlost.
Mijn zoon kwam ter wereld en werd de grootste zegen in mijn leven ooit. De vermomming laat zich nog maar zelden zien. Ik ,sterke vrouw met visie, is nu mama. Roken hoeft niet meer.
Sluit me ook nog maar even aan bij het antigilde stemgedrag. heb zojuist dan ook de colum noteboek versus waardigheid een 10 gegeven en direct daarna ook nog maar wat hoge cifres uitgedeeld.
Hieronder mijn column.
Groet,
Mieke
Blessing in disguise
Zodra ik mijn pil de deur uit had gedaan begon het dromen. Over trappelende babyvoetjes en een prachtig naar voren gedragen buik. Zodra ik mijn ogen sloot was het één grote pretecho . Niet te vergeten de romantische episode die de aanstaande zwangerschap mijn huwelijk zou bezorgen.
Toen na twee maanden er nog steeds geen tekenen van bevruchting waren was dat de eerste scheur (en dan moet het verhaal over mijn bevalling nog komen) in mijn droombeeld . Ras optimist als ik ben was het werkelijk nooit bij me opgekomen dat zwanger worden wel eens niet vanzelfsprekend zou kunnen zijn. De verhalen over de enorme vruchtbaarheid van de vrouwen in onze familie hadden zo hun zaadjes geplant in mijn verwachtingspatroon.
Na anderhalf jaar en heel wat tranen en zwangerschapstesten later was het zover: IK WAS ZWANGER. Wat waren wij intens blij! Wat een wonder, wat een zegen, wat een ervaring!
De contactmomenten kwamen tegelijk met de trappelende babyvoetjes. En ja de romantiek kwam ook! Samen waren we vol ontroering over de ontwikkeling van de baby. Totdat mijn man er genoeg van had. Mijmeren over baby’s was goed voor een kwartiertje per week maar in mijn enorme droomdrift kon hij niet mee. Zelf voelde ik ook wel dat mijn babymanie ietwat overdreven was. De hormonen hadden echter de regie en daar was niets tegen te beginnen. Daarnaast was ik gestopt met roken en had ik ernstig behoefte aan een nieuwe verslaving.
In de loop der maanden introduceerden zich zaken die nooit in mijn dromen waren voorgekomen. Ik noem labiel, moe, honger, vergeetachtig, warrig, agressie, angst, bezorgdheid en twintig kilo extra aan het eind. De naar voren gedragen buik werd vergezeld door wat extra bagage om de boel in evenwicht te houden. Met het exploderen van mijn emoties verdween mijn daadkracht. Ik, sterke vrouw met visie, werd softie zonder mening.
De zwangerschap begon mij zo rond een maand of zeven zwaar te vallen. Maar het is moeilijk mopperen op iets waar je al zo lang van hebt gedroomd. Mijn zwangerschap werd een blessing in disguise. De grote zegen had zich goed onherkenbaar gemaakt in haar ludieke vermomming. Grappig vond ik het echter helemaal niet. Het werd tijd om de ongeborene te leren kennen en de vermomming vaarwel te zeggen.
Ook over bevallen doen de vrouwen in mijn familie niet moeilijk. Ras optimist als ik ben dacht ik dus dat baren voor mij een gelopen race zou zijn. Sterker nog ik was me al weken aan het verheugen op dit oergeweld. Dit beeld heb ik in mijn hoofd instant kunnen houden tot een uur of vijftien na de eerste wee. Toen begon de ellende. Een pomp, een knip, een scheur, een infuus en uren later was ik van de vermomming verlost.
Mijn zoon kwam ter wereld en werd de grootste zegen in mijn leven ooit. De vermomming laat zich nog maar zelden zien. Ik ,sterke vrouw met visie, is nu mama. Roken hoeft niet meer.
woensdag 1 oktober 2008 om 10:46
woensdag 1 oktober 2008 om 10:54
Spreekt mij wel aan, maar ben dan ook zelf zo'n 'irritante broedkip'!
Zie http://fototool.ilsemedia.nl/vivacolumn/vote/index/2267
"De verhalen over de enorme vruchtbaarheid van de vrouwen in onze familie hadden zo hun zaadjes geplant in mijn verwachtingspatroon." Mooie zin, met die zaadjes!
Zie http://fototool.ilsemedia.nl/vivacolumn/vote/index/2267
"De verhalen over de enorme vruchtbaarheid van de vrouwen in onze familie hadden zo hun zaadjes geplant in mijn verwachtingspatroon." Mooie zin, met die zaadjes!
woensdag 1 oktober 2008 om 12:43
donderdag 2 oktober 2008 om 16:46
Lindaschrijft,
Ik vind je column leuk, vlotgeschreven en ook verrassend interessant om te lezen voor een nog nooit bevruchte vrouw. Je valt wel een beetje in herhaling. Ik zou dus inkorten of nog een leuke anekdote toevoegen. Of je conclusie tot het laatst bewaren, als uitsmijter.
Mieke,
Je column is niet slecht, maar om eerlijk te zijn ook niet goed. Rasoptimist is één woord, je interpunctie klopt niet en je maakt nog wel meer stijl- en taalfouten. Dat stoort. Ik vind het bovendien jammer dat je niet echt voor één onderwerp hebt gekozen. Je behandelt meerdere zaken tegelijkertijd: dromen van zwangerschap, lang wachten tot zwanger, zwanger, helse bevalling. Je walst er zo een beetje door- en overheen. Er zit natuurlijk wel een link, maar ik zou in een column een keuze maken, dat maakt het verhaal meestal sterker.
Ik ben het trouwens even kwijt. Viva kiest 10 columns en daar mogen we dan weer op stemmen (hopelijk eerlijk). Wanneer gaat dit gebeuren? Want er staat nog een oude tekst bij het columngedoe.
Ik vind je column leuk, vlotgeschreven en ook verrassend interessant om te lezen voor een nog nooit bevruchte vrouw. Je valt wel een beetje in herhaling. Ik zou dus inkorten of nog een leuke anekdote toevoegen. Of je conclusie tot het laatst bewaren, als uitsmijter.
Mieke,
Je column is niet slecht, maar om eerlijk te zijn ook niet goed. Rasoptimist is één woord, je interpunctie klopt niet en je maakt nog wel meer stijl- en taalfouten. Dat stoort. Ik vind het bovendien jammer dat je niet echt voor één onderwerp hebt gekozen. Je behandelt meerdere zaken tegelijkertijd: dromen van zwangerschap, lang wachten tot zwanger, zwanger, helse bevalling. Je walst er zo een beetje door- en overheen. Er zit natuurlijk wel een link, maar ik zou in een column een keuze maken, dat maakt het verhaal meestal sterker.
Ik ben het trouwens even kwijt. Viva kiest 10 columns en daar mogen we dan weer op stemmen (hopelijk eerlijk). Wanneer gaat dit gebeuren? Want er staat nog een oude tekst bij het columngedoe.
vrijdag 3 oktober 2008 om 17:15
Frutje,
Dank voor je feedback daar kan ik absoluut iets mee. Ben in ieder geval nog niet van mijn roze wolk gevallen. Van dromen tot bevallen is ook een hoop voor een column maar voor mij wel even een lekkere afronding van deze periode.
Vind het overigens grappig dat mijn verhaal als roze wolk gelezen wordt. Ben dan wel een hele blije mama maar omschrijf toch volgens mij ook wel de mindere kanten van de zaak.
Dank voor je feedback daar kan ik absoluut iets mee. Ben in ieder geval nog niet van mijn roze wolk gevallen
. Van dromen tot bevallen is ook een hoop voor een column maar voor mij wel even een lekkere afronding van deze periode. Vind het overigens grappig dat mijn verhaal als roze wolk gelezen wordt. Ben dan wel een hele blije mama maar omschrijf toch volgens mij ook wel de mindere kanten van de zaak.
woensdag 8 oktober 2008 om 12:30
Zouden jullie mij misschien ook wat feedback willen geven?
Dat zou ik erg fijn vinden
----------------
Zinnig
Uit pure verveling heb ik eerder vandaag in de trein alles wat ik dacht opgeschreven. Dat én in gedachten heb ik heel hard en heel zuiver meezongen met Amy Winehouse. (Vooral erg zuiver) Het meest diepzinnige wat voorbij kwam in mijn gedachten was: ‘Hoeveel calorieën zitten er nog in een gebruikte en uit- de- mond- verwijderde kauwgum?’
Ja. Juist.
Maar ik ben er nu wel nieuwsgierig naar!
‘En dat hangt er vanaf’ is geen goed antwoord!
Ik bedoel; Je kunt er moeilijk álle calorieën uitknagen. Of toch wel? Hoe werkt dat dan? En mag je die calorieën dan aftrekken van het aantal calorieën op de verpakking? Of is dat al gedaan? Voor personen die met een flinke kauwgumboom in de maag zitten, is het natuurlijk een totaal ander verhaal. Tenzij die boom een eeuwige, plakkerige, klevende aanvulling op het aantal dagelijkse calorieën is.
De halve wereld lijdt honger en bij ons liggen de straten vol met aangeplakte, uitgespuwde, gore kauwgum, dus de calorieën zouden hier in de straten voor het opschrapen moeten liggen. Tenzij er geen calorieën in overblijven.. Natuurlijk zou jij zoiets nooit doen; Opschrapen; bedoel ik dan.
Misschien zou de overheid de straten, tussen de kauwgum door, vol moeten schilderen met ‘Verboden aan te plakken’ Of misschien zouden zejuist een gigantisch dartbord moeten schilderen in de grote straten zodat iedereen zijn kauwgum met stijl kan deponeren. En daar dan een plaatselijke, nee landelijke, nee internationale campagne van maken!
Maar dit wordt nu dus mijn nieuwe vraag der vragen! De overgebleven calorieën in gedeponeerde kauwgum! Met mijn vorige vraag der vragen; ‘Waarom zitten er gaatjes in de sultana?’, is het uit! Mijn liefdevolle nieuwsgierigheid werd niet beantwoord. Mijn smachtende mailtjes kregen geen gehoor. Mijn sultana- hartje brak.
In een ideale wereld zou ik nou precies weten waarom ik op exact dat moment aan kauwgum dacht. Aan gebruikte en uit- de- mond- verwijderde- kauwgum. En dan op die manier?! Niet dat de gaatjes in een sultana zo verschrikkelijk spannend zijn, maar ik hou niet van kauwgum, het is zo saai!
Kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw..
Een stuiterbal kan ook maar een ding, maar die stuitert tenminste wel nog alle kanten op!
Dat zou ik erg fijn vinden
----------------
Zinnig
Uit pure verveling heb ik eerder vandaag in de trein alles wat ik dacht opgeschreven. Dat én in gedachten heb ik heel hard en heel zuiver meezongen met Amy Winehouse. (Vooral erg zuiver) Het meest diepzinnige wat voorbij kwam in mijn gedachten was: ‘Hoeveel calorieën zitten er nog in een gebruikte en uit- de- mond- verwijderde kauwgum?’
Ja. Juist.
Maar ik ben er nu wel nieuwsgierig naar!
‘En dat hangt er vanaf’ is geen goed antwoord!
Ik bedoel; Je kunt er moeilijk álle calorieën uitknagen. Of toch wel? Hoe werkt dat dan? En mag je die calorieën dan aftrekken van het aantal calorieën op de verpakking? Of is dat al gedaan? Voor personen die met een flinke kauwgumboom in de maag zitten, is het natuurlijk een totaal ander verhaal. Tenzij die boom een eeuwige, plakkerige, klevende aanvulling op het aantal dagelijkse calorieën is.
De halve wereld lijdt honger en bij ons liggen de straten vol met aangeplakte, uitgespuwde, gore kauwgum, dus de calorieën zouden hier in de straten voor het opschrapen moeten liggen. Tenzij er geen calorieën in overblijven.. Natuurlijk zou jij zoiets nooit doen; Opschrapen; bedoel ik dan.
Misschien zou de overheid de straten, tussen de kauwgum door, vol moeten schilderen met ‘Verboden aan te plakken’ Of misschien zouden zejuist een gigantisch dartbord moeten schilderen in de grote straten zodat iedereen zijn kauwgum met stijl kan deponeren. En daar dan een plaatselijke, nee landelijke, nee internationale campagne van maken!
Maar dit wordt nu dus mijn nieuwe vraag der vragen! De overgebleven calorieën in gedeponeerde kauwgum! Met mijn vorige vraag der vragen; ‘Waarom zitten er gaatjes in de sultana?’, is het uit! Mijn liefdevolle nieuwsgierigheid werd niet beantwoord. Mijn smachtende mailtjes kregen geen gehoor. Mijn sultana- hartje brak.
In een ideale wereld zou ik nou precies weten waarom ik op exact dat moment aan kauwgum dacht. Aan gebruikte en uit- de- mond- verwijderde- kauwgum. En dan op die manier?! Niet dat de gaatjes in een sultana zo verschrikkelijk spannend zijn, maar ik hou niet van kauwgum, het is zo saai!
Kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw kauw..
Een stuiterbal kan ook maar een ding, maar die stuitert tenminste wel nog alle kanten op!
maandag 13 oktober 2008 om 11:58
Leuk die columns. Heb er zelf ook een toegevoegd en ben erg benieuwd naar wat jullie ervan vinden.
Hij staat nu boven aan (sorry, heb hem zelf een tien gegeven, anders zou hij compleet onvindbaar zijn. vergeef mij... ). Weet ook wel dat het geen tien is hoor! Dus verwacht dat hij zeer binnenkort weer naar beneden gaat.
Zou het erg leuk vinden als jullie feedback willen geven. Spreekt het aan? Wat vinden jullie van de schrijfstijl etc.
Hij staat nu boven aan (sorry, heb hem zelf een tien gegeven, anders zou hij compleet onvindbaar zijn. vergeef mij... ). Weet ook wel dat het geen tien is hoor! Dus verwacht dat hij zeer binnenkort weer naar beneden gaat.
Zou het erg leuk vinden als jullie feedback willen geven. Spreekt het aan? Wat vinden jullie van de schrijfstijl etc.
maandag 13 oktober 2008 om 12:21
Dit is echt belachelijk (ok, hier hebben jullie het al over gehad volgens mij). Ik heb 2 1-en voor mijn verhaal. Vind ik niet realistisch. Het kan slecht zijn, maar een 1 geef je niet. Wel een vier of een vijf, misschien een 3.
Floor, die vind ik erg leuk schrijft, heeft ook een 1 van iemand gekregen (heb haar zelf een 8 gegeven).
Is dit jaloezie onder andere columnisten? Waarom kunnen mensen niet realistisch stemmen? Geldt die kruiwagen met kikkers op dit forum? En zo ja, wie verlost ons van de kikkers en creeert prinsen?
Floor, die vind ik erg leuk schrijft, heeft ook een 1 van iemand gekregen (heb haar zelf een 8 gegeven).
Is dit jaloezie onder andere columnisten? Waarom kunnen mensen niet realistisch stemmen? Geldt die kruiwagen met kikkers op dit forum? En zo ja, wie verlost ons van de kikkers en creeert prinsen?
maandag 13 oktober 2008 om 13:30
@ Jaschenca, ik zie het dankje! Ben erg benieuwd welke columns zijn uitgekozen en ik heb zelf niet eens iets ingestuurd.
@ Liselotte, ik vind je column wat lang en uit teveel zinnen/alinea's bestaan. Ik zou bijvoorbeeld het cliché miere(n)neuker misschien weglaten. En ook de laatste regels zou ik denk ik verwijderen. Ik vind "Mierenneuken is straks strafbaar. Ha!" als uitsmijter sterk genoeg.
@ Liselotte, ik vind je column wat lang en uit teveel zinnen/alinea's bestaan. Ik zou bijvoorbeeld het cliché miere(n)neuker misschien weglaten. En ook de laatste regels zou ik denk ik verwijderen. Ik vind "Mierenneuken is straks strafbaar. Ha!" als uitsmijter sterk genoeg.
maandag 13 oktober 2008 om 13:43
