Overig
alle pijlers
Wanneer vind jij iemand een aansteller?
vrijdag 11 december 2020 om 17:33
Soms kom je iemand tegen die om alles zit te piepen terwijl er feitelijk niks aan de hand is. En soms iemand met wie je lekker gekletst hebt of gewerkt of diegene heeft je ergens mee geholpen, en later hoor je dat diegene onlangs een zware operatie heeft ondergaan, kind heeft verloren of iets anders waardoor je mond open valt omdat je totaal niets hebt gemerkt.
En wanneer iemand over iets kleins begint nadat je net hebt gehoord dat de moeder van je beste vriendin kanker met uitzaaiingen heeft, dan valt dat ook anders dan wanneer er een periode tussen zit.
Het is natuurlijk wat je gewend bent en waar je (eigen) pijngrens ligt. Maar hoe zie jij jezelf? Ben jij een bikkel of een pieperd? En wanneer denk je bij een ander:
Toevoeging: ik heb het óók koud (of misschien kouder dan gemiddeld), maar ik ga me niet nu al kleden alsof ik in Moskou met -35 celcius woon. Dat ik mij niet zo warm kleed betekent niet dat ik het niet koud heb. Als ik geen 'au' roep, betekent niet dat ik geen pijn heb.
En wanneer iemand over iets kleins begint nadat je net hebt gehoord dat de moeder van je beste vriendin kanker met uitzaaiingen heeft, dan valt dat ook anders dan wanneer er een periode tussen zit.
Het is natuurlijk wat je gewend bent en waar je (eigen) pijngrens ligt. Maar hoe zie jij jezelf? Ben jij een bikkel of een pieperd? En wanneer denk je bij een ander:
Toevoeging: ik heb het óók koud (of misschien kouder dan gemiddeld), maar ik ga me niet nu al kleden alsof ik in Moskou met -35 celcius woon. Dat ik mij niet zo warm kleed betekent niet dat ik het niet koud heb. Als ik geen 'au' roep, betekent niet dat ik geen pijn heb.
anoniem_63c7b2baa592d wijzigde dit bericht op 11-12-2020 20:45
15.99% gewijzigd
vrijdag 11 december 2020 om 19:47
Het hangt er ook erg vanaf hoe die persoon zijn gevoel verwoorden kan. Sommigen vinden onmiddellijk de woorden om hun gevoel correct te beschrijven, zodat de anderen dat meteen herkennen en dan niet overgaan tot duidingen als "aansteller". Als iemand jou een aansteller noemt dan denk je toch dat die ander niet toegankelijk is voor enige nadere uitleg; dat vind je dan niet meer de moeite. Dus gaat het om een goede vriend dan zou ik deze term niet gebruiken.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 11 december 2020 om 19:48
MonaLisa31 schreef: ↑11-12-2020 19:35Ik vind dit een teken van weinig inlevingsvermogen en egocentrisch zijn.
De rest van je verhaal niet eens meer gelezen. Vind je het normaal om zo iets te zeggen? Voel je je zo erg aangesproken dat je dit soort dingen gaat zeggen? Ik vind het echt héél raar.
vrijdag 11 december 2020 om 19:50
aviv_13 schreef: ↑11-12-2020 19:20Ik kon vandeweek bij mijn wandeling eindelijk eens die nieuwe winterjas aan, waar het echt voor rond het vriespunt moet zijn. En wat liep dat lekker!
Kom ik een man tegen die zegt "nah, jij zal het niet koud hebben zo!" Op een toontje dat ik een aansteller ben. Maar ik liep te genieten van mijn nieuwe jas en liep niet te zeuren. Ben ik dan toch een aansteller?
Het gaat toch niet om óf je een aansteller bent of niet? De vraag kon niet duidelijker geformuleerd worden. De man vond jou een aansteller. Wat jij bent is hier niet relevant.
vrijdag 11 december 2020 om 19:52
Hear hear! Mensen die op social media posten met een vraag en aandacht voor een probleem die ze niet direct irl vinden is m.i. totaal iets anders dan dat gejank om niks.
vrijdag 11 december 2020 om 19:54
Ik vind mensen die voor elk wissewasje de auto pakken aanstellers, maar dat is dan even vanuit mezelf bekeken. Ik vind het normaal om alles wat je binnen een half uur kan fietsen met de fiets te doen.
Dat van die muts (of andere warme buitenkleding) kan ook wel op mij van toepassing zijn: ik ben heel veel buiten en kleed mij daar graag op (wetende dat ik afsteek bij de ' mode' maar dat neem ik voor lief).
Mentaal ben ik (van binnen) een aansteller, een vervelende opmerking komt gauw binnen als een mokerslag maar ik houd mijn gezicht en het gesprek netjes in de plooi. Pas later zit ik er over in.
Dat van die muts (of andere warme buitenkleding) kan ook wel op mij van toepassing zijn: ik ben heel veel buiten en kleed mij daar graag op (wetende dat ik afsteek bij de ' mode' maar dat neem ik voor lief).
Mentaal ben ik (van binnen) een aansteller, een vervelende opmerking komt gauw binnen als een mokerslag maar ik houd mijn gezicht en het gesprek netjes in de plooi. Pas later zit ik er over in.
vrijdag 11 december 2020 om 19:55
Andrieske1976 schreef: ↑11-12-2020 18:45Best wel lastig als je in een team zit van werknemers. Iedereen doet zijn best en eentje begint over de arbo-stoel die niet deugt (die ze krijgt uiteindelijk) en eigenlijk zeurt ze altijd in de pauzes over onze slechte arbeidsomstandigheden, alles klopt niet.
Nog geen drie jaar later werd de werkgever er uit gegooid en deze eentje begint ineens aan het andere kamp te hangen, want haar baas was de beste.
Dat lijkt me inderdaad geen leuke collega, maar die zou ik zelf dan eerder klagerig of moeilijk vinden, en niet zozeer een aansteller. Voor haar is die stoel blijkbaar heel belangrijk.
vrijdag 11 december 2020 om 19:56
Die zocht een aanleiding om een casual praatje met je te maken. Het ging hem niet echt om je kleding.aviv_13 schreef: ↑11-12-2020 19:20Ik kon vandeweek bij mijn wandeling eindelijk eens die nieuwe winterjas aan, waar het echt voor rond het vriespunt moet zijn. En wat liep dat lekker!
Kom ik een man tegen die zegt "nah, jij zal het niet koud hebben zo!" Op een toontje dat ik een aansteller ben. Maar ik liep te genieten van mijn nieuwe jas en liep niet te zeuren. Ben ik dan toch een aansteller?
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 11 december 2020 om 19:57
Echt??DeeDee76 schreef: ↑11-12-2020 19:54Ik vind mensen die voor elk wissewasje de auto pakken aanstellers, maar dat is dan even vanuit mezelf bekeken. Ik vind het normaal om alles wat je binnen een half uur kan fietsen met de fiets te doen.
Dat van die muts (of andere warme buitenkleding) kan ook wel op mij van toepassing zijn: ik ben heel veel buiten en kleed mij daar graag op (wetende dat ik afsteek bij de ' mode' maar dat neem ik voor lief).
Mentaal ben ik (van binnen) een aansteller, een vervelende opmerking komt gauw binnen als een mokerslag maar ik houd mijn gezicht en het gesprek netjes in de plooi. Pas later zit ik er over in.
Ik heb echt geen tijd om een half uur heen en een half uur terug te fietsen als ik kies voor 2x 5 minuten auto. Het een kan in de lunchpauze van mijn werk, voor het andere moet ik vrijnemen of 's avonds / in het weekend gaan...
vrijdag 11 december 2020 om 19:58
Mooi, welkom is het bos van de aanstellers dan. Inmiddels vindt iedereen wel iemand een aansteller. Maar dat betekent toch niks? Ook aanstellers hebben vrienden die elkaars aanstelleritus accepteren en er om kunnen lachen.DeeDee76 schreef: ↑11-12-2020 19:54Ik vind mensen die voor elk wissewasje de auto pakken aanstellers, maar dat is dan even vanuit mezelf bekeken. Ik vind het normaal om alles wat je binnen een half uur kan fietsen met de fiets te doen.
Dat van die muts (of andere warme buitenkleding) kan ook wel op mij van toepassing zijn: ik ben heel veel buiten en kleed mij daar graag op (wetende dat ik afsteek bij de ' mode' maar dat neem ik voor lief).
Mentaal ben ik (van binnen) een aansteller, een vervelende opmerking komt gauw binnen als een mokerslag maar ik houd mijn gezicht en het gesprek netjes in de plooi. Pas later zit ik er over in.
vrijdag 11 december 2020 om 19:58
Dat vind ik ook vaak aanstellen. Mensen zeggen iets normaals, in je hoofd maak je er zelf iets van wat je toch weer negatief kunt opvatten en je trekt het je aan. Het drama is geboren en de ander de kwaaie pier.
vrijdag 11 december 2020 om 19:59
Mee eens. Mensen die zich warm kleden zodat ze het niet koud krijgen (!) vind ik alleen maar slim. Mensen die vinden dat het eerst - zoveel moet zijn of dat ze het eerst koud hebben voordat ze een muts op zetten vind ik juist aanstellers.Susan schreef: ↑11-12-2020 18:48Als ik iemand zo buiten zie lopen baal ik alleen maar dat ik niet zo goed voorbereid van huis ben gegaan, met andere woorden, dat ik weer eens vergeten ben mijn handschoenen mee te nemen en dus met koude handen op de fiets zit. Niks aanstellerigs aan om je warm te kleden, al is het geen -30.
Ik vind iemand een aansteller op basis van het gedrag er omheen. Niet om het wel of niet benoemen van pijn, verdriet of problemen. Maar wel het klagen om het klagen, maar er niets aan proberen te veranderen als dat wel kan. Of juist door duidelijk te tonen dat je zo'n bikkel bent en dit en dat allemaal zo goed hebt gedragen. Net alsof je naar een theatervoorstelling gaat.
Over hoeveel pijn iets doet kan ik niet oordelen. Hoe ziek een ander is weet ik niet. Ik kan ook niet beoordelen hoe zwaar een bepaalde ervaring valt en wat dit met ze doet. Maar het gedrag, daar kan ik wel eens wat veroordelend over zijn.
vrijdag 11 december 2020 om 20:01
DeeDee76 schreef: ↑11-12-2020 19:54Ik vind mensen die voor elk wissewasje de auto pakken aanstellers, maar dat is dan even vanuit mezelf bekeken. Ik vind het normaal om alles wat je binnen een half uur kan fietsen met de fiets te doen.
Dat van die muts (of andere warme buitenkleding) kan ook wel op mij van toepassing zijn: ik ben heel veel buiten en kleed mij daar graag op (wetende dat ik afsteek bij de ' mode' maar dat neem ik voor lief).
Mentaal ben ik (van binnen) een aansteller, een vervelende opmerking komt gauw binnen als een mokerslag maar ik houd mijn gezicht en het gesprek netjes in de plooi. Pas later zit ik er over in.
Die vind ik leuk! Ik hou op zich van fietsen, maar realiseerde me pas dat ik tegenwoordig echt voor elke scheet de auto pak. En dat dat best wel geldverspilling is.
Maar toen dacht ik ook, ik hou van fietsen voor de ontspanning, niet voor gesleep met boodschappen of als het waait. Of regent. Of koud is.
En die auto staat voor de deur, ik kan het betalen, ik vind het comfortabel, mn beweging kom ik wel op andere manieren aan. Waarom zou ik voor mezelf dan moeilijk doen en moeten fietsen?
Dus ik stel me lekker aan in de auto en geniet ervan dat ik ‘m heb.
vrijdag 11 december 2020 om 20:02
Ik ben zelf een beetje dubbel hierin. Ik kan heel goed tegen 'echte' pijn van bijvoorbeeld operaties of botbreuken. Maar als ik dan mijn kleine teentje weer eens stoot gil ik bijna de hele buurt bij elkaar 
.
Verder vind ik zelf iemand een aansteller als er veel drama overheen gaat dus bijvoorbeeld veel gezucht, gesteun en geklaag. Niet bij heftige dingen natuurlijk maar bij hoofdpijn oid.
.Verder vind ik zelf iemand een aansteller als er veel drama overheen gaat dus bijvoorbeeld veel gezucht, gesteun en geklaag. Niet bij heftige dingen natuurlijk maar bij hoofdpijn oid.
vrijdag 11 december 2020 om 20:03
Veranderling schreef: ↑11-12-2020 19:59Mee eens. Mensen die zich warm kleden zodat ze het niet koud krijgen (!) vind ik alleen maar slim. Mensen die vinden dat het eerst - zoveel moet zijn of dat ze het eerst koud hebben voordat ze een muts op zetten vind ik juist aanstellers.
Ik vind iemand een aansteller op basis van het gedrag er omheen. Niet om het wel of niet benoemen van pijn, verdriet of problemen. Maar wel het klagen om het klagen, maar er niets aan proberen te veranderen als dat wel kan. Of juist door duidelijk te tonen dat je zo'n bikkel bent en dit en dat allemaal zo goed hebt gedragen. Net alsof je naar een theatervoorstelling gaat.
Over hoeveel pijn iets doet kan ik niet oordelen. Hoe ziek een ander is weet ik niet. Ik kan ook niet beoordelen hoe zwaar een bepaalde ervaring valt en wat dit met ze doet. Maar het gedrag, daar kan ik wel eens wat veroordelend over zijn.
heel mooi gezegd!
vrijdag 11 december 2020 om 20:04
5min auto is denk ik een kwartiertje fietsen
vrijdag 11 december 2020 om 20:06
Ik durf best van mezelf te stellen dat ik veel pijn kan hebben.
Maar een gaatje boren (wat ik overigens zowel zonder als met verdoving heb gehad) voelt voor mij alsof er bijna op de zenuw geboord wordt. De meest vreselijke pijn ter wereld vind ik het.
.
vrijdag 11 december 2020 om 20:06
Soms vind ik mensen aanstellers, maar dat is mijn karakter-fout, niet de hunne.
Verhaaltje:
Ik ben -nu al heel veel jaren geleden- ooit verkracht en mishandeld door een bekende van mij. Daarna dumpte hij me inclusief verwondingen in de stromende regen langs de kant van de snelweg.
Ik had totaal geen behoefte erover te praten, en zat er verder niet zo mee. Dacht ik. Ik was niet als andere slachtoffers en wist dat het niet mijn schuld was. Ik had het overleefd. Maar ik ben daarna het jaar daarna echt ontzettend labiel geweest. Alles wat er toen op me af kwam aan tegenslagen - en het waren er nogal wat - allemaal kleine dingetjes - ik raakte helemaal van het padje. Ruzie met een vriendin, gebroken arm, conflict op het werk... Uiteindelijk bij de psycholoog, en die vond me een aansteller en zei dat ik maar wat harder voor mezelf moest zijn. Door omstandigheden en een lieve familie die geen idee had wat er speelde, maar toch onvoorwaardelijke steun bood, kwam ik er weer bovenop. Enfin, uiteindelijk 5 jaar later heb ik aan een vriendin toegegeven wat er die nacht met mij gebeurd is, en ben ik in therapie gegaan en heb ik het uiteindelijk verwerkt. Toen besefte ik ook pas dat ik 5 jaar geleden zo gesloopt was door die ervaring, en dat het onderdrukken daarvan zoveel energie kostte dat ik er (bijna) niets meer naast kon hebben.
Dus ja. Je weet nooit wat er speelt.
Verhaaltje:
Ik ben -nu al heel veel jaren geleden- ooit verkracht en mishandeld door een bekende van mij. Daarna dumpte hij me inclusief verwondingen in de stromende regen langs de kant van de snelweg.
Ik had totaal geen behoefte erover te praten, en zat er verder niet zo mee. Dacht ik. Ik was niet als andere slachtoffers en wist dat het niet mijn schuld was. Ik had het overleefd. Maar ik ben daarna het jaar daarna echt ontzettend labiel geweest. Alles wat er toen op me af kwam aan tegenslagen - en het waren er nogal wat - allemaal kleine dingetjes - ik raakte helemaal van het padje. Ruzie met een vriendin, gebroken arm, conflict op het werk... Uiteindelijk bij de psycholoog, en die vond me een aansteller en zei dat ik maar wat harder voor mezelf moest zijn. Door omstandigheden en een lieve familie die geen idee had wat er speelde, maar toch onvoorwaardelijke steun bood, kwam ik er weer bovenop. Enfin, uiteindelijk 5 jaar later heb ik aan een vriendin toegegeven wat er die nacht met mij gebeurd is, en ben ik in therapie gegaan en heb ik het uiteindelijk verwerkt. Toen besefte ik ook pas dat ik 5 jaar geleden zo gesloopt was door die ervaring, en dat het onderdrukken daarvan zoveel energie kostte dat ik er (bijna) niets meer naast kon hebben.
Dus ja. Je weet nooit wat er speelt.
vrijdag 11 december 2020 om 20:07
Hoezo denk je dat? Ik leg hier alleen uit dat je niet weet wat er in een ander om gaat waardoor die anders/heftiger reageert dan de to misschien normaal vind. Zeg ik ergens dat ik dat niet snap? Zeg ik ergens dat to dan dom is? Ik snap het namelijk prima dat iemand vooral vanuit zichzelf naar situaties kijkt, alleen ik leg wel uit waarom het vanuit een ander proberen te beredeneren meestal meer begrip geeft. In ieder geval voor mij. Methode B uitleggen betekend niet dat ik methode A niet snap.
vrijdag 11 december 2020 om 20:11
Waarom denk je dat ik dat doe? Ik heb me bijvoorbeeld niks aangetrokken van opmerkingen op het forum over dat je toch wel een jaartje zonder vakantie kan terwijl ik het heel erg vond dat die van ons niet doorgingen. Zeker van vreemden maakt me dat niks uit, en ook bekende mogen er anders tegen aan kijken dan ik. Dat kan prima naast elkaar bestaan.
vrijdag 11 december 2020 om 20:15
Misschien moet je dan de rest van het verhaal juist wel lezen, daar staat namelijk uitgelegd waarom. En nee ik voel me niet door je aangesproken hoor, ik probeer je uit te leggen dat ik denk dat jij vooral vanuit jezelf kijkt naar dingen zonder er in mee te nemen dat een ander jou niet is en vanuit een andere situatie komt. Dat meer vanuit een ander naar iets kijken vaak zorgt dat je meer begrip hebt en mensen minder snel een aansteller vind, in ieder geval wel bij mij.
vrijdag 11 december 2020 om 20:22
MonaLisa31 schreef: ↑11-12-2020 20:15Misschien moet je dan de rest van het verhaal juist wel lezen, daar staat namelijk uitgelegd waarom. En nee ik voel me niet door je aangesproken hoor, ik probeer je uit te leggen dat ik denk dat jij vooral vanuit jezelf kijkt naar dingen zonder er in mee te nemen dat een ander jou niet is en vanuit een andere situatie komt. Dat meer vanuit een ander naar iets kijken vaak zorgt dat je meer begrip hebt en mensen minder snel een aansteller vind, in ieder geval wel bij mij.
Misschien had jij eerst mijn reacties goed moeten lezen voordat je mij apathisch en egocentrisch noemt. Echt, geen zin in een discussie met iemand die geen respect kan opbrengen in een discussie. Dahaag!
