Overig
alle pijlers
Worden jullie wel eens lastig gevallen?
woensdag 3 juni 2009 om 00:28
Ik word er echt moe van. Overal waar je komt, spreken mensen je aan of roepen ze je na. Waarom kunnen ze je niet gewoon met rust laten?
Loop ik gewoon rustig in mn eentje door de stad, komt er een of andere zwerver op me af: "Heb je misschien kleingeld?"
Nou moet ik zeggen dat ik hem 'ken'. Ik zie hem namelijk al jarenlang daar staan. En elke keer weer spreekt hij me aan, ook al weet die dat hij niks van me krijgt.
Meestal loop ik gewoon door zonder hem eens antwoord te geven. Word er altijd zo chagerijnig van.
Of dan zit ik op de fiets en komt er een auto (langzaaaaaaaaaaam) naast me rijden, raampjes omlaag.. 4 paar ogen die je aanstaren.
'heeey schatje'
'wat ga je doen'
'kom je rondje meerijden he?! he?! he?!'
ó mijn god! Weten die jongens wel hoe bang ze me maken?!
Ik doe het dan echt bijna in mijn broek, hoor! Ik vraag me ook echt af, wat nou eigelijk de bedoeling er van is. Verwachten ze dan dat ik me fiets aan de kant zet en bij ze in de auto stap?
Of zo'n oud vrouwtje die in de AH tegen me kwam vertellen dat ze hier 2x per week kattenvoer kwam halen, al 2 jaar lang. Want sinds haar man overleden was, had ze alleen nog maar de katten. En blablabla.
Sorry het zal allemaal best wel, maar ik wilde gewoon even rustig boodschappen doen.
Worden jullie ook zo vaak 'lastig gevallen'? Door wie? En hoe reageren jullie erop?
Ik zeg meestal helemaal niets, of ik doe gewoon heel kortaf. Ik blijf wel altijd vriendelijk, ookal ontplof ik bijna van binnen.
Loop ik gewoon rustig in mn eentje door de stad, komt er een of andere zwerver op me af: "Heb je misschien kleingeld?"
Nou moet ik zeggen dat ik hem 'ken'. Ik zie hem namelijk al jarenlang daar staan. En elke keer weer spreekt hij me aan, ook al weet die dat hij niks van me krijgt.
Meestal loop ik gewoon door zonder hem eens antwoord te geven. Word er altijd zo chagerijnig van.
Of dan zit ik op de fiets en komt er een auto (langzaaaaaaaaaaam) naast me rijden, raampjes omlaag.. 4 paar ogen die je aanstaren.
'heeey schatje'
'wat ga je doen'
'kom je rondje meerijden he?! he?! he?!'
ó mijn god! Weten die jongens wel hoe bang ze me maken?!
Ik doe het dan echt bijna in mijn broek, hoor! Ik vraag me ook echt af, wat nou eigelijk de bedoeling er van is. Verwachten ze dan dat ik me fiets aan de kant zet en bij ze in de auto stap?
Of zo'n oud vrouwtje die in de AH tegen me kwam vertellen dat ze hier 2x per week kattenvoer kwam halen, al 2 jaar lang. Want sinds haar man overleden was, had ze alleen nog maar de katten. En blablabla.
Sorry het zal allemaal best wel, maar ik wilde gewoon even rustig boodschappen doen.
Worden jullie ook zo vaak 'lastig gevallen'? Door wie? En hoe reageren jullie erop?
Ik zeg meestal helemaal niets, of ik doe gewoon heel kortaf. Ik blijf wel altijd vriendelijk, ookal ontplof ik bijna van binnen.
zondag 14 juni 2009 om 12:06
Tja, er worden hier nogal wat vormen van 'lastig vallen' op een hoop gegooid. Het 'echte' lastig vallen (kom er nu pas achter dat dit een nogal subjectief begrip is, hahaha) van opdringerige zwervers of 'knappe aantrekkelijk' [kuche kuche] mannen is inderdaad irritant, maar alle andere voorbeelden...
Ik ben eigenlijk bang dat ik zelf zo'n 'lastigvaller' ben!! Bij winkels vind ik het altijd erg leuk om even een praatje te maken met verkopers en dergelijke, over wat ik nou eens zal gaan koken (bij de groenteboer) en hoe lekker de broccoli vorige week was...
Ik ben eigenlijk bang dat ik zelf zo'n 'lastigvaller' ben!! Bij winkels vind ik het altijd erg leuk om even een praatje te maken met verkopers en dergelijke, over wat ik nou eens zal gaan koken (bij de groenteboer) en hoe lekker de broccoli vorige week was...
zondag 14 juni 2009 om 12:09
zondag 14 juni 2009 om 12:40
quote:musiclove schreef op 03 juni 2009 @ 00:28:
Ik word er echt moe van. Overal waar je komt, spreken mensen je aan of roepen ze je na. Waarom kunnen ze je niet gewoon met rust laten?
Loop ik gewoon rustig in mn eentje door de stad, komt er een of andere zwerver op me af: "Heb je misschien kleingeld?"
Nou moet ik zeggen dat ik hem 'ken'. Ik zie hem namelijk al jarenlang daar staan. En elke keer weer spreekt hij me aan, ook al weet die dat hij niks van me krijgt.
Meestal loop ik gewoon door zonder hem eens antwoord te geven. Word er altijd zo chagerijnig van.
Of dan zit ik op de fiets en komt er een auto (langzaaaaaaaaaaam) naast me rijden, raampjes omlaag.. 4 paar ogen die je aanstaren.
'heeey schatje'
'wat ga je doen'
'kom je rondje meerijden he?! he?! he?!'
ó mijn god! Weten die jongens wel hoe bang ze me maken?!
Ik doe het dan echt bijna in mijn broek, hoor! Ik vraag me ook echt af, wat nou eigelijk de bedoeling er van is. Verwachten ze dan dat ik me fiets aan de kant zet en bij ze in de auto stap?
Of zo'n oud vrouwtje die in de AH tegen me kwam vertellen dat ze hier 2x per week kattenvoer kwam halen, al 2 jaar lang. Want sinds haar man overleden was, had ze alleen nog maar de katten. En blablabla.
Sorry het zal allemaal best wel, maar ik wilde gewoon even rustig boodschappen doen.
Worden jullie ook zo vaak 'lastig gevallen'? Door wie? En hoe reageren jullie erop?
Ik zeg meestal helemaal niets, of ik doe gewoon heel kortaf. Ik blijf wel altijd vriendelijk, ookal ontplof ik bijna van binnen.
Laat jij je humeur altijd zo beïnvloeden door anderen?
Bedelaars krijgen soms geld van me, soms niet. Reclamejongens die de Telegraaf proberen te slijten vertel ik dat ik analfabeet ben, oude vrouwtjes mogen best twee minuten praten over hun katten en kwijlende kerels wens ik keurig een hele fijne dag toe. Klaar.
Ik word er echt moe van. Overal waar je komt, spreken mensen je aan of roepen ze je na. Waarom kunnen ze je niet gewoon met rust laten?
Loop ik gewoon rustig in mn eentje door de stad, komt er een of andere zwerver op me af: "Heb je misschien kleingeld?"
Nou moet ik zeggen dat ik hem 'ken'. Ik zie hem namelijk al jarenlang daar staan. En elke keer weer spreekt hij me aan, ook al weet die dat hij niks van me krijgt.
Meestal loop ik gewoon door zonder hem eens antwoord te geven. Word er altijd zo chagerijnig van.
Of dan zit ik op de fiets en komt er een auto (langzaaaaaaaaaaam) naast me rijden, raampjes omlaag.. 4 paar ogen die je aanstaren.
'heeey schatje'
'wat ga je doen'
'kom je rondje meerijden he?! he?! he?!'
ó mijn god! Weten die jongens wel hoe bang ze me maken?!
Ik doe het dan echt bijna in mijn broek, hoor! Ik vraag me ook echt af, wat nou eigelijk de bedoeling er van is. Verwachten ze dan dat ik me fiets aan de kant zet en bij ze in de auto stap?
Of zo'n oud vrouwtje die in de AH tegen me kwam vertellen dat ze hier 2x per week kattenvoer kwam halen, al 2 jaar lang. Want sinds haar man overleden was, had ze alleen nog maar de katten. En blablabla.
Sorry het zal allemaal best wel, maar ik wilde gewoon even rustig boodschappen doen.
Worden jullie ook zo vaak 'lastig gevallen'? Door wie? En hoe reageren jullie erop?
Ik zeg meestal helemaal niets, of ik doe gewoon heel kortaf. Ik blijf wel altijd vriendelijk, ookal ontplof ik bijna van binnen.
Laat jij je humeur altijd zo beïnvloeden door anderen?
Bedelaars krijgen soms geld van me, soms niet. Reclamejongens die de Telegraaf proberen te slijten vertel ik dat ik analfabeet ben, oude vrouwtjes mogen best twee minuten praten over hun katten en kwijlende kerels wens ik keurig een hele fijne dag toe. Klaar.
