
Wat meenemen naar uitvaart?
maandag 21 juli 2008 om 21:30
Kunnen jullie mij helpen met de volgende vraag:
Tot mijn schrik is afgelopen weekend een oudleerling van mij onverwacht gestorven, hij is 'sochtends dood in bed aangetroffen, 14 jaar oud...
Natuurlijk ga ik naar de uitvaart (crematie), maar ik wil graag iets meenemen voor zijn ouders en zusje, ik weet niet of bloemen het meest geschikt zijn...
Wie heeft een goed idee?
Tot mijn schrik is afgelopen weekend een oudleerling van mij onverwacht gestorven, hij is 'sochtends dood in bed aangetroffen, 14 jaar oud...
Natuurlijk ga ik naar de uitvaart (crematie), maar ik wil graag iets meenemen voor zijn ouders en zusje, ik weet niet of bloemen het meest geschikt zijn...
Wie heeft een goed idee?
maandag 21 juli 2008 om 21:34
Sorry geen idee. Alleen dat ik nog nooit iets heb meegenomen naar een uitvaart en dat -op de momenten dat ik zelf als naaste familie bij een uitvaart was- ook niet het geschikte moment zou vinden.
--> Bloemen op zich natuurlijk wel....maar voor de kist, niet voor de familie
Kun je voor of na de uitvaart geen brief sturen als je het persoonlijk wilt maken? Ik neem trouwens aan dat de school zelf ook wat doet of zijn klasgenootjes samen ook bloemen of zoiets meenemen?
--> Bloemen op zich natuurlijk wel....maar voor de kist, niet voor de familie
Kun je voor of na de uitvaart geen brief sturen als je het persoonlijk wilt maken? Ik neem trouwens aan dat de school zelf ook wat doet of zijn klasgenootjes samen ook bloemen of zoiets meenemen?
Dat zeg ik....

maandag 21 juli 2008 om 21:34
Kun je niet een kaart schrijven met een dierbare herinnering aan hem? Ik kan me voorstellen dat het voor zijn ouders, ook later, fijn is om iets persoonlijks over hem te lezen. Die kaart kun je eventueel ook wat later opsturen, omdat het op dat moment teveel kan zijn (Wanneer niet?). Waarschijnlijk zijn de ouders nog in shock.
maandag 21 juli 2008 om 21:34
Ik wil mensen niet onnodig kwetsen, sorry was idd niet fijngevoelig van me! Ben zelf iemand die wil dat mensen gewoon iets grappigs zeggen dat in ze opkomt als ik er niet meer ben, maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen.
Onnodig te zeggen dat ik 14 jaar ook afschuwelijk vind!
Erg nare situatie! Ik zou niets meenemen, maar ook een kaart sturen met wat lieve woorden er in.
Onnodig te zeggen dat ik 14 jaar ook afschuwelijk vind!
Erg nare situatie! Ik zou niets meenemen, maar ook een kaart sturen met wat lieve woorden er in.
het is hier binnen beter dan buiten
maandag 21 juli 2008 om 21:35

maandag 21 juli 2008 om 21:38
Bloemen zijn inderdaad altijd goed. Zeker bij iemand die nog midden in het leven staat krijgen de nabestaanden zo ontzettend veel aandacht heel in de tijd na overlijden en de begrafenis. Attenties raken dan vaak zoek of komen op de (oneerbiedig gezegd) grote hoop. Je zou ook kunnen overwegen om over een maand of twee/drie de foto's die je evt. nog van hem hebt langs te brengen. Of een brief te schrijven met hoe jij je hem als jou leerling en als mens herinnert. Als je 'juf' bent (op een basisschool bedoel ik) dan zijn er vast foto's gemaakt dat jaar.
Op zich is naar de uitvaart gaan ook echt voldoende. En weet je, alles is goed. Sterkte!
Noanne
Op zich is naar de uitvaart gaan ook echt voldoende. En weet je, alles is goed. Sterkte!
Noanne
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
maandag 21 juli 2008 om 21:38
On topic.
Ik zou geen cadeautje meenemen. Bloemen voor op de kist en precies wat iemand anders al schreef, een kaart met een mooie herinnering uit de klas. Een leuk verhaaltje, iets waar de ouders van gaan glimlachen op een later moment. Stuur het kaartje bij wijze van spreken een weekje na de crematie.
Sterkte. Wat een vreselijk verhaal zeg, sterkte!
Off Topic: Dat vind ik mooie woorden van je Betty, fijn dat je het bericht aangepast hebt.
Ik zou geen cadeautje meenemen. Bloemen voor op de kist en precies wat iemand anders al schreef, een kaart met een mooie herinnering uit de klas. Een leuk verhaaltje, iets waar de ouders van gaan glimlachen op een later moment. Stuur het kaartje bij wijze van spreken een weekje na de crematie.
Sterkte. Wat een vreselijk verhaal zeg, sterkte!
Off Topic: Dat vind ik mooie woorden van je Betty, fijn dat je het bericht aangepast hebt.
DTEEZ!
maandag 21 juli 2008 om 21:46
Ik ben het eens met een mooie kaart of brief met herinneringen. Of een boekje maken waarin alle klasgenoten iets mogen schrijven of tekenen of plakken. Heb je nog iets tastbaars van hem zou ik het ook geven aan de ouders.
Mocht je de ouders goed kennen misschien een mooi gedicht maar ik vind het moeilijk een goede toonzetting te vinden bij zoveel verdriet. Dan moet je iemand goed kennen vind ik.
Ik denk dat hoe dan ook je aanwezigheid al goed is hoor.
Heel veel sterkte bij dit vreselijk onverwachts overlijden.
Mocht je de ouders goed kennen misschien een mooi gedicht maar ik vind het moeilijk een goede toonzetting te vinden bij zoveel verdriet. Dan moet je iemand goed kennen vind ik.
Ik denk dat hoe dan ook je aanwezigheid al goed is hoor.
Heel veel sterkte bij dit vreselijk onverwachts overlijden.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 21 juli 2008 om 21:53
Allereerst: wat een ongelooflijk nare situatie. Kan me voorstellen dat je geschrokken bent. Lief dat je naar de crematie gaat; dat doet mensen ook al heel goed hoor, dat je aan hen denkt en er bij wilt zijn. Ik zou je eigenlijk hetzelfde willen zeggen als de meesten voor mij: schrijf een mooie herinnering, gedicht, gedachte oid op een kaart. En als je nog een werkje hebt is dat idd een mooie aanvulling! Ik vind dat persoonlijker en meer zeggen dan een bloemstuk (niet dat dat niet mooi is hoor, maar you get the idea)
maandag 21 juli 2008 om 22:03
Wat een nare situatie juffrouw, sterkte gewenst voor jou!
Volgens mij kunnen hele kleine dingen heel waardevol zijn voor ouders. Bijvoorbeeld hoe je zijn rol in de eindmusical vond, of hoe hij altijd aan zijn tafel zat, dat soort typische kenmerken.
Ik zou een kaart denk ik ook opsturen.
Bij het condoleren heb je vaak niet veel tijd om uitgebreid iets te zeggen, en wie weet hoe jij en de ouders zich op zo'n moment voelen, dat is moeilijk in te schatten lijkt me.
Sterkte.
Betty, als je dit nog leest, haal dan alsjeblieft die regels weg, dat je zoiets neer durft te zetten zeg.
Volgens mij kunnen hele kleine dingen heel waardevol zijn voor ouders. Bijvoorbeeld hoe je zijn rol in de eindmusical vond, of hoe hij altijd aan zijn tafel zat, dat soort typische kenmerken.
Ik zou een kaart denk ik ook opsturen.
Bij het condoleren heb je vaak niet veel tijd om uitgebreid iets te zeggen, en wie weet hoe jij en de ouders zich op zo'n moment voelen, dat is moeilijk in te schatten lijkt me.
Sterkte.
Betty, als je dit nog leest, haal dan alsjeblieft die regels weg, dat je zoiets neer durft te zetten zeg.
anoniem_45747 wijzigde dit bericht op 21-07-2008 23:08
Reden: t-tje teveel...
Reden: t-tje teveel...
% gewijzigd
dinsdag 22 juli 2008 om 02:16
Niks meenemen, maar een mooie herinnering op een kaart zetten en opsturen.
Het klinkt misschien een beetje hard, maar het draait niet om jouw goedbedoelde cadeautje. Die mensen hebben op die dag echt geen behoefte aan praktische problemen in de trant van "waar laten we dit ding zolang, kan het op dat tafeltje staan, we moeten eerst nog naar de koffietafel, wie kan dit in de auto zetten" etc.
Ze zullen kapot van verdriet zijn, en mooie herinneringen zijn welkom, maar niet dán en zeker niet als je ze opzadelt met een praktisch probleem.
Het klinkt misschien een beetje hard, maar het draait niet om jouw goedbedoelde cadeautje. Die mensen hebben op die dag echt geen behoefte aan praktische problemen in de trant van "waar laten we dit ding zolang, kan het op dat tafeltje staan, we moeten eerst nog naar de koffietafel, wie kan dit in de auto zetten" etc.
Ze zullen kapot van verdriet zijn, en mooie herinneringen zijn welkom, maar niet dán en zeker niet als je ze opzadelt met een praktisch probleem.