Overig
alle pijlers
Worden jullie wel eens lastig gevallen?
woensdag 3 juni 2009 om 00:28
Ik word er echt moe van. Overal waar je komt, spreken mensen je aan of roepen ze je na. Waarom kunnen ze je niet gewoon met rust laten?
Loop ik gewoon rustig in mn eentje door de stad, komt er een of andere zwerver op me af: "Heb je misschien kleingeld?"
Nou moet ik zeggen dat ik hem 'ken'. Ik zie hem namelijk al jarenlang daar staan. En elke keer weer spreekt hij me aan, ook al weet die dat hij niks van me krijgt.
Meestal loop ik gewoon door zonder hem eens antwoord te geven. Word er altijd zo chagerijnig van.
Of dan zit ik op de fiets en komt er een auto (langzaaaaaaaaaaam) naast me rijden, raampjes omlaag.. 4 paar ogen die je aanstaren.
'heeey schatje'
'wat ga je doen'
'kom je rondje meerijden he?! he?! he?!'
ó mijn god! Weten die jongens wel hoe bang ze me maken?!
Ik doe het dan echt bijna in mijn broek, hoor! Ik vraag me ook echt af, wat nou eigelijk de bedoeling er van is. Verwachten ze dan dat ik me fiets aan de kant zet en bij ze in de auto stap?
Of zo'n oud vrouwtje die in de AH tegen me kwam vertellen dat ze hier 2x per week kattenvoer kwam halen, al 2 jaar lang. Want sinds haar man overleden was, had ze alleen nog maar de katten. En blablabla.
Sorry het zal allemaal best wel, maar ik wilde gewoon even rustig boodschappen doen.
Worden jullie ook zo vaak 'lastig gevallen'? Door wie? En hoe reageren jullie erop?
Ik zeg meestal helemaal niets, of ik doe gewoon heel kortaf. Ik blijf wel altijd vriendelijk, ookal ontplof ik bijna van binnen.
Loop ik gewoon rustig in mn eentje door de stad, komt er een of andere zwerver op me af: "Heb je misschien kleingeld?"
Nou moet ik zeggen dat ik hem 'ken'. Ik zie hem namelijk al jarenlang daar staan. En elke keer weer spreekt hij me aan, ook al weet die dat hij niks van me krijgt.
Meestal loop ik gewoon door zonder hem eens antwoord te geven. Word er altijd zo chagerijnig van.
Of dan zit ik op de fiets en komt er een auto (langzaaaaaaaaaaam) naast me rijden, raampjes omlaag.. 4 paar ogen die je aanstaren.
'heeey schatje'
'wat ga je doen'
'kom je rondje meerijden he?! he?! he?!'
ó mijn god! Weten die jongens wel hoe bang ze me maken?!
Ik doe het dan echt bijna in mijn broek, hoor! Ik vraag me ook echt af, wat nou eigelijk de bedoeling er van is. Verwachten ze dan dat ik me fiets aan de kant zet en bij ze in de auto stap?
Of zo'n oud vrouwtje die in de AH tegen me kwam vertellen dat ze hier 2x per week kattenvoer kwam halen, al 2 jaar lang. Want sinds haar man overleden was, had ze alleen nog maar de katten. En blablabla.
Sorry het zal allemaal best wel, maar ik wilde gewoon even rustig boodschappen doen.
Worden jullie ook zo vaak 'lastig gevallen'? Door wie? En hoe reageren jullie erop?
Ik zeg meestal helemaal niets, of ik doe gewoon heel kortaf. Ik blijf wel altijd vriendelijk, ookal ontplof ik bijna van binnen.
woensdag 3 juni 2009 om 09:48
woensdag 3 juni 2009 om 12:16
quote:Spijker schreef op 03 juni 2009 @ 06:54:
Ik heb kennelijk ook een hoofd dat uitstraalt "vertel mij bij de bushalte je levensverhaal" en eerlijk gezegd vind ik het wel leuk ook.
Hier nog zo een .
Een ander verhaal wordt het met abonnementen-lui, die negeer ik. Als ze dan nog opdringerig zijn word ik onvriendelijk. Ik vind het gruwelijk irritant...
Ik heb kennelijk ook een hoofd dat uitstraalt "vertel mij bij de bushalte je levensverhaal" en eerlijk gezegd vind ik het wel leuk ook.
Hier nog zo een .
Een ander verhaal wordt het met abonnementen-lui, die negeer ik. Als ze dan nog opdringerig zijn word ik onvriendelijk. Ik vind het gruwelijk irritant...
woensdag 3 juni 2009 om 12:26
Ik vind de praatjes juist wel leuk. Ik groet ook graag mensen, als ik ergens vaker langs kom waar iemand zit bijvoorbeeld op een balkon ofzo zeg ik altijd hallo. Maar goed ik ben opgegroeid in een dorp daar doet bijna iedereen dat.
Verkopers, tja die 'hoor' ik gewoon niet. Met een stalen gezicht langslopen.
Verkopers, tja die 'hoor' ik gewoon niet. Met een stalen gezicht langslopen.
woensdag 3 juni 2009 om 13:03
De praatjes in het ov vind ik leuk. Laatst zat er een oudere dame naast me die vertelde hoe het stadsdeel waar we reden er vroeger uitzag. Dat vind ik fijne gesprekken.
Verkopers vind ik vervelend, maar zeg vrijwel altijd dat ik geen interesse heb. Ze negeren vind ik vrij onbeschoft.
De "pssssstttt" gozers zijn het vervelendst. Ik vind dat zo denigrerend.
Verkopers vind ik vervelend, maar zeg vrijwel altijd dat ik geen interesse heb. Ze negeren vind ik vrij onbeschoft.
De "pssssstttt" gozers zijn het vervelendst. Ik vind dat zo denigrerend.
woensdag 3 juni 2009 om 13:06
Ik word ook vaak aangesproken door meest uiteenlopende mensen, maar ik vind dat leuk.
Klets meestal even mee, behalve als ik er geen tijd voor heb maar dan zeg ik dat vriendelijk.
Je woont nu eenmaal samen met allemaal andere mensen op deze aarde, heb geen regel dat ik alleen praat met mensen die ik al ken..
Heb wel het idee dat sommige mensen heel vaak worden aangesproken worden en anderen nooit. Heeft er weinig mee te maken of je er uitziet als een fotomodel volgens mij
maar meer met een bepaalde open uitstraling ofzo..
Hoewel, t.o. is er niet van gediend, en die wordt toch ook voortdurend aangesproken.
Weet eigenlijk niet wat het is,
Klets meestal even mee, behalve als ik er geen tijd voor heb maar dan zeg ik dat vriendelijk.
Je woont nu eenmaal samen met allemaal andere mensen op deze aarde, heb geen regel dat ik alleen praat met mensen die ik al ken..
Heb wel het idee dat sommige mensen heel vaak worden aangesproken worden en anderen nooit. Heeft er weinig mee te maken of je er uitziet als een fotomodel volgens mij
maar meer met een bepaalde open uitstraling ofzo.. Hoewel, t.o. is er niet van gediend, en die wordt toch ook voortdurend aangesproken.
Weet eigenlijk niet wat het is,
donderdag 4 juni 2009 om 13:14
quote:jemamem schreef op 03 juni 2009 @ 13:06:
Ik word ook vaak aangesproken door meest uiteenlopende mensen, maar ik vind dat leuk.
Klets meestal even mee, behalve als ik er geen tijd voor heb maar dan zeg ik dat vriendelijk.
Je woont nu eenmaal samen met allemaal andere mensen op deze aarde, heb geen regel dat ik alleen praat met mensen die ik al ken..
Heb wel het idee dat sommige mensen heel vaak worden aangesproken worden en anderen nooit. Heeft er weinig mee te maken of je er uitziet als een fotomodel volgens mij maar meer met een bepaalde open uitstraling ofzo..
Hoewel, t.o. is er niet van gediend, en die wordt toch ook voortdurend aangesproken.
Weet eigenlijk niet wat het is,
Volgens mij zoeken ze de mensen uit met een lieve uitstraling haha, waarvan ze niet verwachten dat ze worden afgewimpeld.
Ik zie er dan schijnbaar ook heel lief uit (dat hoor ik echt vaak) maar toch slaan ze bij mij altijd de plank mis want van binnen ben ik gewoon, tja, niet zo sociaal zullen we maar zeggen.
Het is trouwens niet zo dat me te goed voel om een gesprekje met iemand aan te gaan ofzo maar ik ben heel erg wantrouwend, als iemand mij aanspreekt gaan meteen alle alarmbelletjes in mn hoofd rinkelen; "Wát moet die van me?"
Misschien ben ik gewoon paranoia ^_^
Ik word ook vaak aangesproken door meest uiteenlopende mensen, maar ik vind dat leuk.
Klets meestal even mee, behalve als ik er geen tijd voor heb maar dan zeg ik dat vriendelijk.
Je woont nu eenmaal samen met allemaal andere mensen op deze aarde, heb geen regel dat ik alleen praat met mensen die ik al ken..
Heb wel het idee dat sommige mensen heel vaak worden aangesproken worden en anderen nooit. Heeft er weinig mee te maken of je er uitziet als een fotomodel volgens mij
maar meer met een bepaalde open uitstraling ofzo.. Hoewel, t.o. is er niet van gediend, en die wordt toch ook voortdurend aangesproken.
Weet eigenlijk niet wat het is,
Volgens mij zoeken ze de mensen uit met een lieve uitstraling haha, waarvan ze niet verwachten dat ze worden afgewimpeld.
Ik zie er dan schijnbaar ook heel lief uit (dat hoor ik echt vaak) maar toch slaan ze bij mij altijd de plank mis want van binnen ben ik gewoon, tja, niet zo sociaal zullen we maar zeggen.
Het is trouwens niet zo dat me te goed voel om een gesprekje met iemand aan te gaan ofzo maar ik ben heel erg wantrouwend, als iemand mij aanspreekt gaan meteen alle alarmbelletjes in mn hoofd rinkelen; "Wát moet die van me?"
Misschien ben ik gewoon paranoia ^_^
woensdag 10 juni 2009 om 18:36
Ja, word vaak lastig gevallen. Woon al een tijdje in het buitenland voor m'n werk. Grofweg zijn er 2 categorieën: a) men denkt dat ik toerist ben en wil wat aan me verkopen, b) men denkt dat ik een "lichtzinnige dame" (liefst van Russische afkomst) ben die overal voor in is. Soms word ik ook betast. Geloof me, het maakt niets uit wat je draagt of hoe oud je bent. Cultureel verschilletje, zal ik maar zeggen. Heel vervelend soms.
woensdag 10 juni 2009 om 21:43
Sinds ik een kind heb merk ik dat ik (nog veel vaker) word aangesproken, vooral vaak door oudere mensen. Soms krijg je dan hele verhalen te horen waarbij er ook wel eens sprake is van heel schrijnende verhalen.
Ik vind het niet zo'n probleem, zeker niet als ik de tijd heb. Zo niet, dan probeer ik het bij een kort gesprekje te houden.
We leven al zo langs elkaar heen tegenwoordig, voor een beetje persoonlijke interesse en een beetje medeleven moet juist tijd gemaakt worden! Ik vind het juist leuk om onbekenden zo te spreken en ik denk dat een klein gesprekje op zijn tijd voor sommige mensen heel veel betekent!
Ik vind het niet zo'n probleem, zeker niet als ik de tijd heb. Zo niet, dan probeer ik het bij een kort gesprekje te houden.
We leven al zo langs elkaar heen tegenwoordig, voor een beetje persoonlijke interesse en een beetje medeleven moet juist tijd gemaakt worden! Ik vind het juist leuk om onbekenden zo te spreken en ik denk dat een klein gesprekje op zijn tijd voor sommige mensen heel veel betekent!
Be yourself; everyone else is already taken - Oscar Wilde
woensdag 10 juni 2009 om 21:53
Maak alles mee wat TO schrijft + een heej maisje, ja lekkerrr dingnggg! Psst!
Weet je wat pas echt helpt? Je breedste oprechte grijns uit de kast trekken en zingzeggen: Nee hoor, maar bedankt! Oh en je goed voelen over je looks natuurlijk*. (bij die jongens in de auto hé, van de bejaarde hoeft het niet)
* weet ook wel dat die gassies niet zo kritisch zijn, maar dat weerhoudt mijn ego er niet van toch even lekker geboost te worden
Weet je wat pas echt helpt? Je breedste oprechte grijns uit de kast trekken en zingzeggen: Nee hoor, maar bedankt! Oh en je goed voelen over je looks natuurlijk*. (bij die jongens in de auto hé, van de bejaarde hoeft het niet)
* weet ook wel dat die gassies niet zo kritisch zijn, maar dat weerhoudt mijn ego er niet van toch even lekker geboost te worden
woensdag 10 juni 2009 om 22:01
Oh, praatjes vind ik gezellig. Laatst begon er een kassiere bij de AH me zomaar, toen ze de m'n boodschappen aan het scannen was, te vertellen hoe ik iets kon klaarmaken. Word er wel vrolijk van. Of oudjes in de tram, prima, best interessante verhalen. Bouwvakkers? Vaak komisch. Pssst-jongens negeer ik wel, zeg dan gewoon iets fatsoenelijks.
Een enkele keer heb ik er geen zin in na een enerverende dag en dan is een mp3 speler wel handig.
Bij verkopers van abonnementen stuif ik meestal lachend weg 'Nee dank je, ik vind jullie eng, hahaha'. Niet echt natuurlijk maar het levert wel hilarische reacties op.
Een enkele keer heb ik er geen zin in na een enerverende dag en dan is een mp3 speler wel handig.
Bij verkopers van abonnementen stuif ik meestal lachend weg 'Nee dank je, ik vind jullie eng, hahaha'. Niet echt natuurlijk maar het levert wel hilarische reacties op.
woensdag 10 juni 2009 om 22:06
Ik maak altijd wat mee als ik me buitenshuis begeef, schijn een erg open uitdrukking te hebben en een vertrouwd gevoel uit te stralen (whatever that maybe) Overal waar ik kom wordt ik te pas en te onpas aangesproken en worden hele levensverhalen, kwalen, ziektes en dergelijke aan mij vertelt. Vind het niet erg. Ook het naroepen vind ik niet erg. Bedank altijd voor het complimentje en ga gewoon verder waarmee ik bezig ben op dat moment. Zelfs in de kroeg overkomt het me nog wel. Hahahaha.
Abbonementverkopers zeg ik gewoon nee tegen al kom ik ze wekelijks tegen.
De enige manier waarop ik het voorkom dat men mij aanspreekt is mijn "onweer" gezicht op te zetten. Pas dan spreekt mij niet meer aan. Maar goed dit gezicht zet ik maar een keer per jaar op. En dan moet ik het nog bewust doen ook want anders werkt het alsnog niet. Ben namelijk zeer zeldzaam chagrijnig en dan nog duurt dat zeer kort.
Abbonementverkopers zeg ik gewoon nee tegen al kom ik ze wekelijks tegen.
De enige manier waarop ik het voorkom dat men mij aanspreekt is mijn "onweer" gezicht op te zetten. Pas dan spreekt mij niet meer aan. Maar goed dit gezicht zet ik maar een keer per jaar op. En dan moet ik het nog bewust doen ook want anders werkt het alsnog niet. Ben namelijk zeer zeldzaam chagrijnig en dan nog duurt dat zeer kort.
woensdag 10 juni 2009 om 22:26
Een onweer gezicht zet ik soms op maar dan krijg je weer zo'n opmerking 'Wat kijk jij sjaggerijnig', dan moet ik toch weer stiekum lachen, die mondhoeken plooien weer naar boven terwijl ik doorloop en dan hoor je nog 'Ik zie je wel lachen!'.
Over verkopers gesproken, was laatst een heel lief katje op straat aan het aaien en komt er net zo'n verkoper aan 'ah, een dierenvriend!'. Kon niet meer weg, en ohh, wat was die verkoper irritant goed aan het inspelen terwijl het katje maar kopjes bleef geven. Het was een verkoper van een overkoepelend orgaan voor dieren in nood, steun nu dus de poezenboot....maar goed, sta er wel achter.
Over verkopers gesproken, was laatst een heel lief katje op straat aan het aaien en komt er net zo'n verkoper aan 'ah, een dierenvriend!'. Kon niet meer weg, en ohh, wat was die verkoper irritant goed aan het inspelen terwijl het katje maar kopjes bleef geven. Het was een verkoper van een overkoepelend orgaan voor dieren in nood, steun nu dus de poezenboot....maar goed, sta er wel achter.
woensdag 10 juni 2009 om 22:34
quote:Rosy76 schreef op 10 juni 2009 @ 22:26:
Een onweer gezicht zet ik soms op maar dan krijg je weer zo'n opmerking 'Wat kijk jij sjaggerijnig', dan moet ik toch weer stiekum lachen, die mondhoeken plooien weer naar boven terwijl ik doorloop en dan hoor je nog 'Ik zie je wel lachen!'.
Whahaha herkenbaar.
Een onweer gezicht zet ik soms op maar dan krijg je weer zo'n opmerking 'Wat kijk jij sjaggerijnig', dan moet ik toch weer stiekum lachen, die mondhoeken plooien weer naar boven terwijl ik doorloop en dan hoor je nog 'Ik zie je wel lachen!'.
Whahaha herkenbaar.
woensdag 10 juni 2009 om 23:56
Ik ben het liefst gewoon op mezelf. Vooral mensen die mij op straat aanspreken om een foldertje te geven of iets dergelijks, of die beginnen met; Mag ik u wat vragen?
Ik wordt er zo chagerijnig van, ik zeg altijd: Nee, haast, dag.
Het ergste is nog, dat je aan komt lopen en dan ZIE je ze al kijken zo van; diieeeee ga ik eens even een abonnement aansmeren. Verschrikkelijk.
In de supermarkt vind ik het ook vervelend als mensen tegen me aan beginnen te praten als ik ze niet ken. Als ze iets vragen vind ik het anders, dan geef ik netjes antwoord, dat is ook niet vervelend. Maar vind het vervelend als mensen hun hele levensverhaal beginnen te vertellen. Als ik bekenden tegenkom maak ik vaak wel een praatje.
Of dat je een winkel binnenkomt en je hoort achterin vanachter de kassa achter een kledingrek ergens: GOEDEMIDDAAGG!!
En dan heb ik geen idee wie mij nu groette, vaak schrikken ze me daar alleen maar mee af en heb ik de neiging om linea recta terug naar de deur te lopen..
Ik ben best een gezelligheidsdier, maar liever met bekenden, of mensen die ik vaker tegenkom of ken, geen totale vreemden.
Jonges/mannen die mij lastigvallen met praatjes negeer ik compleet... Ze schatten me ook vaak jonger dan ik ben, misschien dat het daar aan ligt. Ik heb er wel vaak last van ja dat ze van die domme opmerkingen maken of je meegaat een eindje rijden.. Heb zelfs een keer meegemaakt dat er een jongen op me afkwam met een aantal vrienden ( ik stond ergens te bellen) die me abrupt onderbrak en zei; EEH meisje, jij bent mijn hoertje voor vandaag.
Toen had ik het niet meer hoor, brutaal!
Ik wordt er zo chagerijnig van, ik zeg altijd: Nee, haast, dag.
Het ergste is nog, dat je aan komt lopen en dan ZIE je ze al kijken zo van; diieeeee ga ik eens even een abonnement aansmeren. Verschrikkelijk.
In de supermarkt vind ik het ook vervelend als mensen tegen me aan beginnen te praten als ik ze niet ken. Als ze iets vragen vind ik het anders, dan geef ik netjes antwoord, dat is ook niet vervelend. Maar vind het vervelend als mensen hun hele levensverhaal beginnen te vertellen. Als ik bekenden tegenkom maak ik vaak wel een praatje.
Of dat je een winkel binnenkomt en je hoort achterin vanachter de kassa achter een kledingrek ergens: GOEDEMIDDAAGG!!
En dan heb ik geen idee wie mij nu groette, vaak schrikken ze me daar alleen maar mee af en heb ik de neiging om linea recta terug naar de deur te lopen..
Ik ben best een gezelligheidsdier, maar liever met bekenden, of mensen die ik vaker tegenkom of ken, geen totale vreemden.
Jonges/mannen die mij lastigvallen met praatjes negeer ik compleet... Ze schatten me ook vaak jonger dan ik ben, misschien dat het daar aan ligt. Ik heb er wel vaak last van ja dat ze van die domme opmerkingen maken of je meegaat een eindje rijden.. Heb zelfs een keer meegemaakt dat er een jongen op me afkwam met een aantal vrienden ( ik stond ergens te bellen) die me abrupt onderbrak en zei; EEH meisje, jij bent mijn hoertje voor vandaag.
Toen had ik het niet meer hoor, brutaal!
zondag 14 juni 2009 om 12:00
In de trein word ik wel eens lastiggevallen, door puberjongens die blijkbaar zo trots zijn dat ze net haar hebben gekregen...
"Hey meisjuhhh, kom dan, kom maar hier, meisjuhh.. Kankerjongen, waarom zijn we zo irritant vandaag?! Is toch leuk man!! (muziek hard aan) Hey, hey jij daar.. Oh kijk ze gaat lezen! Hahah, uhuhu, ehehe (Etcetera Etcetera).."
Wat is nou de beste reactie hierop? Ik negeer het een poosje en als het te lang duurt ga ik ergens anders zitten.
Ze zijn nooit in hun eentje, altijd in een groepje en dan maar de aap uithangen. Individueel blijft er waarschijnlijk niks over van hun 'grote identiteit'.
Hoe doen jullie dat?
"Hey meisjuhhh, kom dan, kom maar hier, meisjuhh.. Kankerjongen, waarom zijn we zo irritant vandaag?! Is toch leuk man!! (muziek hard aan) Hey, hey jij daar.. Oh kijk ze gaat lezen! Hahah, uhuhu, ehehe (Etcetera Etcetera).."
Wat is nou de beste reactie hierop? Ik negeer het een poosje en als het te lang duurt ga ik ergens anders zitten.
Ze zijn nooit in hun eentje, altijd in een groepje en dan maar de aap uithangen. Individueel blijft er waarschijnlijk niks over van hun 'grote identiteit'.
Hoe doen jullie dat?
