Wanneer vind jij iemand een aansteller?

11-12-2020 17:33 186 berichten
Soms kom je iemand tegen die om alles zit te piepen terwijl er feitelijk niks aan de hand is. En soms iemand met wie je lekker gekletst hebt of gewerkt of diegene heeft je ergens mee geholpen, en later hoor je dat diegene onlangs een zware operatie heeft ondergaan, kind heeft verloren of iets anders waardoor je mond open valt omdat je totaal niets hebt gemerkt.

En wanneer iemand over iets kleins begint nadat je net hebt gehoord dat de moeder van je beste vriendin kanker met uitzaaiingen heeft, dan valt dat ook anders dan wanneer er een periode tussen zit.

Het is natuurlijk wat je gewend bent en waar je (eigen) pijngrens ligt. Maar hoe zie jij jezelf? Ben jij een bikkel of een pieperd? En wanneer denk je bij een ander: :roll:

Toevoeging: ik heb het óók koud (of misschien kouder dan gemiddeld), maar ik ga me niet nu al kleden alsof ik in Moskou met -35 celcius woon. Dat ik mij niet zo warm kleed betekent niet dat ik het niet koud heb. Als ik geen 'au' roep, betekent niet dat ik geen pijn heb.
anoniem_63c7b2baa592d wijzigde dit bericht op 11-12-2020 20:45
15.99% gewijzigd
VGM1980 schreef:
11-12-2020 18:37
Deze valt er voor mij eigenlijk ook wel onder. De Moeder Theresa meets Calimero.
Goed omschreven, ik ben het hier mee eens!
Alle reacties Link kopieren
ldp schreef:
11-12-2020 18:30
Weet iemand hoe het komt dat (generaliserend) vrouwen dit veel vaker hebben dan mannen? Is dat biologisch? Aangeleerd? Meer geaccepteerd?
Vrouwen hebben ook meer pijnreceptoren dan mannen.
Alle reacties Link kopieren
Irish_Wasser_Woman schreef:
11-12-2020 18:26
Dit is het ook wel hoor :)
Ik zal er nooit wat van zeggen natuurlijk, moet iedereen voor zichzelf weten.
Ik vind best vaak mensen een aansteller, maar dan gewoon alleen in mijn hoofd. Ik zie dit topic eigenlijk ook als iets luchtigs eigenlijk.....
Het is vast luchtiger voor mensen die anderen aanstellers vinden dan voor mensen die aansteller gevonden worden. ;-)
What a nuanced anxiety
Alle reacties Link kopieren
kerst schreef:
11-12-2020 18:40
Vrouwen hebben ook meer pijnreceptoren dan mannen.
Maar huilen gaat volgens mij lang niet altijd over fysieke pijn.
Alle reacties Link kopieren
ldp schreef:
11-12-2020 18:42
Maar huilen gaat volgens mij lang niet altijd over fysieke pijn.
Dat is waar.
Wat ook al gezegd werd; hormonen aangeleerd, en aanvullend passend bij de sexe.
chocolol schreef:
11-12-2020 18:32
Waarom zou iemand een aansteller zijn? Blijkbaar zijn de dingen waar zij mee zitten voor hun op dat moment heel groot. Wie ben ik om dan te bepalen dat zij iets opblazen? En wie ben jij om daar over te oordelen? Ik snap dat het gebeurd, ik zal het vast ook weleens doen, maar ik vind het persoonlijk niet leuk als anderen je niet serieus nemen omdat zij vinden dat jij niet aan hun maatstaven van 'iets ernstigs' voldoet.
Best wel lastig als je in een team zit van werknemers. Iedereen doet zijn best en eentje begint over de arbo-stoel die niet deugt (die ze krijgt uiteindelijk) en eigenlijk zeurt ze altijd in de pauzes over onze slechte arbeidsomstandigheden, alles klopt niet.

Nog geen drie jaar later werd de werkgever er uit gegooid en deze eentje begint ineens aan het andere kamp te hangen, want haar baas was de beste.
Alle reacties Link kopieren
Lanavries schreef:
11-12-2020 18:23
Ik kan wel snel in tranen zijn: als ik iets heel mooi vind, of als ik iets kut vind. Maar het is niet alsof je zegt 'ik ga nu even huilen want ik voel me zielig'. Het loopt er gewoon uit, soms ongewenst, wat heel vervelend is. Soms wil ik écht niet huilen als ik ga huilen. Dan kan ik er oprecht niks aan doen. Sommige mensen zijn nou eenmaal emotioneler en idd omdat je jezelf niet erin herkent hoeft niet te betekenen dat andere ook zo zijn.
Mijn moeder huilt ook snel, zowel bij mooie als zielige dingen. Ze kan er niks aan doen. Ik ben het tegenovergestelde, huil alleen uit angst of frustratie. En alleen als het direct mezelf aangaat, niet als het een ander betreft. Daar kan ik ook niks aan doen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb er een hekel aan wanneer mensen vinden dat ik mij aanstel wanneer ik buiten rondloop met muts, handschoenen en uggs. Onder de 5 graden vind ik het gewoon koud en draag ik dat zodat ik toch comfortabel naar buiten halen. Ik wandel graag.
Alle reacties Link kopieren
Ik doe dagelijks mensen pijn in mijn werk. (6)
Mijn ervaring is:
- mensen die zeggen "ik heb een hele hoge pijngrens, maar..." hebben niet een hoge pijngrens.
- mensen die zeggen "ik ben wel wat gewend", klagen inderdaad zeer zelden over pijn.
- als mensen bij het minste of geringste beginnen te piepen, dan is er vaak iets anders aan de hand (bijvoorbeeld cognitieve achteruitgang, of ernstige onderliggende ziekte).
- we hebben allemaal pijntjes die we beter en slechter kunnen verdragen. De een vindt bijvoorbeeld een naald verschrikkelijk en geeft niks om hoofdpijn, de ander vindt hoofdpijn verschrikkelijk, maar kun je zonder probleem helemaal lekprikken.
Alle reacties Link kopieren
hondenmens schreef:
11-12-2020 18:45
Mijn moeder huilt ook snel, zowel bij mooie als zielige dingen. Ze kan er niks aan doen. Ik ben het tegenovergestelde, huil alleen uit angst of frustratie. En alleen als het direct mezelf aangaat, niet als het een ander betreft. Daar kan ik ook niks aan doen.

Oh ik ben ook zo’n emotioneel incontinente jankerd. En ik haat het. Maar doe er maar eens wat aan.. :@@:
Alle reacties Link kopieren
ExodusRedux schreef:
11-12-2020 18:46
Ik heb er een hekel aan wanneer mensen vinden dat ik mij aanstel wanneer ik buiten rondloop met muts, handschoenen en uggs. Onder de 5 graden vind ik het gewoon koud en draag ik dat zodat ik toch comfortabel naar buiten halen. Ik wandel graag.
Als ik iemand zo buiten zie lopen baal ik alleen maar dat ik niet zo goed voorbereid van huis ben gegaan, met andere woorden, dat ik weer eens vergeten ben mijn handschoenen mee te nemen en dus met koude handen op de fiets zit. Niks aanstellerigs aan om je warm te kleden, al is het geen -30.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
ldp schreef:
11-12-2020 18:30
Weet iemand hoe het komt dat (generaliserend) vrouwen dit veel vaker hebben dan mannen? Is dat biologisch? Aangeleerd? Meer geaccepteerd?
Misschien dat mannen harder getraind worden in het niet-huilen?
Alle reacties Link kopieren
ldp schreef:
11-12-2020 18:30
Weet iemand hoe het komt dat (generaliserend) vrouwen dit veel vaker hebben dan mannen? Is dat biologisch? Aangeleerd? Meer geaccepteerd?
Blijkbaar is een wetenschapper uit Tilburg een van de grote namen op het gebied van huilonderzoek:
https://www.apa.org/monitor/2014/02/cry

Na snel scannen: misschien spelen hormonen een rol, verder ook een grote rol voor socialisatie; het wordt dus aangeleerd of je emoties kunt tonen en welke emoties acceptabel zijn om te laten zien (en dit verschilt vaak voor mannen en vrouwen).
What a nuanced anxiety
Irish_Wasser_Woman schreef:
11-12-2020 18:26
Dit is het ook wel hoor :)
Ik zal er nooit wat van zeggen natuurlijk, moet iedereen voor zichzelf weten.
Ik vind best vaak mensen een aansteller, maar dan gewoon alleen in mijn hoofd. Ik zie dit topic eigenlijk ook als iets luchtigs eigenlijk.....

Zo is het ook bedoeld. Want vaak (tenminste, ik doe dat niet) spreek je het niet uit naar diegene.
En we hebben het hier niet over mensen die hun hele leven vergaan van de pijn zonder duidelijke oorzaak. Dat gaat me te ver. De definitie van een aansteller is hier al een paar keer zeer treffend voorbij gekomen :lol:
Ik vind nooit iemand een aansteller. Niet iedereen heeft nou eenmaal altijd een even hoge tolerantiegrens. Zelfs ik niet, dus wie ben ik dan om anderen de maat te nemen als het hun een keer teveel wordt allemaal.
Alle reacties Link kopieren
Nou toevallig heb ik dus een periode gehad dat ik echt letterlijk overal om moest janken. Mug dood geslagen? Janken. Favoriete chips op? Janken. Zielig stukje op tv? Janken. En ik herkende dat totaaal niet van mezelf. Dus uiteindelijk toch maar naar de huisarts gestapt, aangezien ik tegelijkertijd heel vaak hoofdpijn had. Bloed geprikt, scans gemaakt, hele toestand.

Bleek mijn lijf een zwangerschapshormoon aan te maken. En ik was niet zwanger. Dus ja, toen voelde ik me wel een onwijze aansteller, maar er klopte dus ook echt iets niet.

Verder ben ik gemiddeld. Ik realiseer me altijd wel dat er vast mensen zijn die het zwaarder hebben dan ik, maar als ik een rotweek heb gehad op mijn werk vind ik dat ik dat best eens kan zeggen zonder meteen als een aansteller te worden bestempeld omdat er in de huidige tijd zoveel mensen hun baan kwijtraken.
tyche schreef:
11-12-2020 18:41
Het is vast luchtiger voor mensen die anderen aanstellers vinden dan voor mensen die aansteller gevonden worden. ;-)
De titel is vrij duidelijk toch? Als iemand zich te kort gedaan voelt kan diegene ook een andere topic openen. Ik zal maar geen titel-suggesties doen ;)
Alle reacties Link kopieren
Ik snap wel dat mensen hun zwaarste pijn niet aan de buitenkant dragen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
VGM1980 schreef:
11-12-2020 18:19
Ik heb dat trouwens ook bij mensen die snel in tranen zijn. Misschien omdat ik mijzelf daar totaal niet in herken, en het dus niet begrijp. Ik zie het laatste tijd ook vaak bij vloggers dat ze moeten huilen om een pukkel of om een opmerking oid
Nu kan ik mij best voorstellen als je tegen een burnout aan zit, dat je om alles in tranen bent maar ik bedoel meer mensen (eigenlijk altijd vrouwen) die huilen als ze zijn geschrokken omdat ze hun favoriete mascara kwijt zijn.

Wat?! Die bestaan toch niet echt hè.. :rofl:
Alle reacties Link kopieren
OohBoy schreef:
11-12-2020 18:37
Oké, maar je begon in meervoud, en nu gaat het over 1 specifiek persoon.
Ik kan me je gevoel wel voorstellen, je wil iemand dan gewoon een schop onder z’n hol geven. Je moet dan maar voor ogen proberen te houden dat die persoon het vooral heel moeilijk heeft met zichzelf.
Ja, daarom had ik het woord ‘afdwingen’ ook doorgestreept, om aan te geven dat dit niet de mensen zijn die ‘gewoon’ voor een second opinion ergens heen gaan. Van die mensen weet je vaak niet meer dan dat ze ‘bezig zijn’ of ‘nog zoekende’. En als je het wel weet is dat vaak één specifiek iets. Niet in 2017 mogelijk de ziekte van Lyme, in 2018 ‘mogelijk nierfalen’, in 2019 ‘mogelijk levensbedreigende hartaandoening’ en in 2020...nou die kun je vast raden :-) -> Altijd wat.
Nee heb je, ja kun je krijgen
hondenmens schreef:
11-12-2020 18:45
Mijn moeder huilt ook snel, zowel bij mooie als zielige dingen. Ze kan er niks aan doen. Ik ben het tegenovergestelde, huil alleen uit angst of frustratie. En alleen als het direct mezelf aangaat, niet als het een ander betreft. Daar kan ik ook niks aan doen.
Hoeft ook niet, zolang jij je aanstellerige moeder accepteert hoe ze is. Mijn moeder (nog voordat ze dement was) had de neiging om theatraal te doen. Mijn vader lag op sterven en zij wilde de sloot in lopen als pa dood zou gaan. Ik heb dat haar vergeven, maar niet vergeten. Nu is ze zelf dement aan het worden met alle aanstelleritus erbij. Ik moet nu kiezen, wat hoort bij haar ziekte en wat is ze zelf nog.
anoniem_394668 wijzigde dit bericht op 11-12-2020 19:02
1.42% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Maloochem schreef:
11-12-2020 18:55
Zo is het ook bedoeld. Want vaak (tenminste, ik doe dat niet) spreek je het niet uit naar diegene.
En we hebben het hier niet over mensen die hun hele leven vergaan van de pijn zonder duidelijke oorzaak. Dat gaat me te ver. De definitie van een aansteller is hier al een paar keer zeer treffend voorbij gekomen :lol:
Ja, ik dacht een beetje in de trant van het wandelende cliché topic :)
Alle reacties Link kopieren
Ik dacht trouwens dat die mutsen (zie veel van die Russische oorflapmutsen ineens) een mode trend waren :hihi:
Nee heb je, ja kun je krijgen
Ik vind mensen niet zo snel aanstellers behalve in de situatie die VGM1980 hierboven schetst.
Verder ben ik vrij empathisch en kan de ellende van anderen meestal wel meevoelen.
Ik ben geen bikkel maar hang mijn eventuele ellende ook niet aan de grote klok.
Af en toe een luisterend oor is fijn en verder niet zeuren en doorleven is mijn devies.
Alle reacties Link kopieren
Andrieske1976 schreef:
11-12-2020 18:59
Hoeft ook niet, zolang jij je aanstellerige moeder accepteert hoe ze is. Mijn moeder (nog voordat ze dement was) had de neiging om theatraal te doen. Mijn vader lag op sterven en zij wilde de sloot in lopen als pa dood zou gaan. Ik heb dat haar vergeven, maar niet vergeten. Nu is ze zelf dement aan het worden met alle aanstelleritus erbij. Ik moet nu kiezen, wat hoort bij haar ziekte en wat is ze zelf nog.
Ik accepteer het wel van haar, maar herken het alleen niet.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven