Overig
alle pijlers
Wanneer schaamde je je voor je ouders?
zaterdag 2 november 2019 om 18:14
zaterdag 2 november 2019 om 19:03
Ooooooooh, kromme tenen hier. We kunnen elkaar de hand schudden. Behalve dan dat ik ouder ben als jij en mijn moeder dus niet op msn meelas, maar ‘live’ meeluisterde/afluisterde als er een vriendinnetje thuis kwam. En ja, dan inderdaad de ouders opbellen om te klikken. Vertelde je moeder dan wel wat ze echt had gelezen? Of ging ze ook nog vreselijk overdrijven en dingen erbij verzinnen. Sommige vriendinnetjes van mij hebben thuis straf gehad om dingen die ze zogenaamd gedaan hadden terwijl het gewoon niet waar was. Ik schaamde me dan altijd dood. Vreselijk.RaveMeisje schreef: ↑02-11-2019 18:38Mijn moeder wilde toen ik een jaar of 13 was mijn MSN chatgeschiedenis zo nu en dan lezen. Dan ging ze de ouders van de kinderen waarmee ik chatte bellen om te vertellen wat die kinderen zeiden (Tieners uitten nog wel eens wat frustratie over hun ouders naar elkaar..)
Mijn moeder heeft psychische problematiek.. Ik kan wel een heel boek beschrijven over alle momenten dat ik mij heb geschaamd. Ik kan er nu pas een beetje afstand van nemen. Als kind was het best moeilijk, omdat vriendjes en vriendinnetjes dan vroegen waarom mijn moeder zo raar was.
De ergste keer dat ik me heb geschaamd voor mijn moeder (en voor mezelf) is toen ik een jaar of dertien was. Het is echt te gênant voor woorden, maar ik mocht geen inlegkruisjes gebruiken. Terwijl ik dat als beginnende puber wel nodig had in die tijd. Mijn moeder was steeds zó vreselijk kwaad dat mijn onderbroeken viezer werden toen Ik me ging ontwikkelen. Om dat ‘af te leren’, dat vies zijn, heeft ze een keer een hele rij onderbroeken binnenste buiten gekeerd keurig netjes op een rijtje op m’n bed gelegd. Letterlijk de vuile was uitgespreid zodat te allemaal goed zichtbaar was. Terwijl ze wist dat er een klasgenoot mee naar huis kwam. Ik wist eerst gewoon niet wat ik zag toen klasgenoot en ik mijn kamer inliepen, kon het niet geloven dat ze dat had gedaan. Ik heb ze geprobeerd snel weg te grissen, maar hij heeft natuurlijk alles gezien. En m’n moeder kwam nog even de gang in gelopen om een tirade te houden over ‘eigen schuld, dikke bult’.
Ik ben die jongen nog steeds dankbaar dat hij het niet heeft doorverteld op school in de brugklas.
voor jou, met terugwerkende kracht naar je jeugd als het had gekund....
zaterdag 2 november 2019 om 19:05
Enn schreef: ↑02-11-2019 18:55Dat is echt naar voor een kind.
Voor een van mijn ouders die in een slagerij in Frankrijk op een been ging staan, de armen als vleugels op en neer wapperde en ‘goele goele goele’ schreeuwde. De slager vond daarna dat we beter weg konden gaan. Eenmaal buiten stikten mijn zus en ik van het lachen deels omdat het echt te idioot voor woorden was en deels omdat we zo de schaamte weg konden lachen.
Ik zit hier in mijn eentje zo hard te schaterlachen dat de katten een beetje bang worden!
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
zaterdag 2 november 2019 om 19:06
Ik, uit een normaal middenklasse gezin, ging op tennisles. Ik had een tweedehands racket gekregen van een oom. Pa bracht me weg en terwijl ik me ging omkleden ofzo (weet het niet meer precies) ging hij tegenover allerlei mensen daar opscheppen over dat racket. Dat dat nog van Boris Becker enzo geweest was
Op dat moment schaamde ik me kapot, nu kan ik erom lachen.
Op dat moment schaamde ik me kapot, nu kan ik erom lachen.
zaterdag 2 november 2019 om 19:10
Ja sorry Enn, ik heb ook echt heel hard hardop gelachen.
Maar nog geen idee welk dier je ouder wilde kopen. Een Ooievaar? Een kalkoen?
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 2 november 2019 om 19:17
Geen goede relatie met ouders hier dus nam nooit iemamd mee naar huis en ging snel het huis uit. Nu tolereren we elkaar.
1. Ik schaamde me regelmatig dat het er bij ons anders aan toe ging dan bij andere.
2. Ik schaamde me omdat ik niets mocht van hen, ik schaamde me omdat ik regelmatig klappen kreeg en dit moest verbergen dat het echt nooit gezellig was als vrienden al een keer meekwamen.
3. Ik schaamde me omdat ik altijd mijn woorden moest afwegen en nooit een open gesprek kon aangaan terwijl mijn vrienden dan dingen zeiden waar ik in de avond weer klappen voor kreeg.
4. Ik schaamde me omdat mijn ouders allerlei illegale activiteiten uitvoerden en hun angst om gepakt te worden op mij overdroegen
5. Ik schaamde me omdat ik een vriendschap moest opzeggen omdat haar vader een agent bij de politie was en dat dus niet over de vloer kon komen.
Ik schaam me nu nog wel eens als mijn ouder ongewassen, stinkend en dronken bij mij thuis verschijnt terwijl ouder is komen rijden en partner bij zich heeft die van het pad lijkt. Kansloos...
Dus de meeste dingen die ik lees zijn geweldige jeugdherinneringen ookal kon je toen door de grond zakken.
1. Ik schaamde me regelmatig dat het er bij ons anders aan toe ging dan bij andere.
2. Ik schaamde me omdat ik niets mocht van hen, ik schaamde me omdat ik regelmatig klappen kreeg en dit moest verbergen dat het echt nooit gezellig was als vrienden al een keer meekwamen.
3. Ik schaamde me omdat ik altijd mijn woorden moest afwegen en nooit een open gesprek kon aangaan terwijl mijn vrienden dan dingen zeiden waar ik in de avond weer klappen voor kreeg.
4. Ik schaamde me omdat mijn ouders allerlei illegale activiteiten uitvoerden en hun angst om gepakt te worden op mij overdroegen
5. Ik schaamde me omdat ik een vriendschap moest opzeggen omdat haar vader een agent bij de politie was en dat dus niet over de vloer kon komen.
Ik schaam me nu nog wel eens als mijn ouder ongewassen, stinkend en dronken bij mij thuis verschijnt terwijl ouder is komen rijden en partner bij zich heeft die van het pad lijkt. Kansloos...
Dus de meeste dingen die ik lees zijn geweldige jeugdherinneringen ookal kon je toen door de grond zakken.
zaterdag 2 november 2019 om 19:19
Een grappige anekdote dan: mijn ouder werd heel boos bij een vermoeden van oplichting. Echt laaiend. En dan begon ze, wanneer ze ontdekte dat het echt oplichting was, in haar atheneumengels wat ze al jaren niet meer gebruikt had, heel hard te schreeuwen. Ooit moesten we in een restaurant in Tsjechie het dubbele van de prijs voor drankjes betalen omdat op de kaart 0.3 stond en we kregen blikjes van 0.33. Mijn moeder heeft eerst het hele restaurant bij elkaar gegild "I will not tolerate this behaviour! You must understand this is not the way to treat your guests!" in haar bekakte schoolmeisjesengels, waarna ze ook alle gasten die net het restaurant binnenkwamen aansprak: "Do not visit this restaurant! These people are not honest!" We hebben haar het restaurant uit moeten sleuren. Was erg genant, maar ze hoefde niet voor de drankjes te betalen 
zaterdag 2 november 2019 om 19:20
Dit valt in mijn ogen onder kindermishandelingMarlouse schreef: ↑02-11-2019 19:03
De ergste keer dat ik me heb geschaamd voor mijn moeder (en voor mezelf) is toen ik een jaar of dertien was. Het is echt te gênant voor woorden, maar ik mocht geen inlegkruisjes gebruiken. Terwijl ik dat als beginnende puber wel nodig had in die tijd. Mijn moeder was steeds zó vreselijk kwaad dat mijn onderbroeken viezer werden toen Ik me ging ontwikkelen. Om dat ‘af te leren’, dat vies zijn, heeft ze een keer een hele rij onderbroeken binnenste buiten gekeerd keurig netjes op een rijtje op m’n bed gelegd. Letterlijk de vuile was uitgespreid zodat te allemaal goed zichtbaar was. Terwijl ze wist dat er een klasgenoot mee naar huis kwam. Ik wist eerst gewoon niet wat ik zag toen klasgenoot en ik mijn kamer inliepen, kon het niet geloven dat ze dat had gedaan. Ik heb ze geprobeerd snel weg te grissen, maar hij heeft natuurlijk alles gezien. En m’n moeder kwam nog even de gang in gelopen om een tirade te houden over ‘eigen schuld, dikke bult’.
Ik ben die jongen nog steeds dankbaar dat hij het niet heeft doorverteld op school in de brugklas.
zaterdag 2 november 2019 om 19:21
Ik denk dat iedereen zich wel eens geschaamd heeft vanwege zijn ouders, zeker in de leeftijd van 12-18. Want dan ben je in de leeftijd dat je zeker weet dat je het allemaal anders gaat doen dan je ouders en je ouders zijn in feite "stom". In al je onzekerheid over je eigen plaats en rol in het leven, is alles wat je ouders doen, en zeker in het openbaar, en nog erger: ten overstaan van je vrienden, een blamage. Tenminste, zo voel je het dan.
Maar mag ik eerlijk zijn? Mijn ouders zijn beiden overleden. En ja, tuurlijk hebben ze in mijn tienertijd ook wel eens gezorgd voor momenten die mij het schaamrood op de kaken joegen. Niet opzettelijk en achteraf gezien, deden ze helemaal niet vreemd, maar in mijn perceptie van onzekere tiener was alles "stom".
Maar wat zou ik er voor over hebben als vanavond om 23.00 uur de telefoon weer eens zou rinkelen (mijn moeder had de gewoonte om na haar vergaderingen nog een cryptogram op te lossen, als ontspanning, en als ze vast zat, dan belde ze mij), en ik de stem van mijn moeder zou horen die zonder nadere aankondiging zie: "Weet jij een ander woord voor stormkering?".
Of een fietstochtje met mijn vader, een trappistje op het terras onderweg, en zijn innig tevreden gezicht bij de kop verse zelfgemaakte soep daarna bij ons thuis.
Schaam je vooral voor je ouders, maar heb ze bovenal lief, ontzettend lief.
Maar mag ik eerlijk zijn? Mijn ouders zijn beiden overleden. En ja, tuurlijk hebben ze in mijn tienertijd ook wel eens gezorgd voor momenten die mij het schaamrood op de kaken joegen. Niet opzettelijk en achteraf gezien, deden ze helemaal niet vreemd, maar in mijn perceptie van onzekere tiener was alles "stom".
Maar wat zou ik er voor over hebben als vanavond om 23.00 uur de telefoon weer eens zou rinkelen (mijn moeder had de gewoonte om na haar vergaderingen nog een cryptogram op te lossen, als ontspanning, en als ze vast zat, dan belde ze mij), en ik de stem van mijn moeder zou horen die zonder nadere aankondiging zie: "Weet jij een ander woord voor stormkering?".
Of een fietstochtje met mijn vader, een trappistje op het terras onderweg, en zijn innig tevreden gezicht bij de kop verse zelfgemaakte soep daarna bij ons thuis.
Schaam je vooral voor je ouders, maar heb ze bovenal lief, ontzettend lief.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 2 november 2019 om 19:21
Betty_Slocombe schreef: ↑02-11-2019 19:19Een grappige anekdote dan: mijn ouder werd heel boos bij een vermoeden van oplichting. Echt laaiend. En dan begon ze, wanneer ze ontdekte dat het echt oplichting was, in haar atheneumengels wat ze al jaren niet meer gebruikt had, heel hard te schreeuwen. Ooit moesten we in een restaurant in Tsjechie het dubbele van de prijs voor drankjes betalen omdat op de kaart 0.3 stond en we kregen blikjes van 0.33. Mijn moeder heeft eerst het hele restaurant bij elkaar gegild "I will not tolerate this behaviour! You must understand this is not the way to treat your guests!" in haar bekakte schoolmeisjesengels, waarna ze ook alle gasten die net het restaurant binnenkwamen aansprak: "Do not visit this restaurant! These people are not honest!" We hebben haar het restaurant uit moeten sleuren. Was erg genant, maar ze hoefde niet voor de drankjes te betalen
Oooooowwww ai ai ai. Ik voel het bijna mee.
zaterdag 2 november 2019 om 19:22
Mijn vader deed altijd heel enthousiaste dansjes in de auto op liedjes van Creedence Clearwater Revival (moeder reed altijd). Ik kroop dan van schaamte tussen de achterbank en voorstoelen. Nu doe ik dus exact hetzelfde.
Tijdens een verjaardagsfeestje van ik in puberende versie trok ik de klompen van mijn vader aan om mijn vrienden even buiten gedag te zeggen. Zegt ie: “Deze klompen zijn net hoeren, iedereen zit er in.” Schaamrood op de kaken.
Ik kwam mijn nieuwe vriend voorstellen, maar mijn vader was nog in de badkamer. Komt ie in onderbroek de woonkamer ingestuiterd om mijn vriend de hand te geven. Geen schaamte heeft die man.
Maar hij is wel de liefste vader ooit.
Tijdens een verjaardagsfeestje van ik in puberende versie trok ik de klompen van mijn vader aan om mijn vrienden even buiten gedag te zeggen. Zegt ie: “Deze klompen zijn net hoeren, iedereen zit er in.” Schaamrood op de kaken.
Ik kwam mijn nieuwe vriend voorstellen, maar mijn vader was nog in de badkamer. Komt ie in onderbroek de woonkamer ingestuiterd om mijn vriend de hand te geven. Geen schaamte heeft die man.
Maar hij is wel de liefste vader ooit.
zaterdag 2 november 2019 om 19:22
Als kind voor mijn vader die letterlijk altijd zingend en fluitend door het dorp liep (en nog loopt...) Vooral om zijn liedjes die nergens op sloegen (en slaan) waren erg.
Inmiddels is het zijn kenmerk en word ik bij wijze van spreken gebeld als mensen hem een paar dagen niet hebben gehoord en zich zorgen maken. Terwijl hij dan op vakantie is.
En voor mijn moeder die altijd vond dat ze tegen mijn vriendinnen mocht zeggen wat ze dacht. Op zich niets mis mee want dat deed ze bij de vrienden van mijn broer ook.
Alleen minder leuk toen ze het ook ging doen bij vriendinnen uit mijn studentenstad die ze hooguit een keer per jaar zag, op mijn verjaardag.
Inmiddels is het zijn kenmerk en word ik bij wijze van spreken gebeld als mensen hem een paar dagen niet hebben gehoord en zich zorgen maken. Terwijl hij dan op vakantie is.
En voor mijn moeder die altijd vond dat ze tegen mijn vriendinnen mocht zeggen wat ze dacht. Op zich niets mis mee want dat deed ze bij de vrienden van mijn broer ook.
Alleen minder leuk toen ze het ook ging doen bij vriendinnen uit mijn studentenstad die ze hooguit een keer per jaar zag, op mijn verjaardag.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
zaterdag 2 november 2019 om 19:23
pejeka schreef: ↑02-11-2019 19:21Ik denk dat iedereen zich wel eens geschaamd heeft vanwege zijn ouders, zeker in de leeftijd van 12-18. Want dan ben je in de leeftijd dat je zeker weet dat je het allemaal anders gaat doen dan je ouders en je ouders zijn in feite "stom". In al je onzekerheid over je eigen plaats en rol in het leven, is alles wat je ouders doen, en zeker in het openbaar, en nog erger: ten overstaan van je vrienden, een blamage. Tenminste, zo voel je het dan.
Maar mag ik eerlijk zijn? Mijn ouders zijn beiden overleden. En ja, tuurlijk hebben ze in mijn tienertijd ook wel eens gezorgd voor momenten die mij het schaamrood op de kaken joegen. Niet opzettelijk en achteraf gezien, deden ze helemaal niet vreemd, maar in mijn perceptie van onzekere tiener was alles "stom".
Maar wat zou ik er voor over hebben als vanavond om 23.00 uur de telefoon weer eens zou rinkelen (mijn moeder had de gewoonte om na haar vergaderingen nog een cryptogram op te lossen, als ontspanning, en als ze vast zat, dan belde ze mij), en ik de stem van mijn moeder zou horen die zonder nadere aankondiging zie: "Weet jij een ander woord voor stormkering?".
Of een fietstochtje met mijn vader, een trappistje op het terras onderweg, en zijn innig tevreden gezicht bij de kop verse zelfgemaakte soep daarna bij ons thuis.
Schaam je vooral voor je ouders, maar heb ze bovenal lief, ontzettend lief.
Je hebt helemaal gelijk hoor Pejeka. Ik mis ze ook elke dag.
Maar sommige verhalen hier zijn zo schrijnend dat de tranen me in de ogen springen.
zaterdag 2 november 2019 om 19:23
ik heb me nog nooit geschaamd voor mijn ouders, wel hadden ze soms dingen waar ik me wel aan stoorde. Maar ja.. het zijn je ouders.. die horen irritant te zijn en soms dingen te doen waarvan je denkt " doe maar niet "
Maar mijn vader was de liefheid zelve en hij stond altijd voor me klaar, haalde me middenin de nacht ergens op, stopte me geld toe, hielp me met klusjes, deed mijn tuin, toen ik tijdens en na mij zwangerschappen er niet zo best aan toe was, deden hij en mijn moeder mijn hele huishouden draaiende houden.. Mijn moeder is wat afstandelijker en kort door de bocht.. Helaas is mijn vader een aantal jaar geleden overleden. En ik mis hem echt, hoe cliche ook, nog steeds iedere dag.
Mijn ouders kunnen mij nooit voor schut zetten.. eerder omgekeerd..
Maar mijn vader was de liefheid zelve en hij stond altijd voor me klaar, haalde me middenin de nacht ergens op, stopte me geld toe, hielp me met klusjes, deed mijn tuin, toen ik tijdens en na mij zwangerschappen er niet zo best aan toe was, deden hij en mijn moeder mijn hele huishouden draaiende houden.. Mijn moeder is wat afstandelijker en kort door de bocht.. Helaas is mijn vader een aantal jaar geleden overleden. En ik mis hem echt, hoe cliche ook, nog steeds iedere dag.
Mijn ouders kunnen mij nooit voor schut zetten.. eerder omgekeerd..
zaterdag 2 november 2019 om 19:24
Exact dit !pejeka schreef: ↑02-11-2019 19:21Ik denk dat iedereen zich wel eens geschaamd heeft vanwege zijn ouders, zeker in de leeftijd van 12-18. Want dan ben je in de leeftijd dat je zeker weet dat je het allemaal anders gaat doen dan je ouders en je ouders zijn in feite "stom". In al je onzekerheid over je eigen plaats en rol in het leven, is alles wat je ouders doen, en zeker in het openbaar, en nog erger: ten overstaan van je vrienden, een blamage. Tenminste, zo voel je het dan.
Maar mag ik eerlijk zijn? Mijn ouders zijn beiden overleden. En ja, tuurlijk hebben ze in mijn tienertijd ook wel eens gezorgd voor momenten die mij het schaamrood op de kaken joegen. Niet opzettelijk en achteraf gezien, deden ze helemaal niet vreemd, maar in mijn perceptie van onzekere tiener was alles "stom".
Maar wat zou ik er voor over hebben als vanavond om 23.00 uur de telefoon weer eens zou rinkelen (mijn moeder had de gewoonte om na haar vergaderingen nog een cryptogram op te lossen, als ontspanning, en als ze vast zat, dan belde ze mij), en ik de stem van mijn moeder zou horen die zonder nadere aankondiging zie: "Weet jij een ander woord voor stormkering?".
Of een fietstochtje met mijn vader, een trappistje op het terras onderweg, en zijn innig tevreden gezicht bij de kop verse zelfgemaakte soep daarna bij ons thuis.
Schaam je vooral voor je ouders, maar heb ze bovenal lief, ontzettend lief.
zaterdag 2 november 2019 om 19:27
Haha, mijn moeder is ook zo gul. Ze zou er nog bij zeggen: ‘nou, als hij van iedere klant 10 cent krijgt, heeft hij best aardig wat na een avond.’
Mijn moeder laat altijd, maar dan ook altijd, scheten in het openbaar. Dan schaam ik me echt dood.
En ja, Pejeka heeft gelijk. Mijn ouders zijn er nog. En ik heb liever dat mijn moeder ruftend door het leven gaat, dan dat ik haar moet missen. Ze is namelijk heel lief.
Maar ik denk zeker ook dat er veel ouders niet lief zijn (geweest) voor hun kinderen. Dan betekent ‘heb je ouders lief’ niet zo heel veel.
boxje wijzigde dit bericht op 02-11-2019 19:33
22.95% gewijzigd
zaterdag 2 november 2019 om 19:28
Tja, je moet het maar treffen en dat is niet een ieder gegeven.
