Overig
alle pijlers
Zijn er ruiters/amazones in de zaal?
zondag 29 juni 2008 om 16:46
Ik vroeg me af of hier (nog) 'paardenmensen' zijn, kon zo gauw geen topic vinden..
Momenteel zit ik even in een 'impasse' met mijn pony en ik hoop, door hier ervaringen te lezen/delen, de spirit weer een beetje terug te kunnen vinden!
Daarnaast ben ik niet de beste (recreatieve) amazone, dus een topic met tips en trucs leek mij sowieso wel geslaagd (kan nu alleen nog niets gericht vragen, aangezien ik niet actief rij)
Momenteel zit ik even in een 'impasse' met mijn pony en ik hoop, door hier ervaringen te lezen/delen, de spirit weer een beetje terug te kunnen vinden!
Daarnaast ben ik niet de beste (recreatieve) amazone, dus een topic met tips en trucs leek mij sowieso wel geslaagd (kan nu alleen nog niets gericht vragen, aangezien ik niet actief rij)
donderdag 18 september 2008 om 23:27
Ik had dat op den duur met mijn pony, dat het een 'moet' werd. Mijn verzorgstertje was jong, die kon ik weinig verantwoordelijkheid geven. Zeker toen ik verhuisde en niet meer op 5 minuten fietsen van de stal woonde, betrapte ik mezelf erop dat ik steeds vaker 's avonds belde met een van de stalgenoten die de voerbeurt had gehad om te vragen of onze pony's nog voldoende water in de box hadden. Zoja, dan ging ik er niet meer heen en zou morgen wel uitmesten.
Dan voelde ik me schuldig. Ik heb toen niet lang daarna besloten haar te verkopen omdat ik dus ook vind dat je dier niets tekort mag komen. Er was maar één vrouw aan wie ik haar überhaupt zou willen verkopen en die wilde haar. Zij had een kleine manege in een dorp verderop en ik wist dat ze heel goed voor haar dieren was. Bovendien zou ik mijn pony dan nog zien, want ik kwam daar regelmatig.
Af en toe droom ik nog over haar. Dat zijn dan meestal 'schuld-dromen'; in zo'n droom herinner ik me opeens dat ik nog een pony heb. Shit! Hoe lang ben ik daar wel niet meer naartoe geweest? Heb ik nog achterstallige rekeningen te betalen aan stalhuur enzo en wie heeft al die tijd dan voor haar gezorgd? Ooh zo naar is dat.
xx lisa.
Dan voelde ik me schuldig. Ik heb toen niet lang daarna besloten haar te verkopen omdat ik dus ook vind dat je dier niets tekort mag komen. Er was maar één vrouw aan wie ik haar überhaupt zou willen verkopen en die wilde haar. Zij had een kleine manege in een dorp verderop en ik wist dat ze heel goed voor haar dieren was. Bovendien zou ik mijn pony dan nog zien, want ik kwam daar regelmatig.
Af en toe droom ik nog over haar. Dat zijn dan meestal 'schuld-dromen'; in zo'n droom herinner ik me opeens dat ik nog een pony heb. Shit! Hoe lang ben ik daar wel niet meer naartoe geweest? Heb ik nog achterstallige rekeningen te betalen aan stalhuur enzo en wie heeft al die tijd dan voor haar gezorgd? Ooh zo naar is dat.
xx lisa.
donderdag 18 september 2008 om 23:40
Fijn dat je je pony aan iemand kon verkopen waar je je goed bij voelt. Ik weet bijna zeker dat als ik mijn beestje ooit zou verkopen, ik hem uit het oog verlies. Ik zit verder helemaal niet in de paardenwereld en naast stalgenoten ken ik niet veel mensen met paarden. Wie wil er dan nog zo'n oud beest, wat ook niet direct geschikt is voor beginners?
Maar goed, zover is het (nog) niet. Ik vrees wel, dat als we nog een kindje zouden krijgen, het niet meer te doen is. Maar goed, zover is dat ook nog niet!
Knap dat je dat toendertijd hebt besloten hoor, Lisa! Uiteindelijk gaat het toch om het welzijn van je paardje, maar daar moet je wel eerst een flinke drempel voor nemen. Heb je toch onbewust het idee dat je haar hebt 'achtergelaten' omdat je van die nare dromen hebt?
groetjes Zon
Maar goed, zover is het (nog) niet. Ik vrees wel, dat als we nog een kindje zouden krijgen, het niet meer te doen is. Maar goed, zover is dat ook nog niet!
Knap dat je dat toendertijd hebt besloten hoor, Lisa! Uiteindelijk gaat het toch om het welzijn van je paardje, maar daar moet je wel eerst een flinke drempel voor nemen. Heb je toch onbewust het idee dat je haar hebt 'achtergelaten' omdat je van die nare dromen hebt?
groetjes Zon
zaterdag 20 september 2008 om 11:46
Zon, ja, eigenlijk wel. Ik heb altijd geweten dat zij niet op een grote stal zou passen, omdat ze veel te nieuwsgierig en kijkerig etc was. Ik dacht dat het bij L., aan wie ik haar verkocht, nog net zou kunnen. Maar toch niet. Ze at daar slecht omdat ze er geen rust voor nam. Een hap en hups, weer met het hoofd over de bovendeur. In de wei was ze altijd bezig overal te kijken en zich te bemoeien met de andere pony's. Ze graasde nauwelijks.
Ik ging ook niet zo vaak naar haar toe als ik eigenlijk vond dat moest. Ik had L. beloofd een paard van haar regelmatig te rijden, dan kon ik mijn pony meteen weer zien, maar ook dat deed ik maar zelden. Ik had gewoon niets meer met het rijden. Zoooooo raar vond ik dat, dat dat zomaar weggegaan was. Het zou net zo raar zijn als ik opeens geen zin meer had in eten, zeg maar.
Op een zaterdag, toen ik eigenlijk had willen gaan maar weer had uitgeslapen en andere dingetjes gedaan, heeft ze koliek gekregen en is uiteindelijk geslacht.
Toen voelde ik me heeeeel schuldig. Ergens was ik ook blij dat ik het niet had hoeven meemaken allemaal, maar ook van dat gevoel baalde ik weer.
Dus ja, ik voel me wel schuldig maar weet ook dat ik haar niet langer kon houden omdat ik er te weinig tijd in stak. Dan moet je consequenties trekken.
Onze andere pony is er wel nog steeds, die staat al jaren ergens te rentenieren zeg maar. Bij mensen die hem goed verzorgen tegen een zeer beperkte vergoeding. Toch denkt mijn zus - van wie hij is - ook weleens stiekem 'ging hij maar gewoon ineens dood'. Want op een dag komt het natuurlijk, dat je de beslissing moet nemen als hij weer eens ziek is.
Maar goed, dan is hij wel tot zijn dood van haar geweest en weten wij precies wat er in zijn leven gebeurd is en hoe hij gestorven is.
Ik vraag me heel vaak af waar al die paarden en pony's naartoe gaan waar mensen mee rijden bij maneges en clubs. Ik ken een paar mensen die hun paard tot de dood houden, maar ik denk dat het maar 95 % ofzo is van alle paardenmensen, die een dier tot de dood houden. Dat wil zeggen, nadat het al is afgeschreven als rijpaard.
Het is een taboe, wat er met al die andere gebeurt. Want natuurlijk weet je het eigenlijk wel, die gaan allemaal naar de slager. Maar ik hoor echt nóóit iemand die zegt 'ik heb mijn paard aan de slager verkocht'. Gaat dat dan via handelaren ofzo? Iedereen steekt zijn kop volgens mij in het zand en dat vind ik kwalijk.
Zo, haha, dat was mijn statement weer voor vandaag.
xx lisa.
Ik ging ook niet zo vaak naar haar toe als ik eigenlijk vond dat moest. Ik had L. beloofd een paard van haar regelmatig te rijden, dan kon ik mijn pony meteen weer zien, maar ook dat deed ik maar zelden. Ik had gewoon niets meer met het rijden. Zoooooo raar vond ik dat, dat dat zomaar weggegaan was. Het zou net zo raar zijn als ik opeens geen zin meer had in eten, zeg maar.
Op een zaterdag, toen ik eigenlijk had willen gaan maar weer had uitgeslapen en andere dingetjes gedaan, heeft ze koliek gekregen en is uiteindelijk geslacht.
Toen voelde ik me heeeeel schuldig. Ergens was ik ook blij dat ik het niet had hoeven meemaken allemaal, maar ook van dat gevoel baalde ik weer.
Dus ja, ik voel me wel schuldig maar weet ook dat ik haar niet langer kon houden omdat ik er te weinig tijd in stak. Dan moet je consequenties trekken.
Onze andere pony is er wel nog steeds, die staat al jaren ergens te rentenieren zeg maar. Bij mensen die hem goed verzorgen tegen een zeer beperkte vergoeding. Toch denkt mijn zus - van wie hij is - ook weleens stiekem 'ging hij maar gewoon ineens dood'. Want op een dag komt het natuurlijk, dat je de beslissing moet nemen als hij weer eens ziek is.
Maar goed, dan is hij wel tot zijn dood van haar geweest en weten wij precies wat er in zijn leven gebeurd is en hoe hij gestorven is.
Ik vraag me heel vaak af waar al die paarden en pony's naartoe gaan waar mensen mee rijden bij maneges en clubs. Ik ken een paar mensen die hun paard tot de dood houden, maar ik denk dat het maar 95 % ofzo is van alle paardenmensen, die een dier tot de dood houden. Dat wil zeggen, nadat het al is afgeschreven als rijpaard.
Het is een taboe, wat er met al die andere gebeurt. Want natuurlijk weet je het eigenlijk wel, die gaan allemaal naar de slager. Maar ik hoor echt nóóit iemand die zegt 'ik heb mijn paard aan de slager verkocht'. Gaat dat dan via handelaren ofzo? Iedereen steekt zijn kop volgens mij in het zand en dat vind ik kwalijk.
Zo, haha, dat was mijn statement weer voor vandaag.
xx lisa.
zondag 21 september 2008 om 20:58
Ja, kan me voorstellen dat je je daar nog wel eens rot over voelt. Zo'n verhaal als van je opa of oma, waar je niet vaak meer op bezoek gaat en die dan 'ineens' overlijdt.. (ik ken het)
Maar je hebt wel een dappere beslissing genomen, die niet veel mensen (durven) nemen. Hun paard staat dus in de stal/wei te vereenzamen en dat is denk ik het ergste wat je een paard kunt aandoen. Ik word er al verdrietig van als ik denk aan al die paarden die zelden/nooit of negatieve aandacht krijgen
Bij ons op stal ook zo een. Dan kom ik mijn pony 's avonds op stal zetten en dan komt ie hoopvol naar me toe. Maar nee, ik kom niet voor hem.. Dan breekt mijn hart toch wel een beetje.
Wat betreft de 'afgeschreven' paarden.. Ik denk dat manegepaarden die niet meer voor de les te gebruiken zijn, sowieso naar de slager gaan. Want, zeg nou zelf, een manege is eigenlijk een eindstation. Ik wil mijn pony graag tot zijn dood bij me houden, maar daar moet ik tegen die tijd wel een ander adres voor vinden, want mijn huidige stal is daar veel te duur voor. Mijn vriend verklaart me voor gek, want "dan heb je er toch niks meer aan?" Begrijpelijk, maar ik wil niet dat hij zijn laatste momenten bewust in angst meemaakt, verschrikkelijk!
Als je het niet kunt betalen om je paard te houden, begrijp ik het wel als je hem laat slachten, maar er rust wel een taboe op, geloof ik. Het is toch je maatje!
Daarom wil ik mijn pony nu ook eigenlijk nooit meer verkopen, ook al heb ik er straks misschien niet veel tijd meer voor. Heel dubbel.. Hij is al 17 en niet geschikt voor lessen of beginners.
Moet er ook niet aan denken dat ik ooit afscheid van hem zou moeten nemen (des te meer respect voor jouw beslissing).
Ik ga een weekje op vakantie, dus niet raar opkijken als er even geen reactie van mijn kant komt
groetjes Zon
Maar je hebt wel een dappere beslissing genomen, die niet veel mensen (durven) nemen. Hun paard staat dus in de stal/wei te vereenzamen en dat is denk ik het ergste wat je een paard kunt aandoen. Ik word er al verdrietig van als ik denk aan al die paarden die zelden/nooit of negatieve aandacht krijgen
Bij ons op stal ook zo een. Dan kom ik mijn pony 's avonds op stal zetten en dan komt ie hoopvol naar me toe. Maar nee, ik kom niet voor hem.. Dan breekt mijn hart toch wel een beetje.
Wat betreft de 'afgeschreven' paarden.. Ik denk dat manegepaarden die niet meer voor de les te gebruiken zijn, sowieso naar de slager gaan. Want, zeg nou zelf, een manege is eigenlijk een eindstation. Ik wil mijn pony graag tot zijn dood bij me houden, maar daar moet ik tegen die tijd wel een ander adres voor vinden, want mijn huidige stal is daar veel te duur voor. Mijn vriend verklaart me voor gek, want "dan heb je er toch niks meer aan?" Begrijpelijk, maar ik wil niet dat hij zijn laatste momenten bewust in angst meemaakt, verschrikkelijk!
Als je het niet kunt betalen om je paard te houden, begrijp ik het wel als je hem laat slachten, maar er rust wel een taboe op, geloof ik. Het is toch je maatje!
Daarom wil ik mijn pony nu ook eigenlijk nooit meer verkopen, ook al heb ik er straks misschien niet veel tijd meer voor. Heel dubbel.. Hij is al 17 en niet geschikt voor lessen of beginners.
Moet er ook niet aan denken dat ik ooit afscheid van hem zou moeten nemen (des te meer respect voor jouw beslissing).
Ik ga een weekje op vakantie, dus niet raar opkijken als er even geen reactie van mijn kant komt
groetjes Zon
dinsdag 30 september 2008 om 14:45
Ben weer terug van vakantie. Een supergave strandrit gemaakt, heerlijk razen over het zand. Dat soort dingen kan ik dus niet (meer - ben 1 keer hard gevallen tijdens een galopje op een buitenrit en toen rende hij ook nog eens naar huis) met mijn eigen peerdje, dus dan is dit ideaal!
Nog niet gereden, vandaag weer even kijken hoe het met de teddybeer gaat, hij zal al wel een dikke vacht hebben, ondanks dat hij de deken vroeg op krijgt..
Nog niet gereden, vandaag weer even kijken hoe het met de teddybeer gaat, hij zal al wel een dikke vacht hebben, ondanks dat hij de deken vroeg op krijgt..
maandag 13 oktober 2008 om 20:02
Zonnetje, dat is mij ook eens gebeurd. Mijn pony ging er ongekend vandoor, van het pad af ook, echt gevaarlijk. Ik wist dat ik eraf zou gaan, maar hoe en hoe hard? En eerst nog lekker tegen een tak misschien? Uiteindelijk viel ik naast haar, met de teugel nog in de hand, maar ze had nergens oog of oor voor en ging keihard door. Ik moest wel loslaten. Ik had later de brandwonden op mijn vingers staan van het schuren van die teugel!
Gelukkig had ik niks, maar oooooh wat voelde ik lullig, haha, liep ik langs het weggetje naar huis, laarzen aan etc, maar zonder paard!
Godzijdank stond ze in haar box toen ik bij de stal kwam. Iemand had haar binnengezet.
Met het verhaal over slachten en taboe bedoel ik eigenlijk vooral dat mensen dat besluit zelf niet nemen. Ze verkopen volgens mij vrijwel altijd door aan een handelaar ofzo. Ik heb echt nog nóóit iemand horen zeggen dat hij/zij een paard of pony naar de slager had gebracht. En ik heb toch heel veel paardemensen gekend. Dat niet willen weten, dat vind ik zo hypocriet. Een dier gebruiken zolang het kan en dan afdanken en je ogen sluiten voor wat er dan gebeurt. Bah.
xx lisa.
Gelukkig had ik niks, maar oooooh wat voelde ik lullig, haha, liep ik langs het weggetje naar huis, laarzen aan etc, maar zonder paard!
Godzijdank stond ze in haar box toen ik bij de stal kwam. Iemand had haar binnengezet.
Met het verhaal over slachten en taboe bedoel ik eigenlijk vooral dat mensen dat besluit zelf niet nemen. Ze verkopen volgens mij vrijwel altijd door aan een handelaar ofzo. Ik heb echt nog nóóit iemand horen zeggen dat hij/zij een paard of pony naar de slager had gebracht. En ik heb toch heel veel paardemensen gekend. Dat niet willen weten, dat vind ik zo hypocriet. Een dier gebruiken zolang het kan en dan afdanken en je ogen sluiten voor wat er dan gebeurt. Bah.
xx lisa.
donderdag 6 november 2008 om 19:26
Up.. al een poosje niet meer op deze pijler geweest. Ik dacht dat er ook geen reacties meer kwamen, maar toch!
Erg he, met je capje zonder paard naar huis lopen.. Ik voelde me ook zo voor schut staan. En ja, er kan van alles gebeuren, voor hetzelfde geld rent ie een kindje/fietser omver of komt ie onder een auto. Maar gelukkig ging alles goed en heeft iemand hem kunnen pakken.
Over dag slachten enz. is het inderdaad wel erg makkelijk om het maar via een handelaar te doen van wie je weet dat ie m doorverkoopot aan een slager. Nee, dan zou ik er liever voor kiezen om hem in de stal te laten inslapen oid. Het idee dat je beestje met zoveel angst de geur van dood tegemoet gaat in zo'n slachthuis.. Brrrr.. Inderdaad walgelijk en hypocriet.
Ik ben trouwens weer zwanger (nu 10,5 week en het zat nog niet in de planning, maar ben wel super blij hoor! ) dus het rijden is nog steeds niet wat het was. Boeh.. En mijn dilemma is weer groter geworden, want met 2 kleintjes is het helemaal superstrak plannen en ben ik de eerstkomende tijd toch veel meer moe.
Erg he, met je capje zonder paard naar huis lopen.. Ik voelde me ook zo voor schut staan. En ja, er kan van alles gebeuren, voor hetzelfde geld rent ie een kindje/fietser omver of komt ie onder een auto. Maar gelukkig ging alles goed en heeft iemand hem kunnen pakken.
Over dag slachten enz. is het inderdaad wel erg makkelijk om het maar via een handelaar te doen van wie je weet dat ie m doorverkoopot aan een slager. Nee, dan zou ik er liever voor kiezen om hem in de stal te laten inslapen oid. Het idee dat je beestje met zoveel angst de geur van dood tegemoet gaat in zo'n slachthuis.. Brrrr.. Inderdaad walgelijk en hypocriet.
Ik ben trouwens weer zwanger (nu 10,5 week en het zat nog niet in de planning, maar ben wel super blij hoor! ) dus het rijden is nog steeds niet wat het was. Boeh.. En mijn dilemma is weer groter geworden, want met 2 kleintjes is het helemaal superstrak plannen en ben ik de eerstkomende tijd toch veel meer moe.
maandag 10 november 2008 om 16:44
Hai Zonnetje,
Ik begrijp uit je posts dat je hem niet regelmatig rijdt, zo'n drie keer per week, toch? En als je hem rijdt, dat dan zo'n half uur is...? Ik vind bijna 2 kilo per dag dan toch wel heel veel, hoor.
Mag ik vragen hoe vaak hij ontwormd wordt? En hoe hoog is hij, zo'n 1, 45 - 1, 50?
Het klinkt misschien een beetje bemoeiallerig, maar is niet zo bedoeld hoor, probeer met je mee te denken
Ik begrijp uit je posts dat je hem niet regelmatig rijdt, zo'n drie keer per week, toch? En als je hem rijdt, dat dan zo'n half uur is...? Ik vind bijna 2 kilo per dag dan toch wel heel veel, hoor.
Mag ik vragen hoe vaak hij ontwormd wordt? En hoe hoog is hij, zo'n 1, 45 - 1, 50?
Het klinkt misschien een beetje bemoeiallerig, maar is niet zo bedoeld hoor, probeer met je mee te denken
woensdag 12 november 2008 om 19:40
Hai Jessy,
Fijn dat je meedenkt hoor!
Momenteel ben ik 11 wk zwanger vd tweede, heb al een aantal weken niet gereden. Hoop dat ik straks weer meer energie heb, anders moet ik echt keuzes gaan maken die ik eigenlijk niet wil..
Hij is 1.53 en wordt eens per 2/3 mnd ontwormd (dure kuur, heet volgens mij Equest en is 3 mnd werkzaam)
Misschien zou hij iets minder voer moeten hebben en iets meer 'vulsel' zeg maar. Ik hoorde iets over maismeel?
Fijn dat je meedenkt hoor!
Momenteel ben ik 11 wk zwanger vd tweede, heb al een aantal weken niet gereden. Hoop dat ik straks weer meer energie heb, anders moet ik echt keuzes gaan maken die ik eigenlijk niet wil..
Hij is 1.53 en wordt eens per 2/3 mnd ontwormd (dure kuur, heet volgens mij Equest en is 3 mnd werkzaam)
Misschien zou hij iets minder voer moeten hebben en iets meer 'vulsel' zeg maar. Ik hoorde iets over maismeel?
woensdag 12 november 2008 om 22:14
Ok. Dus hij wordt vaak genoeg ontwormd. Wat ik zou doen als ik jou was; als hij helemaal niet gereden wordt, maximaal 1 kilo tot 1,25 kilo brok per dag voeren en dat verdelen over drie portie's. Extra hooi of kuilgras voeren en hem zoveel mogelijk op het land zetten. Gras is erg eiwitrijk waardoor hij niet zo snel zal vermageren.
Ik zou hem geen mais of maismeel geven. Dit is niet erg licht verteerbaar en omdat hij niet tot weinig gereden wordt is de kans op koliek dan weer groter.
Ik zag ergens in het topic dat je in Gelderland woont...klopt dat?
En gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik zou hem geen mais of maismeel geven. Dit is niet erg licht verteerbaar en omdat hij niet tot weinig gereden wordt is de kans op koliek dan weer groter.
Ik zag ergens in het topic dat je in Gelderland woont...klopt dat?
En gefeliciteerd met je zwangerschap!
dinsdag 18 november 2008 om 18:48
Sorry voor de late reactie. Dank voor je tips, ik zal het eens met de stalhouder overleggen. Helaas kan hij in de winter niet op het land, maar hij komt wel elke dag een uur in de stapmolen.
Kijk, dat wist ik dan weer niet van maismeel.
Ja, ik woon idd in Gelderland, jij ook?
En dankjewel! Ik ben helaas wel bang dat deze zwangerschap ook het einde van mijn pony'carriere' zal betekenen. Als ik zie hoeveel moeite het me nu al kost..
Kijk, dat wist ik dan weer niet van maismeel.
Ja, ik woon idd in Gelderland, jij ook?
En dankjewel! Ik ben helaas wel bang dat deze zwangerschap ook het einde van mijn pony'carriere' zal betekenen. Als ik zie hoeveel moeite het me nu al kost..
dinsdag 18 november 2008 om 21:40
Nee, ik woon niet in Gelderland. Jammer, ik zou je graag willen helpen met je pony.
Een uurtje per dag in de stapmolen is erg weinig beweging als je bedenkt dat hij dan dus 23 uur per dag op stal staat. Jammer dat hij niet op het land kan in de winter. Zou hij overdag niet wat langer in een buitenbak/ paddock kunnen staan. Of misschien is het een idee om hem (tijdelijk) bij een boer op het land te zetten? Dan hoef je je tijdens je zwangerschap even niet druk te maken of hij wel genoeg beweging krijgt.
Een uurtje per dag in de stapmolen is erg weinig beweging als je bedenkt dat hij dan dus 23 uur per dag op stal staat. Jammer dat hij niet op het land kan in de winter. Zou hij overdag niet wat langer in een buitenbak/ paddock kunnen staan. Of misschien is het een idee om hem (tijdelijk) bij een boer op het land te zetten? Dan hoef je je tijdens je zwangerschap even niet druk te maken of hij wel genoeg beweging krijgt.
donderdag 20 november 2008 om 22:19
Hij is inmiddels teruggezet in voer en heb ook gevraagd of hij wat vaker in de paddock mag. Als er plek is en een speelmaatje, wordt daar op gelet.
Ik ben inmiddels ook aan het rondkijken naar fijne adresjes voor hem. Liefst waar ie gewoon lekker kan tutten en nog een beetje rijden enzo en het liefst waar ik hem af en toe nog kan bezoeken.. maar of dat verstandig en haalbaar is? Mensen zijn niet echt geinteresseerd in een pony van 17 jaar, vooral als ie niet erg geschikt is voor beginners..
Je leest dat ik de knoop bijna doorgehakt heb.. Ben er erg verdrietig over, maar voel ook wel een beetje berusting.. Toch voor ons allebei beter. Nu kan ik in ieder geval de komende maandjes nog van hem genieten en als ik straks echt te rond en immobiel ben, hopelijk een fijn onderkomen vinden..
Kym, dank nog voor je reactie. Ben bang dat je niet veel (meer) voor me kunt betekenen.. maar toch bedankt voor je aanbod!
Ik ben inmiddels ook aan het rondkijken naar fijne adresjes voor hem. Liefst waar ie gewoon lekker kan tutten en nog een beetje rijden enzo en het liefst waar ik hem af en toe nog kan bezoeken.. maar of dat verstandig en haalbaar is? Mensen zijn niet echt geinteresseerd in een pony van 17 jaar, vooral als ie niet erg geschikt is voor beginners..
Je leest dat ik de knoop bijna doorgehakt heb.. Ben er erg verdrietig over, maar voel ook wel een beetje berusting.. Toch voor ons allebei beter. Nu kan ik in ieder geval de komende maandjes nog van hem genieten en als ik straks echt te rond en immobiel ben, hopelijk een fijn onderkomen vinden..
Kym, dank nog voor je reactie. Ben bang dat je niet veel (meer) voor me kunt betekenen.. maar toch bedankt voor je aanbod!
vrijdag 21 november 2008 om 09:47
Ah Zonnetje, rot hoor..kan me heel goed voorstellen dat je dit echt aangrijpt, is niet niks. Maar wel een erg dapper besluit. Je kiest vooral voor het welzijn van je pony en dat is goed!
En wie weet, als jij je zelf weer in een rustiger vaarwater bevindt..dan komt het allemaal vanzelf wel weer. Ga eerst maar eens volop genieten van je zwangerschap!
En wie weet, als jij je zelf weer in een rustiger vaarwater bevindt..dan komt het allemaal vanzelf wel weer. Ga eerst maar eens volop genieten van je zwangerschap!
maandag 24 november 2008 om 18:00
Jeetje meis, is een moeilijke keus hè? Maar misschien wel het beste...?
En inderdaad, het is niet makkelijk iemand te vinden voor een pony die al wat op leeftijd is. Is er niet iemand bij jullie op stal aan wie je hem voor een 'vriendenprijsje' kunt overdoen?
Bij ons op stal hadden we eens een wat ouder paardje, de eigenaar kon er zelf niet meer voor zorgen en heeft hem toen weggegeven aan iemand (die ook bij ons op stal reed) waarvan ze zeker wist dat die hem erg goed zou verzorgen en heel erg blij met hem zou zijn. Ex-eigenaar blij en nieuwe eigenaar blij.
Wat ik nog wil zeggen; het is voor een ouder paard het best als hij/ zij dagelijks goed beweging krijgt, anders wordt hij/zij alleen maar stram en stijf.
Veel succes met het vinden van een nieuwe baas voor je pony!
En inderdaad, het is niet makkelijk iemand te vinden voor een pony die al wat op leeftijd is. Is er niet iemand bij jullie op stal aan wie je hem voor een 'vriendenprijsje' kunt overdoen?
Bij ons op stal hadden we eens een wat ouder paardje, de eigenaar kon er zelf niet meer voor zorgen en heeft hem toen weggegeven aan iemand (die ook bij ons op stal reed) waarvan ze zeker wist dat die hem erg goed zou verzorgen en heel erg blij met hem zou zijn. Ex-eigenaar blij en nieuwe eigenaar blij.
Wat ik nog wil zeggen; het is voor een ouder paard het best als hij/ zij dagelijks goed beweging krijgt, anders wordt hij/zij alleen maar stram en stijf.
Veel succes met het vinden van een nieuwe baas voor je pony!
dinsdag 25 november 2008 om 16:07
Hier ook een paardenfreak I(het rijden dan).
Op mijn 5de (of nog eerder) is het paardrij virus toegeslagen...ik was niet te stuiten. Gelukkig mocht ik af en toe op een groot paard stappen/draven van de ponyclub bij ons in de buurt. Toen ik 6 was mocht ik eindelijk naar een echte manage..was eigenlijk nog te jong maar doordat ze zagen dat ik toch al "goed" kon rijden/hupsen voor mijn leeftijd mocht ik blijven. Heb ongeveer 3 jaar bij de manage gereden en had zelfs mijn eigen lease pony waarmee ik bij de ponyclub reed en ook wedstrijden. Iets voor mijn 10de verjaardag heb ik mijn eerste eigen pony gekregen..(hiervoor moesten mijn ouders wel weer eerst een stuk grond kopen...zodat het beestje bij ons aan huis gestald kon worden). Een heuse paardenstal werd gebouwd en het was een feit. Baaihaai had een pony. Zo'n lieve dier van ongeveer 14 jaar en ow zo mak. Met dit diertje ben ik ook officiele wedstrijden gaan rijden en we hebben het nog best aardig gedaan. M dressuur was het resultaat. Springen deden we alleen voor de fun want ben geen held en vooral veel buitenritten maken. Toen ik 12 was begon het meer serieuzere werk, ik kreeg een 2,5 jarige ruin die niet was goed gekeurd om te fungeren als dekhengst. Met deze talentvolle jonge man ben ik eindelijk geeindigd als Z2 dressuur met vele prijzen. Maar we weg was lang hoor....(het valt niet mee voor een jong meisje van 12 om op zo'n groene pony te starten) zou het dus ook nooit aan mensen aanraden! De pony had iig meer kwaliteiten dan de ruiter want ik bleek toch wel de belemmerende factor te zijn . Ik zat namelijk tijdens de wedstrijden altijd zo ol spanning dan ik niet meer goed kon rijden. Ja wel goed genoeg voor zo maar niet genoeg om bij de top van Nederland te horen. Ja buiten de wedstrijd ring was ik wel de topper...maar dat telt niet. Wel frusty hoor zo'n zo'n zenuwpees dat ik ben (is ook nooit over gegaan, heb het nu zelfs nog steeds met tentamens op de uni....1 en al stress) Meneer kon namelijk naast super dressuren ook geweldig springen en zelfs vaste hindernissen vond ie geweldig oortjes naar voren en gaan echt een gouden knol! Iig toen ik ging studeren is mijn schatje helaas verkocht naar het buitenland.
Helaas ben nu al enkele jaren paardloos door studie. en ow wat kriebelt het weer. Helaas brengt het rijden op manages mij geen vreugd, immers de meeste paarden zijn redelijk dood en je kunt ze amper iets meer leren. Heel af en toe heb ik weleens op het Z paard van een studie vriendin gereden (helaas woont ze erg ver weg) en dat beviel wel erg goed.
Gelukkig ben ik snel klaar met studeren en dan werken en dan komt er toch echt weer asap een eigen rijdier. Wel een jonger dier want de oudere met kwaliteiten zijn gewoon niet te betalen, en het is en blijft een hobby en hoef mijn geld er niet mee te verdienen.
Wil wel weer lekker vooraan beginnen in de B heerlijk een beetje hobbelen zonder die echte strijd, want het paardenwereldje is me een wereldje zeg en tis de laatste jaren alleen maar erger en erger geworden. Gewoon vriendelijke en sociaal doen (elkaar succes wensen op de wedstrijd etc is er echt niet meer bij).
"Vroeger" in mijn pony tijd waren we wel sociaal naar elkaar toe, altijd leuke praatjes met je concurrenten maken, samen lachen elkaar helpen., elkaar feliciteren niets was te gek. Vroeger kon je nog met een huis/tuin/keuken dier aankomen, tegenwoordig moet je minstens een paard/pony hebben met een goede afstamming anders tel je echt niet meer mee. Erg jammer hoor, je zou toch zeggen voor het gros in Nederland is paard/pony rijden een hobby en niet je baan waar je geld mee moet verdienen...
iig ooit komt de tijd dat ik ook weer een maatje heb om lekker mee door de bossen en wedstrijden te rijden. ben het wachten van 7 jaar heel erg beu!!
Op mijn 5de (of nog eerder) is het paardrij virus toegeslagen...ik was niet te stuiten. Gelukkig mocht ik af en toe op een groot paard stappen/draven van de ponyclub bij ons in de buurt. Toen ik 6 was mocht ik eindelijk naar een echte manage..was eigenlijk nog te jong maar doordat ze zagen dat ik toch al "goed" kon rijden/hupsen voor mijn leeftijd mocht ik blijven. Heb ongeveer 3 jaar bij de manage gereden en had zelfs mijn eigen lease pony waarmee ik bij de ponyclub reed en ook wedstrijden. Iets voor mijn 10de verjaardag heb ik mijn eerste eigen pony gekregen..(hiervoor moesten mijn ouders wel weer eerst een stuk grond kopen...zodat het beestje bij ons aan huis gestald kon worden). Een heuse paardenstal werd gebouwd en het was een feit. Baaihaai had een pony. Zo'n lieve dier van ongeveer 14 jaar en ow zo mak. Met dit diertje ben ik ook officiele wedstrijden gaan rijden en we hebben het nog best aardig gedaan. M dressuur was het resultaat. Springen deden we alleen voor de fun want ben geen held en vooral veel buitenritten maken. Toen ik 12 was begon het meer serieuzere werk, ik kreeg een 2,5 jarige ruin die niet was goed gekeurd om te fungeren als dekhengst. Met deze talentvolle jonge man ben ik eindelijk geeindigd als Z2 dressuur met vele prijzen. Maar we weg was lang hoor....(het valt niet mee voor een jong meisje van 12 om op zo'n groene pony te starten) zou het dus ook nooit aan mensen aanraden! De pony had iig meer kwaliteiten dan de ruiter want ik bleek toch wel de belemmerende factor te zijn . Ik zat namelijk tijdens de wedstrijden altijd zo ol spanning dan ik niet meer goed kon rijden. Ja wel goed genoeg voor zo maar niet genoeg om bij de top van Nederland te horen. Ja buiten de wedstrijd ring was ik wel de topper...maar dat telt niet. Wel frusty hoor zo'n zo'n zenuwpees dat ik ben (is ook nooit over gegaan, heb het nu zelfs nog steeds met tentamens op de uni....1 en al stress) Meneer kon namelijk naast super dressuren ook geweldig springen en zelfs vaste hindernissen vond ie geweldig oortjes naar voren en gaan echt een gouden knol! Iig toen ik ging studeren is mijn schatje helaas verkocht naar het buitenland.
Helaas ben nu al enkele jaren paardloos door studie. en ow wat kriebelt het weer. Helaas brengt het rijden op manages mij geen vreugd, immers de meeste paarden zijn redelijk dood en je kunt ze amper iets meer leren. Heel af en toe heb ik weleens op het Z paard van een studie vriendin gereden (helaas woont ze erg ver weg) en dat beviel wel erg goed.
Gelukkig ben ik snel klaar met studeren en dan werken en dan komt er toch echt weer asap een eigen rijdier. Wel een jonger dier want de oudere met kwaliteiten zijn gewoon niet te betalen, en het is en blijft een hobby en hoef mijn geld er niet mee te verdienen.
Wil wel weer lekker vooraan beginnen in de B heerlijk een beetje hobbelen zonder die echte strijd, want het paardenwereldje is me een wereldje zeg en tis de laatste jaren alleen maar erger en erger geworden. Gewoon vriendelijke en sociaal doen (elkaar succes wensen op de wedstrijd etc is er echt niet meer bij).
"Vroeger" in mijn pony tijd waren we wel sociaal naar elkaar toe, altijd leuke praatjes met je concurrenten maken, samen lachen elkaar helpen., elkaar feliciteren niets was te gek. Vroeger kon je nog met een huis/tuin/keuken dier aankomen, tegenwoordig moet je minstens een paard/pony hebben met een goede afstamming anders tel je echt niet meer mee. Erg jammer hoor, je zou toch zeggen voor het gros in Nederland is paard/pony rijden een hobby en niet je baan waar je geld mee moet verdienen...
iig ooit komt de tijd dat ik ook weer een maatje heb om lekker mee door de bossen en wedstrijden te rijden. ben het wachten van 7 jaar heel erg beu!!
